OCHRONA

ŚRODOWISKA

Temat: Sposoby ochrony środowiska morskiego na

chemikaliowcach

Zagrożenie środowiska morskiego chemikaliami

Zasięg poniesionych strat związanych z przedostaniem się chemikaliów do wody morskiej zależy od bardzo wielu czynników, z których najważniejsze to: toksyczność i bioakumulatywność substancji, jej rozpuszczalności w wodzie oraz zdolność do zachowania swoich właściwości fizyko - chemicznych z upływem czasu. Inne czynniki wpływające na stopień skażenia są podobne jak w przypadku oleju.

Zachwianie równowagi biologicznej ekosystemu morskiego (ekosystem - to zespół organizmów żywych traktowanych łącznie z otaczającym je środowiskiem) może być spowodowane zmianą zachowania się, wyginięciem, lub degradacją jednego lub więcej gatunków organizmów żyjących w rejonie, który uległ skażeniu. Np. rozlane w morzu pięciokilogramowe opakowanie środków owadobójczych, uzyskanych na bazie organicznych związków fosforowych, powoduje w krótkim czasie zupełne wyniszczenie wszelkich organizmów żywych w jednej mili sześciennej. W innych przypadkach proces wyniszczenia lub degradacji może trwać znacznie dłużej lub może działać wybiórczo tylko na niektóre gatunki.

Chemikalia rozpuszczone w wodzie mogą oddziaływać na człowieka w trojaki sposób:

• przez bezpośredni kontakt z wodą morską, w czasie kąpieli lub drogą inhalacji w czasie
  pobytu na plaży;

• przez wypicie skażonej wody w czasie kąpieli lub picie wody wyprodukowanej przez
  wyparowniki;

• przez zjedzenia skażonych organizmów morskich.

Rozmiary porażeń lub zatruć zależą od rodzaju substancji chemicznej oraz od jej stężenia i mogą prowadzić do utraty zdrowia lub nawet życia. Ze względu na możliwość bioakumulacji niebezpieczna jest nawet obecność w wodzie morskiej substancji o znacznym rozcieńczeniu. Dostają się one do organizmu ludzkiego poprzez łańcuch żywnościowy. Ocenia się, że nawet niewielkie ilości chemikaliów przedostających się do morza mogą spowodować straty o bardzo dużym zasięgu lub stać się powodem poważnych chorób.

Przykładem tragicznych skutków, jakie mogą stąd wynikać, jest przypadek jaki wydarzył się w nadmorskiej miejscowości Minamata w Japonii. W wyniku spożycia ryb, złowionych w zatoce zatrutej związkami rtęci, zmarło ponad 1.000 ludzi, zaś u wielu innych pojawiły się ciężkie powikłania.

Inne ujemne skutki przedostawania się substancji chemicznych do wód morskich, to podobnie jak w przypadku oleju, zmniejszenie estetyki środowiska morskiego i utrata jego walorów rekreacyjno - turystycznych w przypadku wystąpienia zmiany zabarwienia, uciążliwych zapachów, plam na powierzchni itp. Do niepożądanych skutków należy zaliczyć także korozyjne działanie na budowle morskie kadłuby statków i instalacje okrętowe oraz pogorszenie jakości wody używanej do celów przemysłowych.

Wstęp:

W środowisku wodnym zanieczyszczenia są wszech obecne- zarówno w wodach oceanów i mórz, jak i śródlądowych wodach powierzchniowych i wgłębnych.

Definicja:

Przez zanieczyszczenie morza rozumiemy wprowadzenie przez człowieka do

stanowiących niebezpieczeństwo dla zdrowia człowieka, utrudniających prowadzenie działalności związanej z morzem, a także pogarszających jakość wody morskiej z punktu widzenia jej użytkowej przydatności oraz pomniejszających walory rekreacyjne morza.

Największą uwagę skupiają katastrofy zbiornikowców. Statki tego typu należą do grupy stanowiącej najpowazniejsze zagrożenie dla środowiska.

Równie poważnym źródłem zanieczyszczeń jest "normalna eksploatacja" statku, zanieczyszczenia dostają się bowiem w wyniku:

a wylewania wód balastowych;

c mycia zbiorników ładunkowych;

e wycieku oleju z łożyska waru śrubowego.

Duże ilości zanieczyszczeń dostają się do mórz także w wyniku licznych katastrof .

Międzynarodowa Konwencja o Zapobieganiu Zanieczyszczeniu Morza Przez Statki-MARPOL 73/78 w załączniku pierwszym zawiera " Przepisy o zapobieganiu zanieczyszczeniu olejami ". Zawarte są tu następujące definicje:

" mieszanina oleista "-mieszanina o jakiejkolwiek zawartości oleju;

" paliwo olejowe "- każdy olej zużyty jako paliwo w związku z napędem statku;

naturalnej w ziemi;

olejowych liman;

" produktowiec "- zbiornikowiec olejowy służący do przewozu olejów innych niż surowa

" chemikaliowiec "- statek zbudowany lub przystosowany do przewozu luzem ładunków

CHEMIKALIOWCE

17 czerwca 1983 roku Komitet Bezpieczeństwa na Morzu (MSC) uchwalił Międzynarodowy kodeks budowy i wyposażenia statków przewożących niebezpieczne chemikalia luzem, tzw. IBC CODE (International Code for the Construction and Eąuipment of Ships Carrying Dangerous Chemicals in Bulk). Celem niniejszego kodeksu jest stworzenie międzynarodowego standardu bezpiecznego przewozu drogą morską niebezpiecznych i toksycznych ciekłych substancji chemicznych luzem, poprzez opisanie niezależnych od tonażu statku standardów projektowania i konstrukcji oraz wyposażenia, jakie powinny posiadać statki zajmujące się takimi przewozami, w celu zminimalizowania ryzyka dla statku, jego załogi i środowiska naturalnego, wynikającego z charakteru przewożonych ładunków.

Zgodnie z wymaganiami konwencji MARPOL 73/78 każdy chemikaliowiec powinien:

a) posiadać ważny certyfikat zdolności przewozu wystawiany zgodnie z IBC CODE ;

b) w obrębie obszaru zbiorników ładunkowych wyposażenie zawierające:

- urządzenia odolejajace;

-na stałe zainstalowaną pompę transportową do usuwania za burtę czynnika wypływającego poprzez urządzenia odolejajace, o wydajności która nie przekracza wydajności urządzenia odolejającego;

- zbiornik referencyjny o wystarczającej pojemności dla odseparowania oleju wraz z urządzeniami umożliwiającymi zdawanie tego oleju do urządzeń odbiorczych;

wylot za burtę rurociągu, którym usuwany jest czynnik wypływający ma być usytuowany powyżej linii wodnej, odpowiadającej stanowi największego załadowania.

Zgodnie z IBC CODE chemikaliowce po woduj ą następujące zagrożenia dla środowiska:

a) zagrożenie zanieczyszczenia wody definiowane poprzez toksyczność dla ludzi, rozpuszczalność w wodzie, szybkość parowania, zapach lub smak oraz gęstość względną.

b) Zagrożenie zanieczyszczenia powietrza definiowane poprzez:

- graniczną ekspozycję w sytuacjach awaryjnych;

- prężność par; rozpuszczalność w wodzie;

- gęstość względną cieczy;

- gęstość par.

zagrożenie reakcyjności definiowane poprzez reakcyjność z:

- innymi produktami lub;

- wodą lub;

- produktu samego z sobą.

c) zagrożenie zanieczyszczenia morza definiowane poprzez:

- bioakumulację i związane z tym zagrożenie życia istot morskich, zdrowia człowieka lub powodowanie skażenia żywności pochodzenia morskiego; niszczenie żywych zasobów morza;

- zagrożenie zdrowia ludzkiego oraz;

- zmniejszenie walorów atrakcyjności.

Każdy chemikaliowiec uprawniony do pływania pod flagami Państw, które są Stronami zarówno Konwencji SOLAS 74, jak i MARPOL 73/78 , powinien posiadać certyfikat zwany Międzynarodowym Certyfikatem Zdolności do Przewozu Niebezpiecznych Chemikaliów Luzem. Zgodnie z nim podawane są przeglądom okresowym: konstrukcja statku, wyposażenie, armatura, rozwiązania i materiały zastosowane do budowy chemikaliowca.

Statki będące przedmiotem IBC CODE powinny przetrwać typowe skutki zatapiania. Powstające w wyniku założonego uszkodzenia kadłuba przez pewne czynniki zewnętrzne.

Dodatkowo w celu ochrony statku i środowiska, zbiorniki ładunkowe pewnych typów statków powinny być zabezpieczone przed możliwością ich rozszczelnienia w przypadku niewielkich uszkodzeń statku, spowodowanych na przykład bezpośrednim zetknięciem z nabrzeżem lub holownikiem oraz powinny być chronione w pewnym stopniu przed uszkodzeniem w przypadku kolizji lub wejścia na mieliznę poprzez umieszczenie ich w określonych minimalnych odległościach od poszycia statku.

Zdolność przetrwania statku* i usytuowanie zbiorników ładunkowych

2.1 Postanowienia ogólne

2.1.1 Statki będące przedmiotem postanowień niniejszego Kodeksu powinny przetrwać typowe skutki zatapiania, powstające w wyniku założonego uszkodzenia kadłuba przez pewne czynniki zewnętrzne. Dodatkowo, w celu ochrony statku i środowiska, zbiorniki ładunkowe pewnych typów statków powinny być zabezpie­czone przed możliwością ich rozszczelnienia w przypadku niewielkich uszkodzeń statku, spowodowanych na przykład bezpośrednim zetknięciem z nabrzeżem lub holownikiem oraz powinny być chronione w pewnym stopniu przed uszkodzeniem w przypadku kolizji lub wejścia na mieliznę poprzez umieszczanie ich w określo­nych minimalnych odległościach od poszycia statku. Zarówno zakładane uszko­dzenia, jak i odległość zbiorników od poszycia statku, powinny zależeć od stopnia zagrożenia stwarzanego przez produkty, które mają być przewożone.

2.1.2 Statki będące przedmiotem postanowień niniejszego Kodeksu powinny być tak zaprojektowane, by spełniały jeden z poniższych standardów:

.1 Statek typu 1 jest chemikaliowcem przewidzianym do transportu pro­duktów wymienionych w rozdziale 17, stwarzających wyjątkowo poważne zagrożenie dla środowiska i bezpieczeństwa, które wymagają zastoso­wania największych środków ostrożności dla uniemożliwienia wydostania się takiego ładunku.

.2 Statek typu 2 jest chemikaliowcem przewidzianym do transportu produktów wymienionych w rozdziale 17, stwarzających poważne zagrożenie dla śro­dowiska i bezpieczeństwa, które wymagają zastosowania znacznych środ­ków ostrożności dla uniemożliwienia wydostania się takiego ładunku.

.3 Statek typu 3 jest chemikaliowcem przewidzianym do transportu produktów wymienionych w rozdziale 17. stwarzających zagrożenie dla środowiska i bezpieczeństwa, które wymagają umiarkowanego stopnia ochrony dla zwiększenia zdolności przetrwania statku wstanie uszkodzonym.

Tak więc, statek typu 1 jest chemikaliowcem przeznaczonym do transportu produktów uznawanych za stwarzające największe zagrożenie ogólne, a statki typu 2 oraz 3 są chemikaliowcami przeznaczonymi do transportu produktów stwarzają­cych odpowiednio mniejsze zagrożenie. Stosownie do powyższego, statek typu 1 powinien przetrwać najbardziej dotkliwy standard uszkodzenia, a jego zbiorniki ładunkowe powinny być umieszczone w największej przewidzianej odległości od poszycia zewnętrznego.

Rozplanowanie statku

3.1 Oddzielenie ładunku

3.1.1 O ile wyraźnie nie postanowiono inaczej, zbiorniki zawierające ładunek lub resztki ładunku objętego niniejszym Kodeksem powinny być oddzielone od prze­strzeni mieszkalnych, służbowych, maszynowych, zbiorników wody pitnej i maga­zynów żywności dla ludzi za pomocą koferdamu, wolnej przestrzeni, pompowni ładunkowej, pompowni, pustego zbiornika, zbiornika paliwa olejowego lub innej podobnej przestrzeni.

3.1.2 Ładunki, resztki ładunków lub mieszaniny zawierające ładunki, które re­agują w niebezpieczny sposób z innymi ładunkami, resztkami lub mieszaninami powinny:

.1 być oddzielone od takich ładunków za pomocą koferdamu, wolnej prze­strzeni, pompowni ładunkowej, pompowni, pustego zbiornika, lub zbiorni­ka zawierającego ładunek kompatybilny* z obydwoma tymi ładunkami;

.2 posiadać osobny system pomp i rurociągów, które nie powinny przecho­dzić przez inne zbiorniki zawierające takie ładunki, chyba, że będą pro­wadzone w szczelnym tunelu; oraz

.3 posiadać osobne systemy odpowietrzeń.

• kompatybilny - tu w znaczeniu: nie wchodzący w niebezpieczne reakcje (przyp tłum.)

Dodatkowe środki dla ochrony środowiska morskiego

16A.1 Postanowienia ogólne

16A.1.1 Wymagania niniejszego rozdziału mają zastosowanie do statków prze­wożących produkty oznaczone w rozdziale 17 jako szkodliwe substancje ciekłe kategorii A, B lub C.

16A.2 Warunki przewozu

16A.2.1 Warunki przewozu produktów wymienionych w Międzynarodowym cer­tyfikacie zdolności do przewozu niebezpiecznych chemikaliów luzem powinny od­zwierciedlać wymagania prawidła 5A Załącznika II do Konwencji MARPOL 73/78.

16A.2.2 Substancja kategorii B o temperaturze topnienia większej bądź równej 15°C nie powinna być przewożona w zbiorniku ładunkowym, którego jakakolwiek ściana ograniczająca utworzona jest przez poszycie kadłuba statku, lecz powinna być przewożona wyłącznie w zbiorniku wyposażonym w system podgrzewania ładunku.

16A.3 Podręcznik procedur i instalacji

16A.3.1 Każdy statek powinien posiadać zatwierdzony przez administrację Pod­ręcznik procedur i instalacji opracowany dla niego zgodnie z postanowieniami Standardów dotyczących procedur i instalacji do usuwania szkodliwych substancji ciekłych.

16A.3.2 Każdy statek powinien posiadać wyposażenie i instalacje opisane w jego Podręczniku procedur i instalacji.

ZAŁĄCZNIK II KONWENCJI MARPOL

Przepisy o zapobieganiu zanieczyszczaniu szkodliwymi substancjami

przewożonymi luzem

Prawidło l Definicje

(1) „Chemikaliowiec" oznacza statek zbudowany lub przystosowany przede wszystkim do przewozu luzem w charakterze ładunku szkodliwych sub­stancji ciekłych i obejmuje „zbiornikowce olejowe" określone w Załącz­niku I do niniejszej Konwencji, gdy przewożą luzem w charakterze ładun­ku lub części ładunku szkodliwe substancje ciekłe.

(2) „Czysty balast" oznacza balast przewożony w zbiorniku, który po ostatnim przewozie ładunku zawierającego substancje kategorii A, B, C, lub D zo­stał dokładnie oczyszczony i powstałe przy tym pozostałości zostały usu­nięte, a zbiornik opróżniony zgodnie z odpowiednimi wymaganiami ni­niejszego Załącznika.

(3) „Oddzielony balast" oznacza całkowicie oddzieloną od systemu ładunko­wego i paliwa olejowego wodę balastową, wprowadzoną do zbiornika na stałe przeznaczonego do przewozu balastu lub do przewozu balastu albo ładunków innych niż olej lub szkodliwe substancje ciekłe w różny sposób zdefiniowane w Załącznikach do niniejszej Konwencji.

(4) „Najbliższy ląd" jest określony w prawidle l(a) Załącznika l do niniejszej Konwencji.

(5) „Substancje ciekłe" są to takie substancje, których prężność pary nie prze­kracza 2,8 kG/cm2 w temperaturze 37,8°C.

(6) „Szkodliwa substancja ciekła" oznacza każdą substancję wymienioną w Uzupełnieniu II do niniejszego Załącznika lub tymczasowo sklasyfikowa­ną według wymagań prawidła 3(4) jako należąca do kategorii A, B, C lub D.

(7) „Obszar specjalny" oznacza obszar morski, dla którego ze względu na rozpoznane przyczyny techniczne, związane z jego stanem oceanograficz­nym i ekologicznym oraz ze względu na szczególny charakter ruchu stat­ków, wymagane jest obowiązkowo zastosowanie specjalnych sposobów zapobiegania zanieczyszczaniu morza szkodliwymi substancjami ciekłymi.

Specjalnymi obszarami są:

(a) obszar Morza Bałtyckiego, i

(b) obszar Morza Czarnego, i

(c) obszar Antarktyki.

(8) „Obszar Morza Bałtyckiego" jest określony w prawidle 10 Załączni­ka I do niniejszej Konwencji.

(9) „Obszar Morza Czarnego" jest określony w prawidle 10 Załącznika l do niniejszej Konwencji.

(9A) „Obszar Antarktyki" oznacza morze na południe od równoleżnika 60° S.

(10) „Międzynarodowy kod chemikaliowców" oznacza Międzynarodowy kod budowy i wyposażenia statków przewożących niebezpieczne chemikalia luzem przyjęty przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego Organiza­cji rezolucją MEPC. wraz z późniejszymi poprawkami pod warun­kiem, że poprawki te zostaną przyjęte i wprowadzone w życie zgodnie z postanowieniami artykułu 16 niniejszej Konwencji odnoszącymi się do procedury wprowadzania poprawek do Uzupełnienia do Załącznika.

(11) „Kod chemikaliowców" oznacza kod budowy i wyposażenia statków przewożących niebezpieczne chemikalia luzem, przyjęty przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego Organizacji wraz z późniejszymi poprawkami pod warunkiem, że poprawki te zostaną przyjęte i wprowadzone w życie zgodnie z postanowieniami artykułu 16 niniejszej Konwencji odnoszącymi się do procedury wprowadzenia po­prawek do Uzupełnienia do Załącznika.

(12) „Statek budowany" oznacza statek, którego stępka została położona lub który znajduje się w podobnym stadium budowy. Statek przebudowany na chemikaliowiec, bez względu na datę budowy, będzie traktowany jako chemikaliowiec budowany w dniu zakończenia przebudowy. Postanowie­nie odnoszące się do przebudowy statku na chemikaliowiec nie będzie miało zastosowania w przypadku przeprowadzenia zmian na statku speł­niającym wszystkie następujące warunki:

(a) statek był budowany przed l lipca 1986r.; i

(b) statek jest uprawniony, zgodnie z postanowieniami Kodu chemikaliowców, do przewozu wyłącznie tych substancji, które wymie­nione są w Kodzie jako substancje niebezpieczne z punktu widze­nia ochrony środowiska.

(13) „Podobny stan budowy" oznacza stan w którym:

(a) rozpocznie się budowa, którą można zidentyfikować jako budowę określonego statku; i

(b) rozpoczął się montaż statku obejmujący co najmniej 50 ton lub 1% założonej masy wszystkich materiałów konstrukcyjnych, w zależności od tego, która wielkość jest mniejsza.

(14) ..Rocznica" oznacza dzień i miesiąc każdego roku taki sam jak w dacie upływu ważności Międzynarodowego świadectwa o zapobieganiu zanieczyszczaniu przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe.

Prawidło 3

Klasyfikacja i wykaz szkodliwych substancji ciekłych

(1) Dla celów niniejszego Załącznika szkodliwe substancje ciekłe dzielą się na cztery następujące kategorie:

(a) Kategoria A: są to szkodliwe substancje ciekłe, które w razie usunięcia ich do morza w związku z myciem zbiornika lub usu­waniem balastu, stanowiłyby poważne zagrożenie dla zasobów morza lub zdrowia ludzkiego oraz mogłyby poważnie naruszyć walory morza lub inne zgodne z prawem sposoby jego wykorzy­stania niniejszego tym samym usprawiedliwiają zastosowanie surowych środków przeciw zanieczyszczeniu.

(b) Kategoria B: są to szkodliwe substancje ciekłe, które w razie usunięcia ich do morza, w związku z myciem zbiornika lub usu­waniem balastu, stanowiłyby zagrożenie dla zasobów morza lub zdrowia ludzkiego oraz mogłyby naruszyć walory morza lub inne zgodne z prawem sposoby jego wykorzystania i tym samym usprawiedliwiają zastosowanie specjalnych środków przeciw za­nieczyszczeniu.

(c) Kategoria C: są to szkodliwe substancje ciekłe, które w razie usunięcia ich do morza w związku z myciem zbiornika lub usu­waniem balastu, stanowiłyby nieznaczne zagrożenie dla zasobów morskich lub zdrowia ludzkiego lub mogłyby w nieznacznym stopniu powodować utratę walorów morza lub innych zgodnych z prawem sposobów jego wykorzystania i tym samym wymagają zastosowania specjalnych warunków eksploatacji.

(d) Kategoria D: są to szkodliwe substancje ciekłe, które w razie usunięcia ich do morza w związku z myciem zbiornika lub usu­waniem balastu mogłyby stanowić zauważalne zagrożenie zarów­no dla zasobów morskich, jak i dla zdrowia ludzkiego lub powo­dować minimalną utratę walorów morza lub innych zgodnych z prawem sposobów wykorzystania morza i tym samym wymagają zwrócenia pewnej uwagi na zachowanie warunków eksploatacyj­nych.

(2) Wytyczne niezbędne dla ustalenia kategorii, do jakiej należy zaliczyć dana szkodliwą substancję ciekłą, zawiera Uzupełnienie I do niniejszego Za­łącznika.

(3) Szkodliwe substancje ciekłe przewożone luzem, które są obecnie klasyfi­kowane w kategoriach A, B, C lub D i są zamieszczone w Uzupełnieniu 11 do niniejszego Załącznika.

(4) Gdy zachodzi potrzeba przewożenia luzem substancji ciekłej, która nie została sklasyfikowana zgodnie z ustępem (1) niniejszego prawidła, ani nie została oceniona jak określono w prawidle 4(1) niniejszego Załączni­ka, zainteresowane tym Rządy Państw Stron Konwencji powinny ustalić i uzgodnić tymczasową klasyfikację na podstawie wytycznych określo­nych w ustępie (2) niniejszego prawidła. Do czasu osiągnięcia pełnego po­rozumienia pomiędzy zainteresowanymi Rządami, substancję taką należy przewozić stosując najostrzejsze z proponowanych warunków przewozu. Tak prędko, jak to tylko będzie możliwe, lecz nie później niż po 90 dniach od dokonania pierwszego przewozu, zainteresowana Administracja zawia­domi Organizację i przedstawi dane szczegółowe dotyczące substancji i jej tymczasowej klasyfikacji, w celu natychmiastowego przekazania ich do wiadomości i pod rozwagę. Rząd każdej ze Stron w terminie dziewięć­dziesięciu dni, powinien przesłać do Organizacji swoje uwagi dotyczące zakwalifikowania substancji.

Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru morza Bałtyckiego, sporządzona w Helsinkach dnia 22 marca 1974 r.
(Dz. U. nr 18 poz. 64 z dnia 21 sierpnia 1980 r.)

Załącznik IV

Dodatek II

WYTYCZNE DO USTALENIA KATEGORII SUBSTANCJI SZKODLIWYCH CIEKŁYCH

Kategoria A.
Substancje ulegające bioakumulacji i stwarzające niebezpieczeństwo dla życia wodnego lub dla zdrowia ludzkiego; albo o wysokiej toksyczności dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 4, określonym jako TLm) średnia granica tolerancji (mniejsze od 1 ppm); ponadto niektóre substancje względnie toksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 3, określonym jak TLm równe lub większe od 1, a mniejsze od 10 ppm) w tych przypadkach, gdy szczególny ciężar zagrożenia kładzie się na dodatkowe czynniki mające wpływ na stopień zagrożenia lub też na specyficzne cechy danej substancji.

Kategoria B.
Substancje ulegające bioakumulacji o krótkim okresie trwania do jednego tygodnia lub krótszym; albo stwarzające zagrożenie skażenia produktów spożywczych pochodzenia morskiego; albo które są względnie toksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 3, określonym jako TLm równe lub większe od 1, a mniejsze od 10 ppm); ponadto niektóre substancje o nieznacznym stopniu toksyczności dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 2, określonym jako TLm równe lub większe od 10, a mniejsze od 100 ppm) w tych przypadkach, gdy szczególny ciężar zagrożenia kładzie się na dodatkowe czynniki mające wpływ na stopień zagrożenia lub też na specyficzne cechy danej substancji.

Kategoria C.
Substancje słabo toksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 2, określonym jako TLm równe lub większe od 10, a mniejsze od 100 ppm); ponadto niektóre substancje praktycznie nietoksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 1, określonym jako TLm równe lub większe od 100, a mniejsze od 1000 ppm) w tych przypadkach, gdy szczególny ciężar kładzie się na dodatkowe czynniki mające wpływ na stopień zagrożenia lub też na specyficzne cechy danej substancji.

Kategoria D.
Substancje praktycznie nietoksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 1 określonym jako TLm równe lub większe od 100 ppm, a mniejsze od 1000 ppm) lub powodujące odkładanie się na dnie morza osadów mających wysokie biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT) lub też wysoce niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego, przy dawce określonej jako LD50 mniejsze od 5 mg/kg albo też powodujące umiarkowane zmniejszenie walorów rekreacyjnych ze względu na swą trwałość, zapach, właściwości trujące lub wywołujące podrażnienia, które mogą zakłócić użytkowanie plaż; lub umiarkowanie niebezpieczne dla życia ludzkiego, przy dawce określonej jako LD50 równe lub większe od 5 mg/kg, ale mniejsze niż 50 mg/kg i powodujące niewielkie zmniejszenie walorów rekreacyjnych.

Inne substancje ciekłe (w rozumieniu ustępu C przepisu 5).
Substancje inne niż te, które zostały powyżej ujęte w kategoriach A, B, C i D.

WYKAZ SUBSTANCJI SZKODLIWYCH CIEKŁYCH, PRZEWOŻONYCH LUZEM

Substancja	Numer ONZ	Kategoria zanieczyszczenia dla zrzutu poeksploatacyjnego		Stężenie resztkowe (procent wagowy)
				(ustęp B przepisu 5)				(ustęp D/1 przepisu 5)
		I	II		III		IV na obszarze Morza Bałtyckiego
Aldehyd octowy	1089		C
Kwas octowy	1842		C
Bezwodnik kwasu octowego	1715		C
Aceton	1090		D
Cyjanohydryna acetonu	1541		A				0,05
Chlorek kwasu octowego	1717		C
Akroleina	1092		A				0,05
Kwas akrylowy*)	-		C
Akrylonitryl	1093		B
Nitryl kwasu adypinowego	-		D
Sulfonian alkilobenzenu (łańcuch prosty) (łańcuch rozgałęziony)	-		C B
Alkohol allilowy	1098		B
Chlorek allilu	1100		C
Ałun (15% roztwór)	-		D
Aminoetyloetanoloamina (Hydroksyetyloetylenodwuamina)*	-		D
Amoniak (28% roztwór wodny)	1005		B
Octan izoamylu	1104		C
Octan n-amylu	1104		C
Alkohol n-amylowy	-		D
Anilina	1547		C
Benzen	1114		C
Alkohol benzylowy	-		D
Chlorek benzylu	1738		B
Octan n-butylu	1123		D
II rz. octan butylu	1124		D
Akrylan n-butylu	-		D
Maślan butylu*)	-		B
Glikol(e) butylenowy(e)	-		D
Metakrylan butylu	-		D
Aldehyd n-masłowy	1129		B
Kwas masłowy	-		B
Wodorotlenek wapnia (roztwór)	-		D
Olejek kamforowy	1130		B				0,005
Dwusiarczek węgla	1131		A
Czterochlorek węgla	1846		B
Potas kaustyczny (wodorotlenek potasu)	1814		C
Kwas chlorooctowy	1750		C
Chloroform	1888		B
Chlorohydryna (surowa)*)	-		D
Chloropren*)	1991		C
Kwas chlorosulfonowy	1754		C
Para-chlorotoluen	-		B
Kwas cytrynowy (10-25%)	-		D
Kreozot	1334		A				0,05
Krezole	2076		A				0,05
Kwas krezolowy	2022		A				0,05
Aldehyd krotonowy	1143		B
Kumen	1918		C
Cykloheksan	1145		C
Cykloheksanol	-		D
Cykloheksanon	1915		D
Cykloheksyloamina*) (sześciowodoroanilina)	-		D
Para-cymen (izopropylotoluen)	2046		D
Dekahydronaftalen	1147		D
Dekan*)	-		D
Alkohol dwuacetonowy*)	1148		D
Eter dwubenzylowy	-		C
Dwuchlorobenzeny	1591		A				0,05
Eter dwuchloroetylowy	1916		B
Mieszanina dwuchloropropan-dwuchloropropan (fumigant glebowy D.D)	2047		B
Dwuetyloamina	1154		C
Dwuetylobenzen (mieszanina izomerów)	2049		C
Eter etylowy	1155		D
Dwuetylenotrójamina*)	2079		C
Eter jednoetylowy glikolu dwuetylenowego	-		C
Keton etylowy (3-Pentanon)	1156		D
Dwuizobutylen*)	2050		D
Keton izobutylowy	1157		D
Dwuizopropanoloamina	-		C
Dwuizopropyloamina	1158		C
Eter izopropylowy*)	1159		D
Dwuetyloamina (40% roztwór wodny)	1160		C
Dwuetyloetanoloamina (2-dwumetyloaminoetanol)*)	2051		C
Dwumetyloformamid	-		D
Dioksan - 1,4*)	1165		C
Mieszaniny dwufenylu i tlenków dwufenylu*)	-		D
Dodecylobenzen	-		C
Epichlorohydryna	2023		B
Octan 2-etoksyetylu*)	1172		D
Octan etylu	1173		D
Akrylan etylu	1917		D
Keton etylowoamylowy*)	-		C
Etylobenzen	1175		C
Etylocykloheksan	-		D
Chlorohydryna etylenowa (2-Chloroetanol)	1135		D
Cyjanohydryna etylenowa*)	-		D
Etylenodwuamina	1604		C
Dwubromoetylen	1605		B
Dwuchloroetylen	1184		B
Eter jednoetylowy glikolu etylenowego (rozpuszczalnik)	1171		D
Akrylan 2-etyloheksylu*)	-		D
Alkohol 2-etyloheksylowy	-		C
Mleczan etylu*)	1192		D
2-Etylo-3-propyloakroleina*)	-		B
Aldehyd mrówkowy (37-50% roztwór)	1198		C
Kwas mrówkowy	1779		D
Alkohol furfurylowy	-		C
Kwas heksanokarboksylowy*)	-		D
Sześciometylenodwuamina	1783		C
Kwas solny	1789		D
Kwas fluorowodorowy (40% roztwór wodny)	1790		B
Nadtlenek wodoru (powyżej 60%)	2015		C
Akrylan izobutylu	-		D
Alkohol izobutylowy	1212		D
Metakrylan izobutylu	-		D
Aldehyd izomasłowy	2045		C
Izooktan*)	-		D
Izopentan	-		D
Izoforon	-		D
Izopropyloamina	1221		C
Izopropylocykloheksan	-		D
Izopren	1218		D
Kwas mlekowy	-		D
Tlenek mezytylu*)	1229		C
Octan metylu	1231		D
Akrylan metylu	1919		C
Alkohol metyloamylowy	-		D
Chlorek metylenu	1593		B
2-Metylo-5-etylopirydyna*)	-		B
Metakrylan metylu	1247		D
2-Metylopenten*)	-		D
Alfa-metylostyren*)	-		D
Chlorobenzen	1134		B
Etanoloamina	-		D
Izopropanoloamina	-		C
Metyloetanoloamina	-		C
Nitrobenzen	-		C
Izopropyloamina	-		C
Morfolina*)	2054		C
Naftalen (stopiony)	1334		A				0,05
Kwasy naftenowe*)	-		A				0,05
Kwas azotowy (90%)	2031/2032		C
2-Nitropropan	-		D
0-Nitrotoluen	1664		C
Alkohol nonylowy*)	-		C
Nonylofenol	-		C
n-Oktanol	-		C
Kwas siarkowy dymiący	1831		C
Kwas szczawiowy (10-25%)	-		D
Pięciochloroetan	1669		B
N-pentan	1265		C
Czterochloroetylen	1897		B
Fenol	1671		B
Kwas fosforowy	1805		D
Fosfor (elementarny)	1338		A
Bezwodnik kwasu ftalowego (stopiony)	-		C
Lakton kwasu beta-propionowego	-		B
Aldehyd propionowy	1275		D
Kwas propionowy	1848		D
Bezwodnik kwasu propionowego	-		D
Octan n-propylu*)	1276		C
Alkohol n-propylowy	1274		D
N-propyloamina	1277		C
Pirydyna	1282		B
Czterochlorek krzemu	1818		D
Dwuchromian sodu (roztwór)	-		C
Wodorotlenek sodu	1824		C
Pięciochlorofenolan sodu (roztwór)	-		A				0,05
Styren monomeryczny	2055		C
Kwas siarkowy	1830/1831 1832		C
Łój	-		D
Czteroetylek ołowiu	1649		A				0,05
Czterowodorofuran	2056		D
Czterowodoronaftalen	1540		C
Czterometylobenzen	-		D
Czterometylek ołowiu	1649		A				0,05
Czterochlorek tytanu	-		D
Toluen	1294		C
Dwuizocyjanian toluenu*)	2078		B
Trójchloroetan	-		C
Trójchloroetylen	1710		B
Trójetanoloamina	-		D
Trójetyloamina	1296		C
Trójmetylobenzen*)	-		C
Fosforan trójkrezylu*)			B
Terpentyna (drzewna)	1299		B
Octan winylu	1301		C
Chlorek winylidenu*)	1303		B
Ksyleny (mieszanina izomerów)	1307		C

Prawidło 4

Inne ciekłe substancje

(1) Substancje wymienione w Uzupełnieniu III niniejszego Załącznika, gdy będą zrzucane za burtę podczas mycia ładowni lub podczas usuwania wód balastowych statku, oceniono jako pozostające poza kategoriami A, B, C i D określonymi w prawidle 3(1) niniejszego Załącznika, ponieważ są one obecnie uznane za nieszkodliwe dla zdrowia ludzkiego, dla zasobów mo­rza i dla zgodnego z prawem wykorzystywania produktów morskich.

(2) Zrzut do morza wody z zęz lub wód balastowych, i innych pozostałości lub mieszanin zawierających tylko substancje wymienione w Uzupełnie­niu III do niniejszego Załącznika nie będzie przedmiotem żadnych wyma­gań w tym Załączniku.

(3) Usunięcie do morza czystego balastu lub oddzielonego balastu nie podlega jakiemukolwiek wymogowi niniejszego Załącznika.

Prawidło 5

Usuwanie szkodliwych substancji ciekłych

Substancje kategorii A, B i C poza obszarami specjalnymi i kategorii D na wszystkich obszarach

Z uwzględnieniem wymagań ustępu (14) niniejszego prawidła oraz prawi­dła 6 niniejszego Załącznika:

(1) Zabronione jest usuwanie do morza substancji kategorii A określonej w prawidle 3(l)(a) niniejszego Załącznika lub tych, które zostały tymcza­sowo sklasyfikowane jako substancje kategorii A albo balastu, wód po myciu zbiorników oraz innych pozostałości i mieszanin zawierających ta­kie substancje. Jeżeli zbiorniki zawierające takie substancje lub ich mie­szaniny mają być myte, to pozostałości po myciu należy usuwać do urzą­dzenia odbiorczego, dopóki stężenie substancji w wypływie do takiego urządzenia będzie równe lub mniejsze wagowo od 0,1 % i aż do opróżnie­nia zbiornika; wyjątkowo tylko dla fosforu żółtego lub białego stężenie końcowe nie powinno, wagowo, przekraczać 0,0ł %. Wodę wprowadzoną do tak umytego zbiornika można usunąć do morza, gdy zostaną spełnione wszystkie następujące warunki:

(a) statek znajduje się w drodze i płynie z prędkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z własnym napędem lub co naj­mniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

(b) usuwanie jest dokonywane poniżej linii wodnej, zwracając przy tym uwagę na rozmieszczenie otworów do poboru wody morskiej; oraz

(c) usuwanie jest dokonywane w odległości co najmniej 12 mil mor­skich od najbliższego lądu, na wodzie o głębokości nie mniejszej

niż 25 m.

(2)Zabronione jest usuwanie do morza substancji kategorii B, określonej w prawidle 3(ł)(b) niniejszego Załącznika lub tych, które zostały tymcza­sowo sklasyfikowane jako substancje kategorii B albo balastu, wód po myciu zbiorników oraz innych pozostałości i mieszanin zawierających ta­kie substancje, z wyjątkiem przypadków, gdy zostaną spełnione wszystkie następujące warunki:

(a) statek znajduje się w drodze i płynie z prędkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z własnym napędem lub co naj­mniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

(b) sposoby postępowania i urządzenia do usuwania są uznane przez Administrację. Te sposoby postępowania i urządzenia powinny być oparte na wymaganiach technicznych i eksploatacyjnych opracowanych przez Organizację i powinny zapewniać, że stęże­nie i szybkość usuwania wody zawierającej substancje kategorii B są takie, aby ich stężenie w śladzie torowym za rufą statku nie przekraczało l części na milion;

(c) maksymalna ilość ładunku usuniętego z każdego zbiornika i zwią­zanej z nim instalacji rurociągów nie przekracza maksymalnej ilo­ści zatwierdzonej zgodnie ze sposobami postępowania, o których mowa w punkcie (b) niniejszego ustępu i która w żadnym wypad­ku nie powinna być większa od l m3 lub 1/3000 pojemności zbiornika w m3 ;

(d) usuwanie jest dokonywane poniżej linii wodnej, zwracając przy tym uwagę na rozmieszczenie otworów do poboru wody morskiej; i

(e) usuwanie jest dokonywane w odległości co najmniej 12 mil mor­skich od najbliższego lądu i na wodzie o głębokości nie mniejszej niż 25 m.

(3)Zabronione jest usuwanie do morza substancji kategorii C, określonej w prawidle 3 niniejszego Załącznika lub tych, które zostały sklasyfi­kowane jako substancje kategorii C albo balastu, wód po myciu zbiorni­ków oraz innych pozostałości i mieszanin zawierających takie substancje, z wyjątkiem przypadków, gdy zostały spełnione wszystkie następujące warunki:

(a) statek znajduje się w drodze i płynie z prędkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z własnym napędem lub co naj­mniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

(b) sposoby postępowania i urządzenia do usuwania są uznane przez Administrację. Te sposoby postępowania i urządzenia powinny być oparte na wymaganiach technicznych i eksploatacyjnych opracowanych przez Organizację i powinny zapewniać, że stęże­nie i szybkość usuwania wody są takie, aby stężenie substancji w śladzie torowym za rufą statku nie przekraczało 10 części na mi­lion;

(c) maksymalna ilość ładunku usuniętego z każdego zbiornika i zwią­zanej z nim instalacji rurociągów nie przekracza maksymalnej ilo­ści zatwierdzonej zgodnie ze sposobami postępowania, o których mowa w punkcie (b) niniejszego ustępu i która w żadnym przypadku nie powinna być większa od 3 m3 lub 1/1000 pojemności zbiornika wyrażonej w m3;

(d) usuwanie jest dokonywane poniżej linii wodnej, zwracając przy tym uwagę na rozmieszczenie otworów do poboru wody morskiej;

(e) usuwanie jest dokonywane w odległości co najmniej 12 mil mor­skich od najbliższego lądu i na wodzie o głębokości nie mniejszej niż 25 m.

(4) Zabronione jest usuwanie do morza substancji kategorii D, określonej w prawidle 3 niniejszego Załącznika lub tych, które zostały tymcza­sowo sklasyfikowane jako substancje kategorii D, albo balastu, wód po myciu zbiorników oraz innych pozostałości i mieszanin zawierających ta­kie substancje, z wyjątkiem przypadków, gdy zostały spełnione wszystkie następujące warunki:

(a) statek znajduje się w drodze i płynie z prędkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z własnym napędem lub co naj­mniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

(b) mieszaniny takie mają stężenie nie większe niż jedna część sub­stancji na dziesięć części wody; oraz

(c) usuwanie jest dokonywane w odległości co najmniej 12 mil mor­skich od najbliższego lądu.

(5) Pozostałości ładunku ze zbiornika mogą być usunięte na drodze wentylacji przy zastosowaniu metod uznanych przez Administracje. Metody te po­winny być oparte na wymaganiach technicznych i eksploatacyjnych opra­cowanych przez Organizacje. Wodę wprowadzoną do takiego zbiornika należy traktować jako czystą wodę i jej usunięcie nie podlega postanowie­niom ustępów (1), (2) (3) lub (4) niniejszego prawidła.

(6) Zabronione jest usuwanie do morza substancji, które nie zostały sklasyfi­kowane do danej kategorii na stałe, lub nie zostały ocenione zgodnie z prawidłem 4(1) niniejszego Załącznika, a także balastu, wód po myciu zbiorników albo innych pozostałości i mieszanin zawierających takie sub­stancje.

Substancje kategorii A, B, i C na obszarach specjalnych

Z uwzględnieniem wymagań ustępu (14) niniejszego prawidła oraz prawi­dła 6 niniejszego Załącznika:

(7)Zabronione jest usuwanie do morza substancji kategorii A określonej w prawidle 3(l)(a) niniejszego Załącznika lub tych, które zostały tymcza­sowo sklasyfikowane jako substancje kategorii A, albo balastu, wód po myciu zbiorników oraz innych pozostałości z mieszanin zawierających ta­kie substancje. Jeżeli zbiorniki zawierające takie substancje mają być myte, to pozostałości mycia należy usuwać do urządzenia odbiorczego, które zgodnie z prawidłem 7 niniejszego Załącznika, powinno udostępniać Państwo graniczące z danym obszarem specjalnym, myć należy aż do opróżnienia zbiornika, dopóki stężenie substancji w wypływie do danego urządzenia będzie równe lub mniejsze 0,05 % wagowo, z wyjątkiem fosfo­ru żółtego lub białego, dla którego stężenie końcowe nie powinno przekra­czać 0,005 % wagowo. Wodę wprowadzoną do tak umytego zbiornika można usunąć do morza, gdy zostaną spełnione wszystkie następujące wa­runki:

(a) statek znajduje się w drodze i płynie z prędkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z własnym napędem lub co naj­mniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

(b) usuwanie jest dokonywane poniżej linii wodnej, zwracając przy tym uwagę na rozmieszczenie otworów do poboru wody morskiej; oraz

(c) usuwanie jest dokonywane w odległości co najmniej 12 mil mor­skich od najbliższego lądu i na wodzie o głębokości nie mniejszej niż 25 m.

(8)Zabronione jest usuwanie do morza substancji kategorii B, określonej w prawidle 3(l)(b) niniejszego Załącznika lub tych, które zostały tymcza­sowo sklasyfikowane jako substancje kategorii B albo balastu, wód po myciu zbiorników oraz innych pozostałości i mieszanin zawierających ta­kie substancje, z wyjątkiem przypadków, gdy zostaną spełnione wszystkie następujące warunki:

(a) zbiornik umyto wstępnie zgodnie ze sposobem postępowania uznanym przez Administrację i opartym na wymaganiach tech­nicznych i eksploatacyjnych opracowanych przez Organizację, a wytworzone pozostałości zostały usunięte do urządzenia od­biorczego;

(b) statek znajduje się w drodze i płynie z prędkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z własnym napędem lub co naj­mniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

(c) sposoby postępowania i urządzenia do usuwania są uznane przez Administrację. Te sposoby postępowania i urządzenia powinny być oparte na wymaganiach technicznych i eksploatacyjnych opracowanych przez Organizację i powinny zapewniać, że stęże­nie i szybkość usuwania wody zawierającej substancje kategorii B są takie, aby ich stężenie w śladzie torowym za rufą statku nie przekraczało l części na milion;

(d) usuwanie jest dokonywane poniżej linii wodnej, zwracając przy tym uwagę na rozmieszczenie otworów do poboru wody morskiej; oraz

(e) usuwanie jest dokonywane w odległości co najmniej 12 mil mor­skich od najbliższego lądu i na wodzie o głębokości nie mniejszej niż 25 m.

(9) Zabronione jest usuwanie do morza substancji kategorii C, określonej w prawidle 3(l)(c) niniejszego Załącznika lub tych, które został)' tymcza­sowo sklasyfikowane jako substancje kategorii C albo balastu, wód po myciu zbiorników oraz innych pozostałości i mieszanin zawierających ta­kie substancje, z wyjątkiem gdy zostaną spełnione wszystkie następujące warunki:

(a) statek znajduje się w drodze i płynie z prędkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z własnym napędem lub co naj­mniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

(b) sposoby postępowania i urządzenia do usuwania są uznane przez Administrację. Te sposoby postępowania i urządzenia powinny być oparte na wymaganiach technicznych i eksploatacyjnych opracowanych przez Organizację i powinny zapewniać, że stęże­nie i szybkość usuwania wody zawierającej substancje kategorii C są takie, aby ich stężenie w śladzie torowym za rufą statku nie przekraczało l części na milion;

(c) maksymalna ilość ładunku usuniętego z każdego zbiornika i zwią­zanej z nim instalacji rurociągów nie przekracza maksymalnej ilo­ści zatwierdzonej zgodnie ze sposobami postępowania, o których mowa w punkcie (b) niniejszego ustępu i która w żadnym przy­padku nie powinna być większa od l m1 lub 1/3000 pojemności zbiornika wyrażonej w m3;

(d) usuwanie jest dokonywane poniżej linii wodnej, zwracając przy tym uwagę na rozmieszczenie otworów do poboru wody morskiej: oraz

(e) usuwanie jest dokonywane w odległości co najmniej 12 mil mor­skich od najbliższego lądu i na wodzie o głębokości nie mniejszej niż 25 m.

(10) Pozostałości ładunku ze zbiornika mogą być usunięte na drodze wentylacji przy zastosowaniu metod uznanych przez Administrację. Metody te po­winny być oparte na wymaganiach technicznych i eksploatacyjnych opra­cowanych przez Organizację. Wodę wprowadzoną do takiego zbiornika należy traktować jako czystą wodę i jej usunięcie nie będzie podlegało po­stanowieniom ustępów (7), (8) lub (9) niniejszego prawidła.

(l 1) Zabronione jest usuwanie do morza substancji, które nie zostały sklasyfi­kowane do danej kategorii na stałe, lub nie zostały ocenione zgodnie z prawidłem 4(1) niniejszego Załącznika, a także balastu, wód po myciu zbiorników albo innych pozostałości i mieszanin zawierających takie sub­stancje

(12) Żadne z postanowień niniejszego prawidła nie zabrania zatrzymywania na statku pozostałości po ładunkach kategorii D lub C i usuwania ich do mo­rza poza obszarem specjalnym - zgodnie z ustępem odpowiednio (2) lub (3).

(13) (a) Rządy Państw Stron Konwencji graniczących z obszarem specjal-

nym uzgodnią wspólnie i ustalą datę, od której wymóg prawidła 7(d) niniejszego Załącznika będzie spełniony i od której będą obowiązy­wały wymogi ustępów (7), (8), (9) i (10) niniejszego prawidła, w odniesieniu do tego obszaru, a także zawiadomią najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy Organizację o dacie tak ustalonej. Organizacja za­wiadomi wszystkie Państwa Członkowskie o tej dacie.

(b) Jeżeli data wejścia w życie niniejszej Konwencji będzie wcześniej­sza niż data ustalona zgodnie z punktem (a) niniejszego ustępu wówczas wymagania ustępów (1), (2) i (3) niniejszego prawidła bę­dą miały zastosowanie w czasie tego przejściowego okresu.

(14) W obszarze Antarktyki niedozwolone jest jakiekolwiek usuwanie do mo­rza szkodliwych substancji ciekłych lub mieszanin zawierających takie substancje.

Prawidło 9

Książka zapisów ładunkowych

(1) Każdy statek, do którego ma zastosowanie niniejszy Załącznik, powinien mieć „Książkę zapisów ładunkowych" albo jako część oficjalną dziennika okrętowego albo w postaci określonej w Uzupełnieniu IV do niniejszego Załącznika.

(2)„Książkę zapisów ładunkowych" należy wypełniać dla poszczególnych zbiorników, zawsze gdy na statku wykonywana jest jakakolwiek z nastę­pujących czynności:

(i) załadunek;

(ii) wewnętrzne przemieszczanie ładunku;

(iii) wyładunek;

(iv) mycie zbiorników ładunkowych;

(v) balastowanie zbiorników ładunkowych;

(vi) usuwanie balastu ze zbiorników ładunkowych;

(vii) zdawanie pozostałości do urządzeń odbiorczych;

(viii) usuwanie pozostałości do morza lub usuwanie pozostało­ści na drodze wentylacji zgodnie z prawidłem 5 niniejsze­go Załącznika.

(3) W przypadku dokonywania jakiegokolwiek określonego w artykule 8 ni­niejszej Konwencji i w prawidle 6 niniejszego Załącznika usuwania ja­kichkolwiek szkodliwych substancji ciekłych lub mieszanin zawierających takie substancje, czy to w sposób zamierzony, czy wskutek wypadku, na­leży dokonać odpowiedniego wpisu do „Książki zapisów ładunkowych", stwierdzając okoliczności i przyczyny usunięcia.

(4) Inspektor powołany lub upoważniony przez Rząd Państwa będącego Stro­ną Konwencji do nadzoru jakiejkolwiek czynności, zgodnie z niniejszym Załącznikiem, po przeprowadzeniu inspekcji statku powinien dokonać od­powiedniego wpisu do „Książki zapisów ładunkowych".

(5) Każda czynność wymieniona w ustępie (2) i (3) niniejszego prawidła po­winna być dokładnie i bezzwłocznie wpisana do „Książki zapisów ładun­kowych" tak, aby zostały wypełnione wszystkie pozycje odpowiednie dla danej czynności. Każdy taki wpis powinien podpisać oficer lub oficerowie odpowiedzialni za daną czynność, a każdą stronę książki powinien podpi­sać kapitan statku. Wpisy do „Książki zapisów ładunkowych" powinny być dokonane w oficjalnym języku państwa, którego banderę statek jest uprawniony podnosić i w języku angielskim lub francuskim na statkach posiadających Międzynarodowe świadectwo o zapobieganiu zanieczysz­czeniu przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe lub świadectwo wymienione w prawidle 12A niniejszego Załącznika. Zapisy w oficjalnym języku narodowym Państwa, którego banderę statek jest upoważniony podnosić, będą decydujące w razie sporu lub rozbieżności.

(6) „Książki zapisów ładunkowych" należy przechowywać w takim miejscu, . aby były łatwo dostępne do wglądu i z wyjątkiem statków holowanych bez załóg, należy je przechowywać na statku. Należy je przechowywać

w ciągu trzech lat po dokonaniu ostatniego wpisu.

(7) Upoważniony organ Rządu Strony może przeprowadzać kontrolę „Książki zapisów ładunkowych" na każdym statku, do którego ma zastosowanie ni­niejszy Załącznik podczas postoju w jego porcie i może sporządzać odpis każdego wpisu do „Książki zapisów ładunkowych" oraz żądać od kapitana statku oświadczenia, że ten odpis jest zgodny z oryginałem wpisu. Każdy tak wykonany odpis uwierzytelniony przez kapitana statku jako zgodny z oryginałem zapisu w statkowej „Książce zapisów ładunkowych", powinien byc dopuszczony w jakimkolwiek postępowaniu sądowym jako dowód potwierdzający zdarzenie podane w zapiec. Kontrola „Książki zapisów ładunkowych” oraz pobranie poświadczeń odpisów powinny być przeprowadzane tak sprawnie jak to tylko będzie możliwe, bez powodo­wania nadmiernego opóźnienia statku.

Prawidło 12A

Przegląd i wydawanie świadectw chemikaliowcom

Niezależnie od postanowień prawideł 10, 11 i 12 niniejszego Załącznika, należy uważać, że chemikaliowce, które zostały poddane przeglądowi i otrzymały swiadectwo wydane przez Państwo będące Stroną niniejszej Konwencji zgodnie z postanowieniami Międzynarodowego kodeksu chemikaliowców lub Kodeksu chemikaliowców , zależnie od tego, który ma zastosowanie, spełniają postanowienia wspomnianych prawideł, a świa­dectwo wydane zgodnie z tym kodeksem ma taką samą ważność i powinno być tak samo uznawane jak świadectwo wydane zgodnie z prawidłem 11 niniejszego Załącznika.

Prawidło 13

Wymagania dotyczące ograniczenia możliwości zaistnienia przypadko­wego zanieczyszczenia

(I) Sposób zaprojektowania, konstrukcja, wyposażenie i eksploatacja statków przewożących luzem szkodliwe substancje ciekłe kategorii A, B lub C powinny być takie, aby ograniczały możliwość zaistnienia nie kontrolo­wanego usunięcia takich substancji do morza.

Załącznik II - Uzupełnienie do Konwencji MARPOL

Uzupełnienie IV

Wzór Książki zapisów ładunkowych

KSIĄŻKA ZAPISÓW ŁADUNKOWYCH

DLA STATKÓW PRZEWOŻĄCYCH SZKODLIWE

SUBSTANCJE CIEKŁE LUZEM

Nazwa statku:..............................................................................................

Numer lub sygnał rozpoznawczy:................................................................

Pojemność brutto:........................................................................................

Okres od:.......................................do:.......................................................

* Uwaga: Każdy statek przewożący szkodliwe substancje ciekłe luzem powinien być wypo­sażony w Książkę zapisów ładunkowych w celu dokonania wpisów odnoszą­cych się do operacji ładunkowych lub balastowych.

Załącznik II - Uzupełnienie IV

Nazwa statku: ...................................................................................................

Numer lub sygnał rozpoznawczy: ...................................................................

PLAN ROZMIESZCZENIA ZBIORNIKÓW ŁADUNKOWYCH I RESZTKOWYCH (wypełniać na statku)

WYKAZ CZYNNOŚCI, KTÓRE NALEŻY WPISYWAĆ

Wpisy należy dokonywać wyłącznie w przypadku przeprowadzania opera­cji z ładunkami kategorii A, B, C i wyładunek

.

(A) Załadunek

1. Miejsce załadunku.

2. Oznaczenia zbiornika(ów), nazwa substancji i kategoria(e).

(B) Wewnętrzne przemieszczanie ładunku

3. Nazwa i kategoria przemieszczanego(ych) ładunku(ów).

4. Oznaczenie zbiorników. .

1. z którego:

2 do którego:

5. Czy zbiornik(i) wymieniony(e) w 4.l opróżniono?

6. Jeśli nie - podać ilość pozostałą w zbiorniku(ach).

(C) Wyładunek

7. Miejsce wyładunku.

8. Oznaczenie zbiornika(ów).

9. Czy zbiorniki opróżniono?

.1 Jeżeli tak - potwierdzić, że wyładunek i resztkowanie

przeprowadzono zgodnie ze statkową Instrukcją postępo­wania i wykorzystania urządzeń (np. przechył, trym, tem­peratura w czasie resztkowania).

.2 Jeżeli nie - podać ilość pozostałą w zbiorniku(ach).

10. Czy statkowa Instrukcja postępowania i wykorzystania urządzeń wymaga przeprowadzenia mycia wstępnego zbiorników i usunięcia popłuczyn do urządzeń odbiorczych?

11. Awaria pomp i/lub systemu resztkowego.

.1 Czas i rodzaj awarii.

.2 Przyczyny awarii.

.3 Czas, w którym przywrócono poprzednią sprawność.

(D) Obowiązkowe mycie wstępne zgodnie ze statkową Instrukcją postępo­wania i wykorzystania urządzeń

12. Oznaczenie zbiornika(ów), nazwa substancji i kategoria(e).

13. Sposób mycia:

.1 Liczba maszyn myjących w zbiorniku.

.2 Czas trwania mycia (czas trwania cyklu pracy maszyny

myjącej).

.3 Gorąca/zimna woda.

14. Popłuczyny po myciu wstępnym przemieszczono do:

. l Urządzenia odbiorczego w porcie wyładunkowym

(wymienić port).

.2 Urządzenia odbiorczego zlokalizowanego w innym porcie

(wymienić port).

(E) Mycie zbiorników ładunkowych inne niż obowiązkowe mycie wstępne (inne operacje związane z myciem, wentylacją, itd.)

15. Podać czas, wymienić zbiornik(i), substancję(e) i kategorię(e) oraz podać informacje dotyczące:

.1 sposobu mycia,

.2 chemikaliów do mycia (nazwa(y) i ilość),

.3 rozcieńczania wodą resztek ładunkowych, podając ilość

dodanej wody (tylko w przypadku substancji kategorii D),

.4 sposoby wentylowania (ilość użytych wentylatorów, czas

trwania operacji).

16. Popłuczyny przemieszczono do:

. l morza,

.2 urządzenia odbiorczego (wymienić port),

.3 zbiornika resztkowego (wymienić zbiornik).

(F) Usuwanie do morza popłuczyn po myciu zbiorników

17. Oznaczenie zbiornika(ów)

.1 Czy popłuczyny usuwano podczas mycia zbiornika(ów)?

Jeśli tak - podać szybkość usuwania (w m3/godz.).

.2 Czy popłuczyny usuwano ze zbiornika resztkowego?

Jeśli tak - podać ilość i szybkość usuwania (w m3/godz.).

18. Czas rozpoczęcia i zakończenia usuwania popłuczyn.

19. Prędkość statku w czasie usuwania popłuczyn.

(G) Balastowanie zbiorników ładunkowych

20. Oznaczenie zbiornika(ów) zabalastowanego(ych).

21. Czas rozpoczęcia balastowania.

(H) Usuwanie balastu ze zbiorników ładunkowych

22. Oznaczenie zbiornika(ów).

23. Balast usunięto do:

. l morza;

.2 urządzeń odbiorczych (wymienić port).

24. Czas rozpoczęcia i zakończenia usuwania balastu.

25. Prędkość statku w czasie usuwania balastu.

(I) Awaryjne lub inne wyjątkowe usunięcie

26. Czas zdarzenia.

27. Przybliżona ilość, substancja(e) i kategoria(e).

28. Okoliczności usunięcia lub wycieku i ogólne uwagi.

(J) Kontrola przeprowadzona przez upoważnionych inspektorów

29. Wymienić port.

30. Oznaczenia zbiornika(ów), nazwy i kategorii substancji wyłado­wanej na ląd.

31. Czy osuszono zbiornik(i), pompę(y) i rurociągi ładunkowe z resz­tek ładunku?

32. Czy przeprowadzono mycie wstępne zbiorników zgodnie ze stat­kową instrukcją postępowania i wykorzystania urządzeń?

33. Czy popłuczyny wytworzone podczas mycia wstępnego zbiorni­ków usunięto na ląd i czy zbiornik jest pusty?

34. Udzielono zwolnienia od obowiązkowego mycia wstępnego zbior­ników.

35. Przyczyna udzielenia zezwolenia.

36. Nazwisko i podpis upoważnionego inspektora.

37. Organizacja, przedsiębiorstwo, instytucja rządowa, w której in­spektor jest zatrudniony.

(K) Dodatkowe czynności eksploatacyjne i uwagi

Nazwa statku ...................................................................

Numer tub sygnał rozpoznawczy ....................................

OPERACJE ŁADUNKOWE/BALASTOWE

Operacje ładunkowe / balastowe zapisuje się w specjalnej tabeli która zawiera następujące informacje:

Data

Kod literowy

Kod cyfrowy

Zapis dotyczący operacji

Podpis oficera służbowego

Nazwisko i podpis upoważnionego inspektora

Podpis kapitana

---