Gdzie mieszkają potworki, a gdzie yeti?

Przewidywane osiągnięcia ucznia:

• korzysta z różnych źródeł informacji,

• uważnie słucha, opisuje postaci, wyciąga wnioski,

• dzieli się zdobytą wiedzą z innymi,

• twórczo wykonuje postawione zadania,

• aktywnie pracuje indywidualnie i w zespole.

Potrzebne będą: „Świerszczyk” nr 4/2008, słownik języka polskiego, blok rysunkowy, farby plakatowe, słomki, plastelina, koraliki, arkusze szarego papieru, gazety, pionki i kostki do gry, różnej wielkości szablony stóp, mapa świata, odtwarzacz CD, dostępny w szkole film o Himalajach, zdjęcia najwyższych gór świata.

Przebieg zajęć:

◙ „Tropiciele” - zabawa orientacyjno-porządkowa z elementami technik dramowych.

• Uczniowie szukają w sali koperty z zagadką, idąc po rozłożonych przez nauczyciela na podłodze szablonach stóp. Dziecko, które pierwsze znajdzie kopertę, głośno odczytuje zadanie: Usiądźcie, zamknijcie oczy, wyobraźcie sobie jakiegoś stworka-potworka. Gdy usłyszycie melodię, postarajcie się wcielić w wymyśloną przez was postać i zaprezentujcie ją.

• Dzieci prezentują swoje postaci, słuchając dowolnej muzyki relaksacyjnej. Na sygnał (np. wyłączenie muzyki) zatrzymują się w stop-klatce. Po dotknięciu przez nauczyciela każde dziecko krótko opisuje prezentowaną postać.

• Uczniowie siadają w kole i odpowiadają na pytania nauczyciela, np.: Do kogo mogły należeć ślady, po których szliście? Jakie były wymyślone przez was stwory? Czy można by się z nimi zaprzyjaźnić? Czy istnieją naprawdę? Gdzie mogą mieszkać i dlaczego?

◙ Omawianie opowiadania Małgorzaty Węgrzeckiej „Potworna dolina” (s. 4-5).

• Słuchanie opowiadania czytanego przez nauczyciela.

• Odpowiadanie na pytania nauczyciela, np.: Kto jest bohaterem tego opowiadania? Jak wyglądał Ko Szmarek? Jak otoczenie reagowało na jego widok? Czego szukał? Dlaczego ciągle wędrował ze swoją walizką? Gdzie znalazł swój dom i dlaczego? Czy był szczęśliwy? Co sprawiło, że Ko Szmarek znów mógł się uśmiechać?

• Porównywanie wyglądu stworów zaprezentowanych przez dzieci na początku zajęć oraz postaci z opowiadania.

• Dobieranie określeń dobrego i złego potwora, np.:

zły potwór - niebezpieczny, straszny, groźny, przerażający, złośliwy;

dobry potwór - kolorowy, śmieszny, zabawny, uprzejmy, łagodny.

• Próba ustalenia, w jakich sytuacjach możemy się czuć jak w otoczeniu groźnych (złych) potworów.

Dzieci pod kierunkiem nauczyciela mogą zauważyć, że sytuacja Ko Szmarka jest podobna do sytuacji dziecka, które różni się czymś od innych (np. ma inny kolor włosów, jąka się, jest otyłe, kalekie) i jest mu źle wśród dokuczających mu rówieśników.

◙ „Kolorowy potwór, wcale nie taki straszny” - wykonanie wybranej pracy plastycznej.

• Dzieci robią mokrym pędzlem dużą plamę farby na kartonie i dmuchają na nią przez słomkę (w ten sposób rozprowadzają farbę na papierze, tworząc kompozycję malarską o dowolnym kształcie). Ozdabiają tak wykonane rysunki koralikami, plasteliną i innymi materiałami, starają się, by ich potwory były śmieszne i kolorowe.

• Dzieci wykonują rękawiczkowe potworki według instrukcji w „Świerszczyku” (s. 20).

• Przygotowanie wystawki prac.

• Wymyślanie imion dla potworów - burza mózgów.

• Wybór najciekawszych i najśmieszniejszych imion.

◙ Poszukiwanie informacji w różnych źródłach.

• Tworzenie kilkuosobowych zespołów - dzielenie na sylaby wyrazu wyobraźnia.

• Wyszukiwanie w słowniku języka polskiego znaczenia wyrazów: wyobraźnia, wyobrażenie, potwór, fantazja, fantastyczny i prezentowanie wiadomości przez przedstawicieli grup.

◙ Szukamy Yeti - ustalenie wykazu rzeczywistych dowodów istnienia i legendarnych wątków dotyczących tej postaci.

• Rozwiązywanie krzyżówki ze „Świerszczyka” (s. 18).

Hasło: Gdzie mieszka yeti?

• Co wiemy o yeti? Czy istnieje yeti? - indywidualne czytanie tekstów w rubryce „Chcę wiedzieć więcej o… yeti” (s. 6-7).

• Rozmowa na temat innych postaci - wytworów ludzkiej wyobraźni, np. bohaterów lokalnych legend.

• Sprawdzenie w zespołach wiadomości uzyskanych podczas samodzielnej lektury - uzupełnienie tekstów z niedokończonymi zdaniami.

Yeti najprawdopodobniej wyglądem przypomina …………………. .

Nazywany jest……………….. …………..... i zamieszkuje ………………… .

Podobno zostawia ………………………………….. ślady i ……………………

biega. Swym ochrypłym ………………. odstrasza …………………... i …………… . Istnieje wiele ………………… o yeti. Wciąż wielu badaczy zwanych ……………………… bada niesamowite opowieści i chce udowodnić, że yeti istnieje. Do niedawna ślady stóp ………… znajdowały się w herbie …………….. .

• Prezentowanie wypowiedzi przez przedstawicieli zespołów.

• „Gra na tropie yeti” - gra planszowa w zespołach (s. 12-13).

• Tropienie yeti na mapie świata - wskazywanie Himalajów na mapie, określanie ich położenia, oglądanie filmu lub ilustracji przedstawiających najwyższe, niedostępne góry świata.

◙ Kule śniegowe - tworzenie kul śniegowych z papieru gazetowego i zabawy papierowymi kulami.

• Zgniatanie papieru w rytm szybkiej muzyki jednocześnie prawą i lewą ręką.

• Porównywanie, który zespół zrobił więcej kul i o ile.

• Zabawa ruchowa polegająca na przerzucaniu kul przez dwa zespoły oddzielone linią - wygrywa zespół, który przerzuci więcej kul za wyznaczoną linię.

• Uformowanie na arkuszach szarego papieru gór Himalajów z papierowych kul - praca w zespołach.

◙ Podsumowanie zajęć w kręgu: Gdzie mieszkają potwory? Czy zawsze są straszne? Czy należy się ich bać? Gdzie możemy spotkać yeti? Kto szuka jego śladów?

Anna Raszkowska

---