Praca semestralna z przedmiotu:
KOMPOZYCJE FLORYSTYCZNE

Temat pracy:
”ZASTOSOWANIE TECHNIK FLORYSTYCZNYCH W
BUKIECIARSTWIE.”

Sztuka układania kompozycji florystycznych dynamicznie się rozwija, aby sprostać oczekiwaniom florystów na rynek wprowadzane są nowe narzędzie oraz materiały pomocnicze ułatwiające pracę. Do najpopularniejszych technik wykorzystywanych w bukieciarstwie zaliczamy:
- drutowanie - jedna z najczęściej wykorzystywanych technik florystycznych.
Zastosowanie drutu jest bardzo szerokie. Zwykle używa się go do wzmacniania łodyg, delikatnych pąków lub ciężkich kwiatów, a także do nadania pożądanego kształtu roślinom i wydłużenia pędów zbyt krótkich do danej aranżacji. Często bywa, że nieodpowiedni jest kąt nachylenia blaszki liściowej w stosunku do ogonka i rączki wiązanki, a za pomocą drutu można ten błąd skorygować. Drutem można łączyć elementy kompozycji, np: obłożyć doniczkę korą brzozy i obwiązać całość cienkim drucikiem; możemy użyć drutu do zabezpieczenia pianki florystycznej w naczyniu albo uformować z drutu jakiś kształt, np. serce i owinąć drut materiałem roślinnym np: gałęziami wierzby. Zastosowanie drutu florystycznego ograniczone jest tylko wyobraźnią florysty.
Drut florystyczny występuje najczęściej w kolorze ciemnozielonym i ma to swoje uzasadnienie praktyczne ponieważ taki kolor nie kontrastuje z innymi materiałami użytymi w typowej kompozycji, w tym przede wszystkim z materiałami roślinnymi. Występują druty o różnych grubościach. Cienkie druciki (np. o średnicy 0,3 mm) na szpulkach używane są np. do mocowania kwiatów i innych elementów kompozycji, łączenia elementów, przytwierdzania tkaniny do łodyg. Drut o grubości 0,5 mm stosuje się do drutowania kwiatów delikatniejszych łodyżkach - szafirków, konwalii, stokrotek. Nieco grubszy drut (0,7 mm) służy do drutowania frezji - na jednym końcu drucika wykonuje się haczyk, który zaczepia się o ostatni lub przedostatni kwiat i okręca nim łodygę, na końcu robi się trzy ścisłe skręty. Gerbery i goździki drutuje się drutem o grubości 0,9 - 1 mm - jeden koniec należy wbić od spodu w nasadę kielicha, a drugim owinąć łodygę. Grube druty stosuje się do konstrukcji florystycznych i kompozycji pogrzebowych.
- skręcanie - technikę tę stosuje się do wykonania bukietów ślubnych, przypinek, dekoracji prezentów. Do głównego kwiatu owiniętego drutem dokłada się kolejny kwiat lub liść (również odrutowany) i skręca w miejscu łączenia. Po połączeniu wszystkich elementów drut należy odciąć, a łodygę owinąć taśmą kauczukową.

- dokładanie kwiatów - ta technika jest bardzo podobna do tej opisanej wyżej, jednak tu nie występuje skręcanie, co ułatwia dokładanie lub wyjmowanie roślin przed wykonaniem kompozycji. Końce łodyg wiąże się sznurkiem lub rafią, przycina i owija taśma kauczukową.
- mocowanie za pomocą haftek rzymskich, które wykonane z grubego druty (wygiętego w literę „U”) stosuje się do mocowania takich elementów kompozycji jak mech czy liście.
- wiązanie w pęczki - pozwala na uzyskanie takiego kształtu łodyg, aby można było postawić bukiet na płaskiej powierzchni. Do głównego kwiaty dokłada się kolejne rośliny tak, aby łodygi krzyżowany się z główną łodygą w jednym punkcie. Po dodaniu liści do bukiety, całość wiąże się tuż nad dłonią trzymając je w tzw. punkcie wiązania.
Wiązanie równoległe, polega na łączeniu z sobą łodyg na całej długości. Do tego typu wiązanie najczęściej używana jest rafia.
- technika z siatką druciana - siatka stanowi stelaż do mocowania kwiatów w wazonach, misach, skrzynkach i innych naczyniach. Z siatki (oczka ok. 2 cm) wykonuje się lekko zgnieciony kłębek, który umieszcza się w naczyniu wtyka w niego rośliny. Wadą tej techniki jest rdzewienie siatki.
- klejenie - mało pracochłonna technika najczęściej stosowana do tworzenia kompozycji ślubnych, przypinek, małych kompozycji dekoracyjnych. Żywe rośliny klei się za pomocą wodoodpornego kleju florystycznego, natomiast do suszu i elementów sztucznych stosuje się
klej termotopliwy, który nakłada się za pomocą specjalnego pistoletu (klej osiąga temperaturę 90C). Do mocowania elementów bardzo lekkich np: piórek, sizalu stosuje się klej w rozpylaczu. Popularne stają się kleje kolorowe do awangardowych kompozycji.
- zastosowanie kenzanu - do dna naczynia mocuje się metalową kolczatkę, w której mocuje się kwiaty. Technika ta najczęściej wykorzystywana jest do układania ikebany. W przypadku stosowania kenzanu należy szczególnie dbać o świeżość wody w naczyniu oraz jego czystość. Występują kenzany ceramiczne, które mają formę naczyń składających się z dwóch części - dolnej na wodę i górnej z otworami na kwiaty.
- zastosowanie gąbki florystycznej - obecnie najwygodniejsza i często wykorzystywana technika do tworzenia kompozycji florystycznych. Gąbkę florystyczną wynaleziono ok. 1950 roku. Podstawową formą gąbki jest cegiełka, ale na
rynku florystycznym spotka się jej przeróżne kształty. Zielona gąbka przeznaczona jest do roślin żywych, natomiast beżowa lub szara do suszy i sztucznych elementów. Dobra gąbka wchłania wodę, zatrzymuje ją i oddaje kwiatom. Nie należy jej na siłę przytrzymywać pod wodą, lecz pozwolić spokojnie nasiąknąć. Stosowanie gąbki wymaga konieczności codziennego podcinania roślin, zmiany wody i mycia naczynia. Należy pamiętać o odpowiednim przymocowaniu gąbki do naczynia (np.: za pomocą pinholderów), aby cała kompozycja była stabilna. Różnorodność gąbek, to nie tylko kształty, ale także wszelkie formy typu mikrofon, floret, autocorso, garden i inne.
- watowanie - krótko przycięte pędy kwiatów owija się małym, mokrym skrawkiem waty, a następnie zabezpiecza utratę wody taśmą florystyczną. Takie postępowanie zabezpiecza rośliny przed szybkim zwiędnięciem.
- woskowanie - zanurzanie konców pędów roślin w rozpuszczonym wosku - bezbarwnym lub zielonym w celu ograniczenia strat wody.

- fiokowanie - nowa technika, która pozwala oderwać się od naczyń z wodą i gąbki florystycznej. Fiolki szklane bądź plastikowe, otwarte lub zamknięte mogą być mocowane dosłownie wszędzie: na gałęziach, konstrukcjach drucianych, a nawet we włosach lub mogą zwisać z sufitów, w oknach.
- farbowanie - technika wykorzystywana do suszu, elementów drewnianych oraz kwiatów żywych. Stosuje się farby w rozpylaczy, ale także barwniki dodawane do wody. Często wykorzystywane są nabłyszczacie w aerozolu, które sprawiają, że elementy kompozycji lśnią.
- kondycjonowanie - przedłużenie trwałości kwiatów ciętych poprzez służące do tego preparaty. Mogą być stosowane przez producenta roślin, ale także przez ich nabywcę. Obecnie kwiaciarnie oferują do bukietów saszetkę preparatu „Crystal”, który należy dodać do wody w wazonie.

---