Żółtaczka
Żółtaczka (icterus) - zażółcenie skóry, błon śluzowych i białkówki oczu wskutek nagromadzenia się bilirubiny w surowicy krwi i tkankach organizmu. Prawidłowy poziom bilirubiny w surowicy człowieka wynosi 3,4-17 μmol/l.
Etiologia i podział
W obrębie żółtaczek miąższowych możemy wyróżnić choroby spowodowane wrodzonymi defektami enzymtycznymi przemiany bilirubiny (np. zespół Criglera-Najjara, zespół Gilberta, zespół Dubina-Johnsona)
Do głównych objawów należą: żółte zabarwienie białkówki oka, skóry (widoczne u ludzi rasy białej), błon śluzowych, ciemne zabarwienie moczu, w niektórych przypadkach świąd skóry oraz odbarwienie stolca.
Przemiana bilirubiny
Bilirubina występuje w dwóch formach: wolnej oraz w postaci sprzężonej z kwasem glukuronowym. Sprzęganie bilirubiny zachodzi w hepatocytach.
Bilirubina wolna (zwana inaczej pośrednią) we krwi łączy się z albuminami. W tej postaci nie może ona przeniknąć przez błonę podstawną kłębuszków nerkowych i przedostać się do moczu, jest nierozpuszczalna w wodzie.
Bilirubina połączona z kwasem glukuronowym jako glukuronian bilirubiny (tzw. bilirubina bezpośrednia, sprzężona) nie łączy się z białkami krwi, dzięki czemu z łatwością przedostaje się przez błonę filtracyjną nefronu, do moczu, jest rozpuszczalna w wodzie.
Wydzielana przez wątrobę do żółci bilirubina przedostaje się do światła jelita, gdzie na skutek działania bakterii ulega utlenieniu do sterkobilinogenu. Sterkobilinogen wchłaniany jest częściowo w dalszej części przewodu pokarmowego z powrotem do krwi, skąd wychwytują go na nowo hepatocyty (tzw. krążenie jelitowo-wątrobowe bilirubiny).
Kiedy wątroba nie jest w stanie przetworzyć całego dostarczanego sterkobilinogenu, na skutek uszkodzenia hepatocytów lub zbyt dużego napływu substratu, jego część przedostaje się do moczu jako urobilinogen.
Różnicowanie żółtaczek
|
Żółtaczka przedwątrobowa |
Żółtaczka wątrobowa |
Żółtaczka pozawątrobowa |
podwyższona |
w normie |
w normie |
|
Bilirubina bezpośrednia: |
w normie |
podwyższona |
podwyższona |
w normie |
podwyższona |
podwyższona |
|
podwyższony |
podwyższony |
w normie |
|
ciemna |
jasna lub ciemna |
jasna |
|
podwyższony |
obniżony |
znacznie obniżony |
|
Wynik prób wątrobowych AspAT i AlAT: |
ujemny |
"silnie" dodatni |
dodatni |
w normie |
podwyższone |
znacznie podwyższone |
|
< 1,3 |
> 1,64 |
- |
|
obniżona |
w normie |
w normie |
|
nie |
możliwy |
tak |
Żółtaczka hemolityczna
diagnostyka:
wzrost stężenia bilirubiny pośredniej, wolnej we krwi
wzrost stężenia urobilinogenu w moczu
klinicznie:
ciemny mocz
ciemny kał
często powiększona śledziona (splenomegalia)
Żółtaczka miąższowa
diagnostyka:
wzrost stężenia urobilinogenu w moczu
klinicznie:
niekiedy poprzedzona występowaniem objawów grypopodobnych
ciemny mocz
jasny kał
bóle mięśni
Żółtaczka mechaniczna
diagnostyka:
brak lub bardzo niskie stężenie urobilinogenu w moczu - przerwanie krążenia jelitowo-wątrobowego bilirubiny
podwyższony poziom fosfatazy alkalicznej w surowicy
podwyższone stężenie bilirubiny bezpośredniej we krwi
klinicznie:
ciemne zabarwienie moczu
odbarwienie kału - żółć nie przedostaje się do światła jelita
kiedy powstała jako powikłanie kamicy żółciowej - poprzedza ją napad kolki, stężenie bilirubiny w surowicy nie przekracza zwykle 10 mg%, żółtaczka zwykle samoistnie ustępuje po kilku dniach
Żółtaczka jąder podkorowych (kernicterus)
Objawy uszkodzenia komórek układu pozapiramidowego w przebiegu ciężkiej żółtaczki noworodków (zwykle będącej nastepstwem konfliktu serologicznego) spowodowanego niedojrzałością bariery krew - mózg w obrębie naczyń krwionośnych jąder podkorowych mózgowia.
Fizjologiczna żółtaczka noworodków
Przejściowy stan hiperbilirubinemii niesprzężonej pojawiający się w pierwszym tygodniu życia, który zanika ok. 10 dnia życia.
Jest wynikiem nadmiernej hemolizy i niedojrzałości wątroby do wychwytu, sprzęgania i wydzielania bilirubiny. Przedłużajaca się żółtaczka w okresie noworodkowym jest nazywana "ciężką żółtaczką noworodków" (łac. icterus neonatorum gravis) i sugeruje podłoże patologiczne wystąpienia tego objawu.
Badania diagnostyczne
W celu ustalenia rozpoznania wykonuje się różnorodne badania laboratoryjne oraz obrazowe. Kanonem diagnostyki jest wykonanie USG oraz oznaczenie aktywności AlAT i AspAT oraz stężenia bilirubiny całkowitej, albumin, czasu protrombinowego, poziomu żelaza w surowicy.
Wskażniki uszkodzenia hepatocytów
Wskaźniki cholestazy
bilirubina całkowita w surowicy
aktywność γ-GT
Wskażniki prawidłowej funkcji syntetycznej i odtruwającej
test BSP
test z zielenią indocyjanową
poziom kwasów żółciowych w surowicy
1