Laboratorium Podstaw Fizyki
Ćwiczenie 10
Sprawdzanie prawa Hooke'a i wyznaczanie modułu Younga
Cele ćwiczenia:
- Wyznaczenie charakterystyk hallotronu
- Wyznaczenie czułości hallotronu
- Wyznaczenie koncentracji elektronów swobodnych
- Wyznaczenie czułości kątowej układu
Wstęp
Jeżeli płytkę z metalu włączymy w obwód prądu stałego i umieścimy w polu magnetycznym , którego wektor indukcji B jest prostopadły do powierzchni płytki i do kierunku płynącego prądu elektrycznego , to między punktami A i B wytworzy się różnica potencjałów UH , zwana napięciem Halla , lub zjawiskiem galwanometrycznym ( RYS ).
Załóżmy , że nośnikami prądu są elektrony. Jeżeli do punktów C i D przyłożymy napięcie , to w razie braku pola magnetycznego przez próbkę będzie płynąc prąd o natężeniu I. Wytworzone w próbce pole elektryczne o natężeniu Ex będzie skierowane zgodnie z kierunkiem płynącego prądu , natomiast elektrony poruszać się będą w kierunku przeciwnym polu z prędkością Vx. Gęstość prądu płynącego przez płytkę jest określona wzorem :
j = e n Vx.
Natężenie prądu I można określić jako iloczyn gęstości prądu j i powierzchni S prostopadłej do wektora gęstości prądu
, czyli : I = e n Vx a d.
W obecności pola magnetycznego o indukcji B , na elektrony poruszające się w tym polu z prędkością Vx , działa siła Lorentza :
.
Tak więc każdy elektron w płytce , poruszający się z prędkością Vx , zostaje odchylony od swego początkowego kierunku ruchu zgodnie z powyższym wzorem. Wskutek zmiany torów elektrony gromadzą się na jednej krawędzi płytki , natomiast na drugiej wytwarza się niedobór elektronów. Dzięki temu powstaje pole elektryczne o natężeniu :
Proces gromadzenia się ładunków trwa tak długo , aż powstałe pole poprzeczne Ey , działające na elektrony z siłą : Fy = - e Ey , zrównoważy siłę Lorentza , czyli Fy = FL.
Pamiętając , że wektory Vx oraz B są do siebie prostopadłe oraz korzystając z powyższych zależności , otrzymujemy wyrażenie określające napięcie Halla :
, w którym
.
Mierząc natężenie prądu I płynącego przez płytkę , napięcie Halla UH oraz znając współczynnik , można wyznaczyć indukcję magnetyczną B.
Urządzenie służące do wyznaczania indukcji magnetycznej nazywa się HALLOTRONEM , współczynnik zaś nazywamy czułością hallotronu. Zjawisku Halla towarzyszy wiele innych zjawisk fizycznych , które mogą wpływać na wartość mierzonego napięcia Halla. Jednym z nich jest zjawisko tzw. asymetrii pierwotnej , wiążące się z poprawnym wykonaniem elektrod hallowskich. Polega ono na tym , że gdy elektrody nie leżą dokładnie naprzeciwko siebie , tzn. nie leżą na tej samej powierzchni ekwipotencjalnej , wówczas gdy brak pola magnetycznego , lecz prąd I płynie przez hallotron , między elektrodami hallowskimi wytwarza się różnica potencjałów UA , zwana napięciem asymetrii pierwotnej , które sumuje się z napięciem Halla i utrudnia pomiar.
Przyrządy i układ pomiarowy:
Do dyspozycji mieliśmy następujące przyrządy:
Hallotron
Zasilacz hallotronu
Miliamperomierz
Woltomierz
Schemat układu pomiarowego:
4. Obliczenia
Is[mA] |
ΔIs[mA] |
α[o] |
Uh[V] |
ΔUh[V] |
Bn[T] |
11 |
0,075 |
0 |
0,331 |
0,010 |
-0,485 |
11 |
0,075 |
10 |
0,308 |
0,010 |
-0,457 |
11 |
0,075 |
20 |
0,277 |
0,010 |
-0,415 |
11 |
0,075 |
30 |
0,236 |
0,010 |
-0,360 |
11 |
0,075 |
40 |
0,19 |
0,010 |
-0,294 |
11 |
0,075 |
50 |
0,139 |
0,010 |
-0,219 |
11 |
0,075 |
60 |
0,085 |
0,010 |
-0,138 |
11 |
0,075 |
70 |
0,03 |
0,010 |
-0,052 |
11 |
0,075 |
80 |
-0,025 |
0,010 |
0,035 |
11 |
0,075 |
90 |
-0,079 |
0,010 |
0,121 |
11 |
0,075 |
100 |
-0,13 |
0,010 |
0,203 |
11 |
0,075 |
110 |
-0,177 |
0,010 |
0,280 |
11 |
0,075 |
120 |
-0,219 |
0,010 |
0,347 |
11 |
0,075 |
130 |
-0,258 |
0,010 |
0,405 |
11 |
0,075 |
140 |
-0,289 |
0,010 |
0,449 |
11 |
0,075 |
150 |
-0,311 |
0,010 |
0,481 |
11 |
0,075 |
160 |
-0,326 |
0,010 |
0,497 |
11 |
0,075 |
170 |
-0,33 |
0,010 |
0,499 |
11 |
0,075 |
180 |
-0,321 |
0,010 |
0,485 |
11 |
0,075 |
190 |
-0,302 |
0,010 |
0,457 |
11 |
0,075 |
200 |
-0,275 |
0,010 |
0,415 |
11 |
0,075 |
210 |
-0,239 |
0,010 |
0,360 |
11 |
0,075 |
220 |
-0,195 |
0,010 |
0,294 |
11 |
0,075 |
230 |
-0,147 |
0,010 |
0,219 |
11 |
0,075 |
240 |
-0,096 |
0,010 |
0,138 |
11 |
0,075 |
250 |
-0,043 |
0,010 |
0,052 |
11 |
0,075 |
260 |
0,014 |
0,010 |
-0,035 |
11 |
0,075 |
270 |
0,068 |
0,010 |
-0,121 |
11 |
0,075 |
280 |
0,121 |
0,010 |
-0,203 |
11 |
0,075 |
290 |
0,172 |
0,010 |
-0,280 |
11 |
0,075 |
300 |
0,218 |
0,010 |
-0,347 |
11 |
0,075 |
310 |
0,259 |
0,010 |
-0,405 |
11 |
0,075 |
320 |
0,294 |
0,010 |
-0,449 |
11 |
0,075 |
330 |
0,319 |
0,010 |
-0,481 |
11 |
0,075 |
340 |
0,335 |
0,010 |
-0,497 |
11 |
0,075 |
350 |
0,339 |
0,010 |
-0,499 |
11 |
0,075 |
360 |
0,328 |
0,010 |
-0,485 |
1) Pomiary dla IS=11mA
Wzory i dane wykorzystane w obliczeniach:
Przykładowe obliczenia:
Aby obliczyć
stosujemy wzór
, przykładowo dla 120
:
Identyczne obliczenia wykonałem dla pozostałych kątów.
Błąd pomiaru woltomierza:
Błąd pomiaru amperomierza:
2) Pomiary dla IS=14mA
Is[mA] |
ΔIs[mA] |
α[o] |
Uh[V] |
ΔUh[V] |
Bn [T] |
14 |
0,075 |
0 |
0,414 |
0,010 |
-0,485 |
14 |
0,075 |
10 |
0,386 |
0,010 |
-0,457 |
14 |
0,075 |
20 |
0,346 |
0,010 |
-0,415 |
14 |
0,075 |
30 |
0,297 |
0,010 |
-0,360 |
14 |
0,075 |
40 |
0,239 |
0,010 |
-0,294 |
14 |
0,075 |
50 |
0,173 |
0,010 |
-0,219 |
14 |
0,075 |
60 |
0,107 |
0,010 |
-0,138 |
14 |
0,075 |
70 |
0,039 |
0,010 |
-0,052 |
14 |
0,075 |
80 |
-0,032 |
0,010 |
0,035 |
14 |
0,075 |
90 |
-0,099 |
0,010 |
0,121 |
14 |
0,075 |
100 |
-0,163 |
0,010 |
0,203 |
14 |
0,075 |
110 |
-0,221 |
0,010 |
0,280 |
14 |
0,075 |
120 |
-0,275 |
0,010 |
0,347 |
14 |
0,075 |
130 |
-0,323 |
0,010 |
0,405 |
14 |
0,075 |
140 |
-0,361 |
0,010 |
0,449 |
14 |
0,075 |
150 |
-0,39 |
0,010 |
0,481 |
14 |
0,075 |
160 |
-0,408 |
0,010 |
0,497 |
14 |
0,075 |
170 |
-0,412 |
0,010 |
0,499 |
14 |
0,075 |
180 |
-0,401 |
0,010 |
0,485 |
14 |
0,075 |
190 |
-0,377 |
0,010 |
0,457 |
14 |
0,075 |
200 |
-0,341 |
0,010 |
0,415 |
14 |
0,075 |
210 |
-0,295 |
0,010 |
0,360 |
14 |
0,075 |
220 |
-0,242 |
0,010 |
0,294 |
14 |
0,075 |
230 |
-0,183 |
0,010 |
0,219 |
14 |
0,075 |
240 |
-0,117 |
0,010 |
0,138 |
14 |
0,075 |
250 |
-0,051 |
0,010 |
0,052 |
14 |
0,075 |
260 |
0,017 |
0,010 |
-0,035 |
14 |
0,075 |
270 |
0,088 |
0,010 |
-0,121 |
14 |
0,075 |
280 |
0,155 |
0,010 |
-0,203 |
14 |
0,075 |
290 |
0,218 |
0,010 |
-0,280 |
14 |
0,075 |
300 |
0,277 |
0,010 |
-0,347 |
14 |
0,075 |
310 |
0,327 |
0,010 |
-0,405 |
14 |
0,075 |
320 |
0,369 |
0,010 |
-0,449 |
14 |
0,075 |
330 |
0,402 |
0,010 |
-0,481 |
14 |
0,075 |
340 |
0,422 |
0,010 |
-0,497 |
14 |
0,075 |
350 |
0,425 |
0,010 |
-0,499 |
14 |
0,075 |
360 |
0,412 |
0,010 |
-0,485 |
Identyczne obliczenia jak dla IS=11mA
Czułość hallotronu:
Czułość hallotronu wyznaczyłem przy pomocy programu umieszczonego na stronie http://www.if.pwr.wroc.pl/lpf/index.php?menu=pomoce . Dzięki niemu skorzystałem z regresji liniowej wykresu UH i wyznaczyłem współczynnik a. Podstawiając do:
otrzymuję:
Błąd czułości hallotronu wyznaczam za pomocą metody różniczki zupełnej:
więc
Koncentracje elektronów obliczam według wzoru:
czyli
Błąd koncentracji elektronów wyznaczam stosując metodę różniczki zupełnej:
więc
3) Pomiary dla stałego kąta α=60 o
α[ o] |
Is[mA] |
Uh[V] |
60 |
0 |
-0,011 |
60 |
1 |
-0,002 |
60 |
2 |
0,007 |
60 |
3 |
0,016 |
60 |
4 |
0,025 |
60 |
5 |
0,033 |
60 |
6 |
0,041 |
60 |
7 |
0,05 |
60 |
8 |
0,059 |
60 |
9 |
0,068 |
60 |
10 |
0,076 |
60 |
11 |
0,085 |
60 |
12 |
0,093 |
60 |
13 |
0,101 |
60 |
14 |
0,109 |
60 |
15 |
0,117 |
Czułość hallotronu:
Korzystałem z tego samego programu.
czyli
Błąd czułości Hallotronu obliczam metodą różniczki zupełnej:
więc
Koncentracje elektronów obliczam ze wzoru:
czyli
Błąd bezwzględny wyznaczam za pomocą metody różniczki zupełnej:
czyli
5. Wnioski
Czułości hallotronu, przy stałym i zmiennym natężeniu, są porównywalne. Błędy względne czułości hallotronu i koncentracji elektronu mieszczą się w granicach normy. Na precyzyjność pomiarów mogły wpłynąć błędy urządzeń pomiarowych oraz błędy ludzkie.