Prace kontrolne

Techniczne bezpieczeństwo pracy

„Wymagania ogólne dotyczące budowy i zagospodarowania działki budowlanej z budynkami na pobyt ludzi na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury o warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

(Dz.U. Nr. 75, poz. 690 z 2002r.)

Materiałoznawstwo

1. Opisz przebieg wyżarzań

2. Wpływ geometrii ostrza noża tokarskiego na przebieg skrawania

Podstawy mechaniki

„Połączenia wciskowe”

Do pracy należy dołączyć rysunek techniczny wykonawczy związany z tematem lub:

- wał

- oś

- element spawany

- koło zębate

- koło pasowe

- prosta część maszynowa

Na rysunku powinny być wszystkie informacje nie zbędne do wykonania danej części:

- wymiarowanie

- wymiary tolerowane

- przekrój, przekroje

- układ

- geometryczna struktura powierzchni

Statystyka

Struktura zatrudnienia w przedsiębiorstwie X ( pracowników- wykres, tabela, wnioski)

Podstawy informatyki

Podział pamięci komputera, podstawowe wielkości pamięci (wewnętrzna, zewnętrzna; cechy poszczególnych rodzajów pamięci i ich przeznaczenie, podział na magnetyczne i optyczne nośniki danych).

PODSTAWY MECHANIKI

Połączenie wciskowe jest to połączenie, w którym unieruchomienie części zapewnione jest przez tarcie pomiędzy ich powierzchniami. W połączeniu wciskowym elementy odkształcają się i związane z tym siły sprężystości materiału zapewniają odpowiedni docisk.

Wałek jest większy niż otwór w piaście

Połączenia wciskowa podzielone są według rozwiązania konstrukcyjnego na: bezpośrednie i pośrednie

połączenia wciskowe bezpośrednie- w którym uczestniczą tylko elementy łączone

połączenia wciskowe pośrednie- w którym uczestniczą dodatkowe elementy pośredniczące takie jak tuleje, pierścienie itp.

Połączenia nierozłączne- w połączeniu takim elementy są złączone na stałe. Próba ich rozłączenia zawsze wiąże się ze zniszczeniem elementu łączącego oraz często samych elementów łączonych.

Połączenia rozłączne- w których rozłączenie jest możliwe i nie wiąże się z niebezpieczeństwem zniszczenia elementów łączonych. Do tych połączeń zaliczamy połączenia wciskowe.

Połączenia wciskowe są nierozłączne. W pewnych przypadkach możliwe jest uzyskanie połączeń rozłącznych, jeśli jest mały wcisk, mała chropowatość powierzchni styku oraz stosowaniu odpowiednich smarów chroniących połączenie przed zatarciem. W połączeniach o dużym wcisku i wymaganym wielokrotnym rozłączaniu w jednym z elementów projektuje się specjalne kanały smarowe, przez które doprowadzany jest smar pod bardzo dużym ciśnieniem.

Przykład połączenia wciskowego przed i po montażu przedstawiono na poniższym rysunku

Połączenie wciskowe bezpośrednie:

a)przed zmontowaniem (czop 1 i oprawa 2)

b)po zmontowaniu czopa z oprawą

c)naprężenie rozciągające w oprawie i ściskające w czopie oraz nacisk między czopem i oprawą

Połączenia wciskowe spośród połączeń rozłącznych wyróżnia idea technologicznego uzyskiwania zdolności przenoszenia obciążeń, sprowadzająca się do odpowiednich sposobów montażu. Łączenie czopa z piastą (walcowe lub stożkowe powierzchnie przylegania) najczęściej odbywa się przez wtłaczanie poosiowymi siłami montażu.

Model połączenia wciskowego

Rozłączność połączeń wciskowych jest warunkowa. Demontaż połączenia, jeśli jest potrzebny, może być przeprowadzony tymi samymi sposobami. W przypadku połączeń wtłaczanych na ogół demontaż wymaga mniejszych sił poosiowych niż montaż. Natomiast w połączeniach montowanych skurczowo lub rozprężnie siły demontażu są większe.

Poglądowe charakterystyki sił montażu (a) i demontażu (b) połączenia wtłaczanego.

Zaletami połączeń wciskowych są:

- dokładna współosiowość części łączonych

- brak elementów dodatkowych w połączeniach bezpośrednich

- proste i tanie wykonanie

- duża obciążalność połączeń nawet przy obciążeniach zmiennych

Wadami połączeń wciskowych są:

- konieczność zachowania dużych dokładności i małych chropowatości

- wrażliwośc na temperaturę pracy przy różnych materiałach łączonych

- niebezpieczeństwo zatarcia przy montażu

- krawędziowe koncentracje naprężeń

Według sposobu wykonania połączenia dzielimy na: wtłaczane, skurczowe, rozprężne, kombinowane.

Połączenia wtłaczane - realizowane za pomocą dużych sił w celu nasunięcia jednego elementu na drugi za pomocą prasy hydraulicznej, prasy ręcznej lub przy użyciu młotka.

Połączenia skurczowe - wykorzystuje rozszerzalnośc cieplną metali. Obniżenie temperatury wałka lub podniesienie temperatury piasty. Następnie połączenie obu elementów i wyrównanie temperatur. Wykonuje się poprzez nagrzanie oprawy w piecu lub w kąpieli olejowej i swobodne nałożenie jej na czop.

Połączenia rozprężne - wykonuje się poprzez oziębienie czopa w spirytusie lub acetonie, ochłodzonym za pomocą suchego lodu i włożenie go w otwór oprawy. Połączenia rozprężne stosuje się przy osadzaniu małych części w częściach dużych np. osadzanie tulejek lub kołków w kadłubach maszyn.

Połączenie kombinowane - jest przy łączeniu elementów o dużych wymiarach, gdzie przy zwykłym wtłaczaniu wymagana byłaby zbyt duża wartość siły wcisku.

Połączenia wciskowe maja zdolność do przenoszenia siły wzdłużonej F lub momentu skręcającego M_s, lub jednocześnie siłę wzdłużoną i moment skręcający. Zdolność do przenoszenia tych obciążeń jest możliwa , gdy są one mniejsze niż siły przeciwstawiające się rozłączeniu, tzn. gdy;

F ≤ T

M_s ≤ M _t

T - siła tarcia

M _t - moment tarcia

Siły przeciwstawiające się rozłączeniu są określane związkami :

T = µ p π dl

M _t= T
= o,5 µ p π
l

µ - współczynnik tarcia poślizgowego

p - najmniejszy wymagany nacisk powierzchniowy na powierzchni styku.

Bibliografia:

Wiesław Szafrański 2006r Cześć pierwsza

„ Materiały pomocnicze do projektowania konstrukcji mechanicznych wraz z komentarzem”

Mazanek e. Dziurski A. Kania L. Kasprzycki A.

„Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn”

Andrzej Rutkowski

„Części maszyn”

MATERIAŁOZNAWSTWO

Wyżarzanie jest to metoda obróbki cieplnej materiału polegająca na ogrzewaniu przedmiotu z metalu lub stopu metali do określonej temperatury, utrzymaniu go w niej przez pewien czas, a następnie powolnym ostudzeniu.

Wyżarzanie przeprowadza się by usunąć naprężenia niejednorodności i uzyskać pożądaną drobnoziarnistą strukturę materiału.

Wyróżniamy następujące odmiany wyżarzania: ujednorodniające, normalizujące, zmiękczające, odprężające, rekrystalizujące.

Wyżarzanie ujednorodniające inaczej zwane homogenizujące. Polega na nagrzaniu materiału do temperatury 1000-1200 ⁰C, długotrwałym wygrzaniu w tej temperaturze, aż do wyrównania składu chemicznego około 12-15 godzin. Wyżarzanie ujednorodniające najczęściej jest stosowane do wlewków stali stopowych , które po odlaniu wykazują niejednorodność składu chemicznego powstałą podczas krzepnięcia stali. Homogenizacja ma na celu usunięcie przez dyfuzję w stanie stałym segregacji dendrytycznej w obszarach ziarna. Po wyżarzaniu ujednorodniającym, które jest wykonywane w hucie, następuje obróbka plastyczna wlewka, polegająca na kuciu lub walcowaniu.

Wyżarzanie normalizujące przeprowadza się w celu uzyskania struktury drobnoziarnistej o jednakowej wielkości ziarna w całym przekroju, a tym samym polepszania własności mechanicznych stali. Stosowane jest ono po odlewaniu, po obróbce wywołującej rozrost ziarn, np. nawęglaniu, oraz często przed hartowaniem, celem zmniejszenia naprężeń. Normalizowanie polega na nagrzaniu do stanu austenitycznego, tzn. 30-50 ⁰C powyżej temperatury linii GSE. Następnie wyjęte z pieca przedmioty chłodzi się na powietrzu.

Wyżarzanie zmiękczające ma na celu zmniejszenie twardości i polepszenie skrawalności. Polegające na nagrzaniu stali do temperatury określonej w przybliżeniu A1 i następnie studzeniu po długotrwałym wygrzewaniu.

Wyżarzanie odprężające stosuje się w celu usunięcia wewnętrznych naprężeń, powstałych podczas krzepnięcia odlewu lub spoiny poprzez zmienienie ich na odkształcenia plastyczne. Usunięcie naprężeń zależy od czasu i temperatury. Im wyższa jest temperatura, tym krótszy może być czas trwania procesu wyżarzania. Dzięki odprężeniu materiału zapobiega się późniejszym odkształceniom przedmiotów, a nawet w pewnych przypadkach również pęknięciom, które mogłyby wystąpić w czasie pracy naprężonych elementów. Odbywa się w temperaturze niższej od temperatury rekrystalizacji, czyli na zimno.

Odprężanie rekrystalizujące przeprowadza się po obróbce plastycznej na zimno. Po obróbce plastycznej, np. po walcowaniu, kuciu lub ciągnieniu, wzrastają wyraźnie wytrzymałość i twardość materiału, a maleje zdolność do dalszych odkształceń plastycznych. Zjawisko to jest tym większe, im większy jest stopień odkształcenia zwanego zgniotem. Umocnienie materiału nie jest zjawiskiem trwałym. Można przez wyżarzanie w odpowiedniej temperaturze przywrócić materiałowi własności plastyczne i wytrzymałościowe, które miał przed zgniotem. W tym celu należy materiał wyżarzyć w temperaturze wyższej od temperatury rekrystalizacji, która dla każdego materiału jest inna. Temperatura rekrystalizacji zależy od następujących czynników: temperatura topnienia materiału, stopień zgniotu, wielkość kryształów pierwotnych, temperaturę, w której dokonano zgniotu.

PODSTAWY INFORMATYKI

Pamięć stanowi przestrzeń roboczą procesora, w których można zapisać pewne informacje, a następnie odczytać. Pełni rolę tymczasowego miejsca przechowywania, w którym muszą być umieszczone programy i dane przetwarzane w danej chwili przez procesor.

Podział pamięci w systemach komputerowych dzielimy na: wewnętrzną i zewnętrzną.

Pamięć wewnętrzna

• ROM(Read Only Memory)- jest to pamięć stała co oznacza, że po wyłączeniu komputera pamięć ta nie ginie. Określana jest najbardziej niezawodnym nośnikiem informacji o dużej gęstości zapisu. Zapis informacji dokonuje się w procesie produkcji lub podczas ich programowania. W pamięci ROM zapisane są w sposób fabryczny wszystkie procedury potrzebne do uruchomiana komputera i jego obsługi. Procedury te są zapisane w BIOS'sie. Pamięć ta jest podtrzymywana przez baterię zamontowaną na płycie głównej komputera.

• RAM (Random Access Memory)- zwany pamięcią użytkownika lub pamięcią o dostępie swobodnym. Pamięć używana do ładowania programów oraz wszystkich danych wprowadzanych za pomocą klawiatury lub innych urządzeń wejściowych przez użytkownika. Pracuje wówczas kiedy komputer jest włączony. Zawartość niektórych pamięci RAM jest tracona w momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego wyniki pracy programów muszą być zapisane na jakimś nośniku danych. Jeśli brakuje pamięci RAM, system operacyjny przenosi nieużywane informacje z pamięci na dysk twardy do tak zwanego pliku wymiany, robiąc w pamięci miejsce na nowe dane. Kiedy się okazuje, że informacje przeniesione na dysk są znów potrzebne, wczytuje je z dysku do pamięci. Efekt jest taki, że komputer z mało pojemną pamięcią RAM wykonuje wiele operacji dyskowych, a to bardzo spowalnia jego pracę.

Pamięć zewnętrzna- zamiennie używa się nazwy pamięci masowe lub pamięci mechaniczne

Masowe - oznacza, że pamięci te są przeznaczone do przechowywania dużych ilości danych programów.

Mechaniczne - oznacza, że sposób zapisu na tych nośnikach jest dokonywany za

pomocą urządzeń elektryczno-mechanicznych wbudowanych w napęd. Zapis i odczyt danych

dokonywany jest za pomocą sterowanych elektronicznie głowic.

Wyróżniamy dwa typy pamięci: magnetyczną, optyczną .

Magnetyczna:

• Dyskietka elastyczna FDD- przenośny nośnik magnetyczny o niewielkiej pojemności, umożliwiający zarówno odczyt jak i zapis danych. Dyskietki elastyczne występują o różnej konfiguracji rozmiarach: dyskietki z nośnikiem o średnicy: 3,5 cala.  Na dyskietkach 3,5 cala występują również różne formy zapisu: wysoka gęstość -HD o pojemności 1,44 Mb oraz  podwójnej gęstości zapisu DD - 720 KB. Elementem napędowym dyskietki stanowi napęd zamontowany na stałe w jednostce centralnej.

• Dysk twardy HDD- to zasadniczy i największy nośnik zapisu informacji komputera. Na nim instalujemy system operacyjny oraz wszystkie programy. Jest zamontowany na stałe w jednostce centralnej komputera. Jego pojemność sięga nawet 100 Bb i więcej. Dysk twardy może być podzielony na partycję. Za partycję rozumiemy wydzielony obszar z dysku twardego.

Optyczna:

• Płyta kompaktowa CD-ROM - Umożliwia odczytywanie informacji zawartych na płytach. Odczyt i zapis z płyty kompaktowej realizowany jest przez wiązkę lasera. Dysk CD pierwotnie przeznaczony był tylko do odczytu, zapis na dysku powstałej w procesie produkcji. Do komputera można podłączyć również nagrywarkę CD ,umożliwia ona nagrywanie własnych płyt CD na nagrywalnych płytach CD - R i płytach wielokrotnego zapisu CD-RW. Za jej pomocą można np. przygotować kopię zawartości dysku twardego, lub nagrać płytę z ulubioną muzyką.

Bibliografia:

- Mariusz Jagielski

„Zrozumieć i polubić komputer” 1999r

- M. Sławik i A. Bremer

„Elementy informatyki” 2000r

TECHNICZNE BEZPIECZEŃSTWO PRACY

Wymagania ogólne dotyczące budowy

- Przekazanie placu budowy

Zamawiający w terminie określonym w dokumentach umowy przekaże wykonawcy plac budowy

- Zgodność robót z dokumentacją projektową

Specyfikacja techniczna i przedmiar robót przekazany wykonawcy stanowią

załączniki do umowy a wymagania wyszczególnione w choćby jednym z nich są obowiązujące dla wykonawcy tak, jakby zawarte były w całej dokumentacji.

Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały mają być zgodne z dokumentacją projektową. W przypadku gdy dostarczone materiały lub wykonane roboty nie będą zgodne z dokumentacją projektową i mają wpływ na niezadawalającą jakość robót, to takie materiały zostaną zastąpione innymi, a elementy z nich wykonane rozebrane i wykonane ponownie na koszt wykonawcy

- Zabezpieczenie placu budowy

Wykonawca jest zobowiązany do zabezpieczenia placu budowy w okresie trwania realizacji robót aż do zakończenia i odbioru ostatecznego.

Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie utrzymywać tymczasowe urządzenia zabezpieczające niezbędne do bezpiecznego prowadzenia robót i użytkowania obiektu przez zamawiającego. Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się ,że jest włączony w cenę umowną

- Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót

Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót wszystkie przepisy

dotyczące ochrony środowiska naturalnego.

- Bezpieczeństwo i higiena pracy

Podczas realizacji robót wykonawca będzie przestrzegać przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. W szczególności wykonawca ma obowiązek zadbać aby personel nie wykonywał pracy w warunkach niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia oraz nie spełniających odpowiednich wymagań sanitarnych.

Uznaje się, że wszelkie koszty związane z wypełnieniem wymagań określonych powyżej nie

podlegają odrębnej zapłacie i są uwzględnione w cenie umownej

- Ochrona i utrzymanie robót

Wykonawca będzie odpowiedzialny za ochronę robót i za wszelkie materiały i urządzenia używane do robót od daty rozpoczęcia do daty odbioru ostatecznego

- Stosowanie się do prawa i innych przepisów

Wykonawca zobowiązany jest znać wszelkie przepisy wydane przez organy administracji

państwowej i samorządowej, które są w jakikolwiek sposób związane z robotami i będzie w pełni odpowiedzialny za ich przestrzeganie podczas prowadzenia robót.

Budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych posiadających fundamenty i dach.

Pod względem wysokości budynki dzielimy na:

• Niskie- o wysokości do 12 m nad poziomem terenu lub mieszkalne do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie

• Średniowysokie - o wysokości ponad 12 m do 25 m nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych

• Wysokie - ponad 25 m do 55 m lub o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych

• Wysokościowe - powyżej 55 m nad poziomem terenu

Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien znajdować się poza zagrożeniami życia i zdrowia, jeżeli jest to nie uniknione należy zmniejszyć uciążliwości np. zamieszkiwanie blisko torów kolejowych- drgania, lotniska- hałas. Do innego typu uciążliwości zalicza się: szkodliwe promieniowanie i oddziaływanie pól elektromagnetycznych, zanieczyszczenia powietrza, zanieczyszczenia gruntu i wód, powodzie i zalewanie wodami opadowymi, osuwiska gruntu, lawiny skalne i śnieżne.

Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi dzielimy na: stałe i czasowe.

Pobyt stały- przebywanie tych samych osób w ciągu doby trwa dłużej niż 4 godziny.

Pobyt czasowy- przebywanie tych samych osób w ciągu doby trwa od 2 do 4 godzin włącznie.

Dbając o bezpieczeństwo ludzi powinniśmy zwracać uwagę na:

Oświetlenie - pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno mieć zapewnione oświetlenie dzienne, dostosowane do jego przeznaczenia, kształtu i wielkości.

Oświetlenie światłem sztucznym powinno odpowiadać potrzebom użytkowym i spełniać wymagania Polskiej Normy dotyczącej oświetlenia wnętrz światłem elektrycznym w szczególności wejścia do budynku oraz ruchu ogólnego.

Odpady - budynek przeznaczony na pobyt ludzi powinien mieć miejsce przystosowane do czasowego gromadzenia odpadów. Odległość kontenerów powinna wynosić co najmniej 10 m od okien i drzwi budynku.

Wodę - budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być zaopatrzony co najmniej w wodę do spożycia oraz do celów przeciwpożarowych.

Ogrzewanie - budynek przeznaczony na pobyt ludzi powinien być wyposażony w urządzenie do ogrzewania pomieszczeń w okresie obniżonych temperatur. Przy usytuowaniu budynku na działce budowlanej powinny być zachowane odległości między budynkami i urządzeniami terenowymi oraz odległości od granic działki i od zabudowy na sąsiednich działkach budowlanych.

Odległości zabudowy od granicy działki budowlanej powinny wynosić:

- przy równoległym sytuowaniu ściany budynku:

Z otworami okiennymi lub drzwiowymi 4 metry

Bez otworów okiennych lub drzwiowych 3 metry

- przy nierównoległym sytuowaniu ściany budynku:

Do najbliższej krawędzi zewnętrznej otworu drzwiowego lub okiennego w ścianach zwróconych w stronę tej granicy 4 metry

Do najbliższego narożnika, ryzalitu lub wykuszu budynku 3 metry.

Działka budowlana przewidziana pod zabudowę budynkami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinna mieć możliwość przyłączenia uzbrojenia działki do sieci :
- wodociągowej

- kanalizacyjnej
- elektroenergetycznej,

- ciepłowniczej.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury

o warunkach technicznych jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

(Dz. U z 2002r. nr 75, poz. 690)

STATYSTYKA

Zawodowa struktura ludności to udziały poszczególnych grup zawodowych w ogólnym stanie ludności pracującej zawodowo lub też udziały poszczególnych grup, czerpiących źródła utrzymania z pracy w danym zawodzie. W drugim przypadku bierzemy pod uwagę nie tylko czynnych zawodowo, ale również osoby pozostające na ich utrzymaniu we wspólnym gospodarstwie domowym.
Zdolność do podejmowania pracy zawodowej zależy przede wszystkim od wieku. Z tego względu ludność dzielimy na trzy podstawowe grupy:
- w wieku przedprodukcyjnym, tj. ludność do 15-17 roku życia

(górna granica wieku zależy od systemu oświatowego państwa)
- w wieku produkcyjnym, czyli ludność od 15-17 do 60-65 roku życia

(zależnie od systemu emerytalnego kraju)
- w wieku poprodukcyjnym, czyli ludność powyżej 60-65 roku życia
Ludność dzielimy również ze względów ekonomicznych (źródło utrzymania) na dwie grupy:
- ludność zawodowo czynną, tj. pracującą zarobkowo (niezależnie od wieku) oraz osoby poszukujące pracy, chwilowo bezrobotne
- ludność zawodowo bierną (dzieci, młodzież), tj. pozostającą na utrzymaniu osób zawodowo aktywnych lub posiadającą inne niż zarobkowe źródła utrzymania (renta, emerytura, stypendium, zasiłek, sprzedaż posiadanych dóbr)
Ludność aktywną zawodowo można podzielić na pracującą w rolnictwie i zawodach pozarolniczych. Struktura zatrudnienia w poszczególnych działach gospodarki jest ściśle uzależniona od poziomu rozwoju gospodarczego kraju.

Struktura zatrudnienia w przedsiębiorstwie winna mieć postać "trójlistnej koniczyny":
- podstawową grupę stanowi kadra menedżerska oraz personel specjalistyczny i wykonawczy o wysokich kompetencjach i kwalifikacjach zawodowych(ci wysoko opłacani specjaliści decydują o przyszłości przedsiębiorstwa, jego kierunkach rozwoju, są oni na stałe związani z przedsiębiorstwem - zatrudnieni na podstawie umowy na czas nieokreślony)
- druga grupę stanowią pracownicy wykonujący pracę i zadania pomocnicze, mniej istotne z punktu widzenia organizacji, są oni niżej opłacani, zaś ich związek z organizacją nie ma charakteru trwałego
(zatrudnienie na podstawie umowy na czas określony, czas wykonywania określonej pracy, umowy o dzieło, umowy świadczenia usług)
- trzecią część stanowią partnerzy logistyczni ( kooperanci biznesowi wykonujący prace zlecone przez przedsiębiorstwo).
Wskaźniki zatrudnienia w przedsiębiorstwie :
-przeciętny stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie
-struktura zatrudnienia wg kryterii: wykształcenia, płci, miejsca zamieszkania, wieku, grup

rodzajowych pracowników
Formy zatrudniania w przedsiębiorstwie

1. związane z kodeksem pracy
   -mianowanie
   -umowa o pracę
   -powołanie
   -spółdzielcza umowa o pracę

2. związane z kodeksem cywilnym
   -umowa o dzieło
   -umowa zlecenie

W przypadku analizowania struktury społecznej zatrudnienia w przedsiębiorstwie ze względu na płeć, analiza taka może dostarczyć wielu użytecznych informacji na temat proporcji w zatrudnieniu kobiet.
Pomaga to w rozplanowaniu systemu socjalnego w organizacji, opieki zdrowotnej, przewidywania możliwych przyszłych urlopów macierzyńskich, wszelkich innych zwolnień związanych z wychowaniem dziecka i ewentualnych zabezpieczeń personalnych w takich przypadkach.

Podział ze względu na powiązania z gospodarstwem rolnym, czy odległość miejsca zamieszkania od przedsiębiorstwa daje możliwość przewidywania prawdopodobnych absencji tych pracowników z przyczyn od nich niezależnych, co ma ogromny wpływ na gospodarowanie czasem w organizacji i efektywność przedsiębiorstwa.

Segmentacji tej można również dokonywać według innych kryteriów, takich jak chociażby wyżej wspomniane wykształcenie zawodowe, wiek, płeć, czy wielkość wynagrodzenia. Ideą analizy zasobów ludzkich przez segmentację, jest podział personelu na szereg całkowicie odrębnych segmentów różniących się od pozostałych. Zwiększa to efektywność przedsiębiorstwa ułatwiając menedżerom, czy komórkom odpowiedzialnym za planowanie zasobów ludzkich, określenie większej lub mniejszej
przydatności pracowników z danego segmentu dla realizowania celów danej organizacji

wykonywanego zawodu/specjalności, który pozwala ustalić strukturę zawodowo-kwalifikacyjną pracowników, co ma ogromny wpływ na proces rekrutacji, planowanie zasobów ludzkich, planowanie karier i wszelkie inne procesy związane z podnoszeniem kwalifikacji personelu. Dokładne poznanie struktury zatrudnienia ze względu na wykształcenie i kwalifikacje pozwala oszacować stopień przystosowania zatrudnionych pracowników i ich kwalifikacji do ewentualnych przyszłych zmian w
produkcji, rozwoju technologicznego przedsiębiorstwa, czy innych innowacji technicznych.
Wykształcenie i staż pracy, który jest dość podobny do podziału ze względu na zawód i specjalność, dostarcza informacji na temat osób najbardziej doświadczonych w organizacji, co pozwala w
przyszłości na obsadzanie poszczególnych stanowisk kierowniczych, gdzie doświadczenie jest cenione najbardziej. Specjalista do spraw analizy pracy określa kwalifikacyjną strukturą zatrudnienia. Zarząd firmy dostarcza zasoby w postaci statusu firmy oraz celów organizacyjnych. Dzięki tego typu działaniom dostosowuje się organizację pracy do obecnych i przyszłych potrzeb przedsiębiorstwa. Jako kwalifikację uznano kompetencje pracownika do wykonywania powierzonej mu pracy lub inaczej mówiąc pokonywania sytuacji problemowych i wykazywania odpowiednich zachowań w
określonych sytuacjach związanych z wykonywaną pracą, za główne składniki tak rozumianych kwalifikacji uznano: wiedzę, umiejętności i zdolności. Zgodnie z powyższym kryterium różnicującym zatrudnionych pracowników wyróżniono następujące grupy:
- kierownicy
- specjaliści
- pracownicy wykwalifikowani
- pracownicy przyuczeni do pracy
- pracownicy niewykwalifikowani
Specjalista ds. analizy pracy tworzy także klasyfikację zatrudnienia ze względu na wiek pracownika oraz staż pracy w firmie, co ma na celu poznanie struktury zatrudnienia według długości okresu przepracowanego w danym przedsiębiorstwie, a także ocenę możliwości rozwoju potencjału pracy pracowników w przyszłości. Dzięki zestawieniom powstałym w wyżej opisanym procesie możliwe jest obliczenie wskaźników stabilności zatrudnienia. Powstaje dokument "struktura zatrudnienia", który jest wykorzystany przez Kierownika do spraw personalnych aby przyporządkować narzędzia oceny poszczególnym stanowiskom pracy. Sposobami analizy zasobów kadrowych przedsiębiorstwa, stosuje się również takie metody jak: analiza ruchliwości i stabilności personelu, a także dodatkowe kryteria wyodrębniania takie jak: postawa wobec pracy, czy siła materialnej i pozamaterialnej motywacji. Jednak, ponieważ współczesne organizacje charakteryzują się różnymi potrzebami, nie można określić jednej skutecznej metody analizy zasobów ludzkich. Każde przedsiębiorstwo wybiera takie metody, które w pełni odzwierciedlają strukturę zatrudnionego personelu, zaspokajają jej potrzeby, przyczyniając się w ten sposób do zwiększenia efektywności organizacji.

Przykład struktury zatrudnienia w przedsiębiorstwach

Liczba pracowników: 168

Pracownicy

Siedziba Główna, Zakład Produkcyjny 1 Chwaszczyno 75

Zakład Produkcyjny 2, Bydgoszcz 26

Zakład Produkcyjny 3, Małkowo 15

Biuro Regionalne, Zakład Produkcyjny 4 Gorlice 12

Biuro Regionalne, Łomianki 22

Biuro Regionalne, Szczecin 9

Biuro Regionalne, Jelenia Góra 5

Biuro Regionalne, Szczecin Oddział w Kostrzynie 2

Biuro Regionalne, Gorlice Oddział w Dębicy 2

Średnia wieku: 35 lat

Wykres zatrudnienia do grudnia 2007:

Bibliografia:

- J. Duraj „Podstawy ekonomiki przedsiębiorstwa”

-B. Czarny „Wstęp do ekonomii”

---