Opłaty lokalne - obok podatków lokalnych stanowią bardzo ważne źródło dochodów budżetów gmin.
Gminy czerpią dochody z opłat lokalnych, do których zaliczamy opłatę:
targową;
miejscową;
administracyjną;
Opłaty te reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.). Od 1 stycznia 2007 r. na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 1991 r. Nr 225, poz. 1635 z późn. zm.) została zniesiona opłata administracyjna.
Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Targowiskami są wszelkie miejsca, w których jest prowadzony handel, przy czym opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Z opłaty zwolnieni są podatnicy płacący podatki od nieruchomości znajdujących się na targowisku.
Opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach o korzystnych właściwościach klimatycznych, walorach krajobrazowych oraz warunkach umożliwiających pobyt osób w tych celach oraz w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1399). Opłata jest pobierana za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.
Opłata uzdrowiskowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.
Opłata miejscowa i uzdrowiskowa nie są pobierane:
pod warunkiem wzajemności - od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
od osób przebywających w szpitalach;
od osób niewidomych i ich przewodników;
od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową;
od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
Od osób, od których pobierana jest opłata uzdrowiskowa, nie pobiera się opłaty miejscowej.
|
|
Opłaty lokalne (o.l.) - dotyczą osób fizycznych i prawnych, bez względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę, prowadzących prawnie określoną działalność gospodarczą, korzystających z czynności urzędowych lub z infrastruktury na obszarze gminy; o.l. ustalają rady gmin z zachowaniem górnej granicy określonej ustawowo. Rady gmin nie mają obowiązku określania stawek na maksymalnym poziomie, a przez to stawki te mogą być przyjęte w wysokości obowiązującej w roku poprzedzającym rok podatkowy, o ile podjęta uchwała nie ograniczała się do konkretnego roku podatkowego. Rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe od opłat lokalnych. Ustawa z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych rozróżnia ich cztery rodzaje: opłatę targową, miejscową, uzdrowiskową i administracyjną. Opłata administracyjna - pobierana jest za określone czynności urzędowe; ustalanie jej wysokości oraz zasady pobierania regulują przepisy art. 18 i 19 u.p.o.l. oraz art. 40 u.s.gm. Rada gminy może wprowadzić opłatę administracyjną. za czynności urzędowe wykonywane przez podległe jej organy, jeżeli czynności te nie są objęte przepisami o opłacie skarbowej. Uchwała wprowadzająca opłatę administracyjną musi określić konkretne czynności urzędowe i wysokość opłaty pobieranej od każdej z nich. Przez czynność urzędową rozumie się dokonanie na podstawie zgłoszenia lub na wniosek zainteresowanego określonej w przepisach prawa materialnego czynności przez organ do tego powołany, połączonej najczęściej z wydaniem określonego dokumentu urzędowego. Przepisy nie zawierają wykazu czynności urzędowych, za których dokonanie można nałożyć opłatę administracyjną. Orzecznictwo NSA i rozstrzygnięcia nadzorcze r.i.o. pozwalają na wskazanie czynności, za które opłata nie może być pobierana. Są to: poświadczenie własnoręczności podpisu, sporządzenie protokołów z zeznań świadków dla spraw emerytalno-rentowych rolników, wydawanie tablic rejestracyjnych dla pojazdów mechanicznych, wypisanie rolnikowi książeczki ubezpieczeniowej, stwierdzenie stanu budowy dla celów uzyskania kredytu bankowego, sporządzanie wszelkiego rodzaju umów, szacowanie szkód, ocena stanu robót budowlanych, wydawanie opinii urbanistycznej. Opłata targowa pobierana jest od osób fizycznych, osób prawnych i od jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Targowiskami są wszelkie miejsca, w których jest prowadzony handel z ręki, koszy, stoisk, wozów konnych, przyczep itp., a także miejsca, w których dokonywana jest sprzedaż zwierząt, środków transportowych i części do nich. Opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Rady gmin mogą stosować na swoim terenie stawki maksymalne określone w ustawie albo odpowiednio je obniżać, podejmując w tej sprawie stosowne uchwały. Najczęściej opłata targowa pobierana jest w drodze inkasa. Sposób poboru opłaty targowej oraz angażowanie inkasentów i wynagrodzenia za inkaso określa rada gminy. Naruszeniem przepisów jest ustalenie przez radę gminy stawek opłaty targowej dla odrębnych typów targowisk. Opłata miejscowa pobierana jest od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych: w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach, w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej za zasadach określonych w ustawie z 28.07.2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych - za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa minimalne warunki, jakie powinna spełnić miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową, uwzględniając zróżnicowanie warunków regionalnych i lokalnych. RM określa warunki klimatyczne, krajobrazowe, umożliwiające pobyt osób w celach wypoczynkowych, zdrowotnych, szkoleniowych lub turystycznych. Rada gminy ustala miejscowości odpowiadające warunkom określonym w rozporządzeniu. Opłata uzdrowiskowa - jest nową o.l., wprowadzoną ustawą z 28.07.2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych. Opłata uzdrowiskowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących sie na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej na zasadach określonych w ww. ustawie, za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach. A zatem, opłata uzdrowiskowa może byc pobierana po spełnieniu dwóch warunków: miejscowość musi mieć status uzdrowiska w rozumieniu nowej ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym oraz rada gminy podejmie i wprowadzi w życie uchwałę w sprawie stawek opłaty uzdrowiskowej.
|