Sesja 2	Metody pracy w Klubie Pracy
Wstęp	Człowiek dorosły stara się aktywnie kształtować swoje życie i ma odwagę przyjmować za to odpowiedzialność. Wiara w skuteczność tego, co robimy jest niezbędna do osiągnięcia zaplanowanego celu. Lider w Klubie Pracy może pomóc, nauczyć czy doradzić, ale nigdy nie podejmie za uczestnika decyzji. Klub Pracy pomaga zdobyć wiedzę i umiejętności poruszania się po rynku pracy. Motywacja i wiara w możliwość znalezienia pracy wsparte wiedzą nabytą w Klubie pomagają odnieść sukces. W czasie tej sesji uczestnicy poznają metody pracy w Klubie oraz zasady współpracy.
Cele	Uświadomienie uczestnikom roli grupy w procesie pracy Klubu Pracy. Zapoznanie z technikami i metodami pracy stosowanymi w Klubie Pracy. Przedstawienie uczestnikom zasad działania Klubu Pracy.
Czas trwania	1 godzina
Program sesji	Metody pracy w Klubie Pracy. Ćwiczenie 2.1: Rola grupy. Ćwiczenie 2.2: Czego nie można ... Technika pracy w czasie szkolenia. Regulamin Klubu Pracy. Dziennik Działania. Zaświadczenie. Podsumowanie sesji. Zapowiedź programu następnej sesji.
Materiały pomocnicze
Materiały dla lidera	Metody szkoleniowe (L 2.1) Dziennik Działania (L 2.2)
Plakaty	REGULAMIN KLUBU PRACY (wzór) (P 2.1) ZAŚWIADCZENIE (P 2.2)
Materiały dla uczestników	DZIENNIK DZIAŁANIA (U 2.1)

Metody pracy w Klubie Pracy

• Zapoznacie się teraz z metodami i technikami pracy w naszym Klubie. Wiele ćwiczeń
  i zadań będzie odwoływać się do waszej wiedzy i do waszego doświadczenia, będziemy wspólnie próbować znaleźć najlepszą drogę zdobycia pracy.

• Będziecie ćwiczyć różne sytuacje posługując się techniką odgrywania ról, przeprowadzać wywiady, sporządzać plany, wprowadzać je w życie i przedstawiać rezultaty waszych działań na forum grupy. Praca w grupie jest ważnym elementem naszych spotkań klubowych.

• Zrobimy teraz proste ćwiczenia, aby dobrze uświadomić sobie jej zalety.

Ćwiczenie 2.1

Rola grupy

5 minut

1. Przygotuj 4 pary nożyczek, klej i dowolny papier (może być gazetowy).

2. Poproś 4 ochotników do wykonania ćwiczenia.

3. Wybierz jedną osobę i poleć jej - tak, by nikt nie słyszał - zrobienie w ciągu 3 minut najdłuższego łańcucha z papieru, stosując technikę sklejania pojedynczych ogniw.

4. To samo polecenie przekaż grupie 3 osób.

5. Poproś, aby zespół i indywidualny uczestnik wykonywali pracę w różnych częściach pokoju.

6. „Aktorzy” wykonują ćwiczenie, a reszta uczestników pełni role obserwatorów.

7. Po 3 minutach porównujemy długość łańcuchów.

8. Grupa komentuje:

• porównuje działanie zespołowe i działanie w pojedynkę,

• członkowie grupy wypowiadają się, jak wolą działać.

9. Wykonawcy ćwiczenia mówią o tym:

• co czuli w czasie pracy,

• czy nauczyli się czegoś nowego.

Podsumuj:

Grupa wspiera, uczy nowych rzeczy, dodaje odwagi, mobilizuje do większego wysiłku.
W grupie wyzwala się większa pomysłowość w rozwiązywaniu problemów, uczestnicy uczą się twórczego i kreatywnego podejścia do różnych sytuacji, pojawia się poczucie współodpowiedzialności i wzajemnego zaufania.

Ćwiczenie 2.2

Czego nie można ...

8 minut

1. Podziel grupę na 4 zespoły.

2. Każdy zespół dostaje to samo zadanie, muszą odpowiedzieć na pytanie: „Czego
   na pewno nie można zrobić widelcem?”

3. Poproś, aby wykonując to polecenie uczestnicy kierowali się następującymi regułami:

• podajemy przykłady nawet z pozoru całkiem niepraktyczne i nieprawdopodobne,

• nie oceniamy i nie osądzamy pomysłów.

4. Spośród swoich propozycji każdy zespół wybiera 5 jego zdaniem najlepszych
   i prezentuje pozostałym uczestnikom.

 Poproś, aby uczestnicy powiedzieli:

• Co czuli w czasie pracy?

• Czy nauczyli się czegoś nowego?

• Jak im się pracowało w zespole nad nietypowym zadaniem?

Podsumuj:

Grupa pomaga w przezwyciężaniu schematów myślenia, uczy rywalizacji, argumentowania, pokonywania trudności i czerpania z tego satysfakcji, uczy działać pod presją czasu.

2. Technika pracy w czasie szkolenia

• Pod koniec każdej sesji będziemy robić krótkie podsumowania nowego materiału odpowiadając na dwa pytania:

• Czego nauczyłeś się w czasie tej sesji?

• Co zrobisz w przyszłości dzięki zdobytej wiedzy?

• Każdy z was jako dorosły człowiek jest sam odpowiedzialny za własną naukę, za to,
  co wyniesie z naszych spotkań. Dlatego zachęcam was do zadawania pytań dotyczących aktualnego tematu, wyjaśniania wątpliwości i aktywnego udziału we wszystkich przeprowadzanych ćwiczeniach.

Pamiętaj!

 Zapytaj: W jaki sposób wiara w sens i powodzenie tego co się robi, wpłynęła na różne działania w waszym życiu?

• Zapisz na arkuszu główne hasła.

np. dodała mi siły, nadziei, wytrwałości, odwagi, itp.

• Korzyści, jakie wyniesiecie ze szkolenia, będą zależały od waszego zaangażowania. Pracujecie nie tylko dla siebie, ale także dla innych członków grupy. Wasze życzliwe,
  ale szczere obserwacje i uwagi mogą bardzo pomóc innym klubowiczom. Tutaj,
  w bezpiecznych warunkach, trenujemy umiejętności konieczne do odniesienia sukcesu
  w realnym świecie.

• Jako grupa będziemy też dzielić się emocjami i sprawami wykraczającymi daleko poza temat poszukiwania pracy. Może się zdarzyć, że opowiemy o doświadczeniach z życia prywatnego, czasami bardzo bolesnych lub wzruszających. Dlatego powinny nas obowiązywać: wzajemne zaufanie, szacunek i dotrzymywanie umów Zgodnie
  z zapisanymi zasadami pracy tego typu informacje pozostają między nami i nie będziecie dyskutować o nich z osobami postronnymi.

Wyjaśnij teraz swoją rolę jako lidera tak, aby uczestnicy dokładnie zrozumieli, kim dla nich będziesz.

Pamiętaj!

• Poproś o pytania i wyjaśnij wątpliwości dotyczące tej części szkolenia.

3. Regulamin Klubu Pracy

Każdy Klub Pracy powinien mieć własny regulamin^∗. Przedstaw uczestnikom szkolenia regulamin, który obowiązuje w waszym Klubie i określa obowiązujące podstawowe zasady pracy.

Przedstaw plakat REGULAMIN KLUBU PRACY (P 2.1)

Przeczytaj głośno i omów z uczestnikami wszystkie punkty. Wyjaśnij wątpliwości.

Jeżeli regulamin zakłada wykluczenie z Klubu za pewne zachowania, omów je bardzo dokładnie.

Zawieś regulamin na ścianie - jeżeli będzie to konieczne, można się do niego odwołać w każdym momencie.

4. Dziennik Działania

Zaprezentuj uczestnikom Klubu ideę prowadzenia systematycznych notatek z poszukiwania pracy, które będziemy nazywać Dziennikiem Działania.

• Rozdaj materiały dla uczestników DZIENNIK DZIAŁANIA (U 2.1)

Pozwól uczestnikom zapoznać się z podanym tam przykładem i wyjaśnij wątpliwości.

Pamiętaj!

5. Zaświadczenie

Wszystkie osoby, które ukończą szkolenie w Klubie Pracy otrzymają stosowne zaświadczenie.

Pokaż uczestnikom wzór zaświadczenia, jakie otrzymają na zakończenie zajęć w Klubie pracy ZAŚWIADCZENIE (P 2. 2)

Zaświadczenie o udziale w szkoleniu Klubu Pracy powinno spełniać wymagania określone
w rozporządzeniu ministra edukacji narodowej i ministra pracy i polityki socjalnej z dnia
12 października 1993 roku w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych. (Dz.U. z 1993 Nr 103 poz.472 z późn. zmianami). Może zawierać dodatkowe informacje przedstawiające program Klubu Pracy. Zależnie od stopnia szczegółowości tych dodatkowych informacji można je zamieścić na pierwszej stronie lub na odwrocie zaświadczenia.

6. Podsumowanie sesji

Podczas tej sesji nauczyłem się ...

Dzięki zdobytej nowej wiedzy mam zamiar ...

7. Zapowiedź programu następnej sesji

(L 2.1)

metody szkoleniowe

Realizując Program Klubu Pracy możesz stosować różne metody szkoleniowe. Ich znajomość wzbogaca warsztat pracy lidera i wpływa na skuteczność prowadzonych zajęć.

I. Studium przypadku (case study)

Metoda ta polega na analizowaniu opisów wybranych, konkretnych zdarzeń (w naszym przypadku z dziedziny rynku pracy - np. metod poszukiwania pracy). Uzyskana wiedza może posłużyć do lepszego zrozumienia procesów podobnych do analizowanego przypadku i na podstawie tego do ulepszenia naszych działań.

Metoda ta kształci wiele umiejętności:

• krytyczną analizę informacji,

• prezentację własnych opinii,

• pracę zespołową.

Studium przypadku daje grupie poczucie bezpieczeństwa, a jednocześnie umożliwia twórczą pracę nad rozwiązaniem realnego problemu. Trzeba zaznaczyć, że metoda ta jest bardzo przydatna i efektywna dla mało aktywnej grupy.

II. Dyskusja

Dyskusja jest metodą polegającą na wymianie poglądów, doświadczeń i wiedzy między liderem, a uczestnikami bądź między samymi uczestnikami. Elementem warunkującym powodzenie jest trafność sformułowanego tematu - musi sprowokować dyskusję i doprowadzić do w miarę pełnego omówienia zagadnienia.

Jej celem jest najczęściej rozwiązanie konkretnego problemu i podjęcie decyzji.

Dyskusja musi zakończyć się podsumowaniem, gdyż pozwala to uczestnikom nabrać pewnego dystansu do własnych, często bardzo emocjonalnych wypowiedzi i rozładować ewentualne napięcie. Lider musi określić ramy dyskusji poprzez:

• wyznaczenie czasu zabierania głosu, np.: każdy mówi nie dłużej niż 3 minuty,

• kolejności zabierania głosu, np.: według kolejności zgłaszania się,

• kultury dyskusji, np.: nie przerywamy innym, nie krytykujemy, nie obrażamy itp.

• motywowanie osób mało aktywnych, wycofujących się.

Metodę tę często stosujemy w Programie Klubu Pracy - praktycznie w każdej sesji. Pozwala ona “ożywić grupę”, poznać szerzej omawiany problem, ćwiczy umiejętność komunikacji, pokazuje nastrój i specyfikę pracy uczestników.

Dzięki niej kształcimy m.in. takie umiejętności:

• argumentowanie,

• obrona własnego zdania,

• praca zespołowa,

• logiczne wyrażanie własnych myśli.

III. Ćwiczenie z kamerą

Kamerę wykorzystujemy w ćwiczeniach symulacyjnych, przede wszystkim do autoprezentacji
i przy próbach rozmów z pracodawcą. Sfilmowane scenki są następnie analizowane przez uczestników. Stosując tę metodę mamy możliwość dostrzeżenia tego, co “umyka” naszej uwadze podczas zwykłej obserwacji: język ciała, powtarzanie słów, odległość między rozmówcami, odporność na stres, sposób prezentacji, logikę wypowiedzi, sposób zadawania pytań itp.

Metoda ta nie wywołuje zazwyczaj entuzjazmu wśród uczestników. Większość osób wcześniej nie uczestniczyła w podobnych ćwiczeniach i obawia się jak wypadną w roli ”aktorów”, jak ocenią ich inni. Po pierwszych próbach niepokój najczęściej ustępuje ciekawości.

Należy w sposób konstruktywny i rzeczowy przedstawić korzyści, jakie odniosą uczestnicy, zapewniając jednocześnie, że po nagraniu i omówieniu zapis zostanie skasowany.

Jeśli ktoś zdecydowanie odmawia udziału w ćwiczeniach z kamerą należy to uszanować, nie zmuszać go i nie nagrywać jego prezentacji. Należy dopilnować, aby z tego powodu uczestnik nie czul się źle.

IV. Twórcze myślenie

Znajdowanie nowych rozwiązań w dziedzinie poszukiwania pracy zawdzięczamy często ciekawości i fantazji. Uczestnicy szkoleń przeważnie myślą schematami, które utrudniają im znajdowanie innych sposobów na znalezienie zatrudnienia. Praca tą metodą leży u podstaw zmiany ich postawy i myślenia. Najczęściej stosowane tutaj techniki to: burza mózgów, wykorzystywanie analogii, metafor i wyobraźni. Przydatne są one dla uczestników naprawdę zdeterminowanych, próbujących bez skutku wielu sposobów, lubiących nowe doświadczenia
i wyzwania.

Burza mózgów

Technika ta jest szczególnie polecana w pobudzaniu aktywności grupy oraz rozwijaniu twórczego myślenia. Jej celem jest podanie jak największej liczby pomysłów, idei służących rozwiązaniu jakiegoś problemu. Możemy ją stosować wszędzie tam, gdzie poszukujemy nowych rozwiązań, chcemy uwolnić się od stereotypów, zainteresować uczestników określonym tematem. Burza mózgów obejmuje kilka faz:

• Jasne i precyzyjne zdefiniowanie problemu.

• Generowanie pomysłów.

• Wykorzystywanie pomysłów z listy.

• „Filtrowanie” - odrzucenie pomysłów wykraczających poza temat, nierealnych.

• Analiza i dyskusja.

• Podsumowanie.

Zasady obowiązujące podczas pracy:

• nie dyskutuj i nie oceniaj pomysłów w trakcie ich podawania,

• poszukuj ilości - nie jakości (klasyfikacja nastąpi po etapie generowanie pomysłów),

• notuj wszystkie propozycje, żeby niczego nie zapomnieć,

• skup się na ideach, które pomyślnie przeszły fazę „filtrowania”.

Techniki sprzyjające twórczemu myśleniu zostaną wykorzystane w sesji: Uczenie się a siła twórczego i pozytywnego myślenia.

V. Konsultacje indywidualne

Często stosowana metoda na zajęciach Klubu Pracy, polega na indywidualnej rozmowie
z uczestnikiem szkolenia i służy omówieniu jego trudności np. ze zrozumieniem poszczególnych zadań, z wysokim poziomem stresu, z problemami osobistymi itp. Lider nie musi znać rozwiązań wszystkich spraw - może skorzystać z własnej siatki kontaktów ze specjalistami.

VI. Praca w zespołach

Metoda ta polega na podziale grupy szkoleniowej na mniejsze kilkuosobowe zespoły. Pracują one nad rozwiązaniem tego samego problemu lub mają do wykonania różne zadania. Metoda ta może zostać także wykorzystana do ćwiczeń z zakresu kształtowania umiejętności interpersonalnych (osoby mają wtedy jasno określone role). Lider powinien czuwać nad aktywnością zespołów, motywować do wysiłku, kontrolować przebieg pracy i czas wykonania zadania.

Praca w zespołach z jednej strony daje uczestnikom poczucie bezpieczeństwa, a z drugiej - poczucie większej pewności liderowi (nad mniejszą grupą łatwiej jest zapanować i szybciej można rozpoznać charaktery uczestników). Metodę tę stosujemy od początku zajęć.

VII. Prezentacja

Metoda ta polega na indywidualnej wypowiedzi uczestnika na określony temat. Należy zwracać uwagę, aby wszyscy uczestnicy dokonali prezentacji. Często na zajęciach można zauważyć, że aktywne są te same osoby (bardziej odważne, przebojowe i otwarte), lider musi więc ośmielać
i motywować pozostałe.

Przydatne w tej metodzie jest stosowanie pomocy wizualnych: folii, rysunków, planszy, rekwizytów itp., które uczestnicy samodzielnie przygotowują.

VIII. Obserwacja pracy

Podczas stosowania tej metody lider lub uczestnik/uczestnicy dokonuje/ą obserwacji zachowań w trakcie wykonywania przez innych określonej pracy. Do konstruktywnego wyciągania wniosków potrzebna jest jednak obserwacja kilku zachowań.

Obserwacja pracy stanowi przydatne źródło przykładów prawdziwych postaw i zachowań
w pracy zespołowej.

IX. Zabawy i gry

Metoda lubiana zarówno przez prowadzących jak i uczestników szkolenia.

Można ją stosować pod warunkiem zachowania kilku zasad:

• gra lub zabawa powinna wiązać się tematycznie z charakterem zajęć,

• należy zaakcentować, kiedy ma ona stanowić przerywnik w zajęciach (zakończony stosownym komentarzem),

• wprowadzenie gier lub zabaw nie może wywołać u uczestników wrażenia, że mamy zbyt dużo czasu, bądź nie jesteśmy merytorycznie przygotowani do dalszego prowadzenia sesji.

Zabawy i gry najlepiej stosować na początku szkolenia i jako krótkie przerwy, bowiem:

• pomagają w integracji grupy,

• wprowadzają ożywienie i wspomagają utrzymanie aktywności podczas całej sesji,

• są naturalnymi przerywnikami pomiędzy poszczególnymi tematami czy sesjami.

X. Odgrywanie ról

Odgrywanie ról możemy stosować zarówno w pracy z uczestnikami, którzy nie mają żadnego doświadczenia zawodowego, jak i z tymi, którzy mają za sobą wiele lat pracy. Technika ta ma wiele odmian, ale najczęściej w zajęciach Klubu Pracy stosujemy:

• granie ról „z życia”, tzn. przedstawianie określonych scenek, które uczestnicy zaobserwowali w codziennym życiu (wykorzystywane przy autoprezentacji),

• podwójne odgrywanie ról, kiedy udział biorą dwie osoby, a role odnoszą się do realnego problemu (najczęściej przy trenowaniu rozmowy kwalifikacyjnej).

Osoby niezaangażowane jako aktorzy dostają role obserwatorów i konkretne zadania, np. obserwacja i notowanie zachowań werbalnych, niewerbalnych, postawy ciała, pierwszego wrażenia, okazywania zainteresowania etc.

Techniki tej nie należy stosować na początku zajęć, kiedy uczestnicy słabo się znają i mogą jeszcze nie mieć koniecznego, wzajemnego zaufania.

XI. Wykład, miniwykład

Wykład i miniwykład są jednymi z częściej stosowanych technik nauczania; różnią się czasem trwania i zakresem przekazywanego materiału. Dają prowadzącemu pełną kontrolę nad materiałem - to on decyduje o tym, co będzie treścią, jaki będzie czas oraz kolejność prezentacji. Jest to jednak technika należącą do bardziej pasywnych, więc dla zdynamizowania i wzbudzenia ciekawości poleca się w trakcie wykładu stosowanie: slajdów, filmów, fotografii, tablic, diagramów (by zaangażować więcej niż jeden kanał informacyjny).

W czasie wykładu lub na jego zakończenie zalecane jest zadawanie słuchaczom pytań albo przeprowadzenie dyskusji w celu wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości, dopowiedzenia brakujących treści.

(L 2.2)

Dziennik Działania

Dziennik Działania prowadzony przez uczestnika szkolenia to nic innego jak systematycznie prowadzone notatki ze wszystkich spotkań, telefonów do pracodawców, wizyt w zakładach pracy. Z doświadczenia wiadomo, że prowadzenie Dziennika nie wzbudza entuzjazmu osób bezrobotnych. Jest to jednak dobry sposób pozwalający na dokonanie analizy niepowodzeń
i znalezienie ich konkretnych przyczyn.

Dziennik pozwala ocenić:

• czy uczestnik wykorzystuje różne metody poszukiwania pracy, czy też koncentruje się na jednej metodzie; jeśli tak, to czy jest ona dla niego odpowiednia,

• jak intensywne są jego poszukiwania; czasami samo myślenie o poszukiwaniu pracy zastępuje faktyczne działanie,

• czy jego poszukiwania są przygotowane, tzn. poprzedzone analizą rynku pracy, własnych możliwości i oczekiwań, dostosowane do jego sytuacji życiowej, nie są chaotyczne
  i prowadzone w sposób przypadkowy.

Prowadzenie Dziennika dostarcza uczestnikom także innych korzyści. Przeglądając notatki mają oni większe poczucie kontroli własnego czasu i własnych działań:

• to ja prowadzę poszukiwania,

• to ja kontaktuję się z pracodawcami,

• to do mnie należy inicjatywa w szukaniu pracy,

• to ja obmyślam własną strategię działania, itp.

Informacja zapisana na papierze pozwala także wracać do pomysłów i koncepcji, które przy pierwszym podejściu wydawały się mało obiecujące, ale po pewnym czasie nabrały nowego znaczenia. Stanowi też doskonały punkt wyjścia do budowania siatki kontaktów - sprawdzonej metody znajdowania pracy, która zostanie szczegółowo omówiona w sesji 14.

Dziennik Działania stanowi także ogromną pomoc w pracy lidera:

• oszczędza czas, jaki lider poświęca na konsultacje indywidualne (konkretna rozmowa, na konkretnych przykładach),

• może być wykorzystany jako zachęta dla uczestników do bardziej intensywnych działań (ponieważ osoby aktywniej poszukujące pracy - co może dokumentować Dziennik - znajdą ją szybciej),

• nadaje uczestnictwu w zajęciach charakter profesjonalnego działania, realizując hasło, że „poszukiwanie pracy jest pracą samą w sobie”.

Dziennik może być prowadzony w dowolny sposób, ale zrozumiały dla autora. Nie obowiązują tu żadne sztywne formuły i zasady. Jest to osobiste „narzędzie pracy” osoby poszukującej pracy.

(P 2.1)

REGULAMIN KLUBU PRACY

wzór

W zależności od własnych doświadczeń możesz dodać inne zasady dotyczące np. godzin zajęć, sposobów rozwiązywania konfliktów, itd.

(P 2.2)

zaświadczenie

WZÓR

............................................... .........................

Pieczęć urzędu pracy (data)

ZAŚWIADCZENIE

o ukończeniu szkolenia

Pan(i)............................................................................................................

(imię i nazwisko)

urodzony(a) w dniu ................................19........, w .....................................

ukończył(a) szkolenie w Klubie Pracy

zorganizowane przez Powiatowy Urząd Pracy w ..........................................

w okresie od .............................. do ...............................

Program szkolenia obejmował ............ sesji szkoleniowych i ........ dni zajęć praktycznych*)

Nr..............

........................................... ...........................................

Podpis Lidera Klubu Pracy Podpis Kierownika

Powiatowego Urzędu Pracy

*) Jeśli w zaświadczeniu podaje się szczegółowe informacje o programie można je zamieścić na odwrotnej stronie zaświadczenia.

(U 2.1)

Dziennik działania

Zachęcam cię do systematycznego zapisywania wszystkich kroków, jakie codziennie wykonujesz poszukując pracy. Notatki te ułatwią ci planowanie swoich działań i ich spokojne wykonanie w przewidzianym czasie. Ułatwią również współpracę z liderem, który będzie mógł ci skuteczniej pomóc w przygotowaniu konkretnej strategii poszukiwania pracy. Możesz również pomóc kolegom w Klubie, wymieniając z nimi swoje informacje.

Dziennik Działania jest twoim osobistym pamiętnikiem z poszukiwania pracy. Aby był on jak najbardziej użyteczny, warto w nim notować określone informacje.

Oto przykładowa strona w Dzienniku Działania pana Adama.

Okres

Działanie

Nazwisko osoby, z którą rozmawiałem

Wpadki / Sukcesy

Rezultat

Co dalej?

Tydzień

Data

20 X

wizyta w kadrach firmy „Fortuna”

kadrowa Zielińska tel. [phone]

kadrowa umówiła mnie pomimo, że nie przyjmują !! ♥

rozmawiać osobiście z szefem produkcji

środa 26 X p. Nowak tel. [phone] w.10

20 X

rozmowa z Jasikiem z zarządu spółdzielni

Jasik tel. (?)

nie zapisałem telefonu Jasika

spółdzielnia. mieszkaniowa szuka montera

21 X rano iść do spółdzielni. mieszkaniowej

I

21 X

wizyta w dziale technicznym spółdzielni mieszkaniowej

kierownik Malinowski tel. [phone]

zapomniałem zapytać, z kim podpisać umowę

zlecenie na ok. 40 godzin

25. X - 3 XI zlecenie w spółdzielni, wziąć A.M. z Klubu Pracy do pomocy

….

....itd

26 X

tel. do firmy „Fortuna”

kier. produkcji Nowak tel. [phone] w.10

dobrze nam się rozmawiało

nie przyjmują nowych pracowników

zadzwonić za dwa tygodnie,

II

^∗ Rozporządzenie z dnia 9.02.2000 roku ministra pracy i polityki społecznej w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, organizowania szkoleń bezrobotnych, tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego oraz organizowania i finansowania klubów pracy. (Dz.U. z 2000 Nr12 poz.146 z późn. zm.)

Metody pracy w Klubie Pracy

Sesja 2

2

1

Metody pracy w klubie Pracy

Sesja 2

Sesja 2

Metody pracy w Klubie Pracy

12

Program Klubu Pracy

13

Program Klubu Pracy

2

Program Klubu Pracy

Lider w Klubie Pracy pełni rolę przewodnika, doradcy,

osoby kierującej procesem uczenia się.

Korzystajcie z Dziennika Działania w codziennej pracy w Klubie!

Klub

Pracy

Aby szkolenie przyniosło sukces, wielkie znaczenie ma

wasza wiara w skuteczność, tego co robimy.

REGULAMIN KLUBU PRACY

1. Klub Pracy jest miejscem, gdzie osoby poszukujące pracy spotykają się w celu rozwijania swoich umiejętności, zdobywania nowej wiedzy
   i intensyfikowania działań mających na celu poszukiwanie pracy.

2. Udział w zajęciach Klubu jest dobrowolny, a uczestnicy przejawiają zdecydowaną wolę znalezienia pracy.

3. Klub prowadzi zajęcia teoretyczne i praktyczne. Aktywny udział
   w nich jest warunkiem powodzenia w znalezieniu pracy.

4. Klub udostępnia uczestnikom środki techniczne pomocne w procesie poszukiwania pracy (gazety, telefon, internet) oraz pomoc merytoryczną w przygotowaniu życiorysu, listu motywacyjnego, itp.

5. Uczestnicy Klubu przychodzą na zajęcia szkoleniowe punktualnie
   i systematycznie.

6. W przypadku usprawiedliwionej nieobecności uczestnik powiadamia
   o tym wcześniej lidera Klubu.

7. Klubowicz współpracuje z innymi członkami Klubu, wspiera ich wysiłki w poszukiwaniu pracy, respektuje ich prawa, szanuje powierzone grupie tajemnice.

8. Uczestnicy wykazują wobec siebie i lidera wzajemną życzliwość, zaufanie i tolerancję.

9. Uczestnik Klubu stosuje się do wskazówek lidera Klubu w zakresie realizacji „Planu działania”.

10. Każdy, kto przychodzi do Klubu dba o jego czystość i estetykę.

11. realizacji „Planu działania”.

12. Uczestnik Klubu dba o estetykę i czystość Klubu.

13. Uczestnik Klubu stosuje się do wskazówek lidera Klubu w zakresie realizacji „Planu działania”.

14. Uczestnik Klubu dba o estetykę i czystość Klubu.

15. Uczestnik Klubu stosuje się do wskazówek lidera Klubu w zakresie realizacji „Planu działania”.

16. Uczestnik Klubu dba o estetykę i czystość Klubu.

17. Uczestnik Klubu stosuje się do wskazówek lidera Klubu w zakresie realizacji „Planu działania”.

18. Uczestnik Klubu dba o estetykę i czystość Klubu.

---