PWDAGOGIKA OPIEKUŃCZA - EGZAMIN

1. Pojęcie pedagogiki opiekuńczej:

Pedagogika opiekuńcza - to dyscyplina, która bada, opisuje i wyjaśnia fakty, sytuacje i procesy (oraz istniejące między nimi zależności związane z tworzeniem warunków do zaspokojenia potrzeb ludzi (szczególnie dzieci i młodzieży) umożliwiających rozwój osobowy.

2. co to jest opieka, jej typy, rodzaje, funkcje i struktura.

Opieka - to działalność ludzka ukierunkowana na drugiego człowieka )stwarzania warunków do zaspokojenia potrzeb) wspomaganie drugiego człowieka.

Nie mam w notatkach typu, rodzaju funkcji i struktury.

3. Praca z rodziną poziomy co na jakim

4. czynniki przy kierowaniu dziecka do rodziny zastępczej (5)

1. umiejętności opiekuńcze

2. umiejętności zaspakajania potrzeb rozwojowych oraz kompetencja opóźnień rozwojowych

3. wzmacnianie więzi dzieci z rodziną naturalna

4. wzmacnianie trwałych i pozytywnych związków dzieci np.: z opiekunami, rówieśnikami itp.

5. Umiejętności pracy zespołowej z innymi osobami lub instytucjami utworzonymi dla rozwiązywania problemów dziecka lub całej rodziny.

5. Sieroctwo, choroba sieroca, potrzeby opiekuńcze, struktury

Przez sieroctwo naturalne rozumie się taką sytuację kiedy rodzice dziecka nie żyją.

Sieroctwo społeczne polega na tym, że dziecko jest pozbawione normalnego środowiska rodzinnego. Przyczyny tego mogą być bardzo różne: rozpad rodziny, wykolejenie, alkoholizm, narkotyki, bieda czy choroby (fizyczne i psychiczne).

Choroba sieroca - występujący u dziecka zespół zaburzeń i opóźnień w rozwoju fizycznym, ruchowym i psychicznym spowodowany długotrwałą rozłąką z osobami bliskimi (rodzicami, matką). Jest chorobą braku miłości. Może dotyczyć dzieci, które mają dom i rodzinę, a występują tam nieprawidłowe relacje.

(nie znalazłam potrzeb i struktury)

6. Placówki opiekuńczo wychowawcze typy placówek

Placówki opiekuńczo—wychowawcze

Placówki wsparcia dziennego

• Świetlice środowiskowe

• Świetlice szkolne i inne

• Świetlice profilaktyczno - wychowawcze

• Świetlice terapeutyczne

• Ogniska wychowawcze

• Kluby osiedlowe i młodzieżowe

Placówki interwencyjne

• Pogotowie opiekuńcze

• Pogotowie rodzinne

Placówki rodzinne

• Rodzinny Dom Dziecka

• Wioski Dziecięce

Placówki socjalizacyjne

• Dom Dziecka

Placówki resocjalizacyjne

• Młodzieżowy ośrodek wychowawczy

• Młodzieżowy ośrodek socjoterapii

• Świetlice socjoterapeutyczne

7. Dom dziecka dokumentacja, usamodzielnienie, działanie, readaptacja

DOKUMENTACJA przyjmowanie dziecka do DD:

• Odpis aktu urodzenia

• Dokumenty szkolne

• Świadectwo szkolne

• Orzeczenie o stanie zdrowia

• Dokumenty o działaniach rodziny i dziecka (kurator)

• Wywiad środowiskowy

• Akt zgonu rodziców (sieroty półsieroty)

Dokumenty w DD

I. Karta pobytu - to podstawowy dokument wychowanka. Dotyczy ona:

• Comiesięczna ocena dziecka w różnych sferach i obszarach:

1. relacje z rodzicami

2. funkcjonowanie społeczne w DD

3. funkcjonowanie po za placówka

4. nauka szkolna

5. samodzielność dziecka

6. stan emocjonalny

7. stan zdrowia

8. szczególne potrzeby dziecka

9. znaczące dla dziecka wydarzenia

II Indywidualny plan pracy

• dane dziecka (wiek, imię, nazwisko, adres pobytu etc)

• cele

• działania realizacyjne

• terminy realizacji

• osoby odpowiedzialne

• ocena

• uwagi

Usamodzielnienie wychowanków DD - samodzielność życia codziennego(uzupełnianie dokumentów, druków), szukanie pracy, przygotowanie do ról partnerskich rodzinnych.
Proces usamodzielnienia

Wychowanek po ukończeniu 18 roku życia może jako osoba pełnoletnia na swój wniosek zostać usamodzielniony lub pozostać w placówce do czasu ukończenia nauki (do 25roku życia), kiedy to obligatoryjnie zostaje usamodzielniony, po analizie jego indywidualnej sytuacji. Z chwilą usamodzielnienia wychowanek może otrzymać:

• pomoc pieniężną w wysokości 100%

• pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki

• pomoc w uzyskaniu mieszkania

• opieka MOPS i placówki rzez 2 - 3 lat

Mieszkanie chronione - może zamieszkać wychowanek od 16 roku życia (nie sprawiający problemu) ; forma usamodzielnienia, uczy odpowiedzialności, pod nadzorem opiekuna.

Funkcje pracy DD:

1. F. readaptacyjna - powtórna adaptacja dziecka do nowego środowiska (szkoła, placówka, lokalne)

2. F. opiekuńcza

3. F. wychowawcza

4. F. kompensacyjna

5. F. profilaktyczna

8. Adopcja, rodziny adopcyjne, kryteria dla kandydatów, (formalne, pedagogiczne i psychologiczne), czynniki - powodzenie adopcji

Adopcja - jest to przyjęcie do rodziny osoby obcej, dziecka sieroty poprzez stworzenie, między tą osobą, a osobą adoptującą takich zachowań (relacji) prawnych jakie zachodzą w rodzinie.

CECHY RODZICÓW:

• Osoby pełnoletnie

• Para w związku małżeńskim lub osoby samotne

• Obywatelstwo polskie, mieszkająca w kraju

• Stałe dochody (praca)

• Dobre warunki mieszkaniowe

• Osoby zdrowe

• 
  Bez nałogów

• Minimalna granica wieku między dzieckiem a rodzicami to 18 lat;

• Do adopcji jest potrzebna zgoda dziecka jeśli ukończyło 13 lat

• Jeżeli dwie osoby dokonują adopcji musza być małżeństwem (kobieta i mężczyzna!)

9. Rodzina zastępcza i jej typy, problemy w rodzinach zastępczych, kryteria powoływania

Rodzina zastępcza - obejmuje wszelkie formy opieki i wychowania dziecka przybranego w rodzinie. Jest to naturalne środowisko rodzinne, do którego zostaje przyjęte dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej, bądź jedna z rodzinnych form zastępowania dzieciom osieroconym warunków pozazakładowego wychowania.

Kryteria doboru rodzin zastępczych i kierowania dzieci do rodzin zastępczych:

• Małżeństwo lub osoba osamotniona

• Pierwszeństwo utworzenia rodziny zastępczej maja krewni i powinowaci lub osoby wskazane przez rodziców

• Muszą wykazać, że są w stanie wykonać zadania jako rodzina zastępcza

• Maja obywatelstwo polskie

• Miejsce stałego zamieszkania w Polsce

• Korzystają w pełni praw cywilnych i obywatelskich

• Osoby, którym przysługują prawa rodzicielskie i opiekuńcze

• Osoby zdrowe

• Muszą uzyskać pozytywna opinię ośrodka pomocy społecznej

• Odpowiednie warunki mieszkaniowe

• Stałe źródło utrzymania

• Odpowiednia różnica wieku miedzy dzieckiem a kandydatami

Tryb powoływania rodzin zastępczych:

SĄDOWY

• Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej na podstawie orzeczenia sądu ze względy na stan zagrożenia dobra dziecka wynikający z niewykonywania w sposób należyty władzy rodzicielskiej przez rodziców biologicznych dziecka.

ADMINISTRACYJNY

• Gdy występuje pilna konieczność zapewnienia dziecku opieki zastępczej. Może zostać umieszczone w rodzinie zastępczej na wniosek lub za zgodą rodziców. Dziecko na podstawie umowy cywilno - prawnej zawartej między rodziną zastępczą a starostą właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tek rodziny. O zawartej umowie starosta bezzwłocznie zawiadamia sąd.

Typy rodzin zastępczych:

1. Rodzina zastępcza spokrewniona z dzieckiem

2. Rodzina zastępcza niespokrewniona z dzieckiem

3. Rodzina zastępcza zawodowa niespokrewniona z dzieckiem:

• Wielodzietna

• Specjalistyczna

• o charakterze pogotowia rodzinnego

10. Dwa kierunki pracy ośrodka opiekuńczo - adopcyjnego

11. Nazwiska - rodziny zastępcze, 1 uchwała o pomocy społecznej

12 czerwca 1945 rok - pierwsza uchwała rady ministrów podziale kompetencji i zadań opiekuńczych.

1936 r. - 1 rozporządzenie o funkcjonowaniu rodzin zastępczych

Św. Wincenty á Paulo - prekursor rodzin zastępczych

Ks. Gabriel Baudouin - założył szpital w Warszawie celem było: opieka nad dziećmi, szukanie rodzin dla dzieci
Kazimierz Jeżewski - zakładał gniazda sieroce

Czesław Babicki - rodziny zastępcze - funkcjonowały bez aktów normujących.

12. Aktualnie działający system profilaktyki

13. Wioski dziecięce

Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce w Polsce jest częścią międzynarodowej organizacji SOS-Kinderdorf International, prowadzącej obecnie 444 Wioski Dziecięce SOS, w których rodzinę i dom znajduje ponad 48 345 dzieci w 123 krajach świata.

Pierwszą SOS Wioskę Dziecięcą założył w 1949 roku w austriackim Imst Hermann Gmeiner. Działalność Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce w 75 proc. jest finansowana ze środków pozyskanych przez polskie stowarzyszenie - darowizn i składek, dotacji państwowych, odsetek i refundacji VAT, a w 25 proc. przez międzynarodowe Stowarzyszenie SOS Kinderdorf International. Pod opieką Stowarzyszenia SOS w Polsce znajduje się 431 dzieci.
Wioski Dziecięce SOS to niepubliczne, rodzinne placówki opieki całkowitej nad dziećmi osieroconymi i opuszczonymi.Do SOS Wiosek Dziecięcych trafiają dzieci z domów dziecka oraz pogotowia opiekuńczego. Są to sieroty naturalne lub społeczne Głównym zadaniem rodziców SOS jest przygotowanie dzieci do samodzielności. Mieszkanie nadzorowane to pierwszy krok do całkowitej samodzielności dla młodzieży, która ukończyła już naukę i podjęła pracę.

W procesie przygotowania młodzieży do samodzielności biorą udział wychowawcy -pedagodzy,psycholodzy, którzy bezpośrednio zajmują się procesem wychowania młodzieży. Ich główne zadania polegają na:

 

- opiece i kierowaniu rozwojem powierzonych wychowanków,
- tworzeniu serdecznej atmosfery sprzyjającej rozwojowi więzi emocjonalnych,
- oddziaływaniu terapeutycznym realizowanym przez metodę socjoterapii, psychodramy, psychozabawy, gimnastyki i muzykoterapii
- utrzymywanie kontaktów z rodzinami wioskowymi i naturalnymi wychowanków,
- współpraca ze szkołami, do których uczęszczają podopieczni,
- praktyczna nauka załatwiania spraw w urzędach
- rozliczanie wychowanków z powierzonych im pieniędzy

Reguły koncepcji Wiosek Dziecięcych opierają się na czterech fundamentach:

• Matka lub Rodzice - każde osierocone dziecko ma nową mamę lub rodziców zastępczych. Rodzice zastępczy to osoby, które decydują się poświecić całe swoje życie powierzonym dzieciom. Otaczają te dzieci nie tylko troską i opieką, ale także miłością.

• Rodzeństwo - rodzina w Wiosce Dziecięcej składa się zazwyczaj z 6-8 dzieci w różnym wieku, które żyją wraz ze swoimi nowymi rodzicami jak naturalna rodzina. Rodzeństwa naturalne nigdy nie są rozdzielane.

• Dom - dzieci wychowują się w warunkach optymalnie zbliżonych do rodzinnych - w domu, w którym każde dziecko ma swoje miejsce - łóżko, półkę na książki i szafkę, ale także określone obowiązki, czyli pomoc w opiece nad młodszym rodzeństwem, robienie drobnych zakupów itd. Dom pozostaje dla dzieci zawsze ich domem rodzinnym, do którego wracają także jako ludzie dorośli.

• Wioska SOS - zorganizowana społeczność, na którą składa się około 14 domów rodzinnych, dom dyrektora i pomieszczenia dla pedagogów, psychologa oraz logopedy. Wioski zlokalizowane są na obrzeżach miast, ale dzieci uczęszczają do szkół publicznych i zawierają przyjaźnie poza terenem Wioski - w pełni uczestnicząc w życiu społecznym. Wioski zostały zorganizowane w taki sposób, aby rodzice mogli skoncentrować się głównie na wychowywaniu dzieci, znajdując wsparcie u specjalistów. Sprawy organizacyjne przejął dyrektor Wioski, który również z racji swego wykształcenia pedagogicznego wspiera fachową pomocą rodziców i resztę specjalistów, czuwających nad procesem wychowawczym dzieci.

---