Zasady bezpieczeństwa w hipoterapii:
- nie przyjmujemy na terapię pacjenta, którego nie jesteśmy w stanie zaasekurować(zdjąć z konia w razie potrzeby),dziecko większe wzrostowo od nas, wagowo,
- pacjent powinien jeździć w toczku, kasku ochronnym,
- bezpieczny, przygotowany, sprawdzony przed terapią, doświadczony koń; im mamy większe doświadczenie w obejściu z końmi i dobrze znamy konie na których pracujemy tym terapia jest bezpieczniejsza,
- miejsce- hipoterapia prowadzona w bezpiecznym miejscu, to znaczy na znanym koniom terenie, ogrodzonym, posiadającym odpowiednie podłoże,
- odpowiednia pogoda do zajęć- podczas wietrznej pogody istnieje większe niebezpieczeństwo spłoszenia się konia, w razie niepogody- również ekstremalnych temperatur pogodowych zajęcia powinny odbywać się w hali krytej,
- odpowiedni sposób asekuracji dostosowany do potrzeb pacjenta, pacjent nigdy nie może zostać na koniu sam, bez asekuracji,
- konia podczas zajęć hipoterapii prowadzi osoba mająca przeszkolenie i doświadczenie w obsłudze konia, pod żadnym względem nie może to być rodzic dziecka ani opiekun,
- terapeuta główny musi posiadać odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia terapii,
- odpowiednie ustawienie członków zespołu terapeutycznego, dobre porozumienie w zespole,
- ubezpieczenie- obowiązkowe OC dla hipoterapeuty i NNW dla pacjenta,
- w razie zaistnienia krytycznej sytuacji prowadzący konia ma obowiązek trzymać konia a drugi pomocnik asekurujący, musi przełożyć k.d. pacjenta na stronę terapeuty głównego(podnosi biodro i dystalną część kończyny),w innym razie pozostanie kończyny po str.zewn.okręgu grozi zwichnięciem biodra pacjenta,
- sprawdzony sprzęt,
- przestrzeganie wskazań i przeciwwskazań do stosowania terapii koniem,
- pacjent musi posiadać skierowanie na hipoterapię z pełną diagnozą dotyczącą schorzenia i oceną od pozostałych lekarzy specjalistów,
- stosowanie odpowiedniego sposobu terapii w związku z potrzebami, możliwościami pacjenta i wyznaczonymi celami- umiejętne usprawnianie przy pomocy konia,
- unikać pozycji asymetrycznych w terapii,
- pilnować symetrii u dzieci wiotkich bo jest duża tendencja do tworzenia skolioz,
- dobór chodu i szerokości kłody konia do potrzeb pacjenta,
- przestrzeganie czasu terapii,
- zwracanie uwagi na samopoczucie pacjenta siedzącego na koniu,
- nie uczenie konia jedzenia z ręki w czasie pracy i ogółem.