specjalnie dokładnie celować pod jego spód, ani też porównywać muszki z celem..

Inaczej mówiąc — przy strzelaniu z broni krótkiej na­leży zrezygnować z dokładnego punktu celowania, a ograniczyć się do rejonu oddania strzału, wielkość którego —* w strzelectwie wyczynowym — nie powin­na przekraczać wielkości powierzchni dziewiątki, przy czym każdą dziewiątkę należy oceniać jako strzał dobry.

Gdyby na przykład strzelający konkurencję pd 1 (60 strzałów do tarczy na odległość 50 m z pistoletu dowolnego) uzyskał wszystkie dziewiątki, to' rezultat strzelania wyniósłby 60X9 = 540 pkt, ale wielkość rozrzutu mu­siałaby pokryć także częściowo i powierzchnię dziesiątki. Licząc przecięt­nie od 25 do 35 dziesiątek na oddanych 60 strzałów, rezultat wyniósłby 25—35 pkt więcej, tzn. 540 + 25 = 565 pkt lub 540 -f 35 = 575 pkt. Od­liczając od tego ewentualnie 2—3 strzały jako „odskoki” na ósemkę, otrzy­malibyśmy ogólny wynik na poziomie bardzo wysokim. Strzelec, który stara się bardzo dokładnie widzieć cel, nie będzie wyraź­nie widział muszki i szczerbinki, a tym samym zgranych przyrządów ce­lowniczych. Niewyraźne widzenie celu, o nie bardzo zarysowanych krawędziach,

---