Proces pielęgnowania

Pielęgniarstwo psychiatryczne

Sylwia Stanek

Witek Paulina

Imię i nazwisko : XYZ

Wiek : 33 lat

Miejsce zamieszkania : Sosnowiec

Rozpoznanie : Schizofrenia paranoidalna

Pacjent przyjęty do szpitala w dniu 11.05.2011 z powodu zaostrzenia objawów schizofrenii paranoidalnej -chory agresywny wobec matki. Przy przyjęciu pacjent przytomny, pobudzony, ze stałym uczuciem lęku, zorientowany, co do miejsca i czasu. U chorego występowały objawy wytwórcze.

Pierwszy epizod choroby pojawił się u pacjenta w wieku 23 lat. Chory mieszka wraz z rodzicami, którzy się nim opiekują. Nie ma rodzeństwa. Jest kawalerem. Zdobył wykształcenie średnie.

Stan higieniczny włosów, paznokci - w normie

Stan psychiczny:

-orientacja co do miejsca i czasu - chora zorientowana

-nastawienie do leczenia i działań pielęgniarskich - obojętne

-rozumienie - niepełne

-zapamiętywanie - niepełne

Farmakoterapia:

Rispolept

W dniu obserwacji pacjent w stanie ogólnym dobrym. Przytomny, zorientowany co do miejsca i czasu. Nadal utrzymuje się lęk oraz halucynacje słuchowe. Chory jest aktywny - chętnie wykonuje toaletę ciała, dba o swój wygląd zewnętrzny, chętnie bierze udział w terapii zajęciowej. Pacjent ma problemy ze snem, jest pobudzony, bardzo dużo mówi. Kontakt z pacjentem jest utrudniony ze względu na występowanie objawów wytwórczych. Chory skarzy się na zaparcia.

Problem pielęgnacyjny	Cel	Planowane działania
1.Halucynacje słuchowe - objawy wytwórcze	-niwelowanie symptomów psychotycznych; - zmniejszenie autyzmu;	- obserwacja pacjenta w kierunku objawów psychotycznych, ich rodzaju i nasilenia; - podejmowanie prób nawiązania kontaktu z pacjentem; -nie podejmowanie próby wyperswadowania urojeń; -okazywanie zrozumienia faktu, że urojenia są prawdziwe z punktu widzenia chorego; -uważne słuchanie chorego, okazywanie mu troski, empatii i zainteresowania; - uczenie chorego strategii postępowania z psychotycznymi symptomami schizofrenii (ćwiczenia gimnastyczne, udział w terapii zajęciowej, przeniesienie uwagi chorego, pozytywne mówienie o sobie, ignorowanie objawów) -podanie leków na zlecenie lekarza; -kontrola farmakoterapii;
2. Możliwość wystąpienia agresji wobec siebie i otoczenia	-zapewnienie bezpieczeństwa choremu i innym pacjentom;	- eliminacja bodźców zewnętrznych wywołujących złość, zdenerwowanie i agresję; - eliminacja z otoczenia chorego przedmiotów niebezpiecznych; - stała, dyskretna obserwacja chorego i jego zachowania; - podjęcie prób nawiązania kontaktu z chorym; - podjęcie prób zdobycia zaufania chorego; - zapewnienie warunków do odpoczynku (ciszy, spokoju); - ewentualne zastosowanie środków przymusu bezpośredniego bądź zwiększenia dawki leków na zlecenie lekarza;
3. Lęk	-zmniejszenie lęku; -zapewnienie poczucia bezpieczeństwa chorego;	-obserwowanie pacjenta w kierunku występowania objawów lęku; - umożliwienie kontaktu z lekarzem, osobami znaczącymi; -umożliwienie choremu odreagowanie przykrych emocji poprzez udział w terapii zajęciowej oraz rozmowę; - zachęcanie do wykonywania ćwiczeń relaksacyjnych -zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa poprzez ciągłą obecność przy nim i uspokajanie przyciszony głosem; -okazywanie troski, empatii; -w przypadku napadu silnego lęku zalecenie pacjentowi oddychanie do uszczelnionej wokół ust papierowej torby;
4.Kłopoty z zasypianiem	-ułatwienie zasypiania	-zapewnienie odpowiednich warunków do snu i wypoczynku ( przewietrzenie sali przed snem, spokojna rozmowa z chorym, zmiana bielizny pościelowej oraz osobistej) - ograniczenie spożycia kawy i mocnej herbaty w godzinach popołudniowych; - zwiększenie aktywności w ciągu dnia, unikanie drzemek; -spożywanie lekkostrawnej kolacji 2 h przed snem; -dyskretne oświetlenie sali; - czynności ułatwiające zasypianie np. czytanie -podanie leków na zlecenie lekarza, -odnotowanie liczby godzin snu
5. Utrudniony kontakt z chorym ze względu na objawy wytwórcze	-ułatwienie nawiązania kontaktu; -zmniejszenie autyzmu;	-wykonywanie czynności pielęgnacyjnych bez pośpiechu; -uspakajająca obecność pielęgniarki; -gotowość uważnego słuchania i chęć pomocy; -umiejętne znoszenie urojeń pacjenta; -okazywanie empatii;
6. Zaparcia	-ułatwienie wypróżnienia; -poprawa samopoczucia;	- zwiększenie ilości pozywanych warzyw i owoców bogatych w błonnik; -zwiększenie ilości wypijanych płynów; -zwiększenie aktywności fizycznej; - zastosowanie niefarmakologicznych sposobów ułatwiających wypróżnienie (szklanka wody, jogurt na czczo, suszone śliwki) -podanie leków ułatwiających wypróżnienie; -wykonanie lewatywy;
7. Ryzyko obniżenia poziomu funkcjonowania społecznego	-ułatwienie choremu nawiązywania kontaktów społecznych; - p/działanie izolacji społecznej;	- stworzenie warunków sprzyjających utrzymaniu kontaktów społecznych; - zachęcanie do udziału w zajęciach organizowanych na oddziale; - umożliwienie kontaktu z rodzina i przyjaciółmi; - zapewnienie wsparcia ułatwiającego pacjentowi realizację ról społecznych - ułatwienie nawiązania kontaktu z innymi pacjentami;

Literatura

1) Krupka-Matuszcyk I., Matuszczyk M. ( 2007 ) Psychiatria - podręcznik dla studentów pielęgniarstwa, Katowice, Wydawnictwo ŚUM

2)Ślusarska B., Zahradniczek K., Zarzycka Danuta ( 2004 ) Podstawy pielęgniarstwa - założenia teoretyczne, Lublin, Wydawnictwo Czelej

3)Ugniewska C. ( 1996 ) Pielęgniarstwo psychiatryczne i neurologiczne, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL

---