„ZDROWiE”

Spis tresci:

ROZDIAŁ I

Zdrowie psychiczne i higiena psychiczna
Równowaga psychiczna jest bardzo delikatną i kruchą materią. Nikt z nas nie może powiedzieć ze stuprocentową pewnością: ?mnie zaburzenia zdrowia psychicznego, utrata równowagi psychicznej nigdy dotyczyć nie będą?.
Zdrowie psychiczne- Według Kazimierza Dąbrowskiego zdrowie psychiczne to zdolność do rozwoju w kierunku wszechstronnego rozumienia, przeżywania, odkrywania i tworzenia coraz wyższej hierarchii rzeczywistości i wartości, aż do konkretnego ideału indywidualnego i społecznego.
Kazimierz Dąbrowski polski psycholog, psychiatra i filozof, twórca teorii dezintegracji pozytywnej oraz pionier ruchu higieny psychicznej.?
Według encyklopedii PWN zdrowie psychiczne to zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego. Czyli zdrowym psychicznie jest człowiek, u którego praca mózgu, układu nerwowego, układu narządów zmysłów i układu hormonalnego nie jest zaburzona, a jego zachowania są podobne do większości ludzi, których nazywamy normalnymi.?
Według Bogusława Włodawiec. Zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w

Rysunek 1

struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Bogusław Włodawiec, psycholog, psychoterapeuta.
Higiena psychiczna- Higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, także nauka zajmująca się badaniem czynników, które powodują zakłócenia zdrowia psychicznego i popularyzująca zalecenia przeciwdziałające powstawaniu nerwic i innych zaburzeń psychiczno-nerwowych.
Wszyscy podlegamy najróżniejszym stresom i nie zawsze umiemy sobie z nimi poradzić, mamy problemy z emocjami, miewamy złe nastroje, bywamy "znerwicowani", popadamy czasem w depresję, zdarzają nam się zaburzenia czynności fizjologicznych niewynikające z chorób organicznych, jesteśmy bardziej lub mniej skłonni do rozmaitych uzależnień, czasem niegroźnych, niekiedy poważnych, nie zawsze czujemy się bezpieczni, choć nic konkretnego nam nie grozi, nie czujemy się dobrze, choć nic konk

retnego nam nie dolega - wszystkie te sytuacje świadczą o tym, że z naszym zdrowiem psychicznym coś jest nie w porządku.
Bowiem zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Podejmowane są próby opisania cech zdrowej, dojrzałej osobowości. Uważa się, że zdrowy, dojrzały emocjonalni

NA ZDIECIU rysunek 25) …………………..

e człowiek respektuje potrzeby swoje i innych ludzi. Jest dobrze przystosowany społeczne - stara się utrzymywać dobre kontakty z innymi ludźmi, jest względnie stały w utrzymywaniu związków emocjonalnych. Jest przy tym autonomiczny, nie zabiega o akceptację innych za wszelką cenę. Akceptuje siebie samego. Jest tolerancyjny, przyznaje sobie i innym prawo do popełniania błędów, nie stawia sobie i innym nierealistycznych wymagań. Akceptuje pewną dozę niepewności w świecie i konieczności myślenia w kategoriach prawdopodobieństwa.
Rozumuje w sposób racjonalny, oparty na obiektywnych faktach - konstruuje hipotezy na temat zachowań własnych i innych ludzi, sprawdza ich słuszność, jest otwarty na zmiany. Jest niedogmatyczny w poglądach - zmienia je, gdy napotka dowody, że jest w błędzie.
Przyjmuje odpowiedzialność za swoje życie, także odpowiedzialność za własne trudności, nie obwiniając innych osób ani warunków społecznych za własne niepowodzenia. Jest zaangażowany w to, co się dzieje wokół niego, stawia sobie kreatywne cele, dąży do lepszego życia. Stara się realizować swoje cele życiowe, godząc się z ryzykiem niepowodzenia.?
Nie ma wątpliwości, co do tego, że zdrowie psychiczne ma ogromne znaczenie dla jakości życia w społeczeństwie: w rodzinie, szkole, miejscu pracy, przy spędzaniu wolnego czasu. Dobre zdrowie psychiczne stanowi część socjalnego, ludzkiego i gospodarczego kapitału społ5eczeństwa. Jego zły stan może natomiast przyczynić się do gwałtownego obniżenia jakości życia dotkniętych nim osób i ich rodzin. Stanowi to wyzwanie nie tylko dla sektora zdrowia. Zły stan zdrowia psychicznego jest jedną z trzech najczęściej występujących przyczyn nieobecności w pracy oraz jednym z głównych powodów przechodzenia na wcześniejszą emeryturę czy rentę inwalidzką. Społeczeństwo, a także systemy edukacyjne, socjalne, gospodarka i wymiar sprawiedliwości, ponoszą znaczne koszty związane ze złym stanem zdrowia psychicznego. Najczęściej występującymi zaburzeniami psychicznymi w UE są stany lękowe i depresja. Polska należy do kraju szczególnie narażonych na rożnego ro dzaju zaburzenia psychiczne a co za tym idzie zdrowie psychiczne. Zaburzenia psychiczne to rożne :

Rysunek 25

ROZDZIAL II

Psychozy ?np.schizofrenia
Choroby afektywne ?np.afektywne dwubiegunowe
Psychiczne zaburzenia organiczne - padaczka
Zaburzenia osobowości ?np. psychopatia
Uzależnienia ?np.alkoholizm
Zaburzenia nerwicowe ? np. ?fobia
Choroby psychosomatyczne - np. alergia
Dewiacje seksualne - np. fetyszyzm
Dysfunkcje seksualne ?np. wytrysk przedwczesny
Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciem zdrowia psychicznego, normalności zachowania oraz jego patologii. Określenie granic normalności jest często zbędne, a zazwyczaj bardzo trudne.
Nie znamy własnej przyszłości, sytuacji, które szykuje nam los. Na wiele spraw po prostu nie mamy wpływu, a nawet, jeśli mamy, to jest on często bardzo ograniczony przez warunki zewnętrzne oraz nasze możliwości.
Aby jednak zwiększyć własne szanse na długotrwałe, oparte na solidnych podstawach zdrowie psychiczne, konieczne jest podejmowanie regularnych działań z zakresu higieny psychicznej. Właściwa higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, rozumianego jako wewnętrzna równowaga, brak zaburzeń emocjonalnych, harmonijne współżycie z otoczeniem, zdolność przystosowywania się do zmieniających się warunków życia lub zdolność do wszechstronnego rozwoju. Higiena psychiczna to z jednej strony profilaktyka, chroniąca nas przed obniżeniem nastroju, niepokojem, nadmiernym stresem, które w konsekwencji mogą prowadzić do bardzo poważnych skutków, takich jak załamanie nerwowe czy utrata wiary w sens życia. Z drugiej strony higiena psychiczna to sprawne, efektywne radzenie sobie z występującymi w naszym życiu trudnościami.
Tak jak nasze mięśnie potrzebują odpoczynku po pracy fizycznej, czy intensywnym ruchu, tak i nasza psychika musi mieć szansę na powrót do sił po trudnym, wyczerpującym dniu, czy przykrym zdarzeniu.
Niekiedy wystarczy spacer czy spotkanie z przyjaciółką, czasami przydadzą się ćwiczenia relaksacyjne lub medytacja, kiedy indziej potrzebny jest sen, czy rozładowanie napięć. Warto mieć kilka własnych, sprawdzonych sposobów odreagowywania stresów i niepowodzeń, które możemy w razie konieczności wykorzystać.
Nawet pomimo podejmowania działań z zakresu higieny psychicznej i dbania o własne zdrowie psychiczne, u wielu z nas istnieje niestety ryzyko pojawienia się utraty równowagi wewnętrznej a nawet wystąpienia zaburzeń nastroju typu depresyjnego. Mogą one przybrać postać niewielkiego przygnębienia, ale mogą być tak poważne, że uniemożliwiają funkcjonowanie człowieka w podstawowych sferach życia.
Należy jednak pamiętać, że w języku potocznym słowo "depresja" zrobiło wielką karierę i jest powszechnie nadużywane.
Często słyszymy: "mam depresję", co należy rozumieć jako obniżenie nastroju. W ciągu życia niejednokrotnie doświadczamy przygnębienia, smutku czy chandry, ale nie musi to oznaczać, że jesteśmy chorzy na depresję.
Stany obniżonego nastroju mogą być wynikiem różnorodnych sytuacji. Czasami nie udaje nam się czegoś zrobić, pokłócimy się z ważną dla nas osobą lub ktoś potraktuje nas niesprawiedliwie. Nie zawsze też mamy tyle energii, ile byśmy chcieli. Nasza codzienność składa się z ogromnej liczby najróżniejszych stresów, konfliktów i wykluczających się dążeń. W sytuacjach przemęczenia, nadmiernego pośpiechu, niepowodzeń lub utraty kogoś ważnego pojawia się smutek i przygnębienie. Stajemy się apatyczni i bierni, brak nam motywacji do działania, a przyszłość widzimy w czarnych barwach. Jest to reakcja całkowicie zrozumiała i normalna. Ważne jest, aby jak najszybciej uświadomić sobie swój stan psychiczny i jego powody, a następnie zaplanować sposób poradzenia sobie z przykrymi emocjami. Czasami wystarczy odpoczynek lub szczera rozmowa z kimś zaufanym. Czasem jednak potrzebne jest coś więcej - konieczność przeanalizowania problemów i znalezienie konstruktywnego rozwiązania. Musimy pogodzić się z tym, na co nie mamy wpływu i zastanowić się, co może być dla nas źródłem energii. W sytuacjach obniżonego nastroju i braku motywacji do działania nie ma jednego, najlepszego wyjścia z sytuacji. Nie ma jednej recepty. Zazwyczaj wystarczy autorefleksja, ustalenie hierarchii ważności spraw lub podjęcie odważnej decyzji wprowadzenia zmian we własnym życiu. Czasami jednak potrzebna jest pomoc terapeuty. Zwłaszcza, jeśli stan przygnębienia, czy obniżonego nastroju przedłuża się.
Depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do zaburzeń nastroju. Z danych przedstawionych przez Światową Organizację Zdrowia wynika, że stanowi ona obecnie czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie, który niewątpliwie, w ostatnich latach wyraźnie narasta. Przyczyny tego stanu są oczywiste: ciągle zwiększające się tempo życia, zagrożenie bezrobociem, presja zrobienia kariery, stres. Ludzie nie wytrzymują codziennego napięcia, stawiania "poprzeczki" coraz wyżej.
Stany depresyjne mogą osiągać tak duże natężenie, że utrudniają lub nawet uniemożliwiają wykonywanie nawet najbardziej podstawowych funkcji życiowych, takich jak spanie, jedzenie i myślenie. Depresja zaburza sen, zmniejsza łaknienie, popęd seksualny, może powodować przewlekłe bóle głowy, żołądka, problemy z koncentracją uwagi i co najważniejsze, sprawia postrzeganie świata wyłącznie w ciemnych barwach. Choroba wpływa na funkcjonowanie rodzinne, zawodowe i społeczne chorego. Czasem pojawia się jako reakcja na silny stres, uraz, szczególnie trudną sytuację. Jednak czasami pojawia się także wtedy, gdy życie toczy się zwykłym trybem i nie ma żadnego szczególnego powodu do obniżenia nastroju lub smutku.
Depresja to coś zupełnie innego niż tylko przejściowe pogorszenie nastroju, czy przysłowiowa chandra, choć niekiedy granica między zwykłym przygnębieniem a depresją nie jest ostra. Do najczęstszych objawów depresji należą: znaczne i utrzymujące się obniżenie nastroju, spowolnienie myślenia, kłopoty z pamięcią, wyraźny spadek energii
i motywacji do działania, poczucie ciągłego zmęczenia, lęk, drażliwość, pesymizm, zaburzenia snu, różne dolegliwości somatyczne. Depresja może utrzymywać się miesiącami lub latami. Rozpoznanie choroby jest jednoznaczne ze wskazaniem do podjęcia leczenia. Właściwe i szybkie podjęcie odpowiedniego leczenia, jest niezwykle istotne, gdyż konsekwencje nieleczonej depresji mogą być bardzo poważne - uzależnienia od alkoholu czy leków, całkowite wycofanie się z życia, zerwanie kontaktów zawodowych i społecznych, choroby somatyczne a nawet samobójstwo.
Prawidłowe leczenie sprawia, że depresja ustępuje, a przynajmniej zmniejsza się jej nasilenie u zdecydowanej większości chorych. Celem leczenia jest usunięcie wszystkich objawów zaburzenia, zarówno psychopatologicznych jak i fizycznych. Metody terapii dobierane są w zależności od przyczyn depresji, jej głębokości, jak i czasu trwania.

ROZDZIAL III

Najczęściej leczenie depresji ma charakter kompleksowy, uwzględniający stosowanie leków przeciwdepresyjnych, psychoterapię i leczenie chorób somatycznych, (jeśli występują).
Aby jednak osoba z depresją podjęła leczenie konieczna jest często pomoc ze strony najbliższych. Przez swoją aktywność (poszukanie odpowiedniego terapeuty, ustalenie terminu wizyty, uporczywe namawianie do leczenia) mogą oni sprawić, że cierpiąca osoba trafi do specjalisty i zacznie mieć nadzieję, że leczenie przyniesie rezultaty i że wkrótce także dla niej zaświeci słońce.
Psychika człowieka podlega nieustannemu działaniu bardzo wielu bodźców, które często przekraczają jego zdolności adaptacyjne. Powoduje to zaburzenia równowagi psychicznej, które doprowadza do wzmożonych stanów napięcia emocjonalnego i narastanie konfliktów wewnętrznych.

Zadania higieny psychicznej:
- Polegają na zapobieganiu zaburzeniom psychicznym poprzez stworzenie optymalnych warunków rodzinnych, szkolnych i społecznych
- Mają na celu uodpornienie człowieka na ujemne działania współczesnego świata
- Dokonania analizy różnorodnych czynników wpływających ujemnie na rozwój psychiczny
? wskazana pomoc psychologów
Higiena psychiczna inaczej także zdrowie psychiczne rozumie się zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego.
Kiedy to funkcjonowanie rozwój umysłowy jest zaburzone prowadzi to do powstawania różnych zaburzeń stres, nerwica.
Na higienę psychiczna ma wpływ otoczenie np.: otoczenie domowe, miejsce pracy, kontakty towarzyskie, relacje rodzinne. Otoczenie domowe ma bardzo duże znaczenie na higienę psychiczna, iż człowiek w domu przebywa większość swojego życia gdzie rozwija się. W otoczeniu domowym niekiedy zadania drobiazgowe oraz przyzwyczajenie do pewnych rzeczy maja bardzo duży wpływ na naszą psychikę np.: to czy możemy sami zrobić sobie obiad, ubrać się dbać o higienę swoją, otoczenia, co nam daje komfort bytu a zarazem komfort psychiczny. To czy możemy wykonywać różne zadania samodzielnie jest bardzo istotne. Niemożność wykonywania wszystkich czynności samodzielnie powoduje załamanie pewności zależność od drugiej osoby, co może powodować odczucie, że jest ciężarem dla rodziny a zarazem dyskomfort.
Bardzo ważne w otoczeniu domowym jest przystosowanie do przebywających w nim domowników (inwalida) , tak aby mógł być w pełni samodzielny .
Drugim bardzo ważnym czynnikiem, który kształtuje nasz rozwój oraz nasza psychikę to kontakty towarzyskie oraz relacje rodzinne. Kontakty towarzyskie w sensie, iż dla każdego człowieka liczy się to czy ma jakieś osoby, z którymi ma się wspólne tematy, które nas akceptują takimi, jakimi jesteśmy, z którymi możemy rozmawiać o problemach. Kontakty z ludźmi mogą być jedyna drogą pozyskiwania informacji, pomocy. Kontakty te mogą być uniemożliwione, gdy wychodzenie z domu jest nie możliwe lub utrudnione, co może być powodem zachwiania równowagi psychicznej. Człowiek czuje się wtedy osamotniony, odczuwa, że jest nie potrzebny, co wpływa negatywnie na higienę psychiczną. Brak przystosowania otoczenia oraz akceptacji, współpracy wpływają na nas stan higieny psychicznej. To są czynniki, które prowadzą do zachwiania osobowości, tworzy się lęk przed odrzuceniem a co za tym idzie nerwica oraz stres.
Duże znaczenie ma także, jakie podejście człowieka jest do danego zadania, ważne jest czy może wykonać je sam.
POD

RZDZIAL A

Człowiek musi wiedzieć na ile jest w pełni wykonać dane zadnie czy czynność w codziennym życiu tak, aby nie tworzyło to czynników powodujących stres.
Zadania, które stawia przed sobą człowiek wymagają
-koncentracji
-ocenienie zdolność do wykonywania zadań wielofunkcyjnych i złożonych
-szybkiej orientacji
- podzielność uwagi
-odpowiedzialność za pracę.
-Trzeba zachować rytmiczność pracy i wypoczynku
- Systematyczność w wykonywaniu zadań
- Prawidłową organizację pracy
Wymagania stawiane przed każdym powinny odpowiadać do jego możliwościom, być przystosowane do wieku, stanu zdrowia i indywidualnych cech osobowości. Należy dbać o odpowiednią ilość snu, ustalić ilość posiłków i dobrze zorganizować cały dzień planując wypoczynek.
Higiena psychiczna to nic innego jak umiejętne zaspakajanie potrzeb takich jak : fizjologiczne, bezpieczeństwa , przynależności , uznania, samorealizacji .
Aby człowiek mógł w pełni się rozwijać bez zaburzeń musi być zachowana harmonia życia musi poznać swoje wady i zalety oraz ogólne zasady postępowania wobec innych ludzi oraz wobec członków swojej rodziny.

Zdrowie psychiczne i higiena psychiczna
Równowaga psychiczna jest bardzo delikatną i kruchą materią. Nikt z nas nie może powiedzieć ze stuprocentową pewnością: ?mnie zaburzenia zdrowia psychicznego, utrata równowagi psychicznej nigdy dotyczyć nie będą?.
Zdrowie psychiczne- Według Kazimierza Dąbrowskiego zdrowie psychiczne to zdolność do rozwoju w kierunku wszechstronnego rozumienia, przeżywania, odkrywania i tworzenia coraz wyższej hierarchii rzeczywistości i wartości, aż do konkretnego ideału indywidualnego i społecznego.
Kazimierz Dąbrowski polski psycholog, psychiatra i filozof, twórca teorii dezintegracji pozytywnej oraz pionier ruchu higieny psychicznej.?
Według encyklopedii PWN zdrowie psychiczne to zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego. Czyli zdrowym psychicznie jest człowiek, u którego praca mózgu, układu nerwowego, układu narządów zmysłów i układu hormonalnego nie jest zaburzona, a jego zachowania są podobne do większości ludzi, których nazywamy normalnymi.?
Według Bogusława Włodawiec. Zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Bogusław Włodawiec, psycholog, psychoterapeuta.
Higiena psychiczna- Higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, także nauka zajmująca się badaniem czynników, które powodują zakłócenia zdrowia psychicznego i popularyzująca zalecenia przeciwdziałające powstawaniu nerwic i innych zaburzeń psychiczno-nerwowych.
Wszyscy podlegamy najróżniejszym stresom i nie zawsze umiemy sobie z nimi poradzić, mamy problemy z emocjami, miewamy złe nastroje, bywamy "znerwicowani", popadamy czasem w depresję, zdarzają nam się zaburzenia czynności fizjologicznych niewynikające z chorób organicznych, jesteśmy bardziej lub mniej skłonni do rozmaitych uzależnień, czasem niegroźnych, niekiedy poważnych, nie zawsze czujemy się bezpieczni, choć nic konkretnego nam nie grozi, nie czujemy się dobrze, choć nic konkretnego nam nie dolega - wszystkie te sytuacje świadczą o tym, że z naszym zdrowiem psychicznym coś jest nie w porządku.
Bowiem zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Podejmowane są próby opisania cech zdrowej, dojrzałej osobowości. Uważa się, że zdrowy, dojrzały emocjonalnie człowiek respektuje potrzeby swoje i innych ludzi. Jest dobrze przystosowany społeczne - stara się utrzymywać dobre kontakty z innymi ludźmi, jest względnie stały w utrzymywaniu związków emocjonalnych. Jest przy tym autonomiczny, nie zabiega o akceptację innych za wszelką cenę. Akceptuje siebie samego. Jest tolerancyjny, przyznaje sobie i innym prawo do popełniania błędów, nie stawia sobie i innym nierealistycznych wymagań. Akceptuje pewną dozę niepewności w świecie i konieczności myślenia w kategoriach prawdopodobieństwa.
Rozumuje w sposób racjonalny, oparty na obiektywnych faktach - konstruuje hipotezy na temat zachowań własnych i innych ludzi, sprawdza ich słuszność, jest otwarty na zmiany. Jest niedogmatyczny w poglądach - zmienia je, gdy napotka dowody, że jest w błędzie.
Przyjmuje odpowiedzialność za swoje życie, także odpowiedzialność za własne trudności, nie obwiniając innych osób ani warunków społecznych za własne niepowodzenia. Jest zaangażowany w to, co się dzieje wokół niego, stawia sobie kreatywne cele, dąży do lepszego życia. Stara się realizować swoje cele życiowe, godząc się z ryzykiem niepowodzenia.?

PODROZDZIAL B

Nie ma wątpliwości, co do tego, że zdrowie psychiczne ma ogromne znaczenie dla jakości życia w społeczeństwie: w rodzinie, szkole, miejscu pracy, przy spędzaniu wolnego czasu. Dobre zdrowie psychiczne stanowi część socjalnego, ludzkiego i gospodarczego kapitału społeczeństwa. Jego zły stan może natomiast przyczynić się do gwałtownego obniżenia jakości życia dotkniętych nim osób i ich rodzin. Stanowi to wyzwanie nie tylko dla sektora zdrowia. Zły stan zdrowia psychicznego jest jedną z trzech najczęściej występujących przyczyn nieobecności w pracy oraz jednym z głównych powodów przechodzenia na wcześniejszą emeryturę czy rentę inwalidzką. Społeczeństwo, a także systemy edukacyjne, socjalne, gospodarka i wymiar sprawiedliwości, ponoszą znaczne koszty związane ze złym stanem zdrowia psychicznego. Najczęściej występującymi zaburzeniami psychicznymi w UE są stany lękowe i depresja. Polska należy do kraju szczególnie narażonych na rożnego rodzaju zaburzenia psychiczne a co za tym idzie zdrowie psychiczne. Zaburzenia psychiczne to rożne :

Psychozy ?np.schizofrenia
Choroby afektywne ?np.afektywne dwubiegunowe
Psychiczne zaburzenia organiczne - padaczka
Zaburzenia osobowości ?np. psychopatia
Uzależnienia ?np.alkoholizm
Zaburzenia nerwicowe ? np. ?fobia
Choroby psychosomatyczne - np. alergia
Dewiacje seksualne - np. fetyszyzm
Dysfunkcje seksualne ?np. wytrysk przedwczesny
Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciem zdrowia psychicznego, normalności zachowania oraz jego patologii. Określenie granic normalności jest często zbędne, a zazwyczaj bardzo trudne.
Nie znamy własnej przyszłości, sytuacji, które szykuje nam los. Na wiele spraw po prostu nie mamy wpływu, a nawet, jeśli mamy, to jest on często bardzo ograniczony przez warunki zewnętrzne oraz nasze możliwości.
Aby jednak zwiększyć własne szanse na długotrwałe, oparte na solidnych podstawach zdrowie psychiczne, konieczne jest podejmowanie regularnych działań z zakresu higieny psychicznej. Właściwa higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, rozumianego jako wewnętrzna równowaga, brak zaburzeń emocjonalnych, harmonijne współżycie z otoczeniem, zdolność przystosowywania się do zmieniających się warunków życia lub zdolność do wszechstronnego rozwoju. Higiena psychiczna to z jednej strony profilaktyka, chroniąca nas przed obniżeniem nastroju, niepokojem, nadmiernym stresem, które w konsekwencji mogą prowadzić do bardzo poważnych skutków, takich jak załamanie nerwowe czy utrata wiary w sens życia. Z drugiej strony higiena psychiczna to sprawne, efektywne radzenie sobie z występującymi w naszym życiu trudnościami.
Tak jak nasze mięśnie potrzebują odpoczynku po pracy fizycznej, czy intensywnym ruchu, tak i nasza psychika musi mieć szansę na powrót do sił po trudnym, wyczerpującym dniu, czy przykrym zdarzeniu.
Niekiedy wystarczy spacer czy spotkanie z przyjaciółką, czasami przydadzą się ćwiczenia relaksacyjne lub medytacja, kiedy indziej potrzebny jest sen, czy rozładowanie napięć. Warto mieć kilka własnych, sprawdzonych sposobów odreagowywania stresów i niepowodzeń, które możemy w razie konieczności wykorzystać.
Nawet pomimo podejmowania działań z zakresu higieny psychicznej i dbania o własne zdrowie psychiczne, u wielu z nas istnieje niestety ryzyko pojawienia się utraty równowagi wewnętrznej a nawet wystąpienia zaburzeń nastroju typu depresyjnego. Mogą one przybrać postać niewielkiego przygnębienia, ale mogą być tak poważne, że uniemożliwiają funkcjonowanie człowieka w podstawowych sferach życia.
Należy jednak pamiętać, że w języku potocznym słowo "depresja" zrobiło wielką karierę i jest powszechnie nadużywane.
Często słyszymy: "mam depresję", co należy rozumieć jako obniżenie nastroju. W ciągu życia niejednokrotnie doświadczamy przygnębienia, smutku czy chandry, ale nie musi to oznaczać, że jesteśmy chorzy na depresję.
Stany obniżonego nastroju mogą być wynikiem różnorodnych sytuacji. Czasami nie udaje nam się czegoś zrobić, pokłócimy się z ważną dla nas osobą lub ktoś potraktuje nas niesprawiedliwie. Nie zawsze też mamy tyle energii, ile byśmy chcieli. Nasza codzienność składa się z ogromnej liczby najróżniejszych stresów, konfliktów i wykluczających się dążeń. W sytuacjach przemęczenia, nadmiernego pośpiechu, niepowodzeń lub utraty kogoś ważnego pojawia się smutek i przygnębienie. Stajemy się apatyczni i bierni, brak nam motywacji do działania, a przyszłość widzimy w czarnych barwach. Jest to reakcja całkowicie zrozumiała i normalna. Ważne jest, aby jak najszybciej uświadomić sobie swój stan psychiczny i jego powody, a następnie zaplanować sposób poradzenia sobie z przykrymi emocjami. Czasami wystarczy odpoczynek lub szczera rozmowa z kimś zaufanym. Czasem jednak potrzebne jest coś więcej - konieczność przeanalizowania problemów i znalezienie konstruktywnego rozwiązania. Musimy pogodzić się z tym, na co nie mamy wpływu i zastanowić się, co może być dla nas źródłem energii. W sytuacjach obniżonego nastroju i braku motywacji do działania nie ma jednego, najlepszego wyjścia z sytuacji. Nie ma jednej recepty. Zazwyczaj wystarczy autorefleksja, ustalenie hierarchii ważności spraw lub podjęcie odważnej decyzji wprowadzenia zmian we własnym życiu. Czasami jednak potrzebna jest pomoc terapeuty. Zwłaszcza, jeśli stan przygnębienia, czy obniżonego nastroju przedłuża się.
Depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do zaburzeń nastroju. Z danych przedstawionych przez Światową Organizację Zdrowia wynika, że stanowi ona obecnie czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie, który niewątpliwie, w ostatnich latach wyraźnie narasta. Przyczyny tego stanu są oczywiste: ciągle zwiększające się tempo życia, zagrożenie bezrobociem, presja zrobienia kariery, stres. Ludzie nie wytrzymują codziennego napięcia, stawiania "poprzeczki" coraz wyżej.
Stany depresyjne mogą osiągać tak duże natężenie, że utrudniają lub nawet uniemożliwiają wykonywanie nawet najbardziej podstawowych funkcji życiowych, takich jak spanie, jedzenie i myślenie. Depresja zaburza sen, zmniejsza łaknienie, popęd seksualny, może powodować przewlekłe bóle głowy, żołądka, problemy z koncentracją uwagi i co najważniejsze, sprawia postrzeganie świata wyłącznie w ciemnych barwach. Choroba wpływa na funkcjonowanie rodzinne, zawodowe i społeczne chorego. Czasem pojawia się jako reakcja na silny stres, uraz, szczególnie trudną sytuację. Jednak czasami pojawia się także wtedy, gdy życie toczy się zwykłym trybem i nie ma żadnego szczególnego powodu do obniżenia nastroju lub smutku.
Depresja to coś zupełnie innego niż tylko przejściowe pogorszenie nastroju, czy przysłowiowa chandra, choć niekiedy granica między zwykłym przygnębieniem a depresją nie jest ostra. Do najczęstszych objawów depresji należą: znaczne i utrzymujące się obniżenie nastroju, spowolnienie myślenia, kłopoty z pamięcią, wyraźny spadek energii
i motywacji do działania, poczucie ciągłego zmęczenia, lęk, drażliwość, pesymizm, zaburzenia snu, różne dolegliwości somatyczne. Depresja może utrzymywać się miesiącami lub latami. Rozpoznanie choroby jest jednoznaczne ze wskazaniem do podjęcia leczenia. Właściwe i szybkie podjęcie odpowiedniego leczenia, jest niezwykle istotne, gdyż konsekwencje nieleczonej depresji mogą być bardzo poważne - uzależnienia od alkoholu czy leków, całkowite wycofanie się z życia, zerwanie kontaktów zawodowych i społecznych, choroby somatyczne a nawet samobójstwo.
Prawidłowe leczenie sprawia, że depresja ustępuje, a przynajmniej zmniejsza się jej nasilenie u zdecydowanej większości chorych. Celem leczenia jest usunięcie wszystkich objawów zaburzenia, zarówno psychopatologicznych jak i fizycznych. Metody terapii dobierane są w zależności od przyczyn depresji, jej głębokości, jak i czasu trwania.
Najczęściej leczenie depresji ma charakter kompleksowy, uwzględniający stosowanie leków przeciwdepresyjnych, psychoterapię i leczenie chorób somatycznych, (jeśli występują).

PODROZDZIAŁ C

Aby jednak osoba z depresją podjęła leczenie konieczna jest często pomoc ze strony najbliższych. Przez swoją aktywność (poszukanie odpowiedniego terapeuty, ustalenie terminu wizyty, uporczywe namawianie do leczenia) mogą oni sprawić, że cierpiąca osoba trafi do specjalisty i zacznie mieć nadzieję, że leczenie przyniesie rezultaty i że wkrótce także dla niej zaświeci słońce.
Psychika człowieka podlega nieustannemu działaniu bardzo wielu bodźców, które często przekraczają jego zdolności adaptacyjne. Powoduje to zaburzenia równowagi psychicznej, które doprowadza do wzmożonych stanów napięcia emocjonalnego i narastanie konfliktów wewnętrznych.

Zadania higieny psychicznej:
- Polegają na zapobieganiu zaburzeniom psychicznym poprzez stworzenie optymalnych warunków rodzinnych, szkolnych i społecznych
- Mają na celu uodpornienie człowieka na ujemne działania współczesnego świata
- Dokonania analizy różnorodnych czynników wpływających ujemnie na rozwój psychiczny
? wskazana pomoc psychologów
Higiena psychiczna inaczej także zdrowie psychiczne rozumie się zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego.
Kiedy to funkcjonowanie rozwój umysłowy jest zaburzone prowadzi to do powstawania różnych zaburzeń stres, nerwica.
Na higienę psychiczna ma wpływ otoczenie np.: otoczenie domowe, miejsce pracy, kontakty towarzyskie, relacje rodzinne. Otoczenie domowe ma bardzo duże znaczenie na higienę psychiczna, iż człowiek w domu przebywa większość swojego życia gdzie rozwija się. W otoczeniu domowym niekiedy zadania drobiazgowe oraz przyzwyczajenie do pewnych rzeczy maja bardzo duży wpływ na naszą psychikę np.: to czy możemy sami zrobić sobie obiad, ubrać się dbać o higienę swoją, otoczenia, co nam daje komfort bytu a zarazem komfort psychiczny. To czy możemy wykonywać różne zadania samodzielnie jest bardzo istotne. Niemożność wykonywania wszystkich czynności samodzielnie powoduje załamanie pewności zależność od drugiej osoby, co może powodować odczucie, że jest ciężarem dla rodziny a zarazem dyskomfort.
Bardzo ważne w otoczeniu domowym jest przystosowanie do przebywających w nim domowników (inwalida) , tak aby mógł być w pełni samodzielny .
Drugim bardzo ważnym czynnikiem, który kształtuje nasz rozwój oraz nasza psychikę to kontakty towarzyskie oraz relacje rodzinne. Kontakty towarzyskie w sensie, iż dla każdego człowieka liczy się to czy ma jakieś osoby, z którymi ma się wspólne tematy, które nas akceptują takimi, jakimi jesteśmy, z którymi możemy rozmawiać o problemach. Kontakty z ludźmi mogą być jedyna drogą pozyskiwania informacji, pomocy. Kontakty te mogą być uniemożliwione, gdy wychodzenie z domu jest nie możliwe lub utrudnione, co może być powodem zachwiania równowagi psychicznej. Człowiek czuje się wtedy osamotniony, odczuwa, że jest nie potrzebny, co wpływa negatywnie na higienę psychiczną. Brak przystosowania otoczenia oraz akceptacji, współpracy wpływają na nas stan higieny psychicznej. To są czynniki, które prowadzą do zachwiania osobowości, tworzy się lęk przed odrzuceniem a co za tym idzie nerwica oraz stres.
Duże znaczenie ma także, jakie podejście człowieka jest do danego zadania, ważne jest czy może wykonać je sam.
Człowiek musi wiedzieć na ile jest w pełni wykonać dane zadnie czy czynność w codziennym życiu tak, aby nie tworzyło to czynników powodujących stres.
Zadania, które stawia przed sobą człowiek wymagają
-koncentracji
-ocenienie zdolność do wykonywania zadań wielofunkcyjnych i złożonych
-szybkiej orientacji
- podzielność uwagi
-odpowiedzialność za pracę.
-Trzeba zachować rytmiczność pracy i wypoczynku
- Systematyczność w wykonywaniu zadań
- Prawidłową organizację pracy
Wymagania stawiane przed każdym powinny odpowiadać do jego możliwościom, być przystosowane do wieku, stanu zdrowia i indywidualnych cech osobowości. Należy dbać o odpowiednią ilość snu, ustalić ilość posiłków i dobrze zorganizować cały dzień planując wypoczynek.
Higiena psychiczna to nic innego jak umiejętne zaspakajanie potrzeb takich jak : fizjologiczne, bezpieczeństwa , przynależności , uznania, samorealizacji .
Aby człowiek mógł w pełni się rozwijać bez zaburzeń musi być zachowana harmonia życia musi poznać swoje wady i zalety oraz ogólne zasady postępowania wobec innych ludzi oraz wobec członków swojej rodziny.

Zdrowie psychiczne i higiena psychiczna
Równowaga psychiczna jest bardzo delikatną i kruchą materią. Nikt z nas nie może powiedzieć ze stuprocentową pewnością: ?mnie zaburzenia zdrowia psychicznego, utrata równowagi psychicznej nigdy dotyczyć nie będą?.
Zdrowie psychiczne- Według Kazimierza Dąbrowskiego zdrowie psychiczne to zdolność do rozwoju w kierunku wszechstronnego rozumienia, przeżywania, odkrywania i tworzenia coraz wyższej hierarchii rzeczywistości i wartości, aż do konkretnego ideału indywidualnego i społecznego.
Kazimierz Dąbrowski polski psycholog, psychiatra i filozof, twórca teorii dezintegracji pozytywnej oraz pionier ruchu higieny psychicznej.?
Według encyklopedii PWN zdrowie psychiczne to zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego. Czyli zdrowym psychicznie jest człowiek, u którego praca mózgu, układu nerwowego, układu narządów zmysłów i układu hormonalnego nie jest zaburzona, a jego zachowania są podobne do większości ludzi, których nazywamy normalnymi.?
Według Bogusława Włodawiec. Zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Bogusław Włodawiec, psycholog, psychoterapeuta.
Higiena psychiczna- Higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, także nauka zajmująca się badaniem czynników, które powodują zakłócenia zdrowia psychicznego i popularyzująca zalecenia przeciwdziałające powstawaniu nerwic i innych zaburzeń psychiczno-nerwowych.
Wszyscy podlegamy najróżniejszym stresom i nie zawsze umiemy sobie z nimi poradzić, mamy problemy z emocjami, miewamy złe nastroje, bywamy "znerwicowani", popadamy czasem w depresję, zdarzają nam się zaburzenia czynności fizjologicznych niewynikające z chorób organicznych, jesteśmy bardziej lub mniej skłonni do rozmaitych uzależnień, czasem niegroźnych, niekiedy poważnych, nie zawsze czujemy się bezpieczni, choć nic konkretnego nam nie grozi, nie czujemy się dobrze, choć nic konkretnego nam nie dolega - wszystkie te sytuacje świadczą o tym, że z naszym zdrowiem psychicznym coś jest nie w porządku.
Bowiem zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Podejmowane są próby opisania cech zdrowej, dojrzałej osobowości. Uważa się, że zdrowy, dojrzały emocjonalnie człowiek respektuje potrzeby swoje i innych ludzi. Jest dobrze przystosowany społeczne - stara się utrzymywać dobre kontakty z innymi ludźmi, jest względnie stały w utrzymywaniu związków emocjonalnych. Jest przy tym autonomiczny, nie zabiega o akceptację innych za wszelką cenę. Akceptuje siebie samego. Jest tolerancyjny, przyznaje sobie i innym prawo do popełniania błędów, nie stawia sobie i innym nierealistycznych wymagań. Akceptuje pewną dozę niepewności w świecie i konieczności myślenia w kategoriach prawdopodobieństwa.
Rozumuje w sposób racjonalny, oparty na obiektywnych faktach - konstruuje hipotezy na temat zachowań własnych i innych ludzi, sprawdza ich słuszność, jest otwarty na zmiany. Jest niedogmatyczny w poglądach - zmienia je, gdy napotka dowody, że jest w błędzie.
Przyjmuje odpowiedzialność za swoje życie, także odpowiedzialność za własne trudności, nie obwiniając innych osób ani warunków społecznych za własne niepowodzenia. Jest zaangażowany w to, co się dzieje wokół niego, stawia sobie kreatywne cele, dąży do lepszego życia. Stara się realizować swoje cele życiowe, godząc się z ryzykiem niepowodzenia.?
Nie ma wątpliwości, co do tego, że zdrowie psychiczne ma ogromne znaczenie dla jakości życia w społeczeństwie: w rodzinie, szkole, miejscu pracy, przy spędzaniu wolnego czasu. Dobre zdrowie psychiczne stanowi część socjalnego, ludzkiego i gospodarczego kapitału społeczeństwa. Jego zły stan może natomiast przyczynić się do gwałtownego obniżenia jakości życia dotkniętych nim osób i ich rodzin. Stanowi to wyzwanie nie tylko dla sektora zdrowia. Zły stan zdrowia psychicznego jest jedną z trzech najczęściej występujących przyczyn nieobecności w pracy oraz jednym z głównych powodów przechodzenia na wcześniejszą emeryturę czy rentę inwalidzką. Społeczeństwo, a także systemy edukacyjne, socjalne, gospodarka i wymiar sprawiedliwości, ponoszą znaczne koszty związane ze złym stanem zdrowia psychicznego. Najczęściej występującymi zaburzeniami psychicznymi w UE są stany lękowe i depresja. Polska należy do kraju szczególnie narażonych na rożnego rodzaju zaburzenia psychiczne a co za tym idzie zdrowie psychiczne. Zaburzenia psychiczne to rożne :

Psychozy ?np.schizofrenia
Choroby afektywne ?np.afektywne dwubiegunowe
Psychiczne zaburzenia organiczne - padaczka
Zaburzenia osobowości ?np. psychopatia
Uzależnienia ?np.alkoholizm
Zaburzenia nerwicowe ? np. ?fobia
Choroby psychosomatyczne - np. alergia
Dewiacje seksualne - np. fetyszyzm
Dysfunkcje seksualne ?np. wytrysk przedwczesny
Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciem zdrowia psychicznego, normalności zachowania oraz jego patologii. Określenie granic normalności jest często zbędne, a zazwyczaj bardzo trudne.
Nie znamy własnej przyszłości, sytuacji, które szykuje nam los. Na wiele spraw po prostu nie mamy wpływu, a nawet, jeśli mamy, to jest on często bardzo ograniczony przez warunki zewnętrzne oraz nasze możliwości.
Aby jednak zwiększyć własne szanse na długotrwałe, oparte na solidnych podstawach zdrowie psychiczne, konieczne jest podejmowanie regularnych działań z zakresu higieny psychicznej. Właściwa higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, rozumianego jako wewnętrzna równowaga, brak zaburzeń emocjonalnych, harmonijne współżycie z otoczeniem, zdolność przystosowywania się do zmieniających się warunków życia lub zdolność do wszechstronnego rozwoju. Higiena psychiczna to z jednej strony profilaktyka, chroniąca nas przed obniżeniem nastroju, niepokojem, nadmiernym stresem, które w konsekwencji mogą prowadzić do bardzo poważnych skutków, takich jak załamanie nerwowe czy utrata wiary w sens życia. Z drugiej strony higiena psychiczna to sprawne, efektywne radzenie sobie z występującymi w naszym życiu trudnościami.
Tak jak nasze mięśnie potrzebują odpoczynku po pracy fizycznej, czy intensywnym ruchu, tak i nasza psychika musi mieć szansę na powrót do sił po trudnym, wyczerpującym dniu, czy przykrym zdarzeniu.
Niekiedy wystarczy spacer czy spotkanie z przyjaciółką, czasami przydadzą się ćwiczenia relaksacyjne lub medytacja, kiedy indziej potrzebny jest sen, czy rozładowanie napięć. Warto mieć kilka własnych, sprawdzonych sposobów odreagowywania stresów i niepowodzeń, które możemy w razie konieczności wykorzystać.
Nawet pomimo podejmowania działań z zakresu higieny psychicznej i dbania o własne zdrowie psychiczne, u wielu z nas istnieje niestety ryzyko pojawienia się utraty równowagi wewnętrznej a nawet wystąpienia zaburzeń nastroju typu depresyjnego. Mogą one przybrać postać niewielkiego przygnębienia, ale mogą być tak poważne, że uniemożliwiają funkcjonowanie człowieka w podstawowych sferach życia.
Należy jednak pamiętać, że w języku potocznym słowo "depresja" zrobiło wielką karierę i jest powszechnie nadużywane.
Często słyszymy: "mam depresję", co należy rozumieć jako obniżenie nastroju. W ciągu życia niejednokrotnie doświadczamy przygnębienia, smutku czy chandry, ale nie musi to oznaczać, że jesteśmy chorzy na depresję.
Stany obniżonego nastroju mogą być wynikiem różnorodnych sytuacji. Czasami nie udaje nam się czegoś zrobić, pokłócimy się z ważną dla nas osobą lub ktoś potraktuje nas niesprawiedliwie. Nie zawsze też mamy tyle energii, ile byśmy chcieli. Nasza codzienność składa się z ogromnej liczby najróżniejszych stresów, konfliktów i wykluczających się dążeń. W sytuacjach przemęczenia, nadmiernego pośpiechu, niepowodzeń lub utraty kogoś ważnego pojawia się smutek i przygnębienie. Stajemy się apatyczni i bierni, brak nam motywacji do działania, a przyszłość widzimy w czarnych barwach. Jest to reakcja całkowicie zrozumiała i normalna. Ważne jest, aby jak najszybciej uświadomić sobie swój stan psychiczny i jego powody, a następnie zaplanować sposób poradzenia sobie z przykrymi emocjami. Czasami wystarczy odpoczynek lub szczera rozmowa z kimś zaufanym. Czasem jednak potrzebne jest coś więcej - konieczność przeanalizowania problemów i znalezienie konstruktywnego rozwiązania. Musimy pogodzić się z tym, na co nie mamy wpływu i zastanowić się, co może być dla nas źródłem energii. W sytuacjach obniżonego nastroju i braku motywacji do działania nie ma jednego, najlepszego wyjścia z sytuacji. Nie ma jednej recepty. Zazwyczaj wystarczy autorefleksja, ustalenie hierarchii ważności spraw lub podjęcie odważnej decyzji wprowadzenia zmian we własnym życiu. Czasami jednak potrzebna jest pomoc terapeuty. Zwłaszcza, jeśli stan przygnębienia, czy obniżonego nastroju przedłuża się.
Depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do zaburzeń nastroju. Z danych przedstawionych przez Światową Organizację Zdrowia wynika, że stanowi ona obecnie czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie, który niewątpliwie, w ostatnich latach wyraźnie narasta. Przyczyny tego stanu są oczywiste: ciągle zwiększające się tempo życia, zagrożenie bezrobociem, presja zrobienia kariery, stres. Ludzie nie wytrzymują codziennego napięcia, stawiania "poprzeczki" coraz wyżej.
Stany depresyjne mogą osiągać tak duże natężenie, że utrudniają lub nawet uniemożliwiają wykonywanie nawet najbardziej podstawowych funkcji życiowych, takich jak spanie, jedzenie i myślenie. Depresja zaburza sen, zmniejsza łaknienie, popęd seksualny, może powodować przewlekłe bóle głowy, żołądka, problemy z koncentracją uwagi i co najważniejsze, sprawia postrzeganie świata wyłącznie w ciemnych barwach. Choroba wpływa na funkcjonowanie rodzinne, zawodowe i społeczne chorego. Czasem pojawia się jako reakcja na silny stres, uraz, szczególnie trudną sytuację. Jednak czasami pojawia się także wtedy, gdy życie toczy się zwykłym trybem i nie ma żadnego szczególnego powodu do obniżenia nastroju lub smutku.
Depresja to coś zupełnie innego niż tylko przejściowe pogorszenie nastroju, czy przysłowiowa chandra, choć niekiedy granica między zwykłym przygnębieniem a depresją nie jest ostra. Do najczęstszych objawów depresji należą: znaczne i utrzymujące się obniżenie nastroju, spowolnienie myślenia, kłopoty z pamięcią, wyraźny spadek energii
i motywacji do działania, poczucie ciągłego zmęczenia, lęk, drażliwość, pesymizm, zaburzenia snu, różne dolegliwości somatyczne. Depresja może utrzymywać się miesiącami lub latami. Rozpoznanie choroby jest jednoznaczne ze wskazaniem do podjęcia leczenia. Właściwe i szybkie podjęcie odpowiedniego leczenia, jest niezwykle istotne, gdyż konsekwencje nieleczonej depresji mogą być bardzo poważne - uzależnienia od alkoholu czy leków, całkowite wycofanie się z życia, zerwanie kontaktów zawodowych i społecznych, choroby somatyczne a nawet samobójstwo.
Prawidłowe leczenie sprawia, że depresja ustępuje, a przynajmniej zmniejsza się jej nasilenie u zdecydowanej większości chorych. Celem leczenia jest usunięcie wszystkich objawów zaburzenia, zarówno psychopatologicznych jak i fizycznych. Metody terapii dobierane są w zależności od przyczyn depresji, jej głębokości, jak i czasu trwania.
Najczęściej leczenie depresji ma charakter kompleksowy, uwzględniający stosowanie leków przeciwdepresyjnych, psychoterapię i leczenie chorób somatycznych, (jeśli występują).
Aby jednak osoba z depresją podjęła leczenie konieczna jest często pomoc ze strony najbliższych. Przez swoją aktywność (poszukanie odpowiedniego terapeuty, ustalenie terminu wizyty, uporczywe namawianie do leczenia) mogą oni sprawić, że cierpiąca osoba trafi do specjalisty i zacznie mieć nadzieję, że leczenie przyniesie rezultaty i że wkrótce także dla niej zaświeci słońce.
Psychika człowieka podlega nieustannemu działaniu bardzo wielu bodźców, które często przekraczają jego zdolności adaptacyjne. Powoduje to zaburzenia równowagi psychicznej, które doprowadza do wzmożonych stanów napięcia emocjonalnego i narastanie konfliktów wewnętrznych.

Zadania higieny psychicznej:
- Polegają na zapobieganiu zaburzeniom psychicznym poprzez stworzenie optymalnych warunków rodzinnych, szkolnych i społecznych
- Mają na celu uodpornienie człowieka na ujemne działania współczesnego świata
- Dokonania analizy różnorodnych czynników wpływających ujemnie na rozwój psychiczny
? wskazana pomoc psychologów
Higiena psychiczna inaczej także zdrowie psychiczne rozumie się zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego.
Kiedy to funkcjonowanie rozwój umysłowy jest zaburzone prowadzi to do powstawania różnych zaburzeń stres, nerwica.
Na higienę psychiczna ma wpływ otoczenie np.: otoczenie domowe, miejsce pracy, kontakty towarzyskie, relacje rodzinne. Otoczenie domowe ma bardzo duże znaczenie na higienę psychiczna, iż człowiek w domu przebywa większość swojego życia gdzie rozwija się. W otoczeniu domowym niekiedy zadania drobiazgowe oraz przyzwyczajenie do pewnych rzeczy maja bardzo duży wpływ na naszą psychikę np.: to czy możemy sami zrobić sobie obiad, ubrać się dbać o higienę swoją, otoczenia, co nam daje komfort bytu a zarazem komfort psychiczny. To czy możemy wykonywać różne zadania samodzielnie jest bardzo istotne. Niemożność wykonywania wszystkich czynności samodzielnie powoduje załamanie pewności zależność od drugiej osoby, co może powodować odczucie, że jest ciężarem dla rodziny a zarazem dyskomfort.
Bardzo ważne w otoczeniu domowym jest przystosowanie do przebywających w nim domowników (inwalida) , tak aby mógł być w pełni samodzielny .
Drugim bardzo ważnym czynnikiem, który kształtuje nasz rozwój oraz nasza psychikę to kontakty towarzyskie oraz relacje rodzinne. Kontakty towarzyskie w sensie, iż dla każdego człowieka liczy się to czy ma jakieś osoby, z którymi ma się wspólne tematy, które nas akceptują takimi, jakimi jesteśmy, z którymi możemy rozmawiać o problemach. Kontakty z ludźmi mogą być jedyna drogą pozyskiwania informacji, pomocy. Kontakty te mogą być uniemożliwione, gdy wychodzenie z domu jest nie możliwe lub utrudnione, co może być powodem zachwiania równowagi psychicznej. Człowiek czuje się wtedy osamotniony, odczuwa, że jest nie potrzebny, co wpływa negatywnie na higienę psychiczną. Brak przystosowania otoczenia oraz akceptacji, współpracy wpływają na nas stan higieny psychicznej. To są czynniki, które prowadzą do zachwiania osobowości, tworzy się lęk przed odrzuceniem a co za tym idzie nerwica oraz stres.
Duże znaczenie ma także, jakie podejście człowieka jest do danego zadania, ważne jest czy może wykonać je sam.
Człowiek musi wiedzieć na ile jest w pełni wykonać dane zadnie czy czynność w codziennym życiu tak, aby nie tworzyło to czynników powodujących stres.
Zadania, które stawia przed sobą człowiek wymagają
-koncentracji
-ocenienie zdolność do wykonywania zadań wielofunkcyjnych i złożonych
-szybkiej orientacji
- podzielność uwagi
-odpowiedzialność za pracę.
-Trzeba zachować rytmiczność pracy i wypoczynku
- Systematyczność w wykonywaniu zadań
- Prawidłową organizację pracy
Wymagania stawiane przed każdym powinny odpowiadać do jego możliwościom, być przystosowane do wieku, stanu zdrowia i indywidualnych cech osobowości. Należy dbać o odpowiednią ilość snu, ustalić ilość posiłków i dobrze zorganizować cały dzień planując wypoczynek.
Higiena psychiczna to nic innego jak umiejętne zaspakajanie potrzeb takich jak : fizjologiczne, bezpieczeństwa , przynależności , uznania, samorealizacji .
Aby człowiek mógł w pełni się rozwijać bez zaburzeń musi być zachowana harmonia życia musi poznać swoje wady i zalety oraz ogólne zasady postępowania wobec innych ludzi oraz wobec członków swojej rodziny.

Zdrowie psychiczne i higiena psychiczna
Równowaga psychiczna jest bardzo delikatną i kruchą materią. Nikt z nas nie może powiedzieć ze stuprocentową pewnością: ?mnie zaburzenia zdrowia psychicznego, utrata równowagi psychicznej nigdy dotyczyć nie będą?.
Zdrowie psychiczne- Według Kazimierza Dąbrowskiego zdrowie psychiczne to zdolność do rozwoju w kierunku wszechstronnego rozumienia, przeżywania, odkrywania i tworzenia coraz wyższej hierarchii rzeczywistości i wartości, aż do konkretnego ideału indywidualnego i społecznego.
Kazimierz Dąbrowski polski psycholog, psychiatra i filozof, twórca teorii dezintegracji pozytywnej oraz pionier ruchu higieny psychicznej.?
Według encyklopedii PWN zdrowie psychiczne to zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego. Czyli zdrowym psychicznie jest człowiek, u którego praca mózgu, układu nerwowego, układu narządów zmysłów i układu hormonalnego nie jest zaburzona, a jego zachowania są podobne do większości ludzi, których nazywamy normalnymi.?
Według Bogusława Włodawiec. Zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Bogusław Włodawiec, psycholog, psychoterapeuta.
Higiena psychiczna- Higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, także nauka zajmująca się badaniem czynników, które powodują zakłócenia zdrowia psychicznego i popularyzująca zalecenia przeciwdziałające powstawaniu nerwic i innych zaburzeń psychiczno-nerwowych.
Wszyscy podlegamy najróżniejszym stresom i nie zawsze umiemy sobie z nimi poradzić, mamy problemy z emocjami, miewamy złe nastroje, bywamy "znerwicowani", popadamy czasem w depresję, zdarzają nam się zaburzenia czynności fizjologicznych niewynikające z chorób organicznych, jesteśmy bardziej lub mniej skłonni do rozmaitych uzależnień, czasem niegroźnych, niekiedy poważnych, nie zawsze czujemy się bezpieczni, choć nic konkretnego nam nie grozi, nie czujemy się dobrze, choć nic konkretnego nam nie dolega - wszystkie te sytuacje świadczą o tym, że z naszym zdrowiem psychicznym coś jest nie w porządku.
Bowiem zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Podejmowane są próby opisania cech zdrowej, dojrzałej osobowości. Uważa się, że zdrowy, dojrzały emocjonalnie człowiek respektuje potrzeby swoje i innych ludzi. Jest dobrze przystosowany społeczne - stara się utrzymywać dobre kontakty z innymi ludźmi, jest względnie stały w utrzymywaniu związków emocjonalnych. Jest przy tym autonomiczny, nie zabiega o akceptację innych za wszelką cenę. Akceptuje siebie samego. Jest tolerancyjny, przyznaje sobie i innym prawo do popełniania błędów, nie stawia sobie i innym nierealistycznych wymagań. Akceptuje pewną dozę niepewności w świecie i konieczności myślenia w kategoriach prawdopodobieństwa.
Rozumuje w sposób racjonalny, oparty na obiektywnych faktach - konstruuje hipotezy na temat zachowań własnych i innych ludzi, sprawdza ich słuszność, jest otwarty na zmiany. Jest niedogmatyczny w poglądach - zmienia je, gdy napotka dowody, że jest w błędzie.
Przyjmuje odpowiedzialność za swoje życie, także odpowiedzialność za własne trudności, nie obwiniając innych osób ani warunków społecznych za własne niepowodzenia. Jest zaangażowany w to, co się dzieje wokół niego, stawia sobie kreatywne cele, dąży do lepszego życia. Stara się realizować swoje cele życiowe, godząc się z ryzykiem niepowodzenia.?
Nie ma wątpliwości, co do tego, że zdrowie psychiczne ma ogromne znaczenie dla jakości życia w społeczeństwie: w rodzinie, szkole, miejscu pracy, przy spędzaniu wolnego czasu. Dobre zdrowie psychiczne stanowi część socjalnego, ludzkiego i gospodarczego kapitału społeczeństwa. Jego zły stan może natomiast przyczynić się do gwałtownego obniżenia jakości życia dotkniętych nim osób i ich rodzin. Stanowi to wyzwanie nie tylko dla sektora zdrowia. Zły stan zdrowia psychicznego jest jedną z trzech najczęściej występujących przyczyn nieobecności w pracy oraz jednym z głównych powodów przechodzenia na wcześniejszą emeryturę czy rentę inwalidzką. Społeczeństwo, a także systemy edukacyjne, socjalne, gospodarka i wymiar sprawiedliwości, ponoszą znaczne koszty związane ze złym stanem zdrowia psychicznego. Najczęściej występującymi zaburzeniami psychicznymi w UE są stany lękowe i depresja. Polska należy do kraju szczególnie narażonych na rożnego rodzaju zaburzenia psychiczne a co za tym idzie zdrowie psychiczne. Zaburzenia psychiczne to rożne :

Psychozy ?np.schizofrenia
Choroby afektywne ?np.afektywne dwubiegunowe
Psychiczne zaburzenia organiczne - padaczka
Zaburzenia osobowości ?np. psychopatia
Uzależnienia ?np.alkoholizm
Zaburzenia nerwicowe ? np. ?fobia
Choroby psychosomatyczne - np. alergia
Dewiacje seksualne - np. fetyszyzm
Dysfunkcje seksualne ?np. wytrysk przedwczesny
Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciem zdrowia psychicznego, normalności zachowania oraz jego patologii. Określenie granic normalności jest często zbędne, a zazwyczaj bardzo trudne.
Nie znamy własnej przyszłości, sytuacji, które szykuje nam los. Na wiele spraw po prostu nie mamy wpływu, a nawet, jeśli mamy, to jest on często bardzo ograniczony przez warunki zewnętrzne oraz nasze możliwości.
Aby jednak zwiększyć własne szanse na długotrwałe, oparte na solidnych podstawach zdrowie psychiczne, konieczne jest podejmowanie regularnych działań z zakresu higieny psychicznej. Właściwa higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, rozumianego jako wewnętrzna równowaga, brak zaburzeń emocjonalnych, harmonijne współżycie z otoczeniem, zdolność przystosowywania się do zmieniających się warunków życia lub zdolność do wszechstronnego rozwoju. Higiena psychiczna to z jednej strony profilaktyka, chroniąca nas przed obniżeniem nastroju, niepokojem, nadmiernym stresem, które w konsekwencji mogą prowadzić do bardzo poważnych skutków, takich jak załamanie nerwowe czy utrata wiary w sens życia. Z drugiej strony higiena psychiczna to sprawne, efektywne radzenie sobie z występującymi w naszym życiu trudnościami.
Tak jak nasze mięśnie potrzebują odpoczynku po pracy fizycznej, czy intensywnym ruchu, tak i nasza psychika musi mieć szansę na powrót do sił po trudnym, wyczerpującym dniu, czy przykrym zdarzeniu.
Niekiedy wystarczy spacer czy spotkanie z przyjaciółką, czasami przydadzą się ćwiczenia relaksacyjne lub medytacja, kiedy indziej potrzebny jest sen, czy rozładowanie napięć. Warto mieć kilka własnych, sprawdzonych sposobów odreagowywania stresów i niepowodzeń, które możemy w razie konieczności wykorzystać.
Nawet pomimo podejmowania działań z zakresu higieny psychicznej i dbania o własne zdrowie psychiczne, u wielu z nas istnieje niestety ryzyko pojawienia się utraty równowagi wewnętrznej a nawet wystąpienia zaburzeń nastroju typu depresyjnego. Mogą one przybrać postać niewielkiego przygnębienia, ale mogą być tak poważne, że uniemożliwiają funkcjonowanie człowieka w podstawowych sferach życia.
Należy jednak pamiętać, że w języku potocznym słowo "depresja" zrobiło wielką karierę i jest powszechnie nadużywane.

ROZDZIAŁ IV

Często słyszymy: "mam depresję", co należy rozumieć jako obniżenie nastroju. W ciągu życia niejednokrotnie doświadczamy przygnębienia, smutku czy chandry, ale nie musi to oznaczać, że jesteśmy chorzy na depresję.
Stany obniżonego nastroju mogą być wynikiem różnorodnych sytuacji. Czasami nie udaje nam się czegoś zrobić, pokłócimy się z ważną dla nas osobą lub ktoś potraktuje nas niesprawiedliwie. Nie zawsze też mamy tyle energii, ile byśmy chcieli. Nasza codzienność składa się z ogromnej liczby najróżniejszych stresów, konfliktów i wykluczających się dążeń. W sytuacjach przemęczenia, nadmiernego pośpiechu, niepowodzeń lub utraty kogoś ważnego pojawia się smutek i przygnębienie. Stajemy się apatyczni i bierni, brak nam motywacji do działania, a przyszłość widzimy w czarnych barwach. Jest to reakcja całkowicie zrozumiała i normalna. Ważne jest, aby jak najszybciej uświadomić sobie swój stan psychiczny i jego powody, a następnie zaplanować sposób poradzenia sobie z przykrymi emocjami. Czasami wystarczy odpoczynek lub szczera rozmowa z kimś zaufanym. Czasem jednak potrzebne jest coś więcej - konieczność przeanalizowania problemów i znalezienie konstruktywnego rozwiązania. Musimy pogodzić się z tym, na co nie mamy wpływu i zastanowić się, co może być dla nas źródłem energii. W sytuacjach obniżonego nastroju i braku motywacji do działania nie ma jednego, najlepszego wyjścia z sytuacji. Nie ma jednej recepty. Zazwyczaj wystarczy autorefleksja, ustalenie hierarchii ważności spraw lub podjęcie odważnej decyzji wprowadzenia zmian we własnym życiu. Czasami jednak potrzebna jest pomoc terapeuty. Zwłaszcza, jeśli stan przygnębienia, czy obniżonego nastroju przedłuża się.
Depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do zaburzeń nastroju. Z danych przedstawionych przez Światową Organizację Zdrowia wynika, że stanowi ona obecnie czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie, który niewątpliwie, w ostatnich latach wyraźnie narasta. Przyczyny tego stanu są oczywiste: ciągle zwiększające się tempo życia, zagrożenie bezrobociem, presja zrobienia kariery, stres. Ludzie nie wytrzymują codziennego napięcia, stawiania "poprzeczki" coraz wyżej.
Stany depresyjne mogą osiągać tak duże natężenie, że utrudniają lub nawet uniemożliwiają wykonywanie nawet najbardziej podstawowych funkcji życiowych, takich jak spanie, jedzenie i myślenie. Depresja zaburza sen, zmniejsza łaknienie, popęd seksualny, może powodować przewlekłe bóle głowy, żołądka, problemy z koncentracją uwagi i co najważniejsze, sprawia postrzeganie świata wyłącznie w ciemnych barwach. Choroba wpływa na funkcjonowanie rodzinne, zawodowe i społeczne chorego. Czasem pojawia się jako reakcja na silny stres, uraz, szczególnie trudną sytuację. Jednak czasami pojawia się także wtedy, gdy życie toczy się zwykłym trybem i nie ma żadnego szczególnego powodu do obniżenia nastroju lub smutku.
Depresja to coś zupełnie innego niż tylko przejściowe pogorszenie nastroju, czy przysłowiowa chandra, choć niekiedy granica między zwykłym przygnębieniem a depresją nie jest ostra. Do najczęstszych objawów depresji należą: znaczne i utrzymujące się obniżenie nastroju, spowolnienie myślenia, kłopoty z pamięcią, wyraźny spadek energii
i motywacji do działania, poczucie ciągłego zmęczenia, lęk, drażliwość, pesymizm, zaburzenia snu, różne dolegliwości somatyczne. Depresja może utrzymywać się miesiącami lub latami. Rozpoznanie choroby jest jednoznaczne ze wskazaniem do podjęcia leczenia. Właściwe i szybkie podjęcie odpowiedniego leczenia, jest niezwykle istotne, gdyż konsekwencje nieleczonej depresji mogą być bardzo poważne - uzależnienia od alkoholu czy leków, całkowite wycofanie się z życia, zerwanie kontaktów zawodowych i społecznych, choroby somatyczne a nawet samobójstwo.
Prawidłowe leczenie sprawia, że depresja ustępuje, a przynajmniej zmniejsza się jej nasilenie u zdecydowanej większości chorych. Celem leczenia jest usunięcie wszystkich objawów zaburzenia, zarówno psychopatologicznych jak i fizycznych. Metody terapii dobierane są w zależności od przyczyn depresji, jej głębokości, jak i czasu trwania.
Najczęściej leczenie depresji ma charakter kompleksowy, uwzględniający stosowanie leków przeciwdepresyjnych, psychoterapię i leczenie chorób somatycznych, (jeśli występują).
Aby jednak osoba z depresją podjęła leczenie konieczna jest często pomoc ze strony najbliższych. Przez swoją aktywność (poszukanie odpowiedniego terapeuty, ustalenie terminu wizyty, uporczywe namawianie do leczenia) mogą oni sprawić, że cierpiąca osoba trafi do specjalisty i zacznie mieć nadzieję, że leczenie przyniesie rezultaty i że wkrótce także dla niej zaświeci słońce.
Psychika człowieka podlega nieustannemu działaniu bardzo wielu bodźców, które często przekraczają jego zdolności adaptacyjne. Powoduje to zaburzenia równowagi psychicznej, które doprowadza do wzmożonych stanów napięcia emocjonalnego i narastanie konfliktów wewnętrznych.

PODROZDZIAŁ A

Zadania higieny psychicznej:
- Polegają na zapobieganiu zaburzeniom psychicznym poprzez stworzenie optymalnych warunków rodzinnych, szkolnych i społecznych
- Mają na celu uodpornienie człowieka na ujemne działania współczesnego świata
- Dokonania analizy różnorodnych czynników wpływających ujemnie na rozwój psychiczny
? wskazana pomoc psychologów
Higiena psychiczna inaczej także zdrowie psychiczne rozumie się zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego.
Kiedy to funkcjonowanie rozwój umysłowy jest zaburzone prowadzi to do powstawania różnych zaburzeń stres, nerwica.
Na higienę psychiczna ma wpływ otoczenie np.: otoczenie domowe, miejsce pracy, kontakty towarzyskie, relacje rodzinne. Otoczenie domowe ma bardzo duże znaczenie na higienę psychiczna, iż człowiek w domu przebywa większość swojego życia gdzie rozwija się. W otoczeniu domowym niekiedy zadania drobiazgowe oraz przyzwyczajenie do pewnych rzeczy maja bardzo duży wpływ na naszą psychikę np.: to czy możemy sami zrobić sobie obiad, ubrać się dbać o higienę swoją, otoczenia, co nam daje komfort bytu a zarazem komfort psychiczny. To czy możemy wykonywać różne zadania samodzielnie jest bardzo istotne. Niemożność wykonywania wszystkich czynności samodzielnie powoduje załamanie pewności zależność od drugiej osoby, co może powodować odczucie, że jest ciężarem dla rodziny a zarazem dyskomfort.
Bardzo ważne w otoczeniu domowym jest przystosowanie do przebywających w nim domowników (inwalida) , tak aby mógł być w pełni samodzielny .
Drugim bardzo ważnym czynnikiem, który kształtuje nasz rozwój oraz nasza psychikę to kontakty towarzyskie oraz relacje rodzinne. Kontakty towarzyskie w sensie, iż dla każdego człowieka liczy się to czy ma jakieś osoby, z którymi ma się wspólne tematy, które nas akceptują takimi, jakimi jesteśmy, z którymi możemy rozmawiać o problemach. Kontakty z ludźmi mogą być jedyna drogą pozyskiwania informacji, pomocy. Kontakty te mogą być uniemożliwione, gdy wychodzenie z domu jest nie możliwe lub utrudnione, co może być powodem zachwiania równowagi psychicznej. Człowiek czuje się wtedy osamotniony, odczuwa, że jest nie potrzebny, co wpływa negatywnie na higienę psychiczną. Brak przystosowania otoczenia oraz akceptacji, współpracy wpływają na nas stan higieny psychicznej. To są czynniki, które prowadzą do zachwiania osobowości, tworzy się lęk przed odrzuceniem a co za tym idzie nerwica oraz stres.
Duże znaczenie ma także, jakie podejście człowieka jest do danego zadania, ważne jest czy może wykonać je sam.
Człowiek musi wiedzieć na ile jest w pełni wykonać dane zadnie czy czynność w codziennym życiu tak, aby nie tworzyło to czynników powodujących stres.
Zadania, które stawia przed sobą człowiek wymagają
-koncentracji
-ocenienie zdolność do wykonywania zadań wielofunkcyjnych i złożonych
-szybkiej orientacji
- podzielność uwagi
-odpowiedzialność za pracę.
-Trzeba zachować rytmiczność pracy i wypoczynku
- Systematyczność w wykonywaniu zadań
- Prawidłową organizację pracy
Wymagania stawiane przed każdym powinny odpowiadać do jego możliwościom, być przystosowane do wieku, stanu zdrowia i indywidualnych cech osobowości. Należy dbać o odpowiednią ilość snu, ustalić ilość posiłków i dobrze zorganizować cały dzień planując wypoczynek.
Higiena psychiczna to nic innego jak umiejętne zaspakajanie potrzeb takich jak : fizjologiczne, bezpieczeństwa , przynależności , uznania, samorealizacji .
Aby człowiek mógł w pełni się rozwijać bez zaburzeń musi być zachowana harmonia życia musi poznać swoje wady i zalety oraz ogólne zasady postępowania wobec innych ludzi oraz wobec członków swojej rodziny.

Zdrowie psychiczne i higiena psychiczna
Równowaga psychiczna jest bardzo delikatną i kruchą materią. Nikt z nas nie może powiedzieć ze stuprocentową pewnością: ?mnie zaburzenia zdrowia psychicznego, utrata równowagi psychicznej nigdy dotyczyć nie będą?.
Zdrowie psychiczne- Według Kazimierza Dąbrowskiego zdrowie psychiczne to zdolność do rozwoju w kierunku wszechstronnego rozumienia, przeżywania, odkrywania i tworzenia coraz wyższej hierarchii rzeczywistości i wartości, aż do konkretnego ideału indywidualnego i społecznego.
Kazimierz Dąbrowski polski psycholog, psychiatra i filozof, twórca teorii dezintegracji pozytywnej oraz pionier ruchu higieny psychicznej.?
Według encyklopedii PWN zdrowie psychiczne to zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego. Czyli zdrowym psychicznie jest człowiek, u którego praca mózgu, układu nerwowego, układu narządów zmysłów i układu hormonalnego nie jest zaburzona, a jego zachowania są podobne do większości ludzi, których nazywamy normalnymi.?
Według Bogusława Włodawiec. Zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Bogusław Włodawiec, psycholog, psychoterapeuta.
Higiena psychiczna- Higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, także nauka zajmująca się badaniem czynników, które powodują zakłócenia zdrowia psychicznego i popularyzująca zalecenia przeciwdziałające powstawaniu nerwic i innych zaburzeń psychiczno-nerwowych.
Wszyscy podlegamy najróżniejszym stresom i nie zawsze umiemy sobie z nimi poradzić, mamy problemy z emocjami, miewamy złe nastroje, bywamy "znerwicowani", popadamy czasem w depresję, zdarzają nam się zaburzenia czynności fizjologicznych niewynikające z chorób organicznych, jesteśmy bardziej lub mniej skłonni do rozmaitych uzależnień, czasem niegroźnych, niekiedy poważnych, nie zawsze czujemy się bezpieczni, choć nic konkretnego nam nie grozi, nie czujemy się dobrze, choć nic konkretnego nam nie dolega - wszystkie te sytuacje świadczą o tym, że z naszym zdrowiem psychicznym coś jest nie w porządku.
Bowiem zdrowie psychiczne oznacza brak objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Bywa także określane jako harmonia w obrębie struktury osobowości, harmonia ze środowiskiem społecznym, dobre samopoczucie, zdolność do pracy, miłości i działalności twórczej.
Podejmowane są próby opisania cech zdrowej, dojrzałej osobowości. Uważa się, że zdrowy, dojrzały emocjonalnie człowiek respektuje potrzeby swoje i innych ludzi. Jest dobrze przystosowany społeczne - stara się utrzymywać dobre kontakty z innymi ludźmi, jest względnie stały w utrzymywaniu związków emocjonalnych. Jest przy tym autonomiczny, nie zabiega o akceptację innych za wszelką cenę. Akceptuje siebie samego. Jest tolerancyjny, przyznaje sobie i innym prawo do popełniania błędów, nie stawia sobie i innym nierealistycznych wymagań. Akceptuje pewną dozę niepewności w świecie i konieczności myślenia w kategoriach prawdopodobieństwa.
Rozumuje w sposób racjonalny, oparty na obiektywnych faktach - konstruuje hipotezy na temat zachowań własnych i innych ludzi, sprawdza ich słuszność, jest otwarty na zmiany. Jest niedogmatyczny w poglądach - zmienia je, gdy napotka dowody, że jest w błędzie.
Przyjmuje odpowiedzialność za swoje życie, także odpowiedzialność za własne trudności, nie obwiniając innych osób ani warunków społecznych za własne niepowodzenia. Jest zaangażowany w to, co się dzieje wokół niego, stawia sobie kreatywne cele, dąży do lepszego życia. Stara się realizować swoje cele życiowe, godząc się z ryzykiem niepowodzenia.?
Nie ma wątpliwości, co do tego, że zdrowie psychiczne ma ogromne znaczenie dla jakości życia w społeczeństwie: w rodzinie, szkole, miejscu pracy, przy spędzaniu wolnego czasu. Dobre zdrowie psychiczne stanowi część socjalnego, ludzkiego i gospodarczego kapitału społeczeństwa. Jego zły stan może natomiast przyczynić się do gwałtownego obniżenia jakości życia dotkniętych nim osób i ich rodzin. Stanowi to wyzwanie nie tylko dla sektora zdrowia. Zły stan zdrowia psychicznego jest jedną z trzech najczęściej występujących przyczyn nieobecności w pracy oraz jednym z głównych powodów przechodzenia na wcześniejszą emeryturę czy rentę inwalidzką. Społeczeństwo, a także systemy edukacyjne, socjalne, gospodarka i wymiar sprawiedliwości, ponoszą znaczne koszty związane ze złym stanem zdrowia psychicznego. Najczęściej występującymi zaburzeniami psychicznymi w UE są stany lękowe i depresja. Polska należy do kraju szczególnie narażonych na rożnego rodzaju zaburzenia psychiczne a co za tym idzie zdrowie psychiczne. Zaburzenia psychiczne to rożne :

Psychozy ?np.schizofrenia
Choroby afektywne ?np.afektywne dwubiegunowe
Psychiczne zaburzenia organiczne - padaczka
Zaburzenia osobowości ?np. psychopatia
Uzależnienia ?np.alkoholizm
Zaburzenia nerwicowe ? np. ?fobia
Choroby psychosomatyczne - np. alergia
Dewiacje seksualne - np. fetyszyzm
Dysfunkcje seksualne ?np. wytrysk przedwczesny
Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciem zdrowia psychicznego, normalności zachowania oraz jego patologii. Określenie granic normalności jest często zbędne, a zazwyczaj bardzo trudne.
Nie znamy własnej przyszłości, sytuacji, które szykuje nam los. Na wiele spraw po prostu nie mamy wpływu, a nawet, jeśli mamy, to jest on często bardzo ograniczony przez warunki zewnętrzne oraz nasze możliwości.
Aby jednak zwiększyć własne szanse na długotrwałe, oparte na solidnych podstawach zdrowie psychiczne, konieczne jest podejmowanie regularnych działań z zakresu higieny psychicznej. Właściwa higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, rozumianego jako wewnętrzna równowaga, brak zaburzeń emocjonalnych, harmonijne współżycie z otoczeniem, zdolność przystosowywania się do zmieniających się warunków życia lub zdolność do wszechstronnego rozwoju. Higiena psychiczna to z jednej strony profilaktyka, chroniąca nas przed obniżeniem nastroju, niepokojem, nadmiernym stresem, które w konsekwencji mogą prowadzić do bardzo poważnych skutków, takich jak załamanie nerwowe czy utrata wiary w sens życia. Z drugiej strony higiena psychiczna to sprawne, efektywne radzenie sobie z występującymi w naszym życiu trudnościami.
Tak jak nasze mięśnie potrzebują odpoczynku po pracy fizycznej, czy intensywnym ruchu, tak i nasza psychika musi mieć szansę na powrót do sił po trudnym, wyczerpującym dniu, czy przykrym zdarzeniu.
Niekiedy wystarczy spacer czy spotkanie z przyjaciółką, czasami przydadzą się ćwiczenia relaksacyjne lub medytacja, kiedy indziej potrzebny jest sen, czy rozładowanie napięć. Warto mieć kilka własnych, sprawdzonych sposobów odreagowywania stresów i niepowodzeń, które możemy w razie konieczności wykorzystać.
Nawet pomimo podejmowania działań z zakresu higieny psychicznej i dbania o własne zdrowie psychiczne, u wielu z nas istnieje niestety ryzyko pojawienia się utraty równowagi wewnętrznej a nawet wystąpienia zaburzeń nastroju typu depresyjnego. Mogą one przybrać postać niewielkiego przygnębienia, ale mogą być tak poważne, że uniemożliwiają funkcjonowanie człowieka w podstawowych sferach życia.
Należy jednak pamiętać, że w języku potocznym słowo "depresja" zrobiło wielką karierę i jest powszechnie nadużywane.
Często słyszymy: "mam depresję", co należy rozumieć jako obniżenie nastroju. W ciągu życia niejednokrotnie doświadczamy przygnębienia, smutku czy chandry, ale nie musi to oznaczać, że jesteśmy chorzy na depresję.
Stany obniżonego nastroju mogą być wynikiem różnorodnych sytuacji. Czasami nie udaje nam się czegoś zrobić, pokłócimy się z ważną dla nas osobą lub ktoś potraktuje nas niesprawiedliwie. Nie zawsze też mamy tyle energii, ile byśmy chcieli. Nasza codzienność składa się z ogromnej liczby najróżniejszych stresów, konfliktów i wykluczających się dążeń. W sytuacjach przemęczenia, nadmiernego pośpiechu, niepowodzeń lub utraty kogoś ważnego pojawia się smutek i przygnębienie. Stajemy się apatyczni i bierni, brak nam motywacji do działania, a przyszłość widzimy w czarnych barwach. Jest to reakcja całkowicie zrozumiała i normalna. Ważne jest, aby jak najszybciej uświadomić sobie swój stan psychiczny i jego powody, a następnie zaplanować sposób poradzenia sobie z przykrymi emocjami. Czasami wystarczy odpoczynek lub szczera rozmowa z kimś zaufanym. Czasem jednak potrzebne jest coś więcej - konieczność przeanalizowania problemów i znalezienie konstruktywnego rozwiązania. Musimy pogodzić się z tym, na co nie mamy wpływu i zastanowić się, co może być dla nas źródłem energii. W sytuacjach obniżonego nastroju i braku motywacji do działania nie ma jednego, najlepszego wyjścia z sytuacji. Nie ma jednej recepty. Zazwyczaj wystarczy autorefleksja, ustalenie hierarchii ważności spraw lub podjęcie odważnej decyzji wprowadzenia zmian we własnym życiu. Czasami jednak potrzebna jest pomoc terapeuty. Zwłaszcza, jeśli stan przygnębienia, czy obniżonego nastroju przedłuża się.
Depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do zaburzeń nastroju. Z danych przedstawionych przez Światową Organizację Zdrowia wynika, że stanowi ona obecnie czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie, który niewątpliwie, w ostatnich latach wyraźnie narasta. Przyczyny tego stanu są oczywiste: ciągle zwiększające się tempo życia, zagrożenie bezrobociem, presja zrobienia kariery, stres. Ludzie nie wytrzymują codziennego napięcia, stawiania "poprzeczki" coraz wyżej.
Stany depresyjne mogą osiągać tak duże natężenie, że utrudniają lub nawet uniemożliwiają wykonywanie nawet najbardziej podstawowych funkcji życiowych, takich jak spanie, jedzenie i myślenie. Depresja zaburza sen, zmniejsza łaknienie, popęd seksualny, może powodować przewlekłe bóle głowy, żołądka, problemy z koncentracją uwagi i co najważniejsze, sprawia postrzeganie świata wyłącznie w ciemnych barwach. Choroba wpływa na funkcjonowanie rodzinne, zawodowe i społeczne chorego. Czasem pojawia się jako reakcja na silny stres, uraz, szczególnie trudną sytuację. Jednak czasami pojawia się także wtedy, gdy życie toczy się zwykłym trybem i nie ma żadnego szczególnego powodu do obniżenia nastroju lub smutku.
Depresja to coś zupełnie innego niż tylko przejściowe pogorszenie nastroju, czy przysłowiowa chandra, choć niekiedy granica między zwykłym przygnębieniem a depresją nie jest ostra. Do najczęstszych objawów depresji należą: znaczne i utrzymujące się obniżenie nastroju, spowolnienie myślenia, kłopoty z pamięcią, wyraźny spadek energii
i motywacji do działania, poczucie ciągłego zmęczenia, lęk, drażliwość, pesymizm, zaburzenia snu, różne dolegliwości somatyczne. Depresja może utrzymywać się miesiącami lub latami. Rozpoznanie choroby jest jednoznaczne ze wskazaniem do podjęcia leczenia. Właściwe i szybkie podjęcie odpowiedniego leczenia, jest niezwykle istotne, gdyż konsekwencje nieleczonej depresji mogą być bardzo poważne - uzależnienia od alkoholu czy leków, całkowite wycofanie się z życia, zerwanie kontaktów zawodowych i społecznych, choroby somatyczne a nawet samobójstwo.
Prawidłowe leczenie sprawia, że depresja ustępuje, a przynajmniej zmniejsza się jej nasilenie u zdecydowanej większości chorych. Celem leczenia jest usunięcie wszystkich objawów zaburzenia, zarówno psychopatologicznych jak i fizycznych. Metody terapii dobierane są w zależności od przyczyn depresji, jej głębokości, jak i czasu trwania.
Najczęściej leczenie depresji ma charakter kompleksowy, uwzględniający stosowanie leków przeciwdepresyjnych, psychoterapię i leczenie chorób somatycznych, (jeśli występują).
Aby jednak osoba z depresją podjęła leczenie konieczna jest często pomoc ze strony najbliższych. Przez swoją aktywność (poszukanie odpowiedniego terapeuty, ustalenie terminu wizyty, uporczywe namawianie do leczenia) mogą oni sprawić, że cierpiąca osoba trafi do specjalisty i zacznie mieć nadzieję, że leczenie przyniesie rezultaty i że wkrótce także dla niej zaświeci słońce.
Psychika człowieka podlega nieustannemu działaniu bardzo wielu bodźców, które często przekraczają jego zdolności adaptacyjne. Powoduje to zaburzenia równowagi psychicznej, które doprowadza do wzmożonych stanów napięcia emocjonalnego i narastanie konfliktów wewnętrznych.

Zadania higieny psychicznej:
- Polegają na zapobieganiu zaburzeniom psychicznym poprzez stworzenie optymalnych warunków rodzinnych, szkolnych i społecznych
- Mają na celu uodpornienie człowieka na ujemne działania współczesnego świata
- Dokonania analizy różnorodnych czynników wpływających ujemnie na rozwój psychiczny
? wskazana pomoc psychologów
Higiena psychiczna inaczej także zdrowie psychiczne rozumie się zdolność każdego człowieka do normalnego rozwoju i funkcjonowania umysłowego.
Kiedy to funkcjonowanie rozwój umysłowy jest zaburzone prowadzi to do powstawania różnych zaburzeń stres, nerwica.
Na higienę psychiczna ma wpływ otoczenie np.: otoczenie domowe, miejsce pracy, kontakty towarzyskie, relacje rodzinne. Otoczenie domowe ma bardzo duże znaczenie na higienę psychiczna, iż człowiek w domu przebywa większość swojego życia gdzie rozwija się. W otoczeniu domowym niekiedy zadania drobiazgowe oraz przyzwyczajenie do pewnych rzeczy maja bardzo duży wpływ na naszą psychikę np.: to czy możemy sami zrobić sobie obiad, ubrać się dbać o higienę swoją, otoczenia, co nam daje komfort bytu a zarazem komfort psychiczny. To czy możemy wykonywać różne zadania samodzielnie jest bardzo istotne. Niemożność wykonywania wszystkich czynności samodzielnie powoduje załamanie pewności zależność od drugiej osoby, co może powodować odczucie, że jest ciężarem dla rodziny a zarazem dyskomfort.
Bardzo ważne w otoczeniu domowym jest przystosowanie do przebywających w nim domowników (inwalida) , tak aby mógł być w pełni samodzielny .
Drugim bardzo ważnym czynnikiem, który kształtuje nasz rozwój oraz nasza psychikę to kontakty towarzyskie oraz relacje rodzinne. Kontakty towarzyskie w sensie, iż dla każdego człowieka liczy się to czy ma jakieś osoby, z którymi ma się wspólne tematy, które nas akceptują takimi, jakimi jesteśmy, z którymi możemy rozmawiać o problemach. Kontakty z ludźmi mogą być jedyna drogą pozyskiwania informacji, pomocy. Kontakty te mogą być uniemożliwione, gdy wychodzenie z domu jest nie możliwe lub utrudnione, co może być powodem zachwiania równowagi psychicznej. Człowiek czuje się wtedy osamotniony, odczuwa, że jest nie potrzebny, co wpływa negatywnie na higienę psychiczną. Brak przystosowania otoczenia oraz akceptacji, współpracy wpływają na nas stan higieny psychicznej. To są czynniki, które prowadzą do zachwiania osobowości, tworzy się lęk przed odrzuceniem a co za tym idzie nerwica oraz stres.
Duże znaczenie ma także, jakie podejście człowieka jest do danego zadania, ważne jest czy może wykonać je sam.
Człowiek musi wiedzieć na ile jest w pełni wykonać dane zadnie czy czynność w codziennym życiu tak, aby nie tworzyło to czynników powodujących stres.
Zadania, które stawia przed sobą człowiek wymagają
-koncentracji
-ocenienie zdolność do wykonywania zadań wielofunkcyjnych i złożonych
-szybkiej orientacji
- podzielność uwagi
-odpowiedzialność za pracę.
-Trzeba zachować rytmiczność pracy i wypoczynku
- Systematyczność w wykonywaniu zadań
- Prawidłową organizację pracy
Wymagania stawiane przed każdym powinny odpowiadać do jego możliwościom, być przystosowane do wieku, stanu zdrowia i indywidualnych cech osobowości. Należy dbać o odpowiednią ilość snu, ustalić ilość posiłków i dobrze zorganizować cały dzień planując wypoczynek.
Higiena psychiczna to nic innego jak umiejętne zaspakajanie potrzeb takich jak : fizjologiczne, bezpieczeństwa , przynależności , uznania, samorealizacji .
Aby człowiek mógł w pełni się rozwijać bez zaburzeń musi być zachowana harmonia życia musi poznać swoje wady i zalety oraz ogólne zasady postępowania wobec innych ludzi oraz wobec członków swojej rodziny. Nałóg i uzależnienie używane są zmiennie. Popadłszy w nałóg czy uzależniwszy się od jakichkolwiek środków odurzających, młody człowiek nie jest w stanie przewidzieć, czego będzie zażywał w przyszłości-niezależnie, od jakiego środka chemicznego zaczął. nnymi słowy, nałóg to utrata kontroli. Osoby uzależnione sięgają po środki odurzające, kiedy wcale nie zamierzały tego zrobić, biorą więcej, niż planowały albo używają narkotyków, z którymi nie chciały mieć nic do czynienia. Pod wpływem środków odurzających mogą podejmować działania, których się po sobie nie spodziewały. Uzależnienie sprawia, że zanika związek między intencją a zachowaniem. Młody narkoman może zdobyć się na zredukowanie ilości narkotyku lub nawet na jego czasowe wyeliminowanie, ale nie będzie umiał wytrwać w takim stanie. Innymi słowy, jego \"postanowienie poprawy\" nie przyniesie spodziewanego rezultatu.

Gdy rozwinie się nałóg, potrzeba \"haju\" dominuje nad wszystkimi innymi, łącznie z podstawowym instynktem samozachowawczym. Znawcy problematyki uzależnień zawsze wiedzieli, że osoba uzależniona ma do czynienia z pożądaniami o wiele silniejszymi niż pragnienie, jakich niemal wszyscy doświadczamy od czasu do czasu. Ustalono cztery charakterystyczne cechy potrzeby narkotyku, które uzyskują wymierne potwierdzenie w molekularnych badaniach nad mózgiem. Potrzeba ta jest przemożna, podstawowa, automatyczna i trwała.

Kiedy młody narkoman odczuwa potrzebę narkotyku, jest to siła przemożna. Niezdolny do konsekwentnego-a nawet chwilowego-przeciwstawienia się jej, musi ją osłabić, zaspokoić, żeby przestała istnieć. W tym punkcie potrzeba \"haju\" jest podstawowa, a więc ważniejsza niż rodzina, przyjaciele, szkoła, a nawet zachowanie życia. Prócz niej nie liczy się nic.
Potrzeba narkotyku przychodzi i mija, przychodzi i mija, przychodzi i mija. Jest automatyczna, sterowana mechanizmem wewnętrznym. Może wyglądać, jakby uzależniony młody człowiek brał narkotyki pod wpływem wydarzeń zewnętrznych, i rzeczywiście często tak się dzieje. Ale pragnienie \"haju\" pojawia się nie wywołane przez okoliczności zewnętrzne. Rządzi się ono własnymi prawami i może nie mieć związku z wydarzeniami i sytuacjami życiowymi.
Potrzeba jest trwała: nieodwracalnie wpisana w psychikę uzależnionego. Przez resztę swego życia narkoman będzie się z nią musiał borykać na różne sposoby. Kuracja, z którą związana jest abstynencja od wszelkich środków odurzających zmieniających stany psychiczne, zmniejsza zarówno silę, jak i częstotliwość potrzeby, co czasem prowadzi do jej opanowania. Bez leczenia i abstynencji potrzeba nasila się aż do momentu, gdy wypełnia sobą każda chwilę każdego dnia.
Doświadczane przez uzależnionego pragnienie \"haju\" jest o wiele mocniejsze od siły ludzkiej woli, a determinują je, jak się wydaje, zmiany zachodzące w neurochemicznych procesach mózgu. Nie wiemy, jaka jest przyczyna uzależnienia, ale z pewnością jest ono związane z właściwościami danego środka odurzającego. Także czas, dawki, środowisko i wiek, w tym którym zaczyna się kontakt z narkotykiem, mają swoje znaczenie. Istotne wydają się również czynniki genetyczne. Młodzież pochodząca z rodzin, gdzie występowało uzależnienie, wykazuje genetyczne predyspozycje w tym kierunku, tak jak inni mogą mieć dziedziczną skłonność do cukrzycy, wysokiego ciśnienia, chorób serca i niektórych odmian raka. Na szczęście podobnie jak w przypadku wielu innych chorób, nieznajomość przyczyny nie uniemożliwia leczenia, a wiedza o uwarunkowaniach genetycznych może być pomocna dla celów profilaktyki.
Czy \"zażywający narkotyki\" oznacza to samo, co \"uzależniony\"? Nie koniecznie.
Kiedy ktoś popada w nałóg, narkotyk staje się dla niego absolutnie najważniejszą, a jego używanie wymyka się spod kontroli. Zażywanie narkotyków ma zdecydowanie szkodliwy charakter, ale pozostaje wciąż jeszcze w zasięgu wyboru i pod kontrolą praktykującej je osoby. W tym stanie liczą się jeszcze związki z rodziną i szkołą, liczy się przyszłość. Jednak młody człowiek-nawet nie będąc uzależnionym-może łatwo przedawkować, może zginąć w wypadku samochodowym, może napotykać trudności towarzyskie, prawne, szkolne i rodzinne, może narazić swój rozwój w sferze fizycznej, intelektualnej, emocjonalnej i duchowej na, prawdopodobnie, niepowetowane straty-a wszystko to z powodu alkoholu lub narkotyków.
Wynika z tego, że nie powinniśmy pozwalać młodzieży na ich używanie. Jeśli nadużywających narkotyków młodych ludzi diagnozuje się jako będących we wczesnych stadiach uzależnienia, oznacza to, że ich stan będzie się ciągle pogarszał, o ile nie zastosuje się leczenia. Chociaż nadużywanie nie musi koniecznie prowadzić do nałogu, ryzyko jest zbyt duże, by czekać bezczynnie. Prawdopodobieństwo, że młody człowiek \"wyrośnie\" z narkotyków bez poniesienia poważnych konsekwencji ich zażywania, jest zbyt małe, by warto było ryzykować.
Uzależnienie jest przekroczeniem niewidzialnej, ale bardzo realnej granicy między pragnieniem a potrzeba narkotyku. Przekracza się ją tylko raz i to bezpowrotnie. Jak mówi się u anonimowych alkoholików: \"Kto raz był korniszonem, nigdy już nie będzie świeżym ogórkiem\". Większość młodych ludzi ma jakiś ulubiony narkotyk, ale w zasadzie jest bez znaczenia, czego używają. Po przekroczeniu granicy nałogu, wystarcza dowolny środek zmieniający stany psychiczne.
Uzależnienie od jednego środka prowadzi do uzależnienia od innego. Jeśli ktoś regularnie używa dwóch narkotyków, uzależnia się od dwóch lub nawet większej ilości substancji. Szczególnie wśród nastolatków rzadko się zdarza spotkać kogoś uzależnionego tylko od alkoholu, tylko od marihuany, tylko od kokainy, tylko od heroiny. Większość młodych narkomanów uzależnia się od kilku środków, często używanych w kombinacjach: alkohol
i marihuana, lub marihuana i kokaina, lub alkohol i kokaina, lub też kokaina i heroina. Inne narkotyki-takie jak meskalina, azotyn butylu, LSD, PCP i ekstaza-są często używane w przerwach między dawkami głównego środka i traktowane jak słodycze między posiłkami.
Zadziwiające, że młodzież używa niektórych lub nawet wszystkich wymienionych wyżej narkotyków, a rodzice wcale tego nie dostrzegają. Nastolatki lubią ukrywać to, co robią-to naturalne w ich wieku-a używanie narkotyków ukrywane jest szczególnie starannie; bardziej niż czegokolwiek dziecko pragnie uniknąć wykrycia, dobrze się więc maskuje. Jednak nastolatek, u którego dochodzi do coraz bardziej szkodliwego zażywania narkotyków, a nawet do uzależnienia, manifestuje zmiany zachowania i osobowości, które są widoczne, przewidywalne i pozostają poza jego kontrolą. Uzależnienie likwiduje różnice: całkowicie odmienne osoby zaczynają się do siebie upodabniać. W miarę narastania uzależnienia młody narkoman w coraz mniejszym stopniu potrafi ukrywać zachodzące w nim zmiany.
Niestety, wraz z nastolatkiem zmieniają się także rodzice. Nie przystosowane zachowania dzieci wywołują nie przystosowane reakcje rodziców-o ile ci ostatni nie otrzymują odpowiedniej pomocy. Ciągle na nowo rodzice zmuszeni są akceptować niedopuszczalne zachowania. W końcu ich dziecko przejmuje kontrolę i robi, co tylko chce, gdy ma na to ochotę. Z kolei rodzice cierpią z powodu ogromnego poczucia winy, wstydu, lęku i utraty szacunku do samych siebie. W konsekwencji stają się niezdolni do prawidłowego postrzegania rzeczywistości: nienormalne zmiany zachowań wydają się im naturalne.

Narkotyki możemy podzielić na grupy:

§ Opiaty
§ Psychostymulujące
§ Konopie indyjskie i ich pochodne
§ Halucynogenne
§ Wziewne
§ Leki nasenne i uspokajające

Opiaty - wywołują uzależnienie fizyczne i psychiczne. Heroina jest środkiem najmocniej i najszybciej uzależniającym, szczególnie odmiana \"brown sugar\". Skutki działania opiatów zależą do rodzaju używanej substancji, zdrowia jednostki, która zażywa narkotyk, zarówno psychicznego jak i fizycznego.
o Opium - jest pochodzenia naturalnego, pochodzącego z maku, a dokładnie z makówki, z której uzyskuje się gęsty sok. Z uzyskanego surowca robi się tabletki, kształtne lub mniej kształtne, koloru ciemnobrązowego. Środek ten zażywa się przez palenie lub połykanie.
o Morfina - pochodzi z opium, jest składnikiem leków przeciwbólowych lub używana jest jako środek przeciwbólowy. Zażywa się ją dożylnie lub doustnie.
o Kodeina - uzyskiwana jest z morfiny. Stosowana jest u osób chorych na ciężkie choroby płuc. Przyjmuje się ją doustnie. Występuje w ampułkach i tabletkach.
o Heroina - pochodzenie z morfiny. Przyjmować ją można różnorako np.: dożylnie, wciągając ją do nosa, paląc. Występuje jako biały proszek lub brązowe bryłki.
o Kompot - zwany również \"polską heroiną\". Otrzymywany jest ze słomy makowej z dodatkiem odczynów chemicznych. Kompot jest płynem koloru brunatnego, przypominający kompot. Używany dożylnie, doustnie.
Działanie opiatów omówię na przykładzie heroiny.
Pod wpływem \"hery\" człowiek oddycha wolniej, usta i śluzówki wysychają, a jelita pracują wolniej. Przy pierwszym kontakcie najczęściej występują wymioty, bóle głowy itp. Chyba wszystkim zdarzyło się widzieć narkomana, który stoi na ugiętych nogach i zjeżdża w dół. Spowodowane jest to intensywnym działaniem narkotyku często zwanym \"kopem\", porównywanym do orgazmu.
Ludzie zażywający opiaty narażeni są na bardzo szybkie uzależnienie.
Objawy abstynencyjne, odstawienia tzw. głód , to min. nagłe uczucie zimna, pocenie się, gęsia skórka, rozszerzają się źrenice, drżenie ciała, mdłości, wymioty, biegunka. Uczucia jakie dominują to lęk, koszmary senne, smutek.

Na początku zażywanie jest przyjemne, później narkotyk nie daje już takiego \"kopa\", a w dalszym procesie zażywa się go tylko po to, aby móc \"prawidłowo\" funkcjonować. Potrzeby społeczne, bliskości i wszelkie inne zaczynają zanikać, najważniejszy staje się narkotyk. Pamiętaj - używanie heroiny powoduje uszkodzenie mózgu, płuc, serca, żył, wątroby, a ponadto używanie wspólnych strzykawek prowadzi do zarażenia wirusem HIV, żółtaczką, zapalenia wsierdzia. Ostre zatrucie przy braku pomocy najczęściej kończy się ŚMIERCIĄ.
Psychostymulujące - pobudzają, usuwają zmęczenie, chwilowo polepszają i wyostrzają zmysły.
Należą do nich takie narkotyki jak: amfetamina, kokaina, krak.
o Amfetamina - jest syntetykiem w postaci białego proszku lub tabletki. Używana jest dożylnie, doustnie i przez nos. Czas działania narkotyku, około 11-12 godzin.
o Kokaina - pochodzi z krzewów koki w postaci białego proszku. Podawana jest tak jak amfetamina, jednakże jej działanie jest o wiele krótsze, tj. około 20-30 minut.
o Krak - pochodzenie naturalne. Otrzymywany z sody oczyszczonej i pasty z liści koki. Występuje w postaci białych kryształków. Używanie: palony w fajkach, często mieszany z tytoniem lub marihuaną. Czas działania, około 15-20 min.
Jako przykład omówię działanie amfetaminy.
Człowiek po zażyciu amfetaminy ma poczucie mocy i siły. Zmęczenie znika, a w miejsce senności pojawia się chęć działanie i kontaktu z innymi ludźmi.
Amfetamina jest bardzo popularna wśród uczniów i studentów, gdyż po zażyciu człowiek jest bardziej skupiony, a informacje zapamiętuje się łatwiej. Jednakże efekt ten jest krótkotrwały i po pewnym czasie nie pamięta się tego, czego się nauczyło.
Człek po zażyciu \"amfy, amfitury, śniegu, białka\" charakteryzuje się szerszymi źrenicami, szybszymi ruchami oraz szybszym oddechem.
Kiedy narkotyk przestaje działać człek czuje zmęczenie, apatię, niechęć, senność.
Amfetamina jest narkotykiem, który bardzo mocno uzależnia psychicznie. Pod wpływem amfetaminy mogą ujawnić się wcześniej ukryte zaburzenia psychiczne.
Uzależniony od \"amfy\" często staje się nieufny, podejrzliwy wobec innych i świata. Często miewa kłopoty ze snem oraz zdarza się, że słyszy głosy i widzi różne dziwne rzeczy.
Dłuższe zażywanie prowadzi do psychozy, a przedawkowanie powoduje ogromny lęk, kołatanie serca, urojenia, a często prowadzi do ŚMIERCI.
Konopie indyjskie i ich pochodne.
Do tej grupy narkotyków zaliczamy marihuanę, haszysz, olej haszyszowy. Wszystkie one są pochodzenia naturalnego. Występują w postaci:

o Haszysz: brązowe i czarne kostki lub kulki, plastyczny po lekkim podgrzaniu.
o Olej haszyszowy: zielono-brązowy płyn o konsystencji oleju.
o Zielone liście lub zielono-brązowe kwiatostany marihuany.
Wszystkie pochodne konopi działają podobnie.
Człowiek pod wpływem marihuany staje się wesoły, rozluźniony, szczęśliwszy, a świat postrzega bardziej przyjaźnie. Marihuana \"pomaga\", szczególnie osobą nieśmiałym, otworzyć się i nawiązywać nowe kontakty, znajomości. Pod wpływem tych narkotyków łatwiej prowadzi się rozmowę i obniża się poziom stresu w sytuacjach, które normalnie są bardziej stresujące. Zmysły stają się bardziej wyostrzone, a kolory są bardziej intensywne.

Marihuana podnosi ciśnienie krwi, zwiększa się akcja serca, naczynia krwionośne rozszerzają się.
Człowiek po zażyciu narkotyku charakteryzuje się przekrwionymi spojówkami, a w przypadku zażycia większej dawki mętnym wzrokiem, ponadto może mieć problemy z koordynacją ruchową, a jego ubranie może charakteryzować się słodkim zapachem.
Pochodne konopi nie uzależniają fizycznie. Uzależniają natomiast psychicznie. Błędnie narkotyki te nazywa się \"narkotykami lekkimi\" ponieważ uzależnienia nie dzieli się na lżejsze i cięższe. Pochodne konopi bardzo często są wstępem do zażywanie narkotyków z rodziny psychostymulujących, opiatów.
Człowiek regularnie palący marihuanę ma trudności z koncentracją i zapamiętywaniem nowych informacji, a także traci on dynamikę i aktywność do zdobywania nowych, interesujących hobby, informacji itp.
Przy zatruciu marihuaną mogą wystąpić myśli o śmierci, która rzekomo ma za chwilę nadejść oraz uczucie przerażenia, lęku i strachu.
Halucynogenne
Narkotyki z tej grupy zmieniają sposób postrzegania rzeczywistości. Do tej grupy zalicza sią:
o LSD - pochodzenia syntetycznego. \"Kwasy\" występują w postaci kwadratowych papierków nasączonych kwasem, kapsułek, tabletek oraz jako krystaliczny proszek.
o Grzyby halucynogenne - pochodzenia naturalnego. \"Grzybki\" zbiera się i zjada np. z jajecznicą lub suszy. Z suchych grzybów można zrobić herbatkę. Działanie narkotyku określa się na około 6 godzin.
o Ecstasy - pochodzenia syntetycznego występuje w tabletkach. Nazwa potoczna to \"tableta\".
Narkotyki halucynogenne i LSD nie wywołują uzależnienia fizycznego, wywołują natomiast uzależnienie psychiczne. Pod wpływem narkotyków mogą ujawnić się ukryte zaburzenia psychiczne (psychozy). Po przedawkowaniu grzybków człowiek dostaje drgawek, majaczy, może zapaść w śpiączkę lub może dojść do nagłego zatrzymania akcji serca.
Pod wpływem LSD lub grzybów zmienia się rzeczywistość. Zupełnie inaczej odbiera się czas i przestrzeń. Doznania po tych narkotykach nie zawsze są przyjemne. Zdarzają się wizje koszmarne: umieranie, świat pełen potworów, z którego nie można uciec. Ciśnienie krwi podnosi się i nagle spada, źrenice rozszerzają się, akcja serca przyśpiesza wraz z oddechem. Człowiek może mieć mdłości, kłopoty ze snem i koordynacją ruchową, a także drżenie mięśni, zawroty głowy i objawy w/w.
Pod wpływem ecstasy człowiek jest pobudzony, energiczny i optymistycznie nastawiony do świata, który wydaje mu się piękny i doskonały. Ecstasy jest bardzo popularny na dyskotekach ponieważ podobnie jak amfetamina usuwa zmęczenie i pozwala szaleć przez wiele godzin, a także ubarwia rzeczywistość o czym mówiłem wyżej.
Kiedy narkotyk przestaje działać znika optymizm i radość życia. Pojawia się smutek, przygnębienie. Wiele osób, które używają ecstazy - innych narkotyków również - często próbują popełnić samobójstwo. Narkotyk ten jest bardzo toksyczny, ponieważ uszkadza komórki nerwowe.
Zatrucie ecstasy objawia się gwałtownymi drgawkami i utratą przytomności, przechodzącą w śpiączkę, która często już nie ustępuje. Łączenie narkotyku z alkoholem i innymi narkotykami często prowadzi do śmierci.
Wziewne
Grupę tych narkotyków stanowią m. innymi rozpuszczalniki, kleje, eter, alkohol metylowy, benzyna. Używa się ich za pomocą worów przykładanych do ust i nosa, a także szmatek nasączonych np. rozpuszczalnikiem.

Człowiek pod wpływem narkotyków z tej klasy jest pobudzony, odczuwa lekką euforię. Podczas zażywania występują tzw. filmy czyli halucynacje. Mowa jest często niewyraźna, źrenice rozszerzone, oddech nieregularny, a serce szybko pracuje.

Środki wziewne wywołują uzależnienie psychiczne i fizyczne. Po odstawieniu występują typowe objawy odstawieniowe, zwane głodem narkotykowym, takie jak:

o drażliwość,
o skurcze, drżenie mięśni,
o mdłości, wymioty,
o ból głowy, brzucha,
o szybkie męczenie się, wahania nastroju, niepokój, lęk, przygnębienie.

Przy dłuższym używaniu mogą pojawić się depresje czy agresja. Środki tego typu bardzo poważnie uszkadzają mózg i wyniszczają organizm osoby zażywającej. Podczas przedawkowania występują ostre zatrucia, których objawem są drgawki, a także utrata przytomności.

Narkotyki tego typu są bardzo łatwo dostępne dla młodzieży, dlatego też dużo dzieciaków zaczyna od tego typu środków odurzających.
Leki nasenne i uspokajające.
Barbiturany: leki nasenne np.: fenobarbital.
Benzodiazepiny: leki uspokajające np.: relanium.

Człowiek po zażyciu niewielkiej dawki leków nasennych (barbituranów) jest zrelaksowany i spokojny. Przy większych dawkach odczuwa się zawroty głowy, kłopoty z równowagą, wahania nastrojów. Spada ciśnienie krwi, źrenice zawężają się, a następnie rozszerzają się.


Leki nasenne uzależniają fizycznie i psychicznie. Po odstawieniu pojawia się niepokój, lęk, bezsenność, wymioty, skurcze mięśni, jadłowstręt.

Po paru miesiącach regularnego zażywania człowiek staje się mniej sprawny intelektualni, coraz mniej rzeczy go interesuje, a także ma problemy z pamięcią. Jest drażliwy i bezkrytyczny wobec siebie. Towarzyszy mu smutek i przygnębienie z bezsennością.

Długoletnie przyjmowanie barbituranów powoduje problemy neurologiczne, hormonalne, oddechowe. Wywołuje zaburzenia psychiczne oraz choroby nerek i wątroby.
Człowiek, który zatruł się lekami nasennymi ma bardzo powolny oddech, słabo wyczuwalne tętno, serce bije powoli, spada mu temperatura ciała, traci przytomność i popada w śpiączkę, jest bardzo blady.

Człowiek pod wpływem leków uspokajających jest rozluźniony i wyciszony. Wszystkie lęki odchodzą w zapomnienie. Większe dawki powodują poczucie zadowolenia, rozluźnienia i ekstazy.

Benzodiazepiny uzależniają fizycznie i psychicznie, a używanie ich kilka razy w tygodniu powoduje wzrost tolerancji. Inne objawy podobne są do podanych wyżej oraz biorąc leki uspokajające po kilku miesiącach używania często mamy problemy z pamięcią krótkoterminową.

---