Wiadomości ogólne:
Powierzchnia: 603 700 km²
Ludność: 46 143 700
Graniczy z: Rosją, Polską, Białorusią, Rumunią, Mołdawią, Słowacją i Węgrami
Największe miasta: Kijów, Charków, Dniepropietrowsk, Odessa, Donieck, Zaporoże, Lwów, Krzywy Róg, Mikołajów, Mariupol
Podział administracyjny:
24 obwody (ukr. oблacть (obłast'))
miasta wydzielone (Kijów i Sewastopol)
republika autonomiczna (Republika Krymska)
492 rejony (inaczej powiaty, ukr. pайон (rajon))
Skład etniczny ludności Ukrainy to:
Ukraińcy - 77,8%
Rosjanie - 17,3%
Białorusini - 0,6%
Mołdawianie - 0,5%
Tatarzy Krymscy - 0,5%
Bułgarzy - 0,4%
Polacy - 0,3%
Żydzi - 0,2%
pozostali - 2,4%
Religia:
50% deklaruje się jako wierzący:
Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego - 50,4%, głównie w środkowych regionach kraju
Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego - 26,1%, głównie na wschodzie kraju
Ukraińska Cerkiew greckokatolicka - 8%, niemal w całości na zachodzie kraju
Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny - 7,2%
Kościół rzymskokatolicki - 2,2%, głównie mieszkający na zachodzie kraju Polacy
Protestantyzm - 2,2%
Judaizm - 0,6%
inne - 3,2%
Prezydent - Wiktor Juszczenko
Premier - Julia Tymoszenko
Niepodległość - 24 sierpnia 1991
Konstytucja - 8 grudnia 2004
Historia:
Czerwiec 1987r. -Związek Pisarzy Ukrainy występuje do Prezydium Rady Najwyższej z propozycją zniesienia dobrowolności i wprowadzenia obowiązkowego nauczania języka ukraińskiego oraz nadania mu statusu języka państwowego.
Lato 1987r. - wydanie czasopisma „Ukrainśkij wisnyk” pod redakcją Wiaczesława Czornowiła
Marzec 1988r. - powstaje Ukraiński Związek Helsiński (UHS - Łewko Łukjanenko).
„Ukrainśkij wisnyk” zostaje oficjalnym organem UHS
Lato 1988r. - Deklaracja zasad UHS:
Przekształcenie ZSRR w konfederację niezależnych państw
Przekazanie władzy ZSRR w ręce wybranych w demokratycznych wyborach rad
własna dyplomacja USRR
Legalizacja zakazanych wyznań
Obywatelska kontrola nad wymiarem sprawiedliwości
Grudzień 1988r. - nowelizacja Konstytucji ZSRR:
Możliwość zgłaszania kandydatów na deputowanych przez wyborców z danego okręgu wyborczego
Brak limitu kandydatów zgłaszanych w wyborach
1989r. - powstanie Ruchu na rzecz Przebudowy:
Ludzie z wyższym wykształceniem (2/3 składu)
Członkowie ukraińskiej partii komunistycznej (1/4 składu)
Żądanie nowej umowy związkowej, w ramach której suwerenna Ukraina kształtowałaby swe relacje z innymi republikami
28-29 września 1989r. - dymisja Wołodymyra Szczerbyćkiego i powołanie na stanowisko pierwszego sekretarza Wołodymyra Iwaszki
27 października 1989r. - decyzja Rady Najwyższej USRR o przeprowadzeniu bezpośrednich wyborów do rad wszystkich szczebli
4 i 18 marca 1990r. - wybory do Rady Najwyższej USRR:
Opozycyjny Blok Demokratyczny zdobywa 118 mandatów na 450 możliwych
Komuniści tracą monopol władzy
Opozycja tworzy blok pod nazwą Rada Ludowa z Ihorem Juchnowskim na czele
Komuniści tworzą ugrupowanie „O Suwerenną Ukrainę Radziecką” - Oleksandr Moroz
Przewodniczącym Rady Najwyższej zostaje Wołodymyr Iwaszko, a następnie Leonid Krawczuk
16 lipca 1990r. - uchwalenie Deklaracji niezależności przez Radę Najwyższą USRR:
Ukraina jako suwerenne państwo
Deklaracja nie zakwestionowała jedności ZSRR, jedynie postulując jego zreformowanie
Koniec 1990r. - demonstracje w Kijowie popierające przyspieszenie reform i potępiające prace Rady Najwyższej
2-16 października 1990r. - strajk studentów:
Odwołanie ze stanowiska premiera Witalija Masoła oraz przyjęcie studenckich postulatów
Wykreślenie zapisu o kierowniczej roli partii z konstytucji republiki
Wprowadzenie zasady wyższości ustaw republikańskich nad związkowymi
Początek 1991r. - powstanie grupy „narodowych komunistów”:
Dyrektorzy wielkich zakładów - Leonid Kuczma i Wołodymyr Sledniew
Członkowie aparatu Rady Najwyższej - Leonid Krawczuk i Stephan Pluszcz
Na II zjeździe Ruch zmienia nazwę na Ludowy Ruch Ukrainy (NRU) oraz przyjmuje ideę całkowitej niepodległości
24 sierpnia 1991r. - Akt niepodległości Ukrainy uchwalony przez Radę Najwyższą USRR
1 grudnia 1991r. - referendum zatwierdzające Akt niepodległości Ukrainy:
90% uprawnionych do głosowania ZA
95% frekwencji
Uchwalenie konstytucji:
Suwerenne prawa republiki według konstytucji ZSRR:
Prawo do posiadania własnej konstytucji i prawo kontroli nad nią
Prawo wyjścia z ZSRR
Prawo zwierzchnictwa terytorialnego w obszarze republiki
Prawo nadawania obywatelstwa
Prawo dysponowania kompetencjami w dziedzinie prawodawstwa
Październik 1990r. - Rada Najwyższa powołuje Komisję Konstytucyjną
Marzec 1991r. - Komisja Konstytucyjna przedstawia założenia projektu konstytucji przed parlamentem
30 czerwca 1992r. - Komisja Konstytucyjna przedstawia pierwszy projekt konstytucji
Grudzień 1994r. - prezydent Leonid Kuczma przedstawia Radzie Najwyższej projekt „małej konstytucji”:
Przewodniczący RN Oleksandr Moroz przedstawia własny projekt oparty na systemie radzieckim
7 czerwca 1995r. - Porozumienie konstytucyjne uchwalone przez RN:
Parlament przyjmuje projekt Kuczmy
Miało obowiązywać do uchwalenia nowej konstytucji, na której uchwalenie przewidziano 1 rok
Kuczma dąży do wprowadzenia systemu prezydenckiego
Socjaliści z Morozem chcieli wprowadzić system oparty o przewagę władzy ustawodawczej nad wykonawczą
Marzec 1996r. - Komisja Konstytucyjna przedstawia projekt konstytucji
8 czerwca 1996r. - wygasa Porozumienie konstytucyjne:
Prezydent Kuczma grozi rozpisaniem referendum
26 czerwca 1996r. - Kuczma wyznacza termin referendum na 25 września
28 czerwca 1996r. - RN przyjmuje większością 315 głosów „za” przy 36 „przeciw” nową Konstytucję Ukrainy
2000r. - prezydent Kuczma rozpisuje referendum dotyczące:
Ograniczenia roli parlamentu i zmiany jego struktury
Zdecydowana większość głosujących „za”
Rada Najwyższa odmawia wprowadzenia zmian
Grudzień 2003r. - projekt zmiany konstytucji deputowanych związanych z Kuczmą:
Wprowadzenie wyborów prezydenckich przeprowadzanych przez Radę Najwyższą
Zmiana systemu politycznego na parlamentarno-gabinetowy z silna pozycją premiera
Opozycja skupiona wokół Wiktora Juszczenki blokuje przyjęcie zmian w konstytucji
Pomarańczowa rewolucja:
31 października i 21 listopada 2004r. - wybory prezydenckie:
Kandydaci Wiktor Juszczenko z opozycji i popierany przez Kuczmę Wiktor Janukowycz
Sfałszowane wyniki wyborów
CKW ogłasza nieoficjalne zwycięstwo Janukowycza
Mieszkańcy Kijowa i większych miast zachodniej Ukrainy organizują masowe protesty
Sąd Najwyższy zabrania oficjalnego opublikowanie wyników wyborów do czasu rozpatrzenia wszystkich protestów wyborczych
Opozycja przegłosowuje wotum nieufności dla CKW i premiera Janukowycza
3 grudnia 2004r. - wyrok Sądu Najwyższego nakazujący powtórkę drugiej tury wyborów prezydenckich z udziałem tych samych kandydatów
Zgoda obu stron na termin 26 grudnia 2004r. oraz na „pakiet zmian konstytucyjnych” zaproponowanego przez Kuczmę:
Zmniejszenie uprawnień wykonawczych prezydenta na rzecz premiera
Przeniesienie odpowiedzialności rządu prze parlament
Wydłużenie kadencji Rady Najwyższej
Pakiet przyjęty przez parlament większością 402 głosów na 450
Podpisanie pakietu przez prezydenta 8 grudnia 2004r.
26 grudnia 2004r. - powtórzona druga tura wyborów:
Wiktor Juszczenko 51,99%
Wiktor Janukowycz 44,20%
Konstytucja:
Uchwalenie:
8 grudnia 2004r.
Struktura:
16 rozdziałów
Preambuła
Zasady podstawowe:
Ukraina jest suwerennym, niepodległym, demokratycznym i socjalnym państwem prawnym, republiką
Suwerenem oraz jedynym źródłem władzy jest lud, może on sprawować władzę bezpośrednio przez organy władzy państwowej lub samorządu lokalnego
Trójpodział władzy
Państwo unitarne z utworzoną Autonomiczną Republiką Krymu (własna konstytucja, Rada Najwyższa, Rada Ministrów)
Język urzędowy - ukraiński
Rozdział kościoła od państwa
System parlamentarno-gabinetowy z silną pozycją prezydenta
Prawa i wolności obywatelskie:
Zagwarantowane i nie mogą być zniesione
Niektóre mogą być czasowo zawieszone w wypadku wprowadzenia stanu wojennego lub wyjątkowego
Równość obywateli wobec prawa
Kontrolę nad przestrzeganiem praw i wolności sprawuje pełnomocnik Rady Najwyższej Ukrainy ds. Praw Człowieka
Pluralizm polityczny, ekonomiczny i ideologiczny
Swoboda działalności politycznej, zrzeszania się w partie polityczne oraz organizacje społeczne
Swobodny wybór światopoglądu i wyznania
Władza ustawodawcza:
Rada Najwyższa:
Skład i wybór:
450 deputowanych
Kadencja 5 lat (wydłużona kadencja od marca 2006r.)
Metoda d'Hondta
Parlament konstytuuje się jeśli zostanie wybrane co najmniej 2/3 składu (300 deputowanych)
Bierne prawo wyborcze:
obywatelstwo Ukrainy
21 lat
Domicyl 5 lat
Skład:
Przewodniczący
Zastępcy przewodniczącego
Komisje parlamentarne
Komisje śledcze
Wybory:
odbywają się w roku, w którym nie odbywają się inne regularne wybory (prezydenckie, do Rady Najwyższej Republiki Krymskiej, samorządowe)
Nowe wybory powinny być rozpisane przez prezydenta przed upływem 60 dni od ogłoszenia skrócenia kadencji. Kadencja tak wybranej RN powinna równać się okresowi jaki pozostał do przeprowadzania wyborów rozwiązanej Radzie(w roku tym również nie mogą się odbywać inne wybory)
Deputowani:
Deputowanym nie wolno posiadać innych mandatów przedstawicielskich, pełnić służby państwowej i prowadzić działalności zarobkowej
Nieusprawiedliwiona absencja na 20 sesjach grozi utratą mandatu.
Sesje:
Pierwsza sesja musi być zwołana w okresie do 30 dni od ogłoszenia wyników, kolejne w pierwszy wtorek lutego i pierwszy wtorek września.
Sesje nadzwyczajne zwoływane są przez przewodniczącego RN na wniosek prezydenta lub 1/3 składu RN.
Przedterminowe rozwiązanie parlamentu:
gdy w ciągu miesiąca nie zostanie wyłoniona stała większość parlamentarna
gdy w ciągu 60 dni od dymisji rządu nie zostanie wyłoniony nowy gabinet
gdy do 1 grudnia danego roku nie zostanie przyjęty budżet na następny rok.
Nie ma możliwości rozwiązania RN wyłonionej w wyborach przedterminowych, jeśli nie minął rok od tego zdarzenia, i gdy do końca kadencji zostało pól roku.
Inicjatywa ustawodawcza:
Prezydent
Deputowani
Rząd
Sąd Najwyższy
Proces ustawodawczy:
Przyjętą ustawę podpisuje przewodniczący Rady i przesyła ją prezydentowi. Ten ma 15 dni na jej podpisanie lub korzysta z prawa weta. RN może odrzucić weto większości 2/3 głosów. Wtedy prezydent ma już tylko 10 dni na jej podpisanie i ogłoszenie.
Inicjatywa ustrojodawcza:
prezydent
1/3 Rady Najwyższej
Zmiany konstytucji:
2 głosowania:
Pierwsze głosowanie - bezwzględna większość
Drugie głosowanie (już na nowej sesji) - większość 2/3 deputowanych.
Poprawki do rozdziałów I, II, III możliwe są tylko na wniosek prezydenta lub 2/3 członów RN. Muszą one być zatwierdzone większością 2/3 głosów wszystkich posłów. Następnie zarządza się referendum ludowe.
Funkcja kreacyjna:
Powołuje premiera na wniosek prezydenta, i ministrów na wniosek premiera (oprócz resortów siłowych i MSZ).
Powołuje pełnomocnika Rady Najwyższej Ukrainy ds. Praw Człowieka
połowę składu zarządu Banku Narodowego, jego szefa (na wniosek prezydenta)
½ sk³adu Sadu Konstytucyjnego
½ sk³adu Narodowej Rady Ukrainy ds. Radia i Telewizji
Powołuje członków Centralnej Komisji Wyborczej (na wniosek prezydenta)
wyraża zgodę na mianowanie przez prezydenta prokuratora generalnego
mianuje sędziów na okres 10 lat.
Funkcja kontrolna:
Wobec prezydenta:
Może złożyć prezydenta z urzędu w procedurze impeachmentu
Wysłuchuje corocznych przemówień prezydenta na temat wewnętrznej i międzynarodowej sytuacji Ukrainy
Wobec rządu:
Może przegłosować wotum nieufności
Inne:
Rada Najwyższa wyznacza termin wyborów samorządowych i prezydenckich.
Rozpisuje referendum
Uchwala budżet
Wypowiada wojnę
zawiera pokój
Aprobuje decyzję o wysłaniu wojsk na misje zagraniczne
Władza wykonawcza:
Prezydent:
Prawo wyborcze:
Bierne prawo wyborcze:
Obywatel Ukrainy
35 lat
Pełnia praw wyborczych
władanie językiem ukraińskim
domicyl 10 lat
kadencja 5 lat (1 reelekcja)
milion podpisów poparcia w minimum 17 regionów
Zastępuje go przewodniczący RN
Jest on gwarantem suwerenności i integralności terytorialnej
Prezydent obejmuje urząd do 30 dni od ogłoszenia wyników
gwarant zasad konstytucyjnych, przestrzegania praw człowieka
Przedterminowe wybory:
muszą odbyć się w ciągu 90 od dnia opróżnienia urzędu i tak samo jak w przypadku wyborów do RN wybiera się prezydenta tylko na brakujący okres.
Wybory przedterminowe nie mogą zostać przeprowadzone jeżeli został mniej niż rok do zakończenia regularnej kadencji.
Przedterminowe wygaśnięcie pełnomocnictw prezydenta:
Decyzje o odwołaniu prezydenta - Rada Najwyższa większością 2/3 głosów po rozpatrzeniu sprawy przez Sąd Konstytucyjny i po jego orzeczeniu o znamionach zdrady państwowej lub innego przestępstwa.
gdy na posiedzeniu RN zrzeknie się urzędu
gdy Sąd Najwyższy Ukrainy (wniosek parlamentu + orzeczenie lekarskie) orzeknie o niezdolności do wykonywania uprawnień
Kompetencje:
Stosunki międzynarodowe:
Reprezentuje państwo
Kieruje polityką zagraniczną
Prowadzi rozmowy i podpisuje umowy międzynarodowe
Podejmuje decyzje o uznaniu państw obcych
Powołuje i odwołuje przedstawicieli dyplomatycznych
Przyjmuje listy uwierzytelniające
Funkcja kreacyjna:
Przedstawia RN Kandydata na premiera
powołuje na wniosek premiera i odwołuje ministrów (MSW, MSZ, MO)
powołuje na wniosek premiera i odwołuje przewodniczących:
państwowej administracji podatkowej, Urzędu Celnego, Urzędu Bezpieczeństwa i Straży Granicznej
lokalnej administracji państwowej
mianuje połowę składu Sądu Konstytucyjnego
powołuje za zgodą Rady Najwyższej prokuratora generalnego
powołuje połowę składu Narodowej Rady Ukrainy ds. Radia i Telewizji
tworzy, reorganizuje i likwiduje na wniosek premiera ministerstwa i inne organy władzy wykonawczej
tworzy organy i służby doradcze, konsultacyjne i pomocnicze dla wypełniania swych funkcji
tworzy sądy w trybie określonym w ustawie
powołuje i odwołuje wyższe dowództwo Sił zbrojnych i innych formacji wojskowych
Bezpieczeństwo narodowe:
Głównodowodzący sił zbrojnych
Kieruje sprawami bezpieczeństwa i obrony narodowej
Stoi na czele Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony
Składa RN wniosek o ogłoszenie wojny i podejmuje decyzje:
O użyciu sił zbrojnych i innych formacji wojskowych
O powszechnej albo częściowej mobilizacji
O wprowadzeniu stanu wojennego
Decyzje zatwierdzone następnie przez RN o wprowadzeniu stanu wyjątkowego
Inne:
Zarządza referendum konstytucyjne oraz referendum z inicjatywy obywateli
Wydaje dekrety i rozporządzenia
Nadaje najwyższe stanowiska szczególne oraz stanowiska służbowe
Przyznaje nagrody państwowe i odznaczenia prezydenckie
Podejmuje decyzje o nadaniu i utracie obywatelstwa, o przyznaniu azylu politycznego
stosuje prawo łaski
posiada inicjatywę ustawodawczą
posiada prawo weta
Gabinet Ministrów:
Skład:
Premier
Pierwszy wicepremier
Wicepremierzy
ministrowie
Powołanie:
Prezydent wysuwa kandydata na premiera
RN zatwierdza kandydaturę większością wszystkich deputowanych
Członków rządu powołują, na wniosek premiera, prezydent i RN
najwyższy organ władzy wykonawczej
odpowiada przed prezydentem i RN
podlega kontroli i zdaje sprawę RN
Odwołanie/rezygnacja:
Premier i ministrowie:
Rezygnacja przed RN
ministrowie Obrony, Spraw Zagranicznych i Spraw Wewnętrznych:
rezygnacja przed prezydentem
premier:
rezygnacja lub wotum nieufności dymisja całego rządu
rząd sprawuje swoje funkcje do powołania nowego rządu, nie dłużej niż 60 dni
rząd:
może dołączyć do projektu ustawy wniosek o wotum zaufania
Kompetencje:
Realizacja polityki gospodarczej, wewnętrznej i zagranicznej
Wykonanie polityki finansowej, realizacja budżetu, zarządzanie majątkiem państwowym
Programy rozwoju kraju, podejmowanie środków w celu zapewnienia praw i wolności człowieka
Tworzenie warunków do zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego
Powoływanie i odwoływanie przewodniczących centralnych urzędów państwowych
Powoływanie połowy składu Zarządu Narodowego Banku Ukrainy
Wydaje uchwały i rozporządzenia podlegające obowiązkowemu wykonaniu
Władza sądownicza:
Prezydent tworzy sądy oraz powołuje i odwołuje za zgodą parlamentu prokuratora generalnego.
Sędziów mianuje na okres 10 lat Rada Najwyższa, z wyjątkiem sędziów Sądu Konstytucyjnego i tych, którzy po raz pierwszy obejmują to stanowisko.
Pierwszego powołania dokonuje prezydent na okres 5 lat.
Wymiar sprawiedliwości na Ukrainie:
Sąd Konstytucyjny Ukrainy
Sądy powszechne
Sąd Najwyższy Ukrainy
Sąd Konstytucyjny:
18 sędziów powoływanych po połowie przez prezydenta i parlament
Kadencja 10 lat (1 reelekcja)
Sędziowie:
40 lat
Wyższe wykształcenie prawnicze
10-letni staż pracy w zawodzie
Język ukraiński
Domicyl 20 lat
Kompetencje:
Rozstrzyga o zgodności z konstytucją ustaw i innych aktów prawnych RN, prezydenta, rządu i Rady Najwyższej Autonomicznej Republiki Krymu
Ustala urzędową wykładnię konstytucji i ustaw
Niekonstytucyjne akty prawne tracą ważność w dniu wydania orzeczenia
Orzeczenia obowiązują na terenie całego kraju, są ostateczne i nie podlegają zaskarżeniu
Ordynacja wyborcza i system partyjny:
5 kwietnia 2001r. - Założenie partii według ustawy o partiach politycznych Ukrainy:
Zebranie w co najmniej 2/3 rejonów 2/3 obwodów 10 tys. podpisów osób posiadających czynne prawo wyborcze
Rejestracja w Ministerstwie Sprawiedliwości Ukrainy
Kontrola - organ rejestrujący oraz CKW i okręgowe komisje wyborcze
27 marca 1994r. - pierwsze wolne wybory do Rady Najwyższej:
Ordynacja:
Wybory większościowe
Do zdobycia mandatu wymagane było poparcie 25% wyborców w okręgu
Wymóg uzyskania bezwzględnej większości przy 50% frekwencji
Zakaz łączenia mandatu deputowanego z pracą zawodową
Nominacja deputowanego na ministra wybory uzupełniające
Wyniki (450 mandatów):
Obsadzono 387 mandatów, do końca 1994r.- 403 mandaty
215 mandatów (56%) - bezpartyjni
Rozbicie wewnątrz RN - 3 bloki - 9 frakcji (od 1994r. - 10 frakcji):
Lewicowy:
Komunistyczna Partia Ukrainy (KPU)
Socjalistyczna Partia Ukrainy (SPU) - Oleksandr Moroz (przewodniczący RN)
Partia Wiejska (PW)
„Agrarnicy dla Reform” - rozłamowcy z PW, popierający prezydenta Kuczmę (od 1997r. - Partia Agrarna - PA)
Centrowy (deputowani bezpartyjni):
Międzyregionalna Grupa Deputowanych - związana z prezydentem Kuczmą
„Jedność” - region Dniepropietrowski, Pawło Łazarenko - premier Ukrainy od 1996r.
„Centrum” - byli ministrowie i szefowie centralnych urzędów, reprezentujący interesy Kijowa
„Reformy” - proreformatorskie nastawienie, popierała inicjatywy bloku narodowo-demokratycznego, największy potencjał intelektualny
Centroprawicowy:
Ludowy ruch Ukrainy (LRU) - współpraca z prezydentem
„Państwowość” - współpraca z władzami, pozostali działacze Ruchu, Partia Demokratyczna, stowarzyszenie „Proswita” i inne organizacje narodowo-demokratyczne
„Niezależni Deputowani” - od 1995r. , liderzy partii nacjonalistycznych i socjaldemokratycznych oraz bezpartyjni
29 marca 1998r. - wybory do Rady Najwyższej:
Według ordynacji z 27 września 1997r.:
System mieszany
225 mandatów - 1-mandatowe okręgi wyborcze
225 mandatów - wybory proporcjonalne, kraj jako jeden okręg
Próg 4%
Metoda największych reszt
Wyniki (na 450 mandatów):
Obsadzono 430 mandatów, 8 ugrupowań, frakcja musiała liczyć co najmniej 14 deputowanych, utworzono 8 frakcji
KPU 27%
LRU 10%
SPU + Wiejska Partia Ukrainy 8%
Partia Narodowo-Demokratyczna (PLD) 5%
Ogólnoukraińskie Zjednoczenie „Hromada” (OZH) 5%
Partia zielonych Ukrainy (PZU) 5%
Socjaldemokratyczna Partia Ukrainy - zjednoczona (SDPU(z)) 5%
Postępowa Socjalistyczna Partia Ukrainy (PSPU) 5%
Bezpartyjni 29% mandatów
Liderem była KPU, drugie miejsce PLD (+55 bezpartyjnych), dalej LRU i „Hromada”
Wystartowało 35 partii i bloków (w sumie 68 partii)
31 marca 2002r. - wybory do Rady Najwyższej:
Ordynacja:
Mieszana z niewielkimi zmianami
225 mandatów - system mieszany, zniesiono możliwość kandydowania jednocześnie w wyborach większościowych i proporcjonalnych
Składanie w CKW 200 tys. (proporcjonalne) podpisów lub 1 tys. (większościowe) zastąpiono wadium pieniężnym
Wystartowało 35 partii i bloków wyborczych (łącznie 68 partii)
Wyniki (450 mandatów):
Blok Wyborczy Partii Politycznych „Nasza Ukraina” (Wiktor Juszczenko) 23,57% 112 mandatów
Komunistyczna Partia Ukrainy (KPU) 19,98% 65 mandatów
Blok proprezydencki „O Jedną Ukrainę” 11,77% 101 mandatów
Blok Julii Tymoszenko „BJuTy” 7,25% 22 mandaty
Socjalistyczna Partia Ukrainy (SPU) 6,87% 23 mandaty
Socjaldemokratyczna Partia Ukrainy - zjednoczona (SDPU(z)) 6,27% 24 mandaty
Pozostałe ugrupowania i niezależni 103 mandaty
Układ sił w parlamencie:
Prawica - „Nasza Ukraina” Juszczenki i „BJuTy” Tymoszenko
Centrum - koalicja „O Jedną Ukrainę” związana z Kuczmą
Lewica - KPU i SPU
„O Jedną Ukrainę” rozpadła się w czasie kadencji na 8 frakcji i grup
2005r. - 9 frakcji, 3 grupy parlamentarne i grupa 51 posłów niezależnych:
„Nasza Ukraina” 101 mandatów
Komuniści 59 mandatów
„Regiony Ukrainy” 56 mandatów
Frakcja Agrarnej Partii Ukrainy 32 mandaty
Socjaldemokratyczna Partia Ukrainy (z) 29 mandatów
„Jedyna Ukraina” 21 mandatów
Frakcja SPU 20 mandatów
„BJuTy” 19 mandatów
Grupa „Związek”, „Trudowa Ukraina” i Partia Narodowo-Demokratyczna 17 mandatów
Grupa „Centrum” 14 mandatów
Grupa „Demokratyczne Inicjatywy” 14 mandatów
1 stycznia 2006r. - w wyniku wprowadzenia reformy konstytucyjnej, rola parlamentu została zwiększona kosztem uprawnień prezydenta republiki:
parlament uzyskał możliwość powoływania premiera i rządu.
Można uznać, że wybory parlamentarne na Ukrainie są jednocześnie wyborem szefa rządu, gdyż partia polityczna lub blok wyborczy, który zwycięży w wyborach, otrzyma również prawo do powołania kandydata na urząd premiera Ukrainy.
26 marca 2006r. - wybory do Rady Najwyższej:
Według ordynacji z 25 marca 2004r.:
Wprowadzenie systemu proporcjonalnego
Głosowanie na listy partyjne w jednym okręgu ogólnokrajowym
Próg 3%
Wyniki (na 450 mandatów):
Partia Regionów 32,14% 186 mandatów
Blok Julii Tymoszenko 22,29% 129 mandatów
„Nasza Ukraina” 13,95% 81 mandatów
Socjalistyczna Partia Ukrainy (SPU) 5,69% 33 mandaty
Komunistyczna Partia Ukrainy (KPU) 3,66% 21 mandatów
Frekwencja 67,13%
30 września 2007r. - przedterminowe wybory do Rady Najwyższej:
Przyczyny:
Wybory zapowiedziane zostały po tym, jak 2 kwietnia 2007 prezydent Wiktor Juszczenko dekretem rozwiązał ukraiński parlament. Decyzję tę motywował łamaniem konstytucji przez rządzącą Partię Regionów poprzez opóźnianie składania mandatów deputowanych przez posłów powołanych na funkcje rządowe (przy istniejącym zakazie łączenia tych stanowisk) oraz przyjęcie do koalicji rządowej kilku byłych parlamentarzystów Bloków Julii Tymoszenko i Nasza Ukraina (przy obowiązku opierania większości na frakcjach parlamentarnych). Doprowadziło to do protestów społecznych i kryzysu politycznego. Pierwotna data zwołanych wyborów została ustalona na 27 maja 2007r..
Ostatecznie 27 maja nad ranem Wiktor Juszczenko ogłosił, że po ośmiogodzinnych negocjacjach z udziałem m.in. Wiktora Janukowycza, Wiaczesława Kyryłenki, Ołeksandra Moroza i Julii Tymoszenko udało się wypracować kompromis, wyznaczając termin wyborów na 30 września 2007r.
Formalne porozumienie nie zakończyło jednocześnie próby reaktywowania parlamentu przez rządzącą większość, którą połączono z próbami przeciągnięcia na swoją stronę kolejnych posłów opozycji dla uzyskania 300-mandatowej większości konstytucyjnej. Większość taka umożliwiałaby przynajmniej ograniczenie władzy prezydenta. Zabiegi te ostatecznie uniemożliwiła decyzja ponad 160 deputowanych, którzy złożyli swoje mandaty. Jednocześnie oba Bloki na partyjnych zjazdach anulowały swoje listy kandydatów z wyborów parlamentarnych w 2006, uniemożliwiając ewentualne uzupełnienie składu Rady Najwyższej.
Ordynacja ta sama co w 2006r. (proporcjonalne, 1 okręg, 3% próg)
Wyniki (na 450 mandatów):
Partia Regionów 34,37% 175 mandatów
Blok Julii Tymoszenko 30,71% 156 mandatów
„Nasza Ukraina” - Ludowa Samoobrona 14,15% 72 mandaty
Komunistyczna Partia Ukrainy (KPU) 5,39% 27 mandatów
Ludowy Blok Łytwyna 3,96% 20 mandatów
Sytuacja po wyborach:
Liderka BJuT i była premier Julia Tymoszenko zadeklarowała chęć utworzenia "koalicji pomarańczowej" z udziałem BJuT i koalicji NU-LS (i prawdopodobnie Bloku Łytwina). W połowie października BJuT i NU-LS podpisały porozumienie koalicyjne, na podstawie jej premierem ma zostać Julia Tymoszenko, a przedstawiciel NU-LS Arsenij Jaceniuk ma objąć funkcję marszałka Najwyższej Rady Ukrainy. Resorty gospodarze obejmą ludzie Tymoszenko, natomiast MSZ, MON i MSW osoby nominowane przez NU-LS. W piątek 23 listopada zebrał się wreszcie parlament, ale ogłoszono przerwę w obradach do czwartku 29 listopada związku z brakiem ostatecznego kompromisu koalicyjnego 4 grudnia parlament głosami "pomarańczowych" wybrał Jaceniuka na marszałka Rady Najwyższej. 6 grudnia prezydent Wiktor Juszczenko przedłożył parlamentowi kandydaturę Tymoszenko na stanowisko premiera. Tymoszenko została oficjalnie premierem 18 grudnia. Poparło ją 226 deputowanych.
Prezydenci Ukrainy:
Leonid Krawczuk 24 sierpnia 1991 19 lipca 1994
Leonid Kuczma 19 lipca 1994 23 stycznia 2005
Wiktor Juszczenko 23 stycznia 2005 nadal
Premierzy Ukrainy:
Witold Fokin 23 października 1990 2 października 1992
Walentyn Symonenko 2 października 1992 12 października 1992
Leonid Kuczma 12 października 1992 22 września 1993
Juchym Zwiahilski wrzesień 1993 czerwiec 1994
Witalij Masoł 16 czerwca 1994 marzec 1995
Jewhen Marczuk marzec 1995 czerwiec 1996
Pawło Łazarenko czerwiec 1996 2 lipca 1997
Wasyl Durdyneć 2 lipca 1997 30 lipca 1997
Walerij Pustowojtenko lipiec 1997 grudzień 1999
Wiktor Juszczenko 22 grudnia 1999 29 maja 2001
Anatolij Kinach 29 maja 2001 21 listopada 2002
Wiktor Janukowycz 21 listopada 2002 5 stycznia 2005
Mykoła Azarow 5 stycznia 2005 24 stycznia 2005
Julia Tymoszenko 24 stycznia 2005 8 września 2005
Jurij Jechanurow 8 września 2005 4 sierpnia 2006
Wiktor Janukowycz 4 sierpnia 2006 18 grudnia 2007
Julia Tymoszenko 18 grudnia 2007 nadal
UKRAINA
1 | Strona