Ćwiczenie 7. Postępowanie dietetyczne w cukrzycy typu 2
Cukrzyca typu 2 nie jest spowodowana rzeczywistym niedoborem insuliny, ale raczej brakiem wrażliwości komórek i tkanek na jej działanie („insulinooporność”).
Dieta powinna być jak najbardziej zbliżona do żywienia podstawowego i powinna dostarczać każdego dnia podobnych ilości składników odżywczych - istotne jest przede wszystkim dostarczanie takiej samej ilości węglowodanów o tej samej porze każdego dnia.
W zależności od rozkładu jednostek insuliny podawanej w ciągu dnia, należy w odpowiedni sposób pomiędzy posiłki podzielić porcje węglowodanów.
Dieta w cukrzycy jest na całe życie!!!!!!!!!!!!!!
Cel stosowania diety:
Dostarczenie odpowiedniej ilości energii (kalorii) niezbędnej do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania organizmu
Uzyskanie takiego stężenia glukozy we krwi, które będzie najbardziej zbliżone do wartości prawidłowych
U osób z nadwagą i otyłością redukcja i utrzymanie właściwej masy ciała
Osiągnięcie optymalnych wartości lipidów w surowicy krwi
Zapobieganie i leczenie ostrych oraz przewlekłych powikłań cukrzycy
Poprawa ogólnego stanu zdrowia
Zasady ustalania diety:
Dietę należy ustalać dla każdego chorego indywidualnie w zależności od:
Masy ciała
Wzrostu
Wieku
Płci
Aktywności fizycznej
Stanu zdrowia - ewentualnych współistniejących chorób i powikłań samej cukrzycy
Ilość posiłków:
W cukrzycy typu 2 leczonym insuliną ilość posiłków powinna wynosić 6-7/ dobę, w związku z tym energetyczność posiłków powinna być zmniejszona
W cukrzycy typu 2 leczonej dietą lub dieta oraz doustnymi lekami hipoglikemizującymi w jadłospisie powinno być minimum 3 posiłki, ale lepiej 4-5 posiłków, co pomaga zapobiec hiperglikemii poposiłkowej.
Zapotrzebowanie energetyczne:
Podstawowym warunkiem poprawy kontroli glikemii, lipemii i ciśnienia tętniczego jest zmniejszenie masy ciała u pacjentów z nadwagą i utrzymanie tego efektu przez długi czas. Należy dążyć do redukcji masy ciała co najmniej o 10%, poprzez zmniejszenie spożycia energii o około 30% w porównaniu ze zdrowymi osobami i zwiększenie wydatków energetycznych przez aktywność fizyczną.
Przyjęto, że dieta osób chorych na cukrzycę powinna spełniać następujące wymogi energetyczne:
Dla chorych leżących |
20 - 25 kcal/kg n.m.c/dobę |
Dla osób chodzących nie obciążonych wysiłkiem |
25 - 30 kcal/kg n.m.c/dobę |
Dla osoby lekko pracującej |
30 - 35 kcal/kg n.m.c/dobę |
Dla osoby ciężko pracującej |
35 - 40 kcal/kg n.m.c/dobę (czasami nawet 50 kcal) |
Zalecany rozkład energii w poszczególnych posiłkach dla chorego na cukrzycę, w zależności od liczby posiłków dziennie
Rodzaj posiłku |
6 posiłków |
5 posiłków |
4 posiłki |
I śniadanie |
20-25% |
25% |
30% |
II śniadanie |
10% |
10% |
15% |
Obiad |
25-30% |
25-30% |
30% |
Podwieczorek |
10% |
10-15% |
-* |
Kolacja |
20% |
25% |
25% |
Posiłek przed snem (w przypadku hipoglikemii nocnych) |
10% |
- |
- |
*Jeśli pacjent nie spożywa II śniadania, to powinien spożywać podwieczorek (15% energii)
Składniki pożywienia i ich procentowy udział w dziennej racji pokarmowej
Białko:
15-20% zapotrzebowania energetycznego ALE!!!!!!!!!!!!!!!
Podaż białka powinna wynosić od 0,8 do 1,0 g/kg n.m.c, w tym co najmniej 0,3-0,4 g białka pełnowartościowego pochodzenia zwierzęcego (w cukrzycy nasilony jest proces glukoneogenezy z białek, co niekorzystnie wpływa na równowagę kwasowo-zasadową organizmu) - jeżeli pacjent nie ma nadwagi to przyjmuje się zwykłą masę ciała
U dzieci ilość białka powinna być zgodna z zapotrzebowaniem dla wzrostu i rozwoju, nie niższa niż 1 g/kg m.c./dobę
Źródłem białka powinny być: cielęcina, wołowina, chudy drób, ryby, królik, sarna, chude wędliny wysokogatunkowe, chude mleko i jego przetwory, chude białe sery i jaja.
Tłuszcze:
Powinny stanowić nie więcej niż 30 % energii w diecie, bowiem spożywanie większych ilości tłuszczów u osób z cukrzycą upośledza przyswajanie węglowodanów zwiększając tym samym zapotrzebowanie na insulinę
Należy pamiętać o tzw. tłuszczach utajonych, występujących w rożnego rodzaju produktach
Zaleca się zastępowanie tłuszczów zwierzęcych i twardych margaryn oliwą, olejem rzepakowym
Cholesterol:
Spożycie < 300 mg/dobę
Błonnik pokarmowy:
Zaleca się 30-40 g/dobę
Dieta bogata w błonnik sprzyja redukcji glikemii poposiłkowej oraz obniża poziom stężenia lipidów
Węglowodany:
Ogólnie powinny stanowić 50-60 % pokrycia energetycznego
Zawartość waha się od 140 do 400 g/dobę, zależnie od zapotrzebowania energetycznego, udziału białka i tłuszczu w diecie
Należy ograniczać udział węglowodanów prostych (do 5 %), ponieważ powodują szybki wzrost stężenia glukozy we krwi oraz stężenie triglicerydów i cholesterolu we krwi
W przypadku osób przyjmujących insulinę niezwykle ważna jest ilość węglowodanów, jaka zostanie zjedzona podczas każdego posiłku. Jest to wiedza niezbędna przy ustaleniu dawki insuliny
Aby dokładnie kontrolować ilość spożywanych węglowodanów zostało wprowadzone pojęcie wymiennika węglowodanowego, który jednocześnie pozwala na urozmaicenie diety
1 wymiennik węglowodanowy (1 WW) jest to taka ilość produktu wyrażona w gramach, która zawiera 10 g węglowodanów przyswajalnych przez organizm - co odpowiada 10 g czystego cukru.
Na przykład jedna bułka (kajzerka) zawiera 3 WW, to oznacza, że poziom cukru we krwi rośnie tak, jak po spożyciu 30 g (3 x 10 g) czystego cukru.
Przykład obliczania ilości WW:
Np. dla zapotrzebowania energetycznego - 2000 kcal
Węglowodany 50% energii
1000 kcal
(1 g węglowodanów dostarcza 4 kcal)
250 g
25 WW
Ilość spożywanych wymienników powinna być zawsze ustalana przez lekarza lub dietetyka, którzy będą brali pod uwagę poziom cukru we krwi, ewentualne dawki insuliny, wysiłek fizyczny, choroby towarzyszące
Po ustaleniu ilości WW na poszczególne posiłki, należy tak komponować posiłki aby każdego dnia zawierały taka samą ilość WW, dzięki czemu można zapobiec wahaniom poziomu cukru.
W ramach ustalonej liczby WW można stosować zamiennie różne produkty korzystając z tabeli WW. Należy pamiętać by wymieniać produkty w obrębie tej samej grupy.
W jaki sposób wymieniać np. warzywa w ciągu tygodnia?
Śniadanie:
Poniedziałek - sałatka z pomidorów
Wtorek - fasolka z wody
Środa - sałatka z kiszonej kapusty
Czwartek - papryka
Piątek - sałata z jogurtem
Sobota - kalafior z wody
Niedziela - sałatka z ogórków.
Warzywa i owoce:
Zalecane dzienne spożycie 300 - 500 g, ale przede wszystkim warzywa o zawartości węglowodanów do 6 % (cykoria, ogórki, rabarbar, rzodkiewka, sałata, szczypiorek, szpinak, szparagi, grzyby świeże, boćwina, cebula, kabaczek, kalafior, kalarepa, papryka, pomidory, szczaw, brokuły)
Środki słodzące:
Z diety usuwa się cukier
Dopuszczalne jest używanie sztucznych środków słodzących jak sacharyna, aspartam (nie do ciast pieczonych) czy stewia (nie zaleca się sorbitolu, mannitolu, ksylitolu ani fruktozy)
FAO zaleca jako wskazane tylko napoje typu light
Alkohol:
Powoduje późną glikemię czyli po kilku godzinach od spożycia następuje wzrost stężenia glukozy
Indeks glikemiczny
Określa szybkość wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu produktów w porównaniu do wzrostu, jaki następuje po spożyciu tej samej ilości węglowodanów w postaci czystej glukozy
Żywność, której węglowodany są szybko trawione i przyswajane, szybko i na krótki okres czasu podnoszą poziom glukozy we krwi - mają wysoki indeks glikemiczny
Produkty o niskim indeksie glikemicznym to takie, z których glukoza uwalnia i wchłania się powoli w procesie trawienia oraz zwiększają stężenie glukozy we krwi niezbyt silnie i na długi czas
Czynniki mające wpływ na poziom glikemii
Czynniki powodujące szybki wzrost glikemii:
temperatura posiłków: ciepłe produkty, zwłaszcza długo gotowane,
stan rozdrobnienia: im produkt bardziej rozdrobniony, łatwiej strawny, tym szybszy wzrost. Np. ryz łuskany - nie łuskany, chleb razowy - chleb żytni - biała bułka,
picie dużych ilości płynów podczas posiłków przyspiesza opróżnianie żołądka,
solenie potraw zwiększa wchłanianie glukozy.
Czynniki powodujące późniejszy wzrost glikemii:
duże kęsy pokarmowe - im większe, tym dłużej pozostają w żołądku,
duża zawartość błonnika,
dodatek tłuszczu i białka do węglowodanów,
postać pokarmu: jabłko wchłania się dużo wolniej niż mus jabłkowy.
|
Rozszerzenie systemu WW
na podstawie list wymienników można komponować dietę, stosując zamianę produktów w obrębie grupy
wstępnie należy opracować plan dietetyczny obejmujący wskazówki co do ilości wymienników z poszczególnych grup w posiłkach w ciągu dnia, w oparciu o poziom energetyczny diety i wyliczone na jego podstawie ilości poszczególnych składników odżywczych (białka, tłuszczów, węglowodanów)
Wymiennik białkowy WBz - jest to taka ilość pożywienia, w której znajduje się 10 g białka zwierzęcego lub jego równoważność
Wymiennik tłuszczowy (WT) - jest to taka ilość pożywienia, w której znajduje się 10 g tłuszczu zwierzęcego lub jego równoważność
System 3 wymienników:
1 WW = ilość produktu zawierająca 10 g węglowodanów (np. 195 g = 19,5 WW)
1 WBz= ilość produktu zawierająca 10 g białka zwierzęcego (np. 40 g białka = 2 WBz - bo białko zwierzęce ma stanowić 50%)
1 WT= ilość produktu zawierająca 10 g tłuszczów (np. 50 g = 2,5 WT, bo ok. 50 % to tłuszcze tzw. dodane a wymieniamy tylko te dodane)
System 6 wymienników:
Mięsno-nabiałowe
Mączne
Warzywne
Owocowe
Tłuszczowe
Mleczne
Wymienniki pokarmowe (1W)
|
kcal (1 wymiennik) |
Białko (g) |
Tłuszcze (g) |
Węglowodany (g) |
przykład |
Mięsne |
40 |
6 |
2 |
- |
30g chudego mięsa, wędliny |
Mleczne |
100 |
6 |
4 |
10 |
1 szklanka |
Chlebowe |
70 |
2 |
- |
15 |
1 kr.chleba, 1 kopiasta łyżka ryżu lub kaszy po ugot., 1 średni ziemniak |
Warzywne |
20 |
1-2 |
- |
3-4 |
100 g produktu jadalnego |
Owocowe |
40 |
- |
- |
10 |
100 g produktu jadalnego |
Skrobiowe (niskobiałkowe) |
70 |
0,1 |
- |
17 |
20 g |
Tłuszczowe |
45 |
- |
5 |
- |
1 łyżeczka |
Cukier i sł. |
40 |
- |
- |
10 |
10 g cukru (2 płaskie łyżeczki |
Przykładowa Dieta 1200 kcal, 196 g węglowodanów = 19,6 WW
Dieta 1500 kcal, 252 g węglowodanów = 25,2 WW