METODYKA

OCENY STRAT I ZNISZCZEŃ

POWSTAŁYCH W REJONACH UDERZEŃ BRONIĄ MASOWEGO RAŻENIA

STOSOWANA W CZASIE ĆWICZEŃ

SPIS TREŚCI

CZĘŚĆ I
BROŃ JĄDROWA

/OPRACOWANA NA PODSTAWIE PUBLIKACJI AXP6 /

ROZDZIAŁ I
WPROWADZENIE

101. Cel

1. Część I metodyki przeznaczona jest do uproszczonej oceny prawdopodobnych skutków ataku jądrowego przeciwnika. Zawiera ona dane o stratach stanu osobowego, zniszczeniach sprzętu i urządzeń oraz procedury kalkulacyjne przeznaczone do stosowania w czasie przygotowania oraz prowadzenia ćwiczeń i treningów.

102. Zakres

1. Metodyka ta obejmuje dziesięć standardowych mocy wybuchów jądrowych oraz szeroki wybór typów obiektów wojsk lądowych, lotnictwa i marynarki mogących być celem ataku jądrowego.

2. Zawarte w metodyce dane i procedury opisano w sposób możliwie prosty, aby ułatwić ich wykorzystanie w warunkach polowych. Pomimo podobieństwa opisanych procedur do metod stosowanych w przypadku realnych uderzeń, nie mogą one być wykorzystane do celów planowania użycia broni jądrowej.

103. Układ metodyki

1. Rozdział pierwszy zawiera ogólne założenia i definicje specjalistycznych pojęć przyjęte w celu jednakowego rozumienia stosowanej w metodyce terminologii. W Rozdziale 2 opisane są procedury przetwarzania danych. Zasady planowania ćwiczeń i reagowania ćwiczących na scenariusz jądrowy zawarte są w Rozdziale 3. Rozdziały 4 - 7 opisują sposób oceny strat i zniszczeń w następującym układzie:

1. Rozdział 4 - Porażenie stanu osobowego.

2. Rozdział 5 - Zniszczenie sprzętu wojskowy i konstrukcji.

3. Rozdział 6 - Porażenie okrętów (jednostek pływających) w morzu i zniszczenie urządzeń portowych.

4. Rozdział 7 - Uszkodzenie sprzętu podatnego na działanie impulsu elektromagnetycznego.

2. Załącznik A zawiera tabele z danymi niezbędnymi do prowadzenia opisanych w metodyce kalkulacji.

104. Definicje ogólne

Dla potrzeb metodyki zdefiniowano następujące pojęcia:

1. Porażenie.

Porażenie jest to zniszczenie materiału konstrukcyjnego lub struktury obiektu do takiego stopnia, że obniżona zostaje jego zdolność do spełniania jego zadania. Porażenia klasyfikuje się jako:

1. Porażenia umiarkowane.

Są to porażenia uniemożliwiające użycie broni lub obiektu bez wykonania naprawy głównej. W stosunku do mostów oznacza to 50-procentowe obniżenie ich parametrów przy częściowym zachowaniu własności użytkowych.

2. Porażenia ciężkie.

Porażenia, które uniemożliwiają wykorzystanie sprzętu lub obiektów bez przeprowadzenia ich całkowitej odbudowy lub rekonstrukcji.

2. Wybuch jądrowy powierzchniowy (naziemny lub nawodny).

Jest to wybuch ładunku jądrowego na powierzchni ziemi lub wody albo w jej pobliżu, gdy odległość powierzchni od środka kuli ognistej jest mniejsza lub równa jej promieniowi.

3. Powietrzny wybuch jądrowy.

Jest to wybuch ładunku jądrowego w powietrzu na wysokości większej niż promień kuli ognistej.

4. Cel.

Celem uderzenia jest obszar geograficzny, element ugrupowania wojsk lub obiekt zaplanowane do zniszczenia przez siły zbrojne. Podczas oceny porażenia rozróżnia się następujące cele:

1. Cel punktowy.

Jest to cel składający się z pojedynczego elementu np. most, budynek lub wyrzutnia rakiet lub cel powierzchniowy dla którego promień porażenia jest duży w porównaniu z promieniem celu (RT- ang. Radius of Target).

2. Cel powierzchniowy.

Jest to obszar, na którym znajduje się więcej niż jeden element, np. rejon obrony oddziału, lotnisko, fortyfikacje itp., którego promień jest porównywalny lub większy od promienia porażenia.

3. Cel morski.

Określonego typu nawodna jednostka pływająca.

1. Promień porażenia (RD - ang. Radius of Damage)

1. Promień porażenia jest odległością wyrażaną w metrach od punktu zerowego (GZ - ang. Ground Zero) wybuchu jądrowego, w której istnieje 50% prawdopodobieństwo wystąpienia porażeń określonego elementu celu w założonym - lub większym niż założony - stopniu. Pojęcie „ Promień porażenia” oznacza, że określone są przynajmniej cel i stopień porażenia:

2. Każdemu wybuchowi jądrowemu można przyporządkować wiele różnych promieni porażeń. Np. jednemu powierzchniowemu wybuchowi jądrowemu mogą odpowiadać następujące RD:

1. 640 m - ciężkie porażenia żelbetonowych składów amunicyjnych.

2. 525 m - umiarkowane porażenia czołgów.

3. 1530 m - umiarkowane porażenia pojazdów kołowych.

4. 3030 m - umiarkowane porażenia budynków o konstrukcji drewnianej.

3. Promienie porażeń zależą od mocy wybuchu, rodzaju celu, użytej broni, terenu, warunków atmosferycznych oraz wysokości wybuchu (HOB - ang. Hight of Burst). Ogólnie mówiąc, dla danej mocy jest określona, optymalna HOB, przy której występują RDmax (dla danego stopnia porażenia określonego celu). Np. rozpatrując umiarkowane porażenie samolotów na lądowisku wybuchem o mocy 5 kt w funkcji jego wysokości otrzymuje się następujące wielkości RD:

HOB RD

0 (Wybuch powierzchniowy) 1010 m

100 m 1060 m

200 m 1120 m

300 m 1170 m

400 m 1050 m

500 m 970 m

UWAGA:

Wysokość 300 m stanowi optymalną HOB, dla której występuje RDmax=1170 m dla umiarkowanych porażeń samolotów na lądowiskach. (Należy zaznaczyć, że dla różnych celów RDmax może występować przy różnych HOB.)

4. Termin RD będzie również stosowany, gdy bardziej istotne będą straty stanu osobowego niż zniszczenia materialne. RD jest odległością od GZ, na której 50 % stanu osobowego odniesie obrażenia określonego stopnia (natychmiastowa, trwała utrata zdolności do działania (IP), natychmiastowa, przejściowa utrata zdolności do działania ( IT), utajona śmiertelność (LL)) zgodnie z definicjami zawartymi w paragrafie 202.

5. Dane zawarte w dodatku A, Tabele A - 1 do A - 10 zawierają RD dla każdej z 10 rozważanych mocy wybuchów. RD są podawane dla wybuchów powierzchniowych oraz dla wybuchów wykonywanych na optymalnej HOB. Omawiane procedury zakładają, że nieprzyjacielskie wybuchy wykonywane są zawsze na optymalnej wysokości niezależnie od rozważanego celu i stopnia porażenia. Takie podejście może być traktowane jako wybór najgorszego wariantu RD lub RDmax i daje w rezultacie prowadzonych kalkulacji najbardziej niekorzystny wariant oceny porażeń stanu osobowego. W przypadku, gdy podawane są w tabelach zarówno wielkości RDmax dla wybuchów powietrznych jak i RD dla wybuchów powierzchniowych, będą one oddzielane ukośną kreską:

RDmax wybuchu powietrznego/RD wybuchu powierzchniowego

6. Promień bezpieczeństwa

Uważa się, że cel lub element celu znajdujący się w odległości od GZ nie mniejszej niż 1,5 x RD nie odniesie porażeń stopnia odpowiedniego dla danego RD w rozważanych warunkach.

UWAGI:

1. W Rozdziale 1. umieszczono tylko definicje pojęć używanych w całej metodyce. Dla łatwiejszego znalezienia powiązań w kolejnych rozdziałach zawarte są dodatkowe definicje specyficznych pojęć odnoszących się do konkretnych części metodyki.

2. Pełne zrozumienie niniejszej metodyki wymaga posiadania niezbędnej wiedzy o skutkach użycia i czynnikach rażenia broni jądrowej oraz znajomości metodyki oceny sytuacji skażeń po uderzeniach BMR.

Rozdział II
Prognozowanie stopnia porażenia celu
w rejonie wybuchu jądrowego

201. Podstawy

W rozdziale tym opisane są procedury, które wraz z danymi zawartymi w kolejnych rozdziałach oraz w dodatku A służą do oceny możliwych strat stanu osobowego oraz stopnia porażenia sprzętu i instalacji dla:

1. celów punktowych;

2. celów powierzchniowych;

3. jednostek pływających.

202. Definicje

Kryteria oceny strat stanu osobowego spowodowane napromienieniem przedstawione w tabeli A - 1 i Rozdziale 4. metodyki są następujące:

Natychmiastowa, trwała utrata zdolności do działania (IP - ang. Immediate Permanent Ineffectiveness) (dawka pochłonięta powyżej 8000 cGy). Ludzie tracą całkowicie zdolność do działania w ciągu ok. 3 minut po napromienieniu i stan ten utrzymuje się aż do śmierci porażonych, która następuje zwykle po 1 dobie.

Natychmiastowa, przejściowa utrata zdolności do działania (IT- ang. Immediate Transient Ineffectiveness) (dawka pochłonięta powyżej 3000 cGy do 8000 cGy). Ludzie tracą całkowicie zdolność do działania w ciągu ok. 3 minut po napromienieniu i stan ten utrzymuje się przez ok. 7 min. Następnie napromienieni odzyskują w ciągu 10 min. ponad 75% swej pierwotnej wydolności i utrzymują ją przez następne 5 godzin przy lekkim wysiłku lub przez 2 godz. przy wysiłku ciężkim dopóki choroba popromienna nie przybierze formy uniemożliwiającej dalsze działanie porażonych. Stan ten utrzymuje się aż do śmierci porażonych, która następuje po ok. 5 - 6 dniach.

Utajona śmiertelność (LL - ang. Latent Lethality) (dawka pochłonięta powyżej 650cGy do 3000 cGy). Spadek zdolności do realizacji zadań przy lekkim wysiłku następuje po ok. 3 godz. po napromienieniu i utrzymuje się przez 2 dni. Następnie napromienieni odzyskują zdolność do wykonywania zadań w ciągu 6 dni. Dalej w ciągu 4 tygodni następuje stopniowe pogorszenie stanu zdrowia, aż choroba popromienna przybierze formę uniemożliwiającą dalsze działanie. Stan ten utrzymuje się aż do śmierci porażonych, która następuje po ok. 6 tygodniach od napromienienia.

Gdy wykonywanie zadań wymaga dużego wysiłku spadek zdolności do działania następuje po 2 godz. i utrzymuje się przez 3 tygodnie, kiedy to choroba popromienna przybierze formę uniemożliwiającą dalsze działanie. Stan taki utrzymuje się aż do śmierci porażonych, która następuje po ok. 6 tygodniach od napromienienia.

203. Cele punktowe

1. Ocena stopnia porażenia celów punktowych polega na określeniu procentowego prawdopodobieństwa zniszczenia celu w założonym stopniu. Na prawdopodobieństwo rażenia wpływają:

1. promień porażenia (RD);

2. odległość (d - ang. distance) celu od punktu zerowego (GZ - ang. Ground Zero) wybuchu jądrowego.

2. W celu określenia prawdopodobieństwa porażenia celu punktowego bronią jądrową konieczne jest użycie Nomogramu Porażenia Celu Punktowego. (patrz rys. 2 - 1)

Rysunek 2 - 1 Nomogram Porażenia Celu Punktowego

1. Kolejność postępowania. W celu dokonania prognozy stopnia porażenia obiektu punktowego należy:

1. uzyskać informacje o celu (położenie, typ);

2. uzyskać informacje o wybuchu jądrowym (miejsce, moc, rodzaj);

3. określić RD z odpowiedniej tabeli z Dodatku A;

4. obliczyć
   ;

5. korzystając z Nomogramu Porażenia Celu Punktowego określić „procent prawdopodobieństwa”;

UWAGA

Informacje o wybuchu jądrowym uzyskuje się z meldunku NBC - 2 NUC.

3. Przykład

1. Celem jest most kratownicowy (TRN) znajdujący się w podanym rejonie.

2. Wybuch o mocy 10 kt wykonano w odległości d=350 m od mostu.

3. RD zniszczeń ciężkich wynosi 465 m (z tabeli A - 5).

4. Na górnej skali Nomogramu Porażenia Celu Punktowego (Rys. 2 - 1) należy zaznaczyć wartość d/RD=0,75.

5. Odczytane na dolnej skali prawdopodobieństwo (P) ciężkiego uszkodzenia mostu wynosi 88% .

Rysunek 2 - 2 Przykład oceny porażenia dla celu punktowego

4. Maksymalna odległość od GZ do celu (d_max). Maksymalną odległość pomiędzy punktem zerowym wybuchu jądrowego i celem punktowym (d_max), przy której dla danej mocy wybuchu może nastąpić uszkodzenie obiektu ustala się dla potrzeb planowania ćwiczeń następująco:

1. Należy założyć, że pożądana jest duża pewność osiągnięcia założonego stopnia porażenia, np. 92%. Pewność taka występuje, gdy stosunek d/RD osiąga wartość 0,70.

2. Z właściwej tabeli w załączniku A należy znaleźć RD dla odpowiedniej kategorii celu, stopnia porażenia oraz typu i mocy wybuchu.

3. Następnie należy obliczyć d_max korzystając z zależności:

d = 0,70 x RD.

204. Cele powierzchniowe

1. Obliczenie stopnia porażenia celu powierzchniowego polega na określeniu części celu pokrytej przez pole okręgu o promieniu równym RD i środku umieszczonym w punkcie GZ.

2. O ile cel nie jest obiektem kołowym lub punktowym stopień porażenia celu określa się metodą wizualną.

3. Sposób postępowania. W celu dokonania prognozy stopnia porażenia obiektu punktowego należy:

1. uzyskać informacje o celu;

2. uzyskać informacje o parametrach wybuchu jądrowego;

3. określić RD korzystając z odpowiednich tabel załącznika A;

4. narysować okrąg o promieniu RD w skali mapy ze środkiem w GZ, lub narysować (wybrać) właściwy RD na Szablonie Wybuchów (Rysunek 2 - 6) i umieścić środek szablonu na rzeczywistym GZ;

5. oszacować procent powierzchni celu pokryty przez RD. W przykładzie pokazanym na Rysunku 2 - 3, około 10 % celu podlegać będzie założonemu stopniu porażenia.

Rysunek 2 - 3 Przykład oceny zniszczenia celu powierzchniowego

4. Przykład:

1. Cel. Pododdział piechoty w odkrytych okopach. Promień celu (RT) wynosi 1000 m (rys. 2 - 4).

2. Moc wybuchu. 100kt - powietrzny.

3. Położenie GZ. 1500 m od środka celu (Rys. 2 - 4).

4. Zadanie. Dokonać prognozy napromienienia żołnierzy w następujących trzech przedziałach dawki pochłoniętej: powyżej 8000 cGy, powyżej 3000 cGy i powyżej 650 cGy.

5. Rozwiązanie. (Rys. 2 - 6). Odczytane z Tabeli A - 1 RD wynoszą:

1. promień natychmiastowej, trwałej utraty zdolności do działania (IP) = 910 m;

2. promień natychmiastowej, przejściowej utraty zdolności do działania ( IT) = 1080 m;

3. Promień utajonej śmiertelności (LL) 1300 m.

1. Odpowiedź. (Rys. 2 - 5). Wzrokowe oszacowanie powierzchni wskazuje, że:

1. 10 % jednostki otrzyma dawkę przynajmniej 8000 cGy(IP);

2. 20 % jednostki otrzyma dawkę przynajmniej 3000 cGy (IT);

3. 40 % jednostki otrzyma dawkę przynajmniej 650 cGy (LL).

Rysunek 2 - 4 Przykład nr 1 - określenie dawki promieniowania pochłoniętej przez cel powierzchniowy

Rysunek 2 - 5 Przykład nr 2 - określenie dawki promieniowania pochłoniętej przez cel powierzchniowy

Rysunek 2 - 6 Szablon Wybuchu

205. Cele morskie

1. Stopień porażenia celów morskich określany jest w kategoriach stopnia obniżenia zdolności jednostek pływających. Definicje stopnia obniżenia zdolności zawarte są w Rozdziale 6.

2. Sposób postępowania. W celu dokonania oceny stopnia porażenia jednostki pływającej należy:

1. Uzyskać dane o wybuchu jądrowym, zwłaszcza rodzaj, moc i położenie GZ.

2. Na podstawie Tabeli A - 8 określić parametry obniżenia manewrowości i zdolności ogniowej okrętu. Nie ma potrzeby prowadzenia interpolacji. Jeśli cel znajduje się w zasięgu RD odzwierciedlonej w tabeli, oznacza to, że odniesie on określony stopień obniżenia zdolności.

3. Przykład

1. Celem jest niszczyciel/eskortowiec. Jeśli w obrębie założonego promienia nastąpi wybuch powietrzny o mocy 100 kt będący w morzu okręt odniesie następujące uszkodzenia:

1. Manewrowość okrętu

1. W zasięgu promienia RD=1805 m, obniżenie o 90%.

2. W zasięgu promienia RD=2870 m, obniżenie o 10%.

2. System uzbrojenia okrętu

1. W zasięgu promienia RD=2360 m, obniżenie zdolności ogniowej o 90%.

2. W zasięgu promienia RD=8230 m, obniżenie zdolności ogniowej o 10%.

2. Straty stanu osobowego w nadbudówkach (tabela A - 1)

1. W zasięgu promienia RD=1240 m, Natychmiastowa, trwała utrata zdolności do działania (IP).

2. W zasięgu promienia RD=1360 m, Natychmiastowa, przejściowa utrata zdolności do działania ( IT).

3. Wewnątrz promienia RD=1570 m, Utajona śmiertelność (LL).

ROZDZIAŁ III
PLANOWANIE INCYDENTÓW JĄDROWYCH W ĆWICZENIACH

301. Podstawy.

1. Metodyka oceny strat w rejonach wybuchów jądrowych może być użyta przez zespoły planujący ćwiczenia i treningi do przygotowania scenariuszy użycia broni masowego rażenia i wypadków jądrowych oraz przez ćwiczących do reagowania na występujące w ćwiczeniach incydenty jądrowe.

302. Procedury.

1. Planowanie incydentów jądrowych w czasie ćwiczeń powinno być realizowane wg. następujących zasad:

1. Należy zaplanować rodzaj, moc i położenie GZ wybuchów jądrowych, które spowodują zakładany przez kierownictwo ćwiczenia stopień porażenia.

2. Następnie należy przygotować meldunki NBC - 1 NUC lub NBC - 2 NUC w celu wprowadzenia informacji o uderzeniach jądrowych.

3. Dalej należy przygotować kolejne informacje, których ćwiczący mogą potrzebować do oszacowania porażeń przy użyciu niniejszej metodyki.

4. W trakcie prowadzenia ćwiczenia, kierownictwo/rozjemcy powinni porównywać wyniki kalkulacji ćwiczących z obliczeniami zawczasu wykonanymi przez zespół autorski.

303. Przykład nr 1.

1. W okresie planowania ćwiczenia, jego kierownik ćwiczenia postawił zespołowi autorskiemu następujące zadanie:

„Zaplanować nieprzyjacielskie uderzenie, które zmusi ćwiczących specjalistów NBC do wykonania pośpiesznych kalkulacji porażeń stanu osobowego oraz zniszczenia sprzętu i konstrukcji w strefie wojsk własnych”.

2. Wykonując otrzymane zadanie zespół planujący użycie broni masowego rażenia precyzuje epizod oceny strat stanu osobowego poprzez wybór celu na podstawie mapy z ćwiczebną sytuacją taktyczną (Rysunek 3-1), zakładając, że żołnierze przebywają w odkrytych okopach i przyjmując kryteria odpowiadające utajonej śmiertelności (LL).

Po zapoznaniu się z terenem na podstawie mapy i porównaniu z tabelami dodatku A, zespół wybiera GZ i moc wybuchu, który pozwoli osiągnąć sensowny procent porażeń stanu osobowego (Rysunek 3 - 1). Planujący uzyskują następujące dane opisujące epizod użycia broni masowego rażenia:

Wybuch: 100 kt - Powietrzny - w założonym GZ

RD: 1300 m (LL)

Procent porażeń stanu osobowego: 20 %

3. W celu przekazania ćwiczącym we właściwym czasie niezbędnych danych o uderzeniu jądrowym autorzy ćwiczenia przygotują następującą informację:

POZA KOLEJNOŚCIĄ

DATA/CZAS

NATO JAWNE

OD: (SD NIŻSZEGO SZCZEBLA)

DO: (ĆWICZĄCE SD)

NBC - 2 NUC

ALFA - Nr SERYJNY UDERZENIA

DELTA - DATA i CZAS ATAKU

FOXTROT -AY 138370

HOTEL - P

NOVEMBER -100 kt

UWAGA

W zależności od szczebla prowadzonego ćwiczenia Autorzy zamiast przekazywania meldunku NBC - 2 NUC mogą przekazać kilka meldunków NBC - 1 NUC i domagać się od ćwiczących znalezienia GZ drogą wcięć, oszacowania mocy wybuchu i samodzielnego przygotowania meldunku NBC - 2.

4. Zespół planujący użycie broni masowego rażenia przygotuje informację, która zmusi ćwiczących do prowadzenia kalkulacji związanych z prognozą strat w rejonie wybuchu jądrowego. Komunikat przekazany w krótkim czasie po NBC - 2 NUC może brzmieć następująco:

OD: KIEROWNICTWO ĆWICZENIA/SD WYŻSZEGO SZCZEBLA

DO: ĆWICZĄCY OAS

„PODLEGŁA JEDNOSTKA OTRZYMAŁA POLECENIE PRZEKAZANIA MELDUNKÓW ŚWIADKÓW DOTYCZĄCYCH PORAŻONYCH W REZULTACIE WYBUCHU POWIETRZNEGO O MOCY 100 kt W PUNKCIE (_____). W CZASIE OCZEKIWANIA NA MELDUNKI, ĆWICZĄCY DOWÓDCA OTRZYMAŁ ZADANIE DOKONAĆ SZYBKIEJ OCENY STRAT STANU OSOBOWEGO PRZEBYWAJĄCEGO W ODKRYTYCH OKOPACH”.

UWAGA:

Zespół planujący użycie broni masowego rażenia powinien skoordynować prawidłową strukturę porażeń stanu osobowego z zespołem odpowiedzialnym za planowanie logistyczne.

5. 
   W toku ćwiczenia Kierownictwo/rozjemcy powinni porównywać wyniki obliczeń strat stanu osobowego wykonane przez ćwiczących z przygotowanymi wcześniej rozwiązaniami autorskimi. Jeśli wyniki nie zgadzają się, kolejne komunikaty powinny zażądać wyjaśnień od ćwiczących specjalistów NBC.

Rysunek 3 - 1 Planowanie porażeń stanu osobowego dla potrzeb ćwiczenia -Przykład nr 1.

304. Przykład nr 2.

1. W następstwie odprawy organizacyjnej, zespół planujący użycie broni masowego rażenia wybrał na podstawie mapy z tłem taktycznym ćwiczenia następujący cel (Rysunek 3 - 2):

Cel powierzchniowy A: SAMOLOTY NA ODKRYTYCH STANOWISKACH POSTOJOWYCH

Cel punktowy B: Zbiornik MPS

Cel punktowy C: Most KRATOWNICOWY TRN

2. Po zapoznaniu się z terenem na podstawie mapy i porównaniu z tabelami Dodatku A, zespół planujący użycie broni masowego rażenia wybiera GZ i moc wybuchu, który pozwoli osiągnąć sensowną wielkość zniszczeń dwu lub więcej celów znajdujących się blisko siebie na mapie sytuacji taktycznej ćwiczenia. Następnie przygotowuje wystarczającą liczbę meldunków NBC - 1 NUC, które umożliwią ćwiczących do znalezienia GZ i określenia mocy i rodzaju wybuchu lub też wybierają GZ, rodzaj i moc uderzenia oraz opracowują niezbędne meldunki NBC - 2 NUC.

NBC - 1 NUC OD: OBSERWATOR//POŁOŻENIE_______

POZA KOLEJNOŚCIĄ

DATA/CZAS

NATO JAWNE

DO: ĆWICZĄCY

NBC - 1 NUC

B- AY 115327

C- 47 STOPNI

D- ___________

E- ___________

H- POWIETRZNY

J- 14s

M- 68 STOPNI C

UWAGA

Wartość podaną w linii J oblicza się zgodnie z zależnością:

D=J x 350 m/sek.

gdzie:

D= odległość od GZ do obserwatora (4,9 km);

350 m/sek. = prędkość dźwięku w powietrzu, a J = czas od błysku do huku;

stąd:

3. Oczekiwana reakcja ćwiczących:

POZA KOLEJNOŚCIĄ

DATA/CZAS

NATO JAWNE

OD: ĆWICZĄCY

DO Kierownictwo/SD wyższego szczebla

NBC - 2 NUC

1. __________

1. __________

2. AY 150360 RZECZYWISTE

3. POWIETRZNE

N. 50 kt

UWAGA

Linia N (oszacowanie mocy) jest określona zgodnie z procedurami zawartymi w ATP 45.

4. Zespół planujący sytuację BMR przygotowuje następnie komunikat, który zmusi ćwiczących do prowadzenia prognozy skutków wybuchu jądrowego:

POZA KOLEJNOŚCIĄ

DATA/CZAS

NATO JAWNE

OD: KIEROWNICTWO ĆWICZENIA

DO: ĆWICZĄCY OAS

„WYKONYWANE SĄ DLA G4 OBLICZENIA RZECZYWISTYCH ZNISZCZEŃ SPOWODOWANYCH UDERZENIEM JĄDROWYM W PUNKCIE AY 150360. W CZASIE OCZEKIWANIA NA DANE Z ROZPOZNANIA NIEZBĘDNE JEST, WYKONANIE DLA CELÓW PLANISTYCZNYCH WSTĘPNYCH OBLICZEŃ WIELKOŚCI ZNISZCZEŃ. pROSZĘ O prognozĘ ZNISZCZEŃ SAMOLOTÓW NA STANOWISKACH POSTOJOWYCH (AY 125370), zBIORNIKA mps (AY 163360) I MOSTU KRATOWNICOWEGO (AY 160390)?”

5. Wyniki obliczeń wykonane przez ćwiczących przy użyciu tabel A-3, A-4 i A-5 oraz Nomogramu Porażenia Celu Punktowego (Rysunek 2 - 1) powinny być następujące:

CEL A: 35 % prawdopodobieństwa średniego porażenia.

CEL B: 72 % prawdopodobieństwa ciężkiego porażenia.

CEL C: Brak zniszczeń.

Rysunek 3 - 2 Planowanie zniszczenia celów dla potrzeb ćwiczenia -Przykład nr 2.

ROZDZIAŁ IV
STRATY STANU OSOBOWEGO

401. Podstawy.

Dane dotyczące strat stanu osobowego zawarte w Tabeli A - 1 uwzględniają promieniowanie natychmiastowe wybuchu jądrowego (tj. promieniowanie jonizujące emitowane przez kulę ognistą w ciągu jednej minuty po wybuchu) oraz skutki działania fali uderzeniowej wybuchu jądrowego. Należy brać pod uwagę, że straty stanu osobowego będą skutkiem efektów kombinowanych (tzn. kombinacji więcej niż jednego zasadniczego czynnika).

402. Promieniowanie jonizujące wybuchu jądrowego.

1. Podczas prognozowania strat spowodowanych napromienieniem bierze się pod uwagę promieniowanie jonizujące konkretnego rozpatrywanego wybuchu jądrowego. Dla uproszczenia kalkulacji w metodyce nie jest uwzględniane wcześniejsze napromienienie.

2. Ogólnie mówiąc skutkiem pochłonięcia dawki promieniowania jonizującego powodującej powstanie strat osobowych są początkowe objawy choroby popromiennej rozwijające się w krótkim czasie po napromienieniu, a następnie przechodzące w okres utajony. W tym czasie wiele symptomów może ustąpić, aby w końcowej fazie choroby popromiennej zakończyć się śmiercią lub wyzdrowieniem. Długotrwałość każdego z etapów choroby, czas wystąpienia i intensywność objawów, a także końcowy efekt są w istotny sposób zależne od pochłoniętej dawki.

3. Stosowane w tej metodyce kryteria porażenia stanu osobowego są następujące:

1. natychmiastowa, trwała utrata zdolności do działania;

2. natychmiastowa, przejściowa utrata zdolności do działania;

3. utajona śmiertelność.

403. Wybuch powietrzny.

Przyjmuje się, że powietrzny wybuch jądrowy powoduje porażenia ludzi zarówno poprzez bezpośrednie oddziaływanie nadciśnienia fali uderzeniowej na ich ciała, powodujące zranienia poprzez rzucanie i upadek ludzi na twarde powierzchnie albo zniszczenie pojazdów lub instalacji zajętych przez ludzi.

404. Stopień ochrony stanu osobowego w czasie ataku.

Wielkość porażeń stanu osobowego spowodowane zarówno promieniowaniem jonizującym jak i wybuchem powietrznym zależeć będzie od sposobu ukrycia (stopnia ochrony) jaką zapewnia środowisko oraz od mocy wybuchu i odległości od GZ. Żołnierze w odkrytym terenie muszą być dobrze wyszkoleni aby położyć się twarzą do ziemi zanim czynniki rażące powietrznego wybuchu jądrowego dotrą do ich pozycji. Jako inne rodzaje ukryć przyjmuje się czołgi, transportery opancerzone, odkryte okopy i schrony ziemne.

405. Tabela promieni porażeń (rd) stanu osobowego.

Wartości RD dla każdej mocy wybuchu pokazane są dla wybuchów powietrznych i naziemnych (nawodnych). Dane dotyczące stanu osobowego odnoszą się do kombinowanych skutków eksplozji oraz początkowego promieniowania jonizującego. Nagłówki kolumn zawierające podkolumny zatytułowane: Natychmiastowa, trwała utrata zdolności do działania (IP), Natychmiastowa, przejściowa utrata zdolności do działania ( IT), Utajona śmiertelność (LL) dla każdego rodzaju ukrycia. RDmax dla wybuchu powietrznego i RD wybuchu naziemnego oddzielone są ukośną kreską.

ROZDZIAŁ V
Sprzęt i KONSTRUKCJE WojskowE

501. Podstawy.

Głównym czynnikiem niszczącym cele opisane w rozdziale 5 jest nadciśnienie fali uderzeniowej będące efektem wybuchu jądrowego.

502. Pojazdy i sprzęt wojskowy oraz uzbrojenie wojsk lądowych.

Tabela A - 2 zawiera promienie porażeń różnych grup pojazdów wojskowych i uzbrojenia wojsk lądowych.

503. Samolot bojowy.

Tabela A - 3 zawiera RD samolotów na odkrytych stanowiskach postojowych, ustawionych przypadkowo w stosunku do wybuchu i w umocnionych schronach dla samolotów. Podano również RD dla lekkich i średnich / ciężkich śmigłowców ustawionych w przypadkowych kierunkach na odkrytych lądowiskach.

504. Budynki i różne konstrukcje o znaczeniu wojskowym.

1. Kryteria zniszczeń obiektów wymienionych w Tabeli A - 4 są następujące:

1. CIĘŻKIE zniszczenia opisuje doszczętne zniszczenie budynku (w większości wypadków całkowite zawalenie konstrukcji), w wyniku czego nie może on być wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem bez uprzedniej całkowitej odbudowy.

2. UMIARKOWANE zniszczenie oznacza poważne uszkodzenie konstrukcji, w wyniku czego budynek nie może spełniać swej pierwotnej funkcji bez poważnego remontu.

2. Ciężki sprzęt zamontowany na fundamentach na poziomie ziemi wewnątrz budynku może być nadal sprawny nawet w przypadku CIĘŻKICH uszkodzeń budowli.

3. Sprzęt montowany do szkieletu budowli prawdopodobnie nie zachowa swych własności użytkowych nawet jeśli budowla ulegnie tylko zniszczeniu UMIARKOWANEMU.

4. Kiedy rozważane są skutki oddziaływania wybuchu powietrznego należy liczyć się z zapaleniem pod wpływem promieniowania cieplnego łatwopalnych materiałów dookoła budynków na większej odległości od GZ niż pokazują zawarte w tabeli RD wybuchu powietrznego. Dodatkowo mogą wystąpić na większych odległościach pożary wtórne spowodowane zwarciami instalacji elektrycznej, uszkodzeniami instalacji gazowej oraz zniszczeniem składów (paliw) i pieców. Skutki promieniowania cieplnego nie są w metodyce uwzględniane z powodu zbyt wielu różnorodnych i wtórnych efektów, które należałoby rozpatrzyć.

5. Tabela A - 4 zawiera maksymalne promienie porażeń opisanych poniżej budynków i różnorodnych budowli. W nagłówkach kolumn Tabeli A - 4 zastosowano następujące skróty:

1. Wielopiętrowe, odporne na wybuchy budowle ze zbrojonego betonu bez okien (RCBRMS - ang. reinforced concrete blast resistant multi-storey).

2. Lekkie, jednopoziomowe o konstrukcji stalowej i nośności do 5 ton (LSFISS - ang. light steel frame industrial, single story).

3. Ciężkie, jednopoziomowe o konstrukcji stalowej i nośności od 25 do 50 ton (HSFISS- ang. heavy steel frame industrial, single story).

4. Wielopiętrowe - 2-3-poziomowe - budynki mieszkalne z cegły (BAHMS - ang. brick apartment house type, two to three stories).

5. Domy o konstrukcji drewnianej (WFH - ang. wood frame house).

6. Składy amunicyjne ze zbrojonego betonu i łukowymi sklepieniami, o szerokości 9m i przykryte warstwą ziemi o grubości 0,7 m (IGLOO).

UWAGA

Zniszczenie takiego celu powoduje zapadnięcie się sklepienia, co prowadzi do ciężkiego zniszczenia zawartości.

7. Stanowisko dowodzenia i schron dla ludzi (2 na 3 m) zagłębiony w gruncie (1 - 2 m) przykryty ziemią (CP-ang. command point).

8. Zbiorniki MPS.

UWAGA

Prognozowane zniszczenie takiego celu oznacza zniszczenie jego zawartości.

505. Mosty

1. Kategorie zniszczeń. Ciężkie zniszczenia oznaczają zawalenie mostu, a uszkodzenia umiarkowane oznacza znaczne obniżenie jego klasy przy częściowym zachowaniu jego własności użytkowych.

2. Tabela A - 5 zawiera RD dla następujących typów i wielkości mostów:

1. Most kratownicowy (TRW) . O dużej rozpiętości (60-120 m), z drogą szybkiego ruchu (4 pasy) lub podwójnymi torami kolejowymi i podłożem z kruszywa.

2. Most kratownicowy (TRN) . O dużej rozpiętości (60-120 m), z drogą szybkiego ruchu (2 pasy) podłożem z kruszywa albo pojedynczymi lub podwójnymi torami kolejowymi i otwartym podłożem.

3. Most Ramowy (GS). O małej rozpiętości (25 m), z drogą szybkiego ruchu (2 pasy) lub szosą o 4 pasach, albo podwójnymi torami kolejowymi i podłożem otwartym lub z kruszywa.

4. Most Ramowy (GL). O duże rozpiętości (60 m), z drogą szybkiego ruchu (2 pasy) lub podwójnymi torami kolejowymi i podłożem z kruszywa.

UWAGA

Interpolacja oparta na rozpiętości mostu może być prowadzona dla tej samej kategorii zniszczenia mostów GS i GL. Zwłaszcza dla mostów do 41 m mogą być użyte dane odpowiadające mostom GS, a wobec mostów od 42 m mogą być wykorzystane dane odpowiadające mostom GL.

5. Mosty pływające.

506. Powalenia drzew i pożary lasów.

1. Tabela A - 6 zawiera Promienie Blokowania Dróg (LSD) ze względu na powalenie drzew i pożary lasów, które mogą być użyte do określenia dostępności dróg w porażonym rejonie.

507. Ukrycia.

1. Jako ukrycia przyjmowane są odkryte okopy lub punkty obserwacyjne wzmocnione workami z piaskiem i wzmocnione blachą stalową lub okrągłymi balami drewnianymi.

2. RDmax / RD odpowiadające zawalenie się tych obiektów zawiera Tabela A - 7.

ROZDZIAŁ VI
OKRĘTY (Jednostki pływające) w morzu i w portach

601. Podstawy.

Okręty (jednostki pływające) w morzu ulegają przede wszystkim zniszczeniom mechanicznym pod działaniem fali uderzeniowej powietrza wybuchu jądrowego wykonanego w atmosferze lub wodnej fali uderzeniowej wybuchu podwodnego. Straty stanu osobowego, pomimo że są jednym ze skutków nie są uwzględnione jako osobna kategoria, ale mogą być określone na podstawie tabeli A - 1.

602. Definicje osłabienia zdolności bojowych okrętów.

W celu wstępnej oceny obniżenia zdolności bojowych jednostek pływających wystarczające są dane o obniżeniu ruchliwości i spadku możliwości ogniowych.

1. Obniżenie mobilności (MI - ang. Mobility Impairment). Stopnie obniżenia mobilności zdefiniowano następująco:

1. Dziewięćdziesiąt procent: Nawodna lub podwodna jednostka pływająca może z trudnością sterować w pożądanym kierunku zarówno z powodu uszkodzenia jednostki napędowej lub urządzeń sterowania mocą jak i z powodu strat stanu osobowego załogi.

2. Dziesięć procent: Niewielkie obniżenie zdolności do osiągnięcia prędkości maksymalnej i / lub zdolności manewrowych będące wynikiem zarówno drobnych uszkodzeń jak i z powodu strat stanu osobowego załogi.

3. Obniżenie zdolności ogniowej (WD - ang. Weapon Delivery Impairment). Stopnie obniżenia zdolności ogniowej zdefiniowano następująco:

1. Dziewięćdziesiąt procent: Nawodna lub podwodna jednostka pływająca może z trudnością sterować w pożądanym kierunku zarówno z powodu uszkodzenia jednostki napędowej lub urządzeń sterowania mocą jak i z powodu strat stanu osobowego załogi.

2. Dziesięć procent: Niewielkie obniżenie możliwości ogniowych będące wynikiem zarówno drobnych uszkodzeń systemu uzbrojenia lub nadbudowy jak i z powodu strat stanu osobowego załogi.

603. Typy jednostek pływających i tabela zniszczeń.

W Tabeli A - 8 pokazane są dane dotyczące 90-cioprocentowych i 10-procentowych obniżeń mobilności (M90, M10) i możliwości ogniowych (WD90, WD10) dla powietrznych wybuchów jądrowych wykonanych przeciwko niszczycielom (lub eskortowcom), lotniskowcom, szybkim łodziom patrolowym, trałowcom, poławiaczom min, okrętom desantowym i transportowym oraz łodziom podwodnym na powierzchni. Należy zauważyć, że używane w tabeli A - 8 wartości mocy wybuchów nie są identyczne z używanymi w Tabeli A - 1 (RD porażeń stanu osobowego).

604. Tabela promieni zniszczeń urządzeń portowych.

Tabela A - 9 zawiera RDmax dla urządzeń portowych: dźwigów, nabrzeży i pirsów. Związane z nimi RD dla budynków można znaleźć w Tabeli A - 4.

ROZDZIAŁ VII
OCENA ZniszczeŃ spowodowanYCH Impulsem
elektromagnetycznym (EMP)

701. Podstawy.

1. Tabela A - 10 zawiera dane do wykorzystania w czasie ćwiczeń, kiedy dowódca lub kierownik ćwiczenia chcą ocenić skutki działania Impulsu Elektromagnetycznego wybuchów jądrowych. Należy podkreślić, że tabela odnosi się tylko do sprzętu elektronicznego, który nie jest odporny na działanie impulsu elektromagnetycznego. Można założyć, że sprzęt posiadający odporność na działanie EMP na poziomie opisanym w publikacji AEP 4 zachowuje swoją zdolność do działania jeśli przetrwa 50% jego załogi.

2. Tabela dotyczy powietrznych wybuchów jądrowych na niskiej wysokości (endo-atmosferycznych), gdzie stopień zniszczeń zależy od mocy i wysokości wybuchu oraz od odległości od GZ. Dla celów ćwiczebnych zakłada się, że skutki wybuchów na dużej wysokości będą równomiernie odczuwalne na całym obszarze ćwiczenia. Zakłada się (dla potrzeb tabeli), że ładunki jądrowe są detonowane na wysokości optymalnej do wywołania zniszczeń.

702. Kategorie wrażliwości.

Sprzęt został podzielony na trzy kategorie wrażliwości:

1. Sprzęt Niskiego Ryzyka. Sprzęt elektroniczny, który w większości posiada własne obudowy i nie ma zewnętrznych połączeń lub posiada przewody o minimalnej długości. Przykłady:

1. Systemy kierowania ogniem (czołgowe i artyleryjskie).

2. Elektro-optyczne przyrządy obserwacyjne.

3. Ręczne kalkulatory.

2. Sprzęt Średniego Ryzyka. Urządzenia z krótkimi antenami lub kablami połączeniowymi jak np.:

1. Taktyczny sprzęt łączności.

2. Systemy porażenia jądrowego.

3. Radary artyleryjskie / moździerzowe.

3. Sprzęt Wysokiego Ryzyka. Dowolny sprzęt elektroniczny z długimi kablami współpracujący z długimi systemami anten, jak np.:

1. Systemy łączności przewodowej.

2. Systemy obrony przeciwlotniczej.

3. Agregaty prądotwórcze.

4. Śmigłowce.

703. Wykorzystanie tabeli.

1. Pierwsza kolumna zawiera moce wybuchów w zakresie od 1 kt do 500 kt. Pozostałe kolumny odpowiadają każdej z trzech kategorii wrażliwości sprzętu. Każdej z wartości mocy wybuchu odpowiadają dwie liczby. Pierwsza z nich podaje odległość, na której sprzęt zostanie zniszczony z dużym prawdopodobieństwem (90%) na skutek oddziaływania EMP. Następna liczba określa promień bezpieczeństwa.

2. Dla odległości pośrednich procent zniszczeń może być obliczony według następującej zależności:

gdzie:

X = procentowe zniszczenie sprzętu

R = odległość sprzętu od GZ

A = pierwsza liczba z kolumny (odległość zniszczeń 90%)

B = druga wartość z kolumny (promień bezpieczeństwa)

pod warunkiem, że A≠B

CZĘŚĆ II
BROŃ CHEMICZNA

/OPRACOWANA NA PODSTAWIE PUBLIKACJI AXP7/

ROZDZIAŁ I
WPROWADZENIE

101. Uwagi ogólne

1. Celem metodyki jest dostarczenie uproszczonych procedur i tabel służących planowaniu incydentu z użyciem broni chemicznej oraz oceny strat chemicznych będących skutkami tego incydentu. Charakterystyki bojowych środków chemicznych wykorzystywane w metodyce są realne. Dane dotyczące broni chemicznej oraz środków przenoszenia są danymi hipotetycznymi, jednak podobnymi do występujących w rzeczywistości.

2. Metodyka jest przeznaczona jedynie do wykorzystania podczas ćwiczeń przez zespoły planujące ćwiczenia dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych i ma służyć do:

1. przygotowania scenariuszy ćwiczeń oraz scenariuszy użycia broni chemicznej;

2. oceny strat będących wynikiem użycia broni chemicznej.

3. Metodyka nie zapewnia użytkownikom możliwości oceny realnych strat w wyniku ataku chemicznego lub też wykonania analiz celów użycia broni chemicznej. Liczby dotyczące strat uzyskane poprzez wykorzystanie niniejszej publikacji są liczbami teoretycznymi.

4. Dokument nie został przeznaczony do oceny całkowitego wpływu uderzenia chemicznego na zdolność bojową.

W celu otrzymania uproszczonych procedur oceny strat chemicznych w złożonych przypadkach, dokument zawiera założenia oraz ignoruje fakty, które muszą zostać uwzględnione w realistycznych ocenach oraz podczas analizy celów broni chemicznej.

Rozdział 1 jest rozdziałem wprowadzającym informację o wielu czynnikach, które mają wpływ na skutki działania broni chemicznej i które są przedmiotem zainteresowania podczas oceny ich wpływu na cele rażenia broni chemicznej. Nadrzędnym celem niniejszego rozdziału jest dostarczenie dowódcom i personelowi Ośrodków Analizy Skażeń, krótkich ale podstawowych informacji o wielu czynnikach związanych z problematyką.

102. Charakterystyka ogólna

1. Dawka bojowego środka trującego. Dawka bojowego środka trującego jest jego całkowitą ilością, która wnika do ciała ludzkiego. Dawka „powodująca wystąpienie strat” odpowiada ilości zaabsorbowanego w ciele (pochłoniętego) bojowego środka trującego w wielkości wystarczającej do obezwładnienia personelu w taki sposób by nie był on w stanie wykonywać zadań wojskowych w wydłużonym okresie czasu (większym od 24 godzin). Poziomy strat przedstawione w tabelach oceny strat oparte są na powyższej koncepcji oceny skutków porażenia bronią chemiczną.

2. Drogi przenikania do organizmu. Istnieje kilka dróg, poprzez które bojowy środek trujący może wniknąć do organizmu. Jednak jedynie dwie z nich mają praktyczne znaczenie z wojskowego punktu widzenia: drogi oddechowe, poprzez które dawka zostaje pochłonięta na drodze inhalacji oraz skóra, kiedy to bojowy środek trujący przenika do organizmu na skutek skażenia powierzchni ciała. Nietrwałe środki trujące są bojowymi środkami trującymi zwykle wykorzystywanymi podczas ataku z zamiarem spowodowania ofiar poprzez drogi oddechowe. Trwałe bojowe środki trujące są takimi bojowymi środkami trującymi, które zwykle wykorzystywane są podczas ataku z zamiarem spowodowania wystąpienia ofiar w skutek przeniknięcie środka do organizmu poprzez skórę (na drodze absorpcji).

1. Układ oddechowy może zostać łatwo zaatakowany poprzez pary lub aerozole bojowych środków trujących (aerozol - drobne cząsteczki ciała stałego lub cieczy unoszące się w powietrzu). Dawka bojowego środka trującego o wystarczającym stężeniu pochłonięta na drodze inhalacji powoduje wystąpienie ofiar w ciągu kilku minut trwania ataku.

2. Głównym zagrożeniem związanym z przenikaniem środka trującego poprzez skórę jest bezpośredni kontakt z kroplami wybranych środków z powodu ich toksyczności oraz łatwości z jaką wnikają poprzez skórę. Bojowe środki trujące przenikające przez skórę mogą również przenikać przez odzież (z wyjątkiem takiej, która została sporządzona z specjalnie zaprojektowanej i przygotowanej tkaniny). Aczkolwiek pary wybranych bojowych środków trujących przeznaczonych do atakowania dróg oddechowych mogą również wnikać do organizmu poprzez skórę, to wymagane stężenie nie jest łatwe do osiągnięcia w warunkach polowych i dlatego tego rodzaju zagrożenie zostało zignorowane w niniejszej publikacji. Bojowe środki trujące przeznaczone przede wszystkim do atakowania na drodze przenikania do organizmu poprzez skórę mogą również powodować powstawanie strat w wyniku wytworzenia określonych stężeń par. Dlatego przedstawiają one sobą również zagrożenie dla organizmu spowodowane przenikaniem przez drogi oddechowe. Atak bojowym środkami chemicznymi przenikającymi do organizmu poprzez skórę zwykle powoduje wystąpienie opóźnionych strat w zależności od wielkości powierzchni skóry, która została wystawiona na ekspozycję, grubości odzieży oraz od ilości bojowego środka trującego naniesionego lub zebranego poprzez skórę lub odzież.

3. Stężenie. Stężenie bojowego środka trującego występującego w postaci par lub aerozoli jest to ilość bojowego środka trującego przypadającą na jednostkę objętości powietrza (wyrażoną w metrach sześcienny). W przypadku bojowych środków trujących występujących w postaci ciekłej przedmiotem zainteresowania jest gęstość skażenia określana ilością bojowego środka trującego przypadającego na jednostkę powierzchni terenu (wyrażaną w metrach kwadratowych). Użycie broni chemicznej zwykle koncentruje się na spowodowaniu strat w wyniku wytworzenia w rejonie ataku takich stężeń bojowych środków trujących, które spowodują pochłonięcie przez żołnierzy pożądanej dawki. Uwzględniany jest przy tym czas niezbędny atakowanemu personelowi na uzyskania ochrony przed działaniem środka lub też czas koniecznego przebywania w skażony środowisku.

4. Początek wystąpienia objawów. Przedział czasu pomiędzy pochłonięciem dawki powodującej wystąpienie ofiar i czasem wystąpienia pierwszych rozpoznawalnych symptomów fizjologicznych oznaczających początek okresu obezwładnienia jest różny dla różnych bojowych środków trujących. Otrzymana dawka bojowego środka trującego powoduje również różne skutki u różnych osobników. W niektórych przypadkach ofiary mogą wystąpić w ciągu sekund trwania ataku, podczas gdy w innych przypadkach może upłynąć kilka godzin zanim wystąpią znaczne straty.

5. Trwałość. Pojęcie trwałości bojowego środka trującego określa długość przedziału czasu, w którym w rejonie ataku występuje jego stężenie mające znaczenie z wojskowego punktu widzenia (na przykład możliwość powodowania wystąpienia strat). Trwałość zależy od wielu czynników takich jak gęstość skażeń, chemiczne i fizyczne własności bojowego środka trującego, warunki terenowe i meteorologiczne. Podczas gdy dokładna definicja pojęcia trwałości jest trudna do określenia, to z operacyjnego punktu widzenia za nietrwały bojowy środek trujący może być uważany środek, który pozostaje w obszarze celu w stosunkowo krótkim okresie czasu po zadziałaniu amunicji (normalnie w czasie rzędu minut, ale w wyjątkowych sytuacjach do kilku godzin). Za trwały bojowy środek trujący uważany jest taki środek, który pozostaje w obszarze celu w stosunkowo długim okresie czasu (zwykle kilka godzin, dni a w ekstremalnych przypadkach nawet tygodni).

6. Modyfikowane bojowe środki trujące. Niektóre z bojowych środków trujących mogą podlegać specjalnej obróbce lub też być mieszane z innymi materiałami w celu zmienienia ich charakterystyki fizycznej. Na przykład bojowy środek trujący charakteryzujący się stosunkowo wysoką lotnością może zostać potraktowany zagęszczaczem, aby można go było użyć ze stosunkowo dużej wysokości unikając jednocześnie dużego odparowania na jego drodze do celu. Na użytek metodyki przyjmuje się, że zmodyfikowane bojowe środki trujące powodować będą straty identyczne do strat powodowanych niemodyfikowanymi bojowymi środkami trującymi z chwilą, gdy znajdą się w celu, dlatego też nie ma podstaw do przygotowania dla nich specjalnych tabel oceny strat.

103. Współczynniki odnoszące się do środków przenoszenia

1. systemie oceny strat. Dlatego też tabele oceny strat zostały oparte na założeniu, że środki przenoszenia zostały prawidłowo wycelowane oraz funkcjonują prawidłowo Rejon oddziaływania. Amunicja chemiczna powodować będzie ofiary w rejonie ataku oraz prawdopodobnie w obszarze rozprzestrzeniania się obłoku powietrza skażonego bojowymi środkami trującymi położonym w kierunku wiania wiatru od rejonu ataku znanym jako rejon zagrożenia. Procedury prognozowania rejonu zagrożenia opisane są w Metodyce oceny sytuacji skażeń po uderzeniach bronią masowego rażenia.

2. Dokładność. Rozpoznanie celu oraz dokładność środków przenoszenia są znaczącymi czynnikami, które należy brać pod uwagę podczas oceny możliwych skutków nieprzyjacielskiego ataku chemicznego. Jednakże trudno jest uwzględnić te czynniki w uproszczonym, tak że obszar występowania strat skoncentrowany został w rejonie celu. Takie podejście daje w wyniku tak zwaną ocenę odpowiadającą „najgorszemu przypadkowi”.

3. Wysokość uwolnienia bojowego środka trującego. (Wysokość wybuchu). W metodyce przyjęto założenie, że wszystkie rodzaje amunicji / wszystkie rodzaje środków przenoszenia funkcjonują na optymalnej wysokości zastosowania bojowego środka trującego. Nietrwałe bojowe środki trujące zwykle są stosowane na polu walki poprzez wykorzystanie amunicji / systemów przenoszenia zaprojektowanych w ten sposób by uwolnienie bojowego środka trującego następowało na poziomie powierzchni ziemi. Z kolei trwałe bojowe środki trujące będą uwalniane zwykle na różnych wysokościach nad powierzchnią ziemi (wysokość zależeć będzie od użytych środków przenoszenia), po to by uzyskać optymalne stężenie bojowego środka trującego w rejonie ataku.

4. Natężenia ognia. Straty powstające podczas ataku bronią chemiczną są ściśle związane z wytworzonym stężeniem bojowego środka trującego oraz z czasem ekspozycji na jego działanie stanu osobowego. Ma to szczególne znaczenie w przypadkach ataków, kiedy używane są nietrwałe bojowe środki trujące w stosunku do stanu osobowego znajdującego się w rejonie ataku i nie mającego w czasie wykonywania uderzenia nałożonych masek przeciwgazowych. Najbardziej skuteczny będzie ten rodzaj środków przenoszenia, które powodują powstanie najwyższych stężeń w obszarze celu o danych rozmiarach i utrzymywanie się ich w najdłuższym czasie.

5. Efekty związane z fragmentacją amunicji. Większość amunicji chemicznej wyposażona jest w ładunek wybuchowy przeznaczony do poprawy skuteczności rozproszenia ładunku bojowego środka trującego, co w konsekwencji wiąże się z fragmentacją metalowych korpusów amunicji. Straty powodowane tymi odłamkami nie zostały uwzględnione w tabelach oceny strat znajdujących się w metodyce.

104. Czynniki związane z warunkami meteorologicznymi.

1. Warunki atmosferyczne wpływające na sposób zachowania bojowego środka trującego mogą w znacznym stopniu zwiększyć lub zmniejszyć skuteczność jego oddziaływania. W określonych sytuacjach czynniki związane z warunkami meteorologicznymi opisane w dalszych paragrafach będą uwzględniane w postaci współczynników korekcyjnych (mnożników) do modyfikowania podstawowych ocen strat odzwierciedlonych w tabelach oceny strat.

2. Stabilność powietrza. Stabilność przyziemnej warstwy powietrza ma wpływ na zmiany stężenia bojowego środka trującego powstałego podczas ataku. Zmiany temperatury powietrza w kierunku pionowym powodują występowanie pionowych prądów powietrza, które mają wpływ na szybkość rozpraszania oraz odparowania bojowego środka trującego, a w rezultacie na czas występowania skutecznego stężenia środka trującego. Wyróżnia się trzy różne stany stabilności powietrza:

1. Stała (S - ang. stable) (≈ inwersja). Charakteryzuje się wzrostem temperatury powietrza wraz ze wzrostem wysokości. Prądy powietrza w kierunku pionowym tym przypadku są minimalne.

2. Chwiejna (U - ang. unstable) (≈ konwekcja). Stan ten charakteryzuje się zmniejszeniem temperatury powietrza wraz ze wzrostem wysokości. Występują silne prądy powietrza w kierunku pionowym.

3. Obojętna (N - ang. neutral) (≈ izotermia). Charakteryzuje się taką samą temperaturą na dwóch różnych wysokościach, na których jest ona mierzona. Są to warunki pośrednie, o słabych lub średnich pionowych prądach powietrza.

3. Temperatura. Generalnie wyższe temperatury powodują zwiększenie skuteczności działania bojowego środka trującego, poprzez powodowanie większych stężeń. Jednocześnie jednak następuje zmniejszenie okresu, w którym skażenie wywołane jest środkiem występującym w postaci ciekłej (na skutek zwiększonej szybkości parowania). Przy bardzo niskich temperaturach szybkość parowania bojowych środków trujących przenikających do organizmu poprzez drogi oddechowe może być tak niska, że w poważnym stopniu zostanie zmniejszona możliwość wystąpienia ofiar w rejonie ataku. Toksyczność bojowych środków trujących w stanie zamrożonym, lub występującego w stanie bardziej lepkim na skutek ekstremalnego zimna staje się minimalna, a stężenie powodujące wystąpienie ofiar może powstać wówczas, kiedy skażona odzież lub skażony sprzęt zostanie przyniesiona do cieplejszego otoczenia.

4. Prędkość wiatru. Duża prędkość wiatru powoduje zwiększenie szybkości odparowywania bojowego środka trującego występującego w ciekłej postaci. Następuje też wówczas rozproszenie obłoku skażonego powietrza w sposób bardziej gwałtowny aniżeli ma to miejsce przy niskiej prędkości wiatru. Liczba ofiar maleje, kiedy zbyt niska prędkość wiatru utrudnia powstawanie obszaru zagrożenia o większych rozmiarach. Optymalna prędkość wiatru dla zastosowania bojowego środka trującego mieści się w zakresie od 5 do 18 kilometrów na godzinę. Bardzo duża prędkość wiatru ( większa niż 25 km/h ) może prowadzić do zmniejszenia strat w wyniku znacznego rozproszenia par.

5. Potrzebne do oceny strat dane meteorologiczne przeważające w obszarze celu mogą być otrzymane z Chemicznym Meldunku Meteorologicznym (CDM).

105. Czynniki uwzględniające warunki terenowe.

Wpływ na zachowanie się bojowego środka trującego mają takie czynniki jak ukształtowanie terenu, roślinność oraz gleba. Jednakże potrzeba uproszczenia metodyki spowodowała ich zignorowanie w niniejszej publikacji.

106. Czynniki uwzględniające charakter celu.

1. Zmienne odnoszące się do celu. Procedury analiz celów ataku chemicznego poszukują ustanowienia zależności w momencie ataku pomiędzy zmiennymi czynnikami kontrolowanymi przez siły wykonujące atak, takimi jak systemy broni, liczba nawał ogniowych itp. a pewną liczba zmiennych odnoszących się do celu, które z kolei mogą wzmocnić lub osłabić skutki działania ataku chemicznego. Celem określenia tych zależności jest prognoza skutków ataku chemicznego. Na użytek metodyki najważniejsze czynniki charakteryzujące cel zostały odzwierciedlone w sposób uproszczony. Poniższe paragrafy opisują te zmienne czynniki charakteryzujące cele, które zostały odzwierciedlone w tablicach oceny strat oraz wskazują na niektóre upraszczające założenia.

2. Rozmiar i konfiguracja celu. Tablice oceny strat zamieszczone w niniejszej publikacji przyjmują, że stan osobowy został rozmieszczony w sposób jednorodny w ramach obszaru celu. Przyjmuje się, że cele mają kształt prostokąta lub okręgu. Dla uproszczenia przyjęto trzy standardowe rozmiary celów:

• mały do 10 000 metrów kwadratowych

• średni od 10 000 do 100 000 metrów kwadratowych

• duży od 100 000 do 400 000 metrów kwadratowych

3. Indywidualne środki ochrony przed skażeniami (ISOPS). Przyjęto, że maska przeciwgazowa, odzież ochronna, rękawice oraz pończochy są w posiadaniu stanu osobowego i zapewniają skuteczną ochronę. Jeżeli stan osobowy znajdujący się w rejonie ataku ma w czasie ataku nałożone ISOPS przyjmuje się, że ofiary nie wystąpią. Stan osobowy pozbawiony pełnej ochrony zwykle poniesie straty uzależnione od tego jaki poziom ochrony jednostka będąca celem ataku osiągnęła oraz zależny również od tego z jaką szybkością żołnierz jest zdolny osiągnąć ten poziom ochrony.

4. Odzież. Tabele oceny strat uwzględniają poza ISOPS jedynie jeden rodzaj odzieży - umundurowanie bojowe niezależnie od tego jaka pora roku oraz warunki meteorologiczne zostały wybrane dla scenariusza ćwiczenia.

Uwzględniając różnorodne stany zagrożenia jednostki będącej potencjalnym celem ataku chemicznego oraz wpływ podjętych środków ochrony założono dwie standardowe sytuacje u użycia broni chemicznej:

1. atak wykonany przy wykorzystaniu nietrwałego bojowego środka trującego (Tabela 3-1);

2. atak wykonany trwałym bojowym środkiem trującym - straty w czasie ataku (Tabela 3-2).

W celu oceny strat będących wynikiem zastosowania nietrwałego bojowego środka trującego występujących w czasie po ataku, kiedy jednostka musi wykonywać działania operacyjne w skażonym terenie uwzględnia się wpływ nałożenia indywidualnych środków ochrony przed skażeniami oraz umundurowania bojowego (Tabela 3-3).

5. Czas ekspozycji. Czas ekspozycji określa przedział czasu od momentu wystąpienia ataku, przez który stan osobowy pozostaje w terenie skażonym trwałym środkiem trującym. Im dłuższy jest czas ekspozycji tym większe jest prawdopodobieństwo pochłonięcia dawki powodującej wystąpienie strat. Czas ekspozycji uwzględnia wymagany okres, przez który ciekły bojowy środek trujący przenika przez odzież i skórę.

6. Stopień ukrycia. Ukrycia mogą na kilka sposobów zmniejszyć rozmiary strat powodowanych użyciem broni chemicznej. Osłony mogą opóźnić powstanie stężeń nietrwałego bojowego środka trującego prowadzących do wystąpienia strat, co dostarcza stanowi osobowego dodatkowego czasu, w którym może on nałożyć ISOPS. Osłony chronią stan osobowy przed wypadaniem na niego kropel trwałego bojowego środka trującego. Osłony oraz prędkość wiatru uważane są za czynniki korygujące, uwzględniane podczas oceny strat. Wartości współczynników korekcyjnych zostały przedstawione w Tabelach Oceny Strat. Uwzględnione są dwa rodzaje ukryć stanu osobowego:

3. Oddziały znajdujące się w nieosłoniętych okopach.

4. Oddziały znajdujące się w przykrytych okopach, schronach, budynkach lub opancerzonych wozach bojowych , transporterach opancerzonych.

Uwaga:

Tabele Oceny Strat odzwierciedlają oceny strat odnoszące się do oddziałów będących celem ataku i znajdujących się „na otwartej przestrzeni”. Jeżeli stan osobowy korzysta z ukryć należy zastosować stosowne współczynniki korekcyjne.

7. Pierwsza pomoc oraz pomoc medyczna. Prawidłowo udzielona pierwsza pomoc oraz pomoc medyczna mogą zapobiec lub ograniczyć powstawanie strat bezpowrotnych. Jednakże personel, któremu udzielono pomocy medycznej czy pierwszej pomocy nie przystąpi do pełnienia obowiązków w ciągu 24 godzin. Dlatego też dostępność pomocy medycznej, lub jej brak w tym wymiarze oceny strat zostaje zignorowana.

Uwaga.

Przebywanie w nałożonych ISOPS powodować będzie obniżenie skuteczności operacyjnej. Objawami tego będą przypadki przegrzania, wcześnie występujące objawy zmęczenia, trudności w obsłudze sprzętu spowodowane noszeniem rękawic, zmniejszone możliwości obserwacji wzrokowej oraz obniżenie słyszalności. Wszystko to spowoduje skrócenie czasu działania w terenie skażonym do momentu odesłania personelu do rejonów nieskażonych dla zapewnienia koniecznego odpoczynku oraz innych ważnych funkcji życiowych. Jednakże wymienione powyżej czynniki są trudne do oceny ilościowej i zostały pominięte w metodyce.

ROZDZIAŁ II
BOJOWE ŚRODKI TRUJĄCE, AMUNICJA ORAZ ŚRODKI PRZENOSZENIA

201. Bojowe środki trujące - Uwagi ogólne.

Bojowe środki trujące, amunicja oraz systemy przenoszenia bojowych środków trujących opisane w metodyce stanowią pewien wybór istniejącego potencjału i nie reprezentują one pełnego zakresu wszystkich możliwych opcji.

202. Rodzaje bojowych środków trujących.

1. Parzące bojowe środki trujące są trwałymi środkami trującymi, przenikającymi do organizmu głównie przez skórę np. iperyt, luizyt, mieszaniny.

2. Paralityczno drgawkowe bojowe środki trujące:

1. nietrwałe paralityczno drgawkowe bojowe środki trujące, przenikające do organizmu głównie poprzez drogi oddechowe np. sarin;

2. trwałe paralityczno drgawkowe bojowe środki trujące przenikające do organizmu głównie poprzez skórę np. soman, VX, mieszaniny zagęszczone.

3. Ogólnotrujące bojowe środki trujące, nietrwałe, np. cyjanowodór (HCN).

203. Parzące bojowe środki trujące.

Mieszanina tego rodzaju bojowych środków trujących podrażnia oraz powoduje uszkodzenie organów dróg oddechowych, błon śluzowych, oczu oraz skóry powodując czasową utratę wzroku oraz rozległe pęcherze, które są podatne na wtórne infekcje. Stężenia występujące po ataku chemicznym nie są stężeniami śmiertelnymi, ale powodują wysoki stopień obniżenia zdolności bojowej. Symptomy zatrucia oraz ofiary występują natychmiast po ekspozycji. Natychmiastowe odkażenie skóry oraz przemycie oczu wodą, przeprowadzone do kilku minut po ekspozycji może zapobiec wystąpieniu ofiar.

204. Nietrwałe paralityczno drgawkowe bojowe środki trujące.

Ten bojowy środek trujący o działaniu śmiertelnym działa na procesy neurochemiczne przebiegające w tkance mięśniowej prowadząc do paraliżu mięśni. Śmierć następuje na skutek niewydolności układu oddechowego spowodowanych paraliżem mięśni oddechowych. Natychmiast przeprowadzone leczenie w warunkach polowych może zapobiec śmierci, ale nie obezwładnieniu. Symptomy zatrucia oraz ofiary występują bardzo szybko po ataku - w ciągu kilku minut.

205. Trwałe bojowe środki paralityczno drgawkowe.

Występują takie same efekty fizjologiczne jak ma to miejsce w przypadku nietrwałych bojowych środków paralityczno drgawkowych, jednakże obezwładnienie oraz przypadki zejść śmiertelnych występują w dłuższym okresie czasu. Ten rodzaj bojowego środka trującego stanowi poważne zagrożenie ze względu na możliwość przeniknięcia do organizmu przez skórę. Środek, który odparowuje stanowi również zagrożenie poprzez występowanie w formie gazowej w zależności od istniejących aktualnie warunków meteorologicznych. Może on przeniknąć do organizmu poprzez niechronioną skórę oraz poprzez drogi oddechowe.

206. Ogólnotrujące bojowe środki trujące.

Te bojowe środki trujące o śmiertelnym działaniu wpływają na procesy przenoszenia tlenu w organizmie pomiędzy krwią, a komórkami tkanki, co w rezultacie prowadzi do zejścia śmiertelnego w wyniku niedotlenienia. Symptomy oraz ofiary występują w ciągu kilku minut po wykonanym ataku. Bojowy środek trujący atakuje przenikając do organizmu przez drogi oddechowe i nie stanowi sobą zagrożenia poprzez przenikanie do organizmu przez skórę. Własności fizyczne tego rodzaju bojowego środka trującego utrudniają jego zastosowanie na drodze wytworzenia w warunkach polowych stężeń, prowadzących do powstania strat stanu osobowego (wysoka lotność przy niskich temperaturach).

207. Amunicja chemiczna oraz środki przenoszenia - uwagi ogólne.

1. Stwierdzenie zawarte w paragrafie 201 znajduje również zastosowanie do amunicji chemicznej.

2. Pojęcie amunicja związane jest z hipotetycznymi środkami przenoszenia, a ich charakterystyka, na przykład ładunek i skuteczny, zasięg rażenia podobna jest do systemów występujących w rzeczywistości.

208. Rodzaje środków przenoszenia.

1. Naziemne środki przenoszenia.

Artyleria

Sprzężone wyrzutnie rakietowe (MRL)

Rakiety, rakiety ziemia - ziemia (SSM)

2. Lotnicze środki przenoszenia

Bomby

Lotnicze przyrządy wylewcze, generatory aerozoli.

209. Szczegóły dotyczące środków przenoszenia.

1. Szczegóły dotyczące naziemnych środków przenoszenia: kaliber, rodzaj napełnienia (bojowy środek trujący) i jego ilość, zasięg strefy rażenia, wojskowa jednostka organizacyjna, na wyposażeniu której znajduje się środek - zostały zawarte w Tabeli A-11 Aneksu A.

2. Szczegóły dotyczące lotniczych środków przenoszenia, waga, napełniający bojowy środek trujący oraz zakres strefy rażenia - zostały zawarte w Tabeli A-12 Aneksu A. W tabeli tej wymieniono również rodzaje samolotów z podaniem ich zasięgu skutecznego odpowiedniego dla przenoszenia tego rodzaju broni.

3. Posługując się tymi danymi zespoły planujące ćwiczenie dysponują możliwością wprowadzenia do scenariusza ćwiczenia elementu użycia broni chemicznej. Bazując na rozmieszczeniu wojsk lądowych i lotniczych atak chemiczny może zostać realistycznie zaplanowany z uwzględnieniem szczegółów technicznych.

ROZDZIAŁ III
ELEMENT ATAKU CHEMICZNEGO W ĆWICZENIU
ORAZ OCENA STRAT

301. Uwagi ogólne.

Rozdział ten zawiera procedurę służącą zaplanowaniu w sposób systematyczny elementu ataku chemicznego w scenariuszu ćwiczenia oraz oceny wielkości strat które mogą być wynikiem takiego ataku.

Wielkość strat prognozowanych przy wykorzystaniu tabel oceny strat przedstawionych w niniejszym rozdziale określa procent stanu osobowego obiektu ataku chemicznego, który zgodnie z prognozą stanie się ofiarami (w wyniku otrzymania dawki na poziomie od obezwładniającej do śmiertelnej). Wszystkie przedstawione liczby są liczbami hipotetycznymi i odnoszą się do oddziałów w otwartej przestrzeni.

302. Położenie celu ataku chemicznego.

1. Liczba ofiar powstających w wyniku ataku chemicznego jest funkcją wielu czynników, na przykład rodzaju bojowego środka trującego, aktywności fizycznej, zastosowanych środków ochronnych w czasie ataku, środków ochrony zbiorowej itp. W celu uproszczenia procedur oceny strat w metodyce uwzględniono ignorując wszystkie pozostałe czynniki.

2. Przyjmuje się, że wszystkie jednostki są wyposażone w indywidualne środki ochrony przed skażeniami.

303. Rodzaje skażeń.

1. Rozpatrzone zostały trzy sytuacje dotyczące skażeń celów:

1. Nietrwały bojowy środek trujący w rejonie uderzenia (Tabela A-13, Aneks A)

2. Trwały bojowy środek trujący w rejonie ataku - straty w czasie ataku (Tabela A-14)

3. Trwały bojowy środek trujący w rejonie ataku - straty po ataku (Tabela A-15)

1. W metodyce nie jest rozważane zagrożenie wynikające z faktu przemieszczania się z wiatrem obłoku skażonego powietrza.

304. Planowanie incydentu chemicznego w ćwiczeniach.

W celu opracowania fragmentu ćwiczenia zawierającego element ataku chemicznego należy postępować zgodnie z poniższym algorytmem:

1. We współpracy z zespołem planującym ćwiczenie należy określić datę, czas oraz jednostkę, która powinna stać się przedmiotem ataku.

2. W podobny sposób należy określić niezbędne dane obiektu ataku:

1. pożądany wpływ na cel ataku (stopień obezwładnienia, wielkość procentową strat, okres czasu zmniejszonej skuteczności operacyjnej);

2. stopień zagrożenia oraz poziom ochrony;

3. stopień ukrycia (bez możliwości wykorzystania ukryć, w budynkach, w obiektach wyposażonych w środki indywidualnej ochrony - wozy bojowe, schrony).

3. W uzgodnieniu z zespołem planującym ćwiczenie występującym w roli sił nieprzyjacielskich należy określić rodzaj bojowych środków trujących, środki ich przenoszenia oraz rozmieszczenie jednostek stosujących broń chemiczną (wykorzystując w tym celu informacje zawarte w Tabeli A-11).

4. Metodyka opisuje procedury służące ocenie ilości ofiar, które mogą wystąpić w wyniku ataku chemicznego. Nie zawiera ona informacji dotyczącej oceny wpływu strat personelu na zdolność bojową. Wpływ ten musi zostać oceniony przez zespół planujący ćwiczenie we współpracy z oficerem obrony przeciwchemicznej.

305. Ocena strat.

W celu dokonania oceny strat, które mogą wystąpić w wyniku ataku chemicznego należy wykonać następujące czynności:

1. Określić bojowy środek trujący oraz środek jego przenoszenia wykorzystywany podczas ataku (Meldunek NBC 2 Chem);

2. Określić rozmiar celu oraz stopień ochrony przed skażeniami;

3. Określić ilość ofiar wykorzystując odpowiednie tabele oceny strat chemicznych i współczynniki korekcyjne;

4. Jeżeli wykorzystywany był trwały środek trujący podczas ataku chemicznego należy rozważyć dwie różne sytuacje:

1. jednostka podczas ataku chemicznego;

2. jednostka po ataku chemicznym.

W drugim przypadku należy uwzględnić czas ekspozycji na działanie bojowego środka trującego (okres przebywania w strefie skażonej), jak również rodzaj używanej odzieży ochronnej.

306. Przykłady.

1. Uwagi ogólne.

Przykład ilustruje sposób w jaki zespół planujący ćwiczenie - oficer obrony przeciwchemicznej we współpracy z oficerami odpowiedzialnymi za planowanie ćwiczenia ze strony sił własnych oraz oficerami odpowiedzialnymi za planowanie działań przeciwnika w ćwiczeniu - powinien opracowywać element ataku chemicznego w scenariuszu ćwiczenia oraz ocenę strat.

2. Planowanie elementu ćwiczenia odnoszącego się do ataku chemicznego - Wojska Lądowe.

W oparciu o sytuację taktyczną należy ocenić optymalny moment użycia przez przeciwnika broni chemicznej. Następnie zespół planujący ćwiczenie opracowuje niezbędne elementy scenariusza ataku chemicznego:

a. Obiekt i czas ataku:

czas ataku 261900BLuty

jednostka będąca celem ataku wzmocniona 1 kz, z ....bz

stopień zagrożenia niski

sytuacja jednostki jednostka w natarciu, bez wykorzystania ukryć

pożądany efekt zniszczenie jednostki, przynajmniej 50% strat stanu osobowego

2. Warunki meteorologiczne w rejonie ataku:

stabilność powietrza stabilne

temperatura powierzchni 9⁰ C

prędkość wiatru 12 km / h

kierunek wiatru 95 stopni, korzystny dla zamiaru przeciwnika.

Dane te zostają przekazane ćwiczącym w postaci Chemicznego Meldunku Meteorologicznego (CDM).

3. Wybór bojowego środka trującego. Wybór użytego bojowego środka trującego zależy od rozważań taktycznych. W przypadku, kiedy obiektem uderzenia jest jednostka mobilna, pozbawiona ochrony (brak ostrzeżenia o ataku), w odkrytym terenie, najbardziej odpowiednim bojowym środkiem trującym jest nietrwały paralityczno drgawkowy środek trujący.

4. Określenie środka przenoszenia. Wybór bst ogranicza środki przenoszenia do artylerii lufowej, sprzężonych wyrzutni rakietowych oraz bomb (patrz tabele A-11 oraz A-12) Największa liczba prawdopodobnych strat może zostać osiągnięta przy wykorzystaniu sprzężonych wyrzutni rakietowych (Tabela A-13). Wielkość prognozowanych strat dla nietrwałego bojowego środka trującego przenoszonego przy wykorzystaniu sprzężonych wyrzutni rakietowych jest zbliżona do zaplanowanego skutku ataku. Dlatego też ten właśnie środek oraz ten rodzaj środków przenoszenia powinien zostać wybrany, pod warunkiem, że odpowiednie jednostki nieprzyjacielskie dysponujące tymi środkami przenoszenia znajdują się w promieniu skutecznego zasięgu w stosunku do położenia celu (Tabela A-11). W przeciwnym przypadku należy wybrać inny rodzaj środka przenoszenia.

5. Ocena strat.

1. Nietrwały paralityczno drgawkowy bojowy środek trujący przenoszony przy wykorzystaniu sprzężonych wyrzutni rakietowych powoduje wystąpienie 30% strat (Tabela A-13).

2. Należy uwzględnić następujące współczynniki korekcyjne:

stabilność powietrza - stabilne - współczynnik korekcyjny 1.3

atak prowadzony w godzinach nocnych - współczynnik korekcyjny 1.5

3. Prognozowana wielkość strat wynosi:

30% x 1.3 x 1.5 = 58.5% w przybliżeniu 60%

Uwaga

W planowaniu elementu scenariusza ćwiczenia odnoszącego się do ataku chemicznego należy zawsze uwzględnić kierunek wiatru. Należy założyć, że nieprzyjaciel będzie stosował bron chemiczną tak długo jak długo warunki meteorologiczne sprzyjać będą jego zamiarom. Jednakże z punkt widzenia oceny strat kierunek wiatru nie jest wymagany.

3. Planowanie elementu scenariusza ćwiczenia odnoszącego się do ataku chemicznego - Wojska Lotnicze.

a. Obiekt i czas ataku:

czas ataku 261400ALipca

jednostka będąca celem ataku ....... Baza Lotnicza

stopień zagrożenia średni

położenie jednostki .................

pożądany efekt zmniejszyć zdolność operacyjną do poziomu ograniczonych zdolności operacyjnych na minimalny okres czasu 12 godzin

2. Warunki meteorologiczne w rejonie ataku:

stabilność powietrza neutralna

temperatura powierzchni 22⁰ C

prędkość wiatru 15 km / h

kierunek wiatru 120 stopni

Dane te zostają przekazane ćwiczącym w postaci Chemicznego Meldunku Meteorologicznego (CDM).

3. Wybór bojowego środka trującego. Biorąc pod uwagę średni poziom zagrożenia oraz pożądany czas trwania efektu ataku chemicznego 12 godzin należy wybrać trwały bojowy środek trujący. Baza Lotnicza znajduje się w zasięgu rakiet ziemia - ziemia SSM (Tabela 2.1) oraz samolotów. Bojowe środki trujące stosowane w tego rodzaju środkach przenoszenia są następujące:

- rakiety ziemia - ziemia VX

- samoloty mieszanina iperyt/ luizyt, zagęszczony soman

Tabele oceny strat nie czynią w tym przypadku rozróżnienia pomiędzy rodzajami bojowych środków trujących, dlatego też możliwa jest do wykorzystania każda z opcji.

4. Określenie środka przenoszenia. Z pośród różnych możliwości oferowanych przez środki przenoszenia najbardziej skutecznym jest zastosowanie generatorów aerozolu (Tabela A-14). Wiersz rozmiar celu - duży, stopień zagrożenia średni, „generator aerozolu” wskazuje na możliwość wystąpienia 10 % strat w czasie ataku oraz 3% strat w okresie po ataku (Tabela A-15). Zespołowi planującemu ćwiczenie pozostaje wybranie rodzaju samolotu.

5. Zgodnie z metodyką oceny sytuacji skażeń po użyciu bmr czas trwania zagrożenia w danych warunkach meteorologicznych oraz w rejonie ataku może trwać do dwóch dni.

6. Wynikami procesu planowania są:

-Środki przenoszenia - samolot - generatory aerosolu;

-Bojowy środek trujący - trwały bojowy środek trujący;

-Rozmiary strat - 10 % w czasie ataku oraz 3% w okresie po ataku;

-Czas trwania zagrożenia do dwóch dni.

Fakt, że personel bazy musi działać w indywidualnych środkach ochrony przed skażeniami przez okres czasu dwóch dni, stanowi dodatkowy czynnik wpływający na zdolność bojową. Czynnik ten jednak nie podlega ocenie ilościowej w ramach niniejszego dokumentu.

4. Planowanie elementu ćwiczenia odnoszącego się do ataku chemicznego -
Marynarka Wojenna

a. Obiekt i czas ataku:

czas ataku 131800ALuty

jednostka będąca celem ataku port MW w ......

stopień zagrożenia niski

sytuacja jednostki jednostka marynarki wojennej w trakcie remontów oraz uzupełniania zapasów

pożądany efekt poważne straty w stanie osobowym

2. Warunki meteorologiczne w rejonie ataku:

stabilność powietrza stabilne

temperatura powierzchni 13⁰ C

szybkość wiatru 4 km / h

kierunek wiatru 65 stopni

Dane te zostają przekazane ćwiczącym w postaci Chemicznego Meldunku Meteorologicznego (CDM).

3. Wybór bojowego środka trującego. W celu osiągnięcia wysokiego poziomu strat należy użyć nietrwałego bojowego środka trującego. Trwały bojowy środek trujący nie spowoduję oczekiwanego skutku, gdyż tylko część stanu osobowego znajdować się będzie na otwartej przestrzeni.

4. Określenie środka przenoszenia. Minimalny zasięg rażenia środków przenoszenia musi wynosić w przybliżeniu 200 km, co zawęża możliwe opcje do użycia samolotu lub rakiet ziemia - ziemia SS2. Rakiety ziemia - ziemia SS2 nie służą do przenoszenia nietrwałych bojowych środków trujących. Jedynym rodzajem amunicji, który może być dostępny do realizacji zadania są 250 kg bomby napełnione sarinem. W gestii zespołu planującego ćwiczenie pozostaje wybranie rodzaju samolotu oraz bazy lotniczej, z której atak ma zostać przeprowadzony.

5. Ocena strat

1. Nietrwały paralityczno drgawkowy bojowy środek trujący przeniesiony za pomocą samolotów w postaci bomb powoduje powstanie 10 % strat na celach o dużych rozmiarach przy niskim stopniu zagrożenia.

2. Należy uwzględnić poniżej przedstawione współczynniki korekcyjne

• stabilność powietrza - stabilne - współczynnik korekcyjny 1.3

• szybkość wiatru mniejsza niż 10 km na godzinę - współczynnik korekcyjny 1.3

• atak przeprowadzony w godzinach nocnych - 1.5

3. Dane te dają w wyniku prawdopodobną skalę strat wynoszącą:

10%x 1.3 x 1.3 x 1.5 = 25 %

ANEKS A

TABELE

MAJĄCE ZASTOSOWANIE W METODYCE
PROGNOZOWANIA STRAT I ZNISZCZEŃ
W REJONACH UDERZEŃ
BRONIĄ MASOWEGO RAŻENIA

SPIS TABEL

Nr rysunku Tytuł Strona

A-1 Promienie porażeń (RD) stanu osobowego

A-2 Promienie porażeń sprzętu (RD) wojskowego

A-3 Promienie porażeń (RD) samolotów na lądowiskach

A-4 Promienie porażeń (RD) budynków i konstrukcji

A-5 Maksymalne promienie porażeń (RDmax) mostów

A-6 Najmniejsze odległości niedostępne (LSD) ze względu na zniszczenie

pokrycia terenu - Promienie powaleń drzew i pożarów lasów

A-7 Promienie porażeń (RD) ukryć polowych

A-8 Maksymalne promienie porażeń (RDmax) jednostek pływających

A-9 Maksymalne promienie porażeń (RDmax) urządzeń portowych

A-10 Promienie porażeń impulsem elektromagnetycznym (EMP) niskich

wybuchów powietrznych

A-11 Systemy broni chemicznej oraz charakterystyki. Systemy artyleryjskie.

A-12 Systemy broni chemicznej oraz charakterystyki. Lotnicze środki przenoszenia.

A-13 Tabela oceny strat dla nietrwałego paralityczno - drgawkowego

bojowego środka trującego (NPN) oraz dla nietrwałego ogólnotrującego

bojowego środka trującego (NPB)

A-14 Tabela oceny strat dla trwałych bojowych środków trujących.

Straty stanu osobowego w czasie ataku.

A-15 Tabela oceny strat dla trwałych bojowych środków trujących.

Straty stanu osobowego po ataku.

Tabela A - 1 Promienie porażeń (RD) stanu osobowego***

MOC

NIEUKRYCI

W OKOPACH

W TRANSP. OPANC.

W CZOłGACH

W SCHRONACH ZIEMNYCH

SYSTEMY BRONI

WYS. WYB. (P)

IP

IT

LL

IP

IT

LL

IP

IT

LL

IP

IT

LL

IP

IT

LL

1

480/ 450

620/ 590

800/ 770

330/ 310

460/ 420

630/ 580

460/ 420

600/ 560

780/ 730

390/ 360

520/ 480

690/ 640

120/ 140

220/ 220

360/ 340

Działa średniego zasięgu (MRC)

100

1.45

540/ 500

690/ 650

890/ 840

380/ 410

510/ 470

680/ 630

510/ 470

650/ 610

840/ 790

430/ 400

570/ 530

740/ 690

170/ 170

260/ 250

410/ 380

Działa dużego zasięgu (LRC)

120

2

560/ 530

710/ 680

900/ 870

410/ 370

540/ 500

720/ 660

540/ 500

690/ 640

870/ 820

470/ 430

610/ 560

790/ 730

190/ 190

290/ 270

540/ 400

Działa średniego zasięgu (MRC)

100

2.5

600/ 560

760/ 710

960/ 910

430/ 400

560/ 520

740/ 690

570/ 530

720/ 670

910/ 850

490/ 450

630/ 580

810/ 760

200/ 200

310/ 290

460/ 430

Stare działa (OC)

150

5

700/ 660

870/ 820

1090/ 1020

510/ 480

660/ 610

850/ 790

660/ 620

950/ 770

1030/ 960

570/ 540

730/ 680

920/ 860

260/ 260

380/ 360

550/ 510

Działa dużego zasięgu (LRC)

210

8

750/ 710

910/ 870

1110/ 1090

570/ 520

720/ 660

900/ 840

720/ 670

880/ 820

1070/ 1020

630/ 580

790/ 730

980/ 910

330/ 300

440/ 410

610/ 560

Działa średniego zasięgu (MRC)

100

10

790/ 740

970/ 910

1200/ 1120

580/ 550

740/ 690

940/ 870

750/ 700

920/ 850

1130/ 1050

650/ 610

820/ 760

1020/ 940

320/ 320

440/ 430

630/ 590

Rakiety niekierowane (FFR)

250

10

790/ 740

970/ 910

1200/ 1120

590/ 550

740/ 690

940/ 870

750/ 550

920/ 850

1130/ 1050

660/ 610

820/ 760

1020/ 940

320/ 320

450/ 430

630/ 590

Rakieta kierowana (GM)

230

20

890/ 840

1080/ 1010

1320/ 1240

650/ 630

820/ 780

1030/ 970

830/ 790

1010/ 950

1240/ 1160

720/ 690

900/ 850

1120/ 1040

360/ 360

490/ 510

700/ 670

Rakieta niekierowana (FFR)

360

20

900/ 840

1080/ 1010

1320/ 1240

680/ 630

820/ 780

1030/ 970

830/ 790

1010/ 950

1240/ 1160

750/ 690

900/ 850

1120/ 1040

410/ 390

540/ 510

720/ 670

Bomba MK 50

230

100

1190/ 1230

1380/ 1350

1660/ 1560

910/ 860

1080/ 1000

1300/ 1200

1240/ 1060

1360/ 1210

1570/ 1430

980/ 910

1160/ 1080

1390/ 1290

630/ 600

760/ 710

960/ 890

Rakieta kierowana (GM)

306

100

1190/ 1230

1380/ 1350

1660/ 1560

910/ 860

1080/ 1000

1300/ 1200

1240/ 1060

1360/ 1210

1570/ 1430

980/ 910

1160/ 1080

1390/ 1290

630/ 600

760/ 710

960/ 890

Bomba MK 50

306

* Stosuje się również do żołnierzy w opancerzonych kadłubach jednostek pływających IP = Natychmiastowa Stała Utrata Zdolności ** Stosuje się również do żołnierzy w nadbudówkach jednostek pływających, których do Działania własności ochronne odpowiadają TROP IT = Natychmiastowa Przejściowa Utrata Zdolności *** RDmax (P) / RD (Nz/NPW) do Działania LL = Utajona śmiertelność

Tabela A - 2 Promienie porażeń (RD) sprzętu wojskowego*

MOC [kt] / broń

CZOŁGI

ART. CIĄG-NIONA

POJ. GĄSIENICOWE

POJ. KOŁOWE

SKŁADY ZAPAS.

ŚRODKI RADIO-WE I KIER. OGNIEM

ANTENY RADA-ROWE

RAK. ZIEMIA - POW. (nieukryte)

RAK. ZIEMIA - POW. (RVT)

M&R (Linia TV)

M&R (pionowe)

WYS. WYB.

1 MRC

70/70

70/110

90/140

210/210

130/90

280/240

630/510

280/240

170/180

200/210

480/410

100

1.45LRC

0/80

110/130

190/170

290/250

130/110

330/290

740/600

340/290

250/210

300/260

580/490

120

2 MRC

110/90

110/140

160/180

300/280

160/120

390/320

860/670

390/320

240/230

310/280

610/540

100

2.5 OC

0/100

110/150

220/200

350/300

150/130

390/350

910/730

410/350

280/250

360/320

700/590

150

5 LRC

0/120

120/200

280/270

460/410

200/180

530/480

1250/990

560/480

360/320

500/440

970/800

210

8MRC

210/140

210/220

310/310

600/480

260/210

690/560

1540/1160

690/560

450/370

660/525

1020/940

100

10 FFR

290/150

400/240

460/340

640/530

340/230

710/610

1450/1270

690/610

470/390

710/580

1140/1030

137

10GM

340/150

420/240

460/340

640/530

350/230

710/610

1430/1270

690/610

460/390

700/580

1130/1030

126

20 FFR

480/220

580/340

600/450

850/700

470/300

940/810

1890/1680

900/810

580/500

850/780

1490/1350

154

20 MK50

480/220

640/340

600/450

830/700

480/400

930/810

1850/1680

880/810

560/500

940/780

1470/1350

126

100 GM

0/540

1090/750

1150/870

1620/1320

860/580

1790/1540

3660/3190

1740/1540

1010/850

1950/1590

2880/2580

306

100 MK50

0/540

1090/750

1150/870

1620/1320

860/580

1790/1540

3660/3190

1740/1540

1010/850

1950/1590

2880/2580

306

*RDmax dla wyb. powietrznego/RD dla wyb. Nz/Nw

Tabela A - 3 Promienie porażeń (RD) samolotów na lotniskach*

MOC WYB. / BROŃ	NIEUKRYTE ŚMIGŁOWCE LEKKIE, ORIENTACJA PRZYPADKOWA	NIEUKRYTE ŚMIGŁOWCE ŚREDNIE, ORIENTACJA PRZYPADKOWA	NIEUKRYTE, ZAPARKOWANE SAMOLOTY, ORIENT. PRZYP.	SAMOLOTY W UMOCNIONYCH UKRYCIACH**	WYS. WYB.
1 MRC	440/530	430/360	690/590	100/40	100
1.45 LRC	760/620	490/420	780/770	120/50	120
2 MRC	560/680	540/560	870/750	130/60	100
2.5 OC	910/730	580/500	940/930	150/70	150
5 LRC	1200/950	770/640	1170/1010	200/100	210
8 MRC	870/1090	840/740	1380/1350	250/130	100
10 FFR	1470/1170	940/790	1480/1470	280/150	137
10 GM	1320/1170	860/790	1480/1470	280/150	126
20 FFR	1670/1490	1090/1010	1850/1600	390/220	154
20 MK50	1630/1490	1070/1010	1850/1600	390/220	126
100 GM	2940/2570	1910/1740	3150/2710	800/510	306
100 MK50	2940/2570	1910/1740	3150/2710	800/510	306
*RDmax dla wyb. powietrznego/RD dla wyb. Nz/Nw

Tabela A - 4 Promienie porażeń (RD) budynków i konstrukcji o znaczeniu wojskowym***

MOC WYB./BROŃ

RCBRMS

HSFISS

LSFISS

BAHMS

WFH

IGLOO*

CP

ZBIORNIKI MPS**

WYS. WYB.

M

S

M

S

S

M

S

S

1 MRC

205/180

220/180

300/200

480/420

630/510

150/140

105/90

390/360

100

1.45 LRC

230/210

260/220

350/300

570/490

750/600

170/160

120/90

450/410

120

2 MRC

260/230

300/250

390/340

600/540

780/650

190/175

130/120

500/460

100

2.5 OC

280/250

310/280

430/370

680/580

900/710

210/195

140/130

550/510

150

5 LRC

350/320

440/390

560/390

910/760

1190/930

260/240

180/160

680/630

210

8 MRC

410/370

530/460

680/590

930/870

1210/1070

320/295

210/190

860/800

100

10 FFR

440/390

600/510

730/650

1030/940

1340/1160

320/300

230/210

850/780

137

10 GM

440/390

600/510

730/650

1020/940

1320/1160

320/300

230/210

850/780

126

20 FFR

550/490

790/690

960/855

1290/1190

1680/1480

400/380

290/260

1080/1000

154

20 MK50

550/490

780/690

960/855

1280/1190

1650/1480

400/380

290/260

1080/1000

126

100 GM

940/850

1540/1330

1800/1620

2260/2040

2970/2550

690/640

500/450

1870/1720

306

100 MK50

940/850

1540/1330

1800/1620

2260/2040

2970/2550

690/640

500/450

1870/1720

306

* Zniszczenie tego celu wiąże się z zapadnięciem się sklepienia co powoduje ciężkie zniszczenia zawartości ** Zniszczenie praktycznie oznacza utratę zawartości *** RDmax dla wyb. powietrznego/RD dla wyb. Nz/Nw

LEGENDA:

RCBRMS - Wielopiętrowe konstrukcje ze zbrojonego betonu, bez okien, odporne na eksplozje LSFISS - lekkie, jednopoziomowe konstrukcje przemysłowe o konstrukcji stalowej i nośności do 5 ton HSFISS - ciężkie, jednopoziomowe konstrukcje przemysłowe o konstrukcji stalowej i nośności od 25 do 50 ton BAHMS - Wielopiętrowe (2-3 piętra) budynki mieszkalne z cegłyWFH - Budynki o konstrukcji drewnianej CP - Punkty dowodzenia i schrony dla ludzi MPS - Materiały pędne i smary

Tabela A - 5 Maksymalne promienie porażeń (RDmax) mostów

MOC WYB./BROŃ	MOSTY KRATOWNICOWE				MOSTY RAMOWE				MOSTY PŁYWAJĄCE		WYS. WYB.
		TRW		TRN		GS		GL
		S	M	S	M	S	M	S	M	S		M
1 MRC	100	200	150	190	100	150	150	200	110	200	100
1.45 LRC	120	230	180	230	120	170	170	230	220	235	120
2 MRC	140	260	210	260	140	195	200	260	160	270	100
2.5 OC	160	280	240	290	160	210	220	260	260	300	150
5 LRC	225	370	330	390	225	280	285	360	360	405	210
8 MRC	290	440	420	490	280	280	350	430	320	500	100
10 FFR	325	480	465	535	310	370	380	470	490	550	137
10 GM	325	480	465	535	310	370	380	470	440	550	126
20 FFR	460	635	650	730	450	490	515	610	640	750	154
20 MK50	460	635	650	730	450	490	515	610	620	750	126
100 GM	1050	1210	1440	1560	1000	1070	1050	1150	1320	1520	306
100 MK50	1050	1210	1440	1560	1000	1070	1050	1150	1320	1520	306

Tabela A - 6 Promienie blokowania dróg (LSD) ze względu na zniszczenie pokrycia terenu -

Powalenia drzew i pożary lasów

MOC WYB./BROŃ	powaleniA drzew		POŻARY LASÓW		WYS. WYB.
		LIŚCIASTE	IGLASTE	SUCHYCH		WILGOTNYCH
1 MRC	640	450	1230	650	100
1.45 LRC	790	550	1820	960	120
2 MRC	820	580	1680	880	100
2.5 OC	990	680	2230	1220	150
5 LRC	1340	950	2920	1680	210
8 MRC	1340	980	3100	1600	100
10 FFR	1500	1100	3520	2120	137
10 GM	1480	1090	3500	2100	126
20 FFR	1920	1440	4460	2720	154
20 MK50	1850	1410	4420	2700	126
100 GM	3520	2830	8840	4830	306
100 MK50	3520	2830	8840	4830	306

Tabela A - 7 Promienie porażeń (RD) schronów polowych

MOC WYB. (kt)	RDmax (P)	RD (Nz/Nw)
1	160	120
2	200	150
5	270	210
10	340	260
20	430	320
50	590	440
100	740	560
200	940	700
500	1300	950
1000	1600	1200

Tabela A - 8 Maksymalne promienie porażeń (RDmax) jednostek pływających

MOC WYB. (kt)	NISZCZYCIELE / ESKORTOWCE				LOTNISKOWCE				SZYBKIEŁODZIE PATROLOWE, TRAŁOWCE, POŁAWIACZE MIN, OKRĘTY DESANTOWE I TRANSPORTOWCE				OKRĘTY PODWODNE NA POWIERZCHNI
		Obniżenie mobilności		Obniżenie zdolności ogniowej		Obniżenie mobilności		Obniżenie zdolności ogniowej		Obniżenie mobilności		Obniżenie zdolności ogniowej		Obniżenie mobilności		Obniżenie zdolności ogniowej
	90 %	10 %	90 %	10 %	90 %	10 %	90 %	10 %	90 %	10 %	90 %	10 %	90 %	10 %	90 %	10 %
5	795	895	935	4765	710	885	4015	3375	385	655	745	1515	145	155	155	255
10	1055	1225	1130	5430	795	1165	1305	3750	455	880	820	1825	175	195	195	285
20	1355	1540	1620	7370	1070	1495	1495	5090	655	1100	1190	2405	235	250	250	360
50	1580	2025	1980	10020	1285	2115	2180	7345	845	1480	1485	3140	315	335	335	480
100	2240	2605	2455	11890	1805	2870	2360	8230	960	1970	1775	4255	395	425	425	615
200	2830	3405	3000	16245	2190	3305	3080	11990	1255	2235	2565	5465	500	530	530	775
500	3815	4470	4585	19305	2965	4435	4545	14260	1650	3390	3035	7410	675	720	720	1045
1000	4430	5865	5795	25885	4030	5955	5300	17575	2225	4465	4235	7850	850	905	905	1320

Tabela A - 9 Maksymalne promienie porażeń (RDmax) urządzeń portowych

MOC WYB. (kt)	ŻURAWIE*			NABRZEŻA I PIRSY**
		WIEŻOWE MŁOTOWE	WIEŻOWE	JEZDNIOWE GĄSIENICOWE	DREWNIANE	BETONOWE
1	210	260	240	260	30
2	270	350	320	330	40
5	380	530	460	440	50
10	510	730	610	560	60
20	680	1010	800	700	80
50	1000	1520	1150	950	100
100	1340	2070	1500	1200	130
200	1800	2790	1960	1510	160
500	2660	4090	2760	2050	200
1000	3570	5400	3570	2590	250
* RD dźwigów określają odległości na jakich zostaną one przewrócone ** RD nabrzeży i pirsów określają odległości na jakich zostaną one zniszczone

Tabela A - 10 Promienie porażeń impulsem elektromagnetycznym (EMP) niskich wybuchów powietrznych

MOC WYB. (kt)	ZNISZCZENIA SPRZĘTU NISKIEJ WRAŻLIWOŚCI/ PROMIEŃ BEZPIECZEŃSTWA (m)	ZNISZCZENIA SPRZĘTU ŚREDIEJ WRAŻLIWOŚCI/ PROMIEŃ BEZPIECZEŃSTWA (m)	ZNISZCZENIA SPRZĘTU WYSOKIEJ WRAŻLIWOŚCI/ PROMIEŃ BEZPIECZEŃSTWA (m)
1	660 - 1000	800 - 1800	1800 - 2900
2	860 - 1300	900 - 2100	2100 - 4400
5	950 - 1800	1100 - 2800	2800 - 5900
10	1250 - 2300	1400 - 3100	3100 - 6400
20	1650 - 2900	1800 - 3300	3300 - 6800
50	2300 - 3800	2500 - 3600	3600 - 7600
100	2900 - 4800	3100 - 4000	4000 - 9000
200	3800 - 6200	4600 - 5000	4800 - 11000
500	5000 - 8200	7000 - 6600	6600 - 14000

Tabela A-11 Systemy broni chemicznej oraz charakterystyki.

Systemy artyleryjskie.

Rodzaj	Kaliber	Bojowy środek trujący	Ilość BST	Zasięg	Strefa skażeń (1)	Jednostka org.
Artyleria 1	122 mm	Sarin (GB)(NPN) Luizyt	1,3 kg 3.3 kg	15,3 km	da 5000m^2 da 6000m^2	dywizjon artylerii (pułk)
Artyleria 2	152 mm	Sarin (GB)(NPN) VX (PN)	2.8 kg 1.4 kg	17.4 km	da 10000 m^2 da 2500 m^2	Dywizja Artylerii (Front) Brygada Artylerii (Armia) pułk artylerii (Dywizja)
Artyleria 3	152 mm	Sarin (GB)(NPN) VX(PN)	2.8 kg 1.4 kg	17.4 km	da 10000 m^2 da 2500 m^2	Dywizja Artylerii (Front)
Artyleria 4	152 mm	Sarin (GB)(NPN) VX(PN)	2.8 kg 1.4 kg	28 km	da 10000m^2 da 2500 m^2	Brygada Artylerii (Armia)
Artyleria 5	152 mm	Sarin (GB)(NPN) VX(PN)	2.8 kg 1.4 kg	28 km	da 10000m^2 da 2500 m^2	Dywizja Artylerii (Front)
Sprzężone wyrzutnie Rakietowe	122	HCN (NPB) Sarin (GB)(NPN) VX(PN)	kg kg 2.9 kg	20.5 km	da 430 000m^2 da 445 000m^2 da 210 000m^2	pułk artylerii (Dywizja)
Rakiety Ziemia- Ziemia 1	554 mm	VX (PN)	216 kg	90 km	Rakieta 22000m^2	pułk artylerii (Dywizja) (cztery rakiety)
Rakiety Ziemia- Ziemia 2	880mm	VX (PN)	555 kg	300 km	Rakieta 55 000 m^2	1 Brygada Artylerii (Armia) 12 rakiet 2 Brygady artylerii (Front) (54 rakiety)

(1) Uwaga

Dane uwzględnione w tej kolumnie oparte są na następujących szczegółowych założeniach:

1. jednostką wykonującą atak jest dywizjon artylerii (bateria dysponuje jedną trzecią możliwości dywizjonu);

2. powstały obszar skażeń odnosi się do jednej nawały ogniowej;

3. gęstość skażeń powierzchni ziemi nietrwałymi bojowymi środkami trującymi; przyjmowana jest na poziomie 5 g/m² , a trwałymi środkami trującymi na poziomie 10 g/m².

Tabela A-12 Systemy broni chemicznej oraz charakterystyki.

Lotnicze środki przenoszenia.

Bomby chemiczne					Generatory aerozolu
Waga	80 kg	100 kg	250 kg	250 kg	500 kg	1500kg
Bojowy Środek Trujący	Mieszanina Iperyt Luizyt (HL) 28 kg	Mieszanina Iperyt Luizyt (HL) 39 kg	Sarin (GB) (NPN) 49 kg	Soman Zagęszczony (GD) (PN) 45 kg	Mieszanina Iperyt Luizyt (HL) 164 kg	Mieszanina Iperyt Luizyt (HL) 630 kg
Rejon skażeń (1)	3000 m^2 na bombę	4000 m^2 na bombę	10000m^2 na bombę	10000 m^2 na samolot	33000 m^2 na samolot	126 000m^2 na samolot

Typy samolotów

Typ 1 - 4 bomby lub dwa generatory aerozolu -zasięg 700 -950 km

Typ 2 - 6 bomb lub dwa generatory aerozolu - zasięg 300 - 700 km

Typ 3 - 4 bomby lub dwa generatory aerozolu - zasięg 400 - 1000 km

Typ 4 - 6 bomb lub dwa generatory aerozolu -zasięg 850 - 1980 km

(1) Uwaga

Dane przedstawione w tym wierszu oparte zostały na następujących założeniach szczegółowych:

1. gęstość skażeń powierzchni ziemi nietrwałymi bojowymi środkami trującymi przyjmowana jest na poziomie 5 g/m² , a trwałymi bojowymi środkami trującymi na poziomie 10 g/m² ;

2. powstająca w wyniku ataku strefa skażona odnosi się do jednej bomby każdego rodzaju lub dwóch generatorów tego samego rodzaju.

Zasięgi samolotów od minimalnego do maksymalnego dla samolotów występujących w roli myśliwca bombowca.

Tabela A-13 Tabela oceny strat dla nietrwałego paralityczno-drgawkowego bojowego środka trującego (NPN) oraz dla nietrwałego ogólnotrującego bojowego środka trującego (NPB)

Rozmiar celu (wg. pkt. 106 b)	Stopień zagrożenia Bmr	NPN Artyleria	NPN Sprzężone Wyrzutnie Rakietowe	NPN Bomby	NPB Sprzężone wyrzutnie Rakietowe
Małe 10000m^2 1ha	Niski	25%	30%	20%	20%
		Średni	15%	20%	15%	10%
		Wysoki	1%	2%	15%	10%
	Średnie Od 10000 Do 100000m^2 1-10 ha	Niski	20%	25%	15%	15%
		Średni	10%	20%	10%	5%
		Wysoki	1%	2%	1%	1%
	Duże Od 100000 Do 400000 m^2 10 -40 ha	Niski	10%	15%	10%	10%
		Średni	5%	10%	5%	5%
		Wysoki	1%	2%	1%	1%

Współczynniki korekcyjne:

Szybkość wiatru mniejsza niż 10 km na godzinę - współczynnik 1.3

Szybkość wiatru większa niż 25 km na godzinę - współczynnik 0.7

Stabilność powietrza - stabilne - współczynnik 1.3

Stabilność powietrza - niestabilne - współczynnik 0.7

Atak w warunkach nocnych - współczynnik korekcyjny 1.5

Uwaga

Straty nie wystąpią, jeśli żołnierze w czasie ataku przebywać będą w schronach, pojazdach lub budynkach wyposażonych w środki zbiorowej ochrony przed skażeniami.

Tabela A-14 Tabela oceny strat dla trwałych bojowych środków trujących

Straty stanu osobowego w czasie ataku

Rozmiary celu	Stopień zagrożenia bmr	Artyleria	Sprzężone wyrzutnie rakietowe	Rakiety	Bomby	Generatory aerozolu
Małe 10000m^2 1ha	Niski	20%	25%	20%	20%	25%
		Średni	10%	15%	10%	10%	15%
		Wysoki	1%	2%	1%	1%	1%
	Średnie Od 10000 Do 100000m^2 1-10 ha	Niski	20%	25%	20%	20%	25%
		Średni	10%	15%	10%	10%	15%
		Wysoki	1%	2%	1%	1%	2%
	Duże Od 100000 Do 400000 m^2 10 -40 ha	Niski	15%	20%	15%	15%	20%
		Średni	7%	10%	7%	7%	10%
		Wysoki	1%	1%	2%	1%	2%

Współczynniki korekcyjne:

Odziały w ukryciu - współczynnik korekcyjny 0.5

Temperatura niższa od 0 Celsjusza - współczynnik korekcyjny 0.7

Atak wykonany w godzinach nocnych - współczynnik korekcyjny 1.5

Uwaga

Straty nie wystąpią, jeśli żołnierze w czasie ataku przebywać będą w schronach, pojazdach lub budynkach wyposażonych w środki zbiorowej ochrony przed skażeniami.

Tabela A-15 Tabela oceny strat dla trwałych bojowych środków trujących

Straty stanu osobowego po ataku

Rozmiary Celu	Rodzaj odzieży^(1)	Czas ekspo-zycji	Artyleria	Sprzężone wyrzutnie rakietowe	Rakiety	Bomby	Generatory aerozolu
Małe 10000m^2 1ha	A	12 h	25%	30%	25%	25%	30%
				24 h	30%	35%	30%	30%	35%
		B	24h	5%	5%	5%	5%	5%
	Średnie Od 10000 Do 100000m^2 1-10 ha	A	12 h	25%	30%	25%	25%	30%
				24 h	30%	35%	30%	30%	35%
		B	24h	5%	5%	5%	5%	5%
	Duże Od 100000 Do 400000 m^2 10 -40 ha	A	12 h	20%	25%	20%	20%	25%
				24 h	15%	20%	15%	15%	20%
		B	24 h	3%	3%	3%	3%	3%

⁽¹⁾Rodzaj odzieży:

A - umundurowanie bojowe;

B - indywidualne środki ochrony przed skażeniami.

Współczynniki korekcyjne

Zadania o intensywnej aktywności fizycznej (na przykład uczestnictwo w ataku, obsługa sprzętu - współczynnik korekcyjny 1.3

Zadania o niskiej aktywności fizycznej (komunikacja, służba wartownicza) - współczynnik korekcyjny 0.7

Ekspozycja podczas godzin nocnych 1.5.

48/78

66/78

72/78

5 1 2 5 10 20 30 40 50 60 70 80 90 95 98 99 99,5

1,5

1,3

1,2

1,1 1,0 0,9 0,8 0,7 0,6 0,5

1,4

Stosunek d/RD

Prawdopodobieństwo w procentach

10 kt

350 m

GZ

1km 500m 0 1km 2km

RT

100 kt

LL

IT

IP

RD

100 kt

2

3

4

5

6

7

8

9

10

12

14

16

18

20

22

24

26

28

30

32

34

36

38

40

44

46

48

50

52

54

56

58

60

62

64

66

68

70

72

74

76

78

8000 m

SZABLON WYBUCHU

Liczby

w setkach metrów

Rysunek

wykonany bez

zachowania skali

10 11 12 13 14 15 16 17 18

42

41

40

39

38

37

36

1300

RDmax

GZ

• T

RT

-Wybuch: 100kt P w punkcie AY138370

- CEL: Żołnierze w odkrytych okopach RDmax=1300m

20%

10 11 12 13 14 15 16 17 18

43

42

41

40

39

38

37

36

35

34

33

32

• Wybuch: 100kt P w punkcie AY150360

• CELE:

A. Samoloty na stanowiskach postojowych RDmax=3150m

B. Zbiornik MPS RDmax=1870m

C. Most TRN RDmax=1560m

- OBSERWATOR w punkcie AY 115326

A

35 %

B

Płn

OBSERWATOR

47⁰

C

RDmax

RDmax

RDmax

---