Czym są stosunki międzynarodowe?
Czy istnieją związki między naszym codziennym życiem a stosunkami międzynarodowymi?
Dlaczego warto studiować teorię stosunków międzynarodowych?
W jaki sposób filozofowie tłumaczą istotę stosunków międzynarodowych?
Stosunki międzynarodowe to dziedzina badań relacji zachodzących między różnymi podmiotami uczestniczącymi w polityce międzynarodowej
Stosunki międzynarodowe opisują interakcje między państwami, organizacjami międzynarodowymi oraz indywidualnymi obywatelami
Ogólna teoria stosunków międzynarodowych to usystematyzowany treściowo i formalnie system warunkowo sformułowanych twierdzeń wyjaśniających, które odnoszą się do funkcjonowania i ewolucji systemów międzynarodowych
Tak rozumiana teoria zawierać powinna trzy typy twierdzeń:
wyjaśniające - rzeczywistość i prawa jej rozwoju,
normatywne - określające jej pożądany kształt,
socjotechniczne - definiujące warunki skutecznego działania międzynarodowego.
Funkcje nauki o stosunkach międzynarodowych:
deskryptywna (opisowa)
eksplanacyjna (wyjaśniająca)
predykatywna (prognostyczna)
instrumentalna (ekspertyzowo - doradcza)
aksjologiczna (popularyzatorska
Teorie tworzone są po to, aby zrozumieć przyczyny zdarzeń zachodzących na co dzień w stosunkach międzynarodowych
Wedle Stephena Walta nie jest możliwe uchwycenie całej złożoności współczesnej polityki międzynarodowej, musimy wiec oprzeć się na „wachlarzu konkurencyjnych idei”
Istnieje wiele rywalizujących ze sobą teorii i spojrzeń na stosunki międzynarodowe, wśród nich m.in.:
Liberalizm,
Realizm,
Postmodernizm,
Konstruktywizm
Wkład filozofów w teorię stosunków międzynarodowych:
Platon - autor „Państwa” twierdził, że u władzy powinny być filozofowie, mędrcy; to on dał podwaliny idei analizy klasowej i rozumowania dialektycznego, doniosłych dla marksizmu,
Arystoteles - twórca analizy porównawczej, poszukiwał idealnego systemu politycznego, badał przyczyny upadku państw
Wkład filozofów w teorię stosunków międzynarodowych:
Św. Tomasz z Akwinu - opracował zręby prawa naturalnego, autor Traktatu o prawach twierdził, że człowiek kierując się prawem naturalnym działa w kierunku dobra; zakładał też istnienie prawa narodów wyprowadzonego z prawa naturalnego
Tomasz Hobbes - autor Lewiatana, twierdził, że państwa podobnie jak ludzie działają egoistycznie, okrutnie, walcząc o prymat, uznanie
Jean Jacques Rousseau - w Rozprawie o pochodzeniu i podstawach nierówności opisał m.in. stan społeczności międzynarodowej - alegoria jelenia i zająca… tylko wspólnota pozwala realizować wspólne dobro,
Immanuel Kant - twierdził, że federacja państw, w ramach której chroniono by suwerenność tworzących ją podmiotów, może zapewnić pokojowy ład międzynarodowy
Które okresy historyczne wpłynęły najmocniej na rozwój stosunków międzynarodowych?
Co jest istotą nowożytnego państwa?
Jakie są historyczne źródła europejskiego systemu równowagi sił?
Jakie najważniejsze wydarzenia ukształtowały współczesny świat?
Okres przedwestfalski
W starożytnej Grecji system miast-państw
W czasach Rzymskich - budowa imperium, w czasach Tuliusa Cicero kształtowała się idea prawa narodów
Średniowiecze - decentralizacja władzy, okres narodzin cywilizacji arabskiej, feudalizm, początki walki między władzą świecką a kościelną o prymat w Europie, w późnym średniowieczu - rozwój sieci transnarodowych
System westfalski
Traktat z 1648 r. kończący wojnę trzydziestoletnią oznacza koniec rządów religijnych w Europie i powstanie reżimów świeckich.
Istota systemu westfalskiego
Traktat westfalski odwoływał się do tak fundamentalnych zasad, jak niezależność, suwerenność i integralność terytorialna
Rozwój idei suwerenności m.in. za sprawą Jeana Bodina
Suwerenność oznacza absolutną i nieustającą władzę państwa, a jej warunkiem jest „aby ci, którzy są suwerenni, w żadnej mierze nie byli poddani rozkazom drugiego, a aby w sposób niezależny mogli tworzyć prawa dla ludu swego”.
Suwerenność ma wymiar absolutny, ale nie bezgraniczny (ograniczeniem jest prawo naturalne, prawo stanowione, zobowiązania międzynarodowe)
Istota systemu westfalskiego
Doniosłość traktatu westfalskiego wynika z następujących przesłanek:
Przyjęcia pojęcia suwerenności,
Zapewnienia legitymacji zasadzie terytorializmu,
Wzrostu znaczenia sił zbrojnych jako gwarancji bezpieczeństwa państwa,
Ukształtowania się grupy państw dominujących
Docelowy kształt europejskiemu systemowi państw nadała:
Pluralistyczna polityczna organizacja suwerennych państw,
System równowagi sił,
Globalizm (prowadzący do ukształtowania się globalnej ekonomii i globalnego systemu politycznego)
Wiek XIX poprzedziły
Antykolonialna rewolucja amerykańska (1776)
Antyabsolutystyczna rewolucja francuska (1789)
Wedle Johna Locke'a państwo jest racjonalnym tworem ludzi w celu ochrony ich praw naturalnych oraz podstawowych interesów.
Władza przynależy się ludowi, a nie monarsze
W wieku XIX ukształtowała się idea nacjonalizmu - utożsamiania się ludu ze wspólną przeszłością, obyczajami, językiem
1815 - kongres wiedeński, pentarchiczny porządek międzynarodowy, względny okres pokoju w ramach tzw. koncertu europejskiego, aż do 1854 r., zadecydowały o tym:
Solidarność europejskich państw chrześcijańskich,
Obawa przed rewolucją społeczną
W XIX w. zmiany gospodarcze, technologiczne, polityczne w Europie
W XIX wieku pokój udało się zachować dzięki równowadze sił.
Równowaga sił wyłoniła się na skutek obawy przed pojawieniem hegemona
Przetrwała co najmniej do 1877 r. (a więc do rosyjskiej inwazji na Turcję).
W 1882 r. wyłoniło się Trójprzymierze (Austria, Niemcy, Włochy), w 1893 r. ukształtował się sojusz Francji i Rosji.
Koniec systemu równowagi sił wraz z wybuchem I wojny światowej.
Okres międzywojenny to okres funkcjonowania nieefektywnej Ligi Narodów.
Cechy charakterystyczne tego okresu:
Rozkwit nacjonalizmów
Pojawienie się reżimów totalitarnych w Europie
Koniec II wojny światowej zapoczątkował nowy etap w historii świata - zimną wojnę
Cechy zimnej wojny to:
otwarta wrogość,
nieufność
rywalizacja
Wśród przyczyn zimnej wojny wymienia się:
imperialną politykę zagraniczną ZSRR (połączoną z osobowością Stalina)
ekspansjonistyczną politykę neokolonialną USA
nieunikniony efekt zderzenia interesów dwóch największych mocarstw reprezentujących sprzeczne ideologie
Fazy zimnej wojny:
1945 - 1949 - faza wstępna,
1949 - 1955 - faza szczytowa,
1955 - 1962 - faza dużej zmienności stosunków,
1962 - 1979 - faza odprężenia,
1979 - 1985 - faza zaostrzenia się zimnej wojny,
1985 - 1990 - faza schyłku i zakończenia zimnej wojny
Okres pozimnowojenny
Umowna cezura końca zimnej wojny - rok 1990
Upadek ZSRR w 1991 r.,
Rozpad państw wielonarodowych,
Powolne kształtowanie się nowego ładu międzynarodowego - narodziny systemu jednobiegunowego?
Pojawienie się konfliktów asymetrycznych
Kryterium przestrzenne - czynniki:
narodowe (państwowe),
międzynarodowe (ponadpaństwowe, lub pozanarodowe)
Kryterium dynamiki i intensywności oddziaływań - czynniki:
warunkujące procesy oddziaływań międzynarodowych:
geograficzne,
demograficzne,
narodowe,
ideologiczne,
religijne.
realizujące te procesy:
ekonomiczno - techniczne,
militarne,
organizacyjno - społeczne,
osobowościowe
Uczestnikiem stosunków międzynarodowych, dzięki stale prowadzonym działaniom transgranicznym, jest świadomie zorganizowana grupa społeczna, zdolna do wywierania wpływu na stosunki międzynarodowe
Zdaniem Jacka Z. Pietrasia używa się następujących synonimów terminu „uczestnik”:
podmiot prawa międzynarodowego,
podmiot stosunków międzynarodowych,
aktor,
uczestnik,
partner,
sprawca,
czynnik,
strona stosunków międzynarodowych
Wyróżniamy dwie klasy uczestników:
Państwa,
Uczestnicy niepaństwowi:
Organizacje międzynarodowe,
Wielkie grupy społeczne i ich organizacje,
Mały grupy społeczne i ich organizacje,
Korporacje transnarodowe
System międzynarodowy w szerokim ujęciu to: układ jednostek, obiektów lub części połączonych jakąś formą regularnych relacji.
Istnieją różne wizje systemu międzynarodowego, zależne od przyjętego stanowiska teoretycznego
System międzynarodowy według liberałów:
To proces, w którym między różnymi stronami zachodzą wielorakie interakcje, a różne podmioty uczą się tych interakcji, uczestnikami w tym procesie oprócz państw są też organizacje międzynarodowe, korporacje, biurokracje międzynarodowe,
Kluczową cechą systemu międzynarodowego jest anarchia, a jego uczestnicy kierują się własnymi interesami, działając pozytywnie.
Istnieje społeczeństwo międzynarodowe, które jest czymś więcej niż system międzynarodowy. Posiada ono własną tożsamość
System międzynarodowy według realistów:
System międzynarodowy ma charakter anarchiczny,
Państwo jest głównym aktorem na tej scenie,
System międzynarodowy opisywany jest w oparciu o następujące pojęcia:
Polaryzacja - (system jedno, dwu i wielobiegunowy),
Stratyfikacja - pozycja państwa zależna od zasobów, którymi dysponuje
Erhard Cziomer - polityka zagraniczna to proces formułowania i realizacji interesów narodowo-państwowych w stosunku do innych państw i uczestników systemu międzynarodowego
Polityka zagraniczna jest wypadkową polityki wewnętrznej państwa
Polityka zagraniczna pozostaje w ścisłym związku z interesem państwowym, racją stanu
Czynniki wpływające na kształt polityki zagranicznej:
wewnętrzne - dzielą się na :
Obiektywne, w postaci:
środowiska geograficznego,
potencjału demograficznego,
potencjału ekonomicznego i naukowo-technicznego,
systemu społeczno - politycznego,
czynnika militarnego
Subiektywne, w postaci:
percepcji środowiska militarnego przez elity,
formułowania wizji, koncepcji, programów polityki zagranicznej,
roli wybitnych jednostek,
jakości służby zagranicznej.
Czynniki wpływające na kształt polityki zagranicznej:
międzynarodowe - wpływ środowiska zewnętrznego, dzielimy ja na:
Obiektywne, w postaci:
ewolucji otoczenia zewnętrznego,
pozycji państwa w systemie międzynarodowym,
charakteru umów i zobowiązań międzynarodowych,
Subiektywne, w postaci:
postrzegania międzynarodowego państwa,
koncepcji polityki zagranicznej innych państw,
aktywności dyplomatycznej innych państw
Funkcje, środki i metody polityki zagranicznej:
funkcja ochronna - np:
zabezpieczenie podstawowych interesów państwa
przezwyciężenie zagrożeń w polityce zewnętrznej,
funkcja reprezentacyjno - informacyjna:
reprezentowanie interesów zewnętrznych państwa (za pośrednictwem misji dyplomatycznych),
systematyczne przekazywanie informacji
Funkcje, środki i metody polityki zagranicznej:
funkcja integrująco - adaptacyjna:
oddziaływanie na struktury międzynarodowe w celu ich wykorzystania do wzmocnienia własnej pozycji,
rozwój pokojowej współpracy z innymi uczestnikami
funkcja negocjacyjno - organizatorska: a więc dostosowanie środków i instrumentów do celów i zadań. Najczęściej wykorzystywane są:
środki polityczne,
środki prawne,
środki ekonomiczne,
środki militarne,
środki psychospołeczne (zagraniczna współpraca kulturalna, naukowa, informacyjna, itp.).
Zainteresowanie problemami globalnymi w literaturze przedmiotu datuje się na koniec XIX wieku
Istnieje bardzo wiele cech wspólnych pojęcia „problemy globalne”. Najbardziej szerokie ujęcie tej problematyki wskazuje na następujące elementy:
problemy globalne są obiektywnym następstwem postępów ludzkości i istniejących w jej ramach dysproporcji,
mogą one w sposób dysfunkcjonalny (zakłócający) działać na całą ludzką cywilizację, a nawet prowadzić do jej upadku,
dotyczą całego świata,
występują jednocześnie i są ze sobą powiązane,
ich rozwiązanie wymaga interdyscyplinarnego podejścia i międzynarodowego zaangażowania.
Katalog problemów globalnych - w ramach Klubu Rzymskiego wypracowano listę kilkudziesięciu współczesnych problemów globalnych. Zaliczono do nich m.in.:
niekontrolowany przyrost liczby ludności,
różnice i podziały społeczne,
niesprawiedliwość społeczną,
głód i niedożywienie,
biedę i bezrobocie,
zbyt szybki wzrost gospodarczy i inflację,
kryzys energetyczny,
deficyt zasobów naturalnych,
(międzynarodowe) kryzysy gospodarcze, protekcjonizm,
analfabetyzm,
niekontrolowana urbanizacja,
degradacja środowiska naturalnego,
przestępczość i narkomania,
brutalność policji i nadużycia władzy,
terroryzm,
korupcja i biurokracja,
zagrożenie nuklearne,
upadek wartości moralnych.