Tren spadkobierców

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1998

kap. II próg

Teraz, kiedy leżysz w czółnie pod całunem	e A^0
Z obolem ojczyzny pod głazem języka	e A^0
Wszelka rozmowa jest już niemożliwa	e A^0 e (A^0)
Bo wielka wrzawa po tej stronie rzeki	e A^0
Gasną subtelne odcienie milczenia	e A^0
Grzmot fajerwerków tłumi światła strunę	e A^0 e (A^0)
Odpływasz w płaski wizerunek rycin,	e A^0
Który umiałeś być Panem Cogito,	e A^0
Miastem, pamięcią i śladem na śniegu	e A^0 e (A^0)
Więc jakiż z Ciebie partner dla nas - żywych	e A^0
Niezakończonych, więc jeszcze wszechmocnych	e A^0
Nienasyconych piołunem zdobyczy?	e A^0 e (A^0)
Będziemy zatem rozszarpywać schedę	C C^0
Słów przemyślanych, myśli przebolałych	a^7 e
Każdy dla siebie, każdy podług siebie	C C^0 H^7 e
Tak się zbroimy Twoim arsenałem	e A^0
Przeciwko sobie i przeciwko Tobie	e A^0
Bo tylu nas przecież jest - a spadek jeden	e A^0 e (A^0)
Zsiwiałe drzewo z korą krwi Marsjasza	e A^0
Pójdzie na opał traktatów o sztuce	e A^0
Wyjałowionych z pamięci i bólu	e A^0 e (A^0)
Wierność skrzywdzonym, która nie przebacza	e A^0
Ale potrafi współczuć i rozumieć	e A^0
Przyjmie służbę w sztabach prokonsulów	e A^0 e (A^0)
Co ulepione - będzie potrzaskane	e A^0
Co ukochane - spłynie w zapomnienie	e A^0
Co da się pożreć - zostanie pożarte	e A^0 e (A^0)
Tylko żurawia krzyk trwogi nad ranem	C C^0
Obudzi czyjeś bezsilne cierpienie	a^7 e
Jedyne Złote Runo czegoś warte	C C^0 H^7 e
Teraz, kiedy leżysz w czółnie pod całunem	e A^0
Z obolem ojczyzny pod głazem języka	e A^0
Wszelka rozmowa jest już niemożliwa	e A^0 e (A^0)

---