Poprawka nr 1

09.04.1999Pomiar szerokości szczeliny metodą dyfrakcji światła laserowego:

Pomiar szerokości szczeliny
	xn [mm]
n	lewo	prawo
1	3,532	3,532
2	7,015	6,662

n=1	n=2
Średnia odległość [cm]
3,532	6,839
Maksymalny błąd odległości [cm]
0,035	0,247
Szerokość szczeliny [μm]
9,83	10,22
Maksymalny błąd szerokości szczeliny [μm]
0,30	0,39
Szerokość szczeliny: 9,97±0,24 [μm]

Obliczenia dotyczące pomiaru szerokości szczeliny dyfrakcyjnej dokonane zostały w sposób analogiczny jak w przypadku pomiarów długości światła laserowego, przy czym szerokość szczeliny obliczona jest z wzoru:

gdzie: n - numer kolejnego prążka (1,2,3), λ - obliczona wcześniej długość fali światła laserowego, x_n - położenie kolejnego minimum, l - odległość fotorezystora od badanej szczeliny (l = (50 ± 1) cm).

4. Podsumowanie wyników i wnioski

Stała siatki dyfrakcyjnej wyznaczona z serii pomiarów wynosi:

d = 5,239 ± 0,005 [μm]

Długość fali światła laserowego wyznaczona z pomiarów wynosi:

λ = 692,36 ± 0,19 [nm]

Szerokość szczeliny wyznaczona metodą dyfrakcji światła laserowego:

d = 9,97±0,24 [μm]

Zarówno stała siatki dyfrakcyjnej jak i szerokość szczeliny są co do wartości około dziesięciu razy większe niż długości fal światła użytego w doświadczeniu. Można więc powiedzieć, że długość fali światła była porównywalna z rozmiarami przeszkód, co zaowocowało wyraźnie widocznym zjawiskiem dyfrakcji (i interferencji) światła.

Wyznaczona długość światła laserowego (rzędu 700 nm) oznacza, iż światło to znajduje się w paśmie widzialnym promieniowania elektromagnetycznego
i odpowiada barwie czerwonej, co oczywiście zgadza się z zaobserwowanym podczas pomiarów kolorem światła lasera.

Przy serii pomiarów dotyczącej ugięcia światła lampy sodowej na siatce dyfrakcyjnej można zauważyć małe rozbieżności pomiędzy kolejnymi pomiarami, co świadczyć może o stabilności zjawiska dyfrakcji. Poza tym kąty ugięcia kolejnych rzędów prążków zmieniają się o stałą wartość (około 7°), co zgodne jest ze wzorem:

---