TO CO JEST NA FIOLETOWO ZAZNACZONE ZOSTAŁO ZNALEZIONE DODATKOWO PRZEZAMNIE.(nie trzeba się kierować tym)

Gospodarka Regionalna

1 Podmiot i cele polityki regionalnej (gospodarki regionalnej). ja

Polityka regionalna - w aktualnym ujęciu rozumiana jest jako całokształt działań władz publicznych (zarówno centralnych jak i terytorialnych), podmiotów prywatnych, różnych instytucji oraz organizacji w regionach mających na celu zwiększenie konkurencyjności gospodarek regionalnych, zdynamizowanie rozwoju w regionach oraz redukowanie przestrzennych dysproporcji rozwoju.

W tradycyjnym ujęciu polityka regionalna rozumiana była jako działalność państwa mająca na celu wspieranie rozwoju - w tych regionach problemowych i wyrównywanie poziomu rozwoju w przekroju międzyregionalnym.
Z tej definicji wynikają dwie istotne sprawy (cechy polityki regionalnej):

• Tym podmiotem polityki regionalnej było państwo (władza centralna)

• Podstawowym celem wyrównanie poziomu rozwoju w przekroju regionalnym.

W związku ze zwiększeniem się liczby podmiotów polityki regionalnej dzieli się ją na:

• interregionalną - dotyczy wszystkich regionów, będzie ona w skali kraju w gestii rządu, a w skali UE w gestii Komisji Europejskiej.

• intraregionalna (wewnętrzna) - będzie ona domeną władz terytorialnych i podmiotów zorganizowanych w danym regionie.

Cele polityki regionalnej

• zwiększenie konkurencyjności regionów (gospodarek regionalnych) - jest to naczelny cel polityki regionalnej w UE.

• zdynamizowanie rozwoju (zaktywizowanie rozwoju gospodarki w regionach)

• redukowanie przestrzennych dysproporcji rozwoju (zmniejszenie różnic w poziomie rozwoju między regionami)

Polityka regionalna: polityka władz regionu, szczebla unijnego. Celem jest wyrównanie poziomu rozwoju.

Polityka regionalna - dziedzina gospodarki państwa, w której nie istnieją zasady konkurencji. Nie jest ona celem samym w sobie. Jest częścią europejskiej polityki spójności, która polega na dążeniu do osiągania spójności (wyrównania) poziomu gospodarczego, społecznego, układu przestrzennego i ekologicznego. Głównym celem polityki spójności jest teoria konwergencji. „Polityka regionalna to ważna część polityki spójności”.

Podmioty polityki regionalnej-prowadzą ja władze państwa, zarówno bezpośrednio - przez agendy rządu centralnego, jak i pośrednio - za pomocą wyspecjalizowanych instytucji stopnia centralnego i regionalnego, nie wchodzących w skład administracji rządowej. Podsumowywując, do najważniejszych podmiotów polityki regionalnej należą:

Administracja rządowa i wyspecjalizowane agencje rządowe, samorządy gospodarcze, stowarzyszenia branżowe, instytucje naukowe, techniczne i ekonomiczne, instytucje promoujące rozwój regionalny(np. agencje rozwoju regionalnego), prywatni przedsiębiorcy i inwestorzy krajowi i zagraniczni. .

Gospodarka regionalna - analiza funkcjonowania gospodarki w regionach, analiza specjalizacji gospodarki regionalnej, analiza instrumentów pobudzających rozwój regionu (specjalne strefy ekonomiczne, klastry). Gospodarka regionalna zawiera instrumenty, które pobudzają rozwój gospodarczy.

Gospodarka regionalna to taka dyscyplina wiedzy, która ukształtowała się w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku. Przyczyną był inny sposób postrzegania gospodarki, ze względu na przestrzeń, społeczeństwo i gospodarkę- te trzy elementy mają się równoważyć, gospodarka nie może się rozwijać kosztem społeczeństwa. Taki zrównoważony rozwój jest to rozwój terytorialny. Mamy do czynienia z inną filozofią postrzegania zjawisk gospodarczych i rozwoju.

W gosp. regionalnej występują trzy elementy (podmioty):

1. Przestrzeń- ogranicza, delimituje( wyznacza granice) region; relacje pomiędzy podmiotami gospodarczymi a przestrzenią

2. Regionalna społeczność

3. Gospodarka regionalna- gospodarowanie przestrzenią, musi tu być uwzględniony aspekt społeczny, przestrzenny i gospodarczy

Gospodarkę regionalną można rozpatrywać  w 2 wymiarach:

- strukturalnym- czyli wszystkie struktury( gospodarcza, społeczna, przestrzenna) , które funkcjonują w regionie, w ich skład wchodzą czynniki materialne i niematerialne, ożywione i nieożywione, efekty działalności człowieka, gospodarstwa domowe, instytucje,

- czynnościowym ( gospodarowanie w skali regonu)

Gosp. Regionalną definiuje się również jako ogół podmiotów gospodarczych funkcjonujących w regionie, działających na zasadach konkurencji, współpracy oraz podmioty polityki intraregionalnej (samorządy terytorialne), które ustalają zasady funkcjonowania tej gospodarki.

2 Podaj wybrane definicje regionu. daguś

1. Region - pochodzi z język łacińskiego. Odnosi się do słowa: okolica, przestrzeń.

2. Region - jest to określenie terytorium charakteryzującego się występowanie granic danego regionu, spójną strukturą wewnętrzną oraz zespołem cech wyróżniających dany region spośród innych.

Dla określenia rejonu wystarczy jedna wspólna cecha np. uprawa parzenicy. Zaś w przypadku regionu jest potrzebne są przynajmniej dwie cechy i więcej.

Region - wyodrębniony, względnie jednolity teren lądowy lub wodny, od sąsiednich obszarów różniący się pewnymi cechami. Podział regionalny może być wielostopniowy - od mikro- do makroregionów. Każdy region powinien mieć określone cechy typowe, kryteria prowadzenia granic oraz nazwę.
Cechy, na podstawie których porównuje się różne regiony, mogą być naturalne i antropogeniczne. Z cechami naturalnymi wiąże się położenie regionu oraz charakterystyka przyrody (ekosystem, dorzecza, łańcuchy górskie, biotop, biom, rodzaj gleby), natomiast z antropogenicznymi język, religia bądź odrębność etniczna ludności regionu oraz cechy gospodarki.

Region - umownie wydzielony obszar, względnie jednorodny, różniący się od terenów sąsiednich cechami naturalnymi bądź nabytymi na przestrzeni dziejów.

Cechy różnicujące regiony można podzielić na dwie grupy - naturalne i antropogeniczne. Te pierwsze to najczęściej położenie geograficzne i cechy przyrody ożywionej lub nieożywionej. Istotnymi dla regionalizacji cechami antropogenicznymi bywają najczęściej odrębność językowa, religijna lub etniczna zamieszkującej region społeczności oraz cechy lokalnej gospodarki. Odpowiednio do tego wyodrębnia się:

• regiony naturalne (fizycznogeograficzne, klimatyczne, zoogeograficzne itp.),

• regiony kulturowe (o wspólnych cechach kulturowych),

• regiony gospodarcze (o wspólnych centrach bądź powiązaniach gospodarczych - przemysłowe, rolnicze, itp.),

• regiony administracyjne (wyodrębnione prawnie jednostki administracji terenowej - podział administracyjny).

Regiony wydziela się w celu przestrzennego usystematyzowania materiału naukowego (regionalizacja).

Definicja regionu wg encyklopedii „Wiem”

Region, fragment powierzchni Ziemi charakteryzujący się występowaniem określonych cech, odróżniających go od otoczenia. Wyróżnia się:

1. regiony fizycznogeograficzne - zwarte terytorialnie jednostki przestrzenne, cechujące się na pewnym stopniu ogólności wewnętrzną spójnością, wynikającą z położenia geograficznego, wspólnej historii rozwoju i wzajemnych powiązań elementów środowiska w ich obrębie.

2. regiony społeczno-gospodarcze, wyróżniane na podstawie cech związanych z działalnością człowieka: z rodzajem zagospodarowania (region przemysłowy, rolniczy itp.), wzajemnych powiązań gospodarczych i usługowych itp.

Procedura wyróżniania regionów nosi nazwę regionalizacji

Definicja regionu wg Wikipedi:

Region, to najwyższa jednostka terytorialnej organizacji w państwie, bez względu na jego formę prawnoustrojową, o relatywnie dużej powierzchni i znacznej liczbie ludności, jednolita z punktu widzenia gospodarczego, społecznego i kulturowego, w której jest prowadzona odpowiednia do potrzeb polityka gospodarcza, społeczna i kulturalna przez powołane do tego instytucje regionalne. Jednostki terytorialne tego typu mogą nosić różne nazwy, np. województwo, wspólnota autonomiczna.

Definicja regionu wg encyklopedii PWN:

region, umownie wydzielony, względnie jednorodny obszar odróżniający się od terenów przyległych określonymi cechami naturalnymi lub nabytymi; rozróżnia się regiony:

fizycznogeograficzne (np. klimatyczne, glebowe, roślinne)

gospodarcze (np. rolnicze oraz przemysłowe, zwane okręgami),

a także gospodarczo-administracyjne, będące obiektem planowania i zarządzania;

regionalizacja (podział na regiony) jest prowadzona w układzie hierarchicznym.

3. Kryteria delimitacji regionu i 7 co to jest delimitacja. kuczi

Delimitacja (łacińskie delimitatio - rozgraniczenie), określenie i wytyczenie granicy państwa na podstawie umowy międzynarodowej. Dokonuje jej powołana przez zainteresowane strony wspólna komisja delimitacyjna, do której zadań należy m.in. zatwierdzanie znaków granicznych, sporządzanie przebiegu linii granicznej w terenie oraz odpowiednich map i szkiców.

Delimitacja - rozdzielenie, rozgraniczenie, wyznaczenie granic czegoś. Procedura delimitacji regionów uogólniając zakłada dzielenie obszaru na jednostki regionalne na podstawie przyjętych kryteriów.

Kryteria Delimitacji regionu:

• kryterium fizyczno-geograficzne, którego podstawą jest obszar podobnie ukształtowanego terenu pod względem cech naturalnego krajobrazu oraz klimatu, wyraźnie geograficznie wydzielony z większego terytorium

• kryterium ekonomiczno-przestrzenne - geografia gospodarcza analizuje tutaj cechy danego obszaru z uwzględnieniem kryteriów fizyczno-geograficznych,
  a głównie przyrodniczych, takich jak zasoby surowcowe, gospodarka wodna, warunki rolnicze czy leśne; obszaru charakteryzującego się zbliżonymi zasobami - zarówno rzeczowymi, jak i ludzkimi - zaangażowanymi na przykład w produkcji przemysłowej, handlu, transporcie, infrastrukturze ekonomicznej czy społecznej. Uwzględniane tu są nie tylko zasoby surowcowe, ale też działania ludzkie dotyczące kształtowania przestrzeni. Według tego kryterium wyróżnia się więc na przykład Zagłębie Śląskie czy Zagłębie Ruhry

• kryterium administracyjne - w tym przypadku stosuje się powszechnie obowiązujący układ przestrzenny administracji i region rozumiany jest jako ściśle wyznaczony obszar kraju, stanowiący kompleks gospodarczy o określonym profilu lub specjalizacji, z wyodrębnionym centrum administracyjno-gospodarczym, pełniącym funkcje ośrodka decydującego o rozwoju i funkcjonowaniu danego regionu.

• 
  

4 Podział regionu Polski. żancia

Regiony w Polsce Jedna z propozycji podziału regionów w Polsce dał Pietrzyk. Według niego regiony dzielą się na następujące kryteria:

• Kryterium hisotreyczne

• Czynnik uprzemysłowienia kraju;

• Uzupełnienie możne być o duża aglomeracje

Trzy pary regionów:

• Zachodnio - wschodni - dotyczy to podziału polski na A i B. Czyli Polskę bardziej rozwiniętą i uprzemysłowioną (A) oraz bardziej zurbanizowaną na Polskę B tzw. Ścianę wschodnią, mniej zurbanizowaną, uprzemysłowioną a bardziej skupioną na rolnictwie i bierniejszą.

Do regionów zalicza się: zachodnio - pomorskie, lubuski, wielkopolskie, dolnośląskie, śląskie, kujawsko -pomorskie, pomorskie, opolskie, łódzkie.

Cechą charakterystyczną jest:

• mieszanka kulturowa,

• grupa przesiedleńców z zachodu.

• Regiony te mają bezpośredni kontakt z regionami innych państw.

• Infrastruktura techniczna jest na wyższym poziomie ale była nastawiona na jedne kierunek.

• Występowanie gospodarstw rolnych to głównie te duże, które były nastawione na produkcje rynkową.

• Gospodarka wodno - ściekowa wysoko rozwinięta.

Natomiast pozostał regiony: łódzkie, mazowieckie, świętokrzyskie, małopolska, podkarpackie, warmińsko - mazurskie, podlaskie, lubelskie to ta część polski B. Dominują tutaj:

• Małe gospodarstwa rolne, z reguły rodzinne nastawione na produkcję dla własnych potrzeb

• Słaba struktura osiedleni cza

• Duża ilość wsi i małych miast

• Są to zasiedleni mieszkańcy

• Uznaje się, że samorządy w tych regionach należą do słabo rozwiniętych (wyjątkiem jest małopolska).

• Występuje tu mała aktywność ekonomiczna i społeczna

• Infrastruktura jest słabo rozwinięta.

• Metropolitarne i nie metropolitarne: istnieją tylko w pięciu przypadkach tam gdzie występuje duża aglomeracja i zalicza się tutaj: mazowieckie, małopolskie, dolnośląskie, trójmiasto… Pozostały 11 regionów to nie metropolitarne. W Polsce mówi się tylko o metropoliach krajowych, ale w ostatnich latach stara się je promować na metropolie Europejskie i światowe.

• Agrarne i nie agrarne -do tych regionów w których nie jest rozwiązana sprawa agrarna (rolnicza) należą regiony wschodnie i zalicza się tutaj: opolskie, mazowieckie, łódzkie, świętokrzyskie, podkarpackie, lubuskie…

Jest to uwarunkowane konstytucyjnie gdzie zostało zawarte, że produkcja jest głównie dla swoich potrze. Minusy wsi: przeludnienie, zbyt wysokie zatrudnienie, brak rozwoju infrastruktury technicznej, zaś w Polsce A są to tereny popegeerowskie gdzie powstało zbyt duże bezrobocie. Największą wadą jest to, że nie zastąpiono ich niczym innym nowym, czego przykładem może być warmińsko - mazurskie, lubuskie, podkarpackie, podlaskie, świętokrzyskie. Są to regiony które nie potrafią wykorzystać środków unijnych.

Charakterystyki regionów:

• Zachodnio - metropolitarne i nie agrarne - zalicza się tutaj: pomorskie, wielkopolskie, dolnośląskie. Kwestia dobrych powiązań z resztą regionu, dobre rozwiązania jeśli chodzi o politykę rolną.

• Zachodnie - nie metropolitarne i nie agrarne - zalicza się tutaj: kujawsko - pomorskie, opolskie i śląskie. Występuje duże zróżnicowanie rozwojowe ale i duża pomoc zewnętrzna, zwłaszcza jeśli chodzi o śląskie i opolskie. Występuje duża współpraca międzynarodowa.

• Zachodnie - nie metropolitarne i agrarne - zalicza się tutaj: zachodnio - pomorskie, lubuskie, warmińsko - mazurskie. Wielkoobszarowe gospodarstwa rolne, wyspecjalizowane, kładą nacisk na proekologiczną produkcje przeznaczoną na rynek, duże znaczenie ma tutaj walor turystyczny, występowanie dużych kompleksów leśnych, tereny przygraniczne.

• Wschodnio - metropolitarne i agrarne - zalicza się tutaj: Małopolskie i mazowieckie. Warszawa i Kraków zarabiają więcej niż reszta tych krajów.

• Wschodnio - nie metropolitarne i agrarne - zalicza się tutaj: najsłabsze regiony w ramach których jest koncentrowana polityka rolna i przekazywana pomoc a są to województwa lubuskie, podkarpackie, łódzkie, podlaskie, świętokrzyskie.

5 Czynnik ludzki w delimitacji regionu.

Z wykładów:

Delimitacja to wyodrębnienie granic państw wyodrębnienie regionów. Występują różne zasady kierowania się ustaleniem delimitacji. A) położenie geograficzne : dąży do ustalenia cech charakterystycznych dla danych obszarów w stosunku do innych np.: surowców, jakość gleby, wilgotność, ukształtowanie terenu. B)CZYNNIK LUDZKI - dąży do wyodrębnienia obszarów w celu by nie dochodziło do waźni konfliktów między różniącymi się grupami ludzi/obszarami bierze się tu pod uwagę: religię, tradycje rodzinne( np. kobiety nie pracują na Śląsku) poziom wykształcenia itp. C) specyfika gospodarcza-przemysł, rolny region, turystyka, D) historyczny rozwój obszaru- ze względu na gospodarowanie. E) infrastruktura techniczna i społeczna która wystepuje na tym obszarze np. drogi koleje. F)sprawność zarządzania terenu- dostępność do jednostek terenu.

• ludzie zamieszkujący dany obszar oraz ich świadomość polityczna i kulturowa a także umiejętności
  i kwalifikacje zawodowe oraz mobilność społeczna i przestrzenna,

6 Konsekwencje wadliwego podziału regionalnego. Michałj

z wykł.

Problem antagonizmu między miastami ,wprowadzenie powitów przykład koszalin słupsk.

względy polityczne kto rządzi administracje

1. Oddzielenie regionów bogatych od słabo rozwiniętych. Podział na regiony może doprowadzić do szybszego rozwoju jednych regionów, a zacofaniu innych.

1. Zróżnicowanie regionów może stać się powodem migracji do regionów bogatszych, gdzie łatwiej o prace i gdzie wyższy jest standard zabezpieczenia socjalnego.

3. Powstanie tzw. Regionów „wygranych” w związku odgrodzeniem się regionów bogatych od biednych.

3. Pojawienie się bezrobocia szczególnie w biednych regionach, co powoduje utratę bezpieczeństwa socjalnego.

5. Nadmierny rozwój separatyzmu niektórych regionów.

5. Występowanie nacjonalizmu. Regionalizm może być postrzegany jako zagrożenie dla integralności państwa oraz wywoływać reakcję obronną struktur państwowych.

5. Zanieczyszczenie środowiska naturalnego, szczególnie w regionach uprzemysłowionych
   i dalece rozwiniętych.

8 Typy regionów ja

• Region geograficzny - jest to podstawa wszystkich typów regionu. Istnieje on w sposób obiektywny, beż udziału człowieka, to człowiek jest jego odkrywcą i to on najadę mu nazwę własną, zmieniającą, jakość ( w sensie pozytywnym - kształtuje i zurbanizowanej a w sensie negatywnym - degraduje naturalne środowisko)

• Region węzłowy - jest to region geograficzny, ale również społeczno - gospodarczy. To region, w którym występuje jedna duża aglomeracja, nie maja odpowiednika w danej okolicy regionu. Inna nazwa to „ lokomotywa rozwoju regionu” zalicza się do nich np. Łódź, dolnyśląsk, Kraków. Może to kiedyś doprowadzić do upadku takiego regionu.

• Region kompleksowy - powstaje tam gdzie najczęściej występują różnorodność złóż naturalnych, co pozawala na rozwijanie się wielokierunkowe. Cechą charakterystyczna tego regionu jest szczególna kumulacja mieszkańców, są to mieszkańcy mobilni, wykształcenia, aktywni oraz region ten posiada względna samodzielność czasem nazywany „autonomią” np. Zagłębie Ruhry w RFN, Wielkie Jeziora w USA.

• Region historyczny - jest to region, który istniej w zbiorowej świadomości ludzi, istniej pięć takich regionów: Małopolska, Wielkopolska, Śląsk, Mazowsza, Pomorze.

• Region kulturowy - wyróżnia pewną specyfikę, kultywowanie tradycji, obyczajów, dialogów językowych. Jest to pewien zbiór obiektów kulturowych materialnych i niematerialnych.

• Region polityczny - specyfiką tego regionu jest to, że jego mieszkańcy w określonej sytuacji podejmują podobną decyzje, zachowania, działania, klasycznym tego przykładem są wybory. Do 2002 roku taki przykładem może być zagłębie sosnowieckie.

3. Region to również mieszkańcy. Grupy mieszkańców:

• Zbiorowość regionalna - to dobrowolna grupa ludzi zamieszkujących pewne terytorium i utożsamiająca się z tym terytorium, ale w sposób czasowy ( def. Szczepańskiego z '60 lat)

• Wspólnota regionalna - to grupa ludzi zamieszkujące konkretne terytorium i wyróżnia konkretne cechy np.: stała wieź emocjonalną, system wartości, podobna reakcja na konkretne fakty i zdarzenia, tworzy wewnętrzne instytucje kontroli w trakcie pojawienia się konfliktu rozwiązuję go wewnętrznego grupy ma decydujące znaczenie dla podejmowania działań np.: Podhale, Kaszubi.

9 Co oznacza specjalizacja regionów. Kubus

specjalizacja regionów oznacza świadczenie uslug danego rodzaju wynikajacych przewaznie z położenia i warunków geograficznych tych regionów. Odpowiednie warunki geograficzne (góry, morza, jeziora) piekne krajobrazy sprzyjaja specjalizacji regionów w turystyce

10 Pojęcie funkcji podstawowych/jednostki/gospodarczej i w jaki sposób określamy w skali regionu. Tomuś

Jeszcze nie ma

11 Funkcje endo- i egzogeniczne regionów. kurczak

Funkcje wew- endogeniczna: jest utożsamiana z działalnością, która skierowana jest do wewnątrz punktu osadniczego. Są to dobra i usługi świadczone przez miasto na rzecz mieszkańców, np. sklepy osiedlowe, piekarnie, mleczarnie, komunikacje wew, przedszkola, usługi komunalne, administracja miejska, infrastruktura komunikacji.

Funkcja zew.- egzogeniczne = miastotwórcze = eksportowe = baza ekonomiczna-to dobra i usługi, które miasto świadczy na rzecz mieszkańców z innych punktów osadniczych, np. fabryki, komunikacja zew, sąd wojewódzki, przemysł, rzemiosło, handel i ubezpieczenia, służba publiczna, placówki kulturowe, służba zdrowia o zasięgu pozamiejskim. F zew posiada różny zasięg: lokalna, regionalna, kontynentalna, ogólnoświatowa.
Dla działalności zaspakajającej potrzeby ludności danego miasta przyjęto nazwę funkcji endogenicznej. Działalność endogen jest niezmiennie istotna dla funkcjonowania organizmu miejskiego. F. endogen są związane z działalnością danego miasta. Funkcje wew stanowią podstawę rozwoju fun zew.

Jeżeli będzie niedorozwój f. wew to będzie również niedorozwój funkcji zew. F zew dostarcza środków finansowych na rzecz f wew (aby rozwijać). Istnieje pewna współzależność tych funkcji. Podstawą pomiaru funkcji jest zatrudnienie (badanie w dłuższy okresie czasu). Proporcje między f zew (40%) a f wew (60%). Popyt na f wew jest ograniczony -jeżeli miasto liczy 5 tys mieszkańców to popyt stwarzany jest przez 5 tyś jeżeli 50tyś to przez 50 tyś. Odpowiednie finanse, ze względu na ograniczenie popytu - gdy ograniczo¬na liczba ludności to ograniczone możliwości. F wew nie wpływa specjalnie na rozwój danego życia. F zew dostarcza środków bo popyt jest nieograniczony. Występują współzależności jeśli chodzi o zatrudnienie. Im większy region (1-500 tyś) tym większy % zatrudnionych w f wew, a spada % zatrudnionych w funkcji zewnętrznej.
Im więcej dóbr zew - miasto ma większa funkcję. Rola miasta wzrasta z zasięgiem poszczególnych funkcji. Ta z funkcji ma większy wpływ na rozwój, która ma większy zasięg (ogólnoświatowy, kontynentalny, krajowa-zew). F zew posiada różny zasięg: lokalna, regionalna, kontynentalna, ogólnoświatowa.
Pojecie obu funkcji jest względne dlatego, że np. zakłady mięsne w małych miastach należą do funkcji zew czy mleczarskie na wsi ponieważ z tej usługi czy dobra korzystają nie tylko mieszkańcy lecz głównie ludzie spoza punktu osadniczego. Ale z drugiej strony takie same zakłady mięsnej mleczarskie są tylko funkcjami wew jak np. w dużych miastach jak Warszawa.

12 Podział administracyjny pomorza zachodniego. Kris

Województwo zachodniopomorskie - województwo położone w północno-zachodniej części Polski, na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Graniczy na wschodzie z województwem pomorskim, na południu z województwami: wielkopolskim i lubuskim, a na zachodzie z niemieckimi krajami związkowymi: Brandenburgią i Meklemburgią-Pomorzem Przednim. Nazwą nawiązuje do historycznego Pomorza Zachodniego

Obszar województwa wynosi:22 892,48km²

Liczba mieszkańców (wg danych z czerwca 2010) wynosi: 1 693 520 mieszkańców

Województwo zachodniopomorskie utworzono z następujących części administracyjnych:

• województwa szczecińskiego (w całości)

• województwa koszalińskiego (w całości)

• województwa gorzowskiego (gminy powiatów choszczeńskiego i myśliborskiego)

• województwa pilskiego (gminy powiatu wałeckiego)

• województwa słupskiego (3 gminy powiatu sławieńskiego: Sławno (m), Sławno (w) i Postomino)

Aktualnie w skład województwa wchodzi:

• 21 powiatów (3 grodzkie i 18 ziemskich)

• 114 gmin (11 gmin miejskich, 52 gminy miejsko-wiejskie i 51 gmin wiejskich)

Nie wiem czy Suszyńskiemu chodziło o woj. Zachodniopomorskie czy o region Pomorza zachodniego wiec zamieszczam troche informacji o Pomorzu zachodnim

Pomorze Zachodnie - kraina historyczno-geograficzna nad dolną Odrą i mniejszymi rzekami uchodzącymi do Zatoki Pomorskiej, między Reknicą a Łebą. Na zachodzie przechodzi w Meklemburgię i Brandenburgię, na południu w ziemię lubuską oraz Wielkopolskę (Krajnę), a na wschodzie w Pomorze Gdańskie. Według historiografii niemieckiej Pomorze Zachodnie dzieliło się na:

• Pomorze Tylne na wschód od Odry

• Pomorze Przednie na zachód od Odry tzw. Pomorze Zaodrzańskie

Współczesnie region Pomorza Zachodniego leży na terenie 2 państw

Niemcy:

• Meklemburgii-Pomorza Przedniego, siedziba władz: Schwerin

Polska:

• województwa zachodniopomorskiego, siedziba władz: Szczecin

• województwa pomorskiego, siedziba władz: Gdańsk

13 Fundusze UE w rozwoju regionalnym i lokalnym. chyba grzesiek

Duzo o tym jest w necie

14 Podział Polski na Polskę A i B bambi

Od lat słyszy się o podziale kraju na Polskę A i na Polskę B.  Polska A kojarzy się z dobrobytem i rozwiniętymi ośrodkami gospodarczymi, a Polska B z biedą i zacofaniem. Podział ten jest smutną prawdą o naszym kraju. Prawda ta powoduje podział społeczeństwa zarówno w kwestiach gospodarczych, jak i mentalnych. Najbardziej widoczny podział Polski na Polskę A i B zaobserwować można było podczas wyborów prezydenckich. Wyborcy przecięli Polskę na połowę- na zachód i wschód. Różnice gospodarcze na terenach Polski A i Polski B są znaczące i jasno wskazują na przepaść gospodarczą miedzy tymi regionami. Charakteryzując krótko dwa regiony wymienić można wiele ich cech wspólnych, jak również i cech różniących oba te regiony. O wiele więcej jednak jest tych drugich. Wschodnia część Polski jest Polską biedną, na terenie której nie są prowadzone duże, znaczące gospodarczo inwestycje, dające miejsca pracy i rozwijające region. Za to w zachodniej części Polski powstaje wiele inwestycji, które znacząco wpływają na ich rozwój. Mentalność, jaka panuje na terenach Polski A, jest mentalnością typowo kapitalistyczną, która stawia na ogólny rozwój i socjale w jak najbardziej ograniczonej wersji. Dominującą grupą społeczną w Polsce B są renciści i emeryci. W Polsce B mentalność jest typowo socjalna i stawia na jak najbardziej rozbudowane socjale. Dobro ogólne nie jest tutaj twierdzeniem, które dominuje w tej części Polski. Zjawiskiem niepokojącym na terenach Polski A jest masowa emigracja społeczeństwa do Polski A i za granice kraju. Najlepiej widoczne jest to podczas przechadzki ulicami małych miast i miejscowości, gdzie pustka staje się przerażająca. Najbardziej poraża brak wiejskiej młodzieży i studentów oraz ludzi w wieku średnim. Społeczeństwo, emigrując ze swoich małych miast i miasteczek,  napędza koniunkturę w Polsce A. Wynajmując lub kupując tam mieszkania, korzystając z różnych usług, robiąc zakupy, emigrujący zwiększają ogólny rozwój tamtych regionów.

---