Wielkie kino w małym formacie
Czy nie żal ci oryginalnych płyt DVD, które kupiłeś za długo odkładane zaskórniaki? Dysponując komputerem, możesz utworzyć kopie na tanich krążkach CD-R i oglądać je nawet na stacjonarnym odtwarzaczu. Szczegółową instrukcję znajdziesz w poniższym materiale.
|
Tworzenie zapasowych kopii filmów z płyt DVD stało się niemal dziecinnie proste. Zasadniczo są trzy opcje. Wprawdzie możesz skopiować film na pustą płytę DVD (patrz artykuł "Filmowe potyczki"), jednak wymaga to kosztownej nagrywarki DVD i dość drogich nośników. Jeśli nie dysponujesz takim sprzętem, możesz konwertować filmy na format MPEG 4, MPEG 2 lub MPEG 1. W pierwszym przypadku otrzymasz w wyniku plik AVI, a w drugim i trzecim płytę (S)VCD. Zbiory AVI okazują się dość poręczne w przechowywaniu i archiwizacji, jednak można je odtwarzać tylko za pomocą komputera. Formaty VCD i SVCD są zaprojektowane z myślą o nagrywaniu filmów na nośniki CD-R(W). Oferują znacznie większe możliwości niż pliki AVI, a ponadto filmy zapisane w tych formatach można oglądać za pomocą prawie każdego stacjonarnego odtwarzacza DVD - musi obsługiwać płyty CD-R, a także format VCD i/lub SVCD. Poniższy materiał pokaże ci, jak utworzyć płytę (S)VCD z materiału filmowego zapisanego na płycie DVD lub w pliku AVI.
1. Wymagania
Zastosowania wideo mają spore wymagania. Do konwersji filmów potrzebny jest wydajny procesor (co najmniej Pentium III taktowany z częstotliwością 1 GHz, jednak zaleca się użycie układu klasy Pentium 4 lub Athlon XP o częstotliwości ponad 2 GHz), 256 MB pamięci RAM, a także dużo wolnego miejsca na twardym dysku. Filmy DVD zajmują po kilka gigabajtów (przeciętnie od 4 do 7). Tyle samo trzeba wygospodarować na pliki tymczasowe i skonwertowany film. Najlepiej przeznaczyć na konwersję całą partycję, jeśli to możliwe - o pojemności 20 GB.
Do skopiowania gotowego materiału na krążki CD-R wystarczy zwyczajna nagrywarka CD-R(W). Oprócz tego nie obejdziesz się bez właściwego oprogramowania. Skopiowanie zawartości płyty DVD na twardy dysk i większość pozostałych czynności przejmie bezpłatne narzędzie DVD2SVCD. Do skompresowania filmu jest potrzebny program kodujący. DVD2SVCD obsługuje trzy kodery: komercyjny Cinema Craft Encoder, bezpłatny TMPGEnc (również sharewareŐową wersję TMPGEnc Plus), a także Canopus ProCoder. Poniższe opisy dotyczą programu TMPGEnc, lecz pozostałe kodery konfiguruje się podobnie. Do zapisania gotowego filmu na płycie potrzeba programu nagrywającego, który obsługuje obrazy CUE. Spośród popularnych programów nadają się do tego m.in. Nero Burning ROM, DiscJuggler i CloneCD.
Bardzo przydatny, choć niekoniecznie wymagany jest bezpłatny emulator napędów Daemon Tools. A jeśli chcesz oglądać filmy z płyt (S)VCD za pomocą komputera, nie obejdziesz się bez softwareŐowego odtwarzacza, takiego jak Power DVD XP 4.0 czy WinDVD.
2. Przygotowania
|
Zainstaluj program DVD2SVCD. Rozpakuj w tym celu archiwum D2S113B2.ZIP do dowolnego katalogu i uruchom plik D2S113B2.EXE. Następnie zainstaluj koder (w naszym przykładzie: TMPGEnc) - najlepiej w podkatalogu programu DVD2SVCD (np. C:\PROGRAM FILES\DVD2SVCD\TMPGENC). Uruchamiając program DVD2SVCD po raz pierwszy, należy wykonać kilka czynności konfiguracyjnych. Zauważ, że jest to zbiór wielu pojedynczych narzędzi scalonych przez jednolity interfejs. Gdy użytkownik dokona wszystkich ustawień, program przywołuje kolejno poszczególne programy w trybie wsadowym, przekazując każdemu z nich listę parametrów i pliki wynikowe utworzone na poprzednim etapie.
Najpierw wybierz katalog roboczy programu. Posłuży do gromadzenia plików tymczasowych tworzonych na kolejnych etapach konwertowania. Ponadto zostaną w nim zapisane gotowe obrazy płyt (S)VCD. Wskaż kartę Misc., kliknij przycisk Default output folder i polecenie Set default output folder. Następnie wybierz żądaną ścieżkę lub wpisz nazwę katalogu, np. D:\SVCD. Nie powinna zawierać polskich liter, znaków specjalnych ani interpunkcyjnych, ponieważ nie zostałyby zaakceptowane przez niektóre narzędzia (m.in. bbMPEG i VCDXbuild). Jeśli katalogu docelowego nie ma, aplikacja zapyta, czy go utworzyć. Pamiętaj, że w partycji docelowej musi być wystarczająca ilość wolnego miejsca (najlepiej ok. 15 do 20 GB). Aby uzyskać dostęp do wszystkich opcji programu, wybierz opcję Advanced w polu listy DVD2SVCD level.
W dalszej kolejności musisz poinformować program konwertujący, gdzie znajduje się zainstalowany uprzednio koder. Kliknij w tym celu kartę Encoder i zaznacz opcję, która odpowiada nazwie kodera (w naszym przykładzie jest to opcja TMPGEnc). Potem kliknij ikonę folderu w polu listy TMPGEnc x.xx i wskaż katalog, w którym zainstalowałeś koder (domyślnie: C:\PROGRAM FILES\PEGASYS INC\TMPGENC 2.5\). Na tym zakończysz podstawowe czynności konfiguracyjne. Dotychczasowe ustawienia możesz zachować w kolejnych sesjach. Pozostałe mogą się zmieniać w zależności od konwertowanego filmu i żądanych parametrów wyjściowych.
{{dalej:pcwk}}3. Formaty
|
Kliknij kartę Misc. Jeśli film, który chcesz skonwertować, znajduje się na krążku DVD, upewnij się, czy w rubryce Input file type jest zaznaczona opcja DVD. Alternatywnie możesz utworzyć krążek (S)VCD z filmu w postaci pliku AVI. Dzięki temu będziesz mógł cieszyć się filmem na ekranie telewizora. Zaznacz w tym celu opcję AVI.
Teraz musisz wybrać format wyjściowy, czyli ten, w którym zostanie zakodowany materiał filmowy. Dostępne są dwie możliwości: Video CD (VCD) i Super Video CD (SVCD). Pierwszy jest obsługiwany przez więcej stacjonarnych odtwarzaczy DVD, lecz oferuje gorszą jakość obrazu i znacznie mniej możliwości. Wymusza stały strumień wizji na poziomie 1150 Kb/s i fonii na poziomie 224 Kb/s. Wizja jest kodowana w standardzie MPEG 1 z rozdzielczością 352 x 288 pikseli. Format VCD dopuszcza tylko jedną ścieżkę dźwiękową stereo i nie obsługuje włączalnych napisów (możliwe są tylko napisy stałe). Za to pozwala zmieścić cały film na jednej płycie CD.
Bardziej zaawansowany standard Super Video CD, zaprezentowany po raz pierwszy w lipcu 2000 roku, został zaprojektowany przez firmy Philips, Sony, Matsushita i JVC. Opiera się na kompresji MPEG 2. Zmienny strumień wizji (od 1150 do 2600 Kb/s) zapewnia bardzo dobrą jakość obrazu - jest porównywalna z jakością SVHS. SVCD dopuszcza dwie ścieżki dźwiękowe stereo (lub cztery mono) kodowane od 32 do 384 Kb/s każda. Dzięki temu można wyposażyć płytę w kilka ścieżek językowych, np. oryginalną i z polskim lektorem lub z komentarzami reżysera (zależnie od tego, jakie są dostępne na płycie DVD). Przełączanie między ścieżkami jest możliwe w dowolnym momencie projekcji filmu. Na dodatek możliwe jest zintegrowanie na płycie do czterech ścieżek z napisami. Format Super Video CD oferuje nawet dźwięk przestrzenny (MPEG2 5+1 extension). W standardzie PAL rozdzielczość obrazu wynosi 480 x 576 pikseli przy częstotliwości 25 fps (klatek na sekundę). Zależnie od długości filmu zajmie dwie lub trzy płyty CD - to cena, jaką trzeba zapłacić za wyborną jakość obrazu. Przejrzyste zestawienie poszczególnych parametrów obu standardów kompresji zamieszczamy w tabeli "VCD kontra SVCD - porównanie formatów".
|
Jeśli twój stacjonarny odtwarzacz DVD obsługuje formaty SVCD i CD-R (sprawdź w instrukcji obsługi) lub i tak zamierzasz oglądać filmy za pośrednictwem komputera, zdecyduj się na Super Video CD. Wskaż w tym celu kartę Misc. i zaznacz opcję MPEG-2 w rubryce Output file type. Jeżeli nie zależy ci na jakości obrazu, lecz na możliwie szybkim skonwertowaniu filmu, wybierz Video CD - wystarczy zaznaczyć opcję MPEG-1. Większość produkowanych obecnie odtwarzaczy stacjonarnych odczytuje nośniki CD-R, a ponadto obsługuje formaty VCD i SVCD. Szczególnie ten ostatni zyskuje coraz większą popularność - także u producentów. Dalsze wskazówki dotyczą przede wszystkim formatu SVCD, jednak w wypadku VCD sposób postępowania jest bardzo podobny.
4. Materiał źródłowy
Włóż płytę DVD do napędu i wskaż kartę Conversion. Gdy klikniesz ikonę krążka CD po prawej stronie pola IFO file, program automatycznie wczyta główny plik filmu, dokonując krótkiej analizy (jeśli wybrałeś uprzednio konwertowanie pliku AVI, zamiast ikony płyty kliknij ikonę foldera i wskaż żądany plik). Jeśli podczas wykonywania tej czynności wystąpi błąd, zasygnalizuje, że w komputerze nie ma zainstalowanego sterownika ASPI (Advanced SCSI Programmers Interface). Aby rozwiązać problem, wystarczy uruchomić softwareŐowy odtwarzacz DVD i na chwilę zainicjować odtwarzanie filmu. W ten sposób system uzyska dostęp do zawartości na płycie DVD. Jeśli nie masz software'owego odtwarzacza, pobierz sterowniki ASPI z witryny http://www.dvd2svcd.org/ . W Windows 98/Me/NT jest potrzebny plik FORCEASPI17.ZIP. Po rozpakowaniu archiwum do dowolnego katalogu, przywołaj plik INSTASPI.BAT. Jeśli masz Windows 2000 lub XP, nie obejdziesz się bez pliku XP-ASPI.ZIP. Gdy rozpakujesz archiwum, przywołaj plik wsadowy ASPI.BAT. Po zainstalowaniu sterownika trzeba zrestartować system. DVD2SVCD potwierdzi prawidłowe odczytanie informacji o filmie, wyświetlając łączny czas projekcji w polu Movie length. Gdy klikniesz ikonę trójkąta obok tego pola, możesz wybrać rozdziały, które zostaną poddane konwersji. Przyda ci się to, gdy zechcesz zrobić próbkę filmu - na przykład aby sprawdzić ustawienia jakości lub na szybko zapoznać się z działaniem programu DVD2SVCD.
Aby skonwertować cały film, nie trzeba dokonywać zmian, bo domyślnie są zaznaczane wszystkie rozdziały. Program powinien prawidłowo wykryć oryginalny współczynnik kształtu obrazu, czyli stosunek długości do szerokości ekranu. Wyświetli go w polu Aspect ratio. Przeważnie nie trzeba zamieniać tego ustawienia ani opcji w polu Deinterlacing.
{{dalej:pcwk}}5. Dźwięk
W dolnej części karty Conversion pojawią się ścieżki dźwiękowe dostępne na płycie DVD. Wersja językowa każdej z nich jest wyszczególniona w kolumnie Language. Kliknij kartę Audio, aby ustawić żądaną jakość dźwięku. Wybierz w polu Audio 1 Priority 1 ścieżkę dźwiękową, która ma być skopiowana jako główna wersja językowa na płytę SVCD (np. Polish). Jeśli chciałbyś wyposażyć płytę w dodatkową wersję językową, zaznacz pole wyboru Audio 2 Priority 1. Następnie zaznacz język w polu po prawej stronie.
W dalszej kolejności trzeba ustawić jakość kodowania sygnału dźwiękowego. Wybierz żądaną szerokość strumienia w polu Audio 1 Bitrate. Jeśli kopiujesz na płytę dwie ścieżki językowe, analogicznie postąp w polu Audio 2 Bitrate. W wypadku formatu VCD (na karcie Misc. zaznaczona opcja MPEG-1) musisz ustawić 224 Kb/s. Kopiując do formatu SVCD (na karcie Misc. zaznaczona opcja MPEG-2), możesz wybierać z przedziału od 32 do 384 Kb/s. Zwiększając szerokość strumienia, polepszysz jakość dźwięku, lecz jednocześnie ograniczysz miejsce na sygnał wideo (łączna szerokość strumienia nie może przekroczyć 2756 Kb/s). W praktyce optymalny okazuje się strumień 192 Kb/s. Zauważ, że dane dźwięku zostaną skompresowane w standardzie MPEG 1 layer 2 (plik wynikowy będzie miał rozszerzenie MP2), który przy takim samym stopniu kompresji nie oferuje równie dobrej jakości, jak popularny format MP3. Zatem gdy obierzesz niższą wartość, w scenach ze złożonym dźwiękiem mogą dawać się we znaki niedoskonałości kodowania. Jeśli zależy ci na maksymalnej jakości dźwięku, możesz wyłączyć redukowanie częstotliwości próbkowania. Zaoszczędzisz w ten sposób około godziny czasu, lecz gotowa płyta nie będzie odpowiadała standardowi SVCD. W rezultacie mogą występować problemy z obejrzeniem jej zawartości w stacjonarnym odtwarzaczu DVD. Dlatego zaleca się pozostawić zaznaczenie w polu wyboru Audio 1 downsample 48 -> 44.1 (w razie potrzeby także pole Audio 2 downsample 48 -> 44.1). Na koniec upewnij się, czy w polu listy Output mode jest zaznaczona opcja Stereo.
{{dalej:pcwk}}6. Przeskalowanie
Obraz w standardzie DVD ma rozdzielczość 720 x 576 pikseli, w standardzie (S)VCD zaś znacznie mniejszą (VCD: 352 x 288, SVCD: 480 x 576). Z tego względu każda klatka filmu musi zostać przeskalowana, zanim film będzie poddany kompresji. Na karcie Frameserver dokonuje się ustawień skalowania. Najpierw wybierz format docelowy w polu listy Resize to. Jeśli zaznaczyłeś opcję MPEG-1 na karcie Misc., wskaż opcję VCD (352 x 240/288). W przeciwnym razie musisz wybrać opcję SVCD (480 x 480/576). Liczba przed ukośnikiem odnosi się do wierszy obrazu w amerykańskim standardzie NTSC, natomiast wierszy w europejskim standardzie PAL dotyczy ostatnia liczba.
Teraz wybierz metodę przeskalowywania. Ustala się ją w polu Avisynth setup. Metody SimpleResize i BilinearResize są szybsze od BicubicResize, bo opierają się na interpolacji liniowej. Za to dają nieco rozmazany obraz. Aby uzyskać wystarczającą ostrość, lepiej użyć metody BicubicResize kosztem czasu konwertowania.
7. Metoda kodowania
Ustawień dotyczących jakości obrazu dokonuje się na kartach Encoder i Bitrate. Poniższe wskazówki dotyczą kodera TMPGEnc, jednak w przypadku pozostałych należy postępować podobnie. Najpierw ustaw metodę kodowania wizji. Wybiera się ją w polu Rate Control Mode na karcie Encoder. Jeśli zdecydowałeś się na format VCD (wskazałeś opcję MPEG-1 na karcie Misc.), musisz zaznaczyć Constant bitrate (CBR). Standard VCD dopuszcza tylko stały strumień wideo na poziomie 1150 Kb/s. Kliknij kartę Bitrate i wpisz 1150 we wszystkie pola ostatniego wiersza - Max., Min., Min. avg. i Max. avg.
W przypadku formatu SVCD możesz znacznie poprawić jakość materiału wyjściowego, włączając zmienny strumień wideo. Godne polecenia jest kodowanie dwuprzebiegowe, które uaktywnia się opcją 2pass variable bitrate (VBR) (na karcie Encoder). W pierwszym przebiegu koder TMPGEnc ustala liczne parametry poszczególnych klatek filmu, w drugim zaś wykonuje kodowanie, wykorzystując ustalone uprzednio informacje. Doskonała jakość obrazu jest okupiona niemal dwukrotnie dłuższym czasem kodowania (może trwać nawet kilkanaście godzin!). Prawie porównywalne wyniki uzyskasz, wybierając opcję Constant quality (CQ). Kodowanie tą metodą odbywa się w jednym przebiegu i pochłania znacznie mniej czasu.
Jeśli zależy ci na jakości, zwiększ czułość wykrywacza ruchu. Gdy, mechanizm ten znajdzie sceny obfitujące w akcję, automatycznie zwiększa szerokość strumienia wideo, aby zapobiec spadkowi jakości w tych ujęciach. Przywołaj kartę Encoder i ustaw opcję Highest quality (very slow) na karcie Encoder.
W wypadku kodera Cinema Craft Encoder zaleca się zaznaczyć opcję Multipass VBR. W ten sposób włączysz kodowanie wieloprzebiegowe ze zmiennym strumieniem wideo. W polu Number of passes warto pozostawić wartość domyślną 4. Wyższe wartości nie powodują lepszej jakości obrazu.
8. Strumień wideo
Dalszych ustawień dokonuje się na karcie Bitrate. Oblicz maksymalną szerokość strumienia wideo. Specyfikacja SVCD przewiduje, że odtwarzacz zgodny z tym standardem musi odczytywać płyty z prędkością 2x. Zatem łączny dopuszczalny strumień (składający się ze strumienia audio, wideo, napisów i danych nagłówkowych) nie może przekroczyć 2788,8 Kb/s. W przeciwnym razie mogą występować problemy podczas projekcji filmu w stacjonarnym odtwarzaczu DVD. Aby ustalić maksymalny strumień, trzeba odjąć od łącznego strumienia (2788,8 Kb/s) stałą wartość danych nagłówkowych (w formacie SVCD wynosi 70,8 Kb/s), strumienie audio i napisów. Stosowny wzór ma postać:
strumień maksymalny = strumień łączny - dane nagłówkowe - strumień audio 1 - strumień audio 2 - (10 * liczba strumieni napisów)
Szerokość strumieni dźwiękowych zdefiniowałeś na karcie Audio (pola Audio 1 Bitrate, ...). Strumienie napisów oblicza się dość mozolnie - trzeba m.in. zliczyć wszystkie obrazki BMP z napisami. Z tego względu można pominąć tę czynność, przyjmując 10 Kb/s za szerokość każdego strumienia napisów. Zakładając, że chcesz zakodować film z dwiema ścieżkami dźwiękowymi po 192 Kb/s i jedną ścieżką napisów, musisz wykonać następujące obliczenie:
strumień maks. = 2718 Kb/s - 384 Kb/s - 10 Kb/s = 2324 Kb/s
W ten sposób ustalisz orientacyjny maksymalny strumień wideo, który wpisuje się w pole Max. Jest to maksymalna ilość danych przeznaczona do zakodowania jednosekundowego fragmentu filmu. Jeśli chcesz być pewny, że twój stacjonarny odtwarzacz poradzi sobie ze spreparowaną w ten sposób płytą, możesz zaokrąglić w dół obliczoną wartość (w naszym przykładzie - do 2300 Kb/s). Poeksperymentuj. Najpierw obieraj niższe wartości i zwiększaj je stopniowo, aby ustalić możliwości swojego odtwarzacza. Program DVD2SVCD domyślnie ostrzega użytkownika, gdy suma strumienia wideo i strumieni audio przekracza 2756 Kb/s. Wartość Min. nie powinna być niższa od 300. Jeśli w konwertowanym filmie jest stosunkowo dużo scen akcji, warto ustalić minimalny średni strumień wideo. Zaznacz w tym celu pole wyboru z lewej strony napisu Min. avg., po czym wpisz liczbę 2000 w pole tekstowe po prawej stronie. Jeśli korzystasz z kodera TMPGEnc, możesz wpisać w pole Max. avg tę samą liczbę, co w polu Max. W przeciwnym razie pozostaw wartość domyślną.
9. Nośniki
Sprawdź czas trwania filmu, podany w polu Movie length na karcie Conversion. Potem powróć do karty Bitrate i znajdź wiersz z przedziałem czasowym, w którym mieści się czas projekcji. W pole CD size (tego samego wiersza) wpisz typ nośników, na które chcesz nagrać gotowy film. Zapis 740 oznacza płyty o pojemności 650 MB, a 800 płyty o pojemności 700 MB. Jeśli twoja nagrywarka potrafi zapisywać nośniki o zwiększonej pojemności, możesz użyć płyt 90-minutowych (wpisz 900) lub 99-minutowych (wpisz 999). Sprawdź wartości w szarym polu po prawej stronie. Obie powinny przekraczać 2000. W przeciwnym razie zastosuj płyty o większej pojemności (pole CD size) lub przygotuj więcej pustych nośników (wpisz ich liczbę w polu Use).
{{dalej:pcwk}}10. Napisy
Jeżeli masz zamiar wyposażyć płytę w napisy językowe, wskaż kartę Subtitles i zaznacz opcję Rip subtitles. Standard VCD zasadniczo nie dopuszcza ścieżek z napisami. Można obejść to ograniczenie, uaktywniając tylko jedną ścieżkę w postaci napisów stałych (opcja Permanent subtitles), których nie będzie można wyłączyć w trakcie projekcji. W standardzie SVCD możesz umieścić na płycie aż cztery ścieżki z napisami w formacie SVCD lub CVD (lub jedną z napisami stałymi jak w VCD). Zauważ, że napisy nie są obsługiwane przez odtwarzacze software'owe i nie będą się pojawiały na ekranie monitora. Wyjątek stanowią napisy stałe, wyświetlane niezależnie od typu odtwarzacza. Wybór formatu napisów zależy od modelu stacjonarnego odtwarzacza DVD. Poprawny format musisz ustalić metodą prób i błędów. Niektóre modele akceptują napisy SVCD, inne zaś napisy CVD. W pierwszym podejściu pozostaw opcję domyślną SVCD. W razie problemów wybierz następnym razem opcję CVD. W polu Subtitle Lang. 1 i poniższych wybierz żądane języki napisów. DVD2SVCD wyświetla wszystkie, nie zważając na to, które ścieżki są oferowane na krążku DVD. Jeśli chcesz zmienić wygląd czcionki, kliknij trzykropek w polu Ext. subtitle font. W oknie, które pojawi się na ekranie, możesz zmienić czcionkę, jej styl i rozmiar. W razie problemów z polskimi znakami w napisach ustaw opcję Europa Środkowa w polu Skrypt. Powróć do okna programu DVD2SVCD. Klikając pole Subtitle palette, możesz zmienić kolor napisów.
11. Ustawienia końcowe
Na koniec włącz kopiowanie materiału wideo z płyty DVD na twardy dysk. Wskaż kartę DVD Rip i zaznacz pole wyboru Activate DVD ripping. DVD2SVCD udostępnia dwie metody. Wypróbuj opcję domyślną Use internal routines. Jeśli nie uda się odczytać płyty, zastosuj opcję Use vStrip. Ponadto warto zaznaczyć pole wyboru Eject DVD when ripped. Dzięki temu napęd wysunie tackę z płytą po skopiowaniu wymaganych plików. Na dalszych czasochłonnych etapach konwertowania program nie musi korzystać z krążka DVD, narażając go na zniszczenie, lecz zadowala się materiałem skopiowanym na twardy dysk.
|
Dzieląc film na dwie lub więcej płyt, musisz liczyć się z tym, że będzie przerywany w kluczowych scenach. Jeśli nie chcesz tracić wątku podczas wkładania kolejnego nośnika, zadbaj o to, aby zawierał kilka ostatnich sekund z poprzedniej płyty. Kliknij kartę bbMPEG, zaznacz pole wyboru CD Overlap seconds i wpisz żądany czas w sekundach (domyślnie: 2 sekundy). Program DVD2SVCD obcina domyślnie pierwsze 2 sekundy filmu, co pozwala uniknąć problemów w niektórych stacjonarnych odtwarzaczach DVD. Jeśli chcesz zrezygnować z tej funkcji, wpisz 0 w pole Movie offsett seconds.
Na karcie CD Image możesz wybrać lub wyłączyć obrazek powitalny (Title picture), pożegnalny (LastCD picture) i monitujący o włożenie kolejnej płyty (ChangeCD pic.). Wystarczy zaznaczyć stosowne pola wyboru i wskazać pliki obrazka. Program obsługuje formaty JPEG, GIF i BMP. Wymiary obrazka nie mogą przekraczać 480 x 576 pikseli. Dzięki tej funkcji możesz nadać kopii swoją indywidualną notę. Jeśli chcesz, aby skopiowany film został podzielony na te same rozdziały, co na oryginalnym krążku DVD, wybierz opcję DVD chapters. Ponadto zaleca się zaznaczyć pole wyboru Use Entrysvd. W ten sposób uda się, być może, usunąć problem związany z niepoprawnie pokazywanym czasem projekcji.
Po zakończeniu czynności konfiguracyjnych wskaż kartę Misc. i zapisz ustawienia, klikając przycisk Save settings. Następnie zainicjuj konwertowanie filmu. Przywołaj kartę Conversion, kliknij przycisk Go! i wybierz polecenie Preview Video (still picture). Gdy na ekranie pojawi się okno Preview Window z podglądem losowej klatki filmu, sprawdź, czy jakość obrazu odpowiada twoim wymaganiom. Nie zwracaj uwagi na ewentualne zniekształcenia proporcji obrazu. Wynikają z różnicy rozdzielczości monitora i telewizora. Jeśli zadowala cię ostrość obrazu i rozmiar czarnych pasów, kliknij przycisk Go!, po czym wskaż polecenie Rip and convert. W ten sposób zainicjujesz konwersję filmu. Program DVD2SVCD wykona wszystkie czynności automatycznie - począwszy od zapisania zawartości płyty DVD na twardym dysku po utworzenie gotowych plików obrazu. Zależnie od długości filmu oraz ustawień użytkownika (format docelowy, jakość kodowania, liczba przebiegów i ścieżek dźwiękowych itp.) potrwa to od kilku do kilkunastu godzin. Podczas konwertowania filmu możesz jednakże korzystać z komputera. Jeżeli nie zamierzasz tego robić, skróć nieco czas konwersji, przydzielając programowi DVD2SVCD i pozostałym narzędziom najwyższy priorytet. Wystarczy wskazać kartę Misc. i zaznaczyć opcję High w polu Process priority for all used programs. Oprócz tego możesz skorzystać z automatycznego zamykania systemu po skonwertowaniu filmu. Docenisz tę funkcję, gdy zechcesz wykonać konwersję w nocy lub podczas swojej nieobecności. Uaktywnij ją, zaznaczając pole wyboru Auto Shutdown na karcie Conversion.
Jeśli zdecydowałeś się na kopiowanie ścieżek z napisami, na ekranie pojawi się okno z listą dostępnych wersji językowych i bieżącymi ustawieniami kolorów. Zweryfikuj te ustawienia. W razie potrzeby wybierz inne ścieżki, klikając pola wyboru w kolumnie Selected.
Jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z założeniami, w zdefiniowanym katalogu docelowym znajdą się pliki obrazu BIN i pliki CUE z dodatkowymi informacjami dla programu nagrywającego. Jeśli jednak na jednym z etapów wystąpi błąd lub określone przyczyny zmuszą cię do przerwania procesu konwersji, wskaż kartę Misc. i kliknij przycisk Recover. Dzięki temu powrócisz do ostatniego sfinalizowanego etapu i będziesz mógł wznowić konwertowanie.
12. Testy jakości
Przed nagraniem obrazów na płyty sprawdź jakość skonwertowanego filmu. Możesz to zrobić za pomocą bezpłatnego emulatora napędów Daemon Tools i software'owego odtwarzacza (np. PowerDVD). Po zainstalowaniu kliknij ikonę w zasobniku systemowym i wskaż polecenie Device 0: [X:] No media (X: oznacza literę napędu). Następnie wybierz plik CUE. Możesz obejrzeć film w odtwarzaczu - wystarczy podać jako źródło właściwą literę napędu.
13. Wypalanie
Nie sugeruj się tym, że pliki obrazu mają większy rozmiar niż zazwyczaj. Na pewno zmieszczą się na nośniki typu, który podałeś na karcie Bitrate (pole CD size). Podczas gdy konwencjonalny format nagrywania płyt z danymi przewiduje 2048 bajtów na sektor, na krążku SVCD każdy sektor zawiera 2324 bajty. Jeśli gotowy materiał spełnia twoje wymagania, możesz nagrać go na pustą płytę - najlepiej za pomocą programu Nero Burning ROM.
Najprostsza metoda polega na przywołaniu menu File | Burn image i podaniu lokalizacji pliku z rozszerzeniem CUE. Aby uniknąć problemów, zaleca się jednak podłączyć obraz jako napęd wirtualny w Daemon Tools (patrz wyżej), a potem wskazać menu File | CD copy w Nero Burning ROM. Kliknij następnie kartę Copy options i wybierz napęd wirtualny (np. E: Generic STEALTH DVD) w polu Drive with source CD. Zaznacz pole wyboru On the fly, aby uniknąć tworzenia kolejnego pliku obrazu. Następnie wskaż kartę Burn i ustaw prędkość nagrywania w polu Write Speed. Praktyka wykazuje, że płyty nagrywane z dużą prędkością nie są akceptowane przez wszystkie stacjonarne odtwarzacze DVD. Z tego względu zaleca się wypalać z prędkością 8x lub mniejszą. Gdyby problem utrzymywał się mimo małej prędkości nagrywania, spróbuj użyć innego programu, np. CloneCD.
W razie jakichkolwiek problemów odwiedź witrynę http://www.doom9.org/ . Znajdziesz w niej wiele informacji na temat konwertowania filmów, listę najczęstszych pytań i odpowiedzi, a także bardzo obszerne forum.
Krzysztof Daszkiewicz
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}