Każda macierz kwadratowa, której wyznacznik jest różny od 0 nazywamy macierzą nieosobliwą. Można udowodnić, że:
Dla każdej macierzy kwadratowej A istnieje co najwyżej jedna macierz B taka że
B*A=A*B=I (1)
I - macierz jednostkowa, tzn. I=[aij], i,j=1,2…..n, przy czym aij=1 gdy i=j oraz aij=0gdy i≠j
Jeżeli dla danej macierzy kwadratowej A istnieje macierz B spełniająca równość (1), to macierz B nazywamy macierzą odwrotną i oznaczamy symbolem A-1.
Tw.2. Dana macierz kwadr. posiada macierz odwrotną jest nieosobliwa.
Jeżeli A jest macierzą nieosobliwą to macierz odwrotna do niej jest dana wzorem:
A-1 = 1/detA [(-1)i+j*Mij]T i,j = 1,2…n
gdzie Mij jest minorem macierzy A tzn. wyznacznikiem macierzy stopnia (n-1) otrzymanej z mac. A przez skreślenie i-tego wiersza dla j-tej kolumny.
Jeśli A jest macierzą stopnia n a I jest macierzą jednostkową stopnia n to A*I=I*A=A
3. Rozwiązywanie układów równań algebraicznych liniowych.
Dany jest układ (u) o n niewiadomych:
a11x1+ a12x2+…+ a1nxn = b1
a21x1+ a22x2+…+ a2nxn = b2
…
an1x1+ an2x2+…+ annxn = bn
gdzie ajk, bj
R ; j,k = 1,2...n
Macierz
Nazywamy macierzą układu (u).
Układ (u) nazywamy układem Cramera gdy macierz A układu jest nieosobliwa, czyli detA≠0
Niech x=[x1,x2,…xn]T ; b=[b1,b2,…bn]T
Wtedy układ możemy zapisać w postaci macierzowej:
*
=
Lub A*x=b
Każdy układ liczb x1, x2, … xn spełniający układ (u) nazywamy rozwiązaniem układu.
Tw.1. (Cramer) Każdy układ Cramera postaci (u) ma dokładnie 1 rozwiązanie, dane wzorem:
xk = detAk/detA ; k=1,2….n
gdzie Ak jest macierzą powstałą z macierzy A układu (u) przez zastąpienie k-tej kolumny przez kolumnę wyrazów wolnych b1, b2, …bn.
Rozwiązanie układu (u) możemy przy pomocy macierzy zapisać następująco:
x=A-1*b
gdyż mnożąc lewostronnie równanie A*x=b przez A-1 otrzymujemy x=A-1*b.
Uwaga: jeśli układ równań liniowych (u) jest układem jednorodnym tzn b1=b2=…=0 oraz (u) jest układem Cramera to istnieje tylko rozwiązanie x1=x2=…=xn tego układu.
4. Rozwiązywanie zagadnienia własnego macierzy kwadratowej.
Def. grupy: niepusty zbiór G z funkcją
:G x G -> G
Zwaną działaniem w G oraz wyróżnionym elementem e, zwanym elementem neutralnym, nazywamy grupą, jeżeli:
a)
- lączność
b)
c)
(a-1 - element odwrotny do a)
Jeżeli ponadto
d)
- przemienność
to grupę G nazywamy przemienną lub abelową.
Grupa jest więc przyporządkowana trójką (G,
, e)
Def. Dany jest zbiór niepusty K, w którym wyróżniono elementy 0,1
K, 0≠1 oraz zostały określone działania:
+: K x K -> K
: K x K -> K
Takie że:
(K, +, 0) jest grupą abelową
(K\{0},
,1) jest grupą abelową
a*(b+c) = a*b + a*c
Wówczas zbiór (K, +,
, 0, 1) nazywamy ciałem.
Przykłady: Zbiory (R, +,
, 0, 1), (C, +,
, 0, 1) - C-zb.l. zespolonych; R- rzeczywistych
są ciałami.
Uwaga: w dalszym ciągu symbol K oznaczać będzie którykolwiek element zbioru {R, C}
Def. Niech K będzie ciałem (K=R lub K=C), a (X, +,
) grupą abelową. Elementy zbioru X będziemy nazywać wektorem, a elementy ciała K skalarami lub liczbami.
Element O
X to tzw. wektor zerowy. Każdej liczbie α
K oraz każdemu wektorowi x
X przyporządkowujemy jednoznacznie wektor α *x
X, przy czym dla dowolnych liczb α,β
K; x,y
X
α(β*x)= (α*β)x
1*x=x
α (x+y)= α*x+ α*y
Wtedy parę (X, K) nazywamy przestrzenią liniową lub wektorową. Jeżeli K=R, to rzeczywistą przestrzenią liniową (X, R)
Jeżeli K =C to mamy zespoloną przestrzeń liniową (X, C)