STRUKTURALIZM 18.02.2004r.

• Chodzi o metodę, jak to się robi? (bez tego ani rusz)

• Lata świetności s. dawno minęły, ale żeby zrozumieć kierunki współczesne należy poznać tradycję nauki

• Poststrukturalizm jest kontynuacją, a nie zaprzeczeniem (J. Derrida)

• Czym jest strukturalizm? Nie ma jednego s.! każdy autor robi to na swój sposób.

• S. traktuje podmiot (autor) jako element szerszego kontekstu (nie stawia go na pierwszym miejscu - śmierć człowieka!)

• Ogólne struktury językowe: stałe, powtarzalne konieczne, nieuświadamiane - a nie konkretny, osobowy tekst

• SYSTEM - rekonstrukcja elementów, żeby poznać funkcjonowanie przedmiotu badań

• Etapy analizy:

1) rozkładanie przedmiotu na elementy składowe - fragmentaryzacja - znalezienie ruchomych fragmentów, których połączenie (relacja) rodzi sens; najmniejsze jednostki znaczeniowe mogą być różne w zależności od przedmiotu np. mit na mitemy się rozkłada , a mitem to sekwencja znaków, każdy bierze się osobno w analizie

2) złożenie na nowo - zasady łączenia: przegrupowanie najmniejszych jednostek w grupy znaczeniowe (nie chronologiczne)

3) budowa modelu - system inwariantów

4) ujawnienie się wizerunku (struktury) i sposobu funkcjonowania

• CEL: poszukiwanie struktury

Etapy:

* obserwacja i gromadzenie danych

* inwarianty - wydobyć je statystycznie (maniakalne poszukiwanie szczegółu - unikanie subiektywnych uogólnień)

* „modele domowego wyrobu” (egzegezy lokalne) - nie ma jednej motywacji, więc nie należy się tym sugerować;

wtórne racjonalizacje dokonywane przez „dzikich”, które przysłaniają drogę do struktury: nie wolno za ich pomocą tłumaczyć rzeczywistości społeczno-kulturowej, trzeba zbudować własny model.

* od empirii (środek prowadzący do celu) do struktury - nowy wgląd w istotę faktów

• Właściwym przedmiotem badań są modele (ukierunkowane wizerunki przedmiotu), dla modeli charakterystyczna jest mała ilość cech; na ich podstawie bada się rzeczywistość

• Nie chodzi o badanie natury świata, ale strukturalne związki znaków czyli modelu

• Dobry model to taki, który zdaje sprawę ze wszystkich faktów etnograficznych, a przy tym jest ekonomiczny

• Struktura znajduje się na poziomie języka, a nie mowy (langue/parole)

STRUKTURALIZM 3.03.2004r.

1. Językoznawstwo strukturalne a strukturalizm Levi-Straussa

• Język a mowa (jednostkowa realizacja języka)

• Język nigdy nie ukazuje się wprost - musi być rekonstruowany z wypowiedzi

• Język jest systemem normalizującym mowę - abstrakcja o charakterze społecznym (mowa należy do porządku indywidualnego)

• Kultura jako system (taki jak język) - prosta analogia: reguły są stałe, istnieją przed ich indywidualną realizacją

• W języku ważne są relacje i opozycje, stosunki między znakami systemu (nie ma znaku, który czerpałby znaczenie sam z siebie) - podobnie traktuje się kulturę

• Wymiar paradygmatyczny (pionowy, synchroniczny) i syntagmatyczny (poziomy, diachroniczny) - realizacja języka w czasie

• Wybór elementów jest znaczący - w tym tkwi już informacja, znaczenie

• Skoro w znaku ważne są relacje, a nie brzmienia słów można było oderwać się w badaniach od strony dźwiękowe: różnice pod względem dźwiękowym są nieistotne - badania nad językiem w oĝóle, a nie nad poszczególnymi językami

• Język jest formą, a nie substancją; ważne jest to, w jaki sposób elementy są połączone - dlatego strukturalizm zajmuje się strona formalna kultury

• Bada się formę po to, żeby dotrzeć do znaczenia treści

• System arbitralny, konwencjonalny: język (z kulturą jest trochę inaczej - znaki nie są całkowicie umowne)

• Znak językowy - całość złożona w sposób konwencjonalny z elementu znaczonego i znaczącego - nie ma naturalnego związku; brzmienie słów nie ma naturalnej genezy np. drzewo w każdym europejskim języku brzmi inaczej - te same idee reprezentowane przez różne znaki; środek konserwujący język i kulturę

• Związek ma charakter strukturalny: jest pełny, kompletny, samowystarczalny, ma zdolność generowania znaczeń (nie trzeba się odwoływać do rzeczywistości pozakulturowej, tłumaczymy kulturę poprzez kulturę - żeby coś zrozumieć); potrzeba konfrontowania tego, co myślimy z tym, co mówią inni (w naszej nauce); ważna jest umiejętność utrzymania własnego zdania

• Sapir i Whorf po drugiej stronie świata: „granice mojego języka są granicami mojego świata”; ile języków tyle światów mentalnych

ZDROWY ROZSĄDEK- takie postrzeganie świata, które mieści się w kategoriach językowych osoby (nie ma jednego poczucia zdrowego rozsądku)

• Przykład: szafa ubrań-paradygmat-----mój dzisiejszy strój-syntagma

• Synchronia a diachronia- s. dotyczy STANU kultury w pewnym momencie, okresie czasu-STATYCZNY OPIS JEZYKA I KULTURY; d. Dotyczy wymiaru historycznego-sfery zmian

->Najpierw badania synchroniczne, później możliwe dopiero diachroniczne

->strukturalizm nie jest diachroniczny

• Zdolność posługiwania się językiem nie jest zależna od znajomości jego struktury ani historii! To samo tyczy się kultury: uczestnictwo w niej ma charakter nieświadomy - kultura tworzona bezrefleksyjnie

• MODELE PUBLICZNEGO WYROBU - ludzkie uwarunkowania działań

• MODELE ETNOGRAFICZNEGO WYROBU - warto się głęboko zastanowić nad ich prawdziwością

STRUKTURALIZM 10.03.2004r.

STOMMA

1. Językoznawstwo strukturalne - wszystko, co mówi się o języku można powiedzieć także o kulturze

• Język jest ustrukturyzowanym systemem i tak trzeba go badać; jest zjawiskiem społecznym; najpierw synchronia, potem diachronia; język to system znaków, śluzy do komunikacji; to niemal w całości system znakowy, semiotyczny (poza fonemami)

• Zmiana jednego elementu powoduje zmianę całkowitą znaczenia (pies - bies)

Metoda strukturalna jest stylem myślenia (świadomość ograniczeń) - jest samoograniczeniem

Kultura to system, ma charakter społeczny, nie jest własnością jednostek, jest konwencją, umową społeczną, ma charakter semiotyczny, znakowy (wszystkie niemalże zachowania coś znaczą); wytwarzanie i używanie ma charakter nieuświadamiany; jest systemem różnic - wartość każdego elementu możemy określić poprzez jego miejsce w całości; modelowość - fikcjonalność

Natura znaku:

• De Saussure: znak to strukturalny związek między znaczącym i znaczonym

• Barthes: w kulturze znak to nie dwa odrębne elementy, ale strukturalna całość, zawsze trzeba brać pod uwagę całość np. bukiet róż (za nim Stomma)

• samo znaczące jest puste, nie jest znakiem

• jedno znaczące w kulturze może mieć wiele różnych znaczonych i odwrotnie (nawet w obrębie 1 kultury)trzeba uważać!!!

• Stosunki między znaczącym a znaczonym są różne, trzeba zatem uważać, aby nie tworzyć nowych sztucznych bytów (np. coś takiego jak magia węzłów nie istnieje dialektyka sacrum)

• Natura znaku nie wyczerpuje się w relacji znaczące -znaczone (relacja SYMBOLICZNA); znak ma też wymiar zewnętrzny (ważny jest przecież kontekst itd.)

• Relacja HOMOLOGICZNA (paradygmatyczna) - żeby odnieść znak do pozostałych znaków w kulturze, aby wykryć jak „stoi” nasz znak- czy jest ekwiwalenty czy opozycyjny, trzeba odwołać się do słownika kultury; miejsce znaku w konkretnej wypowiedzi, komunikacie

• Relacja SYSTEMATYCZNA (syntagmatyczna) - aktualne znaczenie w danym momencie

5. Zastosowanie metody:

• Czasem trudno wybrnąć z bogactwa materiału

a) należy zgromadzić jak najwięcej danych na interesujący nas temat (pisali je ludzie, przedstawiciele różnych dziedzin!

b) należy wyodrębnić inwarianty - z wariantów wyodrębnić inwarianty - elementy stałe (coś, co ma charakter systemowy, trwały, konieczny; to, co częste klasyfikuje się jako inwariant); cała reszta jest nieistotna: metoda statystyczna

c) zestawieniem porównanie inwariantów - wykrycie wspólnych elementów - tylko to bierze się później pod uwagę

d) rozłożenie inwariantów na mitemy

e) analiza mitemów - wszystkie wymiary znaków składających się na mitem (mitem - wiązka znaczeń); analizujemy odkrywamy znaczenie mitemu

I ROZKŁADANIE, fragmentaryzacja

II SKŁADANIE na nowo przedmiotu badań, ale wg znaczeń

Budujemy model przedmiotu dla znalezienia metody funkcjonowania - tak się

wykrywa strukturę, wewnętrzną organizację

Chronologia nie jest tu ważna, ważne jest ZNACZENIE

„Co to wszystko znaczy i dlaczego?” - podstawowe pytania strukturalistów

denotacja - zakres znaczeniowy, pojęciowy znaku;

konotacja - wartość naddana, skojarzeniowa;

desygnat - rzecz, do której odnosi się znak (nie decyduje o znaczeniu znaku);

znaczenie wytwarzane jest przez system kulturowy, a nie desygnaty (bo inaczej byłaby uniwersalna symbolika)

STRUKTURALIZM 17.03.2004r.

1. Fizjologicznie binaryzm jest uzasadniany przez koncepcje o różnych funkcjach obu półkul mózgowych

2. Poziom A - mówi o najogólniejszych cechach binaryzmu

Poziom niższy - konkretne wcielenie

3. Pary pojęciowe są ze sobą powiązane, tak, ze tworzą dwa wzory paradygmatyczne (w kulturze ludowej)

(+) GÓRA - DÓŁ (-)

łańcuchy ekwiwalencji DZIEŃ - NOC

PRAWE - LEWE

MĘSKIE - ŻEŃSKIE

JADALNE - NIEJADALNE

różnice, sprzeczności

ta sama myśl może być wyrażona za pomocą różnych ekwiwalentnych elementów; mediacja miedzy elementami np. demony - obcy

swój-obcy = jadalny-niejadalny

4. Kombinacje tworzą MITEMY

5. ZASADA INWERSJI- odwrócenia relacji w parach; to, co pozytywne jest wyrażana wcześniej w naszej kulturze (odzwierciedlenie hierarchii) - ale nie jest to bezwzględne!

6. Zewnętrzne cechy rzeczy

7. EDMUND LEACH - uprościł Levi-Straussa, zmodyfikował go

• Wymiana znaków na trzech poziomach: komunikacja

• Maniakalne zwrócenie uwagi na szczegóły - etnografia to szczegół!

8. Etnografia bez pojęć jest niemożliwa!

9. Zachowania ekspresyjne - anal. uporządkowane do tych

N K O - wszystko można odczytać za pomocą tego schematu

10. SYGNAŁ(poza kulturą) / OZNAKA NATURALNA (związek naturalny np. dym z ognia)

METAFORA METONIMIA

SYMBOL ZNAK

WYMIAR PARADYGMATYCZNY SYNTAGMATYCZNY

Są to dwa tryby symbolizacji w kulturze; dopełniają się; nieustanne przechodzenie w jedna i w druga stronę; transformacje metonimiczno-metaforyczne jako proces kulturotwórczy; dwa sposoby wytwarzania znaczenia w kulturze

STRUKTURALIZM 31.03.2004r.

EDYP

• Struktura mitu - analiza mitu o Edypie - strukturalistyczne podejście do mitologii;

• Dumezil: struktura mitologiczna jako odbicie porządku społecznego Europejczyków

• Levi-Strauss nie akceptuje tezy Dumezila; twierdzi, ze mitologia nie jest odbiciem, ale przeważnie przeczy porządkowi rzeczywistości; brak prostego determinizmu

• Tekst pisany w 1955r., kiedy badania nad mitem w etnologii przeżywały kryzys; tekst, wzór analizy odbił się szeroki echem i miał ogromny wpływ na rozwój etnologii

• WZÓR ANALIZY Straussa, zaczerpnięty z językoznawstwa mógł być stosowany do badania wszelkich zjawisk kultury (ale nie jest to mechaniczne przeniesienie wzoru analizy z językoznawstwa do antropologii!)

• MIT - na granicy porządków języka i mowy, bo obecne są w nim dwa wymiary czasu

• W języku czas jest odwracalny; w micie - dwa wymiary czasu i wszystkie porządki czasowe (przeszłość, przyszłość i teraźniejszość)

• Mit - archetyp o początkach; tłumaczy teraźniejszość i przyszłość (eschatologia)

• Mit - struktura historyczna i ahistoryczna

• ZAŁOŻENIA:

* znaczenia mitu nie można utożsamiać ze znaczeniem języka na tym samym poziomie - sytuuje się między wtórnymi systemami językowymi (kultura) a językiem naturalnym; wtórne systemy językowe przekraczają języki naturalne

* znaczenie mitu wynika z jego miejsca w systemie

* mit w swojej budowie wyrasta z języka, ale przekracza go w sensie znaczeniowym

* mit należy rozumieć na poziomie ZDAŃ (ale nie językowych) - mikrohistorii; MIKROHISTORIE - fragmenty opowieści, które można rozbić na wątki

* Strauss nie traktuje mitu jako „świętej historii i początkach”, ale jako opowieść, w której dominuje MITOLOGIKA, specyficzne myślenie dzikiego; dlatego jako mity nie bierze do analizy wyłączne klasycznych mitów, ale w ogóle te opowieści, które charakteryzuje mitologika - analiza mitów, aby dość do uniwersalnych struktur ludzkiego umysłu

• TECHNIKA ANALIZY - (zasada ekonomii tłumaczenia jedności rozwiązania - jak najmniej środków użyć) - czytelność jest istotna; „wystarczy moje narzędzia dla rozwiązania moich problemów”

* każdy z mitów oddzielnie rozkłada się na mniejsze jednostki

* zebrane wersje porównuje się do siebie i szuka inwariantów - elementów stałych

trzeba zebrać i porównać jak najszerszą dokumentację mitów!; wiarygodność dokumentacji - krytyki źródeł dokonuje się w trakcie analizy, a nie przed nią; ma ona wykazać wiarygodność źródeł

* elementarnymi jednostkami mitu nie są relacje, ale WIĄZKI RELACJI, które można uszeregować w grupy, ciągi wydarzeń - aby odsłonić ukryty przekaz mitu; znaczenie nieuświadomione, a wydobyte przez badacza (duch przekazu, a nie litera); zawsze mówimy więcej , niż nam się wydaje (pewna podejrzliwość: co kryje się pod słowami, jaki przekaz został zakodowany w tej prostej opowieści?); nieustanne porównywanie języka i mowy - rekonstrukcja mitologii jako szukanie ukrytych znaczeń;

w opowieściach mitycznych występują liczne powtórzenia tych samych wydarzeń w trochę innej postaci - zwielokrotnienie tych samych przekazów np. w obrębie jednego tekstu, bo takie ciągłe nawroty maja na celu odsłonięcie prawdziwego, krytego przekazu mitu, jego znaczenie odkrywane przez interpretatora (to, co się kryje za litera przekazu hermeneutyka, semiotyka, fenomenologia tez to robią

* grupowanie mitemów wg znaczeń (a nie następstwa) i nazwanie owych kolumn (czego dotyczą, wspólny mianownik); to, co w opowieści miało charakter historyczny, syntagmatyczny (wydarzenia następujące po sobie) zostało przerwane i przełożone na wymiar paradygmatyczny (ogniwa łańcucha poprzerywane i ponownie uszeregowane w sposób paradygmatyczny); grupowanie nie wg diachronii, ale wg synchronii, charakter metaforyczny

* czytanie kolumn; te kolumny czyta się znów syntagmatycznie i tak dochodzi się do ukrytego przekazu

strukturalizm abstrahuje od rzeczywistości (bogactwa życia), aby stworzyć MODEL, za pomocą którego będzie można spojrzeć NA NOWO na rzeczywistość empiryczną - konieczność podejścia naukowego; modelowanie jest środkiem, a nie celem samym w sobie; wszystkie nurty w nauce muszą polegać na abstrahowaniu - nie można niczego ująć w całym bogactwie, bo jest to nie możliwe

M. Foucault - „śmierć człowieka” - o wszystkich sprawach decydują systemy - podmiot nie jest do niczego potrzebny

* wszelkie warianty traktujemy jako całość, a z nich wyciągamy fragmenty; od którego zacząć? Nie ma tekstu uprzywilejowanego, pierwotnego, autentycznego; każdy może być początkiem - wybór arbitralny; najlepiej zacząć od wersji najpełniejszej, bo to wygodne (najszerszy zbiór opozycji, mediacji); wszystkie mity to pewien zamknięty krąg transformacji - w toku analizy można przejść od jednego mitu do drugiego, bo żadne kultury czy społeczeństwa nie są autonomiczne dialog kulturowy: kontakt, przemieszanie, przekształcenia mitów; te same motywy, symbole rozsiane po całym świecie; odpowiedź strukturalizmu: w różnych miejscach Ziemi ludzie mówią różnymi językami o tym samym

STRUKTURALIZM 19.05.2004r.

OPOWIEŚĆ O ASDIWALU

• jest arbitralny, chociaż czasem motywowany różnymi względami

* tekst wyjściowy: autorstwa Boasa

• 
  
  4 poziomy:

- tło geograficzne

- stosunki ekonomiczne

- struktura społeczna

- kosmologia

pierwsze dwa poziomy - podobieństwo do rzeczywistości opisywanej przez etnografa

na trzecim - odstępstwa od tej rzeczywistości

• wewnętrzna analiza: jak mity są zbudowane struktura logiczna; SCHEMAT NARRACYJNY (przez to zmienia się treść mitów)

1) wydobycie opozycji

2) mediacje, relacje między opozycjami

szukanie wspólnego dla wszystkich wersji mitu schematu narracyjnego

• abstrakcje logiczne upostaciowione w mitach inwarianty - ten sam komunikat na poziomie głębokim, a nie naocznym, literalnym

• każdy poziom analizowany osobno struktura logiczna każdego z nich porównywanie

to nie oznacza, ze poziomy istnieją realnie! To jest hipoteza (narzędzie strukturalne, a nie idea! Dopóki narzędzie prowadzi do celu - jest dobre, potem można je porzucić)

• grube różnice miedzy mitem a rzeczywistością - nie można traktować mitologii jako odbicia rzeczywistego życia społecznego; brak tutaj bezwzględnego determinizmu; mity przejmowane przez kolejne społeczności muszą być przekształcane

STRUKTURALIZM 19.05.2004r.

DROGI MASEK

• skąd taka dziwaczna plastyka masek? - próba zrozumienia

• maski, tak jak i mity, nie mogą być rozumiane same w sobie - nabierają sensu, kiedy umieści się je w grupie transformacji

• inwarianty traktowane jako całość = grupa transformacji

• maski związane z mitami

WERSJE MASEK WERSJE MITÓW WERSJE RYTUAŁÓW

relacja paradygmatyczna,

którą trzeba zrekonstruować

• Więc: można szukać homologii! - analogii strukturalnej

• Jak poszczególne porządki mają się do siebie?

• Zestawienie cech plastycznych z cechami funkcjonalnymi

• Każda sekwencja mitu musi być zestawiona z innymi żeby cokolwiek zrozumieć (zrozumieć, co one znaczą)

• Budulec treści mitów

• Wersje kontynentalne i wyspiarskie: ale która powinna mieć status wyjściowy, uprzywilejowany? Odp.: te, które są najbogatsze, najspójniejsze etc.

• Przywoływanie wiedzy spoza mitów: realia etnograficzne jako punkt odniesienia

• Nie jest możliwa całkowita specjalizacja w humanistyce! - trzeba być dyletantem elementy świata jako fenomeny kultury

• „kłusownictwo” wg Leacha

• ten sam przekaz istnieje za pomocą różnych kodów

• kluczowe pytania: Jak w konkretnych rzeczywistościach, pod jakimi wpływami, powstają w głowach ludzi wszystkie transformacje? Czy mają one związek z historią?

• Wg Straussa strukturalizm nie kłóci się z historią trzeba po prostu zaczynać od synchronii, żeby dojść do diachronii

• Mity kontynentalne ocenione przez Straussa jako najbardziej spójne, logiczne etc.

• Rekonstrukcja (analiza) strukturalna pozwoliła dopowiedzieć wersje wyspiarskie

STRUKTURALIZM 26.05.2004r.

SIOSTRA MOJŻESZA

1. Książka oparta na tekstach „Struktura mitów” i „Podróży Asdiwala” Levi-Straussa

2. Teksty biblijne traktowane jako mity szok dla niektórych egzegetów - teologów

3. Kontekst mitologiczny

4. Leach podkreśla, ze jego wersja strukturalizmu jest inna, bo nie interesuje go komparatystyka kulturowa (zestawienie kultur z całego świata i różnych epok)

* porównanie Straussa z Frazerem:)

5. Przywoływanie materiałów tylko z etnografii świata starożytnego - tradycja Leacha jest inna niż Straussa, bo ma korzenie brytyjskie empiryzm, funkcjonalizm

NIE MA JEDNEGO STRUKTURALIZMU!!!

6. Uwikłanie strukturalizmu w teorię antropologiczną też rodzi różnice - stosunek do „zielonych tematów”, np. co było pierwsze: Obrzęd czy mit?

7. Całość Biblii jest mitem opowieścią sakralna absolutnie prawdziwą dla tych, którzy w nią wierzą

W środowiskach naukowych traktowało się Biblię jako zbiór zabobonów starych Żydów i pierwszych chrześcijan (mają się nijak do historii) - scjentyzm prymitywny, z którym Leach polemizuje

8. Przed protestantyzmem Biblię traktowano w inny sposób - jako CAŁOŚĆ szukanie STARYCH PRAWD, różnie wyrażanych w obrębie całego tekstu;

Ergo: wzór czytania proponowany przez Leacha jest prastary, charakterystyczny dla egzegez przedrefomacyjnych

* litera i duch pisma

* poziomy znaczeniowe (czyli struktura w jakimś sensie)

* ukryta warstwa znaczeniowa - pytanie: jak bardzo głęboka?

9. Zbiór mitów zależnych od siebie co zatem z historycznością?

Leach jest radykalny: historyczna bzdura

Ergo: całość Biblii jest fikcjonalna (nie fałszywa!) czyli MODELOWA (charakter literacki)

Nawet jeśli ktoś żył w rzeczywistości, to na kartach Biblii jest już inną postacią fikcjonalną, uwikłaną w ten sam KONTEKST LITERACKI

„mitohistoria” tylko nie da się wydzielić poszczególnych części to wszystko tworzy całość

np. nie kwestionuje tego, że Jezus żył (jak czyniło wielu), mówi tylko, że Jezus w opowieściach jest postacią fikcjonalną (FIGURA o takim a takim znaczeniu i funkcjach)

teoria literacka wplątana w teorię antropologiczną (trzeba wiedzieć jak czytać teksty literackie - za Derridą)

10. Poszczególne fragmenty same przez się nie są zrozumiałe - trzeba je traktować jako części całości, analizować w powiązaniu z pozostałymi fragmentami

11. Jak przekroczyć literę? ANALIZA IMMANENTNA

Poszukiwanie sprzeczności, które są pokonywane w czasie narracji (opozycje binarne!)

Za pomocą jakich środków przebiegają mediacje, dzięki którym rozwija się narracja?

12. Dlaczego Mojżesz miał siostrę?

• Siostra Mojżesza jako postać zagadkowa - nie wiadomo, co ona tam robi i po co się znalazła - DLACZEGO?

* jest, czyli jest KONIECZNA, ale dlaczego?

* „etnografia to szczegół” - wszystkie błahe detale są istotne! (mogą nas przywieźć do prawdy)

• Każdy detal musi mieć znaczenie (jak w dobrze napisanej powieści - nie ma postaci dysfuncjonalnych)

• Biblia przez wieki przekazywana ustnie (redagowana) redaktorzy wiedzieli, co zostawić - czyli znów: detale są WAŻNE, skoro znalazły się w zapisanym KANONIE

• Hipoteza: opowieść o Mojżeszu, jego matce itd. jest ewidentnie wzorowana na micie egipskim (zależności miedzy bóstwami)

- uderzające analogie strukturalne (chociaż sam schemat tez może ulęgać przekształceniom)

- opowieść o Mojżeszu ulega transformacjom w: opowieści o Salomonie, Józefie i jego braciach, Jezusie

- podstawowe idee Żydów zostały ZORGANIZOWANE wg wzorców egipskich (formalnie, nie treściowo)

- mity ulęgają transformacjom w poszczególnych społeczeństwach (Levi-Strauss)

- transformacje mogą dokonywać się w diachronii (nie tylko w synchronii)

• Egzegeza biblijna zajmuje się m.in. KRYTYKĄ FORM i respektuje różnice GATUNKOWE opowieści biblijnych

Dla Leacha gatunki nie mają żadnego znaczenia - elementy strukturalne są dostrzegalne na wskroś, niezależnie od gatunku

• Autokwestionowanie - Leach nie uważa się za sędziego, nie twierdzi, ze jego analiza jest ostateczna i prawdziwa; twierdzi tylko, że jest zgrabna i estetyczna (piękna:))

13. Dlaczego żona Lota zamienia się w słup soli?

• Dlaczego sól, a nie cokolwiek innego? - wybór jest znaczący - sól: nieśmiertelność, czystość, bezpłodność - AKTUALIZACJA OWYCH ZNACZEŃ W BIBLII

• Sól rola mediatora żona Lota

Rzecz jest i tym i tym

• Tam, gdzie są mediacje, tam odczuwa się sacrum (w postaci tabu)

Narracja biblijna to mit - tekst jest synchroniczny - prawda Biblii zawarta w każdym „kawałku”, a nie tylko w toku narracji (inwersja dialektyczna zamiast rozwoju wypadków) Chrystus - Drugi Adam etc.

To, co jest w micie WYOBRAŻONE!

Jak świat realny funkcjonuje w opowieści mitycznej?

---