ARTYŚCI ROMANTYZMU

Théodore Gericault (1791-1824)- francuski malarz i grafik, jeden z głównych reprezentantów romantyzmu, opierając się na dziełach klasycyzmu i tradycji barokowej stworzył indywidualny styl charakteryzujący się dynamiczną formą i bogatym kolorytem. Dążył do dramatyzowania akcji i potęgowania siły wyrazu. Tematyka obejmowała sceny batalistyczne, wyścigi konne, portrety i studia obłąkanych.
Jego najsłynniejszy obraz - Tratwa Meduzy (1819) poprzez ukazanie tragedii rozbitków, stał się ogólną metaforą losów człowieka i sztandarowym płótnem romantyzmu francuskiego. Pozostałe prace: Oficer szaserów  na koniu (1812), Ranny kirasjer (1814), Wyścigi wolnych koni w Rzymie(1817), Derby w Epson (1821). Théodore Gericault, Tratwa Meduzy

Caspar Dawid  Friedrich (1775-1840), malarz niemiecki, przedstawiciel romantyzmu, pejzażysta pojmujący naturę jako "wrogą towarzyszkę życia", stąd w jego obrazach częste przeczucie śmierci i nadmierna naturalizacja krajobrazu z wybrzeży Bałtyku, gór Harzu, brzegów Łaby. Reprezentował perfekcję formalną, świetny rysunek, dbałość o konstrukcję i upodobanie nokturnów.
Prace m.in.: Cmentarz w śniegi (1826), Kobieta w oknie (1822), Łabędzie (1820), Morze lodowe (1823), Krzyż w górach, Dwaj ludzie kontemplujący księżyc (1819), Wschód księżyca na morzu (1820).

Caspar Dawid  Friedrich, Kredowe skały Rugii

Joseph Mallord William Turner (1775-1851) - angielski malarz i grafik, jeden z czołowych pejzażystów XIX w. Łączył tradycje dynamizmu P.P. Rubensa i świetlistość C. Lorraina z romantycznym zafascynowaniem potęgą żywiołów i sił natury. Oprócz pejzaży fantastycznych i realnych - wykonywanych początkowo akwarelami, później również w technice olejnej - artysta malował sceny historyczne, ukazywał też często wydarzenia współczesne. Głównymi elementami kompozycyjnymi były: światło, kolor i powietrze. Turner wywarł olbrzymi wpływ na impresjonistów.

Ukończył Królewską Akademię, został jej profesorem, a nawet wiceprezesem. Dużo podróżował, uwielbiał Wenecje.

Jego ostatnie słowa „ Słońce jest Bogiem”.

Niektóre prace: Rybacy na morzu (1796), Ulisses wyszydzający Polifema(1829), Pożar gmachu Parlamentu w 1834 (1835), Walczący Témeraire(1839), Wschód słońca z morskim potworem (1840), Deszcz, para i szybkość(1844).

Joseph Mallord William Turner , Słońce nad jeziorem

William Blake (1757-1827) - poeta, malarz, miedziorytnik i myśliciel angielski. Przedstawiciel wczesnego romantyzmu. Dzieła wizyjne, o niezwykłej skali wyobraźni, mistyczno-prorocze, osnute na tematyce i problematyce biblijnej, które sam ilustrował i wydawał. Stosował technikę ręcznie kolorowanego miedziorytu, tempery i akwareli. Jego prace zostały ocenione w pełni dopiero przez prerafaelitów i wywarły silny wpływ na współczesne malarstwo angielskie.

Był twardym antyracjonalistą, wróg „utopii rozumu”. Obawiał się że więzy umysłu obezwładniają twórczą wyobraźnię. Jego prace były monumentalne i promienne.

(*Prerafaelici - grupa artystów (malarzy i poetów) działająca w Anglii w latach 1848-1851. Członkami byli m.in.: W.H. Hunt, J.E. Millais, D.G. Rossetti, J. Collison i T. Woolner. Wydawali własne pismo The Germ, występowali przeciwko wiktoriańskiej, czysto akademickiej sztuce ).

William Blake, Szatan prześladujący synów Hioba

Michałowski Piotr (1800-1855) - polski malarz, rzeźbiarz, urzędnik państwowy i działacz społeczny. Główny przedstawiciel romantyzmu w malarstwie polskim, wykształcony w Krakowie na uniwersytecie (nauki ścisłe, filologia klasyczna, orientalistyka), w dziedzinie malarstwa, ponadto w Getyndze na wydziale prawa. 1823-1830 był naczelnikiem oddziału hutniczego Komisji Przychodu i Skarbu - podległe mu zakłady produkowały broń na rzecz powstania listopadowego w 1831.

Początkowo twórczość miała charakter amatorski i w dużej mierze została zawarta w szkicownikach. Po wyjeździe na emigrację do Francji podjął studia uzupełniające. Po podróży do Anglii powrócił do Krakowa w 1835, rozwijając w pełni swój talent i twórczość, której tematykę stanowiły m.in. sceny z wojen napoleońskich i powstania listopadowego, realistyczne i pełne wyrazu portrety. Jego warsztat cechuje śmiały rysunek, syntetyczna forma, swobodna technika. 1848-1853 prezes Rady Administracyjnej Krakowa.

Prace m.in.: Napoleon konno wydający rozkazy (1835-37),  Napoleon na siwym koniu (1846), Seńko, Kardynał (1845-1848), portret córki Celiny na koniu, Błękitny chłopiec, Szarża w wąwozie Samosierry(1844), Oddział huzarów austriackich, Portret konny Mikołaja I (1849), portrety S. Czarneckiego, K. Kniaziewicza.

Piotr Michałowski, Napoleon konno wydając rozkazy

---