EMG

Elektromiografia - służy do rejestracji prądów czynnościowych mięśnia. Pozwala na wnioskowanie o koordynacji nerwowo-mięśniowej, jako współdziałania mięśni antagonistycznych lub synergistycznych.

Elektromiogram EMG dokładnie rejestruje reakcje bioelektryczne mięśnia, niezależnie czy jest w stanie skurczu czy rozkurczu, czy stopień zaawansowania mięśnia w danym ruchu jest większy bądź mniejszy. Nie służy do pomiaru siły skurczu, ale przepływającego prądu.

EMG charakteryzuje:

• Amplituda - świadczy o ilości włókien mięśniowych zaangażowanych w pracę mięśnia. Im więcej pobudzonych jednostek motorycznych tym większa jest siła skurczu i większa amplituda.

• Częstotliwość - obrazuje synchronizację pobudzenia jednostek motorycznych. Im lepsza synchronizacja tym mniejsza częstotliwość.

Rodzaje elektrod:

• Powierzchniowe - dają zapis asynchroniczny; odbierają interferencyjny potencjał czynnościowy z wielu jednostek neuromotorycznych, umieszcza się je na skórze.

• Wkłuwane - dają zapis synchroniczny, odbierają bioprądy z jednej jednostki neuromotorycznej

• Koncentryczne - stosowane w badaniach klinicznych, mierzą różnice napięcia między platynowym drucikiem wewnątrz i izolowaną stalową pochewką.

• Dwubiegunowe - mierzą różnice napięcia pomiędzy dwoma platynowymi drucikami wewnątrz stalowej igły.

• Jednobiegunowe - mierzy się różnice napięć między pozbawionej osłonki końcem metalowej igły a obojętną płytkową elektrodą skórną.

• Multielektrody- zawierają kilkanaście elektrod odległych od siebie o 2mm umieszczonych w jednej igle.

Elektrody mocujemy w strefach innerwacji bioelektrycznej, są to te części mięsni, gdzie znajdują się najwięcej zakończeń nerwowych mięśnia (połowa długości mięśnia w miejscu o mniejszym przekroju fizjologicznym)

Sposób wykonania badania EMG z pomocą elektrody powierzchownej:

• Zgolenie owłosienia, odtłuszczenie i starcie naskórka w miejscu przyłożenia elektrod (tłuszcz powoduje zwiększenie oporu)

• Nałożenie żelu na oczyszczoną elektrodę (zwiększenie przewodnictwa)

• Przyłożenie elektrody oraz jej uziemienie

• Na lampie oscyloskopowej pokazuje się wykres

• Wykonujemy przed każdym obciążeniem zapis testowy na mniejszej prędkości niż zapis z obciążeniem

• Mierzymy wysokość amplitud

• Obliczamy średnie napięcie (napięcie wzrasta wraz z obciążeniem)

• Obliczamy wskaźnik aktywności bioelektrycznej

Analiza elektromiogramu:

• Zapis dzieli się na odcinki; Aktywność oblicza się poprzez średnią amplitudę tych odcinków co pozwala na przedstawienie zmian aktywności mięśnia podczas ruchu w formie krzywej;

• Inny sposób: dzielimy na fazy na podstawie zapisu mechanograficznego; każdą fazę dzieli się na odcinki równe czasowo, w ten sposób obliczamy aktywność każdej fazy.

Wzór na wskaźnik aktywności bioelektrycznej mięśnia

Wa - stopień zaangażowania pracy mięśnia w stosunku do max. Napięcia w warunkach statycznych

Ui - średnie napięcie bioelektryczne przy dowolnym obciążeniu mięśnia.

Umax - największy moment siły rozwijanej w mięśniu.

Potencjał interwencyjny - powstaje w wyniku naładowania się poszczególnych fal o różnych częstotliwościach z różnych jednostek motorycznych.

Aktywność elektryczna zależy od:

- obciążenia przy stałej szybkości skurczu

- szybkości ruchu przy stałym obciążeniu

---