na czym polega polityka wolnego handlu
Polityka wolnego handlu polega na braku ze strony państwa stosowania jakichkolwiek barier ograniczających dostęp zagranicznych towarów i przedsiębiorstw do rynku krajowego, oraz rezygnacji ze środków wspierania własnego eksportu. W polityce wolnego handlu towarzyszy
przekonanie, że w warunkach pełnej konkurencji na wszystkich rynkach możliwe jest optymalne wykorzystanie czynników produkcji i osiągnięcie
maksymalnej korzyści z zagranicznej wymiany handlowej. Wolny handel wspiera innowacyjność oraz wydajność produkcji. oznacza brak jakichkolwiek środków bezpośredniego wpływu na stosunki handlowe z zagranicą, a stosowanie instrumentów restrykcji zostaje zastąpione przez politykę negocjacji, w rezultacie której uzgadnia się sposób regulowania zakresu dostępu do narodowych rynków dóbr, usług i czynników produkcji. Teoria wolnego handlu zakłada równość krajów uczestniczących w wymianie handlowej oraz równość korzyści. W praktyce jednak doktrynę tę propagowały kraje wysoko rozwinięte, o największej sile konkurencyjnej
Czym jest protekcjonizm handlowy
Mianem protekcjonizmu handlowego określa się politykę gospodarczą, mającą na celu utrudnienie producentom z innych krajów dostępu do rynku krajowego, np. poprzez wprowadzenie ceł, kwot, koncesji, zakazów lub innych przeszkód dla swobodnego handlu. Celem takiej polityki jest zazwyczaj wspieranie własnych producentów, poprzez stworzenie im preferencyjnych warunków sprzedaży na krajowym rynku.
Protekcjonizm może przyjąć różne postacie. Praktyki protekcjonistyczne polegają na nakładaniu ograniczeń ilościowych na import (tzw. kwot) albo ceł, czyli podatków (wartościowych albo procentowych), aby podwyższyć ceny importu w relacji do cen dóbr krajowych; dla przykładu, w 2006 r. Unia Europejska podniosła cła na obuwie chińskie. Innym działaniem są porozumienia o tzw. dobrowolnym ograniczeniu eksportu (VER) - na ich mocy kraj przerywa eksport, kiedy sprzedaż przekracza ilość ustaloną w porozumieniu z importerem. W latach 80-tych godziła się na takie porozumienia Japonia, która zalewała Europę i USA elektroniką i samochodami.
Innym rodzajem protekcjonizmu jest sztuczne wspieranie własnego eksportu. Chodzi tu głównie o subsydiowanie eksportu, co umożliwia sprzedaż dóbr krajowych za granicą po niższych cenach, a w skrajnych przypadkach poniżej kosztów wytwarzania. To ostatnie zjawisko nazywa się dumpingiem cenowym.
Protekcjonizm jest szkodliwy dla rozwoju gospodarczego, może wywołać nawet wojny handlowe.
Cechy, które tworzą z lokalizacji oazę podatkową
Brak opodatkowania dochodów lub ich dogodne opodatkowanie
Minimum formalności podczas zakładania i prowadzenia spółek
Brak wymogów odnośnie kontroli dewizowej, sprawozdań podatkowych i księgowych
Symboliczne opłaty za rejestrację spółki oraz stałe opłaty roczne za funkcjonowanie spółki
Stosunkowo stabilna sytuacja polityczna i gospodarcza
Elastyczne prawo
Wykorzystanie nowoczesnych środków wymiany informacji
Narzędzia Polityki Handlowej
Taryfowe, są to rożnego rodzaju cła, m.in. tranzytowe, eksportowo-importowe, specyficzne oraz wychowawcze,
parataryfowe, ograniczenia nie będące cłami, a powodujące skutki identyczne jak cła. Prowadzą one do wzrostu ceny importowanego towaru zmniejszając przy tym jego konkurencyjność na rynku wewnętrznym. Jako najważniejsze narzędzi parataryfowe wymienia się opłaty wyrównawcze i subwencje
Pozataryfowe, wszystkie dyskryminacyjnie stosowane narzędzia i działania wynikające z polityki ekonomicznej rządów, instytucji publicznych oraz firm prywatnych (z wyłączeniem ceł), które ograniczają lub zniekształcają rozmiary, strukturę towarową i kierunki wymiany dóbr i usług.
Bariery pozataryfowe uznano za bardziej groźne dla procesu liberalizacji handlu światowego z uwagi na trzy podstawowe cechy:
wyższą skutecznością od ceł,
większą selektywność w praktycznym stosowaniu,
wielka różnorodność w zakresie form i środków.
Bariery pozataryfowe,
Środki działające przez ilościowe
ograniczenie wymiany:
- dobrowolne ograniczenia
eksportu (VER),
- porozumienie o
uporządkowanym zbycie (OMA),
- zakaz importu, embargo,
- zakupy rządowe
(nieprzestrzeganie zasady
równości partnerów z różnych
krajów)
- monopol państwowy handlu
zagranicznego
- opłaty zmienne, opłaty
dodatkowe kontyngenty taryfowe,
ceny minimalne,
- cła antydumpingowe i
wyrównawcze, depozyty
przedimportowe
Narzędzia parataryfowe;
- opłaty wyrównawcze. należy rozumieć jako różnicę między niższą ceną towaru importowanego a wyższą, ustaloną i gwarantowaną przez państwo, ceną wewnętrzną towaru produkowanego w kraju. Podstawowym celem jest podniesienie ceny towaru importowanego do poziomu ceny towaru krajowego w celu zrównania ich konkurencyjności. Są to między innymi opłaty fiskalne stosowane wobec
towarów nie produkowanych w kraju importera w celu zwiększenia dochodów budżetowych.
- Subsydia eksportowe, świadczenia ze strony państwa na rzecz przedsiębiorstw produkujących i sprzedających swoje towary za granicą. Wyrażają się one w formie różnicy między wyższą ceną krajową towaru a jego niższą ceną na rynku zagranicznym. W zakres tych subsydiów wchodzą między innymi premie, ulgi, ułatwienia udzielane przez państwo eksporterom w celu obniżenia kosztów eksportu.
Strategiczna polityka handlowa
jest koncepcją wyjaśniającą w jakich warunkach dany kraj może, kosztem partnera, uzyskać korzyści przez wprowadzenie subsydiów. Zakłada się zatem dążenie przedsiębiorstw działających na rynku międzynarodowym do uzyskania zysków monopolowych. Może to nastąpić tylko kosztem strat poniesionych przez partnera zagranicznego. Inną cechą strategicznej polityki handlowej wyraźnie wskazującą na odrzucenie założenia o doskonałej konkurencji, jest uwzględnienie możliwości uzyskania przez przedsiębiorstwa działające zarówno w kraju, jak i za granicą wsparcia ze strony państwa.
Polityka przemysłowa
jest polityką państwa zmierzającą do rozwoju gałęzi i branż przemysłu uznawanych za nowoczesne. Dążąc do osiągnięcia tego celu, państwo stosuje różne środki: subsydia, ulgi podatkowe, subsydiowanie prac badawczych i rozwojowych, tanie kredyty, gwarancje kredytowe oraz odstępstwa od stosowania niektórych przepisów antymonopolowych. U podstaw prowadzenia polityki przemysłowej leżą dwie koncepcje teoretyczne: przedstawiona wyżej strategiczna polityka handlowa i koncepcja dynamicznej przewagi komparatywnej.
1