RYNKI WALUTOWE - BLANDYNA PUSZER

5.03.2009

Zaliczenie 4 części:

1. Test - 5 pytań - za 1 pkt.

2. Do uzupełnienia - 5 pytań - za 1 pkt.

3. Scharakteryzuj… - za 2 pkt.

4. Zadania - 5 zadań

Literatura:

1. K. Kochan „Forex w praktyce”

2. J. Dicks „Forex dla początkujących”

3. Pietrzak, kowalik „Finanse międzynarodowe - zbiór zadań”

4. Pietrzak, Markiewicz „Finanse, bankowość i rynki finansowe”

RYNEK WALUTOWY - całokształt transakcji wymiany walut wraz z instytucjami pomagającymi je przeprowadzać oraz zespół urządzeń i czynności umożliwiających przeprowadzenie tych transakcji.

Uczestnikiem rynku walutowego może być każdy (osoba fizyczna, bank, bank centralny, przedsiębiorstwo itd.)

Urządzenia i zasady ustalają władze monetarne.

Transakcje przeprowadzane na rynku walutowym można podzielić:

Rynek walutowy

Lokalny Międzynarodowy

Obszary działalności rynku lokalnego:

• Na styku dwóch sektorów gospodarki: finansowego i niefinansowego - głównym przedmiotem działającym na rynku walutowym są banki

• Wewnątrz samego sektora finansowego - przeprowadzenie transakcji przez banki i instytucje finansowe między sobą

Rynek walutowy powstał w następstwie rynku towarowego - wymiany międzynarodowej.

Rynek walutowy traktowany jest jako segment rynku finansowego - bezpieczny, płynny funkcjonujący 24 godziny.

Główne segmenty rynku lokalnego:

• Rynek detaliczny - segment, na którym transakcje przeprowadzają podmioty z rynku hurtowego oraz podmioty prowadzące działalność gospodarczą i osoby fizyczne

• Rynek hurtowy - transakcje przeciętnie w wysokości 1mln USD lub równowartości innych walut.

Nie używa się już pojęcia - rynek międzybankowy.

Segmenty rynku detalicznego i hurtowego biorąc pod uwagę czas realizowanych na tym rynku transakcji:

• Rynek natychmiastowy [spot market] - transakcje rozliczane są w ciągu dwóch dni roboczych - zawierając transakcje dzisiaj dealer stawia walutę do dyspozycji najpóźniej w ciągu 2 dni roboczych

• Rynek terminowy [forward market] - rynek typu „over the counter” oraz rynek giełdowy [exchange-based market]

OTC - NDF, SWAPy, opcje pozagiełdowe, kontrakty nierzeczywiste.

Giełda - kontrakty forward, opcje walutowe.

Umowa zawierana jest w danym momencie po określonej cenie, ale postawienie walut do dyspozycji następuje w danym momencie w przyszłości; transakcje realizowane są po kursie terminowym

Rynek terminowy dzieli instrumenty na giełdowe i pozagiełdowe.

Podział rynku walutowego (lokalnego):

• Wolny rynek walutowy - podmioty gospodarcze mogą swobodnie wymieniać walutę danego kraju na inne waluty, bez ograniczeń ze strony władz państwowych. Aktualna sytuacja na rynku określana jest przez bieżące relacje popytu i podaży. Z takim rynkiem mamy do czynienia w krajach o walutach w pełni wymienialnych.

• Reglamentowany rynek walutowy - podmioty gospodarcze działające w danym kraju nie mogą swobodnie wymieniać waluty tego kraju, istnieje państwowy monopol walutowy, co oznacza przymus odsprzedaży zarobionych za granicą walut obcych [najczęściej bankowi z uprawnieniami dewizowymi, który może następnie sprzedać je wybranym podmiotom gospodarczym]. Waluta kraju z ograniczeniami dewizowymi jest zwykle niewymienialna, a reglamentacja dewizowa powoduje powstanie tu „????......???? rynku”

• Typ pośredni - występuje wtedy, gdy w danym kraju istnieje częściowa reglamentacja dewizowa [jedne sfery obrotu gospodarczego są reglamentowane przez państwo, a inne nie]

Polska - rynek nie do końca wolny rynek pośredni

Rynek międzynarodowy zawsze rynek wolny

Władze monetarne przez zasady określają typ rynku lokalnego.

Główne podmioty przeprowadzające transakcje na rynku walutowym wg ważności

1. Bank centralny

1. Główny „gospodarz” na rynku walutowym, określa reguły jego funkcjonowania

2. Odpowiedzialność za prowadzenie właściwej polityki kursowej

3. Dążenie do zrównoważenia obrotu w ramach bilansu płatniczego

4. Utrzymywanie rezerw walutowych na odpowiednim poziomie

5. Przeprowadzanie na rynku walutowym operacji interwencyjnych zmieniających poziom rezerw i podaż waluty obcej w zależności od sytuacji

6. Motywem działania nie jest zysk

Bank może przeprowadzać transakcje inwestycyjne i headgingowe

Bank nie może przeprowadzać transakcji spekulacyjnych i arbitrażowych

2. Banki komercyjne

1. Pośrednictwo pomiędzy rynkiem a swoimi klientami dokonującymi operacji walutowych

2. Obsługa klienta indywidualnego [transakcje detaliczne] oraz klientów instytucjonalnych, również innych banków

3. zarządzanie otwartą pozycję walutową

4. Wypracowanie zysku z działalności na tym rynku

3. Dealerzy bankowi i nie bankowi

1. Działalność na rynku międzybankowym i detalicznym

2. Zarabiają sprzedając waluty po cenie sprzedaży wyższej niż cena zakupu

3. Dealerzy dużych banków handlowych „tworzą i kultywują” rynek walutowy i w każdej chwili są gotowi natychmiast kupić bądź sprzedać odpowiednią duża ilość danej waluty [częsta specjalizacja dealera w ramach danej waluty]

4. Chętnie korzystają z pośrednictwa brokerów walutowych

4. Brokerzy walutowi

1. Pośredniczenie między bankami a rynkiem - działają głównie jako pośrednicy ułatwiający jedynie nawiązywanie bezpośrednich z dealerami walutowymi [pobierają za to niewielkie prowizje]

2. Sami nie są stroną w transakcjach, nie są wiec aktywnymi uczestnikami rynku

3. Utrzymują stały kontakt z jak największą liczbą dealerów na całym świecie za pośrednictwem sieci telefonicznej

4. Kluczowa funkcja brokera walutowego to pozyskiwanie bieżących informacji dotyczących sprzedaży lub zakupu dowolnej waluty obcej w każdym momencie - pozwala to na natychmiastowe znalezienie odpowiedniego dostawcy lub odbiorcy waluty [bez konieczności ujawniania tożsamości samych partnerów przez dokonywaniem transakcji]

5. Nadają rynkowi walutowemu odpowiednią płynność i efektywność

5. Instytucje niefinansowe

1. Angażowanie się w rynek walutowy za pośrednictwem banków jako ich podstawowy klient

2. Dokonywanie operacji walutowych z powodu inwestycji w innych krajach, wymiany międzynarodowej [zapotrzebowanie na inne waluty]

3. Wykorzystują rynek walutowy jako instrument ułatwiający wywiązywanie się z podjętych zobowiązań handlowych lub inwestycyjnych

4. Ograniczenie lub niwelowanie ryzyka kursowego; zarządzanie tym ryzykiem

6. Instytucje finansowe inne niż banki

1. Angażowanie się w rynek walutowy za pośrednictwem banków jako ich klient

2. Ich działalność nie ma dużego [znacznie większy wpływ na rynek pieniężny ze względu na ilość posiadanego………………………???????????????

19.03.2009

Stan posiadania (albo zadłużenia) w jakiejś walucie to „pozycja” w danym pieniądzu

Pozycja walutowa (dewizowa) - to zestawienie wierzytelności i zobowiązań dowolnego podmiotu w walutach obcych bez względu na termin

Pozycja długa (long) - oznacza stan posiadania

Należność w dewizach

+ kwota w dewizach jaką mamy otrzymać

- kwota w dewizach jaką mamy zapłacić

= pozycja dewizowa

19.03 kupno 100 000 EUR

EUR/USD 21.04 1,25

Kupno długa 100 000 EUR

Sprzedaż krótka 125 000 EUR

Pozycja dewizowa

PD = 0 PD ≠ 0 pojawienie się + występowanie ryzyka

Pozycja zamknięta ↑ postawy spekulacyjnej kursowego

(pozycja otwarta)

TAK TAK NIE

PD > 0 PD < 0 Pokrycie

Pozycja „długa” pozycja „krótka”

Oczekiwanie wzrostu oczekiwanie spadku

Kursu dewiz kursu dewiz

(spekulacja na aprecjację) (spekulacja na deprecjację)

Przyjmując pozycję kursową

„pozytywną” na dewizy zakupywane

Przechodzimy do pozycji „negatywnej”

(przeciw) na dewizy sprzedawane

Ryzyko kursowe

nie występuje

EUR

19.03

N Z

25.03 100 000 150 000 26.03 * mogą wystąpić straty dotyczące

spreadu

10.04 200 000 150 000 29.03 * ryzyko ograniczone do minimum

300 000 300 000

Pozycja zamknięta

25.03

N Z

150 000

200 000 150 000

200 000 < 150 000 pozycja short

Pozycja otwarta

WP (wpłata) < WYP (wypłata)

(100 000 EUR wartość pozycji walutowej)

*trudna do osiągnięcia

* headging

Pozycja walutowa zamknięta wystąpi wówczas, jeżeli suma wpływów w danej walucie obcej będzie równa sumie wypływów w tej samej walucie. Jest to stan równowagi pomiędzy wielkością aktywów a pasywów w walutach obcych, czyli

Wpływ waluty bazowej = wypływ waluty bazowej

Otwartą pozycję walutową tworzy różnica pomiędzy sumą wszystkich wpływów a sumą wszystkich wypływów w danej walucie obce. Jest ona wynikiem różnic pomiędzy wielkością aktywów i pasywów wyrażonych w danych walutach czyli

Wpływ waluty bazowej ≠ wypływ waluty bazowej

Może ona przybrać postać pozycji długiej (long) albo krótkiej (short). Zyski i straty z tytułu zajmowanej pozycji otwartej przedstawia tabela.

	ZYSK DEWIZOWY	STRATA DEWIZOWA
DŁUGA POZYCJA WALUTOWA	Przy wzroście kursu waluty obcej w stosunku do waluty krajowej	Przy spadku kursu waluty obcej w stosunku do waluty krajowej
KRÓTKA POZYCJA WALUTOWA	Przy spadku kursu waluty obcej w stosunku do waluty krajowej	Przy wzroście kursu waluty obcej w stosunku do waluty krajowej

CHF | EUR

CHF long

EUR short

CHF aprecjacja zysk

deprecjacja strata

*chęć dużego zysku waluty mało stabilne

* obrona przed ryzykiem pozycje otwarte w walutach stabilnych

* zaciągnięcie kredytu w CHF zajęcie pozycji krótkiej

Podmiot podlegający reglamentacji (ograniczeniom) co do (wielkości) pozycji walutowej (otwartej) BANK

Pozycja otwarta pozycja pojedyncza (indywidualna)

(przekroczenie przez bank limitu pozycji otwartej upomnienie, kara, utrata koncesji na transakcje dewizowe)

Limit 5% wartości kapitału własnego banku (odrębnie dla różnych walut)

• Pozycja walutowa maksymalna (całkowita) suma bezwzględnych wszystkich pozycji długich i krótkich w walutach obcych

• Pozycja walutowa globalna - różnica sum pozycji długich i krótkich (występuje tylko w teorii)

• Pozycja płynności - zestawienie należności i zobowiązań w walutach obcych na najbliższe 24 godziny

Long 19.03 short

EUR 100 000

USD 200 000

CHF 180 000

GBP 205 000

---------- -----------

p. max 100 000 + 585 000 = 685 000

bank - wartość często wykazywana w walucie krajowej

bank limit 30% funduszy własnych banku pozycji całkowitej

Nordea > 4 walut

Pozycja globalna -485 000 - (585 000 - 100 000)

19.03

N EUR Z

(25.03) 100 000 180 000 (21.03)

(20.03) 180 000 200 000 (31.03)

(21.03) 240 000

520 000 380 000 180 000 pozycja płynności long

Long 140 000

20.03

240 000 180 000 60 000 pozycja płynności long

W przypadku podziału ze względu na motyw przyświecający stronom podczas zawierania transakcji do najistotniejszych zalicza się cztery typy operacji:

• Transakcje inwestycyjne

• Transakcje spekulacyjne

• Transakcje hedgingowe (zabezpieczające)

• Transakcje arbitrażowe

Transakcje inwestycyjne - transakcje zawierane z myślą o długim horyzoncie czasowym. W ich przypadku pozycja walutowa związana jest zazwyczaj z przekonaniem, co do czynników fundamentalnych (np. bilans handlowy, poziom inflacji, poziom stóp procentowych, wzrost gospodarczy, itd.) stojących u podstaw relatywnej pozycji gospodarki danego państwa, a co za tym idzie także waluty tego kraju. Do grupy tej zaliczają się także transakcje wykorzystujące operacje walutowe jedynie, jako środek do realizacji kontraktów gospodarczych (np. niemiecki przedsiębiorca wymieniający euro na polskiego złotego, aby otworzyć w Polsce fabrykę, czy polski przedsiębiorca zakupujący w Chinach towary, które zamierza sprzedać w swym kraju

Transakcje spekulacyjne - to transakcje, które cechują się raczej krótszym horyzontem czasowym - w skrajnych przypadkach tego typu operacji trwać mogą zaledwie kilka minut, a nawet sekundach. Ich zawieranie związane jest z krótkoterminowym przekonaniem graczy, co do kształtowania się kursu określonej waluty bądź grupy walut. U podstaw procesu decyzyjnego w tego typu transakcjach stoi często tzw. analiza techniczna wykorzystująca zachowanie się cen w przeszłości do prognozowania cen w przyszłości.

SPEKULACJA

• na zwyżkę kursu (bullish speculation)

• na zniżkę kursu (bearish speculation)

Transakcje hedgingowe (zabezpieczające) - operacje te mają na celu uchronić stronę ją inicjującą przed ryzykiem kursu walutowego. Wykorzystywane są one często w praktyce miedzynarodowych transakcji gospodarczych przez eksporterów czy importerów, którzy narażeni są na zmienność kursów walut obcych w stosunku do walut ich własnego kraju.

02.04.2009

Zadanie. 1.

Transakcja na rynku natychmiastowym

EUR / PLN 4,4850 - 4,4930

Zakładamy, że będzie miała miejsce deprecjacja EUR

Spekulant posiada 100 000 EUR gra na zniżkę EUR [ transakcja spekulacyjna niedźwiedzia ]

Sprzedaż 100 000 EUR 4,4850 448 500 pln

Czeka na zmianę kursu walutowego

Eur/pln 4,4650 - 4,4790

Spekulant kupi eur 4,4790 100 133,96 eur zysk 133,96 eur

EUR/PLN 4,4850 - 4,4930

Przy aprecjacji euro

100 000 EUR posiada i gra na zwyżkę euro

Kupuje 100 000 € 4,4930 płaci za nie 449 300 PLN

EUR/PLN 4,7200 - 4,7340

Sprzedaż 100 000 EUR po 4,7200 otrzymuje 472 000 PLN Zysk 22 700 PLN

Rynek walutowy to także rynek kontraktów NDF

Kontrakty NDF

-kontrakty nierzeczywiste; rozliczenie różnicy kursowej w określonym momencie w przyszłości:

• kontrakt NDF kupna - bank zobowiązuje się do kupna

• kontrakt NDF sprzedaży - bank zobowiązuje się do sprzedaży

K = N ( R_ref - R₀ )

N - wartość kontraktu (w walucie bazowej)

R_ref - kurs referencyjny (po którym nastąpi wykonanie transakcji)

R_{0 -} kurs terminowy znany w momencie zawarcia kontraktu)

Kontrakt NDF - kupno

Otwarty jest na dowolną kwotę waluta bazowa waluta rozliczeniowa

(wartość kontraktu) (płatności rozliczeniowe)

Zakładamy, iż otwieramy NDF dla EUR/PLN

Ustalamy, że zostanie zawarty kontrakt półroczny

Został zawarty 15.10 15.04

R₀ 1,2288 - 1,2299

N = 450 000€

Oczekujemy aprecjacji EUR - gramy na zwyżkę EUR

NDF sprzedaż - taki kontrakt zawieramy

EUR / USD 1,3311 - 1,3329 [ 1.04 ]

K = 450 000 ( 1,3329 - 1,2299) = 46 350 USD tyle bank płaci klientowi

Przy deprecjacji EUR - gramy na zniżkę EUR

NDF kupno - taki kontrakt zawieramy

K = 450 000 ( 1,3311 - 1,2288) = 46 035 USD klient płaci bankowi = strata

Rynek giełdowy

Kontrakty futures

CHF 10 000 CHF [ 30 kontraktów ]

30 F CHF M9

M9-termin zapadalności

15.03 nabywamy kontrakt futures

Depozyt 45000 PLN + 300 zl

+ 180 zł

Deprecjacja CHF

Przy tych kontraktach zajmujemy albo pozycję krótką albo pozycję długą

Czekając na deprecjację zajmujemy pozycję krótką [ short ]

Short

15.03 CHF/PLN 2,8900

16.03 CHF/PLN 2,8890 10p x 1PLN x 30 = 300PLN - zarobiliśmy

17.03 CHF/PLN 2,8884 6p x 1PLN x 30 = 180 PLN

18.03 CHF/PLN 2,8892 -8p x 1PLN x 30 = -240 PLN

Itd.

Grając na aprecjację CHF - zajmujemy pozycję długą

Transakcje headgingowe - zwane również zabezpieczającymi. Operacje te mają na celu uchronienie strony ją inicjującą przez ryzykiem kursu walutowego. Wykorzystywane są one często w ?????przypadku???? międzynarodowych transakcji gospodarczych przez eksporterów i importerów, którzy ????????????>>>>>>>>>>>??????????? są na zmienność kursu walut obcych w stosunku do waluty ich własnego kraju.

Transakcje headgingowe - polegają na zamykaniu pozycji walutowych otwartych ????????..........?????????? stara się dopasować terminy transakcji headgingowej z transakcją rzeczywistą.

Należności 250 000 EUR

15.10 termin realizacji 15.04 zawieramy przy deprecjacji EUR

Przyjmujemy pozycję otwartą długą [ long ] EUR/PLN 4,4890 na 15.10

LONG	SHORT
250 000 € Termin zapadalności 15.04 15.10 - 1 122 250 PLN [ wartość należności ] 15.04 EUR/PLN 4,3900 1 097 500 PLN [ Udzielając kredytu handlowego eksporter ponosi stratę = 24 750PLN]	Forward ????outnight???? - sprzedaż waluty Sprzedaż 250 000€ z terminem zapadalności 15.04 KT = kurs terminowy - z terminem wykonania 15.04 EUR/PLN KT - 4,6750 - kurs kupna [ umowa musi zostać wykonana - ????umowa wiązana???? ] Kurs efektywny, po którym klient wymieni walutę 250 000 x 4,6750 = 1 168 750 PLN Zysk 46 500 PLN Udało mu się pokryć straty - 24 750PLN

Zobowiązania 250 000 PLN

15.10 - 15.04

Importer oczekuje aprecjacji EUR

Zabezpieczył się nabywając opcję czasową

zabezpieczenie

SHORT	LONG
250 000 EUR 15.04 EUR/PLN 4,7710 Zobowiązania 1 192 750 PLN Short strata 70 500 PLN	Nabywa opcję czasową kupna KT10.04 - 25.04 EUR/PLN sprzedaży = 4,6750 1 168 750 PLN 15.10 strata 46 500 PLN [ Zysk dewizowy 24 000 PLN ]

↑ kontrakty rzeczywiste

23.04.2009

Kontrakty nierzeczywiste kontrakty NDF strony umowy wypłacają między sobą różnicę kursową. Wartość kontraktu stanowi podstawę do wypłaty różnic kursowych.

NDF kupno - bank zobowiązuje się do kupna waluty - zabezpieczamy należności

NDF sprzedaż - klient na obowiązek kupna waluty, bank dokonuje sprzedaży waluty - zabezpieczenie zobowiązań

Transakcja headgingowa - zabezpiecza się jedną pozycje poprzez zajmowanie pozycji odwrotnej.

Kwota rozliczeniowa = N(R_ref - R_o) gdzie N to wartość kontraktu

Rref - kurs referencyjny - jest to kurs, który w momencie zawarcia kontraktu podaje bank, czyli jest to kurs spot.

Ro - kurs terminowy - cena, która jest ustalana w ramach umowy

KUPNO

- K > 0 - klient płaci bankowi

- K < 0 - bank płaci klientowi

SPRZEDAŻ

- K > 0 - bank płaci klientowi

- K < 0 - klient płaci bankowi

OPCJE

Opcja binarna - jest to instrument typowo spekulacyjny, jest to opcja egzotyczna prosta

Opcja walutowa - to kontrakt, w ramach którego nabywca ma prawo do zakupu lub sprzedaży określonej ilości waluty po z góry określonym kurcie i w określonym momencie w przyszłości, natomiast sprzedawca ma obowiązek dostarczenia lub odkupienia określonej ilości waluty po z gór określonym kurcie w określonym momencie w przyszłości.

Jest to instrument, w którym jeden ma prawo a drugi ma obowiązek.

Sprzedawca obowiązek

Nabywca prawo

Opcje walutowe:

1. kupna (call)

1. kupiec opcji call - prawo kupna waluty

2. sprzedawca opcji call - zobowiązanie dostarczenia waluty

2. sprzedaży ( put)

1. kupiec opcji put - prawo sprzedaży waluty

2. sprzedawca opcji put - obowiązek kupna waluty

Z punktu widzenia terminu wykonania można opcje podzielić na:

1. opcje typu europejskiego - można ją wykonać tylko i wyłącznie w dniu wygaśnięcia opcji

2. opcje typu amerykańskiego - można ją wykonać w dowolnym dniu od nabyci do dnia wymagalności.

7.05.2009

Transakcje arbitrażowe - są to pozbawione ryzyka transakcje wykorzystujące czasową nieefektywność rynku do zawarcia kontraktów kupna/sprzedaży określonych instrumentów na różnych, a nawet na tych samym rynku w celu osiągnięcia zysku. Zysk księgowy na pojedynczej transakcji arbitrażowej jest pewny, choć w praktyce zazwyczaj bardzo niewielki, co powoduje, że - w większości przypadków - są one opłacalne, jeśli przeprowadza się je na dużą skalę.

Rodzaje arbitrażu:

1. arbitraż kursowy ( walutowy, odsetkowy) - polega na kupowaniu waluty na rynku, gdzie taniej i sprzedawaniu, gdzie cena jest wyższa, czyli wykorzystuje się, dla osiągnięcia zysku, różnice pomiędzy cenami walut, występujących na różnych rynkach lokalnych.

1. Prosty (dwuwalutowy) - zamiana jednej waluty na drugą z wykorzystaniem zmian cen na różnych rynkach i dotyczy najczęściej 2 walut występujących na 2 różnych rynkach

A ^sprzedaż B ^odkupywanie A, gdzie odkupywanie na innym rynku po cenie korzystniejszej

2. Krosowy (krzyżowy)- decyzja o przeprowadzeniu transakcji walutowych wykorzystując kursy krzyżowe. Ze względu na to, że cechą charakterystyczną jest fakt więcej niż 2 walut, to arbitraż wielowalutowy, najczęściej 3-walutowy

A B C A

2. Arbitraż odsetkowy - charakteryzuje się przesuwaniem funduszy z rynku o niższej stopie procentowej na rynku w wyższej stopie procentowej z zabezpieczeniem wartości lokaty i spodziewanej sumy odsetek od ryzyka kursowego lub bez zabezpieczenia.

Z zabezpieczeniem - arbitraż kryty, bez zabezpieczenia - arbitraż niekryty (odkryty). Transakcje zawierane na długi okres czasu, najczęściej na 1 rok.

21.05.2009

Cd….

Chce się osiągnąć korzyści na wyższej stopie % i na zmianie cen walut.

Istotą jest osiągniecie zysku na 2 instrumentach:

- stopa %

- różnice występujące w cenach walut pomiędzy czasem zawarcia lokaty i zamknięcia lokaty.

Ryzyko występuje w przypadku arbitrażu odkrytego.

Przy arbitrażu krytym znany jest z góry zysk.

Dysponując informacją o wysokości kursu terminowego oraz kursu spot dla określonej pary walut możemy obliczyć premię lub dyskonto [ w skali roku ] dla waluty bazowej oraz dla waluty kwotowanej. Stosujemy następujące formuły obliczania:

1. Premia/dyskonto waluty terminowej w skali rocznej dla waluty bazowej

gdzie Kf - kurs terminowy, a Ks - kurs natychmiastowy, n - liczba miesięcy w kontrakcie terminowym

2. Premia/dyskonto waluty terminowej w skali rocznej dla waluty kwotowanej

Czyli np. stopa % euro 4% [ stałe ] różnica 3 p.p.

stopa % USD 7% [ stałe ]

jeżeli wysokość premii jest niższa niż różnica w p.p. to w tym momencie jest opłacalna transakcja arbitrażowa - opłaca się arbitraż kryty.

Jeżeli premia byłaby większa niż różnica w p.p. to wtedy arbitraż jest nieopłacalny.

Przy dyskoncie jest odwrotna sytuacja.

Jeżeli wartość dyskonta jest wyższa niż różnica w p.p. to arbitraż jest opłacalny.

Jeżeli wartość dyskonta jest niższa niż różnica w p.p. to arbitraż jest nieopłacalny.

Większość decyzji podejmowanych przez spekulantów jest oparta o analizę techniczną

Analiza techniczna - określana jako badanie zachowań rynku przede wszystkim przy użyciu wykresów. Celem tego badania jest przewidywanie przyszłych trendów cenowych.

Istnieje kilka wykresów, którymi posługuje się analiza techniczna. Najczęściej używane to:

• Wykresy liniowe - jest najprostszym wykresem stosowanym w analizie technicznej. Na osi X nanosi się skale czasową, na osi Y punkty odpowiadające danym o instrumencie finansowym [ np. cenie ]. Po połączeniu punktów powstaje wykres liniowy. Obecnie tego typu wykresu są rzadko używane

• 
  W. słupkowe - czasem nazywany OHLC, jest to najczęściej wykorzystywany przez analityków typ wykresu. Jeden słupek zawiera informacje z określonego przedziału czasowego [ od 1 minuty do 1 roku ]. Są lepszym narzędziem niż liniowe, bo zawierają więcej informacji.

Cena otwarcia [ O ] cena najwyższa [ H ]

Cena najniższa [ L ] cena zamknięcia [ C ]

• W. świecowe [ japońskie] - przedstawiają te same dane co w. słupkowe, ale w nieco odmienny sposób. [ szyja - przedział czasu ] Świeca składa się z korpusu i cieni. Korpus jest budowany nad podstawie ceny otwarcia i zamknięcia [ lub ostatniej ] natomiast cienie odpowiadają cenom minimalnym i maksymalnym. Kolor korpusu obrazuje kierunek znam ceny instrumentu finansowego i tak korpus czarny - cena zamknięcia jest mniejsza niż cena otwarcia, jeżeli jest biały to sytuacja odwrotna.

• W. punktowo-symboliczne

• W. wolumenu

Analiza techniczna oparta jest na kilku podstawowych zasadach:

1. Rynek dyskontuje wszystko - co oznacza, że to co dzieje się na danym rynku ma swoje odzwierciedlenie w cenie, gdyż ona jest popytem i podażą.

2. Ceny podlegają trendom - cena nie porusza się chaotycznie, podlega pewnym trendom, które decydują o jej kierunku.

3. Powtarzalność - obserwując i analizując wykresy ceny w czasie można dostrzec, że zachowania ceny są powtarzalne

Wykres liniowy jest najprostszym rodzajem wykresu stosowanym w analizie technicznej. Na oś X nanosi się skalę czasową, a na oś Y punkty odpowiadające danym o instrumencie finansowym (np. cenom). Po połączeniu punktów powstaje wykres liniowy. Obecnie tego typu wykresy są rzadko używane.

Trendy na rynku walutowym:

• boczny

• wzrostowy

• spadkowy

13

---