Wykład nr 13 (18 V 2011r.)
1. ZASKARŻANIE ORZECZEŃ SĄDÓW ADMINISTRACYJNYCH. Tryby nadzwyczajne.
a. Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego.
Dotyczy postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem: art. 270 PPSA W przypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Dotyczy więc postanowień i wyroków.
Przysługuje stronom postępowania sądowoadministracyjnego:
tym, którzy byli skarżącymi.
które z mocy prawa są stronami - a więc brały udział w postępowaniu administracyjnym a nie wniosły skargi.
nie brały udziału w postępowaniu administracyjnym, ale zostały dopuszczone do udziału w tym postępowaniu.
Chodzi o te podmioty, które muszą być dopuszczone -art. 33 § 2 PPSA żeby mogły żądać wznowienia, to wcześniej musiały wystąpić o takie dopuszczenie do postępowania administracyjnego.
Polega na ponownym rozpatrzeniu sprawy.
Przyczyny wznowienia - 2 rodzaje przyczyn:
przyczyny nieważności
Art. 271 PPSA Można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności:
1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy ( a nie na wniosek), a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia;
2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli te przyczyny upadły przed uprawomocnieniem się orzeczenia lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.
przyczyny restytucyjne - typowe przyczyny wznowieniowe, które są związane z pojawieniem się nowego orzeczenia.
Art. 273 PPSA
§ 1 Można żądać wznowienia na tej podstawie, że:
1) orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym;
2) orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa. np. cofnięcie pozwolenia na broń ze względu na popełnienie przestępstwa skierowanemu przeciwko zdrowiu lub życiu i z winy umyślnej.
§ 2 Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. nie prowadzi się postępowania dowodowego przed sądem.
§ 3 Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy. W tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie, lecz są również z urzędu inne prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy.
Musi istnieć związek przyczynowy między przyczyną a treścią prawomocnego orzeczenia.
Art. 274 PPSA Z powodu przestępstwa można żądać wznowienia jedynie wówczas, gdy czyn został ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że postępowanie karne nie może być wszczęte lub że zostało umorzone z innych przyczyn niż brak dowodów.
szczególne przyczyny wznowienia
Przyczyny związane z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego lub organu międzynarodowego.
Art. 272 PPSA
§ 1 Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.
§ 2 W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Jeżeli w chwili wydania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego orzeczenie sądowe nie było jeszcze prawomocne na skutek wniesienia środka odwoławczego, który został następnie odrzucony, termin biegnie od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu.
§ 3 Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na podstawie umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio, z tym że termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania biegnie od dnia doręczenia stronie lub jej pełnomocnikowi rozstrzygnięcia organu międzynarodowego. np. Europejski Trybunał Praw Człowieka, ETS. Wtedy termin do wniesienia skargi biegnie od dnia doręczenia stronie lub jej pełnomocnikowi rozstrzygnięcia organu międzynarodowego. Termin wynosi 3 miesiące.
Wg prof. Jaśkowskiej jest to możliwość wznowienia postępowania z powodu naruszenia zasady równości wynikającej z ustawy z 2010r -wąsko traktowana równość + musi być to stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu (tym sądem może być także sąd zagraniczny -ETS lub ETPrCzł gdy będzie to zindywidualizowany przypadek. Ten wyrok będzie na tyle konkretny, że będzie można określić naruszenie prawa co do konkretnego podmiotu.
Może dojść do paradoksu - toczyło się postępowanie administracyjne i sądowo-administracyjne. Przegraliśmy-mamy teraz wyrok, ze było to związane z naruszeniem zasady równości. Możemy żądać wznowienia postępowania sądowo-administracyjnego bo była sprawa w sądzie adm. Problem jest wtedy, gdy tej sprawy w sądzie administracyjnym jeszcze nie było. To wtedy występujemy do organu adm. publ., organ nam odmawia wszczęcia postępowania wznowieniowego, bo nie można się powołać na przesłankę, której nie ma. Sąd formalistycznie powinien oddalić skargę, a potem wznowić postępowanie sądowoadministracyjne i tą skargę uwzględnić-ale prof. Jaśkowska uważa to za paranoidalne - bo sąd będzie uwzględniać skargę z przyczyn wznowieniowych swoich. Będzie wyrok, który zobowiąże organ adm. i te przesłanki wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego i tak się znajdą w postępowaniu administracyjnym, w skutek orzecznictwa sądu.
Właściwość sądu.
Art. 275 PPSA
Do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności właściwy jest sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie, a jeżeli zaskarżono orzeczenia sądów obu instancji, właściwy jest Naczelny Sąd Administracyjny. Do wznowienia postępowania na innej podstawie właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał w sprawie.
Art. 276 PPSA
Do postępowania ze skargi o wznowienie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. Jednakże, gdy do wznowienia postępowania właściwy jest Naczelny Sąd Administracyjny, stosuje się odpowiednio art. 175.
Postępowanie sądowoadministracyjne (w przeciwieństwie do postępowania administracyjnego) może być wznowione tylko wskutek wniesionej skargi. Nie ma wznowienia postępowania z urzędu. Obowiązuje tutaj zasada skargowości. Jeżeli wznowienie postępowania dotyczy orzeczenia NSA, to wtedy obowiązuje przymus adwokacko-radcowski (wynika z art. 276 PPSA).
Terminy do wniesienia skargi.
Art. 277 PPSA
Skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym. Termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.
Art. 278 PPSA
Po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się orzeczenia nie można żądać wznowienia, z wyjątkiem przypadku, gdy strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana.
Jeżeli chodzi o Trybunał lub sąd/organ międzynarodowy, to w ciągu 3 msc od dnia wejścia w życie orzeczenia TK lub doręczenia stronie lub jej pełnomocnikowi rozstrzygnięcia organu międzynarodowego - termin początkowy.
Skarga powinna spełniać określone wymogi.
Art. 279 PPSA Skarga o wznowienie postępowania powinna ponadto zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz żądanie o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia.
Przebieg postępowania wznowieniowego.
Składa się ono z 2 podstawowych postępowań: badania dopuszczalności i właściwego postępowania wznowieniowego.
czynności wstępne - badanie dopuszczalności wznowienia
Skargę wnosimy za pośrednictwem WSA, w którym znajdują się akta spraw. W zasadzie czyni to ten sąd, który rozpatruje sprawę.
Co sąd bada:
Art. 280 PPSA
§ 1 Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę.
§ 2 Na żądanie sądu zgłaszający skargę o wznowienie postępowania obowiązany jest uprawdopodobnić okoliczności stwierdzające zachowanie terminu lub dopuszczalność wznowienia.
Jeżeli nie są spełnione te warunki, w drodze postanowienia odrzuca się skargę, jeżeli są spełnione warunki to kieruje się sprawę na rozprawę.
rozprawa - właściwe postępowanie wznowieniowe
Na rozprawie sąd ponownie decyduje o dopuszczalności wznowienia, na etapie przesłanek formalnych bada się czy strona podała przyczynę wznowienia. Na etapie rozprawy jeszcze raz bada się czy strona podała, bada się też czy ta przesłanka wystąpiła. Badanie dopuszczalności z rozpoznaniem sprawy.
Art. 281 PPSA
Na rozprawie sąd rozstrzyga przede wszystkim o dopuszczalności wznowienia i odrzuca wniosek, jeżeli brak ustawowej podstawy wznowienia albo termin do wniesienia skargi nie został zachowany. Sąd może jednak po rozważeniu stanu sprawy połączyć badanie dopuszczalności wznowienia z rozpoznaniem sprawy. a więc sąd albo odrzuca albo łączy badanie dopuszczalności wznowienia z rozpoznaniem sprawy - wówczas sprawa jest rozpatrywana na nowo w granicach, jakie zakreśla podstawa wznowienia.
Rozpoznanie sprawy na nowo
Art. 282 PPSA
§ 1 Sąd rozpoznaje sprawę na nowo w granicach, jakie zakreśla podstawa wznowienia.
§ 2 Po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd stosownie do okoliczności oddala skargę o wznowienie postępowania albo uwzględniając ją zmienia zaskarżone orzeczenie albo je uchyla i skargę odrzuca lub postępowanie umarza.
§ 3 W przypadku, o którym mowa w art. 273 § 3, sąd uchyla jedno z orzeczeń dotyczących tej samej sprawy, utrzymując w mocy inne prawomocne orzeczenie, albo uchyla wszystkie prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy i orzeka co do istoty sprawy albo przekazuje sprawę właściwemu wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu do rozpoznania i rozstrzygnięcia o tej sprawie.
Rodzaje orzeczeń, jakie mogą tutaj zapaść:
sąd może odrzucić skargę o wznowienie - jeśli uzna, że jest ona niedopuszczalna.
oddala skargę - gdy stwierdza, że te przesłanki nie wystąpiły, albo stwierdzona przyczyna restytucyjna nie mogła wpłynąć na treść orzeczenia.
uwzględnia skargę - wówczas zmienia zaskarżone orzeczenie (uchylenie i zmiana) - jeśli skarga o wznowienie jest uzasadniona
uchyla orzeczenie i skargę odrzuca - jeżeli skarga była niedopuszczalna
umarza postępowanie - jeśli sprawa była bezprzedmiotowa
Jeżeli w tej samej sprawie było kilka orzeczeń - to sąd utrzymując w mocy jedno z tych orzeczeń inne uchyla. Albo uchyla wszystkie orzeczenia i orzeka co do istoty sprawy albo przekazuje sprawę właściwemu WSA do rozpoznania i rozstrzygnięcia. Nie może orzekać w tej sprawie sędzia, który poprzednio orzekał w sprawie.
Art. 283 PPSA
Sędzia, którego udziału lub zachowania się w poprzednim postępowaniu dotyczy skarga, wyłączony jest od orzekania w postępowaniu ze skargi o wznowienie postępowania.
Art. 284 PPSA
Wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie tamuje wykonania zaskarżonego orzeczenia. W razie uprawdopodobnienia, że zgłaszającemu wniosek grozi niepowetowana szkoda, sąd może wstrzymać wykonanie orzeczenia. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Art. 285 PPSA
Niedopuszczalne jest dalsze wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie postępowania. w postępowaniu administracyjnym takiej przesłanki nie ma. Tutaj jest niedopuszczalne dalsze wznowienie postępowania, zakończonego prawomocnym orzeczeniem w skutek skargi o wznowienie postępowania.
b. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Jest to nowy rodzaj skargi, wprowadzony nowelą z 12 lutego 2010 r.
Ten rodzaj postępowania jest postępowaniem jednoinstancyjnym. Toczy się przed NSA.
Celem jej jest możliwość dochodzenia odszkodowania. Nie ma zmierzać do tego aby uchylić wyrok/decyzję - ale jest wyjątek
Zmierza do tego aby stanowić prejudykat dla dochodzenia odszkodowania przed sądem powszechnym. Jeśli zajdą przesłanki z art. 172 żeby nie przedłużać sprawy to jest jedna przesłanka gdzie w tym trybie można uchylić rozstrzygniecie - wyjątek.
Co do zasady chodzi o to, aby uzyskać potwierdzenie, że wydane orzeczenie naruszało prawo i żeby to stanowiło podstawę do dochodzenia odszkodowania. - przesłanka postępowania.
Art. 285a § 4 PPSA Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia podlega opłacie stałej. 200 zł.
Dotyczy orzeczeń, które nie mogą być już wzruszone.
Przesłanki tej skargi są niejasno określone - wąsko i są zróżnicowane w zależności od tego czy mogliśmy z czegoś skorzystać czy nie. 3 przesłanki skargi:
przesłanka pierwsza: szkoda jest warunkiem wniesienia skargi.
Wnosimy skargę od prawomocnego orzeczenia WSA, gdy przez wydanie tego orzeczenia została wyrządzona szkoda. Zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących środków prawnych nie było możliwe. Jeżeli nie było w ogóle środków zaskarżenia, gdy nie było możliwe - strona wniosła środek a ten środek został odrzucony lub oddalony, później strona nie mogła wnosić środków prawnych.
Nie dotyczy wszystkich sytuacji - dotyczy tych sytuacji, gdy naruszenie prawa miało charakter oczywisty (jasne, wyraźne naruszenie).
Art. 285a § 1 PPSA Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy przez jego wydanie została stronie wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
przesłanka druga: strony mogły skorzystać ze środków zaskarżenia, ale z nich nie skorzystały.
Np. sprawa się uprawomocniła na etapie orzeczenia WSA. - po raz pierwszy lub po raz drugi po oddalonej skardze. Brak wyczerpania toku instancji pogarsza naszą sytuację. Ta skarga ma być wyjątkiem.
Art. 285a § 2 PPSA Skarga, o której mowa w § 1, przysługuje również w wyjątkowych przypadkach od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.
przesłanka trzecia: dotyczy orzeczeń NSA -najwęższa przesłanka.
Art. 285 a § 3 PPSA Od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga nie przysługuje, z wyjątkiem gdy niezgodność z prawem wynika z rażącego naruszenia norm prawa Unii Europejskiej. Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego traktuje się jak orzeczenia wydane w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi.
Postępowanie sądowe, jest co do zasady oparte na zasadzie skargowości.
Ta skarga może być wniesiona tylko przez legitymowany podmiot. Uprawnionym do wniesienia skargi jest strona. Stroną jest skarżący oraz organ, którego działanie lub zaniechanie było przedmiotem skargi.
Inne podmioty - te, które mogły być dopuszczone lub były dopuszczone z mocy prawa - ci z mocy prawa są obligatoryjnym uczestnikiem postępowania. Ci, którzy mogli być dopuszczeni a zrezygnowali z takiego prawa oznacza pozbawienie się później możliwości żądania stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Legitymowanym do wniesienia skargi są także: art. 285b PPSA W przypadkach, o których mowa w art. 285a §1, 2 i 3 skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia może wnieść także Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Taką skargę może wnieść tylko prokurator generalny lub upoważniony przez niego zastępca, w przypadku RPO - także rzecznik i ten zastępca.
Art. 285c PPSA Od tego samego orzeczenia strona może wnieść tylko jedną skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. dotyczy takich sytuacji, gdy skarga była przedmiotem rozstrzygania. Jeżeli skarga została odrzucona, to nie szkodzi na przeszkodzie późniejszemu wniesieniu skargi - jeżeli strona się zmieści w terminie.
Wymogi formalne skargi.
Jest bardziej sformalizowana niż skarga kasacyjna.
Te warunki wskazują na elementy konstrukcyjne skargi. Niezachowanie elementów konstrukcyjnych powoduje odrzucenie skargi. Jedynie te elementy, które nie zostały wyraźnie określone mogą być przedmiotem wezwania do uzupełnienia braków.
Skargę wnosi się w formie pisemnej.
Art. 285e PPSA
§ 1 Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części;
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie;
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne;
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy;
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono stosując art. 285a § 2 - że występuje wyjątkowy przypadek uzasadniający wniesienie skargi;
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
§ 2 Skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma strony. Do skargi - oprócz jej odpisów dla doręczenia ich stronom i uczestnikom postępowania - dołącza się dwa odpisy przeznaczone do akt Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Podstawy skargi.
Podstawy skargi przypominają podstawy skargi kasacyjnej. Jest bardziej sformalizowana niż skarga kasacyjna. Chodzi o wskazanie naruszeń, wskazanie że wywarły one wpływ, wskazanie że wywarły wpływ w postaci szkody.
Art. 285d PPSA Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia można oprzeć na podstawie naruszenia prawa materialnego lub przepisów postępowania, które spowodowały niezgodność orzeczenia z prawem, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda. Podstawą skargi nie mogą być jednak zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów.
Można je oprzeć na podstawie naruszenia prawa materialnego lub przepisów postępowania, które spowodowały niezgodność orzeczenia z prawem- gdy przez jego wydanie została wyrządzona szkoda. Element w postaci szkody.
Terminy do wniesienia.
Art. 285f § 1 PPSA Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Ten termin ma charakter materialno prawny - tzn. że nie powinien być przywracany. Ten termin jest jednakowy dla wszystkich podmiotów( także dla prokuratora i RPO).
Postanowienie NSA z 2010 r. - wyjątek od terminu - w przypadku poprzednich orzeczeń które zapadły, stały się prawomocne, przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej - czyli przed 1 I 2004 r. - chodzi o przepisy przejściowe. Zasadniczo ta skarga przysługuje w stosunku do orzeczeń, które stały się prawomocne po dniu wejścia w życie tej ustawy - czyli 2010r. Ta skarga może dotyczyć okresu wcześniejszego, czyli które zapadły po dniu 1 I 2004 r. Można żądać stwierdzenia niezgodności tych orzeczeń które zapadły po 1 I 2004 r. Termin dla wzruszenia starszych orzeczeń wynosi 2 lata od dnia wejścia w życie tej ustawy - czyli do 2012 r. można skarżyć te dawne orzeczenia.
Wniesienie skargi do WSA.
Art. 285f PPSA
§ 2 W razie stwierdzenia niezachowania warunków formalnych określonych w art. 285e § 2, przewodniczący wzywa o poprawienie lub uzupełnienie skargi.
§ 3 Skargę nieopłaconą, skargę wniesioną z naruszeniem art. 175 §1 oraz skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie, sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym.
Kiedy wpływa skarga, to jeżeli wpływa ona do WSA, to ten podejmuje czynności porządkowe i czynności jurysdykcyjne. Ale te czynności mogą się sprowadzać jedynie do odrzucenia skargi w przypadku jej nieopłacenia lub naruszeniem wymogów formalnych lub nieuzupełnienia braków.
Jeżeli orzeknie sąd I instancji w drodze postanowienia, to na postanowienie służy zażalenie, a nie skarga kasacyjna. Uprawniony do sporządzenia tej skargi jest adwokat lub radca prawny - przymus adwokacko-radcowski.
Po stwierdzeniu, że skarga nie ma braków formalnych, zostaje doręczony odpis skargi pozostałym podmiotom. Następnie przesyła się niezwłocznie akta sprawy dla NSA: art. 285g PPSA Po doręczeniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia stronie przeciwnej, a gdy skargę wniósł Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich - obydwu stronom, wojewódzki sąd administracyjny przedstawia niezwłocznie akta sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.
Gdy skarga dotyczy oddalenia, wtedy nie musi zawierać uzasadnienia.
Przesłanie do NSA.
Jak NSA rozpoznaje skargę:
Art. 285i PPSA
§ 1 Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w składzie trzech sędziów.
§ 2 Sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego skargą, jest wyłączony od orzekania w postępowaniu co do tej skargi.
Art. 285j PPSA
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w granicach zaskarżenia oraz w granicach podstaw. Skarga podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, chyba że ważne względy przemawiają za wyznaczeniem rozprawy.
Rozdaje orzeczeń wydawanych przez NSA:
NSA odrzuca skargę.
Art. 285h PPSA
§ 1 Naczelny Sąd Administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd niższej instancji, skargę wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 285e §1, jak również skargę z innych przyczyn niedopuszczalną.
§ 2 Skarga podlega także odrzuceniu, jeżeli zmiana zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych była lub jest możliwa albo jeżeli nie zachodzi wyjątek, o którym mowa w art. 285a § 2.
jeżeli była niedopuszczalna np. kwestionuje się wyrok nieprawomocny, wniesiona została przez podmiot nie mający zdolności sądowej, dotyczy orzeczenia nieistniejącego. Niedopuszczalność wynika z tego także, że istnieją inne środki np. skarga o wznowienie.
NSA oddala skargę.
Art. 285k
§ 1 Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w razie braku podstawy do stwierdzenia, że zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z prawem lub nie ma elementu szkody mimo że orzeczenie naruszało prawo.
§ 2 Uwzględniając skargę Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że orzeczenie jest w zaskarżonym zakresie niezgodne z prawem.- nie powoduje to uchylenia zaskarżonego orzeczenia, ono nadal istnieje i funkcjonuje porządku prawnym .Natomiast stanowi prejudykat do wystąpienia do sądu powszechnego o odszkodowanie.
§ 3 Jeżeli sprawa ze względu na osobę lub przedmiot nie podlegała orzecznictwu sądów w chwili orzekania, Naczelny Sąd Administracyjny - stwierdzając niezgodność orzeczenia z prawem - unieważnia zaskarżone orzeczenie oraz orzeczenie sądu pierwszej instancji i odrzuca skargę. jedyny przypadek, gdy merytorycznie następuje rozstrzygnięcie. Może być tez umorzenie - gdy strona umrze.
________________________________________________________________________________________________________________
2. KOSZTY POSTĘPOWANIA
Koszty postępowania są to koszty poniesione w związku z tym postępowaniem.
Funkcje kosztów:
procesowa - koszty oddziaływują na decyzje uczestników postępowania; pełnią rolę regulatora postępowania.
społeczna- oddziaływują na życie społeczne w tym sensie, że powstrzymują obywateli od wszczynania postępowania z miałkich pobudek np. złośliwość sąsiada. aby zapobiegać nadużywaniu prawa do sądu.
fiskalna - pozwalają w pewnym zakresie pokryć wydatki, jakie państwo ponosi na realizację swojej działalnościw dziedzinie wymiaru sprawiedliwości.
Koszty postępowania:
koszty sądowe - ponoszone przez stronę postępowania na rzecz sądu.
opłaty sądowe - są dochodami budżetu państwa.
wpis
opłata kancelaryjna
zwrot wydatków
koszty związane z działaniem strony - przejazd do sądu.
koszty związane z działaniem pełnomocnika - jego wynagrodzenie.
Ad. Wpis
Art. 230 PPSA
§ 1 Od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. a wiec jest to opłata od pism wszczynających postępowanie.
§ 2 Pismami, o których mowa w § 1, są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania. konkretne pisma.
Art. 231 PPSA
Wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne. W innych sprawach pobiera się wpis stały.
2 Rodzaje wpisów:
wpis stosunkowy - gdy przedmiotem jest wartość pieniężna, a nie ma określonego wpisu stałego.
wpis stały - w pozostałych sytuacjach, wyraźnie przez przepisy określone.
Zwrot wpisu: art. 232 PPSA w sprawie zwrotu sąd wydaje postanowienie.
§ 1 Sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od:
1) pisma odrzuconego lub cofniętego;
2) zażalenia na postanowienie w przedmiocie ukarania grzywną, jeżeli zażalenie zostało uwzględnione.
§ 2 Postanowienie w przedmiocie zwrotu wpisu może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Wysokość wpisu określa się w drodze rozporządzenia: art. 233 PPSA Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady pobierania wpisu. W rozporządzeniu należy uwzględnić, że wpis nie może być niższy niż sto złotych, wpis stosunkowy nie może być wyższy niż 4 % wartości przedmiotu zaskarżenia i nie może przekraczać stu tysięcy złotych, a wpis stały wyższy niż dziesięć tysięcy złotych, oraz że wpis stały powinien być zróżnicowany w zależności od rodzaju i charakteru sprawy.
Nie ma możliwości odrzucenia skargi, że wnosi ją adwokat/radca prawny. Przewodniczący musi wezwać do uiszczenia wpisu, sąd ustala wysokość wpisu. Jeżeli kwestionujemy wysokość wpisu to wnosimy zażalenie. Jeżeli nie uiścimy wpisu pomimo wezwania, to nam się skargę odrzuci.
Ad. Opłata kancelaryjna
Art. 234 PPSA
§ 1 Za stwierdzenie prawomocności oraz wydanie odpisów, zaświadczeń, wyciągów i innych dokumentów na podstawie akt, pobiera się opłatę kancelaryjną, z zastrzeżeniem § 3. czym jest opłata kancelaryjna.
§ 2 Opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządzi ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek. Przepisów art. 220 nie stosuje się.
§ 3 Nie pobiera się opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, podlegający doręczeniu z urzędu.
Art. 235 PPSA
Opłatę kancelaryjną pobiera się także za odpisy, wyciągi, kopie i wydruki oraz zaświadczenia i inne dokumenty wydawane na podstawie zbiorów gromadzonych i prowadzonych w sądzie poza aktami sprawy.
Art. 236 PPPSA
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat kancelaryjnych. W rozporządzeniu należy uwzględnić, że opłatę pobiera się za każdą stronę wydanego dokumentu, wysokość opłaty za odpis orzeczenia z uzasadnieniem sporządzonego na wniosek nie może być wyższa niż dwieście złotych oraz określić podwyższenie opłaty za wydanie dokumentu sporządzonego w języku obcym lub zawierającego tabelę.
Np. 100 zł za sporządzenie skargi/uzasadnienia do skargi. Za inne czynności sądu.
Jeżeli nie uiścimy opłaty kancelaryjnej, to ona zostanie ściągnięta w drodze egzekucji administracyjnej. To jest często przedmiotem skarg.
Koszty pełnomocników - jeżeli sąd określa te koszty (raczej w wysokości minimalnej). Jeżeli sąd zarządza zwrot kosztów to albo pełnomocnicy przekazują wykaz albo mówią że wg norm przepisanych.
Koszty zwraca się wg stawek określonych w rozporządzeniu. Przyznawanie wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu to dokonuje tego sąd wojewódzki, do którego pełnomocnicy składają wniosek. Nawet jeśli sprawa była rozpatrywana przed NSA.
To co interesuje strony to jest to, czy jej się zwróci koszty postępowania w sądzie adm. Odmienne zasady przed sądem I instancji i odmienne przed sądem II instancji.
Sąd I instancji - zasadą jest że każda ze stron ponosi koszty swojego postępowania. Wynik sprawy ma znaczenie dla zwrotu kosztów tylko wtedy, jeżeli strona wygrywa. Na etapie postępowania przed sądem I inst strona może stracić tylko tyle, że jeśli wzięła pełnomocnika , a przegra-to nikt jej nie zwróci kosztów. Jak opłaciła wpis i przegra, to nikt jej kosztów nie zwróci. Zwrot kosztów następuje tylko wtedy, gdy strona wygrywa, i tylko od organu. Zasadą jest że odpowiada się za wynik postępowania, ale ta zasada jest ograniczona.
Art. 200 W razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
Sąd II instancji - w przypadku NSA ponosi się odpowiedzialność za wynik postępowania. Gdy np. organ wygra, to strona musi zwrócić koszty organowi. Na etapie postępowania kasacyjnego następuje rozdział kosztów postępowania.
Art. 203 Stronie, która wniosła skargę kasacyjną, należy się zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego:
1) od organu - jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę;
2) od skarżącego - jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę.
Art. 204 W razie oddalenia skargi kasacyjnej strona, która wniosła skargę kasacyjną(najczęściej jest to organ), obowiązana jest zwrócić niezbędne koszty postępowania kasacyjnego poniesione przez:
1) organ - jeżeli zaskarżono skargą kasacyjną wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę;
2) skarżącego - jeżeli zaskarżono skargą kasacyjną wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę.
Zwrot kosztów dla strony gdy wniosła skargę kasacyjna i wygrała, ale również gdy skargę wniósł organ i przegrał.
Strona musi zwrócić koszty organowi, jeśli :
- oddalono jej skargę I inst,
- ona wniosła skargę kasacyjną i przegrała postępowanie kasacyjne-bo jej skarga kasacyjna została oddalona. Wtedy na podst art. 204 pkt 1.Nie tylko wtedy gdy strona uruchomi postępowanie kasacyjne, także musi zwrócić koszty jeśli wyrok sądu I inst był dla niej korzystny ale organ wniósł skargę kasacyjną i organ wygrał postęp kasacyjne.
Wtedy kto wniósł skargę przysługuje zwrot kosztów od skarżącego. Tzn że strona może ponieść koszty postępowania, którego nie uruchomiła.
Wniosek o zwrot kosztów należy złoży przed zamknięciem rozprawy.
Prawo pomocy - ustawowo jest określone, kto jest zwolniony z ponoszenia kosztów.
Art. 239. Nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych:
1) (47) strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach:
a) z zakresu pomocy i opieki społecznej,
b) dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej,
c) dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych,
d) ze stosunków pracy i stosunków służbowych,
e) z zakresu ubezpieczeń społecznych,
f) z zakresu powszechnego obowiązku obrony;
3) kurator strony wyznaczony przez sąd orzekający lub przez sąd opiekuńczy dla danej sprawy;
4) strona, której przyznane zostało prawo do pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym (prawo pomocy), w zakresie określonym w prawomocnym postanowieniu o przyznaniu tego prawa.
Przesłanki podmiotowe i przedmiotowe. Sama ustawa nie przewiduje zwolnienia organizacji społecznej, organizacja społeczna może tylko w ramach pomocy proc o zwolnienie z kosztów.
Prawo pomocy może być przyznane tylko na wniosek strony. Jeżeli odpadły przesłanki do udzielenia prawa pomocy to zmiana może nastąpić z urzędu.
Wniosek składa się na urzędowym formularzu.
Art. 243. § 1. Prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania lub w ramach postępowania międzyinstancyjnego. Wniosek ten wolny jest od opłat sądowych.
Art. 244. § 1. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
§ 2. (49) Ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego w ramach prawa pomocy jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa.
§ 3. (50) Jeżeli strona we wniosku wskazała adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, właściwa okręgowa rada adwokacka, rada okręgowej izby radców prawnych, Krajowa Rada Doradców Podatkowych lub Krajowa Rada Rzeczników Patentowych, w miarę możliwości i w porozumieniu ze wskazanym adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym, wyznaczy adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego wskazanego przez stronę.
Art. 245. § 1. Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
§ 2. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
§ 3. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
§ 4. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane osobie fizycznej gdy nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym gdy nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania.
Osobie prawnej/jednostce organizacyjnej -w całkowitym-gdy nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania, a w częściowym-gdy nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Zostaje wniesiony formularz- na formularzu ten wniosek i zazwyczaj na początku rozpatruje sprawę referendarz sądowy. Referendarz sądowy może prawo pomocy przyznać lub go odmówić, lub przyznać w zakresie niesatysfakcjonującym stronę.
Pozostawia się bez rozpoznania takie wnioski, które nie są złożone na urzędowym formularzu, lub nie uzupełniono w terminie braków.
Jeśli referendarz wyda orzeczenie, z którego jesteśmy zadowoleni to z tego korzystamy i koniec.
Jeśli jesteśmy nie zadowoleni, to wnosimy specyficzny środek którym jest sprzeciw. Sprzeciw to środek który służy tylko od zarządzeń i postanowień referendarza. Służy w terminie 7 dni od doręczenia nam orzeczenia. Wniesienie tego sprzeciwu -bada się warunki formalne, nie bada się merytorycznie. Skuteczne wniesienie sprzeciwu oznacza że upada zarządzenie referendarza. Referendarz nie wykonuje wymiaru sprawiedliwości. Sprawuje tylko pewne czynności urzędowe.
Skuteczne wniesienie sprzeciwu- w terminie, odpowiadające warunkom pisma procesowego, a w przypadku gdy sprzeciw wniesie pełnomocnik musi być uzasadnienie. Brak uzasadnienie powoduje odrzucenie sprzeciwu.
Brak warunków formalnych powoduje odrzucenie sprzeciwu na posiedzeniu niejawnym, uprawamacnia się to zarządzenie referendarza.
Jeśli sprzeciw spełnia warunki formalne, został wniesiony w odpowiednim terminie, traci moc i rozpatruje teraz sprawę sąd I instancji -1 sędzia na posiedzeniu niejawnym. Nie kontroluje referendarza, tylko od nowa rozpatruje sprawę. Może zażądać dodatkowych danych. Jeżeli się nie wypełni tego wezwania, to następuje oddalenie naszego wniosku.
Jeżeli zostanie wydane to postanowienie, to od tego postanowienia przysługuje zażalenie, w terminie 7 dni, do sądu wyższej instancji czyli do NSA.
Przyznanie pełnomocnika- w zasadzie czynności sądu sprowadzają się do ustanowienia takiego pełnomocnika tj przyznanie prawa pomocy, i zwrócenia się do właściwej okręgowej rady adwokackiej, rady okręgowej radców prawnych, o ustanowienie pełnomocnika. Na tym czynności sądu się kończą.
Strona może cofnąć te pełnomocnictwo. Sąd drugi raz pełnomocnika nie przyznaje, nie kontroluje czynności dokonanych przez pełnomocnika. Pełnomocnik ustanowiony może odmówić sporządzenia skargi/skargi kasacyjnej z ważnych powodów. Na to można się skarżyć tylko do organów samorządu. Sąd na to wpływu nie ma.
§ 3. Jeżeli strona we wniosku wskazała adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, (-to nie ma obowiązku ustanowienia pełnomocnika )-właściwa okręgowa rada adwokacka, rada okręgowej izby radców prawnych, Krajowa Rada Doradców Podatkowych lub Krajowa Rada Rzeczników Patentowych, w miarę możliwości i w porozumieniu ze wskazanym adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym, wyznaczy adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego wskazanego przez stronę.
Prawo pomocy może być uchylone lub zmienione, cofnięte w całości lub części jeśli się okaże że okoliczności na podstawie których przyznano nie istniały lub przestały istnieć.
Prawo pomocy koniec
Wykonywanie orzeczeń sądowych.
Art. 286. § 1. Po uprawomocnieniu się orzeczenia sądu pierwszej instancji akta administracyjne sprawy zwraca się organowi administracji publicznej załączając odpis orzeczenia ze stwierdzeniem jego prawomocności.
§ 2. Termin do załatwienia sprawy przez organ administracji określony w przepisach prawa lub wyznaczony przez sąd liczy się od dnia doręczenia akt organowi.
1) uchyli zaskarżoną decyzję, a organ rozpatrując sprawę ponownie umorzy postępowanie,
2) stwierdzi nieważność aktu albo ustali przeszkodę prawną uniemożliwiającą stwierdzenie nieważności aktu,
stronie, która poniosła szkodę, służy odszkodowanie od organu, który wydał decyzję.-osobista odpowiedzialność urzędnika.
Kwestia realnego wykonania zapadłych wyroków. Co do zasady wyroki sądu adm mają charakter kasacyjny. Nie rozstrzygają o istocie uprawnienia. Nie nakładają obowiązku. Sąd może uchylić niekorzystną decyzję, ale nie ma decyzji dla nas pozytywnej jako takiej.
Strona jest zainteresowana tym, żeby nastąpiło wykonanie tego orzeczenia.
Akta są zwracane po uprawomocnieniu się orzeczenia sądu I instancji. Zwrot akt następuje z urzędu wraz z zaświadczeniem, z odpisem orzeczenia, ze stwierdzeniem jego prawomocności. Jeżeli mamy tytuły egzekucyjne z tym związane, to klauzulę wykonalności nakłada sąd rejonowy.
Na mocy art. 287 stronie przysługuje odszkodowanie, w niektórych sytuacjach związanych z późniejszym orzeczeniem organu. Nie mówimy teraz o tych środkach które są nakładane w postępowaniu sądowo- administracyjnym w związku z milczeniem organu. Mówimy w tej chwili o odpowiedzialności odszkodowawczej, będącej następstwem orzeczenia organu adm po wyroku sądu. Jest to niezależne od skargi na milczenie organu i zasądzenie grzywny z tego powodu. Tutaj chodzi o odszkodowanie, które przysługuje stronie, w określonych wypadkach- art. 287. Dla skutecznego dochodzenia roszczenia odszkodowawczego muszą być spełnione łącznie przesłanki:
- jest się stroną postępowania administracyjnego(art. 28 kpa-ma się interes prawny lub uprawnienie)
-uzyskano orzeczenie organu adm umarzające postępowanie po wyroku sądu albo uzyskano orzeczenie sądu stwierdzające nieważność lub niezgodność z prawem.
-poniesiono szkodę czyli wystąpiła różnica między stanem dóbr powstałym w skutek zdarzenia a stanem jaki byłby zdarzenia w postaci decyzji nie było.
POSTĘPOWANIE EGZEKUCYJNE
Postępowanie egzekucyjne ≠ egzekucja administracyjna.
Postępowanie egzekucyjne to pewien ciąg czynności procesowych, podejmowanych przez organy egzekucyjne, lub inne podmioty w celu przymusowego wykonania obowiązków objętych egzekucją- np. wszczęcie postępowania, wydanie postanowień.
Egzekucja administracyjna to stosowanie przez powołane do tego organy środków przymusu- np. grzywny w celu przymuszenia, np. wykonania zastępczego.
Postępowanie egzekucyjne jest wszczęte wcześniej niż egzekucja. Egzekucja jest pewnym etapem postępowania egzekucyjnego. Egzekucje stosuje się w toku postępowania egzekucyjnego. Postępowanie egzekucyjne może się zakończyć bez egzekucji- np. zostanie wszczęte postępowanie egzekucyjne bo został złożony zarzut że brak było wcześniejszego doręczenia upomnienia, i postępowanie egzekucyjne zostanie umorzone bez prowadzenia egzekucji.
Może być że jest egzekucja w toku postępowania egzekucyjnego ale egzekucja się kończy bo środki zastosowano, a postępowanie egzekucyjne trwa nadal bo są rozpatrywane środki zaskarżenia które nie wstrzymywały czynności egzekucyjnych, albo następuje podział sumy uzyskanej z egzekucji.
Zależność post adm a post egz
Jest decyzja adm , przeszła ona przez post sądowe albo nie przeszła ,jeżeli ta decyzję dobrowolnie wykonujemy to nie ma egzekucji , a jeśli nie wykonujemy to przepisy post egz są następstwem działań podjętych w postępowaniu adm.
Ale nie musi tak być-bo postępowanie może się zakończyć na postępowaniu adm gdy ktoś dobrowolnie wykona, albo jest wyjątek podmiotowy bo są przywileje immunitetów dyplomatycznych i w związku z tym nie może być stosowana egzekucja administracyjna. Albo jest tylko postępowanie egz a nie ma postępowania adm- gdy obowiązek wynika wprost z przepisu prawa -możemy się domagać obowiązku wynikającego nie tylko z decyzji, ale też z deklaracji celnych/podatkowych , więc nie musiało być poprzedzone postępowaniem adm. Może być tak że postępowanie adm się jeszcze nie zakończyło, jeszcze nie został ustalony obowiązek a my stosujemy tą część postępowania egz jakim jest postępowanie zabezpieczające- bo chcemy zabezpieczyć aby zobowiązany nie uciekł z majątkiem. Może być też tak że post egz jest prowadzone wobec obowiązku o charakterze cywilnoprawnym-wynika z orzeczenia sądu, a na mocy przepisu szczególnego zostało przekazane do egzekucji administracyjnej.
Do postępowania egz stosujemy pomocniczo przepisy kpa jeśli przepisy egz nie stanowią inaczej.
9