Drogi o nawierzchni bitumicznej są najpopularniejszymi drogami, począwszy od krajowych, a skończywszy na gminnych i osiedlowych. Ich stan techniczny jest widoczny gołym okiem, a opinie o nich wydawane są codziennie.

Parametry stanu technicznego nawierzchni:

Stan techniczny nawierzchni określają następujące parametry techniczno-eksploatacyjne:

• Stan spękań - cech górnych warstw konstrukcyjnych nawierzchni, charakteryzująca stopień ich nieciągłości, stanowiąca przesłankę do określenia utraty nośności nawierzchni.

• Równość podłużna - cecha eksploatacyjna określająca zdolność nawierzchni jezdni do nie wzbudzania wstrząsów i drgań poruszającego się pojazdu.

• Koleiny - trwałe odkształcenie przekroju poprzecznego nawierzchni, powstałe wzdłuż drogi w miejscu oddziaływania kół pojazdów w ruchu.

• Stan powierzchni - cech nawierzchni charakteryzująca spójność tworzywa warstwy ścieralnej nawierzchni.

• Właściwości przeciwpoślizgowe - zdolność do wytwarzania sił tarcia między nawierzchnią drogi a kołami pojazdów w warunkach wzajemnego poślizgu.

Kryteria oceny

Kryteria oceny wyznaczają trzy poziomy decyzyjne stanu technicznego nawierzchni, dla

którego wyróżnia się cztery klasy: A, B, C, D:

Poziom pożądany - w poziomie pożądanym znajdują się nawierzchnie nowe, odnowione

oraz eksploatowane, których stan techniczny nie wymaga planowania

w normalnych warunkach przez okres co najmniej 4 kolejnych lat

zabiegów remontowych; poziom pożądany obejmuje dwie klasy stanu

nawierzchni: klasę A, która oznacza nawierzchnie w stanie dobrym,

oraz klasę B, która oznacza nawierzchnie w stanie zadowalającym.

Poziom ostrzegawczy - jest to poziom określający stan nawierzchni, w którym uzasadnione

jest co najmniej wykonanie szczegółowych badań stanu technicznego

w celu wykonania zabiegu poprawiającego stan nawierzchni;

poziom ostrzegawczy obejmuje klasę C, która oznacza nawierzchnie

w stanie niezadowalającym.

Poziom krytyczny - jest to poziom określający stan nawierzchni, w którym wymagane

jest natychmiastowe wykonanie szczegółowych badań technicznych w

celu wykonania zabiegu ; poziom krytyczny obejmuje klasę D,

która oznacza nawierzchnie w stanie złym.

Uszkodzenia nawierzchni

Pęknięcia pojedyncze podłużne lub ukośne - pęknięcia zmęczeniowe przebiegające w przybliżeniu wzdłuż lub ukośnie do kierunku poruszania się pojazdów, dzielące płytę na dwie lub trzy części.

Schematyczna ilustracja pęknięć

Pojedynczych podłużnych i ukośnych.

Pęknięcia pojedyncze poprzeczne - pęknięcia przebiegające w przybliżeniu poprzecznie do kierunku poruszania się pojazdów, dzielące płytę na dwie lub trzy części.

Schematyczna ilustracja pęknięć

pojedynczych poprzecznych.

Połamana płyta - przecinające się pęknięcia zmęczeniowe dzielą płytę na cztery lub więcej fragmentów. W przypadku połamanej płyty nie wyróżnia się stopni szkodliwości. Zidentyfikowane pękniecie przypisywane jest jednej, uszkodzonej płycie.

Schematyczna ilustracja połamania płyty.

Pęknięcia przy krawędzi - pęknięcia zmęczeniowe w przybliżeniu równoległe do krawędzi albo pęknięcia w odległości do 50 cm od krawędzi. Wypiętrzenia (wysadziny) odłamanych fragmentów płyty.

Schematyczna ilustracja pęknięć przy szczelinie.

Zidentyfikowane uszkodzenie szczeliny przypisywane jest

jednej, uszkodzonej płycie. Jeżeli wypiętrzenie dotyczy

obydwóch stron szczeliny należy rejestrować je dla każdej

płyty. Jeżeli pęknięcia występujące przy więcej niż jednej

szczelinie są różnych szkodliwości, rejestruje się wyższy

stopień szkodliwości.

Uszkodzenia naruszające górna cześć płyty:

- siatka pęknięć, pęknięcia blokowe lub

- brakujące, małe (średnica 2 - 10 cm, głębokość 1 - 5 cm) fragmenty materiału, które straciły spójność z reszta płyty. Uwzględnia się jeśli występują średnio 4 szt./m2

- złuszczenie warstwy sięga głębokości 1-2 cm

- wybój.

Schematyczna ilustracja pęknięć powierzchniowych.

Nie wyróżnia się stopni szkodliwości uszkodzeń

powierzchni. Zidentyfikowane pęknięcie przypisywane jest

jednej, uszkodzonej płycie.

POLITECHNIKA KOSZALIŃSKA

WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I

INŻYNIERII ŚRODOWISKA

Temat: USZKODZENIA NAWIERZCHNII BITUMICZNEJ

Beata Taśmińska

gr. 2.2

---