1. Rozróżniamy trzy zasadnicze metody spawania gazowego:

• Spawanie w lewo-do materiałów o grubości poniżej 3mm.

• Spawanie w prawo-do materiałów o grubości powyżej 3mm.

• Spawanie w górę-do materiałów wszystkich grubości.

a) Spawanie metodą w lewo-polega na prowadzeniu palnika od strony prawej do lewej, przy pochyleniu palnika pod kątem od 60°(przy materiałach grubszych), do 10°(przy materiałach cieńszych). Spoiwo podczas spawania prowadzi się pod kątem około 45°. Przy spawaniu metodą w lewo spoiwo jest prowadzone przed palnikiem. Płomień palnika roztapia brzegi metalu, tworząc otworek w dolnej części spawanego materiału. Spawacz prowadzi palnik prawą ręką, postępowym ruchem w lewo nie czyniąc nim żadnych ruchów bocznych. Bardzo ważne jest aby spoiwo cały czas było w obrębie płomienia, gdyż rozgrzany jego koniec w zetknięciu z powietrzem szybko się utlenia i spawacz wprowadza do spoiny tlenki.

b) Spawanie metodą w prawo-stosuje się przeważnie do grubszych materiałów(ponad 3mm) wymagających ukosowania brzegów. Przy spawaniu w prawo palnik prowadzi się pod kątem 55°,a spoiwo pod kątem 45°. Spoiwo posuwa się za palnikiem od strony lewej do prawej. Palnikiem nie wykonuje się żadnych ruchów poprzecznych, lecz prowadzi się go równomiernie ruchem prostoliniowym wzdłuż brzegów spawanych. Spoiwem trzymanym w jeziorku stopionego metalu wykonuje się ruch(w kształcie półksiężyca lub elipsy) w kierunku poprzecznym do spoiny. Metodę spawania w prawo stosuje się do robót odpowiedzialnych, zwłaszcza rurociągów przeznaczonych do pracy na wysokie ciśnienie i trudne warunki eksploatacyjne (częste zmiany temperatury i ciśnienia)

c) Metodę spawania w górę -stosujemy do wszystkich grubości materiału, przy czym materiał o grubości powyżej 4mm powinien być spawany przez dwóch spawaczy jednocześnie. Palnik należy prowadzić pod kątem 30° do osi pionowej, a drut pod kątem około 20°. Palnik prowadzi się równomiernym ruchem prostoliniowym, a spoiwo ruchem skokowym. Metoda ta pozwala na łatwiejsze utrzymanie oczka oraz mniejsze zużycie gazów.

2. Wytwornica acetylenowa

1.Wytwornice acetylenowe są to urządzenia do produkcji acetylenu z karbidu i wody na zasadzie reakcji chemicznej. Przy tej reakcji wydziela się znaczna ilość ciepła, która odprowadzana jest przez wodę chłodzącą. Wytwornice muszą być tak skonstruowane, ażeby temperatura acetylenu nie przekroczyła 373K ( 100°C), a temperatura wody chłodzącej 353K ( 80 °C). Ze względu na sposób działania wytwornice dzielą się na wsypowe, dopływowe i wyporowe. We wsypowych karbid podawany jest do wody w sposób ciągły lub przerywany mechanicznie, np. za pomocą ślimaka do zbiornika częściowo wypełnionego wodą. W tym przypadku karbid wpada do wody. Wytwornice o większej wydajności, np. 40m³ na godzinę, są konstruowane jako wsypowe. W wytwornicach dopływowych, zwanych także szufladowymi, karbid układa się ręcznie do szuflad specjalnej konstrukcji. Woda z oddzielnego zbiornika dopływa do szuflad, przy czym ilość doprowadzanej wody jest uzależniona od ilości pobieranego acetylenu. Obsługa sprowadza się do sprawdzenia czystości acetylenu za pomocą bibuły nasączonej 5% roztworem azotanu srebra. Jeżeli po przepuszczeniu acetylenu zmienia kolor na żółtawy świadczy to o zanieczyszczeniu. Należy wtedy wymienić masę w oczyszczaczu na nową. Co 8 h należy wypuścić wodę z odwadniacza. Po rozpoczęciu spawania sprawdzić poziom wody w bezpieczniku wody.

---