SIATKÓWKA - TEST

1.Wymiary boiska i wysokość siatki dla mężczyzn i kobiet wynoszą:

• 18m x 9m, wysokość siatki 2,43m dla mężczyzn, 2,24m dla kobiet,

• wysokość siatki dla młodzików 2,35m, dla młodziczek 2,15m.

2.Aby wygrać partie zespół musi zdobyć:

• seta ( z wyjątkiem seta 5-tego wygrywa zespół, który pierwszy uzyska 25 punktów z różnicą minimum 2 punktów; w przypadku równości 24:24 gra jest kontynuowana do uzyskania różnicy dwóch punktów.

3.Zespół popełnia błąd czwartego odbicia, gdy:

• po spełnionym bloku wykona 4 odbicia ( to było w teście ).

• wykona 4 odbicia zanim przebije piłkę na stronę przeciwnika,

4.Błąd wkroczenia na pole gry drużyny przeciwnej następuje, gdy:

• cała stopa lub dłoń wkracza na pole gry przeciwnika ( to z testu ),

• z przepisów:

• dozwolone jest dotkniecie boiska przeciwnika stopą ( stopami ), lub dłonią ( dłońmi ) pod warunkiem, że co najmniej część stopy ( stóp ) lub dłoni ma kontakt z linią środkową, bądź znajduje się nad tą linią.

5.Błędy zagrywki to:

• zagranie poprzez uderzenie piłki oburącz, zagranie z pola gry ( to było w teście ),

• z przepisów:

• piłka musi być uderzona dłonią lub dowolna częścią ręki po podrzuceniu jej w górę lub opuszczeniu w dół z dłoni i przed tym uderzeniem nie może dotknąć innej części ciała zagrywającego lub podłoża;

• zawodnik musi wykonać zagrywkę w ciągu 8 sekund od gwizdka sędziego pierwszego na zagrywkę;

• zagrywka wykonana przed gwizdkiem sędziego jest nieważna i musi być powtórzona;

6.Błędy odbicia to:

• odbicie podwójne, piłka rzucona ( z testu ),

• z przepisów:

• cztery odbicia,

• odbicie z pomocą,

• piłka rzucona,

• podwójne odbicie.

7.Zawodnik obrony ( z 2-linii ) może atakować piłkę znajdującą się ponad polem ataku w sytuacji, gdy:

• jego wyskok nastąpi z pola obrony ( z testu ),

• z przepisów:

• zawodnik linii obrony może wykonać atak, gdy piłka znajduje się na dowolnej wysokości, spoza pola ataku;

• odbicie musi nastąpić z pola obrony, a stopa ( stopy ) zawodnika nie mogą dotykać ani przekraczać linii ataku;

• po uderzeniu zawodnik może opaść na pole ataku;

• zawodnik linii obrony może także atakować z pola ataku, jeżeli w momencie uderzenia piłki nie znajduje się ona całkowicie powyżej górnej taśmy siatki.

8.Próba wykonanie zagrywki ma miejsce, gdy zawodnik zagrywający:

• po podrzuceniu piłki złapie ją.

9.W sytuacji gdy zawodnik blokujący spełnia blok, po czym odbija piłkę, opanowanie należy:

• zaliczyć drużynie pierwsze odbicie ( z testu ),

• z przepisów:

• dotkniecie piłki przez blokujących nie jest zaliczane jako odbicie piłki przez zespół,

• zespół ma prawo do 3 odbić w celu przebicia piłki na strona przeciwnika;

• pierwsze odbicie piłki po bloku może być wykonane przez dowolnego zawodnika, również przez tego, który dotknął piłkę w trakcie bloku.

10.Sędzia drugi musi przerwać akcję w momencie wystąpienia błędów:

• błędu ustawienia drużyny przyjmującej i przekroczenia linii środkowej ( z testu ),

• z przepisów:

• błędu ustawienia zespołu przyjmującego zagrywkę,

• błędu kontaktu z dolna częścią siatki lub antenki po swojej stronie boiska podczas akcji z piłką lub gdy kontakt ten wpływa na przebieg gry,

• przekroczenia pod siatka przestrzeni przeciwnika,

• przejścia na pole przeciwnika,

• ataku lub bloku zawodnika pola obrony lub Libero,

• przejścia piłki na drugą stronę siatki poza przestrzenią przejścia nad boisko przeciwnika lub dotkniecia przez piłkę antenki po swojej stronie boiska,

• zetknięcia się piłki z ciałem obcym oraz upadku piłki na boisko w przypadku, gdy sędzia pierwszy nie jest w stanie tego zauważyć,

• ataku zawodnika, który atakuje piłkę znajdującą się powyżej górnej taśmy siatki, jeśli piłka ta została wystawiona palcami sposobem górnym przez Libero znajdującego się w polu ataku.

11.Błąd ustawienia występuje w przypadku nieprawidłowego położenia:

• nieprawidłowego położenia stóp zawodnika ( w kontakcie z parkietem ) w momencie zagrywki ( z testu ),

• z przepisów:

• zespół popełnia błąd ustawienia, jeżeli którykolwiek z grających zawodników w momencie uderzenia piłki przez zagrywającego nie zajmuje regulaminowej pozycji na boisku,

• ustawienie:

• co najmniej część stopy zawodnika linii ataku powinna znajdować się bliżej linii środkowej niż stopy odpowiadającego mu zawodnika obrony,

• co najmniej część stopy każdego zawodnika prawego ( lewego ) powinna być bliżej linii bocznej prawej ( lewej ) stopy niż stopy zawodnika środkowego.

12.Zmiany zawodników odbywają się wg zasady: zawodnik ustawienia początkowego po opuszczeniu boiska:

• może zmienić zawodnika, przez którego sama został zmieniony ( z testu ),

• z przepisów:

• zespół może w jednym secie dokonać max.6 zmian,

• zawodnik ustawienia początkowego może opuścić boisko tylko jeden raz w secie i może powrócić na boisko tylko w miejsce w ustawieniu, które zajmował przed opuszczeniem boiska,

• zawodnik rezerwowy może wejść na boisko tylko jeden raz w secie na miejsce zawodnika z ustawienia początkowego i może być zmieniony tylko przez tego zawodnika, którego zastąpił.

13.W przypadku, gdy dwaj zawodnicy tej samej drużyny równocześnie odbiją piłkę należy:

• zaliczyć drużynie dwa odbicia ( z testu ),

• z przepisów:

• jeżeli dwóch ( trzech ) zawodników tego samego zespołu odbije piłkę jednocześnie, liczą się dwa ( trzy ) odbicia ( z wyjątkiem bloku ),

• jeżeli piłkę odbije jeden zawodnik z dwóch ( trzech ) stykających się zaliczone jest jedno odbicie piłki,

• zderzenie zawodników próbujących sięgnąć po piłkę nie jest błędem.

14.Metodę mieszana w praktyce należy interpretować następująco:

• w pierwszym etapie tej metody nauczanie odbywa się w całości a w drugim następuje korekta błędu, poprzez nauczanie, oddzielnie błędnie wykonanej części ruchu ( z testu ),

• z książki: to połączenie w procesie nauczania metod analitycznej i syntetycznej, z równoczesnym bądź naprzemianstronnym zastosowaniem; kolejność lub przewaga jednej z nich w toku nauczania czynności ruchowej zależy od charakteru nauczanego ruchu i stopnia jego opanowania przez ćwiczących.

15.Zaletą formy ścisłej jest to, iż:

• ćwiczący koncentrują uwagę na poprawnym wykonaniu nauczanego ruchu ( z testu ),

• z książki: forma ścisła ma tę zaletę , że umożliwia dokładne wykonanie ćwiczenia, a także ocenę indywidualną ćwiczącego, co w efekcie ułatwia poprawienie indywidualnych błędów.

16.Zaletą formy zabawowej jest to, iż:

• nauczanie odbywa się w warunkach rywalizacji, co uatrakcyjnia zajęcia ( z testu ).

17.Forma fragmentów gry polega na zastosowaniu ćwiczeń, w których:

• doskonalenie techniki połączone jest z nauczaniem i doskonaleniem taktyki ( z testu ).

18.Gra uproszczona polega na:

• wprowadzenie przepisów mniej rygorystycznych niż w grze właściwej ( z testu ).

19.Celem gry szkolnej jest:

• doskonalenie wybranych umiejętności technicznych i taktycznych ( z testu ).

20.Przykładowe uproszczenia w grze uproszczonej to:

• 
  łapanie i rzucanie piłki,

• zwiększanie liczby odbić przez drużynę w jednej akcji ( więcej niż 3 ), z testu

• dopuszczanie do wielokrotnych kolejnych odbić przez jednego zawodnika.

21.W nauczaniu odbić górnych metodą analityczną po pokazie i objaśnieniu, należy uwzględnić następujące etapy, nauczanie:

• ułożenia ramion i rąk,

• przyjęcia piłki, z testu

• podania piłki,

• odbić w miejscu,

Metodyka nauczania przyjęcia z podaniem sposobem górnym oburącz:

• nauka ruchu przez czynności przygotowawcze:

• nauka ułożenia kończyn górnych,

• umiejętność przyjmowania najdogodniejszej pozycji i miejsca na boisku w celu przyjęcia piłki,

• nauka prowadzenia ramion, z równoczesna współpracą kończyn dolnych i tułowia,

• umiejętność opanowania piłki:

• przyjęcie z podaniem na różne odległości, wysokości i w różnych kierunkach w postawach stabilnych,

• odbicie piłki w pozycjach o zachwianej równowadze i w wyskoku,

• doskonalenie odbicia, dla realizacji różnorodnych zadań uwzględniających potrzeby taktyki gry.

22.W nauczaniu odbić dolnych metodą syntetyczną, po pokazie i objaśnieniu, należy wprowadzać kolejno ćwiczenia nauczające:

• 
  odbić w miejscu,

• z własnego podrzutu, z testu

• po dokładnym podaniu,

Metodyka nauczania:

• pokaz i objaśnienie oraz nauka ułożenia sylwetki ciała i ramion do odbicia,

• nauka przyjęcia piłki,

• nauka ruchu ciała i pracy kończyn górnych podczas podania piłki,

• podania piłki na różne odległości, wysokości i kierunki w pozycjach o stałej i zachwianej równowadze,

• doskonalenie we wszystkich formach nauczania, uwzględniając sytuacje obronne i przyjęcie zagrywki.

23.Nauczanie zagrywki metodą analityczną przebiega w następujących etapach ( po pokazie i objaśnieniu ):

• nauczanie pracy ramienia uderzającego,

• nauczanie uderzenia w piłkę zawieszoną, z testu

• zagrywanie z podrzutu,

• zagrywanie na mała odległość,

Metodyka nauczania zagrywki:

• właściwe ułożenie kończyn dolnych oraz całej sylwetki ciała, w zależności od stosowanej zagrywki,

• prowadzenie ramienia uderzającego piłkę w określonej płaszczyźnie i właściwe ułożenie dłoni,

• wykonanie dokładnego podrzutu, umożliwiającego poprawny zamach ramienia zagrywającego,

• zagrywanie na określone kierunki, odległości i wysokości.

24.Nauczanie blokowania metodą syntetyczną odbywa się w następujących etapach ( po pokazie i objaśnieniu ):

• nauczanie blokowania piłki zawieszonej,

• nauczanie blokowania piłki przerzucanej, z testu

• nauczanie blokowania piłki atakowanej,

Proces nauczania piłki blokowania obejmuje dwa zagadnienia:

• nauczanie czynności ruchowej bez atakowania piłki,

• zastawianie piłki zbijanej przez przeciwnika.

25.W technice odbić górnych, fazy przyjęcia ( PRZ ) i podania ( POO ) charakteryzuje:

• ( PRZ ) z przodu, ponad głową, ( POO ) przez wyprost nóg i ramion.

26.W technice odbić dolnych ułożenie ramion ( UR ), fazę przyjęcia ( PRZ ) i fazę podania ( POO ) charakteryzuje:

• ( UR ) dłonie ułożone jedna w drugiej, ramiona wyprostowane: ( PRZ ) przydłoniowymi wewnętrznymi częściami przedramion : ( POO ) poprzez wyprost nóg i niewielkie uniesienie ramion.

27.W zagrywce tenisowej uderzenie w piłkę następuje:

• nad barkiem ramienia uderzającego, wewnętrzną częścią dłoni o palcach zwartych i usztywnionym stawie promieniowo-nadgarstkowym.

28.W zbiciu tenisowym pracę ramienia uderzającego charakteryzują następujące fazy wykonywane w płaszczyźnie strzałkowej:

• zamach - z tyłu, przodem w górę, za głowę, ugięcie ramienia w stawie łokciowym, ruch obrotowy w stawie ramiennym w przód z jednoczesnym wyprostem ramienia w stawie łokciowym; uderzenie w piłkę następuje z przodu, ponad głową.

29.Technikę wykonania ostatniego kroku dojścia do zbicia należy opisać w następujący sposób:

• doskok na ugięte we wszystkich stawach nogi, połączony z zamachem ramion w tył, jednoczesny kontakt obu stóp z podłożem - kolejno: przez pięty, na śródstopie.

30.W technice blokowania należy wyróżnić następujące fazy:

• dojścia ( nie zawsze występuje ),

• wyskoku, z testu

• blokowania,

• lądowania,

Blokowanie:

• faza dojścia w miejsce wyskoku do bloku,

• faza wyskoku,

• faza zastawiania właściwego,

• faza opadania i lądowania.

31.Do form atakowania należy zaliczyć:

• zbicie,

• plasowanie, z testu

• kiwnięcie,

Formy ataku:

• zbicie dynamiczne:

• zbicie tenisowe,

• zbicie hakiem ( zamachowe ),

• zbicie plasowane,

• kiwnięcie.

32.Do sposobów przemieszczania się po boisku w piłce siatkowej zaliczamy:

• 
  wyskok,

• zwód, z testu

• pad siatkarski,

Sposoby poruszania się po boisku:

• sposoby poruszania się ogólnie stosowane:

• chód,

• bieg,

• wyskok,

• sposoby specjalistyczne:

• krok odstawno-dostawny w bok,

• wypad,

• pad,

• rzut,

• doskok,

• zwód.

33.Ćwiczenie, w którym zawodnicy dwóch drużyn wykonują zagrywki z za linii końcowej w zaznaczone strefy boiska zdobywając punkty za celność, jest przykładem doskonalenia zagrywki w formie:

• zabawowej.

SYMBOLE I OZNACZENIA:

- zawodnik linii ataku,

- zawodnik linii obrony,

- zawodnik z piłką,

- zawodnik wystawiający,

- zawodnik po zmianie miejsca ( przemieszczeniu ),

- zawodnik blokujący,

- zawodnik określonej strefy,

4 3 2

5 6 1

Podział boiska na strefy.

34.Rysunek przedstawia ustawienie drużyny przyjmującej zagrywkę, gdy:

• wystawiającym jest zawodnik z linii ataku ze strefy drugiej.

35.Różnica między atakiem ze zmianą stref ( ZS ), a atakiem bez zmiany ( BZ ) stref polega na tym, że:

• rozgrywającym w ataku ze zmianą stref jest zawsze zawodnik linii ataku, a w ataku ze zmianą stref zawodnik z linii obrony,

• atak w ZS następuje zawsze w trzecim uderzeniu, a w BZ zawsze w drugim uderzeniu,

• odpowiedzi a i b są błędne.

36.Rysunek przedstawia ustawienie do przyjęcia zagrywki, gdy wystawiającym jest:

• zawodnik z linii obrony ze strefy pierwszej,

• zawodnik linii obrony ze strefy piątej,

• błąd ustawienia pomiędzy zawodnikami ze strefy pierwszej i drugiej wyklucza poprawność ustawienia.

37.Kombinacje ataku o nazwach „krzyż”, „podwójna krótka”, „tandem” możliwe są w systemie:

• ataku po wystawie zawodnika z linii obrony.

38.Rysunek przedstawia działania zawodników blokujących w systemie:

• 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  każdy swego,

39.Obrona w polu z asekuracją środkowym polega na tym, iż:

• asekurację wykonuje środkowy zawodnik linii obrony.

40.Rysunek przedstawia ustawienie do przyjęcia zagrywki, gdy wystawiającym jest:

• zawodnik linii obrony ze strefy pierwszej.

41.Obrona w polu z asekuracją bloku „skrzydłowym” polega na tym, że:

• asekurację wykonuje skrzydłowy zawodnik linii obrony.

42.Rysunek przedstawia rozegranie ataku:

• po wystawie zawodnika linii ataku ze zmianą stref.

43.Obrona w polu z asekuracją bloku mieszaną oznacza, iż asekurację wykonują:

• nieblokujący z linii ataku i środkowy lub skrzydłowy z linii obrony.

44.Taktyczne rozegranie ataku w „tempo opadającego bloku” polega na:

• atakowaniu po wystawie zawodnika linii ataku, który przed wystawieniem „markował” atak w drugim uderzeniu.

45.Rysunek przedstawia rozegranie ataku po wystawie zawodnika linii obrony w wariancie:

• ze zmianą stref „podwójna krótka”.

46.Jeśli założenia taktyczne dla drużyny przewidują grę z jednym wystawiającym na boisku, to zawodnicy tej drużyny muszą posiadać umiejętność przeprowadzania ataku:

• zarówno w systemie z wystawiającym z linii ataku, jak i w systemie z wystawiającym z linii obrony.

47.Rysunek przedstawia ustawienie drużyny w obronie przy dwubloku w strefie II z założeniem:

• blokowania kierunku „po prostej” i asekuracji środkowym,

48.System blokowania - z przekazywaniem pozwala na skuteczniejszą obronę przeciwko:

• atakowi ze zmianą stref.

49.Obrona w polu z asekuracją bloku „środkowym” polega na tym, że:

• asekurację wykonuje środkowy zawodnik linii obrony.

50.Rysunek przedstawia ustawienie drużyny w obronie przy bloku pojedynczym w strefie IV z asekuracją bloku:

• 
  
  mieszaną.

51.Rysunek przedstawia ustawienie drużyny przyjmującej zagrywkę, gdy:

• błąd ustawienia pomiędzy zawodnikami trzeciej i szóstej strefy wyklucza poprawność takiego ustawienia.

52.Rysunek przedstawia ustawienie do przyjęcia zagrywki, gdy wystawiającym jest:

• zawodnik linii obrony ze strefy piątej.

53.Narysuj fragment gry doskonalący atak ze zmianą stref po wystawie zawodnika linii ataku.

54.Narysuj ustawienie drużyny do przyjęcia zagrywki w 3-ch, zakładając wystawę zawodnika strefy 6-tej.

55.Narysuj ustawienie drużyny do przyjęcia zagrywki w 4-ch, zakładając wystawę zawodnika strefy 6-tej.

Odbicia piłki sposobem górnym

• palce wskazujące i kciuki zbliżone do siebie,

• palce rozstawione i nieco usztywnione,

• dłonie zgięte grzbietowo,

• ramiona ugięte w stawach łokciowych z pronacją przedramion, blisko tułowia o łokciach skierowanych w dół i nieco na zewnątrz,

• kończyny dolne ugięte w stawach,

• ciężar ciała równomiernie rozłożony na obie stopy,

• przyjęcie piłki na wysokości czoła,

• współpraca ramion tułowia i nóg przy podaniu,

• stopy w ustawieniu rozkroczno - wykrocznym, nogą zakroczną jest noga jednoimienna w kierunku podania piłki

• kontakt z piłką następuje w niedużej odległości przed twarzą ( 15 - 25cm ),

• symetryczna praca rąk podczas odbicia,

• w kontakt z piłką najbardziej zaangażowane są palce środkowe, wskazujące i kciuki.

metodyka nauczania Odbić piłki sposobem górnym:

1.Nauka czynności podstawowej - do etapu podań w granicach 90° do kierunku przyjęcia w postawach stabilnych, a to :

1. nauka ruchu przez czynności przygotowawcze:

• nauka ułożenia kończyn górnych i dłoni,

• nauka przyjęcia piłki,

• nauka prowadzenia ramion do podania z równoczesną współpracą kończyn dolnych i tułowia,

• umiejętność przyjmowania najdogodniejszej pozycji i miejsca na boisku w celu przyjęcia piłki,

• nauka podani piłki,

• umiejętność opanowania piłki:

• odbicia piłki na wprost na różne odległości wysokości,

• podania w kierunkach do 90° względem kierunku przyjęcia piłki.

2.Nauka czynności pochodnych:

1. odbicia do tyłu w postawach stabilnych:

• nauka prowadzenia ramion do podania z równoczesna współpracą kończyn dolnych i tułowia,

• nauka podania piłki do tyłu po przyjęciu w kierunku na wprost,

• podania do tyłu po przyjęciu z innych kierunków,

• odbicia w pozycjach o zachwianej równowadze:

• nauka podań do przodu w wyskoku,

• nauka odbić w wypadzie w bok i w tył,

• nauka odbić do tyłu w wyskoku,

• nauka odbić sytuacyjnych.

3.Zastosowanie odbicia do wystawiania.

Odbicia piłki sposobem dolnym

• ramiona ułożone symetrycznie, w zależności od toru lotu piłki,

• odbicie przydłoniową częścią ramion,

• ułożenia ramion i nóg względem tułowia zbliżone do kąta prostego,

• ciężar ciała przeniesiony na śródstopia,

• podczas odbicia sposobem dolnym działanie na piłkę powinno wynikać z wyprostu kończyn dolnych, natomiast ramiona wykonują nieduży ruch w stawach barkowych,

• stopy w ustawieniu rozkroczno - wykrocznym.

metodyka nauczania Odbić piłki sposobem dolnum:

1.Nauka czynności podstawowej - do etapu podań z symetryczną pracą ramion w granicach 90° do kierunku przyjęcia w postawach stabilnych, a to :

1. nauka ruchu przez czynności przygotowawcze:

• nauka ułożenia sylwetki ciała i kończyn górnych,

• nauka przyjęcia piłki,

• umiejętność przyjmowania najdogodniejszej pozycji i miejsca na boisku w celu przyjęcia piłki,

• nauka pracy kończyn dolnych i górnych w czasie podania,

• nauka podani piłki,

• umiejętność opanowania piłki:

• odbicia piłki na wprost na różne odległości wysokości,

• podania w kierunkach do 90° względem kierunku przyjęcia piłki.

2.Nauka czynności pochodnych:

1. odbicia piłki w ułożeniu bocznym ramion,

2. odbicia w pozycjach o zachwianej równowadze:

• nauka odbić w padzie przodem,

• nauka odbić w padzie bokiem,

• nauka odbić w rzucie siatkarskim,

• nauka podania piłki do tyłu.

zagrywka

Pozycją wyjściową do wykonania zagrywki tenisowej jest ustawienie przodem do siatki w postawie rozkroczno - wykrocznej. Noga zakroczna odpowiada ręce zagrywającej. Ciężar ciała spoczywa równomiernie na obu kończynach dolnych. Kończyny dolne w nieznacznym stopniu ugięte w stawach kolanowych. Kończyny górne opuszczone w dół trzymają piłkę z przodu przed tułowiem. Z tak przyjętej pozycji wyjściowej przechodzimy do wykonania podrzutu piłki obydwiema rękami. Podrzut powinien być wykonany tak, aby uderzenie opadającej piłki nastąpiło nad barkiem po stronie ręki uderzającej. Moment uderzenia powinien nastąpić w najwyższym punkcie zasięgu kończyny górnej, przy pełnym wyproście tułowia. Równocześnie z podrzutem piłki wykonujemy góra zamach ręki uderzającej w tył wraz z wygięciem tułowia w tył. Ciężar ciała przenosimy na nogę zakroczną. Ręka uderzająca jest zgięta w stawie łokciowym, palce zwarte, ale usztywnione, nadgarstek rozluźniony. Z tak przyjętej postawy rozpoczyna się właściwy zamach do uderzenia. Uderzenie następuje przez wyprost tułowia z zapoczątkowaniem skłonu w przód. Tułów pociąga za sobą rękę uderzającą, która w momencie uderzenia piłki powinna być wyprostowana w stawie łokciowym. Ciężar ciała przenosi się z nogi zakrocznej na wykroczną. Piłę uderzamy całą dłonią o palcach luźno zwartych tak, aby nasada dłoni miała kontakt nieco powyżej osi poziomej.

metodyka nauczania zagrywki

Nauczanie zagrywki należy prowadzić metoda syntetyczną.

W procesie nauczania zagrywek należy zwrócić szczególną uwagę na :

• właściwe ułożenie kończyn dolnych oraz całej sylwetki ciała w zależności od stosowanej zagrywki,

• prowadzenie ramienia uderzającego piłkę w określonej płaszczyźnie i właściwe ułożenie dłoni,

• wykonanie dokładnego podrzutu umożliwiającego poprawny zamach ramienia zagrywającego,

• zagrywanie na określone kierunki, odległości i wysokości.

Naukę rozpoczynamy od formy ścisłej, a dopiero w dalszej kolejności stosujemy formę zabawową.

zbicie

W czynności zbicia tenisowego możemy wyróżnić 4 fazy:

1.faza rozbiegu,

2.faza wyskoku,

3.faza zbicia właściwego,

4.faza lądowania.

Rozbieg ma na celu zbliżenie się do miejsca, z którego powinien nastąpić wyskok. Rozbieg jest wykonywany na nieco ugiętych nogach z 1-2 kroków, zakończony doskokiem. W czasie rozbiegu ramiona pozostają w symetrycznym ułożeniu względem siebie i są nieco ugięte w stawach łokciowych. Celem rozbiegu jest zbliżenie się do miejsca, z którego powinien nastąpić wyskok. Wykorzystuje się go również do zwiększenia wysokości wyskoku.

Rozbieg jest wykonywany na nieco ugiętych nogach, przy stosunkowo krótkim kroku, zakończony doskokiem. Najczęściej stosowany jest rozbieg z 2 - 3 kroków. W czasie rozbiegu ramiona są symetrycznie ułożone względem siebie i, nieco ugięte w stawach łokciowych. Zbliżając się do miejsca odbicia zawodnik równomiernie obniża sylwetkę. Ostatni krok poprzedzający odbicie jest nieco dłuższy. Noga zakroczna jest dostawiona do nogi wykrocznej / stopy równolegle / z równoczesnym obniżeniem środka ciężkości ciała. T pochylony w przód, nn ugięte w stawach kolanowych, rr w wymachu w tył, wzrok skierowany na piłkę. Odbicie następuje przez wyprost nn i T w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, a ramiona swą pracą zamachową dołem w przód zwiększają jego efektywność. Wznoszące się ciało zawodnika prostuje się przez odchylenie T nieco w tył i przyjmuje pozycję „łuku napiętego”. Ugięte rr przez symetryczny wznos w górę osiągają dłońmi wysokość głowy, po czym r uderzające kieruje się max za głowę, osiągając dłonią linie łopatek. Od tego momentu rozpoczyna się trzecia faza - uderzenie piłki. R atakujące prostuje się w stawie łokciowym z równoczesnym wyprostem i skłonem T w przód. Dłoń ma złączone, nieco ugięte i usztywnione palce. W momencie kontaktu z piłka następuje szybkie nakrycie dłonią piłki. Faza lądowania wymaga amortyzacji.

metodyka nauczania zbicia

• pokaz i objaśnienie czynności ruchowej,

• nauka pracy zamachowej ramienia i ułożenia dłoni z uderzeniem piłki stojącej i po wyskoku z miejsca ( ćwiczenia wykonujemy z piłką zawieszoną lub podrzuconą bardzo dokładnie przez prowadzącego lub współćwiczącego ),

• zbicie piłki zawieszonej po dojściu do wyskoku ( zwiększając rozbieg od 1 do 3 kroków ),

• zbicie piłki lecącej ( podrzuconej lub wystawionej ) po dojściu do wyskoku,

• doskonalenie zbicia z różnych stref pola ataku z uwzględnieniem określonych kierunków.

Po opanowaniu przez ćwiczących podstawowej formy zbicia piłki zaznajamiamy ich z plasingiem.

Dalszy etap to nauka zbicia piłki z wystawy o różnej wysokości i szybkości toru lotu.

Uczymy ćwiczących opanowania różnych sposobów dojścia do miejsca atakowania i ataku z odbicia jednonóż.

blok

W blokowaniu możemy wyróżnić 4 fazy:

• dojście w miejsce wyskoku do bloku ( nie zawsze występuje ),

• fazę wyskoku,

• faza blokowania właściwego,

• faza lądowania.

1.Faza dojścia w miejsce wyskoku do bloku:

• krok odstawno - dostawny - na nieduże odległości, tj. 1 - 3kroki,

• krok biegowy - na większe odległości,

• krok skrzyżny - jako zapoczątkowujący powyższe sposoby.

Podstawowym zadaniem przemieszczania się jest jak najszybsze dotarcie do miejsca, gdzie ma nastąpić przelot atakowanej piłki nad siatką. Istotne jest, aby po przemieszczeniu się zawodnik przez moment zachował pozycje statyczną, poprzedzającą wyskok do bloku.

2.Faza wyskoku.

Zawodnik będący w miejscu wyskoku do bloku powinien przyjąć pozycję wyjściową:

Ustawienie stóp równoległe, w niedużym rozkroku, nogi ugięte tak, aby przez ich wyprost nastąpiło odbicie wzwyż. Stopień ugięcia kończyn dolnych uzależniony jest od czasu jaki jest do wykonania bloku. Przed wykonaniem bloku zawodnik obniża środek ciężkości w takim stopniu, aby osiągnąć żądany wznos ciała. Ramiona ugięte w stawach łokciowych ułożone są blisko tułowia, a ręce o rozstawionych palcach skierowane dłoniowo ku siatce. Tułów jest wyprostowany lub nieco pochylony do przodu. Wyskok do blokowania następuje przez dynamiczny wyprost nóg z równoczesną niedużą zamachową pracą w stawach barkowych ugiętych ramion. Ramiona do bloku prowadzone są w górę w przód.

3.Faza blokowania właściwego.

Wznoszenie ramion i ułożenie ich do blokowania zależne jest od odległości ataku od siatki. Przy zbiciach piłki z dalszej odległości, tj. powyżej 1 - 1,5m, ramiona wznosimy jak najwyżej, blisko siatki. Im wyżej nad blokiem następuje uderzenie piłki, tym bardziej należy dłonie odgiąć grzbietowo. Kończyny górne powinny tworzyć jednolitą szczelną zasłonę uniemożliwiającą przelot piłki w miejscu wykonania bloku. Jeżeli piłka zbijana jest na wprost, wówczas dłonie ułożone są równolegle do siatki ( blok otwarty ). W przypadku możliwości ataku w innym kierunku, jedna z rąk lub dwie ręce, np. współblokującego ułożone są pod kątem względem siebie ( blok półzamknięty ). Blok zamknięty stosujemy wtedy, kiedy występuje możliwość ataku we wszystkich kierunkach.








- blok otwarty
















- blok półzamknięty







- blok zamknięty

4.Faza lądowania.

Po wykonaniu blokowania następuje przywiedzenie ramion celem uniknięcia przypadkowego dotknięcia siatki, a zarazem przygotowania się do następnych działań.

metodyka nauczania blokowania

Proces nauczania blokowania obejmuje dwa zagadnienia:

• nauczania czynności ruchowej bez atakowanej piłki,

• blokowanie piłki zbijanej przez przeciwnika.

Początkowo należy w najwyższym stopniu opanować blokowanie pojedyncze, a w dalszej kolejności przystąpić do nauki bloku grupowego.

TAKTYKA - RÓŻNOŚCI:

1.Obrona przeciw rozwiązaniom taktycznym ataku.

Trójblok najczęściej ma zastosowanie przy wysokich wystawach umożliwiających odpowiednie zgrupowanie zawodników. Jego zaletą jest zasłanianie dużej przestrzeni nad siatką, co uniemożliwia przelot piłki. Trójblok zasłania tym większą część boiska, im bliżej siatki wykonywany jest atak.

Blok pojedynczy można stosować poprzez blokowanie „strefowe”, „z przekazywaniem”, albo „każdy swego”.

• System strefowy polega na tym, że blokuje w swojej strefie działania, bez względu na to, który zawodnik drużyny przeciwnej wykonuje atak.

• W sytuacji wyprowadzenie ataku, gdy drogi rozbiegu atakujących krzyżują się, blokowanie wymaga przejęcia zawodnika innej strefy i w efekcie np. zawodnik środkowy blokuje zawodnika prawoskrzydłowego drużyny atakującej. Ten sposób nazwano „ z przekazywaniem”.

• W systemie „każdy swego” każdemu atakującemu przypisany jest jeden blokujący. Zadaniem blokującego jest wykonanie bloku pojedynczego w tym miejscu nad siatką, gdzie przemieści się jego atakujący. System ten gwarantuje - przy różnych kombinacjach i zwodach stosowanych przez przeciwnika w ataku - przeciwstawianie się co najmniej blokiem pojedynczym. W sytuacji, gdy zachodzi konieczność zmiany miejsc przez wszystkich blokujących, przyjmuje się zasadę, ze bliżej siatki znajduje się zawodnik zmieniający miejsce w prawo lub nie zmieniający strefy.

Systemy asekuracji:

• nie blokującym - wykonywana przez zawodnika linii ataku nie biorącego udziału w bloku,

• środkiem - wykonywana przez zawodnika środkowego linii obrony,

• skrzydłami - wykonywana przez zawodnika skrzydłowego linii obrony,

• mieszana ( kombinowana ) - wykonywana przez dwóch zawodników, np. nie blokującego i skrzydłowego.

Jeżeli zespół rezygnuje ze stosowania asekuracji, to wykonuje obronę tylko przez odpowiednie ustawienie w głębi pola gry. Taką obronę określa się jako „obronę linią”, a wykonują ją zawodnicy nie biorący udziału w bloku. Obrońcy ustawieni są na łuku w stosunku do miejsca ataku z uwzględnieniem najbardziej zagrożonych kierunków.

2.Obrona przeciw atakowi w drugim uderzeniu.

Specyfika sytuacji przy ataku w drugim uderzeniu wymaga odmiennego określenia bloku niż gdy atak następuje w trzecim uderzeniu. Odmienność ta polega na tym, że nie blokujący pozostają przy siatce na ewentualność ataku w trzecim uderzeniu. Następujący atak w drugim uderzeniu wymusza opóźnienie włączenia się nie blokujących do obrony, co wyraźnie osłabia jej skuteczność. Przy zastosowaniu blokowania 2:1 można zdecydować się na wykonanie asekuracji, ale tylko przez jednego zawodnika.

3.Obrona przeciw atakowi w drugim uderzeniu.

• Blok potrójny może być zastosowany wtedy, gdy przeciwnik wykonuje atak z drugiej linii lub gdy zmuszony jest do wykonania ataku z pierwszej linii z wysokiej wystawy.

• Blok podwójny powinien być wykonywany zawsze, kiedy w wyniku zaistniałej sytuacji z ataku wyłączony jest zawodnik pierwszej linii.

SPOSOBY PRZEMIESZCZANIA SIĘ PO BOISKU:

1.Sposoby naturalne:

• chód,

• bieg,

• wyskok.

2.Sposoby specjalistyczne:

• krok odstawno - dostawny - przemieszczanie się w bok na nieduże odległości, tj. 2 - 3m w sytuacjach, które wymagają frontalnego ustawienia ciała względem siatki;

• krok skrzyżny - ma on zastosowanie przy rozpoczęciu przemieszczania się w bok tak przy dojściu do zastawiania i przy obronie w głębi pola;

• wypad - jest to wykonanie w obniżonej pozycji w dowolnym kierunku dużego kroku z przeniesieniem ciężaru ciała na nogę wykroczną;

• zwód - stosowany w fazie rozbiegu do ataku w grze kombinacyjnej;

• doskok - to dojście do miejsca odbicia piłki lub wyskoku jednym płaskim długim krokiem, może być wykonany jako ostatni krok innego sposobu przemieszczania się ( chodu czy biegu );

• pad - można go wykonać przodem, bokiem lub tyłem w zależności od zaistniałej sytuacji,

• rzut siatkarski.

Narysuj fragment gry doskonalący atak ze zmianą stref po wystawie zawodnika linii ataku.






























































Narysuj ustawienie drużyny do przyjęcia zagrywki w 4-ch, zakładając wystawę zawodnika strefy 6-tej.























Rozwiązania ataku z wystawiającym z linii obrony:

- podwójna krótka





























- podwójna krótka



























- podwójna krótka

































- „krzyż”




























- „tandem”
































Narysuj fragment gry doskonalącej atak ze zmianą stref po wystawie zawodnika linii ataku.























































































































































Ustawienie w czasie zagrywki własnej.





























































28

2

6

4

2

3

1

6

5

4

1

2

3

6

5

4

3

2

5

4

6

1

2

3

1

6

5

4

2

3

1

6

5

4

2

6

3

1

5

4

2

3

1

6

5

4

2

1

6

5

3

4

2

3

1

6

5

4

4

3

3

2

1

2

4

3

1

2

3

4

4

2

4

3

5

3

1

2

3

4

3

6

2

4

3

6

2

2

1

2

6

1

6

3

5

4

2

3

1

4

6

5

4

5

3

6

2

1

4

3

5

4

6

1

2

4

5

6

2

1

3

2

4

5

3

6

2

1

4

6

3

5

1

2

3

4

5

3

6

2

1

---