Środki polityki handlowej; taryfowe, parataryfowe, pozataryfowe , czego dotyczą.
Środki taryfowe - cło, zawieszenie poboru ceł w całości lub części, kontyngenty taryfowe.
Środki parataryfowe - opłaty wyrównawcze , fiskalne, specjalne, podatki, subsydia eksportowe, DAMBING, depozyty importowe, podwyższenie wymiaru cła, kontyngenty.
Środki pozataryfowe - ograniczenie ilościowe, licencje importowe, dobrowolne ograniczenia eksportu, ograniczenia dewizowe, bariery techniczne, zakupy rządowe.
Cykl transakcji, ile faz, jak się nazywają i czego dotyczą.
Cykl transakcji oznacza proces przygotowania, podpisania, realizacji i kontroli , czynności związanych z realizacją kontraktu.
Wyróżniamy 4 fazy cyklu:
I FAZA - informacja.
II FAZA - podpisanie dokumentów.
III FAZA - realizacja transakcji.
IV FAZA - kontrola transakcji.
Czego dotyczą fazy transakcji.
Wyróżniamy 4 fazy cyklu:
I FAZA - informacja. Przygotowanie transakcji handlu zagranicznego - w tej części strony dokonują następujących czynności:
Zbieranie informacji o potencjalnych nabywcach lub sprzedawcach danego towaru za granicą,
Przygotowywanie i wysyłanie materiałów reklamowych ( zapytań ofertowych),
Porównywanie ofert przesyłanych od potencjalnych dostawców,
Prowadzenie wstępnych rozmów negocjacji handlowych.
II FAZA - podpisanie dokumentów. Zawarcie transakcji handlu zagranicznego w II fazie obejmuje: ( na tym etapie obie strony kontraktu).
Prowadza ostateczne negocjacje ( ustalenie klauzul kontraktowych),
Podpisują umowę - kontrakt między zagranicznym eksporterem i importerem towaru, podpisują umowy z krajowymi dostawcami lub odbiorcami towarów będących przedmiotem transakcji,
III FAZA - realizacja transakcji. W tej części strony dokonują następujących czynności:
Zlecenie spedycji,
Zawarcia umowy ubezpieczenia,
Uzyskania pozwolenia przywozu lub wywozu towaru,
Uzyskania niezbędnych świadectw i zaświadczeń,
Wystawiania faktury,
Zapłata za towar - przyjęcia zapłaty za towar.
IV FAZA - kontrola transakcji. Polega ona na:
Ustaleniu zgodności dokumentów ze stanem faktycznym,
Prowadzenie ewentualnych reklamacji lub spraw spornych z zagranicznymi oraz krajowymi partnerami transakcji,
Transakcje. Nazewnictwo transakcji.
Transakcja eksportowa - EKSPORTER
Transakcja importowa - IMPORTER
Transakcja eksportowo - importowa - EKSPORTER, IMPORTER.
Co to są rynki formalne i nieformalne. Gdzie mogą być zawierane transakcje formalne i nieformalne.
Rynki formalne ( zorganizowane) tworzone przy pomocy instytucji , transakcje mają charakter sformalizowany wystandaryzowany. Na rynkach formalnych giełdach czy aukcjach zawarciu kontraktu towarzyszy standard postępowania co pozwala na zachowanie masowego charakteru transakcji zawieranych w tych miejscach. Rynek formalny określany często jako rynek zorganizowany na którym forma organizacji transakcji pomiędzy kupującymi i sprzedającymi są ściśle uregulowane przez instytucje właścicielskie ( giełdy, domy aukcyjne).
Rynki nieformalne - transakcje zawierane są pomiędzy podmiotami handlowymi. Na rynkach nieformalnych sposób zawarcie kontraktu , czas i miejsce są określone na podstawie indywidualnych porozumień pomiędzy pojedynczymi partnerami handlowymi ( eksporterem i importerem). Rynek nieformalny tworzą rozproszeni uczestnicy ze wszystkich krajów świata , kontrakty między nimi mogą być sporadyczne lub stałe. Cechy rynku nieformalnego to:
Nieokreślony czas, miejsce i sposób zawierania transakcji.
Zdecydowana większość transakcji w gospodarce światowej zawierana jest na rynkach nieformalnych , a zasady zawierania transakcji oraz czas ich realizacji są ustalone indywidualnie przez strony kontraktu.
Koncepcja Wilsona. Czego dotyczy i oceny rynków zagranicznych.
I EKONOMIA
Wielkość produktu krajowego brutto i wskaźnik wzrostu gospodarczego,
Plan rozwoju gospodarczego,
Odporność gospodarki na regresję gospodarczą,
Zależność gospodarki od importu i eksportu,
Pozycja gospodarki w handlu światowym,
Stabilność finansowa (cenowa, walutowa kraju),
Regulacje prawne dotyczące transferu zysku za granicą,
Rozmiar rynku,
Wielkość populacji,
Obecność w różnych formach integracji (unia celna).
II POLITYKA
Stabilność rządu,
Problemy o charakterze społecznym, politycznym, etnicznym,
Polityka wobec kapitału zagranicznego inwestorów zagranicznych( protekcjonizm),
Pozycja krajowych przedsiębiorstw państwowych,
Uprzywilejowanie określonych partnerów handlowych,
III RZĄD
Polityka fiskalna,
Biurokracja,
Przejrzystość procedur administracyjnych,
Problem dyskryminacji,
Wiarygodność sądownictwa,
Prawo patentowe,
Kontrola cen,
Ograniczenia w prawach własności,
IV GEOGRAFIA
możliwości transportowe,
rozwiązania infrastrukturalne,
V SIŁA ROBOCZA
kwalifikacje pracowników w tym menadżerów,
wydajność siły roboczej,
możliwości szkoleniowe,
dyscyplina pracy,
świadczenia socjalne,
koszty pracy,
zaangażowanie pracowników w proces zarządzania,
VI PODATKI
stawki oraz system podatkowy,
korupcja,
prognozy dotyczące systemu podatkowego,
ulgi podatkowe,
stawki amortyzacyjne,
problem podwójnego opodatkowania,
stosowanie ceł,
VII KAPITAŁ
dostępność kapitału ( warunki kredytowania),
dostępność walut,
wsparcie finansowe z rządu,
koszty finansowanie eksportu,
VIII BIZNES
etyka w biznesie,
system dystrybucji,
konkurencja,
prawo pracy,
Zwyczaje i uzansy handlowe. Co to jest, podział branżowe, powszechne.
Zwyczaj handlowy - to utarty sposób postępowania uczestników transakcji przy zawieraniu i realizacji kontraktów.
Uzans handlowy - to zwyczaj handlowy, który został zarejestrowany i ogłoszony przez określoną organizację międzynarodową np. Międzynarodową Izbę Handlową w Paryżu.
Cechy zwyczaju handlowego:
Nie może by sprzeczny z bezwzględnie obowiązującymi normami prawnymi,
Jest względnie obowiązujący ( jego zastosowanie ma charakter fakultatywny), czyli stanowi uzupełnienie norm prawnych jeżeli strony uzgodnią to między sobą,
Jest jasny i powszechnie znany kontrahentom,
W praktyce handlu międzynarodowego wyróżnia się następujące zwyczaje i uzansy handlowe:
Branżowe - mają zastosowanie w danej branży lub w obrocie określonymi towarami,
Lokalne - mogą mieć określony zasięg terytorialny ( regionalny krajowy lub mogą odnosić się tylko do giełd, aukcji, portów.
Powszechne - stosowane w różnych branżach na całym świecie.
Inkotermsy. Co to jest z ilu grup się składa.
Inkoterms - stanowią o podziale obowiązków wyłącznie pomiędzy kupującym ,a sprzedającym. To typowe najczęściej stosowane w praktyce kombinacje szczegółów zobowiązań umownych sprzedającego i kupującego przybierające formę pewnych skróconych określeń.
Inkoterms składają się.
GRUPA E - jeden zwyczaj
GRUPA F - 3 zwyczaje
GRUPA C - 4 zwyczaje
GRUPA D - 5 zwyczajów
10. Inkotermsy. Jaką grupę tworzą, co znaczą nazwy nie reguły.
GRUPA EXW - jeden zwyczaj ( formuła logo miejsca)
Z zakładu , wywóz przez odbiorcę (kupca).
GRUPA F - 3 zwyczaje. Wszystkie gałęzie transportu , morski , śródlądowy.
FCA - dostawa do jednego przewoźnika ,
FAS - dostawa wzdłuż burty statku, port załadunku / transport morski/.
FOB - dostawa na statek / port załadunku/.
GRUPA C - 4 zwyczaje. Wszystkie gałęzie transportu /CPT, CIP/. , morski , śródlądowy /CFR, CIF/.
CFR - sprzedający pokrywa koszty frachtu, ryzyko transportu na zasadniczej trasie przewozu ponosi kupujący.
CIF - sprzedający pokrywa koszty frachtu i ubezpieczenia, ryzyko transportu na zasadniczej trasie przewozu ponosi kupujący.
CPT - dostarczone do oznaczonego miejsca w kraju importu.
CIP - dostarczone do oznaczonego miejsca w kraju importu. /plus ubezpieczenie/.
GRUPA D - 5 zwyczajów. Wszystkie gałęzie transportu /DAF, DDU, DDP/, transport morski, śródlądowy / DES, DEQ/.
DAF - dostarczone na granicę /granica lądowa, przejście graniczne/.
DES - dostarczone na statek / towar na statku, punkt przeznaczenia/.
DEQ - dostarczone na nabrzeże / port przeznaczenia z wyładunkiem/.
DDU - dostarczone - oznaczone miejsce w kraju importu - cło nie opłacone.
DDP - dostarczone - oznaczone miejsce w kraju importu - cło opłacone.
11.Negocjacje co to są, co należy zrobić przed ich rozpoczęciem.
Negocjacje stanowią proces dochodzenia do konsensusu między stronami. W transakcjach międzynarodowych aspekt negocjacyjny jest ważny ze względu na jego skutki ekonomiczne. Głównym przedmiotem negocjacji o charakterze handlowym w międzynarodowym obrocie gospodarczym, jest cena kontraktu decydująca o efektywności finansowej transakcji jako całości.
Negocjacje określone są jako „ sztuka dochodzenia do porozumienia , a każdy z partnerów jest zainteresowany osiągnięciem kompromisu”.
Negocjacje stanowią proces . w którym od początkowo odmiennych poglądów dochodzi się do kompromisu w wyniku wzajemnych ustępstw.
Dla negocjatorów , partnerów w negocjacjach ważna jest znajomość zarówno samego przedmiotu negocjacji jak i ich podmiotu ( wartości, normy i zwyczaje panujące w kraju potencjalnego kontrahenta.
Przed rozpoczęciem właściwych negocjacji strony powinny:
Określić cel negocjacji,
Ustalić pozycję negocjacyjną,
Dokonać analizy sytuacji konkurencji,
Poznać kraje negocjacji i partnera negocjacyjnego,
Zaplanować negocjacje / czas, miejsce, uczestnicy/
Dokonać doboru taktyk negocjacyjnych.
Taktyki negocjacyjne;
Drzwiami w twarz - na początku negocjacji przedstawienie wygórowanych żądań,
Stopa w drzwi - przedstawienie bardzo niskich oczekiwań aby na dalszych etapach negocjacji dochodzić do większych ustępstw.
Rosyjski front - przedstawienie dwóch niekorzystnych opcji w celu wyboru bardziej zadowalającej,
Skubanie - stosowane po zakończeniu negocjacji po uzyskaniu kluczowych klauzul kontraktowych w celu uzyskania dodatkowych ustępstw,
Taktyka czynów dokonanych - polega na sporządzeniu i podpisaniu kontraktu , który nieco różni się od ustaleń negocjacyjnych / nie etyczny rodzaj taktyki negocjacyjnej/.
Taktyka niepełnego nie pełnomocnictwa - to obrona przed niekorzystną ofertą partnera negocjacyjnego; oznacza że nie można podjąć decyzji w określonej sprawie ze względu na przekroczenie kompetencji.
Dobry i zły policjant - stosowana gdy po stronie jednego partnera negocjacyjnych jest dwóch negocjatorów. Jeden przyjmuje postawę nieustępliwą / zły policjant/ nie akceptowana przez drugą stronę, natomiast drugi negocjator / dobry policjant/ w czasie nieobecności twardego negocjatora osiąga kompromis przez nieco łagodniejsza postawę niż jego kolega.
Taktyka wilka w owczej skórze „ metoda porucznika Kolombo:” - stosowana w przypadku jednego negocjatora , który gra rolę nieudacznika powodując mniejszą czujność partnerów negocjacyjnych.
Taktyka pustego portfela - negocjator pokazuje duże zainteresowanie współpracą ale wskazuje na chwilowe problemy finansowe firmy aby zyskać satysfakcjonujące warunki kontraktu zwłaszcza dotyczące ceny kontraktowej.
Spotkajmy się w połowie drogi - jeżeli jedna ze stron oczekuje np. jeden proponuje 2.000 , drugi 1.000 to taktyka ta pozwala na ustalenie ceny 1.500 / to rodzaj prymitywnej taktyki negocjacyjnej/.
Śmieszne pieniądze - polegają na dzieleniu ceny na mniejsze kwoty np. poprzez przeliczenie na koszt dzienny.
Sprzedaj tanio zdobądź reputację - stosowana wobec firm działających od niedawna na rynku ; negocjator stosujący ten rodzaj taktyki występuje w roli oświadczonego partnera, który daje szanse nowemu podmiotowi na kontrakt okazując zaufanie ; oczekuje się wówczas atrakcyjnych warunków konkurencyjnych.
Zasada konkurencji - polega na testowaniu granic ustępstw partnera negocjującego. Negocjator informuje o cenie ostatecznej metoda stopniową np. szkła 1 zł, oprawki 2 zł., za model podstawowy 3 zł. Całość 10 zł.
12. kryteria kontraktów typów .
Kontrakt jest podstawową formą zawierania transakcji w obrocie międzynarodowym. Umowa zawarta pomiędzy dwoma kontrahentami zagranicznymi.
Umowa - zawarta pomiędzy tymi samymi narodowościami / polska z polska/.
Kryteria kontraktu;
Dokumentacja
Kontrakt jedno dokumentowy - umowa sporządzona w formie 1 aktu prawnego zawierającego wszystkie warunki wzajemnych świadczeń. Sporządzana przynajmniej w 2 egzemplarzach które podpisują obaj kontrahenci. Kontrakty te najczęściej są zawierane gdy kontrahenci prowadzą bezpośrednie negocjacje, podczas których ustalają poszczególne warunki umowy.
Kontrakt wielo dokumentowy - kontrakt taki składa się zasadniczo z; oferty, zamówienia, i potwierdzenia zamówienia.
Po otrzymaniu oferty prowadzone są negocjacje w wyniku których w zamówieniu zostają sprecyzowane warunki przejmującego ofertę.
Oferujący potwierdza treść tzw. Kontroferty co oznacza zawarcie kontraktu.
Sposób kontaktu stron kontraktu.
Kontrakty swobodne - zawierane w wyniku różnego rodzaju kontraktów zainicjowanych przez jedna ze stron.
Ogłoszenia reklamowe
Nie wysłanej oferty
Wizyty akwizytora.
Kontrakty sformalizowane - rodzaj umowy która zawiera się na rynkach formalnych ; giełdach lub aukcjach w związku z rozpisaniem przetargu.
Termin dostawy.
Kontrakty długoterminowe - obejmują dostawę kompletnych obiektów przemysłowych, środków transportu lub ciężkiego sprzętu inwestycyjnego, gdy kontrakt przewiduje dostawę w okresie od roku do kilku lat,
krótkoterminowe - realizacja takiego kontraktu realizowana jest nie dłużej niż rok, w ramach kontraktów krótkoterminowych wyróżniamy kontrakty: z natychmiastową dostawą, na przybycie gdy towar znajduje się w drodze, na załadowanie gdy towar znajduje się w magazynach, na dostarczenie gdy towary znajdują się jeszcze w produkcji lub są jeszcze nie pozyskane (zboże, kopaliny).
Forma zapłaty:
wolno dewizowe, gotówkowe, kredytowe, wiązane, barterowe
Określenie formy kontraktu :
kontrakty zawarte w formie opisu
na podstawie oględzin, typu, marki, próbki, wzoru, standardu
13. Wahanie kursu walutowego. Waluty kontraktu. Na co może wpłynąć.
Wahania kursu walutowego - Waluty kontraktu mogą istotnie wpłynąć na opłacalność realizacji kontraktu czy transakcji jako całości.
14. Dokumenty w transakcjach handlu zagranicznego. Wymienić i wiedzieć , który co oznacza.
W obrocie międzynarodowym stosowane są następujące rodzaje dokumentów:
dokumenty finansowe ( czek, weksel, zlecenie otwarcia akredytywy, zlecenie zapłaty w formie inkasa dokumentowego)
dokumenty handlowe (faktura proforma, faktura handlowa, faktura konsularna, faktura prowizoryczna)
dokumenty ubezpieczeniowe (polisa ubezpieczeniowa, certyfikat ubezpieczeniowy)
dokumenty transportowe (inaczej: listy przewozowe) :
Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy,
Międzynarodowy Samochodowy List Przewozowy,
Międzynarodowy List Lotniczy,
Konosament Morski.
Dokumenty podstawowe :
faktura handlowa - jest rachunkiem wystawionym przez sprzedawcę towaru lub wykonawcę usługi. Faktura handlowa określa przedmiot transakcji jego cenę i ilość oraz opakowanie. W zależności od przedmiotu transakcji formę rozliczenia transakcji oraz sposobu realizacji dostawy przedmiotu transakcji stosowane są również:
faktura proforma - wystawiana przed zawarciem transakcji sprzedaży, często wykorzystywana dla potwierdzenia wartości przyszłej transakcji.
faktura prowizoryczna - stosowana w przypadku dostaw przedmiotu dostawy partiami.
faktura ostateczna - stosowana w przypadku całkowitego rozliczenia transakcji.
faktura konsularna - ma stanowić potwierdzenie wartości rynkowej przedmiotu transakcji, cena fakturowa towaru jest potwierdzana zagranicą przez placówkę dyplomatyczną
15.listy przewozowe, znać skróty .
transport samochodowy - CMR
Transport kolejowy;
CIM / francuski skrót/, - przewóz Europa, Azja, Afryka Północna
SMGS /rosyjski skrót/. - przewóz do byłego ZSRR.
Transport lotniczy - AWB
Transport morski - konosament.
16.Faktura pro-forma. Co to jest, kiedy się wystawia i czy się wystawia.
faktura proforma - wystawiana przed zawarciem transakcji sprzedaży, często wykorzystywana dla potwierdzenia wartości przyszłej transakcji.
17.list lotniczy przewozowy - wszystko na jego temat.
AWB - ( Lotniczy List Przewozowy) - w jego treści określa się nadawcę, odbiorcę oraz przewoźnika ładunku. Zawiera on również szczegółowe informacje dotyczące przewożonego ładunku. AWB stanowi potwierdzeni przyjęcia towaru do przewozu.
18.list przewozowy kolejowy - wszystko na jego temat.
przewóz towarów w transporcie kolejowym - przewóz towarów w transporcie kolejowym odbywa się na podstawie Kolejowych Międzynarodowych Listów Przewozowych.
CIM - (franc. Przewóz do krajów Europy, Azji, Afryki Północnej)
SMGS - (ros. Przewóz do Państw byłego ZSRR)
19.nieuwarunkowana forma płatności w operacjach międzynarodowych. Co to jest polecenie zapłaty, /czek, weksel/.
Nieuwarunkowane formy płatności:
polecenie zapłaty; jest to otrzymanie z banku zagranicznego zlecenie wypłacenia lub skierowania do banku zagranicznego wypłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz wskazanego beneficjenta (odbiorcy).
czek; to dokument określający bezwarunkowe polecenie wypłaty określonej w czeku sumy pieniędzy przez bank z rachunku wystawcy czeku,
weksel; jest jednym z podstawowych dokumentów finansowych wykorzystywany w płatnościach międzynarodowych, weksel własny jest to dokument potwierdzający zobowiązanie jego wystawcy (osoba, której podpis widnieje w prawym dolnym rogu weksla) , do zapłaty określonej w treści weksla osobie w określonym czasie, osoba podpisana na wekslu, wystawca weksla jest jednocześnie płatnikiem sumy określonej w treści weksla. Weksel służy również do przenoszenia wierzytelności między osobami, które mają wobec siebie zobowiązania finansowe (tzw. Indos weksla).
20.uwarunkowana forma płatności.
Inkaso dokumentowe - w rozliczeniach międzynarodowych wykorzystuje się uwarunkowane formy płatności są tzw. Płatności Dokumentowe. Wybór w kontrakcie jako sposobu rozliczenia transakcji uwarunkowanych form płatności polega na zapłacie za towar będący przedmiotem obrotu na podstawie dokumentów reprezentujących towar. Płatności za dokumenty dokonywane są za pomocą banków najczęściej operacje rozliczeniowe wymagają zaangażowania dwóch banków (po jednym dla każdej ze stron transakcji) dokumenty, które są podstawą do rozliczenia w formie inkaso dokumentowego oraz akredytywy dokumentowej to:
dokumenty handlowe ( faktura handlowa, konsularna, aprowizacyjna)
dokumenty ubezpieczeniowe (polisa, certyfikat ubezpieczeniowy)
dokumenty finansowe ( czek, weksel)
dokumenty przewozowe (konosament, listy przewozowe)
dokumenty dodatkowe inaczej pomocnicze (świadectwa, certyfikaty, zaświadczenia)
Inkaso dokumentowe: jest jedną z uwarunkowanych form płatności za towar, jest szeroko stosowaną formą rozliczeń w obrotach zagranicznych i usługą świadczoną przez banki. Ustalenie w kontrakcie inkasa dokumentowego jako sposobu zapłaty za towar oznacza, że importer zobowiązuje się do zapłaty należności za towar wysłany przez eksportera w zamian za dokumenty reprezentujące tern towar.
Inkaso dokumentowe jest operacją bankową wynikającą z umowy między importerem, zleceniodawcą inkasa i bankiem polegającą na wydaniu importerowi (płatnikowi) dokumentów reprezentujących towar w zamian za zapłatę lub spełnienie przez niego innych warunków. Bank postępuje zgodnie z instrukcjami przekazującymi mu przez eksportera w zleceniu inkasowym. Inkaso dokumentowe skutecznie może zabezpieczyć interesy importera. Importer samodzielnie podejmuje ostateczną decyzje o zapłacie na podstawie dokumentów reprezentujących towar może to np. w przypadku trudności z płynnością importera stanowić o próbach odmowy akceptacji dokumentu na rzecz opóźniania dokonania płatności na rzecz eksportera.
akredytywa dokumentowa; stanowi samodzielne pisemne zobowiązanie banku importera wobec eksportera do zapłaty określonej kwoty za dokumenty złożone w ramach akredytywy, ściśle zgodne z jej warunkami w czasie trybie i na zasadach w niej określonych. Bank otwierający akredytywę dokumentową ponosi odpowiedzialność za należyte dokonanie wybranej formy płatność na rzecz eksportera. Zobowiązany do zapłaty jest bank i to on podejmuje decyzje o zapłacie za towar eksporterowi a nie importer. W praktyce handlu międzynarodowego zastosowanie akredytywy dokumentowej jako formy płatności ogranicza się do przypadku braku zaufanie eksportera do importera jako płatnika.
Akredytywa dokumentowa angażuje więcej pracy i środków płatności zalecana jest w przypadku znacznego ryzyka finansowego dla eksportera.
21.uwarunkowana forma płatności podmioty.
inkaso dokumentowe; w formie rozliczenia występują minimum cztery podmioty (eksporter, bank eksportera, importer, bank importera)
*eksporter - podawca inkasa, przygotowuje dokumenty przekłada je w swoim banku wraz z odpowiednim zleceniem inkasowym
* bank eksportera - to bank, któremu zleceniodawca inkasa powierza dokumenty , bank ten kieruje dokumenty zgodnie z zleceniem podawcy do banku płatnika.
* bank inkasujący - dokonuje prezentacji dokumentów zgodnie z zleceniem inkasowym
*importer (płatnik) - osoba fizyczna lub prawna, której prezentowane są w roli inkasa dokumenty do zapłaty lub akceptu zgodnie ze zleceniem inkasowym.
Uczestnikami akredytywy są:
* zleceniodawca akredytywy; importer, nabywca
* bank otwierający akredytywę; bank importera
* bank pośredniczący; negocjujący potwierdzający bank eksportera lub bank korespondent banku otwierającego akredytywę;
* beneficjent akredytywy; eksporter, sprzedawca.
22.Świadectwo antydumpingowe, a świadectwo celne. Różnice.
Świadectwo Antydumpingowe |
Dokument zawierający stwierdzenie, że wartość fakturowa towaru pokrywa się z rzeczywistą wartością rynkową tego towaru |
DEFINICJE.
1. Handel zagraniczny obejmuje wymianę dóbr materialnych i niematerialnych pomiędzy krajem i zagranicą.
Handel zagraniczny jest podstawą do realizacji transakcji międzynarodowych i stał się główną przyczyną rozwoju usług w zakresie pośrednictwa w transakcjach międzynarodowych
2. Import
Import obejmuje transakcje kupna dóbr i usług które zostały wytworzone przez zagraniczne czynniki. Import stanowi odpływ środków krajowych ( z kraju) zagranice
3. Handel tranzytowy
Handel tranzytowy to obrót towarowy w ramach kupna - sprzedaży dokonywany przez podmiot zlokalizowany w innym niż kraj eksportu lub importu.
Transakcja o charakterze międzynarodowym w zależności - zależy inny proces trudności niż w przypadku krajowym, to spowodowało iż na przełomie lat wykształciły się nowe usługi na rynku w zakresie pośrednictwa w transakcjach międzynarodowych.
4. wpisać słowo ,,pośrednik”
5.spedytorzy
6. Transakcja handlu zagranicznego
jest rozumiana jako wzajemne powiązanie umów krajowych i zagranicznych, których celem jest realizacja kontraktu (transakcja handlu zagranicznego to zestaw umów i czynności służących realizacji kontraktu).
7. Uzans handlowy-
to zwyczaj handlowy który został zarejestrowany i ogłoszony przez określoną organizację międzynarodową np.: międzynarodową izbę handlową w Paryżu.
8. Incoterms -
stanowią o podziale obowiązków wyłącznie o podziale kupujących i sprzedających. To typowe najczęściej stosowane w praktyce kombinacje szczegółów zobowiązań umownych sprzedającego i kupującego w ramach umowy kupna sprzedaży, przywierające formę pewnych skróconych określeń.
9.negocjacje
stanowią proces dochodzenia do konsensusu między stronami, negocjacje to proces. W transporcie międzynarodowym, aspekt negocjacyjny jest ważny ze względu na jego skutki ekonomiczne. Główne celem … które występują w międzynarodowym obrocie gospodarczym jest cena kontraktów, decydująco o efektywności finansowej transakcji jako całości. Negocjacje określane są jako „sztuka dochodzenia do porozumienia a każdy z partnerów jest zainteresowany osiągnięciem kompromisu.”
10.Kontrakt
to umowa dotycząca sprzedaży towaru lub wykonania usługi, zawarta pomiędzy kontrahentami mającymi siedzibę za granicą. Kontrakt jest wyrazem kompromisu wypracowanego przez strony, a solidność zapisów kontraktowych wpływa na zmniejszenie lub brak ewentualnych nie porozumień w trakcie realizacji transakcji. Podstawową formą zawierania transakcji w obrocie międzynarodowym jest kontrakt. Stronami kontraktu mogą być osoby fizyczne i prawne najczęściej określane są jako eksporterzy (sprzedawcy, dostawcy, wykonawcy dotyczący usług) oraz importerzy (kupujący, zamawiający usługi). Zawarcie kontraktu wiąże się z zaciągnięcie określonych zobowiązań oraz nabyciem praw przez strony kontraktu po spełnieniu określonych klauzurami zobowiązań kontraktu.
11.Klauzura kontraktowe
to warunki zawarte w treści kontraktu, precyzujące między innymi przedmiot umowy kontraktu, warunki dostawy, termin oraz formę zapłaty. Wyróżnia się klauzurę podstawową oraz uzupełniające.
12. Klauzura licencyjna
to warunek uzyskania zgody na przywóz lub wywóz towaru, jeżeli w kraju jednej ze stron kontaktu stosuje się kontrole obrotów za granicą, dokumentem tym jest licencja importowa lub eksportowa.
13.konosament
to podstawowy dokument przewozowy stosowany w transporcie morski, który stanowi potwierdzenie przyjęcia towaru lub ładunku do przewozu. Konosament stanowi zobowiązanie przewoźnika do wydania ładunku określonemu w treści konosamentu odbiorcy w porcie przeznaczenia po opłaceniu frachtu. W praktyce międzynarodowej wyróżnia się konosament czysty oraz za klauzulowany ( zawiera uwagi dotyczące składu ładunku lub jego opakowania).