CELE BADAŃ ANTROPOLOGICZNYCH
Od najdawniejszych czasów ludzie interesowali się innymi krajami i życiem ich mieszkańców. W średniowieczu Marco Polo i Batuta opowiadali o nieznanych ludach żyjących na dalekim Wschodzie i Afryce, niezależnie od podróżników w XVIII w. Russeau, Herder, starali się zobrazować historię ludzkości, bardziej konkretne działanie podjęto dopiero w połowie XIX w.
Rozwój psychologii doprowadził do nowych problemów w opisie zróżnicowania ludzkości na grupy rasowe i społeczne, współcześnie nacisk kładzie się na typ umysłowości człowieka pierwotnego oraz na życie umysłowe w warunkach patologicznych.
Najlepszą definicją badań antropologii jest próba zrozumienia kolejnych kroków biologicznych, psychologicznych, i kulturowych, poczynionych przez człowieka, by stał się tym czym jest obecnie. Materiały użyte do tego celu koniecznie muszą mieć walor historyczny.
Ze względu na brak materiału badawczego antropolodzy starali się wyjaśniać współczesną historię ras przy użyciu pokrewieństwa genetycznego. Rozwiązanie problemu pochodzenia ras nie może opierać się wyłącznie na analizie klasyfikacji oraz na formie rozwoju równoległego, lecz musi uwzględniać takie rozmieszczenie ras, ich wczesne migracje oraz konsekwencje ich izolacji i przenikania się. Rasa musi być badana nie jako całość, lecz jako linie genetyczne rozwijające się pod wpływam różnicujących je warunków.
Dane archeologii prehistorycznej wskazują na znaczące różnicowanie się ludzkiej działalności w miarę upływu czasu, z początku najwcześniejszych okresów odnaleziono dotychczas kilka prostych wytworów, a z czasem można dostrzec rosnące zróżnicowanie się form wytworów wykorzystywanych przez człowieka, (rolnictwo, łowiectwo). Tempo zmian staje się tym szybsze im bardziej zbliża się do czasów współczesnych (malarstwo, itp.).
Przedmiotem antropologii kulturowej jest opieranie badań nad życiem umysłowym człowieka na analizie konkretnych form historycznych i kulturowych, na wzajemnych relacjach między życiem umysłowym jednostki a jej kulturą.
Niektórzy antropolodzy sądzą, że jeśli w dwóch odległych od siebie miejscach liczba kulturowych zjawisk jest ze sobą zgodna, to musi mieć to związek z jakimś dawnym, wspólnym podłożem, które pozwoliło powstrzymać wszystkie zmiany kulturowe w międzyczasie. Taka pozorna stabilność pierwotnych ludów wynika z niedostatku szerszej perspektywy historycznej. Dokładne analizy wykazują, że cechy, które wydają nam się niezmienne, podlegają ciągłym przemianom. Wg autora zakładanie, że wszystkie identyczne zjawiska kulturowe musiały być historycznie powiązane nie jest dobrą metodą. Należy domagać się dowodów historycznych.
Badając historię kultury staramy się odkryć formy poprzedzające te, które są bardziej nowoczesne, jednak próby te nie zawsze odnoszą sukces, ponieważ kultury tak bardzo różnią się od siebie, że niemożliwe jest uszeregowanie kultur w jakąkolwiek uporządkowaną sekwencję.
Współzależność między zjawiskami kulturowymi jest jednym z obiektów zainteresowań badaczy antropologii, do którego materiał można pozyskać dzięki analizie współcześnie istniejących społeczeństw.
Dynamika reakcji kulturowych nie jest zdeterminowana przez jej historię, jednak reakcje te są wynikiem rozwoju historycznego. Dane historyczne dają nam pewne wskazówki, których nie sposób odnaleźć w jakiejkolwiek pojedynczej generacji. Dynamika istniejących społeczeństw jest najbardziej kontrowersyjnym obszarem teorii antropologicznej. Możemy ją rozpatrywać w różnych punktów widzenia:
jako wzajemne relacje między różnymi aspektami form kultury oraz między kulturą a jej naturalnym środowiskiem,
jako wzajemne relacje między jednostka a społeczeństwem.
Każda próba wydedukowania form kultury z pojedynczej przyczyny jest skazana na niepowodzenie, ponieważ różne przejawy kultury ściśle od siebie zależą i żaden z nich nie może być zmieniony bez wpływu na pozostałe.
Materia, jaką zajmuje się antropologia, jest takiego rodzaju, że musi ona być nauką historyczną. W samym centrum swojego zainteresowania stawia próby zrozumienia zjawisk jednostkowych, a nie formułowanie ogólnych praw, które z uwagi na złożoność materiałów, z konieczności będą ogólnikowe i tak oczywiste, że nie pomogą nam w prawdziwym ich zrozumieniu.
Społeczeństwo składa się z wielu jednostek różniących się intelektualnym charakterem, z powodu biologicznego wyposażenia, szczególnych warunków, w jakich dorastały. Mimo tego jednak wiele z nich reaguje w podobny sposób. Zadaniem antropologii kultury właśnie jest odkrycie wśród różnorodności ludzkich zachowań tych, które przynależą do całej ludzkości. Poprzez studiowanie uniwersaliów i różnorodności kultur, antropolodzy pomogą pomóc nam nadać kształt przyszłości.