wodują lepszą statyczność broni, co wywołuje fałszywe pojęcie o skuteczności strzału i samouspokojenie, dlatego też należy ich unikać.
Podczas strzelania należy zamykać oczy po odpaleniu, wtedy gdy strzelec jest przekonany, że pocisk dotarł do celu. A więc nie jednocześnie z odpaleniem lecz trochę później, aby móc ocenić miejsce oddania strzału i stwierdzić jak zachowały się przyrządy celownicze w czasie odpalenia.
Reasumując — głównymi elementami technicznymi skutecznego strzelania z broni krótkiej są:
na kierunek (rozrzut poziomy): ustalenie właściwej postawy (ewentualnie zmieniając ją przesunięciem stóp) z jednoczesnym trzymaniem ręki w pobliżu granicy rozluźnienia mięśni oraz prostopadłe ściąganie języka spustowego;
na podniesienie (rozrzut pionowy): jednolite trzymanie broni pod
względem siły i miejsca uchwytu (przy broni dowolnej stosować drugi zwis w przegubie ręki);
—• na kierunek i podniesienie (rozrzut poziomy i pionowy): dobór muszki do szczerbiny, trzymanie broni tak, aby' podczas odpalenia- przyrządy celownicze nie zmieniły w stosunku do siebie prawidłowego położenia, zachowanie równowagi między oporem języka spustowego a siłą trzymania broni, koncentracja uwagi na równych przyrządach celowniczych, ściąganie języka spustowego w ten sposób, by strzał był zaskoczeniem przy jednoczesnej pewności, że równe przyrządy celownicze są w dobrym położeniu w stosunku do celu oraz oddawanie strzałów w odpowiednim czasie (7-—8 sekund).
9. Podsumowanie
Z wielu zasad opisanych w tym rozdziale należy wyodrębnić trzy główne, zasadnicze i najistotniejsze, które strzelec zawsze musi przestrzegać i stosować. Oto najważniejsze zalecenia:
trzymaj broń nie kurczowo ale tylko tak silnie, by nie wypadła Ci z ręki podczas odpalenia. Ze względu na różnice w kątach wylotu, trzymaj broń zawsze jednakowo silnie i w jednako w ym miejscu;
nie staraj się dokładnie widzieć celu ani specjalnie dokładnie celować (pod punkt), lecz skoncentruj uwagę na równych przyrządach celowniczych w rejonie oddania strzału;
język spustowy ściągaj wolno, płynnie i prostopadle, końcem palca wskazującego lub trzecim jego członem oddzielnie pracującym i nie dotykającym powierzchni uchwytu (łoża) tak, by strzał, był dla Ciebie pełnym zaskoczeniem przy jednoczesnej pewności, że równa muszka była w doskonałym położeniu w rejonie oddania strzału pod spodem celu.
Gdyby trzeba by było określić, która z powyższych trzech głównych zasad jest najważniejsza — wybór musiałby paść na trzecią (c), ponieważ niezastosowanie jej, całkowicie zniweczyłoby cały dorobek pracy, wynikającej z zachowania dwóch pierwszych zasad.