prezentacja z wychowawczej DEMBO, studia pedagogiczne, Psychologia wychowawcza


Myron H. Dembo

„Stosowana Psychologia Wychowawcza”

PIĘKNA WEŹ DOPISZ SOBIE PYTANIA

JAKIE BĘDZIESZ CHCIAŁA. WSTAWIŁAM TYLKO NIEKTÓRE I U SIEBIE TROCHĘ. PÓŹNIEJ NIE MIAŁAM JUŻ DALEJ WENY TWÓRCZEJ TO BUZIAKI

Nietypowe dzieci

Dzisiaj przedstawimy Wam powyższy temat (folia). Zajmiemy się klasyfikacją nietypowych dzieci i omówimy każdą grupę dzieci.

Pytanie: „W jaki sposób rozumiecie nasz dzisiejszy temat?”

„Jakie dzieci można nazwać „nietypowymi?”

Opracowały:

Katarzyna Lustostańska

Anna Piotrowska

III POW (z)

Znaczna grupa uczniów wymaga szczególnego typu nauczania. Dawniej nauczyciele rzadko stykali się z uczniami mającymi poważne ograniczenia, ponieważ rzadko byli oni włączani do normalnych klas. W zamian byli kształceni, jeśli w ogóle to miało miejsce, przez specjalnych nauczycieli w klasach lub szkołach zamkniętych, oddzielnie od swoich sprawnych rówieśników. ANIA

Jednym z wymagań ustawy Edukacji dla Wszystkich Niepełnosprawnych Dzieci jest tworzenie dla każdego ucznia, pozostającego pod opieką specjalnego programu edukacyjnego, indywidualnego programu nauczania.

Indywidualny program nauczania - dokument, który opisuje szczegółowo roczny plan nauczania dziecka niepełnosprawnego.

Najmniej ograniczające środowisko edukacyjne - najbardziej zbliżony do normalnej klasy system, w którym jednostka może osiągnąć sukces.

Dziecko nietypowe - termin opisujący dzieci, których osiągnięcia szkolne odbiegają od normy w stopniu powodującym konieczność specjalnego kształcenia.

Dziecko z ograniczonymi możliwościami - termin opisujący dzieci z problemami fizycznymi, które ograniczają ich zdolności do wykonywania pewnych zadań.

Dziecko niepełnosprawne - termin opisujący dzieci, których możliwości są tak poważnie ograniczone, że dzieci te wymagają specjalnej pomocy, aby odnieść korzyść z nauczania.

Pedagodzy używają następujących kategorii przy klasyfikacji uczniów nietypowych:


Rodzaj niepełnosprawności

Procent objętych nauczaniem specjalnym

Liczba objętych nauczaniem specjalnym

Zaburzenia uczenia się

49.1

2 144,377

Zaburzenia mowy i języka

22.7

990,186

Upośledzenie umysłowe

12.7

552,658

Zaburzenia zachowania

9.0

392,559

Wiele różnych niepełnosprawności

2.2

97,625

Osłabienie słuchu

1.4

59,312

Niepełnosprawność ortopedyczna

1.1

49,393

Inne kłopoty zdrowotne

1.3

56,312

Osłabienie wzroku

0.5

23,686

Głuchota - ślepota

0.0

1,522

LICZBA NIEPEŁNOSPRAWNYCH DZIECI W WIEKU 6-21 LAT

KASIA

ANIA. Co według Was oznacza etykietowanie ludzi?

Jedna z najważniejszych dyskusji prowadzonych na temat nauczania specjalnego dotyczy za i przeciw używania kategorii, czyli etykiet, w celu rozróżniania poszczególnych typów lub grup uczniów. Niektórzy pedagodzy argumentują, że system klasyfikacyjny jest konieczny, aby możliwe były: tworzenie specjalnych służb szkolnych, które będą w stanie zaspokajać specyficzne potrzeby uczniów, szkolenie nauczycieli i rozwijanie ich umiejętności potrzebnych do maksymalizacji osiągnięć uczniów z różnymi rodzajami niepełnosprawności, dokumentowanie częstości występowania określonych zaburzeń wymagających zagwarantowania stałego finansowania odpowiednich programów nauczania.

ETYKIETOWANIE - ZA CZY PRZECIW?

ANIA. Mogłoby się wydawać, że etykietowanie ludzi nie ma swoich pozytywnych aspektów. Jednak przyglądając się bliżej temu zagadnieniu możemy stwierdzić, że istnieją również korzyści etykietowania. Nie jest to takie proste jakby mogło się wydawać, ale postarajcie się podać mi chociaż 2-3.

Możliwe korzyści płynące z etykietowania:


Możliwe szkody płynące z etykietowania: KASIA. Z podaniem korzyści płynących z etykietowania mieliście problemy. Dużo prościej jest wymienić szkody jakie niesie za sobą etykietowanie. Jest ich na pewno dużo więcej niż korzyści. Proszę więc o podanie chociaż kilku.

KATEGORIE DZIECI WYMAGAJĄCYCH SPECJALNEGO NAUCZANIA

ANIA. Pierwszą z kategorii dzieci wymagających specjalnego nauczania jest:

1) Upośledzenie umysłowe na drugim roku studiów mieliśmy pedagogikę specjalną. Z jaką definicją upośledzenia umysłowego spotkaliście się na tym przedmiocie? Kto pamięta?

Jest to istotne obniżenie funkcjonowania intelektualnego w stosunku do średniej, współistniejące z deficytami zachowań adaptacyjnych i przejawiające się w okresie rozwoju.

Przyczyny upośledzenia umysłowego:

Istnieje wiele przyczyn umiarkowanego, znacznego i głębokiego upośledzenia umysłowego:

  1. infekcje i zatrucia; przykładami infekcji, które mogą spowodować upośledzenie umysłowe są różyczka lub odra;

  2. urazy i czynniki fizyczne (wypadki, które wydarzyły się przed, w trakcie lub po urodzeniu, zaburzenia przemiany materii i odżywiania;

  3. poważne choroby mózgu występujące po urodzeniu, np. guzy);

  4. czynniki przedurodzeniowe; (takie jak wodomózgowie - powiększenie się czaszki spowodowane nagromadzeniem się płynu mózgowordzeniowego);

  5. anomalie chromosomowe - np. syndrom Downa;

  6. zaburzenia przebiegu ciąży - np. przedwczesny poród;


ANIA. Jaki powinniśmy traktować, uczyć dzieci z upośledzeniem umysłowym? Jakie powinniśmy wziąć pod uwagę aspekty do nauczania dzieci?

WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!!

1. Podziel uczenie się na małe kroki, ustaw je we właściwej kolejności i ucz jednorazowo tylko jednej umiejętności.

2. Stosuj ćwiczenia i powtórzenia.

3. Polecaj uczniom, by powtarzali słownie to, czego się uczą. Ta metoda wspomaga ich pamięć.

4. Używaj różnych strategii motywujących. Nowość w prowadzeniu lekcji jest dobrą strategią, ale zbyt wiele zmian może wywoływać u upośledzonych umysłowo uczniów poczucie zagubienia, ponieważ potrzebują oni porządku
i tego, co uporządkowane i znane.

5. Używaj spójnego systemu wzmocnień, szczególnie kształtując umiejętności uczenia się (np. nagradzanie za samodzielne uczenie się i kończenie zadań).

6. Stale oceniaj postępy ucznia, tak aby można było dokonywać zmian celów i/lub metod nauczania.

7. Dostarczaj stałych i natychmiastowych informacji zwrotnych w odniesieniu do wszystkich czynności związanych z uczeniem się.

ANIA. Kolejną kategorię dzieci nietypowych przedstawi koleżanka.


2) Zaburzenia uczenia się KASIA.

Zaburzenia oznaczają zaburzenia jednego, lub więcej, z podstawowych procesów psychicznych związanych z rozumieniem lub używaniem języka, w mowie i piśmie, mogące się przejawiać w obniżeniu zdolności do słuchania, myślenia, mówienia, czytania, pisania, opanowania ortografii lub umiejętności liczenia.

Jakie cechy najczęściej występują u uczniów z zaburzeniami uczenia się?

Najczęściej występujące cechy u uczniów z zaburzeniami uczenia się:

KASIA. Co może powodować takie trudności w uczeniu się?

Przyczyny zaburzenia uczenia się:

  1. mikrouszkodzenie mózgu - tak twierdzą niektórzy specjaliści (szczególnie związani z medycyną); uważają, że dziecko z zaburzeniami uczenia się cierpi na jakąś formę uszkodzenia mózgu;

  2. brak równowagi biochemicznej - zaburzenia uczenia się i nadpobudliwość są spowodowane sztucznymi barwnikami i zapachami zawartymi w wielu potrawach, które jedzą dzieci; dlatego warto jest by dzieci były na specjalnej diecie, która wprowadza zmiany w zachowaniu;

  3. czynniki środowiskowe;


KASIA. Literatura podaje następujące wnioski dla nauczania.

WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!!

1. Wyznaczaj rozsądne cele. Ponieważ niektórzy uczniowie mogą mieć stosunkowo wysoki iloraz inteligencji, możesz uznać, że są oni w stanie zrobić więcej, niż to naprawdę możliwe. Ze względu na to, uczniowie z zaburzeniami uczenia się często mają trudności z tolerowaniem porażek, postaraj się dać im sposobność osiągnięcia sukcesu.

2. Staraj się udzielać uczniom jasnych instrukcji i licz się z tym, że twoje wskazówki mogą nie zostać zrozumiane. Bądź świadom, że uczniowie
z zaburzeniami uczenia się często sprawiają wrażenie, jakby rozumieli to,
co zostało powiedziane, podczas gdy naprawdę są zdezorientowani.

3. Zorganizuj w szczególny sposób środowisko fizyczne uczniów nadpobudliwych, skłonnych do dekoncentracji (np. odgrodź jego miejsce
od reszty, używając ścianek). Aby zmniejszyć przestymulowanie, usuń z ławki ucznia wszystkiego zbędne materiały, tak aby mógł się on skoncentrować
na stojącym przed nim zadaniu.

4. Bądź przygotowany na emocjonalne wybuchy uczniów z zaburzeniami uczenia się; ustal zasady właściwego zachowania w klasie i pomóż uczniom
w ich przestrzeganiu.


3) Zaburzenia zachowania ANIA

Jest to kategoria uwzględniana w specjalnym nauczaniu, obejmująca dzieci, które przejawiają poważne i trwał niewłaściwe zachowania powodujące konflikty społeczne i/lub poczucie osobistego nieszczęścia, co ma wpływ na osiągnięcia szkolne. Istnieje wiele definicji i metod klasyfikacyjnych służących wyróżnieniu takich dzieci, używa się następujących:

(i) określenie to oznacza, że jednostka przejawia przez długi czas i w dużym nasileniu jedną lub więcej z następujących cech, co niekorzystnie wpływa na osiągnięcia szkolne;

(A) niezdolność uczenia się, której nie udaje się wyjaśnić czynnikami intelektualnymi, sensorycznymi ani zdrowotnymi;

(B) niezdolność do nawiązania lub utrzymania zadowalającego kontaktu
z rówieśnikami i nauczycielami;

(C) niewłaściwe typy zachowań lub uczuć przejawiane w normalnych warunkach;

(D) ogólne dojmujące poczucie nieszczęścia lub depresja;

(E) tendencja do ujawniania symptomów fizycznych lub lęku w związku
z trudnościami osobistymi lub szkolnymi;

Przyczyny zaburzenia zachowania (trudno jest ustalić specyficzne przyczyny zaburzeń zachowania, wyróżniono 4 główne obszary):

>> biologia - np. dzieci urodzone z płodowym zespołem alkoholowym przejawiają problemy emocjonalne spowodowane uszkodzeniem mózgu związanym
z piciem przez matkę alkoholu w czasie ciąży;

>> szkoła - np. niewłaściwe środowisko szkolne, w którym agresja, frustracja i/lub wycofanie się są często reakcją na nauczyciela lub rówieśników;

>> społeczeństwo - np. krańcowe ubóstwo, rozbicie rodziny lub panująca
w otoczeniu przemoc mogą prowadzić do wytwarzania się zaburzeń zachowania;

>> rodzina - np. niewłaściwe interakcje między członkami rodziny mogą rodzić zaburzenia i/lub powiększać istniejące problemy;


WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!! ANIA.

1. Zapytaj nauczyciela zajmującego się nauczaniem specjalnym o radę
w sprawie kierowania zachowaniem i technik nauczania.

2. Uświadom uczniom od początku, że oczekujesz utrzymania rozsądnych standardów zachowania w klasie.

3. Przekaż uczniom swoje oczekiwania w sposób jasny i stanowczy.

4. Ustal spójne i odpowiednie konsekwencje dla określonych zachowań. Natychmiast nagradzaj pożądane zachowania i ignoruj lub, jeśli to konieczne, łagodnie karz niewłaściwe zachowania.

5. Sformułuj realistyczne oczekiwania dotyczące celów nauczania. Zadania powinny stanowić wyzwanie, ale w granicach możliwości ucznia. Modyfikuj zadania, jeśli okazują się zbyt trudne.

6. Odczuwaj empatię wobec uczniów i wykazuj zrozumienie dla tego, w jaki sposób negatywne czynniki środowiska społecznego (np. wykorzystywanie lub krytyka w domu lub w szkole) mogą przyczyniać się do powstawania niewłaściwych zachowań. Spróbuj poprawić kontakty ucznia z rodzicami, nauczycielami i rówieśnikami.

4) Uszkodzenie słuchu KASIA.

Jest to utrata słuchu na tyle poważna, że wymaga specjalnego kształcenia lub ćwiczeń. Osoby z uszkodzonym narządem słuchu zaliczamy do dwóch podstawowych kategorii - niesłyszących i słabosłyszących. Osoba niesłysząca to taka, u której zdolność do słyszenia wyklucza skuteczne odbieranie informacji językowych za pomocą słuchu zarówno przy użyciu aparatu słuchowego, jak i bez niego. Osoba słabosłysząca to taka, która ma pozostałości słuchu wystarczające do skutecznego odbierania informacji językowych za pomocą słuchu, najczęściej przy użyciu aparatu słuchowego.

Główną przyczyną utraty słuchu w dzieciństwie wiąże się z różyczką, zapaleniem opon mózgowych, wcześniactwem, komplikacjami okresu ciąży i dziedziczeniem.

Skutkami uszkodzenia słuchu są:

WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!! KASIA

1. Pozwól uczniom dowolnie zmieniać miejsca, w których siedzą w klasie, tak aby mogli zająć najlepszą pozycję dostosowaną do odbioru bodźców wzrokowych i słuchowych.

2. Optymalizuj możliwości czytania z ust, zachowując odległość od uczniów nie większą niż 3 metry. Kiedy mówisz do uczniów, zwracaj twarz w ich kierunku.

3. Ułatwiaj czytanie z ust, mówiąc w sposób naturalny. Niektórzy mają tendencję do przesadnego poruszania ustami, kiedy mówią do dzieci
z osłabieniem słuchu.

4. Bądź świadomy, że niektórzy uczniowie z osłabieniem słuchu wycofują się
z udziału w dyskusji w klasie, dlatego włączaj ich do grup, w których otrzymują wparcie od innych uczniów.

5. Zachęcaj uczniów do zadawania pytań.

6. Staraj się jak najczęściej używać pomocy wizualnych (np. rzutnika pisma lub tablicy).

7. Staraj się ograniczać do minimum wszystkie wzrokowe i słuchowe czynniki zakłócające, takie jak hałasy pochodzące z ulicy, korytarza czy innych pomieszczeń.

8. Zwracaj się po imieniu do każdego ucznia, który ma odpowiadać, aby słabosłyszący wiedzieli, kto będzie mówił.

5) Osłabienie wzroku ANIA

Jest to trudność w dokładnym wzrokowym rozróżnieniu kształtów lub odróżnianiu szczegółów z określonej odległości.

Pedagodzy wprowadzają rozróżnienie pomiędzy uczniami niewidomymi
a słabowidzącymi. Niewidomi uczniowie są prawie zupełnie pozbawienie wzroku
i mogą się nauczyć Braille'a, używając zmysłu dotyku w palcach, aby poczuć jego wypukłości. Słabowidzący uczniowie są w stanie zobaczyć druk, choć muszą używać szkieł powiększających lub książek ze specjalnym, dużym drukiem.

Przyczyny:

Najczęściej spotykane problemy ze wzrokiem związane są z wadliwą refrakcją - oznacza to, że budowa i złe funkcjonowanie oka nie pozwalają na właściwe ogniskowanie fal świetlnych, powodując:

Te przypadki mogą być na ogół skorygowane za pomocą okularów optycznych lub szkieł kontaktowych. Poważniejsze zaburzenia są wywołane:

WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!! ANIA

1. W celu rozbudowywania w uczniach poczucia samowystarczalności wymagaj, aby sami dbali o swoje pomoce.

2. Wyznacz widzących uczniów ze swojej klasy, którzy będą służyć jako przewodnicy dopóty, dopóki osoby słabowidzące nie zaczną wykazywać objawów zbyt dużego uzależnienia od tej pomocy.

3. Słabowidzących traktuj tak samo, jak ich widzących rówieśników; takie same wymagania muszą być zachowane wobec wszystkich uczniów.

4. Zachęcaj do osobistych kontaktów pomiędzy niewidomymi i ich widzącymi rówieśnikami.

5. Zachęcaj uczniów do uczestniczenia w tak wielu zajęciach, jak tylko będzie
to możliwe. Jeśli nie będzie możliwe, aby wykonywali to, co reszta klasy, proponuj im inne zajęcia.

6. Dawaj słabowidzącym tego samego rodzaju zadania specjalne i obowiązki, jakie dajesz innym uczniom w klasie.


6) Zaburzenia w porozumiewaniu się KASIA

Jednostka ma problemy w porozumiewaniu się, jeśli jej mowa różni się do mowy innych ludzi w stopniu wymagającym skupienia się na niej samej, zaburzającym zamierzony komunikat lub powodującym zaniepokojenie słuchacza czy mówiącego. Zanurzenia mowy i zaburzenia języka są ze sobą związane, ale nie są tym samym.

Zaburzenia mowy - problemy związane z wytwarzaniem ustnych symboli językowych.

Zaburzenia języka - trudności związane z kodem lingwistycznym lub zasadami
i zwyczajami związanymi z łączeniem symboli i ich sekwencji.

Przyczynami są:

WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!!

1. Słuchaj tego, co uczeń ma do powiedzenie; i rób uważnie, okazując aktywne zainteresowanie. Nie odwracaj wzroku od ucznia.

2. Zadawaj raczej otwarte pytania niż wymagające odpowiedzi „tak - nie”.

3. Pozwól uczniom wypowiadać się, ale nie przerywając i nie wywierając nacisku. Nie kończ za nich zdań ani nie dodawaj słów.

4. Zachęcaj uczniów z zaburzeniami porozumiewania się do opowiadania
o swoich zajęciach pozaszkolnych.

7) Problemy zdrowotne i wady fizyczne ANIA

Ta kategoria nietypowych dzieci obejmuje szeroki zakres niepełnosprawności, łącznie z zaburzeniami funkcjonalnymi, medycznymi lub dodatkowymi zaburzeniami związanymi z potrzebami emocjonalnymi, społecznymi i szkolnymi.

Najczęściej spotykane zaburzenia zdrowia:

WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!! ANIA

1. Przejrzyj dokumentację szkolną i sprawdź, którzy uczniowie mają szczególne problemy zdrowotne. Jeśli będzie taki uczeń postaraj się zrozumieć ten problem poprzez odpowiednie lektury i konsultacje z pedagogami.

2. Traktuj takie dzieci jako wartościowych, kompetentnych uczniów, którzy mają zainteresowania i potrzeby jak inni.

3. Poświęć czas w klasie na kształtowanie właściwych postaw wobec kalectwa, problemów zdrowotnych i sposobów zachowywania się wobec niepełnosprawnych rówieśników.

4. Zasugeruj rodzicom pomaganie dzieciom w domu i postaraj się, jeśli to możliwe, o odpoczynek dla dzieci, które łatwo się męczą.

5. Spraw, aby uczeń wracający do szkoły po chorobie czuł się mile powitany,
i daj mu wystarczająco dużo czas na wciągnięcie się do pracy.

6. Jeśli uczeń znajdzie się w szpitalu, nawiąż kontakt z nauczycielem w szpitalu lub prześlij prace domowe do szpitala, aby uczeń mógł je odrabiać. Podtrzymuj kontakt ucznia ze szkołą i zapobiegaj sytuacji, w której będzie miał bardzo duże zaległości.


8) Dzieci uzdolnione i utalentowane KASIA

Jest to kategoria dzieci wymagających specjalnego nauczania, obejmująca jednostki, które przejawiają wysokie zdolności do osiągania sukcesów w określonych obszarach.

Wskaźniki uzdolnienia uczniów:

a) INTELIGENCJA jako wskaźnik uzdolnienia - tradycyjna def. uzdolnienia oparta jest na pojęciu inteligencji ogólnej; uczeń z wynikami w teście inteligencji równymi 130 lub wyższymi kwalifikowałby się do specjalnego trybu kształcenia w większości szkół;

b) TWÓRCZOŚĆ jako wskaźnik uzdolnienia - ważne jest, aby rozumieć różnicę pomiędzy wysoką inteligencją a twórczością; uczniowie z wysokimi ocenami szkolnymi mogą być albo nie być twórczy; uważa się, że wysoka inteligencja nie jest jedyną cechą potrzebną, aby mieć wybitne osiągnięcia w społeczeństwie;

c) SPECJALNE TESTY jako wskaźnik uzdolnienia;

Dzieci mogą przejawiać talenty i uzdolnienia w takich dziedzinach jak np.: matematyka, nauki ścisłe, sztuki związane z językiem, przywództwo, zdolności psychomotoryczne, sztuka itp.

WNIOSKI DLA NAUCZANIA !!!

1. Okresowo przeglądaj charakterystyki uczniów z klasy, sprawdzając, czy któryś z nich nie wykazuje szczególnych zdolności, twórczości lub zaangażowania w określone zadania.

2. Analizuj swój program nauczania z punktu widzenia uzdolnionych uczniów.

3. Używaj takich metod nauczania, które zachęcają uczniów do twórczości
i badania własnego środowiska.

4. Bądź dobrym modelem. Jeśli jesteś w stanie zaakceptować różnice intelektualne i osobowościowe, uczniowie w klasie będą prawdopodobnie naśladować twoje zachowania.

PRAWA NIETYPOWYCH DZIECI I RODZICÓW: KASIA


RODZICE I NAUCZYCIELE NIETYPOWYCH DZIECI: ANIA

2



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DZIEKI ZA PAMIEC, Studia, Pedagogika, Psychologia
stereotyp kobiecości, studia pedagogiczne, Psychologia rozwoju człowieka
Psychologia - referat, Studia, Pedagogika, Psychologia
dokola, studia pedagogiczne, Psychologia rozwoju człowieka
Czynniki rozwoju człowieka, Studia Pedagogiczne, Psychologia ogólna
FUNKCJONOWANIE POZNAWCZE, Studia Pedagogiczne, Psychologia ogólna
Wykład 1 - Psychologia ogólna, Dokumenty - Studia - Pedagogika, Psychologia rozwojowa
edytak, Studia, Pedagogika, Psychologia
Teorie atrybucji, STUDIA, PEDAGOGIKA, PSYCHOLOGIA
psychologia ćw.1, Studia, Pedagogika, Psychologia
rozwemocjo, Studia, Pedagogika, Psychologia
Psychologia spoeczna, studia pedagogiczne, Psychologia społeczna
psych, studia pedagogiczne, Psychologia Ogólna
Psychologia pytania kolokwium, Studia, Pedagogika, Psychologia
ROZWÓJ MORALNY DZIECKA, Studia, Pedagogika, Psychologia
12. Deformacje percepcji społecznej (np. błędy atrybucji), STUDIA, PEDAGOGIKA, PSYCHOLOGIA

więcej podobnych podstron