SADŹMY LASY!
Podobno nic w przyrodzie nie ginie. Tymczasem naukowcy zajmujący się badaniem zawartości gazów cieplarnianych w atmosferze już od kilku lat borykają się z dość żenującym problemem: corocznie zapodziewa się im gdzieś około 1.5 mld ton CO2. Innymi słowy około 20% dwutlenku węgla ginie jak przysłowiowa kamfora.
Ostatnie badania wskazują, że część tego zagubionego węgla pochłaniana jest przez ekosystemy leśne (przede wszystkim gleby oraz torfowiska). Pekka Kauppi z Fińskiego Instytutu Badań Leśnych w Helsinkach obliczył na przykład, że lasy europejskie wychwytują od 70 do 105 mln ton węgla rocznie, co równoznaczne jest z 810% dwutlenku węgla brakującego naukowcom do ogólnego bilansu.
Wniosek? Umiejętna gospodarka lasami świata może przyczynić się w istotny sposób, przynajmniej na krótką metę, do spowolnienia wzrostu stężenia dwutlenku węgla w atmosferze, a tym samym do przeciwdziałania niebezpieczeństwu gwałtownego ocieplania się klimatu Ziemi. Dużą rolę w tej „antycieplarnianej" strategii odgrywałoby m.in. zalesianie ugorów i nie są to wyłącznie pobożne życzenia garstki optymistów. W ciągu ostatnich 100 lat w samych tylko Stanach Zjednoczonych nastąpiła reforestacja około 10 mln hektarów terenów pouprawowych. Zgodnie z szacunkami Laboratorium Służb Leśnych Departamentu Rolnictwa USA, przyrost biomasy roślinnej wynikły z tego procesu spowodował w ciągu ostatnich 40 lat reabsorpcję około 25% związków węgla wyemitowanych w tym czasie przez USA. Gruntów dostępnych pod uprawy leśne jest w Stanach Zjednoczonych tak dużo, że posadzone na odłogach lasy byłyby w stanie pochłonąć 40% dwutlenku węgla uwalnianego do atmosfery przez amerykański przemysł.
Aby jednak gospodarka leśna mogła się w istotny sposób przyczynić do złagodzenia groźby szybkiego ocieplania się klimatu Ziemi, nie wystarczą akcje zalesiania Europy oraz Ameryki Północnej konieczne jest również współdziałanie krajów okołozwrotnikowych, które wskutek degradacji własnych lasów uwalniają do atmosfery około 1.6 mld ton CO2 rocznie. Niektóre z nich, na przykład Brazylia, Indie, Tajlandia czy Malezja, już dziś zaczynają ograniczać deforestację, a nawet czynnie współpracować z zachodnimi firmami oraz fundacjami zajmującymi się ochroną ekosystemów leśnych. Zważywszy, że lasy tropikalne są potężnym pochłaniaczem węgla atmosferycznego (potrafią wyłączyć z obiegu około 200 ton węgla na hektar, czyli około 1.52.5 raza więcej niż lasy strefy umiarkowanej), ta współpraca wydaje się szczególnie uzasadniona.
Mimo powodów do ostrożnego optymizmu należy pamiętać, że zalesianie nie jest ostatecznym panaceum na problemy współczesnego świata. Kauppi szacuje, że lasy mogą być pomocne w pochłanianiu nadmiaru dwutlenku węgla nie dłużej niż do połowy XXI. wieku, a więc do czasu, kiedy wyczerpią się światowe zasoby terenów dostępnych pod zalesianie.