ODDZIAŁYWANIE
Hipoterapia wpływa na:
1. Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca chodu.
Podczas ruchu konia w stępie na miednicę siedzącego prawidłowo pacjenta, przenoszony jest wzorzec ruchowy, odpowiadający kolejnym fazom chodu zdrowego człowieka. Częstotliwość przekazywanych pacjentowi trójwymiarowych impulsów, pochodzących z grzbietu końskiego, waha się od 90 do 110 na minutę.
2. Normalizację napięcia mięśniowego, niezbędną do nauki prawidłowego, czynnego ruchu.
Sprzyja temu prawidłowa pozycja przyjmowana przez jeźdźca podczas jazdy, rytmiczny ruch jego ciała, naprzemienne rozluźnianie i napinanie mięśni oraz temperatura konia, która jest o około 1 stopień wyższa od temperatury człowieka.
3. Doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w przestrzeni oraz poczucia rytmu.
Dla dziecka nie poruszającego się samodzielnie, jazda na koniu (płynny, skoordynowany trójwymiarowy ruch) pozwala na uzyskanie świadomości położenia w przestrzeni własnego ciała, a tym samym zdobywanie doświadczenia ruchu w przestrzeni.
4. Stymulację i normalizację czucia powierzchniowego.
Między innymi dzięki dotykowi ciepłej, miękkiej i gładkiej skóry konia oraz grzywy.
5. Poprawę stanu psychicznego pacjenta.
Poprzez kontakt z żywym zwierzęciem dziecko zyskuje nowego przyjaciela; poznaje jego imię, uczy się współżycia z inną żywą istotą. Koń jest większy od pacjenta, ale jest mu posłuszny, co pozwala dziecku na wzrost odwagi, poczucia sukcesu, a tym samym własnej wartości. Zajęcia, w których dziecko czynnie uczestniczy, wpływają na wzrost koncentracji, samokontroli, pobudzają inicjatywę, dają lepsze zrozumienie własnych możliwości i potrzeb. Jeżeli hipoterapia jest prowadzona fachowo, zajęcia odbierane są jako zabawa.
Oddziaływanie ruchu konia na człowieka:
Obręcz barkowa i ramiona
- są stymulowane za pomocą połączonego stawowo pierścienia, który stanowią: mostek, obojczyki i łopatki oraz połączenia między łopatkami a kręgosłupem i klatką piersiową.
Miednica i nogi
- są stymulowane za pośrednictwem kości pierścienia miednicznego wraz z kością krzyżową. Obręcz miedniczna może się swobodnie poruszać tylko wówczas, gdy kręgi lędźwiowe zachowują swój fizjologiczny zakres ruchomości.
Kręgosłup
- posiada naturalne krzywizny; lordoza lędźwiowa i szyjna oraz kifoza piersiowa. Te łagodne krzywizny chronią kręgosłup (amortyzacja) przed działającymi na niego impulsami wynikającymi z siły ciążenia.
Stopy
- przechwytują fale ruchowe, podążając swobodnie razem z ruchem.
Głowa
- jest najwyższym punktem stanowiącym koniec drążka równowagi kręgosłupa
Mięśnie
- istotną rolę w wypracowaniu prawidłowej pozycji na koniu mają mięśnie: pośladkowe, przywodziciele ud, brzucha i grzbietu.
Koń w czasie terapii, przekazuje także pacjentowi wiele dodatkowych bodźców wspomagających prawidłową pozycję na koniu. W wyniku bezpośredniego kontaktu ciała pacjenta z grzbietem konia, po ciele w miejscu ich zetknięcia rozchodzi się ciepło (temperatura ciała konia jest bowiem o około 1°C wyższa niż temperatura ciała człowieka), które ma pośredni wpływ na regulację napięcia mięśniowego dolnej połowy ciała pacjenta
Rytmiczny ruch ciała pacjenta podczas jazdy, naprzemienne napinanie i rozluźnienie mięśni, temperatura konia oraz prawidłowa pozycja na koniu wpływają na normalizację napięcia mięśniowego, niezbędną do nauki prawidłowego czynnego ruchu
Pozycja jeździecka działa rozluźniająco na mięśnie kończyn dolnych, a przez to również odciążająco na stawy, co dodatkowo wspomagane jest bezpośrednim oddziaływaniem ciepła konia na ciało pacjenta. Prowokuje też utrzymanie wyprostowanej postawy, a przez to korzystnie wpływa na wzmocnienie siły mięśniowej, poprawia funkcjonowanie stawów ramiennych i kończyn górnych
Wszystkie te receptory są pobudzane i wykorzystywane w terapii z koniem. Poza zmianą tempa, kierunku i położenia ciała wprawionego w rytm, ruch na koniu stymuluje zmysł równowagi.
Terapia na koniu, obejmująca całą istotę człowieka i wprawiająca w ruch całe ciało, oddziaływuje zatem pozytywnie także na układ oddechowy pacjenta, którą to możliwość wykorzystuje się w niektórych zabiegach logopedycznych. Trening funkcjonalny oraz poprawa ukrwienia obserwowana w trakcie terapii konnej wpływa również korzystnie na funkcje serca i układu krążenia
Poprzez kontakt z żywym zwierzęciem dokonuje się również oddziaływanie psychiczne. Dziecko nawiązuje układ partnerski z nowym przyjacielem, poznaje jego imię, uczy się jego zwyczajów oraz nabywa umiejętności współżycia z inną żywą istotą
Pacjent posadzony lub położony na grzbiecie konia, obejmując rękami jego szyję odbiera doznania płynące z dotykania ciepłej, przyjemnej, gładkiej skóry, chrap, grzywy konia, które to doznania pomagają dziecku zdobyć nowe doświadczenia czuciowe. Podczas jazdy na koniu dziecko spogląda na świat z zupełnie nowej wysokości patrząc z góry na inną perspektywę, inne proporcje i przestrzeń, pobudza ośrodki psychomotoryczne i wyobraźnię
koń jest większy od pacjenta, to jest mu posłuszny, przez co dziecko staje się bardziej odważne, ma poczucie sukcesu i zwiększenia własnej wartości
Jazda na koniu wpływa na proces dydaktyczno-wychowawczy w kształtowaniu osobowości młodych pacjentów. Dzieci wyobcowane ze swego rówieśniczego środowiska poprzez swą „inność” nawiązują bardzo szybko kontakt emocjonalny ze zwierzęciem. Koń jest nie tylko żywym przyrządem gimnastycznym, ale również partnerem, z którym dziecko niepełnosprawne może się porozumiewać nie tylko ruchowo, ale również przy pomocy prostych i łatwych sygnałów.