zadeklarowany w nazewnictwie INCI (International Nomenclature of Cosmetic Ingredients). Deklaracja ta musi znajdować się na opakowaniu produktu lub na ulotce dołączonej do kosmetyku, gdy opakowanie jest za male. Nazewnictwo to jest miedzynarodowe. Dopiero w 1997 roku została ustalona przez Unię Europejską dokładna lista sładników, które muszą być one wypisane w kolejności ilościowo malejącej.

Substancje, które stanowią mniej niż 1% pojemności produktu mogą być wypisane na końcu listy nieuporządkowane. Oznaczenia substancji skladają się z chemicznych określeń w jezyku angielskim i łacińskich nazw roślin. Kolory farb są oznczone jedynie numerem, tzw. Color-Index (CI). Jednakże przepisy dotyczące deklarowania na opakowaniu użytego koloru (barwnika) w danym produkcie są dosyć niedokładne. Jeżeli oferta danego kosmetyku składa się z palety róznych kolorów, wówczas na opakowaniu mogą wystąpić oznaczenia wszystkich kolorów użyte w palecie produktu. W ten sposób nie da sie ustalić, jaki kolor zostal użyty w konkretnym produkcie. Jeszcze większe trudności sprawia rozszyfrowanie zawartych w kosmetyku substancji zapachowych. Mogą być one jedynie zadeklarowane jako „perfum” lub "zapach", choć pod tą nazwą mogą ukrywać się setki rozmaitych substancji zapachowych. Od 2005 roku 26 z nich musi być zadeklarowanych na opakowaniu, lecz równiez tylko wtedy, gdy uzgodniona koncentracja substancji w produkcie zostanie przekroczona. W produktach, które pozostają na ciele (np. krem, balsam do ciała), muszą te substancje zostać wyliczone, gdy ich zawartość przekracza 10mg/kg produktu, a w kosmetykach zmywalnych (żel pod prysznic), gdy ich zawartość przekracza 100 mg/kg produktu. Oto lista 26 substancji zapachowych:

• Amylcinnamal

• Benzylalkohol

• Cinnamylalkohol

• Citral

• Eugenol

• Hydroxycitronellal

• Isoeugenol

• Amylcinnamylalkohol

• Benzylsalicylat

• Cinnamal

• Cumarin

• Geraniol

• Hxdroxymethylpentylcyclo-hexencarboxaldehyd

• Anisylalkohol

• Benzylcinnamat

• Farnesol

• 2-(4-tert-Butylbenzyl)propionaldehyd

• Linalool

• Benzylbenzoat

• Citronellol

• Hexylcinnamaldehyd

• d-Limonen

• Methylheptincarbonat

• 3-Methyl-4-(2,6,6-trimethyl-2-cyclohexen-1-yl)-3-buten-2-one

• Eichenmoosextrakt

• Baummoosextrakt.

Dzięki tym informacjom osobom o wrażliwej skórze lub skłonnych do alrgii będzie łatiwej dobrać odpowiedni produkt unikająs tych substancji zapachowych.

Od 1 grudnia 2006 roku Unia Europejska wprowadziła również zakaz stosowania 22 substancji (tzw. aminów aromatycznych) będących jednym ze składników farb do włosów:

• 6-Methoxy-2,3-Pyridinediamine and its HCl salt

• 2,3-Naphthalenediol

• 2,4-Diaminodiphenylamine

• 2,6-Bis(2-Hydroxyethoxy)-3,5-Pyridinediamine

• 2-Methoxymethyl-p-Aminophenol

• 4,5-Diamino-1-Methylpyrazole and its HCl salt

• 4,5-Diamino-1-((4-Chlorophenyl)Methyl)-1H-Pyrazole Sulfate

• 4-Chloro-2-Aminophenol

• 4-Hydroxyindole

• 4-Methoxytoluene-2,5-Diamine and its HCl salt

• 5-Amino-4-Fluoro-2-Methylphenol Sulfate

• N,N-Diethyl-m-Aminophenol

• N,N-Dimethyl-2,6-Pyridinediamine and its HCl salt

• N-Cyclopentyl-m-Aminophenol

• N-(2-Methoxyethyl)-p-phenylenediamine and its HCl salt

• 2,4-Diamino-5-methylphenetol and its HCl salt

• 1,7-Naphthalenediol

• 3,4-Diaminobenzoic acid

• 2-Aminomethyl-p-aminophenol and its HCl salt

• Solvent Red 1 (CI 12150)

• Acid Orange 24 (CI 20170)

• Acid Red 73 (CI 27290)

Są to substancje nie tylko niebezpieczne dla zdrowia (powodują alergie), ale także przy dlugim używaniu stanowiące zagrożenie życia (prawdopodobienstwo zachorowania na raka pęcherza moczowego). Przed zakupem farby do włosów dobrze jest dokładnie zapoznać się z jej składem. Tak samo w zakładach fryzjerskich powinno się upewnić, że nie są tam stosowane niebezpieczne dla zdrowia produkty. Odszyfrowanie deklaracji składu kosmetyków jest ważne nie tylko ze względu na zdrowie, ale także wówczas, gdy chcemy używać produktów naturalnych nie tylko z nazwy. Niestety nazewnictwo INCI jest dosyć skomplikowane do rozszyfrowania dla każdego z nas (konsumenta), dlatego portal „Zdrowe kosmetyki” będzie rozwijał systematycznie bazę określeń INCI: w miarę możliwości nazwa zostanie przetłumaczona na język polski, oraz wytłumaczone zostanie dzia anie danej substancji. Zaczniemy od składników najczęściej wystepujacych w kosmetykach popularnych i naturalnych, a w miarę rozszerzania bazy będziemy wprowadzać określenia rzadziej wystpujące. Cała lista INCI składa się z ponad 8 tysiecy haseł.

Nazwy składników według INCI

Skład każdego produktu kosmetycznego według prawa Unii Europejskiej musi być zadeklarowany w nazewnictwie INCI.

INCI (International Nomenclature of Cosmetics Ingredients - Międzynarodowe Nazewnictwo Składników Kosmetycznych) to terminologia opracowana przez COLIPA (Europejskie Stowarzyszenie Kosmetyczne) mająca ujednolicić nazewnictwo składników kosmetycznych.

Wykaz składników umieszczany na opakowaniu produktu jest poprzedzony wyrazem "składniki" lub "ingredients".

Składniki produktu podawane są w malejącym porządku według masy w momencie ich dodawania, przy czym składniki w stężeniach poniżej 1 % mogą być wymienione w dowolnej kolejności, po składnikach w stężeniach większych niż 1%.

Kompozycje zapachowe i aromatyczne określone są wyrazem „Fragrance", "Parfum" lub "Aroma" z uwzględnieniem substancji w nich występujących, które zostały umieszczone na liście i uznane za potencjalne alergeny.

Barwniki są ponumerowane według "Color-Index-Number”, czyli w skrócie CI. Mogą być wymieniane po innych składnikach w dowolnej kolejności.

Jeżeli, ze względu na wielkość kosmetyku, jest niemożliwe umieszczenie powyższych nazw na opakowaniu jednostkowym, informacja ta może być umieszczona tylko na opakowaniu jednostkowym zewnętrznym.

Symbole na kosm.

Na pewno niejednokrotnie oglądając opakowanie kosmetyku zauważyliśmy na nim różne symbole. Niektóre z nich trudno jest rozszyfrować. Dlatego poniżej, dla Państwa wygody, przedstawię niektóre z nich i opisze co oznaczają.

INCI - zacznę od najczęściej pojawiającego się skrótu. Widnieje przy składzie kosmetyku na opakowaniu. INCI oznacza - International Nomenclature of Cosmetic Ingredients (Międzynarodowe Nazewnictwo Składników Kosmetycznych). Amerykańska organizacja kosmetyczna CTFA razem z europejską COLIPA stworzyły wspólne nazwy składników kosmetycznych. Wprowadzono je po to, żeby na całym świecie nazwy składników były takie same, a ludzie czytając je wiedzieli jaki składnik znajduje się w kosmetyku. Co to by było gdyby każde państwo pisało skład w swoim języku. Nie mielibyśmy pojęcia co producenci umieścili w produkcie. Jednak to, że nazwy są jednakowe nie oznacza, że są łatwe do rozszyfrowania (zapraszam do słownika "Składniki" w naszym sklepie). Są one bowiem pochodnymi nazw chemicznych opartymi głównie na języku angielskim. Niekiedy możemy się spotkać (w przypadku nazw botanicznych) z nazwami łacińskimi.
             CI - tak oznaczone są pigmenty i barwniki. Skrót CI oznacza Colour Index. Każdy pigment lub barwnik ma swój numer CI, np. CI 754470 - karmin.

       Symbol ten nazywa się PAO (Period After Opening). Informuje, po jakim czasie od otwarcia opakowania kosmetyk może być stosowany bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia użytkownika. Zwykle na słoiczku napisana jest liczba, np 36 lub 36 M. Oznacza to, że po otwarciu opakowania kosmetyku może on być stosowany bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia użytkownika przez 36 miesięcy.

Ten znak graficzny wskazujące na umieszczenie informacji na dołączonej do kosmetyku ulotce, nalepce, taśmie lub kartce.

Znak "e" znajduje sie przy ilości produktu (np. e 30ml). Oznacza on, że podczas ważenia produktu stosowany był system kontroli wewnętrznej. Innymi słowy produkt ma taką wagę jak napisana na opakowaniu.

Symbol z zajączkiem oznacza. że:
-poszczególne składniki produktu oraz działanie kosmetyku nie było testowane na zwierzętach
-produkty nie zawierają składników pochodzących z martwych zwierząt, mogą jednak zawierać składniki pochodzące od zwierząt żywych, np. wosk pszczeli, miód, produkty mleczne, lanolina
                                                                     

Znak dotyczy produktów naturalnych.
DEMETER stanowi markę produktów, których pochodzenie gwarantują uprawy biologiczno-dynamiczne. Znaczka DEMETER mogą używać wyłącznie poddawani ścisłej kontroli partnerzy, którzy zawarli umowy ze stowarzyszeniem DEMETER. Kontrolowanie przebiega kompleksowo: ma na celu wykazanie, czy wytyczne stowarzyszenia DEMETER przestrzegane są konsekwentnie w całym procesie, tj. od uprawy aż do przetwarzania. Do tego dochodzi przeprowadzana raz w roku państwowa tzw. bio-kontrola, która wynika z rozporządzenia UE regulującego minimalne standardy dla towarów ekologicznych. Kompleksowe wymagania DEMETER dalece wykraczają poza wymagania w/w rozporządzenia. Oprócz rezygnacji z nawozów syntetycznych i chemicznych środków ochrony roślin oraz sztucznych substancji dodatkowych wymagają celowego wspierania procesów życiowych przebiegających w glebie. Rolnicy i przetwórcy skupieni w DEMETER mają za zadanie aktywnie kształtować przyszłość konsumentów nie tylko artykułów spożywczych, ale również kosmetyków i odzieży.

BDIH jest skrótem oznaczającym Niemiecki Związek Przedsiębiorstw Przemysłowych i Handlowych, działalność których dotyczy leków, zdrowej żywności, suplementów diety oraz preparatów do pielęgnacji ciała. Swoją działalność związek rozpoczął w 1951 roku, a jego siedzibą jest niemieckie miasto Mannheim.
BDIH udziela należącym do niego członkom porad w zakresie wszelkich kwestii prawnych, jeśli chodzi o produkcję i dystrybucję kosmetyków, artykułów spożywczych (zwłaszcza produktów dietetycznych), produktów medycznych oraz leków dostępnych w wolnej sprzedaży. W ten sposób BDIH chce sprostać rosnącym w ostatnich latach wymogom kształtującym zdrowy tryb życia.. W chwili obecnej BDIH skupia 445 przedsiębiorstw reprezentujących w/w branże. Oprócz udzielania porad prawnych BDIH reprezentuje interesy swoich członków wobec urzędów i ustawodawców, zarówno w wymiarze krajowym, jak i na skalę europejską. W ramach prowadzonej działalności BDIH utworzyło tzw. grupy robocze, które zajmują się rozwiązywaniem aktualnych problemów. Firmy członkowskie należące do BDIH mają bezpośrednią możliwość kierowania swoich spraw wynikających z interesu firmy. Jedną z takich grup tworzą producenci kosmetyki naturalnej, którzy opracowali wytyczne „Kontrolowanej Kosmetyki Naturalnej”. Tak więc od lutego 2001 roku, zgodne z wytycznymi kosmetyki naturalne mogą być opatrzone logo BDIH. Wytyczne formułują kryteria kosmetyki naturalnej, których celem jest uniknięcie wprowadzenia klientów w błąd.

Znak neuform gwarantuje bezpieczeństwo. Czteropunktowy program jakości obejmuje najważniejsze dziedziny, tzn. surowce, przetwarzanie, bezpieczeństwo produktu, odpowiedzialność.

Surowce:
-naturalne, o dużej wartości, o niskiej zawartości pozostałości śladowych (pestycydów)
-pochodzą z upraw ekologicznych
-dopuszczone pod warunkiem, że nie zostały zmodyfikowane genetycznie
Przetwarzanie:
-z zastosowaniem maksymalnej ochrony i jednoczesnym utrzymaniu wartości
-z zastosowaniem niewielkiej ilości substancji dodatkowych
-z pominięciem chemiczno-syntetycznych substancji dodatkowych
Bezpieczeństwo produktu:
-podbudowane wytycznymi w zakresie jakości dla każdej grupy towarowej
-niepożądane pozostałości śladowe poniżej normy ustawowej
-regularna kontrola produktów w laboratorium neuform
Odpowiedzialność:
-oznacza, że dla pozyskania wszystkich surowców pochodzenia zwierzęcego wymagana jest odpowiadająca danemu gatunkowi hodowla zwierząt
-oznacza, że produkty neuform nie dopuszczają żadnych testów na zwierzętach
-oznacza, że przetwarzanie i produkcja produktów neuform uwzględnia wymagania ochrony środowiska
-uwidacznia się w stosowanej do opakowań zasadzie: tak mało, jak to jest możliwe, tak dużo, jak to jest konieczne

LABORATORIUM NEUFORM
1.Jakie parametry podlegają kontroli ?

Kontrola jakości ma na celu ustalenie obecności takich składników, które zarówno budują wartość produktów, ale również tę wartość mogą obniżać. Składniki budujące wartość to np. witaminy, substancje mineralne i pierwiastki śladowe. Do składników obniżających wartość produktów zalicza się pozostałości śladowe środków ochrony roślin, toksyczne (trujące) metale ciężkie, np. ołów, kadm, rtęć, a także konserwanty, izotopy radioaktywne itd.

2.Skąd pochodzi materiał poddawany badaniom ?

Próbki zakupuje się w sklepach sieci tzw. Reformhaus (rodzaj biosklepów) w całych Niemczech, a następnie poddaje się je odpowiednim badaniom.

3.W jaki sposób przebiegają badania ?

W badaniach wykorzystuje się najnowocześniejsze urządzenia, którymi na dzień dzisiejszy dysponuje analityka. Zalicza się do nich: spektrofotometry do atomowej analizy absorpcyjnej (AAS), chromatografy gazowe (GC), chromatografy żelowe (GPC), chromatografy cieczowe (HPLC), fotometry spektralne (SP) oraz chromatografy cienkowarstwowe (DC). W badaniach laboratoryjnych wykorzystuje się również wszystkie inne klasyczne metody badawcze.

4.Co się dzieje, jeśli badanie danego produktu da wynik negatywny ?

Wspólnie z producentem eliminuje się stwierdzony błąd w możliwie najkrótszym czasie. W przypadku błędów, które pozwalają przypuszczać, iż istnieje zagrożenie zdrowia, lub też nie zostały zachowane ustawowe przepisy, produkt podlega natychmiastowemu wycofaniu z obrotu. Oznacza to, iż dany producent otrzymuje informację o natychmiastowym zakazie wprowadzania danego produktu na rynek. Sieć sklepów Reformhaus otrzymuje zalecenie zdjęcia produktu z półek. Natomiast hurtownie mają obowiązek dokonania zwrotu do producenta wadliwego produktu znajdującego się w magazynach.

BEZPIECZEŃSTWO PRODUKTU

Neuform oraz producenci towarów umownych kładą szczególny nacisk na bezpieczeństwo produktów.
Wypracowany system kontroli, wytycznych i analiz ma za zadanie, by w każdym czasie klienci sieci Reformhaus mogli polegać na jakości produktów..

Wytyczne jakościowe.
Są określone dla każdej grupy towarowej osobno. Dopasowuje się je na bieżąco do najnowszych odkryć naukowych. Ich celem jest uniknięcie lub zmniejszenie ryzyka oraz zapewnienie lub stworzenie korzyści zdrowotnych. Wytyczne jakościowe określają kryteria sensoryczne, analityczne i mikrobiologiczne. Producenci zakwalifikowani do kategorii neuform, zobowiązali się na mocy zawartych umów do przestrzegania wytycznych jakościowych.

Surowe wymogi jakościowe.
Nawet najbardziej wyszukane metody wytwarzania, również uprawy ekologiczne, mają miejsce w środowisku narażonym na szkodliwe wpływy. Dlatego też praktycznie nie ma możliwości całkowitego wyeliminowania pozostałości śladowych (pestycydów). Granice, jakie wyznacza neuform, są bardziej restrykcyjne niż normy określone ustawowo.

Kontrola surowców i przetwarzanie.
Surowce stosowane do produkcji spełniającej kryteria neuform kontrolowane są przez producentów już w chwili ich zakupu. Uwagę zwraca się na kryteria, które mają znaczenie dla bezpiecznego przetwarzania i jakości produktu finalnego. Wielu producentów zleca niezależnym instytutom dodatkowe badania surowców i produktów.

Ciągłe analizy produktów w laboratorium neuform.
Wszystkie towary opatrzone znaczkiem neuform, które kierowane są do sieci sklepów Reformhaus, poddawane są badaniom w laboratorium neuform, w laboratoriach niezależnych, jak i również przez samych producentów. Pobrane próbki bada się pod kątem składników nadających wartość (np. substancje odżywcze, substancje aktywne itd.) Badania ukierunkowane są również na pozostałości śladowe i substancje aktywne (np. pestycydy, toksyczne metale ciężkie).

ECOCERT SA jest oficjalnie uznanym ciałem dokonującym kontroli i wydającym świadectwa weryfikujące dostosowanie produktów ekologicznych do wymogów stawianych takim produktom w Europie, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Jest ciałem akredytowanym przez COFRAC, USDA i MAFF. Znak ECOCERT jest jednym z głównych znaków potwierdzających czystość ekologiczną , cieszącym się reputacją i zaufaniem zarówno wśród konsumentów, jak i producentów towarów naturalnych. ECOCERT ma swe przedstawicielstwa we Francji, Niemczech, BelgiI, Włoszech, Portugalii i Hiszpanii, powołane do wydawania świadectw i prowadzenia kontroli nad firmami europejskimi. Aktualnie ECOCERT wykonuje również usługi w zakresie kontrolowania i wystawiania świadectw w około 70 krajach poza Unią Europejską, na wszystkich kontynentach. Usługi w zakresie kontrolowania i wystawiania świadectw wykonywane przez ECOCERT służą budowaniu zaufania niezbędnego dla rozwoju rynku towarów ekologicznych. Każda z jednostek certyfikujących ma swoje listy negatywne - podające jakich składników czy procesów przetwórczych nie wolno stosować w kosmetykach naturalnych, jak też listy pozytywne - wskazujące polecane surowce i metody produkcyjne. Jednak zasadnicze wymagania stawiane producentom przez obie wspomniane wyżej jednostki certyfikujące są zbieżne:
-stosowanie naturalnych surowców mineralnych i roślinnych (ECOCERT szczegółowo określa ich minimalną ilość na 95%)
-o ile to możliwe stosowanie surowców roślinnych z kontrolowanych upraw ekologicznych (ECOCERT wymaga, aby stanowiły one przynajmniej 50% wszystkich składników roślinnych)
-nie stosowanie surowców z roślin modyfikowanych genetycznie
-nie stosowanie surowców z martwych zwierząt
-nie stosowanie produktów petrochemicznych takich, jak oleje, silikony czy parafiny
-nie przeprowadzanie testów na zwierzętach
-rezygnacja z syntetycznych środków zapachowych i barwiących
-sugerowana jest rezygnacja z syntetycznych konserwantów, a w przypadku ich zastosowania informacja ta musi być wyraźnie zaznaczona na opakowaniu; są też ograniczenia, co do tego, jakie substancje mogą być w tym zakresie ewentualnie stosowane
-stosowanie ekologicznych opakowań

Certyfikacja obejmuje także atestowanie dostawców wszystkich surowców oraz samego procesu produkcji.

Systemy certyfikacji ECOCERT i BDIH różnią się jednak nieco między sobą:

1.BDIH udziela producentom certyfikatu, gdy przynajmniej 60% wszystkich
produktów danego producenta spełnia wyżej wymienione wymagania.

2.ECOCERT certyfikuje każdy produkt osobno.
ECOCERT wymaga, aby na każdym certyfikowanym produkcie podana była ilość
składników pochodzenia naturalnego oraz ilość składników pochodzących
z kontrolowanych upraw ekologicznych. BDIH nie wymaga takiej informacji.

USDA Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych to urząd, dokonujący, między innymi, regulacji standardów upraw organicznych i przyznający tę nazwę uprawom spełniającym ich standardy.

Wszystkie składniki produktów, badane i dopuszczane do stosowania przez USDA są również dopuszczane przez organizację FDA - Food and Drug Administration. USDA i FDA ściśle ze sobą współpracują. 

Bezpieczny kosmetyk

kosmetyki

2005-03-31 00:00:00

Artykuł opublikowany z okazji Światowego Dnia Konsumenta

Ustawa z dnia 30 marca 2001 roku o kosmetykach reguluje rynek kosmetyków w Polsce, dostosowując go do wymagań Unii Europejskiej. Zasadniczym celem uregulowań w zakresie sektora kosmetycznego jest to, aby kosmetyki spełniające wymagania Dyrektywy Kosmetycznej mogły mieć nieskrępowany dostęp do rynku. Systematycznie wprowadzane zmiany w zakresie oznakowania kosmetyków podnoszą bezpieczeństwo ich stosowania. Priorytetem jest zdrowie konsumenta, a zatem musi on przed zakupem kosmetyku otrzymać możliwie najwięcej informacji o produkcie.

Przypomnijmy!

Etykieta kosmetyku powinna zawierać trzy rodzaje danych:

• o producencie: podanie nazwy i adresu w UE,

• o produkcie: nominalna zawartość, data ważności (jeśli jest krótsza niż 30 miesięcy), wskazówki dotyczące bezpieczeństwa użytkowania, numer serii,

• o użytych składnikach: lista składników jest poprzedzona słowem "składniki" lub "ingredients". Nazwy podaje się w nomenklaturze INCI (International Nomenclature Cosmetics Ingredients), substancje zapachowe lub smakowe określa się mianem "parfum" lub "aroma", składniki umieszcza się na liście w porządku malejącym, te których zawartość jest mniejsza niż 1% oraz barwniki umieszcza się w dowolnej kolejności. W przypadku małych opakowań, po umieszczeniu na etykiecie stosownego znaku graficznego, niektóre informacje mogą być załączone w formie ulotki.

Od 11 marca 2005 roku zaczną obowiązywać nowe przepisy zawarte w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie ustalenia listy substancji niedozwolonych do stosowania w kosmetykach wyłącznie w ograniczonych ilościach, zakresie i warunkach stosowania, listy barwników, substancji konserwujących i promieniochronnych dozwolonych do stosowania w kosmetykach, znaku graficznego wskazującego na umieszczenie dodatkowych informacji oraz znaku graficznego informującego , po jakim czasie od otwarcia opakowania kosmetyk może być stosowany bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia użytkownika.

Rozporządzenie implementuje zapisy następujących dyrektyw Unii Europejskiej: 2003/15/WE, 2003/80/WE, 2003/83/WE, 2004/87/WE, 2004/88/WE, 2004/93/WE.

Zmiany dotyczą:

1. Okresu trwałości.

2. Obecności substancji wchodzących w skład kompozycji zapachowych, które mogą powodować alergie.

W zależności od okresu trwałości, kosmetyki będą znakowane na dwa sposoby:

• Jeżeli kosmetyk zachowuje trwałość równą bądź krótszą niż 30 miesięcy na opakowaniu będzie umieszczona data przydatności najczęściej w formie miesiąc/rok (np. 05/2005) wraz ze zdaniem "najlepiej zużyć przed końcem".

• Jeżeli kosmetyk zachowuje trwałość powyżej 30 miesięcy, data przydatności nie będzie podana. Na opakowaniu pojawi się symbol OTWARTEGO SŁOIKA z literą M. Oznacza to, że okres trwałości kosmetyku liczymy od momentu jego pierwszego użycia i trwa on tyle miesięcy, ile wynosi liczba umieszczona obok lub w środku tego symbolu. Znak graficzny, który informuje, po jakim czasie od otwarcia opakowania kosmetyk może być stosowany bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia użytkownika, może być przedstawiony w dowolnym kolorze i wymiarach dostosowanych do wielkości opakowania.

Nowe przepisy odnoszą się do standardowego używania produktu przechowywanego w normalnych warunkach, tj. temperaturze otoczenia i bez bezpośredniego oddziaływania promieni słonecznych.

Niektóre produkty, o trwałości przekraczającej 30 miesięcy, nie wymagają podania okresu trwałości po otwarciu, należą do nich: próbki jednorazowe, produkty jednokrotnego użytku (np. farby do włosów), produkty zamknięte w szczelne opakowania pod ciśnieniem nie mające kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym (np. aerozole) lub kosmetyki odporne na działania mikroorganizmów (mydła).

Uwaga zapach!

Bardzo ważne dla zdrowia konsumenta są informacje o składnikach kompozycji zapachowych mogących wywołać alergie. Każda z kompozycji zapachowych składa się z wielu elementów, tzw. substancji zapachowych, których obecnie używa się ogółem około dwóch tysięcy. Niektóre z tych substancji, u osób wrażliwych, mogą wywołać reakcje alergiczne. Zidentyfikowano 26 takich substancji. Lista zawiera zarówno substancje syntetyczne, jak i pochodzenia naturalnego. Ich nazwy podawane będą w nomenklaturze INCI. Informacja o ich obecności będzie zamieszczona w zależności od stężenia substancji w kosmetyku. Wartości minimalne stężeń mogących wywołać alergie wynoszą 100 ppm (0,01%) dla produktów, które są spłukiwane po użyciu, np. szampony oraz 10 ppm (0,001%) dla produktów, które pozostają na skórze, np. kremy. Zakłada się, że poniżej tych wartości ryzyko wywołania alergii praktycznie nie istnieje.

Lista 26 składników kompozycji zapachowych mogących powodować alergie:

Amyl Cinnamal Anise Alcohol Amylcinnamyl Alcohol Benzyl Benzoate Benzyl Alcohol Benzyl Cinnamate Benzyl Salicylate Citronellol Cinnamyl Alcohol Farnesol Cinnamal Hexyl Cinnamal Citral Butylphenyl Methylprpional

Coumarin Limonene Eugenol Linalool Geraniol Methyl 2-Octynoate Hydroxycitronellal Alpha-Isomethyl Ionone Hydroxyisohexyl 3-Cyclohexene Carboxaldehyde Evernia Prunastri Extract Isoegenol Evenia Furfuracea Extract

Korzyści z tej informacji odniosą oczywiście przede wszystkim alergicy. Po zidentyfikowaniu czynnika wywołującego u nich alergię, mogą zrezygnować ze stosowania określonego kosmetyku.

Uwaga deklaracja!

"PRODUKTY NIETESTOWANE NA ZWIERZĘTACH"

Dotychczasowe przepisy pozwalały producentom umieszczać na etykiecie kosmetyku dobrowolną informację, iż produkt ani żaden jego składnik nie był testowany na zwierzętach. Było to jednak często tylko chwytliwe hasło reklamowe!

Obecne przepisy nakładają na producenta kosmetyku obowiązek udokumentowania prawdziwości składanej deklaracji.

A zatem, jeżeli na kosmetyku pojawi się informacja - produkt nietestowany na zwierzętach to znaczy, że producent i jego dostawcy nie wykonywali i nie zlecali wykonywania testów tego typu na kosmetyku, jego prototypie ani żadnym z jego składników.

Europejski system nadzoru nad kosmetykami opiera się na odpowiedzialności producenta za produkt znajdujący się na rynku oraz regularnej kontroli produktu kosmetycznego. Zapewnić to powinno bezpieczeństwo stosowania kosmetyków w przypadkach zwyczajnych, bądź możliwych do przewidzenia warunków użycia. Temu właśnie mają służyć zmiany w obowiązujących przepisach.

 

Jak rozszyfrować skład kremu?

Dla większości z nas to trudne zadanie. Bo składników jest wiele, ich nazwy brzmią dość obco i ułożone są w niezrozumiałej kolejności. Wyjaśniamy, co oznaczają symbole na liście składników kremu, serum lub balsamu. Dzięki naszemu przewodnikowi teraz wybór będzie prostszy i bardziej świadomy. Zapytaliśmy Katarzynę Grużewską, Kierownika Laboratorium Badawczo-Wdrożeniowego w firmie Oceanic, jakie są zasady informowania o składzie kosmetyków i jak odczytywać symbole na etykietach i ulotkach. EDYTA CIEPIEŃKA, Mus: Dlaczego na opakowaniach polskich kosmetyków nazwy składników są dla nas mało zrozumiałe i czy zawsze powinny się na nich pojawiać? KATARZYNA GRUŻEWSKA: Polska należy do Unii Europejskiej, dlatego produkty kosmetyczne są tak oznakowane jak w całej Wspólnocie Państw Członkowskich. W Polsce obowiązuje ustawa o Kosmetykach uchwalona przez Parlament 30 marca 2001 roku (Dz.U. Nr 42 poz.473). Zawarty jest w Art.6 ust. 2 pkt 8 obowiązek podawania na opakowaniu wykazu składników określonych nazwami przyjętymi w Międzynarodowym Nazewnictwie Składników Kosmetycznych (INCI) ze wszystkimi uzupełnieniami i objaśnieniami tej zasady zawartymi w kolejnych punktach i ustępach Art.7. Od 1997 r. składniki wykazywane są według systemu INCI (International Nomenclature of Cosmetic Ingredients - Międzynarodowe Nazewnictwo Składników Kosmetycznych). Wymóg jednolitego oznakowywania stworzono, aby konsumenci mieli dostęp do szczegółowych informacji o składnikach w kosmetykach oraz aby zapewnić wysoki poziom przejrzystości stosowanych substancji. Według jakiego schematu umieszczane są składniki na opakowaniach? Czy miejsce na liście zależy od ich stężenia w kosmetyku? Skład - lista składników poprzedzona jest słowem INGREDIENTS /SKŁADNIKI. Tylko składniki, których stężenie wynosi powyżej 1 procent umieszczane są na liście według malejącej masy. Natomiast składniki w stężeniu poniżej 1 procent wymienione są w kolejności dowolnej po składnikach, których stężenie przekracza 1 procent. W składzie wymienione są także barwniki i kompozycje zapachowe. Ze względu na tajemnicę firmy, nazwa jakiegoś składnika może być utajniona, ale tylko za zgodą Głównego Inspektora Sanitarnego. Co oznacza symbol ręki na książce? Ten symbol stosuje się wówczas, gdy nie ma miejsca na opakowaniu kosmetyku na podanie listy składników. Wtedy taką listę znajdziemy na dołączonej ulotce, nalepce lub taśmie. Dlatego na opakowaniu zewnętrznym powinna się pojawić skrócona informacja lub znak graficzny - symbol "Ręka na książce". Oznacza on, że do opakowania dołączona jest ulotka informacyjna. Tam znajdziemy informacje o składzie kosmetyku, ostrzeżenia związane z jego stosowaniem także sposób użycia. Przykładem może być kredka do oczu, na której ze względów technicznych nie można umieścić wszystkich informacji. Proszę o rozszyfrowanie innych symboli umieszczanych na opakowaniach. Otwarty słoik z cyfrą i literą M - to symbol informujący o czasie od pierwszego otwarcia, w  którym kosmetyk nie zmienia swoich właściwości. Płomień w ramce - to znak, że kosmetyk trzeba chronić prze słońcem i temperaturą powyżej 50 stopni Celsjusza. Nie można go przekłuwać ani palić nawet po zużyciu. Recycling (strzałka na kuli) - oznacza, że opakowanie kosmetyku jest wykonane z materiału odzyskiwalnego. Symbol: „alu” w kole - to oznaczenie rodzaju materiału (aluminium), z którego zrobione jest opakowanie. Ręka nad kulą ziemską z napisem „Nieszkodliwy dla warstwy ozonowej” - to symbol oznaczający brak negatywnego wpływu opakowania kosmetyku na warstwę ozonową. Kosz z symbolem człowieka - to znak, że opakowanie powinno trafić do właściwego pojemnika na segregowane odpady. Czy producent kosmetyku ma obowiązek umieszczania występujących w kosmetyku alergenów na liście składników? Tak, zgodnie z 7 poprawką Dyrektywy 2003/15/WE Parlamentu Europejskiego istnieje wykaz 26 składników (miedzy innymi: ekstrakt kory drzewnej, ekstrakt kory dębu, cytral, alkohol anyżowy), których nazwy trzeba podać jeśli ich stężenie przekracza: 0,001% dla produktów pozostających na skórze, 0,01 % dla produktów spłukiwanych. Co z barwnikami i kompozycjami zapachowymi? Czy występują na liście składników? Tak, umieszczanie nazw barwników i kompozycji zapachowych podlega takim samym zasadom jak inne składniki. Ich kolejność na liście zależy od stężenia w kosmetyku. Są umieszczane na liście zgodnie z numerem indeksu barwy lub przyjętym oznaczeniem. W przypadku produktów sprzedawanych w wielu odcieniach kolorów, używa się określenia "może zawierać" lub symbolu „+/-„ i wymienia wszystkie składniki. Czy prawdą jest, że składniki wymienione na dole listy nie są zbyt aktywne w danym kosmetyku? Nie można tak generalizować, wiele substancji aktywnych ma zalecane stosowanie w przedziale 0,2-1%, a także wiele substancji jest wieloskładnikowych i każdy z tych składników jest przeliczany procentowo i umieszczany na liście. Gdzie można znaleźć informacje o składniku z opakowania kosmetyku? Wykaz substancji zgodny z INCI jest dostępny na stronie Komisji Europejskiej z bazą składników w kosmetykach CosIng:

Jak czytać etykiety kosmetyków?

Materiały dla rzeczników

2009-04-30 13:54:41

Zawartość etykiet kosmetyków bardzo często decyduje o tym, czy konsument zakupi dany produkt czy nie.

Niestety informacje zawarte na opakowaniu są często nieczytelne dla konsumenta i  mimo że przepisy regulujące te kwestie obowiązują od pewnego czasu, nadal wielu konsumentów nie wie, co one oznaczają.

Jakie są wymagania minimalne, a jakie informacje producent zamieszcza dobrowolnie?

Podstawowe wymagania stawiane opakowaniom są określone w art. 6 Ustawy o kosmetykach z dnia 30 marca 2001 r., DzU 2001.42.473 z późniejszymi zmianami (2003-05-15 DzU 2003.73.659   art. 1, 2003-12-07 DzU 2003.189.1852 art. 2, 2003-12.-23 DzU 2003.2008.2019  art. 1, 2004-10-15 DzU 2004.213.2158 art. 1, 2005--3-11 DzU 2004.213.2158 art. 1, 2009-02-24 DzU 2009.20.106 art. 5, 2009-03-07 DzU 2009.18.97 art. 29).  

Art. 6. 1. Opakowanie jednostkowe kosmetyku powinno być oznakowane w sposób widoczny i czytelny, metodą uniemożliwiającą łatwe usunięcie oznakowania.  

2. Oznakowanie opakowania jednostkowego kosmetyku, z zastrzeżeniem ust. 3, umieszczone na pojemniku i opakowaniu jednostkowym zewnętrznym zawiera następujące informacje:

1) nazwę handlową kosmetyku,  

2) imię i nazwisko lub nazwę i adres producenta, a także nazwę państwa, jeżeli kosmetyk jest produkowany poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i państw członkowskich Unii Europejskiej; informacje te mogą być skrócone, pod warunkiem że umożliwiają identyfikację producenta,  

3) ilość nominalną kosmetyku w opakowaniu w jednostkach masy lub objętości w momencie pakowania, z wyjątkiem oznakowania:  

a) opakowań zawierających mniej niż 5 gramów lub 5 mililitrów,  

b) bezpłatnych próbek i opakowań jednorazowego użytku,  

c) stosowanych zwyczajowo opakowań zbiorczych, na których nie podaje się masy i objętości, jeżeli informacje te znajdują się na opakowaniach jednostkowych umieszczonych w tych opakowaniach zbiorczych; przy czym opakowania zbiorcze muszą zawierać czytelną informację o liczbie opakowań jednostkowych, chyba że liczba opakowań jednostkowych jest dobrze widoczna z zewnątrz lub wyroby są sprzedawane pojedynczo,  

4) termin trwałości, do którego kosmetyk, przechowywany we wskazanych przez producenta warunkach, zachowuje w pełni swoje właściwości i odpowiada wymaganiom art. 4 ust. 1, określony zwrotem „najlepiej zużyć przed końcem” i następującym po nim oznaczeniem odpowiednio miesiąca i roku lub dnia, miesiąca i roku albo informacją o miejscu umieszczenia tego terminu na opakowaniu; jeżeli jest to niezbędne ze względu na właściwość kosmetyku, należy wskazać warunki zapewniające zachowanie jego przydatności do użycia; podanie terminu trwałości nie jest wymagane, jeżeli minimalny okres przydatności kosmetyku do użycia wynosi więcej niż 30 miesięcy; w tym przypadku należy umieścić znak graficzny określony w art. 5 ust. 3 pkt 5 oraz podać, wyrażony w miesiącach lub latach, czas, w jakim od otwarcia opakowania kosmetyk może być stosowany bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia użytkownika, 

5) szczególne ostrzeżenia przy stosowaniu kosmetyku, jeżeli kosmetyk jest przeznaczony do stosowania przez osoby wykorzystujące ten kosmetyk w ramach wykonywanego zawodu zgodnie z jego przeznaczeniem - dodatkowo inne konieczne ostrzeżenia,  

6) numer partii lub inne dane pozwalające na identyfikację partii kosmetyku,  

7) funkcję kosmetyku, jeżeli nie wynika ona jednoznacznie z jego prezentacji,  

8) wykaz składników określonych zgodnie z nazwami przyjętymi w Międzynarodowym Nazewnictwie Składników Kosmetycznych (INCI), poprzedzony wyrazem „składniki” lub „ingredients”, obejmujący: 

a) składniki w malejącym porządku według masy w momencie ich dodawania, przy czym składniki w stężeniach poniżej 1 % mogą być wymienione w dowolnej kolejności, po składnikach w stężeniach większych niż 1 %, 

b) kompozycje zapachowe i aromatyczne określone wyrazem „zapach” lub „aromat” lub ich odpowiednimi nazwami przyjętymi w INCI, z uwzględnieniem substancji w nich występujących, które zostały umieszczone na liście, o której mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2, i muszą być wymienione niezależnie od funkcji, jaką pełnią w kosmetyku, 

c) numery barwników, które mogą być wymieniane po innych składnikach w dowolnej kolejności, zgodnie z ich numerami określonymi w liście barwników dozwolonych do stosowania w kosmetykach; w przypadku kosmetyków sprzedawanych w wielu odcieniach kolorów, jest dopuszczalne wymienienie wszystkich barwników, po oznaczeniu znakiem graficznym „+/-”. 

3. Jeżeli jest to niemożliwe ze względu na wielkość kosmetyku, informacja wymieniona w ust. 2 pkt 6 może być umieszczona tylko na opakowaniu jednostkowym zewnętrznym.  

4. Informacje wymienione w ust. 2 pkt 8 mogą być umieszczone tylko na opakowaniu jednostkowym zewnętrznym.  

5. W przypadku wyrażenia zgody, o której mowa w art. 7 ust. 1, przez Głównego Inspektora Sanitarnego na nieujawnianie na opakowaniu jednostkowym nazw jednego lub kilku składników kosmetyku, w wykazie składników określonym w ust. 2 pkt 8 zamiast nazwy składnika umieszcza się jego numer.  

6. Jeżeli ze względu na wielkość lub kształt opakowania nie jest możliwe podanie na opakowaniu jednostkowym zewnętrznym ostrzeżeń lub informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 5 i 8, mogą one być podane na dołączonej ulotce, nalepce, taśmie lub kartce. W tym przypadku na pojemniku lub opakowaniu jednostkowym zewnętrznym umieszcza się skróconą informację lub znak graficzny wskazujący na dołączenie tych informacji.  

7. Jeżeli ze względu na wielkość lub kształt opakowania nie jest możliwe, aby informacje wymienione w ust. 2 pkt 8 były podane na dołączonej ulotce, nalepce, taśmie lub kartce, informacje te powinny być umieszczone bezpośrednio na pojemniku lub w miejscu dostępnym dla kupującego, w którym kosmetyk jest wystawiony do sprzedaży.  

8. Jeżeli kosmetyk nie jest pakowany w opakowanie zbiorcze, ale jest pakowany w punkcie sprzedaży na prośbę kupującego lub jest pakowany zbiorczo do bezpośredniej sprzedaży, informacje wymienione w ust. 2 pkt 1, 2 oraz 4-8 powinny być umieszczone na pojemniku lub opakowaniu, w którym kosmetyk jest wystawiony do sprzedaży.  

9. Jeżeli producent umieścił na pojemniku lub opakowaniu jednostkowym zewnętrznym więcej niż jeden adres producenta, to adres, pod którym przechowywane są informacje o kosmetyku, o których mowa w art. 11 ust. 1, powinien być podkreślony.  

10. Producent może umieścić na pojemniku, opakowaniu jednostkowym zewnętrznym lub dołączonej ulotce, nalepce, taśmie lub kartce informację, że kosmetyk nie był testowany na zwierzętach jedynie wówczas, gdy producent i jego dostawcy nie wykonywali i nie zlecali wykonania testów na zwierzętach kosmetyku, jego prototypu ani żadnego z jego składników oraz gdy nie zawiera on składników testowanych na zwierzętach przez innych producentów w celu wytworzenia nowych kosmetyków.

            Najważniejsze elementy etykiety to:                                

„Ręka na książce” - oznacza, że do opakowania dołączona jest ulotka informacyjna (patrz. Art. 6.6). Ulotka najczęściej zawiera informacje o składzie kosmetyku i ostrzeżeniach związanych z jego stosowaniem.

Wykaz składników - zwykle znajduje się on na dole opakowania. Lista składników jest szczególnie ważna dla alergików, gdyż umożliwiają dokładne ustalenie, czy wśród składników kosmetyku nie ma takiego, na który są uczuleni.

Nazwa producenta i jego adres - informacje dzięki którym konsument wie, kto jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo danego produktu, a także ma możliwość uzyskania dodatkowych informacji.

Termin trwałości - podawany jest tylko na kosmetykach o trwałości krótszej niż 30 miesięcy, najczęściej w formie miesiąc/rok i poprzedzonej słowami: „Najlepiej zużyć przed końcem:”. Na produktach o trwałości dłuższej niż 30 miesięcy zastosowanie ma znak graficzny otwartego słoika.

Symbol otwartego słoika - informuje, jak długo można używać kosmetyku. Obok lub na symbolu słoika podany jest okres trwałości po otwarciu, czyli okres bezpiecznego stosowania kosmetyku, licząc od jego pierwszego użycia. Okres określany jest w miesiącach. Pewne produkty nie wymagają podania okresu trwałości po otwarciu, ponieważ nie zachodzi ryzyko pogorszenia ich bezpieczeństwa zdrowotnego po otwarciu opakowania. Są to m.in.: szminki, aerozole, produkty jednorazowe.

Dodatkowo pojawiające się oznaczenia:

Znak informujący o realizacji przez producenta obowiązku odzysku opakowania.

Symbol „e” oznacza, że producent skorzystał z uznaniowego standardowego systemu kontroli wagi lub objętości na etapie produkcyjnym.

Symbol oznaczający, że opakowanie powinno trafić do kosza na odpady.

   
              Oznaczenie rodzaju materiału, z którego wykonano  opakowanie. W tym przypadku - aluminium.   

Znaki pojawiające się na produktach, które nie zawierają freonów i halonów, które niszczą powłokę ozonową.

Symbol informujący, że kosmetyku nie testowano na zwierzętach. Może być używany jedynie wówczas, gdy producent i jego dostawcy nie wykonywali i nie zlecali wykonania testów na zwierzętach kosmetyku, jego prototypu ani żadnego z jego składników oraz gdy nie zawiera on składników testowanych na zwierzętach przez innych producentów w celu wytworzenia nowych kosmetyków. Są to bardzo restrykcyjne obwarowania, bowiem dotyczą nie tylko produktu finalnego, ale każdego z jego składników użytych do jego wytworzenia.

Symbol produktu łatwopalnego. Pojemnik pod ciśnieniem: chronić przed słońcem i temperaturą powyżej 50°. Nie przekłuwać ani nie spalać, także po zużyciu. Należy chronić przed źródłami zapłonu.

11

---