Frankiewicz Waldemar
III rok chemii inf.
Wyznaczanie rzędu reakcji metodą całkową
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie przy pomocy metody całkowej rzędu reakcji utleniania jonów Fe2+ jonami ClO3- w środowisku kawśnym.
Światło widzialne białe składa się z fal elektromagnetycznych o długościach ok. 380 nm - ok. 780 nm. Barwa ciała świadczy o tym, że przepuszcza ono lub absorbuje promieniowanie z zakresu widzialnego w sposób zróżnicowany, selektywny.
Obserwowane zabarwienie ciała jest dopełnieniem barwy promieniowania i odwrotnie.
Optyczną charakterystykę substancji stanowi jej krzywa absorbcji, czyli wykres pokazujący zależność absorbcji od długości fali.
Warunkiem absorbcji promieniowania przez daną substancję jest odpowiedniość energii padającego promieniowania i zmian energii możliwych do wywołania w cząsteczce danej substancji.
Prawa Bouguer'a - Lamberta i Beer'a stanowią podstawę spektrofotometrii absorbcyjnej.
Bouguer i Lambert wykazali, że między natężeniem światła przepuszczonego I1 a grubością warstwy roztworu l istnieje następująca zależność:
I1 = I0 · e -kl
gdzie:
I0 - oznacza natężenie światła padającego
k - współczynnik absorbcji
Po zamianie logarytmów naturalnych na dziesiętne mamy:
I1 = I0 · 10 -Kl
Wielkość K nazywa się współczynnikiem ekstynkcji.
Beer stwierdził w 1852 roku że współczynnik ekstynkcji roztworu jest proporcjonalny do stężenia substancji absorbującej światło:
K = K1 · C
Po połączeniu obu praw otrzymujemy zależność wyrażającą prawo Bouguer'a - Lambert'a i Beer'a :
I1 = I0 · 10-KCl
lub
= K· C · l = A
gdzie: A oznacza absorbancję.
Odstępstwa od prawa Lambert'a - Beer'a mogą być spowodowane albo zmianami chemicznymi zachodzącymi w miarę zmian stężenia albo warunkami pomiaru wykonanego za pomocą nie dość dokładnego przyrządu.
Opracowanie wyników:
Przy dł. fali λ = 450 nm wykonujemy krzywą kalibracyjną zależności ekstynkcji od stężenia jonów Fe3+.
(Ze względu na fakt, że metoda najmniejszych kwadratów jest bardzo czasochłonna, prosimy o uwzględnienie parametrów krzywych wyznaczonych metoda graficzną.)
Metodą graficzną wyznaczyliśmy równanie krzywej kalibracyjnej:
E = 6712,86 · CFe(SCN) - 0,0264
2. Reakcja utleniania jonów Fe2+ jonami ClO-3 w środowisku kwaśnym zachodzi według równania:
ClO3- + 6 H+ + 6 Fe2+ ↔ Cl- + 3 H2O + 6 Fe3+
jednak decydującym o kinetyce etapem jest reakcja:
ClO3- + H+ + Fe2+ ↔ Fe3+ + HClO3-
I właśnie na podstawie tego równania można przypuszczać, że reakcja utleniania jonów żelaza(II) jonami chloranowymi jest reakcją II - rzędu.
C Fe3+ =
Dla roztworu o stężeniu początkowym Fe2+ równym 2,5 ·10-3 mamy:
t [ sec] |
E |
c Fe 3+ [mol/dm3] |
C Fe2+ [mol/dm3] |
C |
|
60 |
0,143 |
2,52351E-05 |
2,5 ·10-3 |
0,002475 |
404,0788 |
120 |
0,181 |
3,08959E-05 |
|
0,002469 |
405,0052 |
180 |
0,215 |
3,59608E-05 |
|
0,002464 |
405,8377 |
240 |
0,257 |
4,22175E-05 |
|
0,002458 |
406,8708 |
300 |
0,299 |
4,84741E-05 |
|
0,002452 |
407,9092 |
360 |
0,345 |
5,53266E-05 |
|
0,002445 |
409,0526 |
420 |
0,394 |
6,26261E-05 |
|
0,002437 |
410,2776 |
480 |
0,442 |
6,97765E-05 |
|
0,00243 |
411,4848 |
540 |
0,493 |
7,73739E-05 |
|
0,002423 |
412,7752 |
600 |
0,544 |
8,49712E-05 |
|
0,002415 |
414,0737 |
660 |
0,596 |
9,27176E-05 |
|
0,002407 |
415,4062 |
720 |
0,650 |
0,000100762 |
|
0,002399 |
416,799 |
780 |
0,705 |
0,000108955 |
|
0,002391 |
418,2272 |
840 |
0,762 |
0,000117446 |
|
0,002383 |
419,7177 |
900 |
0,819 |
0,000125937 |
|
0,002374 |
421,2189 |
960 |
0,877 |
0,000134578 |
|
0,002365 |
422,7575 |
1020 |
0,935 |
0,000143218 |
|
0,002357 |
424,3073 |
1080 |
0,994 |
0,000152007 |
|
0,002348 |
425,8956 |
1140 |
1,054 |
0,000160945 |
|
0,002339 |
427,523 |
Zależność wartości E od stężenia jonów Fe+3
dla roztworu drugiego o stężeniu początkowym Fe2+ = 1,5·10-3
t[sec] |
E |
c Fe 3+ [mol/dm3] |
c Fe 2+ [mol/dm3] |
C |
1/C |
60 |
0,148 |
2,6E-05 |
1,5*10-3 |
0,001474 |
678,4168 |
120 |
0,161 |
2,79E-05 |
|
0,001472 |
679,3093 |
180 |
0,176 |
3,02E-05 |
|
0,00147 |
680,342 |
240 |
0,191 |
3,24E-05 |
|
0,001468 |
681,3779 |
300 |
0,211 |
3,54E-05 |
|
0,001465 |
682,7639 |
360 |
0,231 |
3,83E-05 |
|
0,001462 |
684,1557 |
420 |
0,251 |
4,13E-05 |
|
0,001459 |
685,553 |
480 |
0,271 |
4,43E-05 |
|
0,001456 |
686,9562 |
540 |
0,292 |
4,74E-05 |
|
0,001453 |
688,4356 |
600 |
0,314 |
5,07E-05 |
|
0,001449 |
689,9924 |
660 |
0,336 |
5,4E-05 |
|
0,001446 |
691,5562 |
720 |
0,358 |
5,73E-05 |
|
0,001443 |
693,1271 |
780 |
0,383 |
6,1E-05 |
|
0,001439 |
694,921 |
840 |
0,403 |
6,4E-05 |
|
0,001436 |
696,3627 |
900 |
0,425 |
6,72E-05 |
|
0,001433 |
697,9556 |
960 |
0,449 |
7,08E-05 |
|
0,001429 |
699,7016 |
1020 |
0,471 |
7,41E-05 |
|
0,001426 |
701,3098 |
1080 |
0,493 |
7,74E-05 |
|
0,001423 |
702,9254 |
1140 |
0,515 |
8,07E-05 |
|
0,001419 |
704,5484 |
1200 |
0,54 |
8,44E-05 |
|
0,001416 |
706,4019 |
1260 |
0,564 |
8,8E-05 |
|
0,001412 |
708,1905 |
1320 |
0,588 |
9,15E-05 |
|
0,001408 |
709,9882 |
1380 |
0,612 |
9,51E-05 |
|
0,001405 |
711,795 |
1440 |
0,636 |
9,87E-05 |
|
0,001401 |
713,611 |
1500 |
0,66 |
0,000102 |
|
0,001398 |
715,4363 |
1560 |
0,683 |
0,000106 |
|
0,001394 |
717,1943 |
1620 |
0,707 |
0,000109 |
|
0,001391 |
719,038 |
1680 |
0,731 |
0,000113 |
|
0,001387 |
720,8912 |
1740 |
0,756 |
0,000117 |
|
0,001383 |
722,8319 |
1800 |
0,78 |
0,00012 |
|
0,00138 |
724,7047 |
1860 |
0,805 |
0,000124 |
|
0,001376 |
726,6659 |
1920 |
0,83 |
0,000128 |
|
0,001372 |
728,6378 |
1980 |
0,854 |
0,000131 |
|
0,001369 |
730,5409 |
2040 |
0,878 |
0,000135 |
|
0,001365 |
732,454 |
2100 |
0,903 |
0,000138 |
|
0,001362 |
734,4574 |
2160 |
0,928 |
0,000142 |
|
0,001358 |
736,4719 |
2220 |
0,952 |
0,000146 |
|
0,001354 |
738,4162 |
2280 |
0,977 |
0,000149 |
|
0,001351 |
740,4524 |
2340 |
1,002 |
0,000153 |
|
0,001347 |
742,4999 |
Wyrysowuje zależność między 1/C a czasem t
1) dla stężenia początkowego Fe+2 wynosiło c0 = 2,5·10-3:
2) dla stężenia początkowego Fe+2 wynosiło c0 = 1,5·10-3:
Równanie funkcji: y-y1=
(x - x1)
Równanie prostej dla reakcji, w której stężenie początkowe Fe2+ wynosiło c0 = 2,5·10-3
ma postać:
y = 0,0248 * x + 399,2
k = 0,0248
Równanie prostej dla reakcji, w której stężenie początkowe Fe2+ wynosiło c0 = 1,5·10-3
ma postać:
y = 0,0281 * x + 676.72
k = 0,0281
Rząd reakcji sprawdzamy za pomocą metody całkowej Ostwalda - Zawidzkiego
W metodzie tej wykorzystuje się pomiar czasu, w którym przereaguje określony ułamek substratu.
W tym celu sporządzamy wykres zależności liczby postępu reakcji x' od czasu.
x' =
równanie zależności liczby postępu od czasu dla stężenia 2.5 · 10-3,wyznaczone metodą graficzną ma postać:
y = 5,8 · 10-5 · x - 0,00178
a dla stężenia 1.5 · 10-3 ma postać:
Y = 3,72 · 10-5 · x + 0.0151
Dla liczby postępu równej 0.0448 czas dla prostej obrazującej zależność dla stężenia
2.5 · 10-3 wynosi t1 = 788 s
a dla stężenia 1,5 · 10-3 wynosi t2 = 900 s
Ze wzoru :
n = 1 +
możemy obliczyć rząd reakcji
n = 1 +
= 1,46
t[sec] |
x' |
t[sec] |
x' |
60 |
0,0173 |
60 |
0,0017 |
120 |
0,0186 |
120 |
0,0124 |
180 |
0,0201 |
180 |
0,0144 |
240 |
0,0216 |
240 |
0,0169 |
300 |
0,0236 |
300 |
0,0194 |
360 |
0,0256 |
360 |
0,0221 |
420 |
0,0275 |
420 |
0,0251 |
480 |
0,0295 |
480 |
0,0279 |
540 |
0,0316 |
540 |
0,0309 |
600 |
0,0338 |
600 |
0,0340 |
660 |
0,0360 |
660 |
0,0371 |
720 |
0,0382 |
720 |
0,0403 |
780 |
0,0407 |
780 |
0,0436 |
840 |
0,0426 |
840 |
0,0470 |
900 |
0,0448 |
900 |
0,0504 |
960 |
0,0472 |
960 |
0,0538 |
1020 |
0,0494 |
1020 |
0,0573 |
1080 |
0,0516 |
1080 |
0,0608 |
1140 |
0,0538 |
1140 |
0,0644 |
1200 |
0,0563 |
|
|
1260 |
0,0586 |
|
|
1320 |
0,0610 |
|
|
1380 |
0,0634 |
|
|
1440 |
0,0658 |
|
|
1500 |
0,0682 |
|
|
1560 |
0,0705 |
|
|
1620 |
0,0728 |
|
|
1680 |
0,0752 |
|
|
1740 |
0,0777 |
|
|
1800 |
0,0801 |
|
|
1860 |
0,0826 |
|
|
1920 |
0,0851 |
|
|
1980 |
0,0874 |
|
|
2040 |
0,0898 |
|
|
2100 |
0,0923 |
|
|
2160 |
0,0948 |
|
|
2220 |
0,0972 |
|
|
2280 |
0,0996 |
|
|
2340 |
0,1021 |
|
|
1