Służba cywilna

Ustawa z dnia 21 listopada 2008r. o służbie cywilnej wraz z aktami wykonawczymi

W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa, w urzędach administracji rządowej działa korpus służby cywilnej. Zwierzchnikiem korpusu jest Prezes Rady Ministrów.

Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych w:

1. urzędach ministrów

2. urzędach centralnych organów administracji rządowej (np. GUS, UOKIK)

3. urzędach wojewódzkich i innych urzędach podległych ministrom lub centralnym organom administracji rządowej

4. jednostkach zespolonej administracji rządowej (komendach, inspektoratach itp.)

5. aparacie pomocniczym kierowników powiatowych służ, inspekcji i straży

6. Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

7. Biurze Nasiennictwa Leśnego oraz

8. powiatowi i graniczni lekarze weterynarii oraz ich zastępcy

Pracownicy służby cywilnej (zatrudnieni na podstawie umowy o pracę) oraz urzędnicy służby cywilnej (zatrudnieni na podstawie mianowania) tworzą korpus służby cywilnej.

W służbie cywilnej może być zatrudniona osoba, która:

• jest obywatelem polskim (dyrektor generalny urzędu za zgodą Szefa Służby Cywilnej wskazuje stanowiska, o które mogą ubiegać się obcokrajowcy)

• korzysta z pełni praw publicznych

• nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne (w tym skarbowe)

• posiada odpowiednie kwalifikacje

• cieszy się nieposzlakowaną opinią

Osoba niebędąca obywatelem polskim może zostać zatrudniona tylko na stanowisku, które nie polega na udziale w wykonywaniu władzy publicznej i ochronie generalnych interesów państwa.

Limit mianowań urzędników w służbie cywilnej na dany rok budżetowy i środki finansowe określa ustawa budżetowa.

Szef Służby Cywilnej

Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach służby cywilnej jest Szef Służby Cywilnej. Podlega on bezpośrednio Prezesowi Rady Ministrów i jest przez niego powoływany (spośród urzędników służby cywilnej po zasięgnięciu opinii Rady Służby Cywilnej). Obsługę Szefa Służby Cywilnej zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.

Szefem Służby Cywilnej może zostać osoba, która:

• jest obywatelem polskim

• korzysta z pełni praw publicznych

• nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne (w tym skarbowe)

• posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny

• zna co najmniej 1 język obcy spośród języków roboczych UE

• cieszy się nieposzlakowaną opinią

• nie była karana zakazem zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi

• posiada co najmniej 5-letnie doświadczenie na stanowisku kierowniczym w administracji rządowej lub co najmniej 7-letnie w jednostkach sektora finansów publicznych

• nie jest i w ostatnich 5 latach nie była członkiem partii politycznej.

Prezes Rady Ministrów obligatoryjnie odwołuje Szefa Służby Cywilnej: w przypadku złożenia rezygnacji, jeżeli przestanie spełniać którykolwiek z ww. warunków lub w razie niewypełnienia obowiązków wskutek długotrwałej choroby (stwierdzonej orzeczeniem lekarskim).

Szef Służby Cywilnej może być odwołany (po zasięgnięciu opinii Rady Służby Cywilnej) w razie: odrzucenia przez Premiera sprawozdania o stanie służby cywilnej, sprzeniewierzenia się złożonemu ślubowaniu oraz gdy przestanie cieszyć się nieposzlakowaną opinią. Rada Służby Cywilnej przedstawia opinię w ciągu 14 dni, jednak brak tej opinii nie wstrzymuje możliwości odwołania Szefa Służby Cywilnej.

Zadania Szefa Służby Cywilnej:

1. czuwa nad przestrzeganiem zasad służby cywilnej

2. kieruje procesem zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej

3. gromadzi informacje o korpusie służby cywilnej

4. przygotowuje projekty aktów normatywnych dotyczących służby cywilnej

5. monitoruje i nadzoruje środków z budżetu państwa

6. planuje, organizuje i nadzoruje szkolenia centralne w służbie cywilnej

7. upowszechnia informacje o służbie cywilnej

8. zapewnia warunki upowszechniania informacji o wolnych stanowiskach pracy

9. prowadzi współpracę międzynarodową w sprawach dotyczących służby cywilnej

10. przedstawia Prezesowi Rady Ministrów, do końca marca każdego roku, sprawozdanie o stanie służby cywilnej i realizacji zadań tej służby za rok poprzedni. Prezes Rady Ministrów w terminie 3 miesięcy przyjmuje albo odrzuca sprawozdanie.

11. może tworzyć zespoły, jako organy opiniodawcze i doradcze w sprawach należących do zakresu jego działania

Szef Służby Cywilnej realizuje swoje zadania przy pomocy dyrektorów generalnych urzędów.

Rada Służby Cywilnej

Przy Prezesie Rady Ministrów działa Rada Służby Cywilnej, jako organ opiniodawczo - doradczy. Wyraża ona opinie (na wniosek Prezesa Rady Ministrów, Szefa Służby Cywilnej lub z własnej inicjatywy) m.in. w sprawach:

1. projektu strategii zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej

2. projektu ustawy budżetowej w części dotyczącej służby cywilnej oraz corocznego wykonania budżetu państwa w tym zakresie

3. proponowanego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w zakresie służby cywilnej

4. projektów aktów normatywnych dotyczących służby cywilnej

5. planu szkoleń centralnych w służbie cywilnej

6. etyki korpusu służby cywilnej

7. powołania i odwołania Szefa Służby Cywilnej

8. projektu regulaminu określającego tryb pracy Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej

9. sprawozdania o stanie służby cywilnej przygotowywanego przez Szefa Służby Cywilnej

Inne kompetencje Rady Służby Cywilnej:

1. ocenia przebieg postępowań kwalifikacyjnych w Służbie Cywilnej

2. może wystąpić do Szefa Służby Cywilnej z wnioskiem o zajęcie stanowiska w sprawach dotyczących stosowania zasad służby cywilnej

3. przedstawiciel Rady może obserwować przebieg procesu naboru na wyższe stanowisko w służbie cywilnej (oraz stanowisko kierownika jednostki organizacyjnej) a także przebieg postępowania kwalifikacyjnego

4. w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przebiegu procesu naboru Rada może zwrócić się o zarządzenie ponownego naboru (na wyższe stanowisko - do Szefa Służby Cywilnej; na kierownika jednostki organizacyjnej - do Prezesa Rady Ministrów)

Rada Służby Cywilnej liczy 15 członków powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów. 8 członków Rady powoływanych jest spośród osób zatrudnionych w służbie cywilnej na okres 6 lat (co 3 lata kończy się kadencja połowy z nich), natomiast 7 członków powoływanych jest na wniosek klubów parlamentarnych na czas kadencji Sejmu. Członkami Rady mogą zostać osoby, których wiedza, doświadczenie i autorytet dają rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady. Wszyscy oni muszą spełniać wymagania niezbędne pracownikowi służby cywilnej (obywatel polski, korzystający z pełni praw publicznych, nieskazany prawomocnym wyrokiem). Prezes Rady Ministrów powołuje Przewodniczącego spośród członków Rady, a Rada na wniosek Przewodniczącego wybiera ze swego grona wiceprzewodniczącego. Członkowie Rady pełnią swoje funkcje do czasu powołania ich następców.

Członkostwo w Radzie Służby Cywilnej wygasa:

- w razie śmierci członka Rady

- jeżeli członek Rady przestał spełniać którykolwiek z ww. warunków

Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady, na wniosek Rady, w razie niewykonywania przez niego obowiązków członka Rady (w tym na skutek długotrwałej choroby potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim). Członka Rady odwołuje się również w razie złożenia przez niego rezygnacji.

Jeżeli członek Rady przestał cieszyć się nieposzlakowaną opinią Rada Ministrów odwołuje go za zgodą co najmniej 2/3 składu Rady.

Rada uchwala swój regulamin organizacyjny. Obsługę Rady zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.

Dyrektor generalny urzędu

Stanowisko dyrektora generalnego tworzy się w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w ministerstwach, urzędach centralnych organów administracji rządowej oraz urzędach wojewódzkich. Stanowiska dyrektora generalnego nie tworzy się w: Komendzie Głównej Policji, Komendzie Głównej PSP i Komendzie Głównej Straży Granicznej (zadania dyrektora wykonują kierownicy urzędów - Komendanci Główni). Dyrektor generalny podlega bezpośrednio kierownikowi urzędu.

Funkcje dyrektora generalnego urzędu:

1. zapewnia funkcjonowanie i ciągłość pracy urzędu, warunki jego działania, a także organizację pracy, w szczególności przez:

1. sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad komórkami organizacyjnymi urzędu w zakresie prawidłowego wykonywania przez nie zadań określonych przez kierownika

2. nadzorowanie prac nad terminowym przygotowaniem projektu budżetu i układu wykonawczego do budżetu w części dotyczącej urzędu

3. występowanie z wnioskiem o nadanie regulaminu organizacyjnego urzędu

4. ustalanie regulaminu organizacyjnego komórek organizacyjnych i regulaminu pracy

5. gospodarowanie mieniem urzędu (w tym zlecanie usług i zakupów)

6. wykonywanie kompetencji kierownika zamawiającego w rozumieniu ustawy Prawo zamówień publicznych

7. reprezentowanie Skarbu Państwa w odniesieniu do mienia urzędu

8. nadzór nad prowadzeniem kontroli i audytu wewnętrznego w urzędzie

9. nadzór nad gospodarstwami pomocniczymi urzędu

10. zapewnienie przestrzegania przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej i zasad techniki prawodawczej

2. dokonuje czynności z zakresu prawa pracy wobec osób zatrudnionych oraz realizuje politykę personalną, w szczególności poprzez:

1. przygotowywanie programu zarządzania zasobami ludzkimi w urzędzie

2. dokonywanie czynności związanych z nawiązaniem, trwaniem i ustaniem stosunku pracy

3. organizowanie naboru na wolne stanowiska

4. administrowanie zakładowym funduszem świadczeń socjalnych oraz funduszem nagród

3. wykonuje inne zadania kierownika urzędu zlecone przez ustawę lub z upoważnienia kierownika

Do końca stycznia każdego roku dyrektor generalny urzędu składa Szefowi Służby Cywilnej sprawozdanie z realizacji zadań wynikających z ustawy za rok ubiegły.

Dyrektor generalny niezwłocznie wyznacza (w uzgodnieniu z kierownikiem urzędu) swojego zastępcę i powiadamia o tym Szefa Służby Cywilnej.

W przypadku nieobsadzenia stanowiska dyrektora generalnego i niewyznaczenia jego zastępcy, Szef Służby Cywilnej (w porozumieniu z kierownikiem urzędu) wyznacza spośród pracowników urzędu członka korpusu do zastępowania dyrektora generalnego do czasu obsadzenia tego stanowiska.

Nabór do służby cywilnej

Dyrektor generalny urzędu organizuje nabór kandydatów do korpusu służby cywilnej (dotyczy to także absolwentów KSAP). Ma on obowiązek upowszechniać informacje o naborze: w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu, w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej KPRM. Ogłoszenie o naborze powinno zawierać:

- nazwę i adres urzędu,

- określenie stanowiska pracy,

- wymagania wobec kandydatów (niezbędne i dodatkowe) wynikające z opisu stanowiska

- zakres zadań wykonywanych na stanowisku pracy

- wskazanie wymaganych dokumentów

- termin i miejsce składania dokumentów

Termin do składania dokumentów nie może być krótszy niż 10 dni, a dla ogłoszenia o naborze w celu zastępstwa - 5 dni.

Informacja o wyniku naboru podlega upublicznieniu.

Jeżeli w ciągu 3 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z wybraną osobą zaistnieje konieczność ponownego obsadzenia tego samego stanowiska - dyrektor generalny urzędu może zatrudnić kolejną osobę spośród najlepszych wymienionych w protokole tego naboru.

Nawiązanie stosunku pracy

Stosunek pracy pracownika służby cywilnej nawiązuje się na podstawie umowy o pracę na czas określony lub nieokreślony. W przypadku osób podejmujących po raz pierwszy pracę w służbie cywilnej umowę o pracę zawiera się na czas określony 12 m-cy z możliwością wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

Przez osobę podejmującą po raz pierwszy pracę w służbie cywilnej rozumie się osobę, która nie była wcześniej zatrudniona w służbie cywilnej na czas nieokreślony, albo na czas określony 12 m-cy (z otrzymaniem pozytywnej pierwszej oceny). O zawarciu z pracownikiem umowy na czas nieokreślony na podstawie pozytywnej oceny pracownika decyduje dyrektor generalny urzędu.

Ponowne zatrudnienie osoby, która otrzymała wcześniej mianowanie, dokonuje się również na podstawie mianowania, z zachowaniem dotychczasowego stopnia służbowego (jeżeli nie zachodzą przesłanki uniemożliwiające to zatrudnienie, np. orzeczona kara wydalenia ze służby cywilnej, lub dwukrotna następująca po sobie negatywna ocena).

Osoby podejmujące po raz pierwszy pracę w służbie cywilnej odbywają służbę przygotowawczą mającą na celu teoretyczne i praktyczne przygotowanie pracownika do należytego wykonywania obowiązków służbowych. Służba przygotowawcza trwa nie dłużej niż 4 miesiące i kończy się nie później niż z upływem 8 miesięcy od podjęcia zatrudnienia. Zakończeniem służby przygotowawczej jest egzamin przeprowadzany według zasad ustalonych przez dyrektora generalnego. Z odbywania służby przygotowawczej zwolnieni są absolwenci KSAP oraz osoby, których wiedza lub umiejętności umożliwiają należyte wykonywanie obowiązków służbowych (na umotywowany wniosek kierownika jednostki organizacyjnej, nie zwalnia to z obowiązku zdania egzaminu).

Ocena członka korpusu

Osoba zatrudniana po raz pierwszy w korpusie służby cywilnej (na podstawie umowy o pracę lub fakultatywnie umowy na zastępstwo) podlega pierwszej ocenie w służbie cywilnej. Ocenie tej nie podlegają absolwenci KSAP. Pierwszej oceny pracownika dokonuje bezpośredni przełożony (w porozumieniu z kierownikiem komórki organizacyjnej) nie wcześniej niż po 8 m-cach od zatrudnienia i nie później niż miesiąc przed końcem umowy. Kryteria oceny:

- postawa pracownika, jego zaangażowanie i postępy w pracy, relacje ze współpracownikami oraz terminowość wykonywania zadań

- wynik egzaminu ze służby przygotowawczej

- sporządzone przez ocenianego pracownika sprawozdanie dotyczące zadań przez niego realizowanych

Po dokonaniu oceny kierujący komórką organizacyjną wnioskuje do dyrektora generalnego o zawarcie z ocenianym umowy na czas nieokreślony ( w przypadku oceny pozytywnej) lub o niezawieranie umowy na czas nieokreślony albo rozwiązanie trwającej umowy (w przypadku oceny negatywnej).

Absolwentom KSAP pierwsze stanowiska pracy (przedstawione przez Szefa Służby Cywilnej) wskazuje Prezes Rady Ministrów.

Urzędnik służby cywilnej lub pracownik służby cywilnej zatrudniony na czas nieokreślony podlegają ocenie okresowej dokonywanej przez bezpośredniego przełożonego. Oceny okresowej dyrektora generalnego urzędu dokonuje Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, właściwy minister kierownik urzędu albo wojewoda, po zasięgnięciu opinii Szefa Służby Cywilnej. Oceny okresowej kierownika departamentu lub komórki równorzędnej dokonuje dyrektor generalny urzędu. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii i jego zastępcę ocenia wojewoda po zasięgnięciu opinii Głównego Lekarza Weterynarii.

Ocena okresowa dotyczy wykonywania przez członka korpusu służby cywilnej obowiązków wynikających z opisu zajmowanego przez niego stanowiska pracy. Sporządza się ją na piśmie co 24 miesiące. Okres ten można przedłużyć (w razie usprawiedliwionej dłuższej nieobecności pracownika) lub skrócić (np. w przypadku zmiany stanowiska lub zakresu obowiązków, przewidywanej dłuższej nieobecności ocenianego lub oceniającego) jeżeli od ostatniej oceny upłynęło co najmniej 6 miesięcy.

Jeżeli oceniany nie zgadza się z oceną, może, w ciągu 7 dni od zapoznania się z nią, złożyć sprzeciw do dyrektora generalnego urzędu. Sprzeciw rozpatruje się w terminie 14 dni, a w przypadku jego uwzględnienia - zmienia się ocenę lub sporządza po raz drugi. Od ponownej oceny służy sprzeciw na takich samych zasadach.

Mianowanie na urzędnika

O mianowanie w służbie cywilnej może się ubiegać osoba, która:

- jest pracownikiem służby cywilnej

- posiada co najmniej 3-letni staż pracy w służbie cywilnej lub uzyskała zgodę dyrektora generalnego urzędu posiadając 2-letni staż pracy

- posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny

- zna co najmniej jeden język obcy

- jest żołnierzem rezerwy lub nie podlega powszechnemu obowiązkowi obrony.

Szef Służby Cywilnej określa maksymalną liczbę mianowań w danym roku (w terminie 14 dni od opublikowania ustawy budżetowej) oraz wzór zgłoszenia do postępowania kwalifikacyjnego. Zgłoszenie kwalifikacyjne kieruje się do Szefa Służby Cywilnej w okresie od 1 stycznia do 31 maja danego roku kalendarzowego. Osoba przystępująca do postępowania kwalifikacyjnego wnosi za nie opłatę w wysokości nie wyższej niż 50% minimalnego wynagrodzenia (w 2012r.-525 zł.). Zgłoszenie składa się w siedzibie KSAP (lub wysyła pocztą). Niekompletne zgłoszenia są zwracane w celu uzupełnienia w terminie nie krótszym niż 7 dni.

Szczegóły dotyczące postępowania kwalifikacyjnego reguluje rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 16.12.2009r.

Zakres tematyczny postępowania kwalifikacyjnego obejmuje:

- sprawdzian wiedzy z dziedziny prawa, administracji publicznej, finansów publicznych, polityki zagranicznej i organizacji międzynarodowych, organizacji i zarządzania oraz zagadnień społecznych i ekonomicznych

- sprawdzian umiejętności rozwiązywania problemów oraz analizy i wykorzystania informacji.

Postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie prowadzi Krajowa Szkoła Administracji Publicznej. Dyrektor KSAP powołuje w tym celu zespół sprawdzający liczący co najmniej 8 członków. Termin i miejsce przeprowadzenia sprawdziany ustala dyrektor KSAP w porozumieniu z Szefem Służby Cywilnej, co najmniej 30 dni przed sprawdzianem. Maksymalna ilość punktów możliwych do zdobycia wynosi 90 punktów z testu wiedzy i 60 punktów z testu umiejętności. Warunkiem zakończenia sprawdzianu z wynikiem pozytywnym jest uzyskanie co najmniej 1/3 maksymalnej liczby punktów z każdej części oraz łącznie 90 punktów z obu części sprawdzianu.

W 2010 roku do egzaminu przystąpiło 2466 osób (limit mianowań - 1000), a w 2011r. - 1760 osób (limit mianowań - 500).

W przypadku absolwenta KSAP posiadanie przez niego niezbędnej wiedzy, umiejętności i predyspozycji kierowniczych sprawdzane jest w toku kształcenia w tej szkole i potwierdzane dyplomem jej ukończenia.

Mianowań, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje Szef Służby Cywilnej. Akt mianowania urzędnika służby cywilnej zawiera imię i nazwisko urzędnika oraz datę mianowania, Z dniem mianowania dotychczasowy stosunek pracy przekształca się w stosunek pracy na podstawie mianowania. Dyrektor generalny urzędu przyznaje urzędnikowi służby cywilnej, w terminie 7 dni od dnia mianowania, najniższy stopień służbowy przysługujący od dnia mianowania.

Tabela stanowisk w służbie cywilnej:

1. wyższe stanowiska

- dyrektor generalny urzędu

- dyrektor departamentu lub komórki równorzędnej i jego zastępca

- kierujący wydziałem lub komórką równorzędną w urzędzie wojewódzkim i jego zastępcy

- kierujący komórką organizacyjną i jego zastępcy w Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych oraz w Biurze Nasiennictwa Leśnego

2. stanowiska średniego szczebla zarządzania

- główny księgowy resortu i główny księgowy

3. stanowiska koordynujące

- naczelnik wydziału

- pełnomocnik ds. ochrony informacji niejawnych i jego zastępca

- główny specjalista ds. legislacji

4. stanowiska samodzielne

- radca generalny

- radca ministra i kierownika urzędu centralnego

- główny specjalista

- audytor wewnętrzny

- radca prawny

- główny wizytator

- kierownik kancelarii tajnej

5. stanowiska specjalistyczne

- starszy specjalista i specjalista

- starszy projektant i projektant

- starszy programista i programista

- starszy wizytator i wizytator

- psycholog

- specjalista ds. legislacji

- wizytator

- starszy inspektor

- starszy statystyk

- referendarz

- referent prawny

6. stanowiska wspomagające

- inspektor

- statystyk

- podreferendarz

- starszy księgowy i księgowy

- starszy referent i referent

- sekretarz

Wyższe stanowiska w służbie cywilnej

Wyższe stanowiska w służbie cywilnej może zajmować osoba, która:

• posiada tytuł magistra lub równorzędny

• nie była karana zakazem zajmowania stanowisk kierowniczych lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi

• posiada kompetencje kierownicza

• posiada co najmniej

• 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni na stanowisku kierowniczym w jednostkach sektora finansów publicznych (nabór na stanowisko dyrektora generalnego urzędu) lub

• 3-letni staż pracy, w tym co najmniej roczny na stanowisku kierowniczym lub dwuletni na stanowisku samodzielnym w jednostkach sektora finansów publicznych (nabór na pozostałe wyższe stanowiska)

• spełnia wymagania określone w opisie stanowiska oraz przepisach szczegółowych

Obsadzenie wyższego stanowiska w służbie cywilnej następuje w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, który przeprowadza się niezwłocznie po zaistnieniu okoliczności uzasadniających obsadzenie stanowiska. Nabór na stanowiska inne niż dyrektora generalnego urzędu może nastąpić w drodze przeniesienia spełniającego wymogi członka korpusu służby cywilnej. Obsadzenie wyższego stanowiska w służbie cywilnej nie może nastąpić w drodze powierzenia pełnienia obowiązków.

Nabór na stanowisko dyrektora generalnego urzędu przeprowadza powołany przez Szefa Służby Cywilnej zespół liczący co najmniej 5 członków korpusu służby cywilnej, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów.

Nabór na pozostałe wyższe stanowiska przeprowadza powołany przez dyrektora generalnego urzędu zespół liczący co najmniej 3 członków korpusu służby cywilnej, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów.

Z przeprowadzonego naboru sporządza się protokół zawierający: nazwę i adres urzędu, określenie obsadzanego stanowiska, dane maksymalnie 2 najlepszych kandydatów, informację o zastosowanych metodach i technikach naboru, uzasadnienie dokonanego wyboru (lub powody niewyłonienia kandydata) oraz skład zespołu przeprowadzającego nabór.

Szef Służby Cywilnej (w przypadku wyboru dyrektora generalnego) lub dyrektor generalny urzędu niezwłocznie przenosi na obsadzane stanowisko wybranego kandydata (ew. w porozumieniu z dyrektorem generalnym urzędu, w którym kandydat był dotychczas zatrudniony). Jeżeli wybrany kandydat nie był członkiem korpusu służby cywilnej, niezwłocznie zawiera się z nim umowę o pracę na czas nieokreślony.

Jeżeli przemawiają za tym uzasadnione potrzeby urzędu lub interes służby cywilnej, członka korpusu zajmującego wyższe stanowisko w służbie cywilnej można w każdym czasie przenieść na stanowisko urzędnicze w tej samej miejscowości, co najmniej równorzędne pod względem płacowym ze stanowiskiem zajmowanym przed zatrudnieniem na wyższym stanowisku w służbie cywilnej, zgodnie z jego kwalifikacjami i przygotowaniem zawodowym. Członka korpusu zajmującego wyższe stanowisko, który nie był wcześniej zatrudniony w służbie cywilnej można w każdym czasie przenieść na inne stanowisko w tej samej miejscowości zgodnie z jego kwalifikacjami i przygotowaniem zawodowym. Jeżeli wynagrodzenie na nowym stanowisku jest niższe zachowuje on prawo do dotychczasowego wynagrodzenia przez okres:

- 1 miesiąca - jeżeli zajmował wyższe stanowisko przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące

- 2 miesięcy - jeżeli zajmował wyższe stanowisko przez okres 3 -12 miesięcy

- 3 miesięcy - jeżeli zajmował wyższe stanowisko przez okres powyżej 12 miesięcy

Zmiana i rozwiązanie stosunku pracy członka korpusu

Jeżeli jest to uzasadnione potrzebami urzędu, dyrektor generalny może w każdym czasie przenieść urzędnika służby cywilnej na inne stanowisko w tym samym urzędzie w tej samej miejscowości, uwzględniając jego przygotowanie zawodowe. Urzędnik zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia (jeżeli jest ono wyższe od nowego) przez okres następnych 3 miesięcy. Jeżeli przemawia za tym interes służby cywilnej można przenieść urzędnika do innego urzędu w tej samej miejscowości lub w szczególnych przypadkach do urzędu w innej miejscowości na okres nie dłuższy niż 2 lata i najwyżej dwukrotnie (Szef Służby Cywilnej). W każdym czasie można przenieść urzędnika do dowolnego urzędu za jego zgodą lub na jego wniosek (dyrektor generalny urzędu „przyjmującego”).

W razie likwidacji urzędu, w którym urzędnik służby cywilnej wykonuje pracę lub reorganizacji tego urzędu w sposób uniemożliwiający dalsze zatrudnienie urzędnika, Szef Służby Cywilnej przenosi go do innego urzędu w tej samej lub innej miejscowości i zobowiązuje dyrektora generalnego tego urzędu do wyznaczenia urzędnikowi stanowiska uwzględniającego jego przygotowanie zawodowe.

W przypadku tymczasowego aresztowania członka korpusu służby cywilnej, jego stosunek pracy ulega zawieszeniu. Otrzymuje on wówczas połowę wynagrodzenia. W przypadku umorzenia postępowania karnego albo wydania wyroku uniewinniającego pozostałą część wynagrodzenia jest wypłacana, chyba, że postępowanie umorzono warunkowo.

Dyrektor generalny urzędu może zawiesić w obowiązkach członka korpusu służby cywilnej, jeżeli zostało przeciwko niemu wszczęte postępowanie dyscyplinarne lub karne. Okres zawieszenia trwa do czasu zakończenia postępowania, jednak nie dłużej niż 3 miesiące. Członek korpusu zachowuje wówczas prawo do wynagrodzenia w pełnej wysokości.

Stosunek pracy urzędnika służby cywilnej wygasa w razie:

1. odmowy złożenia ślubowania

2. utraty obywatelstwa niezbędnego do podjęcia pracy

3. prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby cywilnej

4. prawomocnego skazania za przestępstwo umyślne

5. prawomocnego orzeczenia utraty praw publicznych lub zakazu wykonywania zawodu urzędnika służby cywilnej

6. upływu 3 miesięcy nieobecności w pracy z powodu tymczasowego aresztowania

7. odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia w inne miejsce pracy

W razie wygaśnięcia stosunku pracy z powodu tymczasowego aresztowania dyrektor generalny urzędu jest obowiązany ponownie go zatrudnić, uwzględniając jego kompetencje, jeżeli postępowanie karne zostało umorzone (z wyjątkiem warunkowego umorzenia) lub gdy zapadł wyrok uniewinniający, a urzędnik zgłosił swój powrót do pracy w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia.

Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia następuje obligatoryjnie w razie:

- dwukrotnej, następującej po sobie negatywnej oceny okresowej

- stwierdzenia przez Lekarza Orzecznika ZUS trwałej niezdolności do pracy

- utraty nieposzlakowanej opinii

- likwidacji urzędu, jeżeli nie jest możliwe przeniesienie

Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia może nastąpić w razie:

- osiągnięcia wieku 65 lat, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury

- odmowy poddania się badaniu przez Lekarza Orzecznika ZUS

Rozwiązaniu stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej bez wypowiedzenia może nastąpić w razie jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż rok.

Rozwiązaniu stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej może nastąpić w drodze porozumienia stron lub za 3-miesięcznym wypowiedzeniem w przypadku rezygnacji urzędnika służby cywilnej.

Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej bez wypowiedzenia z winy urzędnika może nastąpić w razie:

1. ciężkiego naruszenia przez urzędnika podstawowych obowiązków członka korpusu służby cywilnej, jeżeli jego wina jest oczywista

2. popełnienia przez urzędnika przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnienie, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu

3. zawinionej przez urzędnika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na danym stanowisku

Nie można rozwiązać stosunku pracy bez wypowiedzenia po upływie miesiąca od dnia uzyskania wiadomości o ww. okolicznościach.

W okresie wypowiedzenia członek korpusu może być zwolniony z pełnienia obowiązków z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy stwierdza dyrektor generalny urzędu.

Obowiązki członka korpusu służby cywilnej

Członek korpusu służby cywilnej jest obowiązany w szczególności:

1. przestrzegać Konstytucji RP i innych przepisów prawa

2. chronić interesy państwa oraz prawa człowieka i obywatela

3. racjonalnie gospodarować środkami publicznymi

4. rzetelnie i bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone zadania

5. dochowywać tajemnicy ustawowo chronionej

6. rozwijać wiedzę zawodową

7. godnie zachowywać się w służbie oraz poza nią

Dyrektor generalny urzędu jest obowiązany zapewnić członkowi korpusu służby cywilnej właściwe warunki do wykonywania obowiązków.

Członek korpusu służby cywilnej jest obowiązany wykonywać polecenia służbowe przełożonych. Jeżeli jest przekonany, że polecenie jest niezgodne z prawem lub zawiera znamiona pomyłki - jest obowiązany na piśmie poinformować o tym przełożonego. W razie pisemnego potwierdzenia polecenia - jest obowiązany je wykonać. Nie dotyczy to poleceń, których wykonanie prowadziłoby do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.

Członkowi korpusu służby cywilnej nie wolno:

- kierować się interesem jednostkowym lub grupowym przy wykonywaniu obowiązków służbowych

- publicznie manifestować poglądów politycznych

- uczestniczyć w strajku lub akcji protestacyjnej zakłócającej normalne funkcjonowanie urzędu

- łączyć zatrudnienia w służbie cywilnej z mandatem radnego

- podejmować dodatkowego zatrudnienia bez pisemnej zgody dyrektora generalnego urzędu

Urzędnik służby cywilnej ani członek korpusu zajmujący wyższe stanowisko w służbie cywilnej nie ma prawa tworzyć partii politycznych ani w nich uczestniczyć. Członek korpusu zajmujący wyższe stanowisko w służbie cywilnej nie ma również prawa pełnić funkcji w związkach zawodowych.

W urzędzie nie może istnieć stosunek podległości służbowej między małżonkami oraz osobami spokrewnionymi do drugiego stopnia włącznie lub spowinowaconymi w pierwszym stopniu a także między osobami pozostającymi ze sobą w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli.

Uprawnienia członka korpusu służby cywilnej

Wynagrodzenie pracownika służby cywilnej składa się z wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla zajmowanego stanowiska pracy, dodatku specjalnego wynikającego ze specyfiki i charakteru wykonywanych zadań oraz dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej.

Wynagrodzenie urzędnika służby cywilnej składa się z wynagrodzenia zasadniczego, dodatku specjalnego, dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej oraz dodatku służby cywilnej z tytułu posiadanego stopnia służbowego. Ustawa ustanawia 9 stopni służbowych urzędników służby cywilnej.

Wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek służby cywilnej ustala się z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej, której wysokość określa ustawa budżetowa. Obecnie kwota bazowa wynosi 1873,84 zł brutto. Pierwszy dodatek służby cywilnej, za najniższy stopień służbowy, wynosi 0,47 kwoty bazowej. Kolejny stopień służbowy można otrzymać po uzyskaniu pozytywnej oceny okresowej, jeżeli zawiera ona umotywowany wniosek bezpośredniego przełożonego. Obligatoryjnie kolejny stopień służbowy otrzymuje się w ciągu 30 dni od uzyskania drugiej z rzędu pozytywnej oceny na jednym z dwóch najwyższych poziomów przewidzianych w skali ocen.

Członek korpusu służby cywilnej może otrzymać dodatek zadaniowy z wykonywanie dodatkowych, powierzonych mu przez pracodawcę zadań.

Członkowi korpusu służby cywilnej przysługuje dodatek za wieloletnią pracę w służbie cywilnej w wysokości 5% zasadniczego wynagrodzenia po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta z każdym rokiem o 1% aż do osiągnięcia 20%. Do tego okresu pracy wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia, jeżeli podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

Członek korpusu służby cywilnej za wieloletnią pracę otrzymuje nagrodę jubileuszową w wysokości:

- po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego

- po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego

- po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego

- po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego

- po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego

- po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego

Członkom korpusu służby cywilnej przysługuje również dodatkowe wynagrodzenie roczne.

Za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej, członkom korpusu służby cywilnej można przyznać nagrodę ze specjalnego funduszu nagród. Jego wysokość wynosi 3% planowanych wynagrodzeń osobowych i pozostaje w dyspozycji dyrektorów generalnych. Fundusz ten może być przez nich podwyższany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.

Członkowi korpusu służby cywilnej, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego (lub sześciomiesięcznego w przypadku stażu co najmniej 20 lat w służbie cywilnej) wynagrodzenia.

Członkowi korpusu służby cywilnej oddelegowanemu służbowo do zajęć poza siedzibą urzędu przysługują należności wynikające z kodeksu pracy i aktów wykonawczych.. Urzędnikowi służby cywilnej przeniesionemu (bez swojej zgody) do innego urzędu w innej miejscowości przysługuje mieszkanie udostępnione przez urząd lub świadczenie na pokrycie kosztów najmu mieszkania oraz jednorazowe świadczenie z tytułu przeniesienia, zwrot kosztów przejazdu urzędnika i jego rodziny, a także urlop z tytułu przeniesienia w wymiarze 4 dni.

Czas pracy członków korpusu służby cywilnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym. W uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest przedłużenie czasu pracy do 12 godzin na dobę, z zachowaniem jednak wymiaru 40 godzin tygodniowo. Rozkład czasu pracy oraz jego wymiar w poszczególnych dniach tygodnia ustala dyrektor generalny urzędu według zasad określonych w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów. Pracownikowi służby cywilnej za pracę wykonywaną na polecenie przełożonego w godzinach nadliczbowych przysługuje czas wolny w tym samym wymiarze. Urzędnikowi służby cywilnej za pracę wykonywaną na polecenie przełożonego w porze nocnej przysługuje czas wolny w tym samym wymiarze.

Urzędnikowi służby cywilnej przysługuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze wynoszącym po 5 latach zatrudnienia w służbie cywilnej 1 dzień. Wymiar ten wzrasta z każdym rokiem pracy o 1 dzień aż do osiągnięcia 12 dni. Do okresu zatrudnienia uprawniającego do dodatkowego urlopu wlicza się zatrudnienie w administracji publicznej.

Członek korpusu służby cywilnej uczestniczy w szkoleniach w służbie cywilnej. Szkolenia te dzielimy na:

• szkolenia centralne - planowane, organizowane i nadzorowane przez Szefa Służby Cywilnej

• szkolenia powszechne - planowane, organizowane i nadzorowane przez dyrektora generalnego urzędu

• szkolenia w ramach indywidualnego programy rozwoju zawodowego - planowane, organizowane i nadzorowane przez dyrektora generalnego urzędu w porozumieniu z członkiem korpusu służby cywilnej

• szkolenia specjalistyczne - planowane, organizowane i nadzorowane przez dyrektora generalnego urzędu, obejmujące tematykę związaną z zadaniami urzędu

Plan szkoleń centralnych ustala corocznie Szef Służby Cywilnej. Indywidualny plan szkoleń dla członka korpusu służby cywilnej ustala bezpośredni przełożony biorąc pod uwagę m.in.: wnioski zawarte w ocenie okresowej, planowaną ścieżkę awansu i rozwoju zawodowego oraz potrzeby i możliwości urzędu.

Uczestnictwo członka korpusu służby cywilnej w szkoleniach przewidzianych dla służby cywilnej jest traktowane na równi z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych.

Odpowiedzialność dyscyplinarna

Członek korpusu służby cywilnej odpowiada dyscyplinarnie za naruszenie swoich obowiązków. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie 3 miesięcy od dnia powzięcia przez dyrektora generalnego wiadomości o naruszeniu obowiązków przez członka korpusu ani po upływie 2 lat od popełnienia czynu. Bieg tych terminów ulega zawieszeniu, jeżeli pracownik z powodu nieobecności w pracy nie może złożyć wyjaśnień.

Jeżeli czyn członka korpusu zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie następuje nie wcześniej niż w terminie określonym w kodeksie karnym. Karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje po upływie 4 lat od jego popełnienia.

Karami dyscyplinarnymi są:

wobec urzędnika służby cywilnej:

• upomnienie

• nagana

• obniżenie wynagrodzenia zasadniczego max. o 25% na okres max. 6 m-cy

• pozbawienie możliwości awansu na wyższy stopień przez 2 lata

• obniżenie stopnia służbowego

• wydalenie ze służby cywilnej

zakaz ubiegania się o zatrudnienie w korpusie służby cywilnej przez 5 lat

wobec pracownika służby cywilnej:

• upomnienie

• nagana

• obniżenie wynagrodzenia zasadniczego max. o 25% na okres max. 6 m-cy

• wydalenie z pracy w urzędzie

wygaśnięcie stosunku pracy

Za mniejszej wagi naruszenie obowiązków dyrektor generalny urzędu może ukarać członka korpusu służby cywilnej upomnieniem na piśmie. Ukaranie może być poprzedzone postępowaniem mającym na celu wyjaśnienie okoliczności sprawy.

Ukarany członek korpusu może w ciągu 7 dni od wymierzenia kary upomnienia wnieść sprzeciw do dyrektora generalnego urzędu. W razie wniesienia sprzeciwu dyrektor generalny niezwłocznie przekazuje sprawę rzecznikowi dyscyplinarnemu, który wszczyna postępowanie wyjaśniające.

Rzecznik dyscyplinarny

Rzecznika dyscyplinarnego urzędu powołuje dyrektor generalny urzędu spośród podległych mu członków korpusu służby cywilnej. Powinien on posiadać wyższe wykształcenie oraz odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe. Odwołanie rzecznika dyscyplinarnego może nastąpić w każdym czasie w przypadku: złożenia rezygnacji, ustania stosunku pracy, wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego lub powołania go w skład komisji dyscyplinarnej.

W toku postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny powinien dążyć do szczegółowego wyjaśnienia sprawy i ustalenia czy został popełniony czyn stanowiący naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej. W tym celu może on odbierać wyjaśnienia od osoby, której postępowanie dotyczy, przesłuchiwać świadków, zasięgać opinii biegłych, badać dokumenty, a także przeprowadzać, zabezpieczać i utrwalać dowody.

W trakcie postępowania wyjaśniającego osoba, której ono dotyczy może zgłaszać rzecznikowi wnioski dowodowe i składać wyjaśnienia, przeglądać akta sprawy a także ustanowić obrońcę z wyboru.

Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego Rzecznik powiadamia o dokonanych ustaleniach osobę, której postępowanie dotyczyło (może ona złożyć dodatkowe wyjaśnienia) oraz osobę, które poleciła wszczęcie postępowania.

Jeżeli zasadność zarzutów nie zostanie potwierdzona, rzecznik dyscyplinarny, za zgodą osoby, która poleciła wszczęcie postępowania, umarza postępowanie wyjaśniające

Jeżeli zasadność zarzutów zostanie potwierdzona, rzecznik dyscyplinarny sporządza wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i niezwłocznie kieruje go, w dwóch egzemplarzach, do właściwej komisji dyscyplinarnej.

Sprawy dyscyplinarne członków korpusu służby cywilnej rozpoznają komisje dyscyplinarne:

• w I instancji - komisja dyscyplinarna urzędu

• w II instancji - Wyższa Komisja Dyscyplinarna

Sprawy dyscyplinarne dyrektorów generalnych urzędów rozpoznaje w obu instancjach Wyższa Komisja Dyscyplinarna.

Komisje dyscyplinarne orzekają:

• w I instancji w składzie 3 członków lub 5 członków jeżeli Rzecznik wniósł o karę wydalenia z pracy/służby

• w II instancji w składzie 5 członków, z których co najmniej 2 powinno posiadać wykształcenie prawnicze

Komisja dyscyplinarna urzędu

Komisję dyscyplinarną urzędu powołuje dyrektor generalny spośród członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędzie. Istnieje możliwość powołania wspólnej komisji dyscyplinarnej dla kilku urzędów. Komisja składa się z co najmniej 10 członków powołanych na okres 4 lat. W skład komisji dyscyplinarnej może zostać powołana osoba, która:

- posiada wyższe wykształcenie oraz odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe

- nie była karana dyscyplinarnie ani za popełnienie przestępstwa

- nie pełni funkcji rzecznika dyscyplinarnego

- co najmniej 2 członków powinno posiadać wyższe wykształcenie prawnicze

Powołanie w skład komisji dyscyplinarnej wymaga pisemnej zgody powoływanego.

Członka komisji dyscyplinarnej można odwołać w przypadku:

- złożenia przez niego rezygnacji

- ustania stosunku pracy

- wszczęcia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego lub karnego

- powierzenia mu funkcji rzecznika dyscyplinarnego lub powołania w skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej

- niedbałego wykonywania przez niego obowiązków bądź uchybienia godności członka komisji dyscyplinarnej.

Komisja dyscyplinarna wszczyna postępowanie dyscyplinarne z dniem zgłoszenia wniosku rzecznika dyscyplinarnego.

Po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przewodniczący komisji dyscyplinarnej wyznacza skład orzekający i kieruje sprawę do rozpoznania na rozprawie.

Na rozprawę wzywa się strony oraz zawiadamia o jej terminie obrońcę, jeżeli został ustanowiony (w przypadku spraw o wydalenie ze służby/pracy obwiniony ma prawo do obrońcy wyznaczonego spośród członków korpusu służby cywilnej). Komisja dyscyplinarna może wzywać i przesłuchiwać świadków i biegłych. Powinna ona wyczerpująco zebrać i wszechstronnie rozpatrzyć materiał dowodowy. W toku postępowania dyscyplinarnego można składać wnioski dowodowe. Rozprawę kończą przemówienia stron i obrońcy, przy czym ostatni głos przysługuje obwinionemu. Potem przewodniczący składu orzekającego zamyka rozprawę.

Komisja dyscyplinarna może postanowić o uniewinnieniu obwinionego, uznaniu go za winnego lub umorzeniu postępowania. Postępowanie zostaje umorzone, gdy:

- ustał stosunek pracy obwinionego,

- nastąpiło przedawnienie karalności,

- w sprawie o ten sam czyn zostało już wydane orzeczenie

- zachodzą okoliczności wykluczające orzekanie w sprawie.

Komisja dyscyplinarna wymierza karę biorąc pod uwagę stopień winy i rodzaj czynu stanowiącego naruszenie obowiązków. Jego skutki oraz zachowanie obwinionego. Komisja orzeka większością głosów z możliwością zgłoszenia zdania odrębnego.

Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej strony mogą się odwołać do Wyższej Komisji Dyscyplinarnej, w terminie 14 dni od otrzymania orzeczenia.

Wyższa Komisja Dyscyplinarna

Wyższą Komisję Dyscyplinarną powołuje Prezes Rady Ministrów. Składa się ona z 15 członków powoływanych na 6-letnią kadencję, z czego 12 na wniosek Szefa Służby Cywilnej spośród urzędników służby cywilnej oraz 3 na wniosek dyrektora generalnego służby zagranicznej spośród członków personelu dyplomatyczno-konsularnego. Co najmniej 3 członków Komisji powinno posiadać wyższe wykształcenie prawnicze.

W postępowaniu przed Wyższą Komisją Dyscyplinarną stosuje się zasady analogiczne do postępowania przed komisją dyscyplinarną urzędu.

Wyższa Komisja Dyscyplinarna może orzec o:

- utrzymaniu w mocy orzeczenia komisji dyscyplinarnej wydanego w I instancji

- zmianie orzeczenia wydanego w I instancji w całości lub w części

- uchyleniu orzeczenia wydanego w I instancji w całości lub w części

Od orzeczeń Wyższej Komisji Dyscyplinarnej stronom oraz Szefowi Służby Cywilnej przysługuje odwołanie do sądu apelacyjnego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.

Kary dyscyplinarne (z wyjątkiem wydalenia ze służby/pracy) ulegają zatarciu, a odpis orzeczenia dołączony do akt ulega zniszczeniu po upływie 3 lat. Na wniosek ukaranego może to nastąpić po 2 latach. Kara upomnienia na piśmie ulega zatarciu po upływie roku.

15

---