DEFINICJA REHABILITACJI
„Proces medyczno - społeczny, który dąży do zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz zadowolenia”
REHABILITACJA ZESPOLONA (KOMPLEKSOWA)
· lecznicza
· psychologiczna
· zawodowa
· społeczna
ZESPÓŁ REHABILITACYJNY (TEAM)
1. lekarz
2. magister fizjoterapii
3. fizjoterapeuta licencjonowany
4. pielęgniarka
5. terapeuta zajęciowy (ergoterapeuta)
6. psycholog
7. logopeda
8. asystent socjalny
9. instruktor rehabilitacji zawodowej
10. technik ortopeda
11. pedagog specjalny
AKCEPTACJA NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI
przez chorego
przez rodzinę
przez środowisko
przez społeczeństwo
BARIERY
z postaw
bariery architektoniczne
* w mieszkaniu
* urbanistyczne
* komunikacyjne
* legislacyjne
POLSKA KONCEPCJA REHABILITACJI
powszechność
kompleksowość
wczesność
ciągłość
Rehabilitacja : habilitas (zręczność, sprawność)
re (zwrotność)
Fizjoterapia : stosowanie czynników fizykalnych
dla celów rehabilitacji leczniczej
physis (natura)
therapeia (leczenie)
FIZJOTERAPIA : Fizykoterapia
Kinezyterapia
Fizykoterapia : wykorzystanie czynników
fizycznych dla celów leczniczych
energia cieplna
elektroterapia
światłolecznictwo
ultradźwięki
leczenie zimnem
Kinezyterapia : gimnastyka lecznicza
(leczenie ruchem)
kinesis (ruch)
„Impairment”= uszkodzenie
jakakolwiek utrata lub nieprawidłowość strukturalna
lub funkcjonalna o charakterze psychologicznym,
fizjologicznym lub anatomicznym
„Disability” = niepełnosprawność
jakiekolwiek ograniczenie lub brak (wynikający z
uszkodzenia) zdolności do wykazania aktywności w
rozumieniu lub zakresie uznanym za normalny dla istoty
ludzkiej
„Handicap” = zależność, upośledzenie
jest niedogodnością dla danego osobnika, wynikającą z
uszkodzenia i niepełnosprawności, która ogranicza lub
uniemożliwia mu spełnienie dotychczasowej normalnej
roli (zależnej od wieku, płci, czynników społecznych i
kulturowych)
„Inwalidztwo”
stan organizmu charakteryzujący się ograniczeniem sprawności
DZIAŁY FIZYKOTERAPII
Światłolecznictwo, ciepłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapia, hydroterapia
ZABIEGI FIZYKALNE
przygotowujące do ćwiczeń
zastępujące ćwiczenia (wpływają na czynność mięśni)
zwiększające skuteczność ćwiczeń
lub działające niezależnie
ZABIEGI FIZYKALNE PRZYGOTOWUJĄCE DO ĆWICZEŃ
Działające przeciwbólowo
Działające rozluźniająco
Poprawiające krążenie
Poprawiające wentylację płuc
ZABIEGI FIZYKALNE
zwiększające skuteczność ćwiczeń lub działające niezależnie
Działające przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo
Wpływające na gospodarkę mineralną
Zwiększające odporność
Działające hartująco
Działające ogólnie
Niektóre zabiegi z poprzednich grup
WPŁYW CZYNNIKÓW FIZYKALNYCH NA USTRÓJ CZŁOWIEKA
Energia - nośnikiem czynnika fizykalnego
Czynnik fizykalny - bodźcem
Bodziec - wyzwala odpowiedź tkankową
(odczyn)
Odczyn - efekt leczniczy
Przykład:
Energia elektromagnetyczna
Fala ultrafioletowa A o dług. fali 315 - 400 nm
Czynnik fotochemiczny (bodziec)
Uaktywnienie zawartej w skórze prowitaminy
D3 (odczyn)
Działanie przeciwkrzywicze (efekt
leczniczy)
WPŁYW CZYNNIKÓW FIZYKALNYCH NA USTRÓJ CZŁOWIEKA
Czynniki termiczne
Czynniki fotochemiczne
Czynniki elektrochemiczne
Czynniki elektrokinetyczne
Czynniki mechaniczne i kinetyczne
Czynniki o działaniu złożonym
WPŁYW CZYNNIKÓW FIZYKALNYCH NA USTRÓJ CZŁOWIEKA
Czynniki termiczne :
Ciepło i zimno
Ciepło : egzogenne
endogenne
Zjawiska fizyczne :
promieniowanie (radiacja)
przenoszenie (konwekcja)
przewodzenie (kondukcja)
pochłanianie (absorpcja)
WPŁYW CZYNNIKÓW FIZYKALNYCH NA USTRÓJ CZŁOWIEKA
Mechanizm działania czynników fizykalnych zależy od:
ilości energii
czasu działania energii
właściwości tkanki
Odczyn może być:
miejscowy
ogólny
Odczyn miejscowy na ciepło:
rozszerzenie naczyń krwionośnych
rozszerzenie naczyń limfatycznych
zwiększenie przepływu krwi
działanie przeciwbólowe
zmniejszenie napięcia mięśniowego
Odczyn ogólny:
przegrzanie organizmu
wydzielanie potu
przyśpieszenie tętna
spadek zawartości tlenu we krwi tętniczej
wzrost zawartości tlenu we krwi żylnej
przyśpieszenie oddechu
zmniejszenie napięcia mięśniowego
Zjawiska elektrochemiczne = e l e k t r o l i z a
Jony dodatnie (np. sód Na) dążą do bieguna ujemnego (katody
Jony ujemne (np. chlor Cl) dążą do bieguna dodatniego (anody)
Zjawiska elektrokinetyczne = e l e k t r o f o r e z a
K a t a f o r e z a
A n a f o r e z a
Elektroosmoza : ruch fazy rozpraszającej układu koloidowego w stosunku do fazy rozproszonej przez błonę półprzepuszczalną
WPŁYW ĆWICZEŃ FIZYCZNYCH
NA ORGANIZM CZŁOWIEKA
wpływ miejscowy
wpływ ogólny
Wpływ na układ krążenia:
wzrost częstości tętna
wzrost objętości minutowej serca
podwyższenie ciśnienia tętniczego
Wzrost wentylacji płuc
Wpływ na układ kostno - stawowy
Wpływ na aparat mięśniowy
Wpływ na układ nerwowy
R E G E N E R A C J A
Odradzanie się uszkodzonych komórek, narządów lub tkanek
Stanowi podstawę powrotu utraconych funkcji
K O M P E N S A C J A
Złożony proces dokonujący się w ustroju zmierzający do wyrównania braków
kompensacja samoistna
kompensacja sterowana
1. Zmiany funkcjonalne
2. Zmiany strukturalne zmierzające do odzyskania funkcji
PRAWA KOMPENSACJI PIOTRA ANOCHINA
I prawo Anochina
każdy żywy organizm ma mechanizmy fizjologiczne pozwalające na zastąpienie funkcji różnych narządów,
których prawidłowe funkcjonowanie zostało zaburzone
II prawo Anochina
Uruchomienie rezerw kompensacyjnych może nastąpić tylko w sytuacji zaburzenia podstawowych mechanizmów fizjologicznych, które są odpowiedzialne za daną funkcję
III prawo Anochina
Procesy kompensacji zostają uruchomione bez udziału woli i niezależnie od tego, który narząd uległ uszkodzeniu. Ten samoistny proces przeważnie nie jest korzystny dla odzyskania utraconej funkcji i dlatego wymaga sterowania między innymi przez kinezyterapię
IV prawo Anochina
Powrót i reedukacja utraconych funkcji nie jest procesem trwałym. Dlatego wymaga ona stałej stymulacji poprzez stosowanie korzystnie dobranych bodźców fizjologicznych. Skuteczność takich działań zawsze
powinna być udokumentowana i potwierdzona
Czynniki wpływające na zakres kompensacji
- umiejscowienie uszkodzenia
- szybkość powstawania uszkodzenia
- rozmiar uszkodzenia
- ogólny stan zdrowia
- kwestia motywacji
- wiek chorego
- sposób pobudzania i sterowania organizmem
A D A P T A C J A- Proces dostosowywania się organizmu do zmieniających się warunków środowiska zewnętrznego ; proces adaptacji ulega zaburzeniu w wyniku choroby lub urazu
D Y S F U N K C J A - zjawiska wpływające w sposób negatywny (pomniejszający) na adaptację
R E E D U K A C J A - Odzyskiwanie utraconych funkcji
REEDUKACJA NERWOWO- MIĘŚNIOWA - ponowne odzyskiwanie utraconych możliwości motorycznych
ANATOMICZNE I FIZJOLOGICZNE PODSTAWY FIZJOTERAPII
Skóra i jej funkcja
Warstwy skóry: naskórek, skóra właściwa, tkanka podskórna
Funkcja skóry:
A. ochronna
B. pośrednictwo między organizmem i środowiskiem zewnętrznym
C. mechanizmy regulacji
D. odbiorcza dla bodźców zewnętrznych
Ad. B. Pośrednictwo między organizmem
i środowiskiem zewnętrznym:
r e c e p t o r y
· wrażliwe na dotyk i ucisk
· wrażliwe na ciepło i zimno
· wrażliwe na ból
PODPOROWA FUNKCJA SZKIELETU
1. Stabilność ciała, równowaga
2. Ekonomia wydatku energetycznego
3. Dogodna pozycja wyjściowa dla ruchu
4. Nie zaburzenie funkcji narządów wew.
5. Wydolność statyczno-dynamiczna
6. Wymogi estetyczne i psychologiczne
RUCHOWA FUNKCJA SZKIELETU
1. Połączenia ścisłe (synarthroses)
więzozrosty (syndesmoses)
chrzęstozrosty (synchondroses)
kościozrosty (synostoses)
2. Połączenia ruchome - stawy
a. stawy rzeczywiste
b. półstawy
stawy: (mechanicznie i anatomicznie)
a. proste
b. złożone
WŁÓKIENKA MIĘŚNIOWE
wolnokurczliwe szybkokurczliwe
funkcja: posturalne ruchowe
męczliwość: powolna szybka
pobudliwość: wolna szybka
kolor: czerwone białe
liczba wrzecionek: duża umiarkowana
unerwienie: motoneurony α2 motneurony α1
SKURCZE MIĘŚNI
1. pojedyncze / Tężcowe
2. niezupełne / zupełne
3. izotoniczne / izometryczne / izokinetyczne
M I ĘŚ N I E
1. Agonistyczne
2. Synergistyczne
3. Antagonistyczne
4. Stabilizujące
TYPY WŁÓKIEN NERWOWYCH
Ia - szybkie - z zakończeń pierścieniowo-spiralnych
włókien mięśni
Ib - -/- - z zakończeń narządów Golgiego w
ścięgnach
II - średnie - z zakończeń bukietowatych wrzecion
mięśniowych i z zakończeń wrażliwych na ból
III - z zakończeń wrażliwych na temperaturę i ból
IV - wolne - z zakończeń wrażliwych na ból
LECZENIE ZIMNEM
Konwekcja (przepływ zimnego powietrza ponad skórą)
Odparowywanie (rozpylanie)
Kondukcja (stosowanie ciał stałych, płynów i gazów o
temperaturze niższej od ciepłoty ciała)
1. Okłady z użyciem plastikowych worków:
a) wypełnionych kostkami lodu (temp. ok. 0°C)
b) z żelem silikonowym (temp. do -12°C)
2. Masaż lodem:
a) kostkami lodu
b) granulkami („fango”)
3. Kąpiele w śniegu („ice slush”)
4. Okłady z oziębionych ręczników („ice towels”)
5. Krioterapia kompresyjna - RMP
6. Rozpylanie oziębiające („stretch and spray”)
7. Gazowe kąpiele kriostymulacyjne
a) lokalne (-100 do -178°C)
b) ogólne (-100 do - 160°C, zazwyczaj -110°C)
ELEKTROTERAPIA
A. PRĄD STAŁY
I. G a l w a n i z a c j a
Elektrody: płaskie (kwadratowe , lub prostokątne)
Specjalne : dyskowa, wałeczkowata , półmaska (e. Bergoniego)
Przepływ prądu między elektrodami zależy od : rozmiarów elektrod , ich wzajemnego ułożenia, przewodnictwa tkanek, odległości między elektrodami
natężenie prądu I
gęstość prądu = ------------------------------- j = ---------
powierzchnia przepływu S
G a l w a n i z a c j a :
Podłużna / poprzeczna
Katodowa / anodowa
El e k t r o d y : czynna / bierna
Dawki natężenia prądu stałego :
dawka słaba: 0,01 - 0,1 mA/cm² powierzchni elektrody
dawka średnia: 0,1 - 0,3 mA/cm²
dawka mocna: 0,3 - 0,5 mA/cm²
Liczba zabiegów: 10 - 20 x
Czas trwania zabiegu: 10 - 30 min (15 - 20 min)
Wskazania:
Nerwobóle
zespoły bólowe kręgosłupa
porażenia wiotkie
zaburzenia krążenia obwodowego
Przeciwwskazania : stany ropne skóry , stany zapalne tkanek miękkich , zmiany skórne, spastyczność , gorączka
J O N (T) O F O R E Z A :
Wprowadzenie siłami pola elektrycznego jonów działających leczniczo
Roztwory leków używane do jontoforezy (elektrolity):
Jodek potasu stężenie 1 - 2 % z katody
Chlorek wapnia 1 - 2 % z anody
Lignokaina 1 - 2 % z anody
Solu - Medrol 1 mg/1 ml z katody
Hydrokortyzon 1 mg/1 ml z katody
KĄPIEL ELEKTRYCZNO-WODNA KOMOROWA
Dwukomorowa
Czterokomorowa : wstępująca , zstępująca
natężenie: 10 - 30 mA
temp. wody: 34 - 39 º C
czas trwania zabiegu: 5 - 15 min.
częstotliwość: 2 - 3 x w tyg.
ELEKTROTERAPIA
Prądy interferencyjne (prądy Nemeca)
Prądy Traeberta
Prądy Kotza
TENS (Transcutaneous Electro Neuro Stimulation)
Fonoforeza
Prądy diadynamiczne (Prądy Bernarda)
PRĄDY INTERFERENCYJNE (Prądy Nemeca)
Prądy średniej częstotliwości
wynik interferencji dwóch prądów przemiennych średniej częstotliwości o przebiegu sinusoidalnym
w lecznictwie: 3900 - 4000 Hz
4000 - 4100 Hz
1. prąd interferencyjny o stałej częstotliwości,
regulowanej ręcznie w zakresie 0 - 100 Hz
2. prąd interferencyjny o częstotliwości zmieniającej się
rytmicznie - automatycznie w zakresach: 0 - 10 Hz
25 - 50 Hz
50 - 100 Hz
90 - 100 Hz
0 - 100 Hz
PRĄDY DIADYNAMICZNE (Prądy Bernarda)
Prądy małej częstotliwości
- wynik prostowania prądu sinusoidalnie zmiennego o częstotliwości 50 Hz
1. Prąd DF (diphasé fixé)
- nałożenie na jednopołówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny drugiego takiego samego prądu
przesuniętego w fazie o 180º = częstotliwość 100 Hz
2. Prąd MF (monophasé fixé)
- jednopołówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz (czas trwania
impulsów i przerw=10 ms)
3. Prąd CP (courant modulé en courtes periodes)
- powstaje w wyniku okresowej zamiany prądów
DF i MF w czasie 1 s
4. Prąd LP (courant modulé en longes periodes)
- powstaje w wyniku nałożenia na prąd MF
analogicznego prądu modulowanego w amplitudzie
i przesuniętego w fazie o 180º
5. Prąd RS (rytm synkopowy) - przerywany MF
6. Prąd MM (monofaza modulowana)
T E N S
(Transcutaneous Electro Neuro Stimulation)
Przezskórna Elektryczna Stymulacja Nerwów
Metoda objawowej stymulacji przeciw-
bólowej,
zazwyczaj prądami małej częstotliwości
zazwyczaj przy użyciu małych
stymulatorów
Prądy stochastyczne
ze zmienną częstotliwością,
z przypadkowo zmieniającymi się przerwami między kolejnymi impulsami (0,5 ms, 1 ms, 2 ms)
z przypadkowo zmieniającym się czasem trwania bodźca
Powodują:
zmniejszenie akomodacji mięśnia
podwyższenie progu bólowego
działanie przeciwbólowe
Rodzaje T E N S
Konwencjonalna TENS
TENS podobna do akupunktury
Burst TENS
Krótkie intensywne TENS
TENS o zmodulowanych parametrach
Konwencjonalna TENS
prąd wysokiej częstotliwości (40-150 Hz)
krótkie impulsy (50 µs)
natężenie małe (czuciowo progowe): 25-30 mA
czas trwania zabiegu: 30 - 60 min/dz.
TENS podobna do akupunktury
(acupuncture-like TENS)
- prąd małej częstotliwości (ok. 2 Hz)
- czas trwania impulsu: 0,2 ms
- natężenie w salwach duże (do 100 mA)
- przebiegi: prostokątne, jednobiegunowe, lub
dwubiegunowe
Za pomocą małych elektrod drażni się:
- punkty spustowe (trigger points)
- punkty motoryczne
- punkty bólowe
Czas trwania zabiegu: 20 - 30 min.
Burs TENS (wybuchowe)
Serie bliźniaczych impulsów
o dużym natężeniu,
częstotliwość 40-150 Hz
Krótkie intensywne TENS
- impulsy 0,2 ms
- częstotliwość ok. 100 Hz
natężenie maksymalne tolerowane
TENS o zmodulowanych parametrach
Zmodulowana długość, częstotliwość
i amplituda impulsów,
Modulacja stała lub przypadkowo zmienna
PRĄDY KOTSA ( KOTZA)
stymulacja elektroneuromięśniowa (ENMS)
Przerywany prąd zmienny
Częstotliwość nośna 2500 Hz zmodulowana do 50 HZ
Impulsy „wybuchowe” (burst)
Czas trwania impulsu: 10 ms
(z tego 0,2 ms na drażnienie nerwu)
Przerwa po skurczu: 50 s
PRĄD IMPULSOWY TRAEBERTA
Prąd ultrabodźcowy (masaż prądem)
Jednobiegunowy prąd prostokątny
Czas trwania bodźca: 2 ms
Czas trwania przerwy: 5 ms
Częstotliwość: 143 Hz
Natężenie: dawka czuciowa ponadprogowa
Czas trwania zabiegu: 8 - 15 minut
Seria: 3 - 6 - 10 zabiegów
- Wywołuje drżenie mięśniowe powodujące rozluźnienie mięśni
- Szybko powoduje przyzwyczajenie
RZADKO STOSOWANE METODY ELEKTROTERAPII:
PRĄDY JASNOGRODZKIEGO I RAVICA
stosowane w celu uzyskania przekrwienia i poprawy trofiki
dla wyzwolenia skórczów mięśni
działanie przeciwbólowe
PRĄDY OPISANE PRZEZ EDELA I FUCKERA
działanie i zastosowanie zbliżone do prądów interferencyjnych
TERAPIA ENERGOTONOWA HiToP (Hans-Urlich May)
mało rozpowszechniona mozliwość oddziaływania przeciwbólowego
specyficzna dla tej metody jest jednoczesna modulacja amplitudy i częstotliwości w określonym zakresie, jdnakże poniżej krzywej progowej czucia (treshold), co pozwala to na wprowadzenie do tkanek dużej dawki energii
urządzenie HiToP generuje częstotliwości pomiędzy 4,096 a 32,768 Hz
czas trwania zabiegu 60 minut
TERMINOLOGIA BÓLU
Allodynia - jest to ból wywołany innym bodźcem niż bodziec szkodliwy.
Analgezja - brak czucia bólu w miejscach, gdzie uprzednio było ono zachowane. Inaczej znieczulenie na ból.
Anestezja - zniesienie wszelkiego rodzaju czucia, w tym również czucia bólu. Anestezja może być miejscowa i uogólniona.
Hiperalgezja - zwiększona wrażliwość na ból, zwana też przeczulicą.
Hiperpatia - podwyższony próg bólu z upośledzeniem czucia.
Ból rozlany, obejmujący kończynę lub połowę ciała,
wystąpić może po każdym silniejszym bodźcu.
Występuje w uszkodzeniach wzgórza.
Hiperanalgezja - zmniejszone odczucie bólu, zwykle w następstwie uszkodzenia układu nerwowego lub działania środków przeciwbólowych.
Kauzalgia - ból piekący, palący, trudny do zlokalizowania, który występuje po urazach dużych nerwów, w skład których wchodzą włókna wegetatywne.
Neuralgia - nerwoból występujący zazwyczaj na skutek
nieznanej przyczyny.
Neuropatia - uszkodzenie, choroba nerwu lub wielu nerwów (polineuropatia). Neuropatie są zwykle pochodzenia zapalnego.
Parestezje - nieprawidłowe odczuwanie bodźca.
Zespól bólowy - jest to zespół kliniczny, którego dominującym i czasem jedynym objawem jest ból. Przyczyna najczęściej jest nie znana lub wiele różnych przyczyn wywołuje ten sam zespół, jak np. zespół bólowy kręgosłupa, zespół bolesnego barku itp. Do nazwy tej dodaje się często element czasowy - ostry, podostry lub przewlekły zespół bólowy.
BÓL NEUROPATYCZNY
Objawy towarzyszące bólom neuropatycznym
zaburzenia snu - 60%
brak energii - 58%
senność - 40%
zaburzenia koncentracji - 35%
depresja - 34%
lęk - 27%
osłabienie apetytu - 18%
ŚWIATŁOLECZNICTWO
Światłolecznictwo jest działem fizykoterapii,
w którym wykorzystuje się: promieniowanie podczerwone, promieniowanie widzialne, promieniowanie nadfioletowe
Promieniowanie podczerwone jest promieniowaniem niewidzialnym
Umiejscowionym w widmie promieniowania elektromagnetycznego między czerwienią widma światła widzialnego a krótkimi falami radiowymi.
Emitowane przez rozgrzane ciała.
Długość fali (wykorzystywana w lecznictwie): 770 - 15 000 nm
Promieniowanie widzialne : między promieniowaniem podczerwonym a promieniowaniem nadfioletowym
Długość fali: 400 - 760 nm
Promieniowanie nadfioletowe
Niewidzialne, umiejscowione bezpośrednio za obszarem fioletu widma widzialnego
Długość fali (stosowana do celów leczniczych): 380 - 200 nm
Teoria kwantowa Plancka
Promieniowanie rozchodzi się w postaci oddzielnych porcji energii = kwantów, zwanych fotonami
Fotony: cząsteczki o charakterze pola elektromagnetycznego, obdarzone określoną masą i energią
Promieniowanie padając na granicę między dwoma ośrodkami
ulega:
załamaniu
odbiciu
rozproszeniu
ugięciu (dyfrakcji)
pochłonięciu (prawo Grotthusa-Drapera)
Promieniowanie podczerwone (ang. IR - infra-red)
(między czerwienią widma światła widzialnego a falami krótkimi)
Długość fali: 770 - 15 000 nm
Promieniowanie podczerwone:
krótkofalowe (bliskie) 770 - 150 nm
średniofalowe 1500 - 4000 nm
długofalowe (dalekie) 4000 - 15000 nm
Wpływ promieniowania podczerwonego na ustrój:
rozszerzenie naczyń włosowatych
zwiększony przepływ krwi tętniczej
reakcje naczyń położonych głębiej
zmniejszenie napięcia mięśniowego
działanie przeciwbólowe
pobudzenie receptorów cieplnych skóry
Odczyn miejscowy:
Rumień cieplny
w trakcie naświetlania
zaczerwienienie nierównomierne (plamiste)
zanika po zakończeniu naświetlania
LAMPY I URZĄDZENIA DO NAŚWIETLANIA PROMIENIAMI PODCZEROWNYMI (PROMIENNIKI)
LAMPA SOLLUX
Statywowa
Przenośna (stołowa)
Filtry: czerwony , Niebieski
LAMPA MININA
ŚWIETLANKI
Budka Polano
Świetlanka Solar
PROMIENIOWANIE NADFIOLETOWE -właściwości fotochemiczne
1. Rumień fotochemiczny
2. Tworzenie pigmentu
3. Wytwarzanie witaminy D
4. Fotouczulenie
RUMIEŃ FOTOCHEMICZNY - odczyn skóry na działanie promieni UV wyrażający się zaczerwienieniem skóry (rozszerzenie naczyń krwionośnych)
Najszybszy na promieniowanie o fali 297 nm i 250 nm.
Ewolucja rumienia:
okres utajenia (1 - 6 h)
okres narastania rumienia (6 - 24 h)
okres ustępowania (do kilku dni)
INTENSYWNOŚC RUMIENIENIA FOTOCHEMICZNEGO ZALEŻY OD:
1. długości fali promieniowania nadfioletowego
2.intensywności emisji źródła promieniowania
3. odległości skóry od źródła promieniowania
4. wrażliwość skóry
5. wrażliwości osobniczej
6. wpływu leków i niektórych związków chemicznych
TWORZENIE PIGMENTU:
Fala ultrafioletowa o długości 290 - 330 nm
Melanoblasty
Promelamina
Tyrozyna
Tyrozynaza
Dwuhydroksyfenyloalanina
Melanina
WYTWARZANIE ZWIĄZKÓW PRZECIWKRZYWICZYCH
Fala ultrafioletowa a o długości fali 320 - 400 nm
Czynnik fotochemiczny (bodziec)
Uaktywnienie zawartej w skórze prowitaminy D3 (dczyn)
Działanie przeciwkrzywicze (efekt leczniczy)
WPŁYW PROMIENI NADFIOLETOWYCH NA ORGANIZM LUDZKI:
przemiana materii
przemiana mineralna
gruczoły wydzielania wewnętrzengo
układ oddechowy
układ krążenia
krew i układ krwiotwóczy
ULTRADZWIĘKI
Drgania mechaniczne o częstotliwości przekraczającej granicę słyszalności ucha ludzkiego (powyżej 20 000 Hz)
Zastosowanie w lecznictwie: 800 kHz
1000 kHz
2400 kHz
Wytwarzanie przez przetworniki ultradzwiękowe
Wytwarzają fale ultradzwiękowe (fala podłużna)
Prędkość rozchodzenia się fali ultradźwiękowej zależy od zdolności ośrodka do przenoszenia drgań:
powietrze (temperatura 00C) 331, 45 m/s
woda (temperatura 25 0C) 1497,00
tkanka tłuszczowa 1450,00
tkanka miękka 4080,00
żelazo 5850,00
FONOFOREZA
Zastosowanie ultradźwięków w celu wzmocnienia wchłaniania się leku przez skórę:
1. Tylko leki przepuszczające ultradźwięki
2. Po przygotowaniu skóry (ogrzanie, ogolenie)
3. Natężenia termiczne (1,5 W/cm2 i więcej)
4. Po zabiegu pozostawić lek na skórze pod opatrunkiem
Kortkosteroidy (hydrokortyzon, kortyzon)
Salicylany (kwas salicylowy, salicynian trolaminy, aspiryna)
leki znieczulające (lignokaina)
NLPZ
Inne
TONOLIZA
Jest to modyfikacja metody Hufschmidta i Jantscha
Polega na stymulacji mięśnia spastycznego krótkim impulsem prostokątnym lub trójkątnym, w czasie rozluźnienia mięsień antagonistyczny jest pobudzony serią impulsów o kształcie trapezowym, trójkątnym lub sinusoidalnym