Jeden z największych prozaików XX wieku . południowo amerykanski pisarz.
Opowiadania jakie słyszał w dzieciństwie od babki , miały później zaowocować specyficznym rodzajem pisarstwa, w których realizm miesza się z fantazja i magią.
Pindel:
Jesien patryriarchy
Gabriel Garcia Marquez jest niewątpliwie jednym z najbardziej znanych cieszących się czytelnicza popularnościa, a przy tym jednomyślnym uznaniem krytyki, pisarzem hispanoamerykańskim
Jednoznacznie jest tez kojarzony z realizmem magicznym:
„Jestem pisarzem realistą, ponieważ sadze, że w Ameryce wszystko jest możliwe”
Powieśc ukazuje alegoryczną sylwetke dyktatora i (??to tez->tan na dobra sprawe trudno mówić tu o akcji czy fabule -tekst składa się z ciągu scen i opisów układających się w symboliczno-mityczny portret władcy absolutnego , wraz ze wszystkimi jego blaskami i cieniami.
Autor wyolbrzymia cechy centralnej postaci i buduje absurdalne sytuacje.
Jakkolwiek Jesien patryriarchy stanowi swoista alegorię , swiat przedstawiony ma charakter autonomiczny i zachodza w nim zjawiska ewidentnie fantastyczne.
Tytułowy bohater posiada szereg absolutnie nierealistycznych , choć większiśc z nich nie odpowiada prawdzie , a satnowi czesc stanowi jakie maja o swym władcy mieszkancy rzadzacegho przezzen kraju.
Przeświadczenie o wszeobecności tyrana, o tym ze potrafi być w mielu miejscah na raz( ma sobowtóra). Niesmiertelnośc0- kto inny został zabity
Rzeczywistośc Jesieni patryriarchy posiada szereg cech pozwalających identyfikowac ja z rzczeywistościa Ameryki łacińskiej ..??
Z neta:
Opowiada o symbolicznm latynoskim dyktatorze raczej z rejonu kraibów
Nie jest wymieniany imienia iniznana jest tez nazwa kraju, nad którym sprawuje władze( jest to symboliczny kraj bedacy odzwierciedleniem całego regionu
Marquez obdarzył swego Patryriarche cechami róznych satrapów mi. Gustawo Rojas Piniola ze swojej rodzimej Kolumbi i Juan Vincente Gomeza z Wenezueli. Powiesc ma po trosze basni , gdzy jest napisana jakby ktos opowiadał historiw zycia i władzy generała.
Generał jest samotny, nie ma przyjaciól ani rodziny, choc posiadał to oczym marzea ludzie jego pokroju, czyli władze absolutna. Pozwala sobie na pewne słabości w celu nasycania swego ego.
Generał musi tez życ , jak każdy satrapa, w ciagłym strachu przed wrogami . za największe zagrozenie uwaza armię, w którejk pobudza osobiste antagonizmy, aby si.e nie zjednoczyła i nie zrzuciła go z tronu.
Literacki traktat o władzy zwłaszcza w wydaniu latynoskim. Przedstawienie dyktatora w formie konglomeratu baśni, karykatury i hiperboli.
Esej Bariero Saguier „temat dyktatury w powiesci
Doprowadza do skrajności powieściowa tendencje ukazywania dyktatora pod postacia karykatury.
W ramach właściwego autorowi przekształcania rzeczywistoscui powszedniej w hiperboliczna baśn powieściopisarz kolumbijski rysuje postac dyktatora , dotkniętego smiertelną chorobą władzy i samotności , poruszającego się w przerażającym kręgu czasu matuzalemowego . w krąg wpisane sa czyny, które mają wykazac jego pożadanie władzy: przejawy niewyczerpanego okrucieństwa, niepowodzenia miłosne, symulowanie śmierci, tęskne wspomnienia dzieciństwa, patologiczny kompleks Edypa.
Recenzja z neta :
Zarówno rodzinny kraj Marqueza jak i pozostałe kraje Ameryki południowej i Srodkowej od zarania dziejó sa arena zmagan wojennych ipolitycznych, miejsc gdzie dyktatura jest często sposobem sprawowania władzy. Pisarz, aktywnie zaanazowany w polityczne życie swojej ojczyzny, siegnął do problemu wiec, który jest mu bliski a jednoczesnie bolesny
Jesien patryriarchy to portret dyktatora stworzony przez człowieka którego własne przezycia i obserwacje skłoniły do refleksji nad causem władzy absolutnej.
Nieokreślona i nierealna akcja w swiecie realnym miejscu, pośrednio ze to Kraiby.
Akcja zamknieta w petli czasowje pomiędzy znalezieniem ciała martwego dyktatora a opisem jego śmierci.
Monarcha jest bezimienny. Chciaż „ pewnej nocy napisał nazywam się Zachariasz” to etymologia tego imienia :Jahwe pamięta” przywodzi na mysl starania przywołania w pamieci zdarzen i postaci ze swego zycia, które zaciraja się coraz badrzdiej w starczym umysle.
Nie wiadomo dokładnie jak doszedł do władzy - mniejszą lub wieksza role odegrał tu chyba przypadek
. człowiek pochadzacy z prostego ludu , niewykształcony analfabeta zostaje nagle wyniesiony
Na szczyt poprzez obce wojska i w imię utrzymania włdazy poswiecił wszystko , także Zycie najbliżej z bnim związanych i własna wolnośc.
To studium samotności człowieka, któruy „był tak samotny w swojej chwale
, ze nawet wrogów nie miał:???
Nie może umrzec, musi go zabic człowiek., który go kocha. Jedyna osoba kochajaca bez zastrzeżeń.
Dyktator nie jest konkretna postacia , lecz syntezą róznych osobowości-władców absolutnych na przestrzeni dziejów:od indiańskich królów, poprzez Cezara i Napoleona , do dyktatorów współczesnych których łacza podobne cechy : żadza władzy i instynkt przetrwania , przy jednoczesnym braku zdolności do uczuc wyższych .
To ktos kogo opętał „nałog bez końca , którego nasycenie rodziło jego własny apetyt Az po krs wyższych czasów”
Postac gidna pozałowania. Nigdy nie był panem sowjej władzy.
Ukazując pozorność siły i słaboscui „rzadził bez władzy, był wychwalany bez chwały i słuchany bez posłuchu.
Nisczy Marquez potoczny wizerunek dyktatora, który kojarzy się z wszechwładza, nudzi lek, ale i podziw…
Pisarz odzierając dyktatora z otaczającej dgo w realnym swieciegrozy i mocy ukazuje ze jest to człowiek slaby i spowity strachem. przyjmuje role niewinnego dziecka , które niespodziewanie wśród tłumu ludzi woła: Król jest nagi
Prawdziwi władcy tych krajów: kraje kapitalistyczne, integrujące w rozwoj polityczny i gospodarczy słabszych panstw.
Spacyficzna narracja- trudna w odbiorze i wymaga od czytelnika maxymalnego skupienia
Garcia: biografia:
Poczucie bezsilności , dezinformacji tyrana
Nie o konkretnym dyktatorze latynoamerykańskim, wielkim mitologicznym zwierzu.
Niezmiernie stary dyktator, który sam zyje w zamieszkanym porzez krowy pałacu.
Władza absolutna jest najwyższym i najbardziej wielowymiarowym urzeczywistnieniem ludzkiego bytu i dle\atego obejmuje cała wilekosc człowieka i cała jego nedze.
Patriarcha ma absolutną władze dysponowania ludzmi w swym kraju, jest panem zycia i śmierci . Najbardziej malowniczym przykładem jest danie główne z pieczeni, która pewnego dnia podaje swymj spiskującym generałom jako śwwiateczny posiłek : ministra wojny , opieczonego na chrupiacą z pęczkiem naci w ustach. Dyktator jest granica dla samego siebie. Jego niezdolnośc do miłości potwierdza się tam , gdzie powodowany miłością musi ją wymusic.
Gdy jako supermacho pokrywa swe nałoznice jest to proceder smutny, o czym oznajmia żałosny skowyt. A bóle w ogromnych jądrach są znakiem tego, że jego władzę i potencje można zaburzyc. Także patologiczne rozmiary załoby po zmarłej matce, (ojca nie miał), która każe papiezowi wynieśc na ołtarze pozwalaja odczuc nikczemnośc jego duszy.
Mówiło się, że dyktator ma zbyt ludzkie oblicze i czuje się wobec niego raczej współczucie niż obraze.
???
Dyktator wypłynał w wojnach domowych w w ojnych domowych , walczył po stronie liberałów i tam sprawdził się jako caudillo (przywódca). Gotowość narodu do podporzadkownaia się tym przywódcom bierze się tylko z ich przemocy i braku skruchu . Rzadko wywodza się z wiejskiej arystokracji . Wydaje ich sam lud, któremu dzieki instynktowi władszy i charyzmie jawia się jako idealna wersja człowieka, jaki wieksi machos.
??
Nieprzypadkowo patriarcha w swych młodych latach charekteryzownay jest jako ten , który zna wszystkie troski i radości zwykłych ludzi , który sam umie wydoi\c krowe i zreperowac maszyne do szycia>,
Zdolnośc do nawiazywania pozornie prostych osobistych relacji w tempie w jakim rosnie jego władza, a nia dezinformacja i samotność.
Jednoczesność dystansu i bliskości rodzi się także za sprawa mitycznego sposobu traktowania tworzywa , a zatem przede wszystkim poprez usuniecie czasu jako elementu linearnej budowy .
Zwiastuje się nam spełnienie pewnej utopii ludzkości, ze wraz ze śmiercią dyktatora „ nieobliczalny czas wieczności dobiegł własnie konca”
Marquez napisał dzieło do głębi historyczne ale także i awangardowe , które dla gatunku powieściowego pozyskało troche wolności w traktowaniu czasu i przestrzeni.