TRADYCJE ANTYCZNE Wykłady z prof. Markiem Starowieyskim

WYKŁAD 2.

20.02.2008

KULTURA GRECKA I RZYMSKA

ALFABET

1.ŁACIŃSKI- nasz alfabet. Pochodzi on z alfabetów semickich. Przypisywano go królowi Carlosowi. Pisano od prawej strony do lewej

• alfabet grecki liczy 24 litery

• z alfabetu greckiego zrodził się: koptyjski

• alfabet łaciński przyszedł od Etrusków

• Droga alfabetu: grecki=> semicki=> etruski

• Grecy nigdy nie nazywali się Grekami. Tylko Hellenami. Rzymianie nazywali ich tak od nazwy ludu Grakchów.

• Grecki => język od 10 w. p.n.e. do dnia dzisiejszego używany. Język ten ewaluował.

• J. grecki najbardziej zmienił się za czasów Aleksandra Macedońskiego. Zaczęto wymawiać słowa w inny sposób oraz nastąpiło uproszczenie języka- dialektyzacja (dialekt koine-potoczna nazwa odmiany języka greckiego powstałej w wyniku wymieszania się etnicznych dialektów greki klasycznej (z przewagą dialektu attyckiego), z naleciałościami z języków obcych (głównie łaciny oraz języków anatolijskich). Koine stanowiła produkt epoki hellenistycznej zapoczątkowanej podbojami Aleksandra Macedońskiego. Od III/II wieku p.n.e. była potocznym językiem Greków zamieszkałych w basenie Morza Śródziemnego oraz językiem międzynarodowym w większej części cesarstwa rzymskiego. Stała się także podstawą greki bizantyjskiej. W koine napisana jest Septuaginta oraz Nowy Testament. Z tego też powodu, choć język nie jest używany na co dzień, uczą się go bibliści i pasjonaci Biblii.

• Grecja jest krajem, który ma strukturę: góry - doliny - góry -doliny. W dolinach tych tworzono miasta i miasta te miały oddzielne dialekty. Najpopularniejsze dialekty to: dorycki, homerycki, joński, attycki, ocki.

• Język grecki rozwinął się z alfabetu indoeuropejskiego.

• Na Krecie odnaleziono pismo linearne A oraz odczytane w latach 50 pismo linearne B.

• J. bizantyjski bywa nazywany językiem romeńskim

• Łacina rozwijała się na dwóch nurtach: 1) nurt ludowy, który znany jest z czasów literatury chrześcijańskiej. 2) nurt klasyczny- najbardziej znana i zarazem najbardziej doskonała jest proza Cycerona i Owidiusza.

• Łacina najbardziej królowała w VI-VII w, później zaczynają wyłaniać się języki narodowe. Petrarka pisze już po łacinie i w języku narodowym.

• Łacina jest językiem bardzo logicznym. Cała gramatyka i terminologia jest wzięta z łaciny.

• Utwory makaroniczne- łacińsko-polskie.

WYKŁAD 4.

27.02.08

GRECJA	RZYM
LITERATURA HELEŃSKA 900-500p.n.e literatura archaiczna 1.etos 2.liryka 3.filozofia 500-300 p.n.e okres klasyczny 1.liryka chóralna 2.Platon Arystoteles.
Okres hellenistyczny 300 - 0 sielanki, komedia, dramat
OKRES RZYMSKI 0-200
		250-100 LITERATURA RZYMSKA 1.komedia 2.etos 3.dramat
		I/I złoty wiek literatury rzymskiej 1.wergiljusz 2.horacy Cyceron
		I/II Srebrny wiek literatury rzymskiej
200 - 500 okres chrześcijański 1.literatura pogańska z domieszką literatury chrześcijańskiej.
500- 8w. Literatura bizantyjska w języku greckim
Około 700r. zaczyna się literatura średniowieczna

Literatura grecka: Iliada i Odyseja

• 12-13 w. p.n.e. - inwazja na Grecję. Wojna trojańska jest faktem.

• Homer żył około 8/9 w. p.n.e.; istnieje przypuszczenie, że Homerów było dwóch.

• Iliada i Odyseja napisane były na zasadzie następstwa głosek krótkich i długich.

• Treść Iliady: gniew bogini. Spór Achillesa z Agamemnonem. Homer nie zna opisu walki tylko pojedynki (I strefa). Strefa bogów (II strefa)

• Inwokacje. Kunszt poetycki. Sławne epitety homeryckie np. Achilles szybkonogi.

• Opóźnianie akcji

• Ogromna plastyczność opisów

• Iliada jest okrutna. Znieważa ciało Hektora.

Odyseja

• Jest to epopeja przygód. Panuje zupełnie inny nastrój niż w Iliadzie.

Eneida Wergiliusza

• Zbudowana jest na zasadzie Odysei (przygody Eneasza) i Iliady.

WYKŁAD 6 ,8

5,12.03.2008

EPOS

RODZAJ EPOSU	PRZYKŁADY
Epopeja przygodowa	Odyseja Homera
Epopeja wojenna	Iliada Homera
Epos mitologiczny	Teogonia Hezjoda
Epos rolniczy	Prace i dnie Hezjoda
Epos ajtiologiczny	Aitia Kallimacha z Aleksandrii
Epos filozoficzny	De rerum natura Lukrecjusza
Epopeja mitologiczna	Metamorfozy Owidiusza
Epos chrześcijański	Temat o wojnie domowej- Lukan

1) Hezjod

a. jego ojciec zbankrutował, Hezjod osiadł w Beocji

b. powołanie na poetę (na początku „Teogonii”)

• TEOGONIA

• Epos mitologiczny

• Opisuje genealogię bogów

• PRACE I DNIE

• 818 heksametrów

• rady moralne dla brata Persesa, który wytoczył Hezjodowi proces

• dalej rady rolnicze, kult ziemi

• epos rolniczy

• u Hezjoda po raz pierwszy pojawia się bajka

• epopeja po stu latach powraca w Aleksandrii, w VI w.

• Aleksandria była miastem kosmopolityczny, nowoczesnym

• Zwróciła uwagę na kulturę , powstaje Museion, jest w nim także biblioteka, ambicją aleksandryjczyka było zebranie wszystkich dzieł w języku greckim

• W Aleksandrii powstawały pierwsze wydania krytyczne dzieł, tam rozwijała się gramatyka, filologia naukowa, alegoria

• Powstaje kultura typu antykwarycznego: poszukiwanie starych mitów

• Do głosy dochodzi psychologia

• Szukanie krótkości zwięzłości w wyrażaniu myśli

• epigram-> w tych warunkach powstaje epopeja aleksandryjska
  

2) Apoloniusz z Rodos- gramatyk, etnograf

• Argonautyka

• Historia Jazona i Medei

• Pierwsze księgi opisują podróż Jazona

• Psychologia dwojga zakochanych

• Elementy homeryckie

• Poemat uczony, epos ajtiologiczny (wyjaśniający) i podróżniczy

3) Kallimach z Aleksandrii

• Aitia (Przyczyny)

• Przyczyny mitów, zwyczajów, igrzysk

• Epos ajtiologiczny

• Warkocz Bereniki - poemat

4) Aratos

• Phaenomena - poemat astronomiczny (próbował go tłumaczyć Kochanowski)

5) Nannos z Panopolis

• V w. n.e.

• ostatni pisarz

• Dionysiaca (Historia Dionizosa) - wielki poemat pogański

• Parafraza heksametryczna Ew. św. Jana - wielki poemat chrześcijański

LITERATURA ŁACIŃSKA

1. LUKRECJUSZ

1. I w. p.n.e.

2. Prawie o nim, nic nie wiemy, przyjaźnił się z Cyceronem

3. De rerum natura (O istocie rzeczy)

4. poemat filozoficzny

5. pochwała filozofii Epikura

6. celem poematu uwolnienie człowieka od lęku przed śmiercią

7. rozpoczyna się hymnem do Wenus, jako personifikacji piękna przyrody

8. opis kosmosu, przyrody

9. poemat ma ogromny wpływ na poezję chrześcijańską

10. legenda mówi, że po napisaniu poematu Lukrecjusz oszalał

11. motyw zarazy

12. epos filozoficzny

13. liczne dygresje

14. utwór niedokończony

15. patetyczność

16. pesymistyczny opis sytuacji na świecie, optymistyczny opis spojrzenia na śmierć

17. wielki poeta

2. Wergiliusz

1. Studiował u epikurejczyków

2. w Rzymie znalazł się w kręgu Mecenasa

3. staje się wyrazicielem ideologii cesarza Augusta: nawrót do rolnictwa

4. GEORGIKI - poemat o rolnictwie, pochwała rolnictwa, stały się podstawą europejskich poematów o rolnictwie.

5. Wergiliusz rozpoczął pracę nad poematem, korzystając z mecenatu Oktawiana Augusta. Komponował dziesięć lat (29-19 p.n.e.) kreśląc najpierw scenariusz prozą, a potem przekładając go na wiersz.

Podczas końcowej obróbki już w zasadzie ukończonego utworu poetę zaskoczyła śmierć. Uważając, że w bieżącym stanie poemat nie nadaje się do publikacji, Wergiliusz na łożu śmierci polecił spalić autograf. Zapobiegł temu Oktawian August rozkazując nadać utworowi, na ile to możliwe, ostateczny szlif i przygotować go do wydania. Co też się stało. Wydawcy, poeci Lucjusz Wariusz Rufus i Plocjusz Tukka, zmienili kolejność niektórych ksiąg i usunęli wiersze, które uznali za zbędne. Świadectwem niewykończenia "Eneidy" są między innymi tzw. hemistychia, czyli miejsca, gdzie spójna scena kończy się w połowie pojedynczego wiersza, a ciąg dalszy następuje od nowego. W starożytnej poezji epicznej jest to niedopuszczalne i Wergiliusz z pewnością usunąłby tego typu mankamenty, gdyby zdążył.

Wydana z polecenia Augusta "Eneida" zaczyna się od wiersza Arma virumque cano Troiae qui primus ab oris, który był przez stulecia jej nieomylnym znakiem rozpoznawczym. Jednak przekazy starożytne utrzymują, iż wydawca usunął pierwotne cztery wersy otwierające księgę pierwszą, a stanowiące niejako odautorski wstęp do utworu. Usunięty fragment brzmi:

Ille ego qui quondam gracili modulatus avena
carmen et egressus silvis vicina coegi
ut quamvis avido parerent arva colono
gratum opus agricolis. At nunc horrentia Martis
arma virumque cano ...

Wydany w roku 17 p.n.e. (około półtora roku po śmierci Wergiliusza) poemat zyskał od razu wielką popularność i wyparł wcześniejsze o półtora wieku Annales Enniusza, został okrzyknięty nową "Iliadą" i "Odyseją" oraz wprowadzony jako obowiązkowa lektura szkolna. W tej ostatniej roli przetrwał od początków cesarstwa rzymskiego w zasadzie do dziś (wybrane fragmenty czyta się na łacinie w liceach, a wybrane księgi są obowiązkową lekturą na studiach filologii klasycznej), przez co jest jednym z najbardziej znanych utworów poetyckich pisanych po łacinie. Aluzje i nawiązania do Eneidy często występują w poezji europejskiej w przeciągu ostatnich dwóch tysięcy lat.

Istnieje również żartobliwa trawestacja Eneidy autorstwa ukraińskiego poety Iwana Kotlarewskiego, przedstawiająca Eneasza jako wesołego kozaka.

O ile zasadniczym walorem poematów Homera, na których Eneida się poniekąd wzoruje, jest ich treść, o tyle pierwszorzędnym walorem Eneidy jest jej forma, czyli wycyzelowany, melodyjny heksametr Wergiliusza. Wiersz jest pełen aliteracji, a jego rytm uzgodniony jest w wielkim stopniu z aktualną treścią opowiadania, cechy te jednak często przepadają w przekładach na inne języki.

O Eneidzie na podstawie wykładu:

Eneida rozpoczyna się inwokacją nawiązującą do Iliady. Celem utworu jest uświetnienie Rzymu i przedstawienie rzymskiej legendy (Rzym miał być ściśle związany z Troją), wykazanie boskiego pochodzenia dynastii julijskiej, przypomnienie dawnego męstwa, uzasadnienie mitologiczne wojen punickich i panowania Rzymian nad światem, aluzje polityczne do wielkości Rzymu i cesarza.

Pierwsza część Eneidy to powtórzenie Odysei + epizod z Dydoną. Wergiliusz schodzi do podziemia i dlatego Dante wybiera go jako przewodnika po piekle. W księdze VI kończy się część odyseiczna i zaczyna przypominająca Iliadę (kolonizacja). Wergiliusz nie dokończył dzieła, umarł w IX w. p.n.e.

CECHY ENEIDY:

• Dbałość o język i kompozycję

• Eneasz ma misję dziejową

• Cechy aleksandryjskie: (studiowanie Dydony)

• księga IV to mały utwór epicki -> epylion

3. Owidiusz

METAMORFOZY

1. 15 ksiąg legend greckich połączonych schematem przemiany

2. genialna kompozycja

3. kilkaset mitów

4. poemat aleksandryjski

WYKŁAD 10

4. Lukan - występuje w Quo Vadis. Nawiązał kontakty ze stoikami w Rzymie.

Pharsalia (Temat o wojnie domowej) - wojna między Cezarem a Pompejuszem (I triumwirat)

• Brak inwokacji

• wyeliminowanie świata bogów

• Pojawienie się Saturna i Fortuny

• Zejście do otchłani- katabasa

• Pojawia się opis bitwy

• Brzydzi się wojną

EPOS CHRZEŚCIJAŃSKI

• z eposem wspólne są język i heksametr

• opiera się na Wergiliuszu

• V w. epos o świętych - pierwszy męczennik św. Marcin Tours

• Żywoty świętych pisane były heksametrem

• Prudencjusz - Psychomachia

• walka w duszy/walka o duszę

• alegoria cnót i walki, pojedynki toczą się tak samo jak na bitwie, alegoryczna walka cnót i was

LIRYKA

Z Hezjodem kończy się epopeja Grecka W tym samym czasie pojawia się liryka grecka. Na początku związana z eposem

Liryka:

• Słowo

• Melodia

• Taniec

• Melika (melos - melodia)

• Monodia (śpiew indywidualny) albo muzyka chóralna

• Liryka starożytna mogła być:

• Społeczna (nawołująca do reform)

• Wojenna

• Polityczna

• Publicystyczna

Terminy z liryki:

1.Rodzaje liryki:

• Hymn

• Monodia

• Chóralny

• Indywidualny

• Kultowy

• Niekultowy

• Pean-> hymn na cześć Appolina, potem hymn przypisano tez innym bóstwom

• Dytyramb- hymn na cześć Dionizosa

• Enkomion - pieśń tryumfalna, pochwała

• Epinikon - pieśń pochwalna na cześć zwycięzcy

• Erotikon - pieśń miłosna

• Epitalamium (hymenaios) - pieśń weselna

• Tren - pieśń smutna, pośmiertna, na pogrzeb (epicedium, epikedion)

Rytmika:

• Elegia- rodzaj wiersza składającego się z jednego heksametru i jednego pentametru (6-stopowy i 5-stopowy) używany w liryce w różnych potrzebach

• Jamb- używany w wierszach satyrycznych, złośliwych

1. Archiloch

• VIII/VII w.

• Syn niewolnicy

• Miłośc do Neopule (zabiła się)

• Literatura jambiczna

• Osobista i gwałtowna

• Czasem przechodzi w obscena

• Wielki poeta

2. Semonides:

• Satyra na kobiety

• Literatura antyfeministyczna

• Jamb

3. Hipponaks z Efezu

• Ciągle żebrze, jęczy, złorzeczy.

• Literatura nizin społecznych

• Jambiczne

Elegia:

-zaczyna się od utworów wyzywających do boju

1) Kallinos z Efezu

2) Tyrteusz

• Poeta spartański

3)Mimnemos

• Wiersze o przemijaniu

• Poeta refleksyjny

Wszyscy ci poeci to VII w.

4. Solon

• Genialny prawodawca ateński

• Elegia służyła mu do polityki

• Wzywał np. do walki o Salaminę, po tym zagraniu do walki Ateńczycy zdobyli wyspę.
  

WIELCY POECI Z WYSPY LESBOS:

1. Alkajos (Alceusz)

1. VII w. p.n.e.

2. Stworzył strofę alcejską

3. Walczył z władcą Lesbos

4. Od niego bierze się porównywanie państwa do statku rzucanego na falach

5. Jeden z największych liryków greckich

2. Safona

1. Pochodziła z arystokracji, miała córeczkę

2. Założyła szkołę dla dziewcząt

3. Poetka miłości

4. Bardzo subtelna

3. Anakreont

1. VI-V w. p.n.e.

2. Opiewa kobietę wino i śpiew

3. Lekkie, zwiewne utwory, krótkie wierszyki o miłości

• Liryka grecka VI - V wieku przechodzi wielką zmianę pojawia się liryka chóralna (etap pośredni między liryką a dramatem)

• Pojawiają się utwory opiewające zwycięzców olimpijskich

• Poezja staje się zawodem, płaci się za nią poeci walczą o klientów

Wielka trójka pisarzy (liryka chóralna):

1. Symonides

• O łzach symonidesowych pisał we wstępie do „Trenów” Kochanowski

• 556-468 p.n.e.

• Pochodził z Aten

• Pisał m.in. utwory na zamówienia miast

• Napisał Na Termopilach, sławny epigram: „przechodniu powiedz Sparcie…”

• Zostawił po sobie utwór o losach Danae i Perseusza, od wzruszających żali Danae wzięły się łzy symonidesowe.

2. Pindar

• największe igrzyska w Grecji: olimpijskie, istyjskie, pytyjskie, nemejskie

• Pisał epinikia -> pieśni opisujące zwycięstwo danego olimpijczyka na igrzyskach

• Potęga i siła jego poezji

• Poeta głęboko etyczny

• Niesłychanie śmiałe przenośnie

• Pochwała dążenia do celu, opanowanie swoich słabości za pomocą treningów

Bakchylides

• utwory tematycznie związane z mitami ateńskimi

POEZJA ALEKSANDRYJSKA

• Rozpoczyna się do IV w.

• Rozwija się hymn, elegia, jamb, epigram

• Wspaniale hymny pisze Kallimach

• W Aleksandrii szczególnie rozwija się epigram, zyskuje szczególną rolę, bo odpowiada aleksandryjskiemu kryterium krótkości utworu

• Epigramy osobiste, dworskie, biesiadne, nagrobne

• Przybiera formę sztuki dla sztuki

• Wzrocowe utwory , każde słowo dokładnie wpracowane

• Podziwiane epigramaty zostały zebrane, w „antologii palatyńskiej” (w czasach bizantyjskich)4 tys epigramów, przełożył je Z.Kubiak

• Drugi zbiór to „Antologia plandejska”

EPIGRAM W RZYMIE

Marcjalis

• 40-104 r. n.e.

• Pochodził z Hiszpanii

• Służył u Domicjana (który wprowadził terror), chwalił go

• Jest on mało chwalebna postacią

• Jest on genialnym obserwatorem społeczeństwa, niesłychana bystrość i zmysł puenty

POEZJA ALEKSANDRYJSKA CD.

• Rozwija się w Aleksandrii sielanka (jej ojczyzną jest Sycylia-> VI w. p.n.e.)

• Sielanka jest pieśnią wiejską

• Bukoliki- pieśń pasterska

• Idylla-obrazek

• Skotopasa - pieśń pasących barany

• Bukolika zrodziła się z folkloru, obrzędów pasterskich

• Zrodziła się w VI w.p.n.e. na Sycylii wraz z Dafnisem

• Element miłości i agon (gr. walka, spór)

• Zw. z życiem wiejskim, pasterskim

• Rodzaje sielanek:

• Dworskie opiewające dwór Ptolemeusza

• Mimy, krótkie scenki rodzajowe

• Mitologiczne

• Z występującymi rożnymi postaciami

• Pasterskie

• Miłosne

• Ekloga

1. Teokryt

• Grecki twórca sielanek

2. Wergiliusz

Bukoliki

• Kocha i zna wieś

• EKLOGI

• Utwory o głębokim wydźwięku poetyckim

• 10 eklog

• Mocne elementy italskie, Arkadia przeniesiona do Italii

• Aluzje do współczesnych zagadnień literackich

• Wyidealizowany obraz wsi

• Elementy filozoficzne , epikurejskie

• Ekloga IV -> fragment o boskim chłopcu, który narodził się z panny i nastanie złota epoka (obraz zbliżony do opisu Izajasza); po długich latach badań stwierdzono, że Wergiliusz chwycił element poetycki i pisał o Auguście

POEZJA RZYMSKA

• Grupa poetów powstająca w połowie I .p.n.e-> neoterycy (typowa bohema poetycka, wychowani na tradycji aleksandryjskiej: krótkie formy, wyszukany język, utwory polemiczne)

• Wprowadzili nowe formy: epylion (mały epos)

• Poezja okolicznościowa, skrajny subiektywizm

• Stworzyli i rozwinęli poezję łacińską

1. Katullus

1. Bardzo młody poeta

2. Tylko jego utwory się zachowały

3. Pochodził z Werony, potem przeniósł się do Rzymu

4. Należał do neoteretyków

5. Pisał do swej ukochanej Lesbii, przejście do radosnej miłości od realizmu i smutnej refleksji

6. U niego „adi et Amo”

7. Wiersze do brata

8. Opisy przyrody

9. Inwektywy

10. Utwory okolicznościowe

11. Drobne formy

12. Kilka naśladownictw petów klasycznych (Safona)

13. Epylia

ELIGICY RZYMSCY:

1. Tibullus

1. Ukochana: Debia

2. Propercjusz

3. Owidiusz

1. Ukochana : Korynna

2. Był piewcą czułych miłostek

3. Korynna jest tak sztywna i papierowa, że prawdopodobnie nigdy nie istniała

4. Brak uczucia, a znakomita forma

5. Utwory eligijne

1. Miłości (Amores)

2. Heroidy

3. Ars amandi (Sztuka kochania)

4. Remedia amoris (Lekarstwa na miłość)

5. O pielęgnowaniu twarzy

6. Purytanin Augustyn zesłał Owidiusza, prawdopodobnie z powodu skandalu z rodziną Augusta

7. Został zesłany na sama prowincję, nad M. Czarne -> głęboka tragedia , która przyniosła utwory dojrzałe (już po Metamorfozach np.:
   - Listy z Pontu

- Smutki (Tristia)

8. Wiedział, że już nie wróci, błagał o pomoc, ale jego rozpacz nic nie dała

9. Potem opisywał życie wśród barbarzyńców, opisuje Sarmatów (w XVII w. krążyła w Polsce legenda, że Owidiusz był w Polsce i że uczył się języka polskiego)

10. Poezja jego jest z punktu widzenia formalnego doskonała

11. Treść jest nie ważna, brak wielkich problemów

12. Związek z poezją aleksandryjską

13. por. Tuwim: „Moim problemem jest to, że moja forma jest doskonała, ale nie mam nic do powiedzenia”

4. Horacy:

1. Nie napisał autobiografii, ale po utworach porozrzucane są wstawki autobiograficzne

2. Urodził się w Apulii w Wenuzji, w I w. p.n.e.

3. Jego ojciec był wyzwoleńcem

4. Udaje się do Rzymu, zostaje maklerem, idzie do najlepszej szkoły gdzie opanowuje doskonale grekę

5. Spotyka się z epikureizmem

6. Poznaję Brutusa, pierwszy i ostatni raz bierze udział w wojnie

7. Pieśni były początkowo w księgach I-III (potem Homer dopisał IV księge)

8. Zaczynają się od utworu dedykowanego Mecenasowi, a kończą na „exegi monumentum”

9. Pieśni zróżnicowane formalnie i pod względem treści

10. Wiele wierszy okolicznościowych , żartobliwych

11. Poeta świadom i poezji i poety, wie, że tworzy coś wielkiego

12. Poezja potężnym narzędziem budowania państwa

13. Carmen saecularem - pieśń wielu, na uroczystość 1000-lecia

14. Hymn o przyrodzie

15. cytaty: Nil desperandum, nil admirale, Carpe diem, Non omnis moriar

5. Persjusz

1. Bardzo młody poeta

2. Zostawił kilkanaście trudnych do zinterpretowania i pesymistycznych utworów
   

6. Juwenalis

1. Największy pisarz satyr, zgorzkniały

2. Żyje w tragicznych czasie (Dominicjan)

3. I/II w. n.e.

4. Krytykuje satyrą swoich współczesnych

5. 17 satyr

LIRYKA CHRZEŚCIJAŃSKA

• Rodzi się z Biblii

• Rozwija się w kilku językach : greckim, łacińskim, syryjskim

• „Chwała na wysokości Bogu” pochodzi z II w.

• Epika rozpoczyna się od IV w.

• Wielka liryka zaczyna się od V w. od św. Ambrożego i jego hymnu

1. Paulin z Nolii

1. Opisuje Zycie w seminarium

2. Pisze utwory religijne

3. Wiersze przyjacielski

2. Prudencjusz

1. Stworzył pierwszą epopeję alegoryczną

2. Największy z chrz. Poetów

3. Tworzy 2 wielkie zbiory hymnów:

1. Peristephanon - o tych ,którzy zostali uwieńczeni

2. Kathemerinon - zbiór hymnów na wszystkie godziny dnia

4. Peristephanon

1. Hymny o męczennikach

2. Nowaorski, nowy system metryczny

3. Naturalizm , chwilowo makabrycznie

4. Przedtawione w artystyczny sposób , Prudencjusz często opisuje obraz

5. Kathemerinon

1. Hymny codzienne, na każdą porę dnia

2. Stworzył niedościgniony wzór liryki

13

ZASIĘG UŻYWANIA ALFABETU ŁACIŃSKIEGO

qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnm

---