PROGRAM prowadzony 3, 4 w tygodniu metodą Marian i Christophera Knill - Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja oraz metodą profili psychoedukacyjnych O. Ivar Lovaasa przy współ udziale wolontariuszy i praktykantów .
CELE PROGRAMU KNILLA :
- wprowadzenie uczestników w stan relaksacji i odpoczynku
- urozmaicenie i ciekawe spędzenie wolnego czasu
- zwiększenie aktywności i motywacji do poznawania
- zwiększenie chęci nawiązywania kontaktu
- wywoływanie zadowolenia i poczucia bezpieczeństwa
- ułatwienie pokonywania lęku
- zwiększenie oferty poznawania nowych bodźców
- zwiększenie wrażliwości
- zwiększenie bazy doświadczeń
- rozwijanie zainteresowań
- rozwijanie procesów poznawczych
- poprawianie orientacji w schemacie własnego ciała oraz w przestrzeni
- motywowanie do podejmowania aktywności
- nabieranie świadomości istnienia
Terapia obejmuje Program Wprowadzający ( 8 min. ) , Program 1 i 2 ( 15 min. ) . Odstępy między programami - 12 s. Podczas realizacji Programów Aktywności zwracamy uwagę na rozwój kontaktu i komunikacji, jest on ważniejszy niż sam ruch. Program 1 koncentruje się początkowo na górnej części ciała , a program 2 na niższej połowie . Program 1 i 2 realizujemy w różnym stopniu w zależności od zdolności dziecka do uczestniczenia w nich .
Program Wprowadzający - w przybliżeniu 8 min.
Kołysanie
Wymachiwanie rękoma
Pocieranie dłoni
Klaskanie
Głaskanie głowy
Głaskanie brzucha
Relaksacja
Program 1 - w przybliżeniu 15 min.
Kołysanie
Wymachiwanie rękoma
Zginanie i rozprostowywanie rąk
Pocieranie dłoni
Zaciskanie i otwieranie dłoni
Ruchy palców
Klaskanie
Głaskanie głowy
Głaskanie policzków
Głaskanie łokci
Głaskanie brzucha
Przewracanie się ( padanie )
Relaksacja
Program 2 - w przybliżeniu 15 min.
Kołysanie
Klaskanie
Głaskanie brzucha
Głaskanie ud
Głaskanie kolan
Głaskanie palców u nogi
Wiosłowanie
Pocieranie stóp
Poruszanie palcami u nóg
Poruszanie nogami
Leżenie na plecach
Obracanie się z pleców na brzuch
Relaksacja
Programy aktywności są realizowane w różnym stopniu od 20 do 45 minut - razem lub osobno.
CELE PROFILI IVAR LOVAASA :
- obserwacja zachowania
- imitacja, dopasowanie wczesnego języka
- opanowanie podstawowych umiejętności samoobsługi
- wprowadzenie języka średniozaawansowanego
- rozszerzanie świata dziecka.
Obie metody zachęcają do wspólnych ćwiczeń, ośmielają dziecko, uczą zaplanowanych, systematycznych doświadczanych ruchów takich jak naciskanie i kulanie przedmiotów, obracanie ich, przekładanie różnych rzeczy z ręki do ręki, wyrzucanie przedmiotów, pocieranie ich . Dziecko świadomie powiązuje własne ruchy w obecności opiekuna i muzyki, nawiązuje relacje z ludźmi, przedmiotami, sytuacjami, świadomie wykorzystuje swoje ręce, nogi, usta, ramiona, stopy i całe swoje ciało podczas prostych czynności, w zabawie i w komunikacji z innymi .
Należy pamiętać o :
- wytworzeniu właściwej atmosfery ( światło, tło dźwiękowe ) . Trzeba przy tym mówić cicho. Potrzebne jest wygodne miejsce do siedzenia i leżenia
- powtarzalności - niepełnosprawne dziecko by zrozumieć lub zapamiętać bodźce, którym jest poddawane wymaga częstych powtórek tych samych sytuacji
- właściwym nastawieniu - ważne są tu uczucia osobiste ( przyjaźń, serdeczność, sympatia, cierpliwość
- własnym tempie - dziecko musi mieć czas na przyjęcie bodźców, postrzeganie, zdobywanie doświadczeń
- wybranych propozycjach bodźców - świat osób z autyzmem jest często odbierany jako mieszanina chaotycznych bodźców napływających z otoczenia . Ważne jest by zmienić ten stan rzeczy, tak by był uboższy w bodźce, mniej chaotyczny i mniej zagrażający . Możemy to zrobić poprzez np. wyłączenie radia, ciszej mówić
- odpowiedniej opiece - musimy respektować tempo na własne przeżycia uczestników . Zdecydowanie jest ono wolniejsze od naszego . Przebywanie w sali powinno dać poczucie bezpieczeństwa . Otoczenie musi promieniować spokojem, zapraszającym do aktywności .