Współczesne migracje Polaków.
Migracja [łac. migratio `przesiedlenie'], demogr. ruch ludności, którego celem jest zmiana czasowa lub na stałe miejsca pobytu.
Zasięg:
migracje wewnętrzne - to przemieszczenia ludności w granicach państwa, czyli
zmiana gminy zamieszkania lub w przypadku gminy miejsko-wiejskiej przeniesienie się z terenów miejskich do wiejskich tej gminy lub odwrotnie,
migracje zewnętrzne - to wyjazdy z kraju stałego zamieszkania (emigracja) lub przyjazdy do kraju (imigracja) w celu zamieszkania na stałe lub na pobyt czasowy.
Formy:
emigracja - wyjazd,
imigracja - przyjazd,
reemigracja - powrót z emigracji czasowej,
uchodźstwo - ucieczka,
ewakuacja - zorganizowana przez państwo w celu uniknięcia spodziewanego zagrożenia,
repatriacja - powrót obywateli z obcego terytorium zorganizowany przez ich państwo,
przesiedlenie (transfer) - przesiedlenie obywateli danego państwa w ramach jego granicy,
deportacja - przymusowe przesiedlenie danej osoby lub grupy osób na peryferie danego państwa lub poza jego granice
Podstawowe czynniki powstawania szlaków migracyjnych:
geograficzny (sąsiedztwo krajów);
kulturowy (bliskość kulturowa)l;
ekonomiczny (istnienie różnic w poziomie rozwoju gospodarczego pomiędzy krajami, różnic płacowych, standardów życia i pracy);
polityczny (przyjmowanie lub ograniczanie napływu imigrantów np. uchodźców);
prawny (polityka imigracyjna i odpowiadające jej procedury).
Przyczynami migracji międzynarodowych są najczęściej czynniki natury politycznej i ekonomicznej. Na tle ekonomicznej leżą najczęściej chęci poprawy warunków życia, dlatego krajami emigracji są kraje rozwijające się, a kraje imigracji są wysoko uprzemysłowione. Migracje są spowodowane także przyczynami religijnymi wskutek prześladowań religijnych; rodzinnymi z powodu zmiany miejsca zamieszkania z racji łączenia rodzin, zawarcia małżeństwa; politycznymi w wyniku wojny, ucisku władz, zmiana granic politycznych. Jest jeszcze wiele innych powodów np. na skutek klęsk żywiołowych czy łamania praw człowieka.
Imigracje międzynarodowe najczęściej mierzone są liczbą ludności zamieszkującej w danym kraju, ale urodzonej poza jego granicami.
SKUTKI migracji:
zmiana struktury demograficznej (spadek przyrostu naturalnego, postępowanie procesu starzenia ludności);
wyludnienie ludności;
nadmierne zagęszczenie ludności;
zaburzenie struktury płci (nadmiar mężczyzn w danym obszarze, gdzie powinno ich być mniej, a niedobór, gdzie powinni być np. tam gdzie jest przemysł ciężki);
bezrobocie;
tworzenie się dzielnic nędzy tj. slumsy (USA).
ZALETY |
WADY |
|
dla migrantów i ich rodziny |
||
podniesienie standardu życia |
praca poniżej kwalifikacji - deprecjacja kapitału ludzkiego
|
|
sfinansowanie bieżących wydatków |
schizofrenia życiowa - życie na krawędzi „dwóch światów” |
|
działalność inwestycyjna |
koszty psychiczne związane z rozstaniem z rodziną, bliskimi |
|
możliwość podjęcia pracy |
rozpad związków małżeńskich, rodzin |
|
poznanie obcego języka, kultury itp. |
ucieczka młodych ludzi do większych ośrodków miejskich |
|
przekazywanie wzorców mobilności |
|
|
dla społeczności lokalnej
|
||
lepsze wyposażenie gospodarstw domowych - mniejsza skala biedy, niższe wydatki na świadczenia społeczne
|
wyludnianie się z regionów peryferyjnych |
|
poprawa infrastruktury |
mniej lub bardziej trwała dezaktywacja na polskim rynku pracy |
|
pobudzenie lokalnego rynku pracy |
utrata zasobów pracy, problemy ze znalezieniem pracowników |
|
zmniejszenie presji na rynek pracy |
ostentacyjna konsumpcja - presja inflacyjna |
|
wykształcenie się mobilnych społeczności
|
|
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) w 2006 r. dwa miliony Polaków przebywało na emigracji. Najwięcej, bo około 580 tys. wybrało Wielką Brytanię oraz Niemcy - około 450 tys. Od 1 maja 2004 r., tj. daty wejścia Polski do Unii Europejskiej (UE) liczba ta się podwoiła - pod koniec 2004 r. w krajach UE przebywało czasowo około 750 tys. Polaków. Demografowie szacują, iż emigracja będzie jeszcze rosła przez dwa - trzy lata,
w zależności od tego, czy sytuacja w Polsce się poprawi. GUS szacuje, iż w Polsce w 2006 r. przebywało 200 tys. imigrantów. Najwięcej z nich przyjechało z Ukrainy.
Ludność przybyła w latach 1989-2002 z zagranicy według obywatelstwa.
Trendy:
Globalizacja migracji
Akceleracja migracji (związany z nasileniem ruchów migracyjnych i wzrostem liczby osób migrujących);
Zróżnicowanie migracji (w odniesieniu do typu migracji: zarobkowej, uchodźczej, osiedleńczej);
Feminizacja procesu migracji (kobiety zaczęły odgrywać kluczową rolę we wszystkich typach migracji, zwłaszcza w zarobkowych).
W migracjach wewnętrznych przeważa kierunek z miasta do miasta; najmniej
osób przenosi się ze wsi na inne tereny wiejskie. Saldo migracji dotyczące przemieszczeń między terenami miejskimi i wiejskimi jest dodatnie dla miast.
Wśród migracji wewnętrznych jakie miały miejsce w latach 1989-2002
zdecydowanie przeważały migracje wewnątrzwojewódzkie (2 856 tys.), które
stanowiły prawie 73% wszystkich migracji wewnętrznych (migracje międzywojewódzkie 25%).
Wyniki Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań 2002 r.
wykazały, że większość ludności Polski nie zmienia swego miejsca zamieszkania. Z
danych wynika, że ponad 22 622 tys. osób, tj. prawie 60% ludności mieszka w swej miejscowości od urodzenia i nie opuszczało jej na okres dłuższy niż rok.
Dla prawie 98% ludności przybyłej w latach 1989-2002 poprzednim miejscem
zamieszkania było inne miejsce w kraju, a tylko dla niewiele ponad 2% zagranica.
Zdecydowanie dominowały więc - co jest zrozumiałe - migracje wewnętrzne.
Encyklopedia PWN
Główny Urząd Statystyczny Migracje wewnętrzne ludności 2002, Warszawa 2003
Krystyna Romaniszyn, Światowe szlaki migracyjne: przemiany i kontynuacje, „Migracje i Społeczeństwo 3”
Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, Mazowiecka Wyższa Szkoła Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu, Wydawnictwo Neriton 1999
Paweł Kaczmarczyk, Joanna Tyrowicz Współczesne migracje Polaków Warszawa 2007, s. 15
S.Castles, M.J. Miller, The Age of Migration. International Population Movements in the Modern World, Macmillian 1993.