LabFiz05, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 26-Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą pomiaru kąta najmniejszego odchylenia


Wydział

MINI

Dzień/godzina

Wtorek 17-20

Nr zespołu

12

Data

09.04.2002

Nazwisko i imię

1. Pakuszewski Artur

2. Rybak Piotr

3. Turos Bartłomiej

Ocena z przygotowania

Ocena ze sprawozdania

Ocena

Prowadzący dr M. Urbański

Podpis prowadzącego

Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą kata najmniejszego odchylenia

Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie dyspersji optycznej pryzmatu wykorzystując metodę najmniejszego odchylenia.

Podstawy fizyczne

Dyspersją optyczną Dn materiału nazywamy zależność polegającą na istnieniu różnicy wartości współczynnika załamania światła n dla różnych częstotliwości fali świetlnej v. Zależność tę zapisujemy jako .

Zjawisko załamania światła przejawia się w zmianie kierunku biegu wiązki światła lub w zmianie kierunku rozchodzenia się fali świetlnej przy przejściu światła przez granicę dwóch ośrodków. Gdy światło pada na granicę dwóch izotropowych ośrodków materialnych pojawia się fala przechodząca (załamana) oraz fala odbita. Wektory opisujące kierunek rozchodzenia się fal leżą w jednej płaszczyźnie padania (rys.1).

Rys.1. Załamanie i odbicie promieni na granicy dwóch ośrodków izotropowych.

Kierunki rozchodzenia się tych fal spełniają następujące zależności:

Pryzmat tworzą dwie płaszczyzny schodzące się pod kątem, ograniczające jednorodny, przezroczysty materiał. Kąt ten nazywa się kątem łamiącym pryzmatu. W zależności od budowy i materiałów, pryzmaty mogą służyć od rozszczepiania wiązki światła, do zmiany kierunku wiązki światła bez rozszczepienia i do polaryzacji światła. Pojedynczy pryzmat zawsze rozszczepia zarówno wiązkę światła białego, jak i zmienia jej bieg. Działanie takiego pryzmatu wynika ze zjawiska dyspersji światła, czyli zmian wartości współczynnika załamania światła dla fal o różnej długości. Równoległa wiązka światła białego, padająca na jedną ze ścian przyległych do kąta łamiącego załamuje się na niej, następnie biegnie wewnątrz pryzmatu (każda ze składowych z inną prędkością), pada na drugą ścianę i wychodząc powtórnie się załamuje, tworząc wiązki monochromatyczne odchylone od pierwotnego kierunku pod różnymi kątami dla różnych długości fal. Do wyznaczenia dyspersji materiałowej dla różnych długości fal potrzebny jest współczynnik załamania światła. Wyznaczymy go ze wzoru (1):

Za kąt najmniejszego odchylenia promieni świetlnych εmin przyjmuje się moment, w którym przy obrocie stolika obserwowany prążek zatrzymuje się i przy dalszym obrocie stolika wraca. Kąt ϕ jest kątem łamiącym pryzmatu. W celu wyznaczenia tego kata łamiącego pryzmatu ustawiamy go tak, żeby znalazł się naprzeciwko kolimatora i był oświetlony wiązką równoległą. Obserwujemy dwie wiązki odchylone względem siebie o podwojony kąt łamiący.

Wyniki pomiarów

Do wykonanych przez nas pomiarów potrzebne były następujące wartości:

Aby wyliczyć kąt łamiący pryzmatu dokonaliśmy następujących pomiarów:

Kąt lunety a:

Kąt lunety b:

Kąt łamiący

Kąt łamiący [rad]

352°40'

113°56'

60°56'

1,063

352°44'

113°58'

60°58'

1,064

Bezwzględny błąd dla kąta łamiącego pryzmatu liczymy ze wzoru:

0x01 graphic
= dokładność odczytu +0x01 graphic
szerokości kątowej obrazu szczeliny

Więc kąt łamiący pryzmatu wynosi:

0x01 graphic
= 60°57'0x01 graphic
0°3'

0x01 graphic
= 1,0640x01 graphic
0,0009 rad

Aby wyznaczyć współczynnik załamania światła metodą kąta najmniejszego odchylenia wykonaliśmy następujące pomiary:

Kolor

Długość fali [nm]

Miara kąta

Miara kąta [rad]

Fioletowy

433,4

108°40'

1,897

Zielony

537,5

110°09'

1,922

Żółty

585,2

110°50'

1,934

Pomarańczowy

603,0

111°6'

1,939

Czerwony

640,0

111°38'

1,948

Następnie uwzględniając położenie nie odchylonego obrazu szczeliny oraz błąd bezwzględny dla εmin wynoszący:

0x01 graphic
= dokładność odczytu + ½ szerokości kątowej obrazu szczeliny + ½ (martwy przedział)

0x01 graphic
= 0°2' + 0°1' + 1°55' = 1°58'

0x01 graphic
= 0,0006 + 0,0003 + 0,0225 = 0,0234 rad

otrzymaliśmy:

Kolor

Długość fali [nm]

εmin

εmin [rad]

Fioletowy

433,4

63°46'0x01 graphic
1°58'

1,1130x01 graphic
0,0234

Zielony

537,5

62°17'0x01 graphic
1°58'

1,0870x01 graphic
0,0234

Żółty

585,2

61°36'0x01 graphic
1°58'

1,0750x01 graphic
0,0234

Pomarańczowy

603,0

61°20'0x01 graphic
1°58'

1,0700x01 graphic
0,0234

Czerwony

640,0

60°48'0x01 graphic
1°58'

1,0610x01 graphic
0,0234

Aby obliczyć wartość współczynnika załamania korzystamy z wcześniej wyznaczonych wartości i uwzględniamy błąd bezwzględny Δn (wyliczony z różniczki zupełnej), przy czym błąd wynosi:

Δn = 0,005 rad

Kolor

Długość fali [nm]

εmin [rad]

n

Fioletowy

433,4

1,1130x01 graphic
0,0234

1,74650x01 graphic
0,005

Zielony

537,5

1,0870x01 graphic
0,0234

1,73450x01 graphic
0,005

Żółty

585,2

1,0750x01 graphic
0,0234

1,72880x01 graphic
0,005

Pomarańczowy

603,0

1,0700x01 graphic
0,0234

1,72650x01 graphic
0,005

Czerwony

640,0

1,0610x01 graphic
0,0234

1,72220x01 graphic
0,005

0x01 graphic

Aby obliczyć wartość dyspersji materiału korzystamy z metody najmniejszych kwadratów dla wyliczonych wartości. Błąd bezwzględny (wyliczony) wynosi: 0,000052

Ostatecznie dyspersja materiału wynosi: Dn = -0,000130x01 graphic
0,000052 1/nm

Podsumowanie

Celem ćwiczenia było poznanie problemu oddziaływania fali świetlnej z ośrodkami optycznie gęstszymi. W wyniku takich oddziaływań następuje załamanie fali świetlnej.

Ponieważ każda ze składowych światła białego ma inny współczynnik załamania, a kąt, o jaki pryzmat odchyla promień, zależy od współczynnika załamania światła, więc pryzmat w różny sposób odchyla światło o różnej długości fali. Jak widać z przeprowadzonego ćwiczenia i uzyskanych wyników światło o falach dłuższych np. czerwone, zostaje mniej odchylone przez pryzmat niż światło o falach krótszych, np. fioletowe. Niewątpliwie duży wpływ na dokładność uzyskanych wyników miała szerokość obrazu szczeliny jak również dokładność wykorzystywanego w ćwiczeniu przyrządu. Przyczyną dużego błędu pomiarowego kąta najmniejszego odchylenia promieni świetlnych jest również wystąpienie zjawiska tak zwanego martwego pola.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
fks lab1, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 26-Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą
fiza26, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 26-Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą p
PRYZMAT, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 26-Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą
26 Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą pomiaru kąta najmniejszego odchylenia
34, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 34-Wyznaczanie podatności magnetycznej paramagnetyków i
Lab 24, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siatk
Lab 21, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 21-Wyznaczanie pracy wyjścia elektronów z metalu met
CW 79, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siatki
Lab 34, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 34-Wyznaczanie podatności magnetycznej paramagnetykó
fizy2 sprawozdanie15 wersja2, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali ś
POPRAWA, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siat
LABC9C10, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 32-Wyznaczanie modułu piezoelektrycznego d metodą
fizy cw 34, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 34-Wyznaczanie podatności magnetycznej paramagne
fizyka cw 32, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 32-Wyznaczanie modułu piezoelektrycznego d met
fiz21, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 21-Wyznaczanie pracy wyjścia elektronów z metalu meto

więcej podobnych podstron