Pulmunologia

1. Przeciwwskazania do rehabilitacji płucnej.

1. Choroba niedokrwienna serca

2. Zastoinowa niewydolność krążenia

3. Ostre serce płucne

4. Ciężkie nadciśnienie płucne

5. Rak z przerzutami

6. Znaczne zaburzenia czynności wątroby

7. Udar mózgu powikłany zaburzeniami

8. Nasilone zaburzenia czynności poznawczych

9. Ciężka choroba psychiczna

10. Niedawny krwotok płucny

2. Wstępna ocena stanu klinicznego przed rozpoczęciem rehabilitacji.

• wywiad z chorym

• objawy układu oddechowego

• zaburzenia czynności płuc

• wyniki badań układu oddechowego

• styl życia

• pogorszenie jakości życia

• ograniczenie zdolności fizycznej

• zmniejszenie zdolności do wykonywania zawodu

• zależność od innych osób

• zwiększone korzystanie z usług medycznych (hospitalizacja, pogotowie ratunkowe)

• współistniejące choroby

• motywacja do rehabilitacji

3. Zasady prowadzenia nebulizacji.

• należy ustalić dokładnie: rodzaj i dawki leku, częstość zabiegów, dobór odpowiedniej aparatury gwarantującej dotarcie leku, w ściśle określony region dróg oddechowych

• pozycja wyjściowa: siad z lekko uniesioną głową

• jeżeli jest to możliwe, to zawsze powinna być przeprowadzana przez ustnik

• Czas: 10-12 minut

• Wdech swobodny lekko pogłębiony

• 1-2 ml leku

4.Przeciwwskazania do wykonywania próby wysiłkowej

P/wsk. bezwzględne:

1. Zapis Ekg sugerujący ostre niedokrwienie mięśnia sercowego

1. Niestabilna dławica piersiowa

2. Komorowe zaburzenia rytmu

3. Przedsionkowe zaburzenia rytmu

4. Znaczne zwężenie zastawki aorty

5. Tętniak rozwarstwiający aorty

6. Zapalenie mięśnia sercowego

7. Świeży epizod zatorowy

8. Ostre infekcje

9. Nasilone zaburzenia psychiczne

P/wsk. względne:

1. RR > 200 / > 120 mmHg w spoczynku

2. Umiarkowanie ciężka wada zastawkowa serca

3. Hipokalemie, hipomagnezemie

4. Rozrusznik serca o stałej częstotliwości

5. Przewlekłe choroby infekcyjne

6. Tętniak

7. Choroba nerwowo-mięśniowa

8. Choroba reumatoidalna

9. Schorzenia układu krążenia

10. Niestabilna cukrzyca

5.Próba wysiłkowa w chorobach płuc

Próba wysiłkowa:

1. na ruchomej bieżni

2. normalizacja pulsu (test Kascha)

• Przed i 5, 10, 15 minut po próbie marszowej - spirometria

• Minimalne wymagania

• miejsce do próby marszowej po płaskim terenie do 30m

• aparat do pomiaru ciśnienia

• pulsoksymetr

• źródło tlenu

• wózek inwalidzki

• stoper,

• instruktaż w zakresie reanimacji; przeszkolenie w zakresie reanimacji

• Próba maksymalnej tolerancji narastającego wysiłku:

• zwiększenie obciążenie na bieżni

• EKG, RR

• gazometria, pulsoksymetria

• ocena duszności

6. Toaleta drzewa oskrzelowego.

Toaleta drzewa oskrzelowego przyczynia się do zapewnienia optymalnego przepływu powietrza u chorego z chorobą płuc. Jest ona wskazana u tych chorych, u których występują ciągłe lub nawracające trudności w odksztuszaniu nadmiaru wydzieliny.

• toaleta drzewa oskrzelowego może polegać na stosowaniu:

• efektywny kaszel !

• oklepywanie !

• wibracja !

• drenaż ułożeniowy !

• dodatkowego ciśnienia w drogach oddechowych

• dodatkowego ciśnienia wydechowego

• ćwiczeń oddechowych

7. Trening ogólnie usprawniający w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc.

• marsz lub spacer (na bieżni, po korytarzu, w terenie)

• jazda na rowerze zwykłym lub stacjonarnym

• ćw. ergometryczne kk.dln.

• ćw. izometryczne i unoszenie kk.gg. bez lub z obciążeniem

• ćw. na stopniach

• ćw. w wodzie

• wiosłowanie

• zmodyfikowany taneczny aerobik

• trening kkg

• ćw. kg prowadzą do poprawy sprawności (wzmocnienie m.m.). W czasie wykonywania czynności dnia codziennego (kąpiel, odżywianie.

• Do ćw. kkg można wykorzystać: ergometr do kk.gg, podnoszenie ciężarów, kolumny przyścienne

• trening kk.dln:

Cel: wzmocnienie grup m.m.

• do ćw. kk dln zaliczamy:

- jazdę na cykloergomerze

- jazdę na zwykłym rowerze

- spacer

- chodzenie po schodach

• poza ćw. wzmacniającymi kk gg i kk dln należy prowadzić ćw. rozwijające i pozawalająceutrzymać prawidłową sylwetkę.

• Trening siłowy:

• Cel: zwiększenie wytrzymałości i wydolności wysiłkowej

• Ćw. siłowe obejmują:

- podnoszenie ciężarów

- ćw. oporowe w treningu stacjonarnym

• marsz lub spacer (bieżnia, korytarz, w terenie)

• trening m.m oddechowych:

• cel: zwiększenie siły m.m oraz zmniejszenie uczucia duszności

• ćw. oddechowe 2-3 razy dziennie po 15 minut, prowadzone najlepiej w przewietrzonym pomieszczeniu : głębokiwdzech przez nos i wydech przez zasznurowane usta

• Najczęściej chorzy wykonują ćwiczenia:

• 3-5 razy dziennie

• przez 30-90 minut

• w serii 6-12 tygodni

• każda sesja ćw. musi zawierać okresy rozgrzewki

8. Edukacja chorych - nauka właściwego oddychania.

• Przed przystąpieniem do ćwiczeń oddechowych konieczna jest nauka prawidłowego ich wykonywania

• Należy je wykonywać od wydechu

• Wdech wykonywany jest zawsze nosem, a wydech powinien być przez usta.

• Wydech powinien być 2-3 razy dłuższy od wydechu i wykonywany przez półotwarte/ zasznurowane usta

• Liczba powtórzeń ćw. oddechowych nie powinna przekraczać 3-4 serii. Zbyt intensywne ich przeprowadzanie może doprowadzić do hiperwentylacji

• Ćw. oddechowe powinny być przeprowadzane 2-3 razy dziennie po 10 - 15 oddechów

• ćwiczenia torem przeponowym

• głęboki wdech prze nos

• obniżenie przepony poprzez uwypuklenie brzucha

• maksymalny długi wydech przez półotwarte usta i uniesienie przepony (zapadanie brzucha).

9. Ćwiczenia oddechowe w mukowiscydozie.

• ćw. oddechowe

• trening stymulujący mięśnie oddechowe

• ćw. skutecznego kaszlu

Cel ćw. oddechowych:

• utrzymanie wentylacji płuc !

• zewnętrzne uruchomienie klatki piersiowej i przepony!

• nauka efektywnego kaszlu !

• zwiększenie siły mięśni oddechowych!

• poprawa mechaniki oddychania

• zapobieganie następstwom chorób układu oddechowego;

• zapobieganie obniżeniu ogólnej sprawności i wydolności chorych na przewlekłe choroby układu oddechowego;

• zapobieganie powikłaniom i następstwom chorób układu oddechowego

• wykorzystanie rezerw oddechowych w razie nieodwracalnych zmian w przebiegu przewlekłych chorób układu oddechowego;

10. Ćwiczenia skutecznego kaszlu w mukowiscydozie.

• wdech prze nos

• wydłużony szybki wydech z kilkoma głębokimi odruchami kaszlowymi.

• kaszel powinien być wykonywany w okresie najszybszego wydechu, jako seria 3 - 4 bezpośrednio następujących kaszlnięć.

• ćw. skutecznego kaszlu poprzedza się ćw. oddechowymi stymulującymi warunki kaszlu. Polegają one na wykonywaniu przerywanego wydechu lub wydechu z wymawianiem gardłowej głoski.

• Inne metody pobudzenia skutecznego kaszlu to inhalacje oklepywanie kl.th. i pozycje drenażowe.

11. Drenaż ułożeniowy w mukowiscydozie.

• ułatwia on odpływ wydzieliny z oskrzeli pod wpływem siły grawitacji

• ułożenie chorego tak, aby drenowany odcinek płuca znajdował się powyżej wnęki. W takiej pozycji wydzielina będzie spływała oskrzelem drenującym zajęty segment płuca w kierunku oskrzela głównego, skąd zostanie wydalona w czasie kaszlu.

• Skuteczność drenażu jest tym większa im wyżej ponad wnęką znajduje się zmieniony odcinek płuca

• stosowanie kilkakrotnie w ciągu dnia przez 15-20 minut zależnie od wskazań i tolerancji pacjenta.

• Podczas drenażu stosuje się:

- oklepywanie właściwe

- sprężynowanie (kl.Th.)

- masaż wibracyjny (6-10 pozycji ułożeniowych)

- ćw. skutecznego kaszlu

• Wykonywany 2-3 razy dziennie na stole do drenażu lub łóżku pionizacyjnym.

• P/wsk.: urazy głowy, krwawienie mózgowe, niewydolność krążenia, nadciśnienie.

12.Wskazania do przewlekłej domowej tlenoterapii.

Wsk.

• POChP

• Zespół bezdechu śródsennego

• Choroby z restrykcyjnym typem zaburzeń wentylacji (śródmiąższowe)

Wsk. do długotrwałej tlenoterapii:

• Pa O₂ o współczynniku < 55 mmHg lub Sa O₂ < 88%

• Pa O₂ < 60 mmHg + obrzęki (serce płucne)

Pa- ciśnienie parcyjne Sa- saturacja

13. Sposoby domowej tlenoterapii.

Źródła tlenu w domu:

• tlen sprzężony (stalowe butle)

• tlen ciekły (zbiorniki: 35kg na 7 dni i 3,5kg na 7godzin)

• koncentratory tlenu (> 5 lat)

14. Nieinwazyjna wentylacja dodatnim ciśnieniem - wskazania i przeciwwskazania.

Wskazania:

• POChP

• Zespół obturacyjnego bezdechu śródsennego

• Deformacje klatki piersiowej.

• Choroby nerwowo-mięśniowe (uszkodzenia rdzenia nerwowego, dystrofia mięśniowa Duchenne'a

• Niewydolność serca

• Skoliozy

• Stan po torakoplastyce

• duszność

• zmęczenie, lęki

• poranny ból głowy

• obrzęki

• otyłość

• znaczna hipokapnia (>50 mmHg) + epizody

• pogorszenie kliniczne mimo prawidłowej terapi rehabilitacyjnej

• zła jakość snu

• znaczenie nasilone zaburzenia oddechowe

Przeciwwskazania:

• brak współpracy

• zaburzenia świadomości

• obfita wydzielina oskrzelowa

• zły stan kliniczny

15. Domowa tlenoterapia - podawanie tlenu.

Litry Przepływ Stężenie

1 l/min. przez wąsy 24%

2 l/min. 28%

3 l/min. 32%

4 l/min. 36%

5 l/min. przez maskę 40%

6 l/min. 50%

7 l/min. 60%

16. Cel tlenoterapii przewlekłej.

• poprawa tolerancji wysiłku

• zmniejszenie ciśnienia płucnego

• zmniejszenie hematokrytu

• wspomaganie oddechu (w zespole bezdechu śródsennego)

• zmniejszenie śmiertelności

17. Niewydalność oddechowa.

Niewydolność oddechowa - to upośledzenie wymiany gazowej między otaczającym powietrzem a krwią.

• Objawy:

• duczność: płucopochodna, sercopochodna, psychopochodna

• sinica

• przyspieszenie oddechu

• przyspieszenie tętna

• pobudzenie lub senność

• ból głowy

• Rozpoznanie niewydolności oddechowej:

• gazometria:

PaO₂ < 70mmHg

PaCO₂ > 75mmHg

pH < 7,35

• oksymetria: SaO₂ < 94%

• Zaburzenia oddechowe w czasie snu:

• Zespół bezdechu śródsennego

• Zespół hiperwentylacji w czasie snu

18. Wady i zalety nieinwazyjnej wentylacji dodatni ciśnieniem.

• Zalety:

• niepotrzebna intubacja

• nienaruszone mechanizmy oskrzeli

• Wady:

• ryzyko tolerancji (20-50%)

• uszkodzenie skóry

• podrażnienie oczu

• wysuszanie błony śluzowej nosa

• połykania powietrza

19. Toksykologia dymu tytoniowego - wpływ na serce oraz działanie rakotwórcze.

• Toksykologia dymu:

• 4000 związków i substancji chemicznych

• 40 z nich ma działanie rakotwórcze

• najważniejsze z toksyn: nikotyna, tlenek węgla, tlenki azotu, cyjanowodór, kancerogeny, węglowodory aromatyczne, N-mitroaminy, metale ciężkie

• toksyny dymu tytoniowego oddziaływają z innymi toksynami środowiska

• bierne wdychanie dymu tytoniowego zawiera35x>CO₂ i 4x >nikotyny, niż aktywne wdychanie przez palaczy

• Wpływ na serce:

• nikotyna wywiera silny wpływ na naczynia wieńcowe (w małych dawkach działa rozkurczająco, a w większych daje długotrwały skurcz tych naczyń)

• nikotyna w małych dawkach podrażnia układ przywspółczulny co powoduje zwolnienie czynności serca, w miarę dalszego wchłaniania nikotyny czynność serca zostaje przyspieszona

• nikotyna działa drażniąco na układ autonomiczny co może prowadzić do zaburzeń miarowości

• przerost i rozszerzenie serca ( zaczyna się zmniejszać po zaprzestaniu palenia)

• duszność bolesna - palenie tytoniu może spowodować objawy kliniczne

• nikotyna działa na układ naczyniowy: podnosi ciśnienie krwi, a następnie obniża; może być przyczyną choroby nadciśnieniowej; powoduje miażdżyca

• palenie bierne jest czynnikiem ryzyka wielu chorób, tj.: choroba niedokrwienna serca, miażdżyca

• Działanie rakotwórcze (14 lokalizacji narządowych):

• Rak: płuca, krtani i gardła, przełyku, jamy ustnej, pęcherza moczowego, miedniczki nerkowej, trzustki

• Słaby związek palenia z rakiem: żołądka, nosa, wargi, wątroby, z białaczką i miąższem nerkowym

20. Następstwa palenia papierosów przez kobiety w ciąży.

• Faktem związanym z paleniem w ciąży jest niska masa urodzeniowa płodu, która jest główną przyczyną chorób dziecięcych i śmierci dziecka - krótko przed, w trakcie lub niedługo - po porodzie

• Paląca matka nie dostarcza dziecku wystarczającej ilości tlenu, za to zatruwa go tlenkiem węgla. Wraz z dymem papierosowym dziecko narażone jest na kontakt ok.4000 substancji chemicznych, w tym ok.40 substancji rakotwórczych

• Kobiety w ciąży, które przestały palić pod koniec pierwszego trymestu ciąży - ryzyko wystąpienia powikłań minimalizuje się do zera.

• Ponadto:

• dziecko kaszle, krztusi się, a jego serce bije szybciej niż potrzeba

• dziecko rodzi się z niższą wagą ciała

• rodzi się jako bierny palacz (głód nikotynowy)

• jest bardziej płaczliwe

• rozczepienie podniebienia

• może mieć niedorozwinięte narządy

• wady ułożeniowe łożyska

• przedwczesne odklejenie się łożyska

• przedwczesne odklejenie się wód płodowych

• przedwczesny poród

21. Kryteria rozpoznania uzależnienia od nikotyny.

• często są szczuplejsi

• mają bladą, ziemistą cerę

• nieświeżą wiotką skórę poprzecinaną zmarszczkami i bruzdami

• rysy twarzy są zaostrzone

• niekiedy drżenie rąk

• nieprzyjemny zapach z ust

• nadmierna pobudliwość i nerwowość

• mają obniżoną sprawność fizyczną

• Test tolerancji Fagerstroma:

1. W jakim czasie po przebudzeniu sięgasz po papierosa?

• W ciągu 30 min.= 1pkt. po 30min.=0 pkt.

2. Czy sprawia Ci trudność powstrzymywanie się od palenia w miejscach, gdzie jest to zakazane?

• Tak=1p. Nie=0p.

3. Z którego papierosa jest Ci najtrudniej zrezygnować?

• Rano=1p. Każdego innego= 0p.

4. Ile papierosów wypalasz w ciągu doby?

• Poniżej 15=0p. 16-25=1p. <26=2p.

5. Czy częściej palisz w ciągu pierwszych godzin po przebudzeniu czy w pozostałej części dnia?

• Tak=1p. Nie=0p.

6. Czy palisz w czasie choroby, która zmusza do pozostania w łóżku przez większą część dnia?

• Tak=1p. Nie=0p.

7. Sprawdź na opakowaniu, ile nikotyny zawierają papierosy, które palisz?

• Poniżej 0,9mg=0p. 1,0…1,2mg = 1p. 1,3>=2p.

8. Czy zaciągasz się dymem?

• Nie=0p. Tak=1p. zawsze=2p.

Wynik testu:

< 5 pkt. - niski poziom uzależnienia

5-7 pkt. - średni poziom

8 i < pkt. - wysoki poziom uzależnienia

22. Poradnictwo w zakresie walki z nałogiem palenia papierosów.

Poradnictwo:

• przygotowanie pacjenta do „dnia zero”

• wybór lekarstw

• wsparcie behawioralne

23.Metody walki z paleniem papierosów.

• Leczenie /poradnia:

• przygotowanie pacjenta do „dnia zero”

• wybór lekarstw

• wsparcie behawioralne

• Nikotynowa terapia zastępcza - polega na wspomaganiu palaczy substytutem nikotyny. Terapia trwa ok. 3 miesięcy, środki można stosować tylko za zgodą lekarza (skuteczność 25% ogółu leczonych). Są to:

• gumy do żucia

• plastry

• tabletki do ssania

• spray

• płyn do płukania ust

• Metody psychologiczne:

• Hipnoza - polega na wizualizacji w lekkim transie, połączonej z relaksacją i sugestiami działającymi na wyobraźnię. Sesja trwa początkowo od 4 min. i stopniowo wzrasta do 50 minut

• Sugestia

• Metoda behawioralna:

1. modelowanie

2. poznawcza modyfikacja zachowań

• Terapia awersyjna:

1. wzmacnianie negatywne

2. wzmacnianie pozytywne

• Inne metody:

• Akupunktura - nakłucie igłami określonych punktów ucha. Przeprowadza się 3 zabiegi po 15 minut.

• Miorezonans komórkowy -zabieg aparatem ABAS, bezbolesny i bezpieczny. Pacjent siada na 10-15 min. i trzyma w rekach elektrody. Po terapii trzeba dużo pić i często się kąpać, aby wypłukać toksyny z organizmu. Zaleca się 3 zabiegi.

24. rodzaje inhalatorów.

• indywidualne inhalatory dozujące

• inhalatory proszkowe

• nebulizatory pneumatyczne i ultradźwiękowe

25. Depozycja cząstek aerozolu w drogach oddechowych.

Wielkość cząstek aerozolu a depozycja w układzie oddechowym:

Średnica	Depozycja
> 15	Jama nosowo -gardłowa, tchawica
6-15 um	Oskrzela
< 6 um	Oskrzeliki, pęcherzyki płucne

Budowa dróg oddechowych a depozycja aerozoloterapii:

• górne drogi oddechowe (nos, usta, gardło) zatrzymują do 90% dawki aerozolu

• inhalacja przez nos zmniejsza się o 67% depozycję płucną

• obturacja oskrzeli zmniejsza depozycję leku w drobnych oskrzelach - przepływ laminarny

26. Dlaczego każdy lek z inhalatorem MDI winnien być inhalowany przez komorę inhalacyjną.

• górne drogi oddechowe (nos, usta, gardło) zatrzymują do 90% dawki aerozolu

• inhalacja przez nos zmniejsza się o 67% depozycję płucną

• obturacja oskrzeli zmniejsza depozycję leku w drobnych oskrzelach - przepływ laminarny

• Inhalatory podciśnieniowe MDI - przy stosowaniu tych inhalatorów należy wziąć pod uwagę trudności koordynacji wdechowo-ruchowej. W tej metodzie nośnikiem leku jest freon: powoduje on u wielu chorych podrażnienie dróg oddechowych objawiające się kaszlem bądź uczuciem zatkania. Co powoduje małą 10-12% depozycję płucną aerozolu.

• Nakładanie komór inhalacyjnych:

• ogranicza drażniące działanie freonu

• mali pacjenci mają możliwość pobrania aerozolu w czasie kilku spokojnych wdechów

• następuje zwiększenie depozycji w drzewie oskrzelowym, ograniczające ją w jamie ustnej i gardle.

27. Nebulizatory pneumatyczne i ultradźwiękowe - wady i zalety.

Nebulizator - podstawowe zastosowanie w stanach astmatycznych, w leczeniu przewlekłych schorzeń górnych i dolnych dróg oddechowych. Stosowane u dzieci < 4 r.ż.

• Nebulizatory pneumatyczne

• Zalety:

• nie wymaga koordynacji rchowo-oddechowej

• możliwość inhalacji i jednoczasowej tlenoterapii

• szeroki wybór leków

• Wady:

• niski komfort leczenia

• oziębienie aerozolu spowodowane nagłym rozprężeniem gazu nośnikowego (rzadko jest przyczyną skurczu oskrzeli)

• nie wiemy ile leku dostaje się do płuc

• różnice w konstrukcjach nebulizatorów powodujące różnicę w dawkach

• Nebulizatory ultradźwiękowe:

• Zalety:

• przystosowane są do terapii górnych i dolnych dróg oddechowych

• duża gęstość aerozolu

• duża wydajność aerozolu (do10 ml/min.)

• brak efektu schładzania aerozolu

• Wady:

• energia ultradźwięków może mieć destrukcyjny wpływ na strukturę rozproszonego leku (np. antybiotyki, kortykosteroidy)

• wysoka wydajność możę być przyczyną skurczu oskrzeli u chorych z nadreaktywnością

28. Dodatkowe techniki inhalacyjne

• poprzez aparaturę medyczną:

• indywidualne inhalatory dozujące

• inhalatory proszkowe

• nebulizatory pneumatyczne i ultradźwiękowe

• aparat Schitzlera - z dyszą wytwarzającą spray

• inhalacje zbiorowe - z kilkoma dyszami rozpraszającymi

• elektroaerozole- inhalacja powietrza zawierającego jony wytwarza krople mniejsze od 10um.

• wibroaerozole - mogące wprowadzić aerozole w drgania mechaniczne

• termoaerozole

• dodatkowe ciśnienie- sterowane jest jako uzupełnienie innych technik inhalacyjnych.

• Techniki pochodzenia naturalnego:

• oddychanie aerozolem morskim

• oddychanie w mikroklimacie wyrobisk solnych

• Techniki rozpylenia środków:

• sprężone powietrze, które wytwarza cząsteczki o średnicy 10-30 mikrometrów;

• fale ultradźwiękowe, wytwarzające cząsteczki 1-8 mikrometrów;

• siłę odśrodkową

• Wśród środków stosowanych w inhalacjach wyróżnia się:

• rozszerzające oskrzela;

• rozrzedzające wydzielinę;

• wykrztuśne;

• przeciwzapalne;

• przeciwgrzybicze;

• antybiotyki;

29. Aerozoloterapia - definicje, zalety, pojęcie jakości życia.

• Aerozol - układ cząsteczek substancji płynnych lub stałych rozproszonych i zamieszanych w gazie (zazwyczaj w powietrzu lub w tlenie).

• Aerozoloterapia - metoda inhalacji polegająca na wprowadzeniu do ustroju różnego rodzaju mgieł leczniczych w celu oddziaływania na układ oddechowy. Jest to najlepsza metoda leczenia chorób układu oddechowego.

• Zalety aerozoloterapii:

• duża szybkość działania

• małe dawki, ale wysokie miejscowe stężenie

• ograniczone do minimum objawy uboczne

• możliwość podania w dowolny i celowany przez lekarza rejon dróg oddechowych.

• szeroki zakres działania sprawia, że zależnie od potrzeb inhalacje są wskazane we wszystkich przewlekłych chorobach i zaburzeniach układu oddechowego. (p/wsk.: ostre stany zapalne układu oddechowego, gruźlica, niewydolność oddechowa i krążenia).

• W miarę zmniejszania się częstości oddechów wzrasta skuteczność inhalacji.

30. Rehabilitacja oddechowa i jej wpływ na jakość życia.

• Ćw. oddechowe:

• utrzymanie wentylacji płuc

• zewnętrzne uruchomienie klatki piersiowej i przepony

• nauka efektywnego kaszlu

• zwiększenie siły mięśni oddechowych

• trening stymulujący mięśni oddechowych - wpływ na funkcje oddechowe

• ćw. efektywnego kaszlu usuwają z oskrzeli zalegającej wydzieliny.

31. Wpływ rehabilitacji oddechowej i jej wpływ na jakość życia chorych na POChP.

• zmniejszenie upośledzenia

• poprawa jakości życia

• zmniejszenie konieczności hospitalizacji i poprawa rokowania

• zmniejszenie upośledzenia sprawności fizycznej i spoczynkowej.

32. Zalety rehabilitacji chorych na mukowiscydozie. - 30,31

Autor nie ponosi odpowiedzialności

za zamieszczony tekst

1

14

---