piasek), ponieważ na miękkim podłożu łokcie zagłębiają' się i podłoże uci­ska na klatkę piersiową tak jak i przy wykorzystywaniu dołków, co utrud­nia oddychanie i widoczność, zwiększa tętno, oraz narusza przyjętą po­stawę strzelecką.

• Niejednakowa odległość oka Strzelca w stosunku do przyrządów celowniczych

Zmiana odległości oka Strzelca od przyrządów celowniczych nie zabez­piecza jednakowego układania się średniego punktu trafienia w płaszczyź­nie pionowej, nawet przy innych prawidłowo wykonywanych elementach. Im oko znajduje się bliżej przyrządów celowniczych, tym strzał ułoży się wyżej i odwrotnie.

Trener kontrolujący celowanie przez szkło kontrolne, musi także swoje oko (przy szczerbince) umieścić na tę samą odległość co i strzelec, w prze­ciwnym bowiem, razie nie będzie w .stanie .stwierdzić, czy uczeń prawidło­wo wycelował.

,. Podczas tej kontroli należy wymagać od Strzelca, by meldował o poło­żeniu równych przyrządów celowniczych w stosunku do celu podczas od­palenia, czyli zgłaszał, gdzie znajdował się punkt oddania strzału w chwili ściągnięcia języka spustowego.

koordynacji odpalenia z naturalną przerwą po wydechu

Brak zatrzymania oddechu podczas kontroli wycelowania i ściągania ję­zyka spustowego obniża rezultaty strzelania. Strzelcowi trzeba' wytłuma­czyć, że kontrolę celowania — a szczególnie ściągnięcia języka spustowe­go — musi on przeprowadzić po naturalnym wydechu. Zatrzymywanie

---