Cykle rozwojowe z czerwonej książki Boreckiego.
Cykl rozwojowy Głownia Pyłkowa jęczmienia (Ustilago nuda)
Zimuje dikariotyczna grzybnia w tarczce ( scutellum) i w zarodku ziarniaków. W rozwoju głowni zbóż na szczególna uwagę zasługuje ścisły związek pasożyta ze stożkiem wzrostu, który przez cały okres rozwoju zboża nie ulega zniszczeniu. Wzrost grzybni rozpoczyna się wraz z kiełkowaniem zbóż. Grzybnia z zarodka przerasta do kiełków, a następnie do siewek
Rozwijając się międzykomórkowo i podążając za szybko rosnącym źdźbłem. Szybki wzrost zboża powoduje, że strzępki grzybni w źdźble ulegają rozerwaniu, lecz zawsze można je wykryć w kolankach źdźbła i w zawiązkach kłosa. Grzybnia pasożyta rozwija się intensywnie w czasie formowania się kłosa, opanowując i niszcząc jego tkanki, po czym rozpada się na teliospory, tworząc ciemnobrunatny pył głowni. Zniszczenie kłosów i rozpylenie się teliospor przypada na okres kwitnienia zdrowych roślin. Teliospory padają na otwarte kwiaty i kiełkują tworząc 4komórkową haploidalną przedgrzybnię. Po kopulacji komórek przedgrzybni rozwija się grzybnia dikariotyczna, która wnika do owocni słupka, dorasta do osłonki (intengumentum) i ośrodka (nucellus) a po 3-5 tygodniach dostaje się do tarczki oraz zarodka, w którym opanowuje część pędową, natomiast nie wnika do części korzeniowej. W dojrzewającym ziarniaku grzybnia przechodzi w fazę spoczynku i dopiero kiełkowanie ziarniaków pobudza ja do dalszego rozwoju. Grzybnia przez wiele lat pozostaje żywa w zakażonym ziarniaku.
Rdza źdźbłowowa zbóż i traw (Puccinia graminis)
W rejonach o chłodniejszym klimacie miedzy innymi w Polsce P. graminis zimuje w postaci teliospor. W cieplejszych regionach grzyb ten może zimować w postaci urediniospor na oziminach i samosiewach. Okres spoczynku teliospor zostaje przełamany przez kolejne ocieplenia i mrozy po czym gdy temperatura przekroczy 10 stopni C teliospory kiełkują w podgrzybnię - podstawkę na której tworzą się bazydiospory. Bazydiospory są zarodnikami bardzo delikatnymi i mogą być przenoszone przez wiatr tylko na odległość do kilkuset metrów. W Polsce żywicielem rdzy jest berberys pospolity. Z haploidalnych bazydiospor rozwija się w liściach berberysu haploidalna grzybnia. Po kilku dniach tworza się spermogonia ze spermacjami. Do dikariotyzacji dochodzi przez kontakt spermacjów z receptorami spermogoniów o odrębnej płci lub przez kontakt różnopłciowych haploidalnych grzybni w liściu berberysu. Po plazmogamii rozwija się w liściach berberysu dikariotyczna grzybnia, a następnie ecja z dikariotycznymi ecjosporami. Z ecjosporami grzyb przenosi się na zboża oaz trawy i już po 8-10 dniach pojawiają się na nich uredinia. Od tego momentu zaczyna się gwałtowny rozwój choroby „wybuch epidemii”. Okres inkubacji choroby po infekcji pszenicy tymi zarodnikami wynosi 10-14 dni.Pod koniec okresu wegetacyjnego dikariotyczna grzybnia zaczyna wytwarzać dikariotyczne teliospory, które zimują.
Rdza wejmutkowo-porzeczkowa
Jest to rdza dwudomowa z pełnym cyklem rozwojowym. Na sosnach pięciogłowych występują spermogonia i ecja, a na liściach czarnej porzeczki uredinia i telia. Cykl rozwojowy rdzy wejmutkowo-porzeczkowej na porzeczce jest jednoroczny a na wejmutce wieloletni. Forma zimującą jest grzybnia w miękiszu korowym sosny. Grzyb przenosi się z gałęzi wejmutki na liście porzeczek z ecjosporami które rozsiewają się późna wiosną i na początku lata. Ecjospory zakażają liście porzeczek przez szparki na dolnej stronie. Grzybnia przerasta przestwory międzykomórkowe tkanki miękiszowej liścia i wytwarza ssawki wrastające do komórek. Okres inkubacji choroby trwa około 10 dni. W 2-3 tygodnie po infekcji pod skórą dolnej strony liścia formuja się uredinia, które wydostają się na zewnątrz po pęknięciu skórki. W okresie wegetacyjnym występuje kilka generacji urediniospor. Już w pierwszej połowie lata obok urediniów pojawiaja się na liściach telia. W drugiej połowie lata grzyb wytwarza coraz większe ilości teliów. Teliospory grzyba nie stanowia formy przetrwalnikowej, lecz kiełkuja u podstawki w czasie wilgotnej pogody zaraz po wytworzeniu. Na podstawkach tworzą się bazydiospory, które rozsiewaja się w powietrzu padaja na igły wejmutki i zakażaja ja przez szparki, dalszy rozwój grzyba na wejmutce trwa kilka lat. Grzybnia w ciągu kilku miesięcy przerasta przez igły do pędów, na których dopiero po upływie 2-4 lat pojawiają się pierwsze ecja.
BAZIDIOSPORA- zarodnik podstawkowy, zarodnik haploidalny powstający po procesie płciowym i mejozie u grzybów z podgromady podstawczaków , zarodnik egzogeniczny tworzący się na zewnątrz podstawki
ECJOSPORY- dikariotyczne (dwujądrowe) zarodniki ognikowe grzybów rdzawnikowych twarzą się w echach (ognikach)
ECJUM- ognik, owocnik stadium grzybów rdzawnikowych zbudowany z grzybni dikariotycznej w kształcie kielicha lub głębokiej czary w którym twarzą się dikariotyczne ecjospory
TELIOSPORA- grubościenny przetrwalnikowy zarodnik grzybów Uredinales, Ustilaginales, kiełkujący w promycelium w którym następuje mejoza
TELIUM- brunatnoczarne skupienia dikariotycznych zarodników
PROMYCELIUM- przedgrzybnia, podstawka na której nie tworzą się zarodniki podstawkowe lecz sporydia powstające przez pączkowanie