Nauka pisania i czytania dzieci czteroletnich metodą B. Rocławskiego |
|
Zadaniem współczesnego przedszkola jest wybieranie metod nauki czytania i pisania odpowiednich dla małych dzieci, skutecznych a zarazem przyjaznych. Podstawa programowa określa: celem wychowania przedszkolnego jest wspomaganie i ukierunkowanie rozwoju dziecka zgodnie z jego potencjałem i możliwościami rozwojowymi. Nasza placówka akceptuje twórczy rozwój małego dziecka, pozawala na ufne otwieranie się na nowe doświadczenia, które niesie świat, na rozwój ciekawości poznawczej, która będzie towarzyszyła mu w dalszym życiu. Sprzyja tworzeniu bazy umożliwiającej dziecku ciekawe życie, w który będzie ono otwarte i wrażliwe, a jednocześnie umiejące znajdować radość w odkrywaniu nowych wartości. Szczególnie nowy dla pedagogiki przedszkolnej postulat, aby podejmować działania innowacyjne w zakresie nauki czytania i pisania jest zadaniem priorytetowym dla naszego przedszkola. Obecnie wiadomo, że gotowość do nauki czytania i pisania nie pojawia się u dziecka samorzutnie, lecz jest efektem rozwoju, w którym ważną rolę odgrywają zabiegi wychowawczo-dydaktyczne. Zdecydowałam się na działania innowacyjne w zakresie wczesnej nauki czytania i pisania z chęci poszukiwania nowych rozwiązań pedagogicznych. Innowacja oznacza wprowadzanie czegoś nowego; nowość; reformę (Kopaliński 1988). Przygotowanie przedszkolaka do przyszłej nauki pisania i czytania polega na właściwym doborze zadań, które służą rozwijaniu procesów poznawczych, sprawności psychomotorycznych i pozytywnych nastawień emocjonalno-motywacyjnych (Brzezińska 1987). Podjęłam się opracowania programu innowacyjnego opartego na metodzie B.Rocławskiego, który pozwoli dzieciom od najmłodszych lat bawić się w czytanie i pisanie, by w efekcie zapoznać się z światem pisma. Metoda ta pozwala w pełni wykorzystać tendencję dziecka do zabawy i poznawania znaków graficznych. Trzeba ją wykształcać poprzez stwarzanie dziecku sprzyjających warunków jego rozwoju. Zakładam, że działania moje służyć będą wydłużeniu nauki czytania ze zrozumieniem i pozostawią dzieciom więcej czasu na doskonalenie samej techniki czytania, a także przyczynią się do postępów w zakresie pisania. Dostrzegając rosnącą liczbę dzieci nie osiągających w szkole dostatecznego poziomu umiejętności w zakresie pisania i czytania, Bronisław Rocławski z Uniwersytetu Gdańskiego opowiedział się za radykalną zmianą sposobu przygotowywania dzieci do szkoły, sposobu uczenia techniki płynnego czytania ze zrozumieniem i płynnego pisania, a także kształtowania nawyków czytelniczych i świadomości ortograficznej. Podstawą jego programu jest stwierdzenie, że zabawy dydaktyczne przygotowujące dzieci do nauki czytania i pisania, można prowadzić już w najmłodszej grupie przedszkolnej, a nawet wcześniej (B.Rocławski, 2002). Program Bronisława Rocławskiego nie jest eksperymentem. Od wielu lat stosowany jest przez nauczycieli w wielu miastach Polski. Nauka czytania i pisania oparta jest na metodzie glottodydaktyki, która ma na celu kształcenie wszystkich funkcji będących niezbędnymi w tym złożonym procesie. Glottodydaktyka czyli wychowanie językowe, nastawione jest na indywidualny tryb nauczania, zgodnie z możliwościami dziecka. Zakłada się tutaj holistyczne, tj. całościowe spojrzenie na dziecko. Każde dziecko ma własny, indywidualny rytm i tempo rozwoju, dlatego powinno być traktowane w tym zakresie indywidualnie, gdyż indywidualnie przebiega rozwój umysłowy, emocjonalny i społeczny. Zgodnie z teorią "sfery najbliższego rozwoju" i utrzymując zasadę szanowania indywidualnej ścieżki rozwojowej każdego dziecka, metoda ta pozwoli na naukę pisania i czytania bez przymusu ze strony nauczyciela. Opracowana jest w taki sposób, że okres potrzebny na przygotowanie dziecka do nauki ma na celu dążenie do osiągnięcia przez dziecko jak najwyższego poziomu sprawności analizatora słuchowego, wzrokowego i kinestetyczno-ruchowego, rozwijanie orientacji przestrzennej. Wydłużony czas przygotowania dziecka do odjęcia nauki pisania i czytania sprzyja kształtowaniu słuchu fonetycznego, umożliwia odbiór i różnicowanie dźwięków pod względem fonetycznym. Dzieci mają kontakt z literami małymi i wielkimi pisanymi oraz małymi i wielkimi drukowanymi. Dlatego pierwsze ćwiczenia, a właściwie zabawy dydaktyczne, rozpoczyna się już w grupie trzylatków. Metoda ta daje możliwość wykorzystania w pełni tendencję dziecka do zabaw i poznawania znaków graficznych. W grupie czterolatków, w jakiej będę realizować program innowacyjny zróżnicowanie dzieci pod względem umiejętności, oczekiwań i potrzeb jest bardzo duże, stąd konieczność organizowania pracy na wielu poziomach. Należy wykorzystać jak najwięcej sytuacji naturalnych, w których znajomość pisma czemuś służy. W grupie pięciolatków i sześciolatków program będzie udoskonalany i kontynuowany. |
Nauka czytania i pisania metodami wychowania językowego dzeci wg Bronisława Rocławskiego
W okresie reformy oświaty, wychowaniu przedszkolnemu narzucono bardzo ambitny, nie tylko opiekunczy czy wychowawczy program edukacyjny.
Jego celem było wspomaganie i ukierunkowanie wszechstronego rozwoju dziecka, zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi, w relacjach ze środowiskiem oraz przygotowanie do podjęcia nauki w szkole, przez wykształcenie m.in. umiejętności czytania i pisania.
Opanowanie tych umiejętności jest przełomowym momentem w życiu dziecka, gdyż stanowi pierwszy, samodzielny krok w uniezależnieniu się od dorosłych w procesie poznawania, zrozumienia oraz oceny otaczającej je rzeczywistości.
W tym kontekście nauka czytania i pisania to nie tylko nabywanie określonych umiejętności oraz ich doskonalenie, lecz przede wszystkim skuteczne ich wykorzystywanie.
Dlatego też pracując przez kilka lat z dziećmi w przedszkolu na podstawie tradycyjnej metody nauki czytania i pisania, zaczełam zastanawiać się nad jej skutecznością, a jednocześnie poszukiwać innych, atrakcyjniejszych metod, które dawałyby większe szanse każdemu dziecku, przy jednoczesnym dostosowaniu ich do potrzeb środowiska.
Metod, które uwzględniają intensywność rozwoju dziecka, dostrzegając potrzebę włączenia doń spontanicznej, dziecięcej aktywności, w efekcie której odkrywa ono "magiczny świat liter", a zarazem sposób komunikacji ludzi dorosłych.
O metodzie Bronisława Rocławskiego słyszałam będąc jeszcze na studiach.
Wtedy też byłam w Gdańsku i widziałam zajęcia prowadzone tą metodą w tamtejszym przedszkolu.
Widziałam także efekty, jakie dawała.
Rozmowy z nauczycielami, a także dziećmi, umocniły mnie w przekonaniu, iż warto spróbować samemu "na swoim gruncie".
W tym celu ukończyłam Studia Glottodydaktyczne, które dały mi licencję na prowadzenie zajęć metodą B. Rocławskiego.
W trakcie swojej pracy dokonałam wiele obserwacji, które potwierdziły skuteczność mojego wyboru oraz skuteczność tej metody.
"W dzieciństwie niewiele zależy od nas, wiele zaś od tych, którzy są z nami!"- to motto, którym Bronisław Rocławski kieruje się w swoim programie wychowania językowego dzieci, który wychodzi naprzeciw oczekiwaniom dotycząchm nauki czytania i pisania w edukacji przedszkolnej.
Przede wszystkim została ona tu rozciągnięta w czasie oraz związana z czteroletnim okresem korzystania przez dzieci z opieki przedszkolnej, przez co jednocześnie uzyskuje się efekt jej przyśpieszenia, ponieważ dziecko dobrze się bawiąc językiem jako tworzywem, pragnie bawić się dalej i poznań jak najwięcej.
Zasadniczą rolę w metodzie B.Rocławskiego odgrywają zabawy służące rozwijaniu sprawności językowej, opanowaniu języka i kształceniu poprawnej wymowy, a następnie zabawy prowadzone w zakresie analizy i syntezy sylabowej , a potem głoskowej.
Dzieci, które opanują rozkład wyrazów na głoski i powtórnie ich scalanie w wyraz oraz dokonują analizy i syntezy fonemowej, mogą być wprowadzone w świat liter.
Autor w opraciu o wyniki wieloletnich badań dotyczących nauki pisania i czytania (pedolingistycznych i glottodydaktycznych) opowiada się za radykalną zmianą sposobu przygotowania dzieci do nabywania tych umiejętności.
Uważa, że naukę czytania i pisania należy rozpocząć jak najwcześniej, by uniknąć nadmiaru stresów w momencie rozpoczęcia jej w wieku 6lat w przedszkolu lub w szkole, jeśli nie została ona poprzedzona nawet rocznym odziaływaniem przedszkola.
Naukę czytania łączy B .Rocławski z nauką pisania i techniką płynnego czytania ze zrozumieniem, ponieważ jego zdaniem nie należy odrywać czytania od pisania i uczyć czytania bez pisania, które spontanicznie wyzwala poznawanie liter.
Celem programu B.Rocławskiego jest osiągnięcie jak najwyższego poziomu sprawności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno-ruchowego, co pozwoli na radykalną zmianę sposobu przygotowania dzieci do nauki czytania i pisania, w tym płynnego czytania ze zrozumieniem i pisania ze świadomością ortograficzną oraz wykształci nawyki czytelnicze.
Prof. Bronisław Racławski, twórca glottodydaktyki (tj. dydaktyki języka-wychowania językowego w normie językowej, gdzie brak jeszcze patologii), domaga się właściwego dla każdego dziecka wydłużenia czasu na przygotowanie do nauki czytania i pisania oraz skrócenia do minimum czasu opanowania tych czynności.
Jest zwolennikiem teori,wg której podstawą do opanowania tych umiejętności, jest prawidłowa komunikacja rodziców już z niemowlakiem, dlatego też należy jak najwcześniej doskonalić artykulację i trenować sprawność języka dziecka.
Zainteresowanie literami pojawia się już w 3-cim roku życia. Można bawić się z dzieckiem literami, co daje dobrą podstawę do czynnego ich poznawania, wyrażającego się poprawnym ukazywaniem danej litery i jej zapisem.
Dzieci, które opanowały syntezę fonetyczną i poznały litery, chcą czytać Wg.Bronisława Racławskiego należy przeciwdziałać zjawisku czytania przez literowanie (głoskowanie) wyrazów, ćwicząc czytanie techniką "ślizgania się " z litery na literę.
W miarę doskonalenia się tej umiejętności , zastępujemy ją czytaniem płynnym w tempie zbliżonym do średniego tempa mówienia .
Metoda B.Rocławskiego wymaga od dziecka dobrej orientacji w przestrzeni.
Już u dzieci w najmłodszej grupie wyrabia się umiejętność orientacji w schemacie własnego ciała.
Punktem odniesienia w czasie zabaw jest serce, więc lewa strona pojawia się jako pierwsza.
Po opanowaniu tej umiejętności , przechodzi się do orientacji w przestrzeni, bardzo ważnej przy porównywaniu, indentyfikowaniu,rozpoznawaniu oraz kreśleniu liter.
Program prof. Bronisława Rocławskiego
"Nauka czytania i pisania", daje ogromną szansę indywidualnego podejścia przez nauczyciela do każdego dziecka.
Jego poszczególne punkty( jak mówi sam autor), są kolejnymi"kamieniami milowymi" na drodze do czytania i pisania, których nie wolno zgubić, a do których dziecko ma prawo dojść w swoim czasie i swoją "własną ścieżką".
Autor uwolnił nauczyciela od podręcznika, który jest często przyczyną opóźnienia lub przyśpieszenia tempa pracy w zależności od obowiązujących pór roku, świąt itp, który często wymuszał tempo pracy na jednym poziomie.
Możliwość stosunkowo szybkiego opanowania techniki czytania znacznie przybliża dzieciom literaturę, która stanowi doskonały materiał do wyrabiania postawy czytelnika.
Reasumując elementarną wiedzę językową, warto przytoczyć na koniec i zapamiętać ten oto krótki wierszyk:
"Gdy ktoś zapyta powiedz tak:
Litera to jest pisma znak.
Litery widzę i piszę.
Głoskę wymawiam i słyszę.
Czyli innymi słowy
Głoski to dźwięki mowy!!!
opracowała: Bożena Chmiel
Literatura:
Kamińska K.: "Nauka czytania w wieku przedszkolnym". Warszawa 1999r.
Króliczek J.: "Alternatywne metody nauki czytania i pisania w przedszkolu- Glottodydaktyka"
Rocławski B.: "Moje spotkanie z glottodydaktyką"Gdańsk 1995r.
Rocławski B.: "Nauka czytania i pisania" Gdańsk 1998r.
Metoda glottodydaktyczna Bronisława Rocławskiego. |
|
Glottodydaktyka daje ogromną szansę indywidualnego podejścia do dziecka. Każde dziecko może kroczyć od kamienia do kamienia własną ścieżką, odczuwając ciepłą rękę nauczyciela. Może czuć się bezpieczne, a jednocześnie szczęśliwe z pokonywania trudności, z odkrywania tajemnic świata, z nabywania nowych umiejętności, które wzbogacają sposób życia.
Nauka czytania i nauka pisania stanowią dziś jeszcze dla wielu dzieci znaczną przeszkodę na drodze ich szkolnej kariery. Główną przyczyną niepowodzeń w tym zakresie jest brak określonej wiedzy u osób zajmujących się edukacją językową dzieci. Również stosunkowo późne rozpoczynanie przygotowania dzieci do nauki czytania i pisania, niewłaściwe metody, zawierające liczne błędy pomoce dydaktyczne mają niekorzystny wpływ na edukację językową dzieci. |
1. Wydłużenie czasu przygotowania do czytania i pisania (od 3 lat).
2. Dbanie o osiągnięcie przez dziecko najwyższej sprawności analizatora słuchowego i wzrokowego.
3. Efektywne rozwijanie koordynacji wzrokowo - ruchowej.
4. Rozwijanie orientacji przestrzennej jako ważnego elementu w nauce czytania i pisania.
5. Przygotowanie do czytania i pisania rozpoczyna się od syntezy, a później analizy:
- sylabowej do - mek
- morfemowej dom - ek
- logotomowej dom - ek
- logotomowo - fonemowej dome - k
- fonemowo- logotomowej d - omek
- fonemowej d - o - m - e - k
6. Doskonalenie pamięci fonetycznej i wzrokowej.
7. Ćwiczenie odczytywania z ust głosek i prostych wyrazów.
8. Wydłużanie głosek „trwałych” w wyrazach jako pomoc w nauce czytania.
9. Wdrażanie do czytania metodą „ślizgania się” z litery na literę.
10. Wprowadzenie liter podstawowych i niepodstawowych.
11. Wprowadzenie pisma węzełkowego.
12. Wyróżnienie lewej strony w zeszycie przez umieszczenie serduszka.
13. Czytanie własnego pisma w całym procesie nauki czytania.
14. Kształtowanie wrażliwości i świadomości ortograficznej.
PODZIAŁ GŁOSEK WG B. ROCŁAWSKIEGO
Głoski trwałe (wymawiane długo)
A, E, F, CH, I, M, N, O, R, S, SZ, Ś, U, W, Y, Z, Ż, Ź.
Głoski nietrwałe (wymawiane krótko)
Ą, B, C, Ć, CZ, D, DZ, DŻ, DŹ, Ę, G, J, K, L, Ł, Ń, P, T.
4